Heimskringla - 27.12.1922, Blaðsíða 7

WINNIPEG 27. DESEMBER 1922
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSIÐA.
The Domínion
Bank
BOR.NI NWTRK ÐAMB ATB. •«
IHBHHHOOKH BT.
HðfuSstóll, uppb.
Varasjóður ........
AUar eignir, yfir ..
...$ 6,000 000
...$ 7,700,000
...$120,000,000
Bératakt athygli Teitt
um kaufimann* o*
a*a.
Sp er is j óð sdeildin.
Vertir af innstæðufé greiddir
Jafn háir og annarsataðax TlfV
rongat
PHOHH A ML
P. B. TUCKER, RáðsmaíhHr
ger'8, er hann reit í hi8 ágæta tímarit
“Hibbert Journal” í júlí 1917: “Það
er hvorki verkefni fyrir vísindamenn
né nokkra aðra, aö hrekja staöhæf-
ingar, kenningar, útskýringar eöa
staðreyndir þær, sem Sir Oiiver
Lodge heldur fram. A honum hvilir
skyldan að sanna þær. Hann verður
að koma meö sannanir fyrir staö-
reyndum, ekki sannanir fyrir út-
skýringum staðreynda; og ætlist hann
til þess, að við föllumst á útskýring-
ar hans, þá verða þær aö vera þann-
ig, aö engar aðrar útskýringar á
staðreyndunum séu mögulegar.”
Skyldi ekki vera álíka mikið að
marka vitnisburð þessara manna og
þeirra, sem eru ákafastir meðhalds-
menn andatrúarinnar ? Vitanlega er
það alveg einstök fásinna, aö þessir
menn tali á móti andatrúnni af ein-
tómum fordómum og án þess aö hafa
nokkuð kynt sér hana. Þeim myndi
sízt af öllum koma slíkt til hugar,
því þeir eru vanir við að meta ná-
kvæmlega öll sönnunargögn, sem
færð verða fram vísindalegum skoð-
unum til stuðnings. Og það er sú
eina hlið málsins, sem þeir láta sig
nokkru skifta. Hvort andatrúin fær-
ir sumu fólki huggun, er ekki rann-
sóknarefni fyrir þá, og hefir, sannast
að segja, næsta litla þýöingri fyrir
sannleiksgildi hennar. Hinar fárán-
legustu fjarstæöur t trúarefnum eru
sýnilega mörgtt fólki til httggttnar og
sálubótar, að því sjálfu finst. En
þeir, sem ekki eru hrifnir af fagnað-
arboðskapnttm um áíramhaldandi líf
eftir dattðann, þar sem þeir, er vortt
spakir menn hér, eru orðnir að hálf-
gerðum attlabárðum, samkvæmt
Ummæli nokkurra
visindamanna
um andatrúna.
Ed vvard Cladd heitir maðúr nokk-
ur á Englandi. Hann er fræöimaöur
ágætur, og hefir meðal annars ritaö
bók, sem heitir “Frummaöurinn”
(Primitive Man). Sú bók hefir lengi
veriö viðurkend sem eitt af því bezta,
er um það efni hefir verið ritaö á
ensku, og er þar þó úr ýmsu að
moða. Cladd er ákveðinn og öflugur
fylgismaður framþróunarkenningar
Darwins og skynsemishyggju (rat-
ionalisma) í trúmálum og heimspeki.
Áriö 1917 kom út bók eftir mann
þenna, sem fjallar um andatrúna aö-
allega, en k'emur þó viö guðspekina
og kristnu vísindin (Christian Sci-
ence). Fer höf. víöa yfir; segir sögu
andatrúarinnar fram á síðustu ar; j fregnUnum, sem andatrúarmenn segj-
skýrir frá framkomu helztu miöla ast sjálfir fá að hanjan, taka liklega
og rannsóknttm, sem gerðar hafa ^ undir nteð George Bernard Shaw, er
verið á þeim, og tekur yfir höfuö hann segir: “Það er ekki til neins að
allat hliðar andatrúarinnar til ihug-
unar.
Einn kafli bókarinnar er um
andatrúna og vísindin. Eru þar til-
færð orö margra merkra vísinda-
manna enskra um andatrúna, er
sýna ótvíræöilega skoðun þeirra á
henni. Nokkur af ummælum þessum
birtast hér i islenzkri þýðingu, til í-
hugunar fyrir þá, sem enn kunna aö
leggja eitthvað upp úr því, sem nafn-
kendir vísindamenn segja um hin
dularfullu fyrirbrígði, þótt þaö sé
ekki í þá átt að staðfesta staöhæf-
ingar andatrúarmanna.
Kelvin lávaröur, sem áreiöanlega
var ekki í tölu smærri spámannanna
sem visindamaður, sagði, “að svik
eða slæm eftirtekt væri næg útskýr-
ing á andatrúnni”.
Simon Newcombe, hinn frægi
stjörnufræöingur, segir: “Rann-
sóknir félagsins (Sálarrannsóknafé-
lagsins enska) og hinna færu sam-
verkamanna þess hefir ekki leitt neitt
i ljós, nema það, sem við megum
búast við að finna í venjulegr
náttúrunnar.”
Sir Ray Lankester, sem einnig er
nafnkendur vísindamaður
vera með nein látalæti, þegar um
draugasögur (ghost stories) er aö
ræða. Það er miklu líklegra, að lyg-
arar séu til, heldur en draugar.”
Skepticus.
---------xx----------
Eggsrt Stefánsson,
Hinn 6. desember s.l. veittist Ar-
borgarbúum sú ánægja, að hlusta á
Eggert Stefánsson syngja. Öbland-
in ánægja var. það mér, og óhætt mun
aö segja fleirum, er ihlustuöu á söng-
inn þann. Röddin er aðdáanlega fög-
ur og vel æfð. Bak við tónana fanst
mér ólga hið íslenzka hetjublóð; það
er manndómur þess, er vakandi stend
ur í stafni og hvessir svip á hafrót-
ið. Það er hinn ákveðni sterkr, nor-
ræni kjarkur i hreim tónanna, er
minnir á hið hulda afl í, eðli eykon-
unnar fornu við dimmblátt djúp.
Eggert Stefánsson hefir einnig orð
ið fyrir áhrifum hinnar suðrænu
sönglistar í rikum mæli, og þaðan
mun stafa hitinn og hinn rpýúki
ras . hreimur í röddinni. — Aldrei hefi eg
j heyrt Islenjing syngja eins vel, og
er þá mikið sagt, því þjóð vor á og
kemst | hefir átt margt ágætt söngfólk, bæði
þannig að orði: “Velunnarar vísind- ; hér og á Islandi. — E. S. myndi eg
anna hafa aldrei verið tregir til aö ; vil ja kalla mikilmenni á sviði söng-
rannsaka þessi undur (fyrirbrigðin), listarinnar, það er hann efalaust.
hafi þeim verið sýnd þau á réttan og Þessar línur eru aðeins til að
ógrunsamlegan hátt. Þá sjaldan þakka E. S. fyrir komuna hingað: og
undrin hafa þannig veriö lögð undir það get eg sagt. að mér féll fram-
vísindalega rannsókn, hafa þau reynst koma hans þannig, að eg gat af heil-
barnaleg svik og Ioddaralistir, eöa um hug óskað honum alls góðs farn-
þá, að öðrum kosti, að staðreyndirn- J aðar á framtíðarbrautinni, sem eg og
ar, sem færöar hafa verið fram sem þykist sjá, endist honum aldur og
sannanir, hafa verið algerlega ónóg- heilsa, aö muni verða bæði honum og
ar til þess að sanna þá staðhæfingu, þjóð vorri til sónta.
að hér sé um nokkurar óvenjulegar
orsakir að ræða, eða eitthvaö, sem
menn geti ekki náö til meö vísinda- j
Iegri rannsókn. Þvi miður er þaö i
sannleikur, að flest fólk er ófúst til
að kannast við, aö eftirtekt þess og
ntinni geti skjátlast, og veit heldur
ekki af því sjálft, aö því er ókunnugt
utn algerlega náttúrlega viöburöi, sem
jafnt og stöðugt orsaka sjálfsblekk-
ingar og skynvillur. Því fer líka
Arborg 17. desember.
S. E. Björnsspn.
----------xx------------
Kisuþvottur Lögbergs.
“’.E, kom þú nú, kisu tetur
og kendu mér listina aö þvo.”
Þessar hendingar duttu mér ósjálf-
rátt í hug, þegar eg las sönglistar- og
þjóðernisvaðaiinn í næst síöasta
fjarri, að menn séu alment færir um Lögbergi. En samt sem áömv þó aö
aÖ álykta rökrétt eöa styöja sitt mál þvotturinn takist ekki betur en svo,
með göðum og gildum rökum. Oll ; að ritstjórinn læzt alls ekki vita, hver
saga hinna dularfullu fyrirbrigöa, ^ sé höfunur greinar þeirrar, sem
bæöi á liönum timum og i nútíö, er . hann er þó að reyna aö svara, og þó
lenzka tónlist; og þaö gleður mig þvi
meira en lítið, að ritstjóri Lögbergs
skuli strax aö viku liðinni vera vakn-
aður og meira að segja farinn að
tala. Jafnvel þó hann tali hálfgert
óráð, sem getur stafað af undanfar-
andi svefni, þá vona eg aö fleiri fari
að dæmi hans. En fyrst ritstjórinn
er alt í einu orðinn svona listelskur,
þá á eg dálítiö örðugt með aö skilja,
hverju hann er argur út af i grein
minni í Heimskringlu. Hann virðist
þó vera mér samdóma um, að í ein-
hverju sé okkur ábótavant og leggur
til, aö við fáum þá Pál Isólfsson,
Harald Sigurðsson og Pétur Jóns-
son okkur til hjálpar. Þaö væri að
vísu mjög æskilegt, en minna mætti
nú gagn gera. Mér fyndist ekki úr
vegi, svona fyrst í stað að minsta
kosti, að hressa litið eitt upp á þá
hæfileika, sem við höfum hér á aö
skipa, þó ekki væri meö ööru en því,
að sýna þeirn minni fyrirlitningu en
gert hefir verið. Þaö gæti ef til vill
oröið til þess, að við yröum færir um
að framleiöa jafningja þeirra manna,
sem nefndir eru hér að framan.
Þá lýsir. ritstjórinn ánægju sinni
yfir þeirri frægð, sem söngfólk þaö,
er söng á Allen lslendingakvöldið
góða, hafi getið sér. Eg hefi ekkert
við það aö athuga og samgleöst söng-
fólkinu, ef svo er, sem blaöið segir.
En hvar væri frægðin, ef að þetta
fólk hefði verið útilokað frá að
syngja þarna? Og mundi heiöur
okkar Vestur-Islendinga hafa rýrnað
þó aö fleirtim sólóistum heföi veriö
gefinn kostur á að vinna sér þaö álit,
en þeim, sem Lögberg nafngreinir? ,
Sama er að segja um sönglög vor.
Ef að jafnvel þau lökustu valda
hrifningu meðal annara þjóöa, hvað
rnyndu þá þau beztu gera? Myndi
ekki t. d. “Valagilsá” próf. Svein-
björnssonar veTa líklegri til aö vekja
eftirtekt á tónverkum vorum, heldur
en kvæðalög svo sem "Austankaldinn
á oss bles” ? að maður tali nú ekki
um útlendu lögin, sem sungin voru
þetta margumræcjda kvöld.
Þá getur ritstjórinn þess, aö eg
hafi án nokkurrar sanngirni eöa
dómgreindar ráöist á söngviðleitni
vora hér vestan hafs. Þaö er býsna
trútt um talað meðan hann er ekki
farinn að hrekja eitt einasta atriði í
grein minni.
Loks talar hann um moldvörpuhátt
og óskar, aö viö berum gæfu til að
vaxa frá honum. Eg er honuin inni-
lega þakklátur fyrir þá ósk, sé hún
af einlægni sprottin, því vissulega
myndi þá margt til batnaðar breytast
vor á meðal, og þá Lögberg ekki
sízt.
Og þá yrði engin hætta á, aö slik
hlutdrægni, sem virðist hafa verið al-
ráðandi við undirbúning umræddrar
samkomu, gæti framar átt sér staö.
En því miður virðist þessi Lögbergs-
grein benda á breytingu til batnaðar,
því að sjaldan hefi eg séð meira
moldryki þyrlað upp en þar er gert,
til aö hylja og fótum troöa sann-
leikann.
Aðdróttunum þeim, sem ritstjórinn
beinlínis og óbeinlínis beinir til mín,
þar sem hann talar um þá, sem kasti
steinum í veg fyrir þaö fólk, sem sé
að hlynna hér að islenzkri tónlist,
nenni eg ekki að svara. En eg vona
að þeim, sem bezt þekkja til starf-
semi minnar í þeim efnum, finnist
þær i meira lagi ósanngjarnar og
óverðskuldaðar. Og eg legg það í
vald komandi tíðar, að dæma um,
hvar tónlist vor á nú einlægasta vini
og trúasta verkamenn í víngarði
sinum.
B. G.
Misjafnir eru manna-
dómar.
Eftir H. F.
full af sjálfsblekkingum og móttæki-
leika' fyrir svik annara. Of mikið
traust á sína eigin skarpskygni og
nákvæmni í aö komast að svikum,
gerir marga — maður gæti næstum
sagt flesta — aö ginningarfiflum.”
Dr. Charles Mercier, nafnkendur
taugasjúkdómafræðingur, segir í rit-
að sú fávizka stafi auðsjáanlega af
því, að hann veit sem er, aö þögnin
er beittasta vopniö, þá er eg honum
þó þakklátur fyrir vaðalinn, því að
hann virðist verá mér sammála í svo
mörgum atriðum. Tilgangur minn
var aðallega sá, að vekja einhverja,
ef hægt væri, til umhugsunar um ís-
Framh.
Þegar mennirnir voru svo fávísir,
að þeir kunnu ekki að (Jrepa hverjir
aðra, þá voru þeir svo, að þeir liföu
í einingu, höfðu nóg að eta í mörg-
um tilfellum, vorti aðeins viltir og átu
alt er þeir gátu, án þess að matreiða
Atu hrátt. Þannig komust þeir af
með litla vinnu, lítinn hégóma. Nú
þurfa menn aö brúka allan tímann til
vinnu, því þaö er borgað fyrir þaö,
sem unnið er. E» borgun er svo smá
aö hún fullnægir ekki auknum þöri-
um, og af því er meirihlutinn altaf
að vinna. En ekki nauðsynjavinnu.
Það eru aðeins nokkrir, sem vinna
hana. Fjöldinn vinnur, en flestir tii
einkis. Þess vegna spyr eg: Hefir
heiminum farið fram á þessum tíma
frá fyrstu sögutíö hans? Er það
ekki spursmál, sem vandi er að svara,
hvort betra er ástandið nú en þá?
Þaö mætti setja hlið viö hlið athuga-
semdir þátíðar og nútíöar, og vita,
hvort er betra, mikið starf, mikil
líkamleg áreynsla og meiri nautn, eða
lítið starf og minni nautn. Þaö var
stríð þá, þaö er stríð nú. Nú eru
þúsundir þúsunda drepnar í staöinn
fyrir tugi þá. Hvort er betra?. Er
heimurinn aö eyðileggja mannlífið?
Svari þeir, sem vit hafa. Eg ætla aö
segja: Komi ekki hjálp frá okkur,
þá hefir hann þaö eftir nokkrar alfl-
ir undir sömu stjórn og nú er, sem
eg kalla Mammonsstjórn. Þaö er
hún, sem stjórnar nú, og henni bjóö-
um viö á hólm, því annaöhvort hlýt-
ur að falla, Mammon heimsins eða
himneskur kærleikur. Hvorttveggja
getur ekki setið aö völdum í senn.
Eg hefi fengið von um þaö, aö kær-
leikurinn sigri, þó seint gangi. Þvi
þaö tekur langan tíma aö kenna tor-
næmum. ÞaÖ tekur góðan kennara,
aö venja og kenna óþekkum strák,
sem hefir ótal klæki. Þannig er heim
urinn, hann hefir brögö, hrekki og
kænsku. ÞaÖ er því hart verk, aö
stilla svo hinn óþekka Mammon, aö
ekki hljótist ilt af honum, því hann
er bragðarefur. En börn kærleikans
sýna miskunnsemi.
Það er því ekki gott aö ráöa svo
ráöum aö ekkert sár komi, því ó-
knyttabrögð hins illa eru mörg. Eg
hefi fengið fullvissu um það, aö in»-
an lítils tíma getur að lita breytingu
til batnaðar, er breiðist yfir löndin.
Þess vegna er eg vonglaður. Eg vil
reyna að styrkja hið góöa málefni,
veiti heiminum mitt fylgi.
A meðan við erum ung, þá leikum
við okkur, séum við heilbrigö og höf
um frelsi. En þegar ellin sækir á,
þá viljum við heldur hvíla okkur. —
Hvernig stendur á þvi, að viö erum
svo fljót á fæti, þegar viö erum ung?
Er þaö ekki af því, aö viö berum
fæturna óðar þá, heldur en þegar viö
erum gömul ? Þaö munu allir svara
þessu játandi. En hvernig svara
menn þvi, ef eg spyr: Hvernig stend
ur á þvi. að menn reyna ekki aö halda
viö æskufjörinu eins lengi og þeir
geta ? Þeirri spurningu munu menn
svara svo, aö þaö sé þörfin, sem knýr
þá til aö vinna, og þeir hljóti aö
beygja sig fyrir henni. Því svari vil
eg mótmæla og segja: ÞaÖ er rangt,
því þaö eru menn, sem hafa mikla
þörf aö berjast viö alla æfi, og eru
þó altaf ungir. Ungir í anda, liprir
i snúningum, fljótir í han<Jtökum og
hugsun, og líkaminn er í samræmi og
líkist fjörugum ungling. Hvaö veld-
ur því ? Svari þeir, sem geta. Eg
segi: æfing, áreynsla, sönn löngun
að vinna sér og öðrum til eflingar,
til afnota, hjálpa öðrum og gera sælu
mitt í örbirgð og erfiðleikum.
Nú er aö vita, hvaö gerir manninn
gamlan fyrir tímann. Þaö er
óánægja, hugsunarvilla, og svo allar
þær þrautir, er hann sjálfur skapar
sér meö sinni fáfræöi. Er þaö þá
víst, aö þaö sé hægt aö sporna viö
slíkum erfiðleikum? Eg svara þv1!
svona: Það er hægt, þegar sky»-
semin er vet notuð. Þaö er hægt aö
bæta kringumstæður hjá fjöldanum.
Það er hægt aö gera sanna sælu, meö
þvi að láta alla vinna í sameiningu,
hvern hjálpa öðruai, hvern styrkja
annan.
Það þykir stundum nauösynlegt,
aö hafa marga þjóna. En hvernig
stendur á því ? Alíta menn, aö það
sé hægt aö afkasta meiru metW mörg-
um heldur en meö fáum? Er þaö þá
ekki nóg sönnun. þess, aö sameining
er betri en sundrung, kærleiki betri e»
hatur, vit betra en villa?
Hér er þá margt, sem þarf aö yf-
irvega og vita, hvernig þyngdarafliö
fer meö hlutina. Viö erum því lög-
máli háö eins og margt annað, sem
jöröu tilheyrir. Það, sem er létt, er
hægara aö hreyfa, heldur en hiö
þunga. Barniö er léttara en full-
oröni maðurinn, og á hægara meö
hreyfingar. Þegar barnið er æft viö
léttar, fjörgandi hreyfingar, þá verð
ur það fjörugt, og það má auka fjör-
ið, ef skynsemi er notuð.
j Þess vegna er hægt að brej-ta mann-
kyninu, láta þaö veröa fjörmeira með
nákvæmum æfingum, nákvæmari til-
: högun á vinnu. Aldrei að þreyta
I líkamann, svo að hann verði eftir sig
! lengur en á meöan verið er aö vinna.
Láta fæðuna vera hæfilega mikla og
' nærandi, en ekki eiturblöndur, ónýrt
rusl, skemda og svikna vöru, hégóm-
| legt glingur; ekki ofmikla, ekki of
litla. Borða hæfilega oft. Þetta
veitir líkamanum styrk og gefur hon-
■ um starfsþrek, er leiðir til þess, að
, hann þróast betur. Svo kemur arf-
gengi eitt og annað og áframhald-
' andi lið fram af liö. Þannig má æfa
, líkamann, þannig má æfa andann,
[ gefa honum þá næringu, er han»
þarfnast, og þá rís uþp fögur kyn-
■ slóð, er breytir jörðinni í sælustaö,
því eynrd ríkir ekki lengur.
Það er því betra að vera vakandi
j og hafa gát á, þegar þeir æöstu koma
til aö prófa, til að yfirlíta, til aö
veita fullnaðarskýrslu yfir lærjóm
nemendanna. Þegar þetta er iðkað,
þá má búast við samvinnu milli him-
ins og jarðar, er verður til þess aö
gera jörðina að sælustaö.
Væri nú ekki #skvnsamlegra, aö
eyöa kröftum mannanna til þess,
heldur en aö eyðileggja og verða svo
I eyðilagðir á eftir. Þaö er betra, aö
j hafa dálitla hygni meö í verkinu,
j því hún er hin rétta þekking.
S Vilja menn leitast viÖ aö full-
komna sjálfa sig? Þaö er hyggilegt,
aö hver svari fyrir sig, þvi frjáls og
j fús vilji er nauösynlegur. Engin
' þvingun, aðeins frelsi. Þeir, Sem
vilja fullkomna sjálfa sig, þeir ættu
; að revna aö nota skvnsemina, hver
sína skynsemi, reyna aö meta þaö, er
! aðrir segja, og ákveða sjálfir, hvaö
j er líklegt, hvað er sennilegt; fá leið-
beiningar hjá öðrum, en meta þær,
I yfirlíta gildi þeirra og taka þaö
bezta, það líklegasta.
Nú er það svona. Maðurinn lifir
stuttan tíma á jöröinni og hefir því
litla eöa skamma reynslutíð. Þess
j vegna verður hann að líta yfir liðna
! tíð og gera áætlanir með komandi
tíð, því það er nauðsynlegt. Menn
vita. aö mannkynssagan tekur yfir
undra stuttan tíma, borið sarnan viö
hinn timann, er engin saga er yfir
skráð. En þar sem jörðin sýnir merk-
in á dýra og jurtalífi svo undra-
1 gömlu, þá ættu menn aö mega álykta,
að lífið sé undragamalt á jörðinni.
Nú vita menn, að þetta kemur alt í
. bága við trúbækur kirkjunnar og
það ætti að vera nóg sönnun þess, að
þær eru rangar, og þess vegna ættu
1 menn að skilja að það, sem rangt er,
1 er skaðlegt fyrir sanna þekkingu.
: Þess vegna ril eg biðja þá, sem vilja
fullkomna sjálfa sig. aö kasta ölluin
kreddum og villum kirkjunnar frá
sér, en taka vísindi í staöinn, og halda
! áfratn þá leið til sannrar fullkomn-
unar. ^
Þegar búiö er aö líta aftur í tím-
j ann og aögæta vel þaö, sem skeö
, hefir á þessari stjörnu, er viö köll-
urn Jörð, þá má finna þaö, aö hún
, hefir brotnað í sundur ótal sinnum,
I breytt lögun, fariö út af brautinni,
! oröiö köld, komið í hita og oröiö
köld aftur. Þetta má sjá af dýra og
jurtaleifum, er í jörö finnast. Þaö
ætti aö vera næg sönnun þess, aö guö
skapaði ekki þetta mannkyn, sem nú
er á jörðu, á sjötta degi sköpunar-
verksins, heljur verður það líklegra,
að mannkynið sé breytiþróun háö og
hafi konvið frá mjög ófullkomnu
efnisþungu lifi. Þaö er sannleikur,
þvi eg sé fyrir framan mig allar kyn-
I slóðirnar og rek þannig rétta ættar-
tölu mína og ykkar, hvitu, kristnu
menn, til litillar plöntu, er myndaöist
þegar jörðin var svo heit, aö vatn
sauð á henni. Þið munuö segja:
Sanna þú þetta. En eg segi: Sanniö
þið ykkar sköpunarsögu. BrúkiÖ þiö
skynsemina, leitið i jöröu aö leifum
! likamanna, skoöiö holin, skoöiö
holin, skoðiö steingervinga og beriö
það saman við mina sköpunarsögu
og sex daga sköpunarverk kirkjunn-
ar. Komið svo til mín, þegar tíminn
leyfir ykkur, því eg er fús til aö sýna
ykkur mín mvndaspjöld, sem eru lif-
andi mvndir í ööru ástandi, efnisléttu
J og svífa um geimana, fylgjandi fram-
. þróun.
Viö skulum nú lofa mönnum aö
átta sig um tíma. Vita, hverjir vilja
•veröa sjálfum sér góöir og fylgja
framþróun, er heldur áfram með sina
inn aö miðsól sólna.
Hinir, sem vilja sjálfum sér illa,
sameinast afturför og fylgja henni
þar til þeir stansa og átta sig, sem
verður hjá sumum í dag og öörum á
morgun, þannig að eilífðin endist hjá
sumum i vansælu, er þeir sjálfir
bjuggu sér með imynduðum stund-
legum hagnaði. Þetta væri gott að
menn vildu aögæta, svo aö ælan fari
ekki fram hjá þeim, því það er sárt
að sjá sínar yfirsjónir.
Meira.
Til Einars Jónssonar
og konu hans.
(Flutt i samsæti, sem þeim var haldið
aö Gimli 28. nóv. 1922.)
Heyrið þér, kæru, góðu, göfgu vinir,
sem gestir eruð hér með oss i kvöld;
og þó þér séuð orðnir aldnir hlinir,
er ennþá sól á bak við skýjatjöld;
sjá, hér er hópur kærra kvenna og
manna,
er heiðra vilja ykkar kunningsskap,
og með því vilja sýna bæði og sanna,
að samúö þeirra er ekkert hræsnis-
flap.
Vér þökkuni, Einar, þína fyrir vinnu,
vér þökkum brosin mörgu, vernd og
líf,
vér þökkum einnig þina fyrir kvinnu,
á þrautabrautum var þín stoð og hlíf,
svo aö þú gætir linaö þrautir þjáð-
um,
er þín nam leita nær og fjær úr bygö.
Öllum þú sýndir drengskap meður
dáðum,
dáðriku aí hjarta umönnun og dygö.
Vér óskum yður heilsu og heilladaga,
og hamingjunnar ykkur vermi sól.
I allra hjörtum yðar geymist saga,
er ykkur kyntust lífs um dal og hól.
O, þá gleöi að eiga vini góða,
og verið hafa trúr í sinni stétt.
Er þá nokkuð betra til að bjóða,
en bikar lifsins hafa teigað rétt?
L. Árnason.
RICH IN VITAMINES
MAKE PERFECT BREAD
FRU
Kvenfólks yfirhafnir, Suits og
pils og barna yfirhafnir búiö til
eftir máli fyrir minna en tilbúinn
fatnaöur. Ur miklu aö velja at
fínasta fataefni.
Brúkaður loðvörufatnaður gerð-
ur sem nýr.
Hin lága leiga vor gerir oss
mögulegt aö bjóöa þaö bezta, sem
hasgt er að kaupa fyrir peninga, á
lægra verði en aðrir.
Það ltorgar sig fyrir yður, aö
líta inn til vor.
Verkið unniö af þaulæfðu fólki
og ábyrgst.
BLOND TAILORING CO.
Sitni: B 6201 484 Slierbrook St.
(rétt norður af Ellice.)
Islenzkt þvottahús
Þaö er eitt íslenzkt þvottahús í
bænum. Skiftið viö það. Verkið
gertfljótt vel og ódýrt. Sækir
þvottinn og sendir han» heim dag-
inn eftir. Setur 6c á pundiö, sem
er lc lægra en alment gerist. —
Símið N 2761.
Norwood Steam Laundry
F. O. Sweet og Gísli Jóhannerson
eigendur.