Heimskringla - 15.11.1922, Blaðsíða 4

► 8LAÐSIÐA.
HFIMSKRINGLA.
WINNIPEG 15. 'NÓVEMBER 1922
HEIMSKRINQLA
(»t«faaS 18M>
Keair flt I hverjaa ■lSr!k«4efL
Ctsefealur og elgea4«rt
THE VIKíNG PRESS, LTD.
858 •( 865 9ARGEXT AVB, WINNIPBG,
Talilall N-«S37
▼ rr* klaValu «r 9S.M árfiKirli:
M tjrir Irut. Allar Ursarlr
rMtaaiul bladalu.
k«r«-
Ráðsmaður:
BJÖRN PÉTURSSON
Ritstjórar:
BJÖRN PÉTURSSON
STEFAN EINARSSON
Vluiakrlft tll blaSalui
THH TIK19G PKBS9, LtC, SlTá.
Wtiilfrg, Mai.
Ctanflakrirt tU rMntJéraaa
EDfTOR HBIM9KRINGLA« Bm 1171
Wlnntpag, Man.
Tho ^HelmakrlBila" ia prlit«4 oii
H*bm bj thm Viktn* Prus, lAimltm*. it
883 o| 8C5 S&rffent Ave„ WinnipeM. Mani-
teka. Tele^hoae; M-8837.
WINNIPEG, MAN., 15. NÓVEMBER 1922.
Mr. Crerar
segir af sér.
Elns og frá er skýrt á fréttasTóu þessa
blaðs, hefir Hon. T. A. Crerar, leiðtogi
baendaflokksins í Canada, sagt því embætti
af sér, _
Þó að því beri ekki að neita, að bænda- . málstofu en demokratar 207, ^afnaðarmenn
er til slíkrar samvinnu byðust, landi og lýð
til hagsmuna.
Eftir 15 ára þjónustu í þarfir bændafélags
skaparins og fimm ára formensku í stjórn-
málum, fylgja Mr. Crerar hugheilar þakk-
lætiskveðjur bændafélagsskaparii\,s, um leið
og hann lætur af þessu embætti sínu.
Eftirmaður Crerars er kosinn Robert
Forke, þingmaður frá Brandon. Verður hann
því leiðtogi bændaflokksins í sambands-
þinginu hér eftir.
Mr. Forke er hinn fjölhæfasti maður;
hann hefir mikla þekkingu til að bera, næga
reynslu í bændamálum og dómgreind ágæta.
Hann er siðprúður maður mjög og skortir
ekkert til þess, að geta flutt mál sín á þingi
svo gagn og sómi sé að fyrir hann og bænda-
flokkinn.
Bandaríkja-
kosningarnar.
1 sambandi við úrslit ríkiskosninganna í
Bandaríkjunum dettur manni í hug íslenzka
orðtakið: “Dregst til þess, sem verða vill”.
Þó demakratar næðu ekki völdum í þetta
skifti, er sigur þeirra mikill og spáir svo vel
fyrir þeirra flokki við næstu kosningarnar,
sem verða forsetakosningar- að það munu fá
ir verða hissa á því, þó demokratar yrðu
seztir á valdastólinn árið 1925.
Þó að fullnaðarúrslit séu ekki komin af
kosningunum, er svo mikið víst, að flokk-
arnir hafa nokkurnveginn fylgi í þinginu sem
hér segir: Republikar 225 þingmenn í neðri
flokkinum þyki fyrir því, að Mr. Crerar sé
hættur að vera foringi hans, og færi þess
irjög á Ieit við Crerar, að hann héldi áfram
forystunni, vor ómögulegt að loka augunum
fyrir því, að verksviðið, sem manninum var
aetlað, var hverjum einum manni ofætlun.
Að vera bæði leiðgtogi flokksins og stjórn-
andi kornfélags bænda er svo umfangsmikið
verk- að það er með réttu ekki hægt að ætl-
ast til þess, að einn maður leysi það af
bendi. Og þegar um það var að velja, hvoru
emibættinu hann ætti að halda, lá það í aug-
um uppi, að þó að erfitt reynist ef til vill að
fylla skarð hans sem stjórnmálaleiðtoga,
hefði hitt orðið ennþá erfiðara og ef til vil
ókleyft- að finna mann til að skipa sæti hans
sem stjórnanda korn'félagsins. Eftir þeim
ástæðum að dæma, hefir því Crerar valið
það embættið, er bændum var fyrir beztu að
hann skipaði.
Þáttaka hans í stjórnmálum er heldur ekki
úti fyrir þessu. Hann heldur áfram að vera
þingmaður fyrir sitt kjördæmi — Marquette
kjördæmið. Og einmitt það, að hann er
ekki leiðtogi bændaflokksins, gefur honum
frjálsari hendur að mörgu leyti til að beita
sér fyrir mál 'hans á þinginu. Leiðtogar
stjórnmálaflokka eru bundnari í þeim efnum
en aðrir, þó undarlegt sé. Þeir verða að
vega og álykta alt og stefna svo sem næst
því- er meirihhiti fylgjenda þeirra kýs. Hver
einstakur þingmaður getur, án þess að vinna
sér til óhelgi innan flokksins, haldið skoðun-
um sínum fram til fullnustu. Þó Mr. Crerar
bafi síðastliðin 5 ár síaðið vel í stöðu sinni
sem leiðtogi bænda og unnið bændaflokkn-
um ómetanlegt gagn, getur hann ennþá átt
eftir að vinna stórt og þarft verk innan
flokksins á stjórnmálasviðinu. t
f t bréfinu, er Mr. Crerar sendi fulltrúum
bænda á fundinn, er haldinn var 'hér í Winni-
peg, varar hann flokkinn mjög við því, að
þrengja ekki svo stefnuna, að hún verði ein-
göngu stéttastefna. Segir hann, að lítið hafi
skort á, að bændaflokkurinn biði tjón af því
í síðustu sambandskosningum. 1 eðli sínu
kveður hann bændahreyfinguna svo rúma,
að hún sé skýlaus umbótastefna fyrir þjóð-
félagið í heild sinni. En eins og ávalt eigi
sér stað- innan hvaða flokks sem er, séu
menn innan bændaflokksins, sem um of
skoði stefnu hans séreign vissrar stéttar.
Slíkt kveður hann ekki verða affarasælt fyr-
ir framtíð bændaflokksins.
Þá lagði Mr. Crerar mikla áherzlu á það,
hve bændaflokkinum, eða sambandsþings-
fulltrúum hans og sjálfum honum, hefðu að
lilefnislausu verið bornar þær sakir á brýn,
að þeir hefðu verið að reyna að innlima
bændaflokkinn í frjálslynda flokkinn í sam-
bandsþinginu. Sagði hann þetta hafa lát-
laust kveðið við í blöðurn landsins, og eink-
um þeim, sem frjálslynda flokknum fylgdu.
Lý&ti hann það alt saman uppspuna, raka-
laust og í miður góðgjörnum tilgangi gert.
Sú eina samvinna, sem honum hefði komið í
hug við nokkurn flokk, væri sú, eða á svip-
aðri undirstöðu bygð og þegar bændur gátu
sveigt nokkra Iiberala á sambandsþmgir.u til
samvinnu við sig um Crows Nest Pass samn-
inginn. Slíkt væri heilbrigð samvinna og
stefnu bændaflokksins kvað hann ekki
ætti að sleppa úr hendi sér þeim tækifærum,
bænda- og verkamannaflokkurinn I og
óháðir 1.
Samkvæmt þessu hefir republikaflokkur-
ii n nú aðeins 15 í meirfhluta í þinginu; áð-
ur hafði hann 165. Tap þeirra, en sigur
demökrata er því ótvíræður.
I efri málstofunni standa sakir þannig, að
republikar hafa 53 sæti, deokratar 42 og
bænda og verkamannaflokkurinn 1 ; er
meirihluti republika þar aðeins 1 1 eða 12,
n:eð bænda- og verkamannafulltrúanum.
Með þessum takmarkaðá meirihluta í
báðum málstofum, er hægt að segja, að
republikar hangi aðeins við völdin.
Hvað skyldi nú valda því- að sköpum er
svo skift með republikum? Þegar þeir
komust til valda 1920, höfðu þeir um 8
n ilónir atkvæða fram yfir andstæðinga sína.
Nú má efa, að atkvæðamunurinn sé nokkur,
eða þó að hann sé einhver, sem seinna kem-
ui í ljós, þá getur hann ekki orðið nema sára
lítill.
Hardingstjórnm sótti um völdin með það
fvrir augum, að bæta astandið í landinu. Það
var skyldukvöð, sem á henm hvíldi, að
verða sanngjarnlega vlð þeim kröfum, eft-
ir að völdin voru komin í hennar hendur.
Og hvernig hefir stjómin orðið við þeim?
Það hefir ýmislegt verið reynt í þá átt, en
fátt af því blessast. Það hafa orðið svip-
aðar efndir á því og hjá öðrum stjórnum, er
sama verkefnið hafa 'haft með 'höndum.
Vér sögðum, að Canada hefði tapað
$25,000,000 á bændaafurðunum, sem það
seldi á markaði á Englandi, vegna þess að
Canadadollarinn var í fullu gengi, en enska
pundið ekki. Þetta er auðvitað flókið mál
eins og peningagengi og markaði er háttað
og það var einmitt þess vegna að athygli var
dregin að því í Heimskringlu. Það lá ekk-
ert beinna við en að ætla, að Canada græddi
á þessum viðskiftum vegna þess, að fult
gengi var ekki á sterlingspundinu. Og nú
sjáum vér, að einmitt þeir menn, sem sízt
var búist við, að áttaviltir væru í þessu efni,
hafa farið þessa beinu leið, sem við blasti,
en sem aldrei leiðir neinn heim eða í sann-
leika í þessu efni.
íVerð kornsölu hér í Canada miðast við
verð- í Liverpool. Þe^ar kornvara héðan er
send til Bretlands, er hún sama sem keypt
á markaði þar en ekki hér í Canada- því
Canadamönnum er borgað fyrir hana í ster-
iingspundum, en ekki í canadiskum pening-
um. Og á Bretlandi er sterlingspundið auð
vitað í fullu verði. En þegar skifta á þess-
um peningum í enska peninga, verður geng-
ismunurinn á þeim þannig, að sterlingspund-
ið er aðeins $4.42 í stað 4.86. Á allri
bændavörunni, sem til Bretlands var flutt
héðan nam þessi munur $25,000,000. Þann
ig var þetta reiknað hjá oss og vér getum ó-
mögulega séð annað en að það sé skýlaust
tap fyrir Canada, en gróði fyrir Bretland.
Ef vörurnar hefðu verið keyptar á Can-
adiskum markaði og borgað fyrir þær í doll
urum, hefði verið öðru máli að gegna. Þá
hefði Lögberg sagt rétt frá, en Heimskringla
ekki. En því er nú ekki að heilsa. Þess
vegna situr Canada og Lögberg að tapinu.
Að það sé jálfsagt, að það Iandið tapi á-
valt- sem Iægra gengi hefir á peningum sín-
um, fer fjarri. Það er alt undir atvikum kom-
ið. Meðan 14 prósent afföll voru á Canada-
peningunum, græddi Canada oft í viðskift-
unurn við Bándaríkin. T. d. þegar vagnhlass
af fiski var selt til Bandaríkjanna, sem nam
$1500, græddi sá, er fiskinn seldi héðan 210
dollara á því. Hvers vegna? Vegna þess,
að fiskurinn var borgaður í bandarískum
peningum og hann var seldur á Bandaríkja-
markaðinum. Hefði Canadadollarinn þá
verið hærri en Bandaríkjadollarinn, hefði
Canada tapað — alveg eins og átti sér stað
með kornsöluna til Bretlands.
Lögberg tekur verðfall fasteigna til þess
að sanna, að vér förum með rangt mál. En
það dæmi er aðeins rétt að því Ieyti er geng-
ismun peninga snertir, þegar ekki er um út-
flutta vöru að rxða. Til þess að það dæmi
sannaði- að það landið ræti ávalt að hag. er
hærra gengi hefir á peninguir. þegar um út-
flutta vöru er að ræða, þyrfti að vera hægt
að taka lóðina með því, sem á henni er og
flytja hana til íramandi landa! En jafnvel
þó að það væri kleyft, gæti farið svo. að
það sanní^ði vort mál, en ekki Lögbergs.
Nei — Það er svo langt frá því, að Can-
ada ráði verðinu á sinni útfluttu bændavöru.
Markaðurinn með sínum kostum og kerjum,
í landinu, sem varan er seld til- ræður því.
Bóndinn hér verður, eða hefir orðið, að
slað þess að hagur almennings eða ástand sætta sig við það ástand. Hann getur ekki
iandsins yfirleitt hafi batnað á límabili því> ^ hætt ag framleiða, þó þ ann bikar verði hann
tr Hardingstjórnin hefir setið við völd, hefir
það heldur versnað en hitt; viðskifti Banda-
ríkjanna við önnur lönd eru minni en nokkru
sinni fyr; verkföll hafa hvert rekið annað og
þau sum verið miög alvarleg; verð á bænda-
vörum hefir altaf farið lækkandi, og svo síð-
ast, að hlaðnir hafa verið fjallháir tollgarð-
, sem framfærslukostnað hefir aukið stór-
kostlega, án þess að framleiðandinn ' Banda-
líkjunum hefði nokkurn hag af því, þó til
slíks hafi auðvitað verið ætlast. Tilraunir
Hardingstjórnarinnar að bæta hag Banda-
ííkjanna, hafa reynst mjög svipað og 'l raun-
ir Evrópuþjóðanna að bæta hag sinn. Banda-
ríkjaþjóðin hafnaði Versalasamningunum,
sem betur fór að vísu, en virðist samt hafa
tjórnað býsna samkvæmt þeim heima
fyrir.
Með þetta fyrir augum er ekki nein stór
furða á því, þó þingmenn republika fengju
taldar viðtökur hjá almenningi við atkvæða-
greiðsluna í þessum kosningum.
Af úrslitum þessara kosninga að dæma, þá
,irðist ekkert líklegra- en að demokratar
sópi landið í næstu kosningum.
Svar.
1 síðasta Lögbergi er grein með fyrirsögn-
ínni “Fjárhagsfræðin í Heimskringlu”, og á
ð vera leiðrétting fremur en athugasemd
við ummæli, er í Heimskringlu stóðu vikuna
áður um tap Canada á þeim afurðum bænda,
sem árið 1921—22 voru sendar til Eng-
iands. Ritstjórinn fullyrðir að í grein vorri
sc snúið við blaði og að Canada hafi setið
að hag af þessari kaupsýslu, en Bretland
tapað.
Gáum að, hvað rétt er í þessu.
að súpa. Iðnaðarvöru-framleiðandinn stend-
ur eigi eins illa að vígi. Hann getur hætt að
framíeiða, ef hann fær ekki sitt ákveðna
verð, sem hann setur á vöru sína. Ef hann
selur par af skóm á $5 og vill ekki selja það
fyrir neitt minna, lokar hann upp verkstæði
sínu og geymri vöruna þar til hún selzt á
þessu verði. Menn hafa haft dálítið sýnis-
horn af því síðustu árin. Af því stafar nú
vinnuleysið í landmu og háverðið á allri
vöru jnema bændavörunni. Bóndinn er ekki
kominn á það lagið enn, sem þessir iðnrek-
endur hafa.
Aðalatriðið, og sem misskilningur Lög-
bergs er sprottinrt af í þessu máli- er það, að
Bretland borgaði fyrir kornvöruna frá Can-
ada í brezkum peningum, eins og Bandarík-
in borguðu í bandarískum dollurum fyrir
fiskinn frá Canada. Á vörunni, sem Can-
ada keypti í Englandi, græddi hún auðvitað.
En ga-llinn var sá, að sú vara var ekki nægi-
iega mikil til þess að jafnast á við tapið af
bændavörunni héðan.
Sá er þetta ritar, gerir enga kröfu til að
kallast “fínans”-fræðingur. , En eins fyrir
það er stundum betra lítið Ijós en ofbirta.
hvert vegur 24 únzur. Samkvæmt
því gæti hver maður af þessum
rúmum 35 miljónum haft heilt
brauð til matar við hverja máltíð
árlangt. og það er metið nægilegt
tii þess að mæta öllum framfærslu
kostnaði.

WDODDS 9
gKIDNEY^
Svo Vilhjálmur fyrrum Þýzka-
landskeisari er giftur. Lloyd Ge-
oige sagði altaf, að honum myndi
hegnast fyrir stríðsathæfi hans!
Þrátt fyrir alla tollgarða eiga
talsverð gagnskifti sér stað milli
Canada og Bandaríkjanna. Blað-
ið Free Press segir, að Canada
THE PpS
Dodd’s nýmapillur eru bezta
nýrnameíSaliíJ. Lækna • og gigt.
bakverk, hjartabilun, þvagtepDu.
sendi vínföng til Bandaríkjanna og önnur veikkidi, sem stafa frá
og Bandaríkin sendi hingað í slað- nýnmum. — Dodd’s Kidney Pill*
kosta 50c askjan etSa 6 öskjur fyr_
ir $2.50, og fást hjá öUum lyfsöl-
um etSa frá The Dodd’s Medic>n*
Co.. Ltd., Toronto, OnL
inn bankaræningja.
---------------xx-
Skepticus og sálar-
rannsóknirnar.
kcmiJ5 hefir mcr ti! aö halda, aS hr.
Schilier hafi hér tekiÖ aÖ sér aö rita
Eftirfarandi úrklippa úr blaði í Spanish
Fork, er send Heimskringlu af kunningja
hennar þar suður frá til birtingar.
Spurning: Er góð hveitiuppskera í Can-
ada í ár?
Svar: Skýrslur frá Canada yfir hveiti-
uppskeruna í ár bera það með sér, að hveiti-
framleiðslan þar er svo mikil þetta árið, að
hún nægir til framfærslu 35,339-726 manna
fen Canada hefir 8,000,000 íbúa). Það er
fullyrt að 343,000,000 mælar af hveiti-
korni geri um 73,500 tunnur af hveiti. En
úr þeim má gera 12,862,500,000 brauð- er
Herra ritstjóri!
I síöasta tölublaöi Heimskringlu ura etni> -sem hann ber lítið skyn á.
birtist grein eftir “.Skepticus”, er E& ’hefi lesiö rit ýmissa fræðimanna,
nefnd er “Nokkur orö um anda- sem ekki hafa fallist á skýringar
trúna”. Þó tilefr.i greinarinnar sé spiritista. En eg hefi enn aldrei les-
talið vera
steinsonar
ummæli hr. Axels Thor-
um ýmsar ritsmiðar, sem
b:rtar hafa verið í blöðunum um
sama efni, þá bið eg yður samt sem
áður um rúm fyrir línur þessar í
blaði yðar, sökum þess, að greinar-
höfundurinn dróttar því að þeim ís-
lenzkum mönnum, sem sérstaklega
hafa látið sér ant um að kynnast
spíritismanum, að þeir geri’ tilraunir
ti! þess að blekkja almenning, auk
ið neitt eftir mann, sem að nokkrti
var metinn, sem taldi sig geta skýrt
þessi fyrirbrigði með þvi, sem hann
játaði um leið, að cnn vari ókunnugt.
Slík skýring er nefnd reductio ad
absurditm. Eg veit, að Skepticus var
kent, þegar hann las heimspeki, að
slík röksemdaleiðsla væri ekki ralin
fyrirmynd. Sannleikurinn er -.-á, að
þeir fræðimenn, sem kynt hafa sér
fyrirbrigði spiritismans, en ekki viij-
þess sem að málstaður þeirra sé að aS teba niðurstöður spiritista heimil-
sjálfsögðu mesti barnaskapur. Mér ar’ hata yWeitt þá afstöðu, að máliö
er, eins og ýmsum er vitanlegt, tölu- se svo komnu óskýranlegt. Þá
vert kunnugt til þeirra manna, sem vant' enn gögn til þess, að segja
hér er bersýnilega átt við. Eg vona n°kkuð verulegt til eða frá
þvi, að ekki verði á það IftiiS sem til-
takanlega framhleypni, þó eg leggi
örfá orð í belg.
Aðalefni þessarar áðurnefndu
greinar er að færa mönnum heim
sanninn um, að þær ályktanir, sem
spiritistar hafi dregið af hinum svo-
nefndu spiritisku fyrirbrigðum, séu
um or-
sakir fyrirbrigðanna. Eg vona, aö
jafnvel Skepticus sjái muninn. Yfir-
leitt eru það engir nema þeir menn,
sem hafa “takmarkalaust skilnitigs-
leysi” til að bera, er setja sig á þann
háa hest, að telja sig geta skvrt öll
þessi dulrænu fyrirbrigði. Það geta
engir,, hvorki spiritistar né aðrir. Sá,
rangar. Og til stuðnings þeirri stað- Cr fu,1yröir slílct um sia,tan S1g> gefur
hæfingu er á það bent, að meirihluti
vísindamanna hafi ekki fallist á þess-
ar ályktanir, talið aðrar skýringar
sennilegri á fyrirfcrigðu-nmn en þær,
er spiritistar aðhyllast. Þessu máli
ti’ stuðnings vitnar Skepticus í rit-
gerð eftir prófessor að nafni E. C. S.
Schiller, er hann telur hinn mesta
merkismann. Telur Skepticus sann-
anir spiritista verða harla léttar á
metunum, þegar það sé athugað, er
hr. Schiller hafi um þær að segja.
Gerir hann síðan grein fyrir því
helzta, er hr. Schilíer segir.
Við lestur ritgerðarinnar fær mað-
u- naumast varist þeirri hugsun, að
annaðhvort hafi hr. Schiller verið
mjög óheppinn með að Skepticus
skyldi veljast til þess að gera grein
fyrir skoðunum hans, eða að marg-
nefndur hr. Schiller komist ekki hjá
í að vera skoðaður í hópi þeirra,
sem ekki hafi vit á þessu efni. Þriðji
möguleikinn er til; hann er sá, að
hvorttveggja sé rétt, að Skepticus sé
sér óhjákvæmilega fávísisvottorð un
leið. Eftir því sem Skepticus segist
frá, þá telur hr. SchiIIer sig geta
skýrt alt nema vixlskeytin svonefndu
(cross correspondence). Þó er svo
að sjá, að hann telji tilviljunar-
útskýringuna allsennilega. Beinlínis
frumlegur virðist hr. Schiller ekki
vera í skýringum sínum, og þá ekki
heldur þessari. En við samanburð á
sumum víxlskeytum og öðrum fyrir-
brigðum, sem menn hafa reynt aö
heimfæra undir tifviljanir, hefir mér
samt sýnst þaö öllu erfiðara, að koma
þeirri skýringu að við víxlskeytin
heldur en við fyrirbrigðið, sem Mr.
Gurney (eg vona að Skepticus kann-
ist við það nafn, ef hann þekkir þá
nokkurn af hinum nafnkendari sálar-
rannsóknarmönnum) athugaði og
taldist til að væri 208,000,000 mögu-
leikar gegn einu mfyrir því, að um
tilviljun gæti verið að ræða.
Hr. Schiller sýnist ekkert vera sýnna
um að skýra “líkamleg” fyrirbrigði
ófær til þess að skýra skipulega frá sPlritismans heldur en þau sálar-
)vi, sem hann hefir lesið eftir hr. le£u ’ ef treysta má frásögn Skept-
Schiller, og að hr. Schiller sé' lítt icus’ En aS sjá'fsögð0 er rett aö
fær um að skýra fyrirbrigðin að nokk hafa Þa5 5 huSa’ aS einkar >'klegt er>
viti. Sjálfur hefi eg tilhneig-
uru
ingu til þess að láta mér koma til hug-
ar, að þessi þriðji möguleiki muni
vera næst sanni.
Fyrsta rothöggið, sem Skepticus
telur hr. Schiller gefa ályktunum
spiritista, virðist vera það (ef um-
mælin eru rétt þýdd), að tilgátur
þeirrá manna, er skýra vilja fyrir-
biigðin öðruvísi en spiritistar gera,
séu tvíræðár og of ónákvæmar til
þess, að unt sé að prófa þær. Eg held
ekki, að neinn nema Skepticus gæti
látið sér hugkvæmast, að þctta veiki
málstað spiritistanna.
Um hin sálarlegu fyrirbrigði, er
fram koma hjá miðlum, hefir hr.
Schiller það að segja, eftir því sem
Skepticus segist frá, að þó þeirri skýr
ingu sé slept, að þau stafi öll af svik-
um frá hálfu miðlanna, þá sé samt
einkar hægt að skýra þau með því, að
þau stafi frá undirvitund miðilsins
og ýmsu öðru í sálarlífinu, sem enn
e- að mestu ókunnugt. Það er ekki
sizt þessi siðasta staðhæfing, sem
af þeirri frásögn sé lítt treystandi,
því að það eru þó takmörk fyrir því,
hvaða vitleysu er hægt að koma inn
í alfræðiorðabók um trúarbrögð og
siðfræði hjá góðtim útgefendum. Hitt
sýnast ekki vera nein takmörk fyrir,
hvað skilningsleysi Skepticus getur
náð langt. Hann áfellist hina ís-
lenzku spiritista fyrir það, að þeir