Heimskringla - 11.04.1923, Blaðsíða 2

2. BLAÐSIÐA.
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, II. APRIL 1923.
Tín smásögur eftir Ame-
ríska höfunda.
Þýtt hefir J. P. Isdal.
Þrvyttur af að vera sekur skógarmað^r.
Eftir Morris Schulz.
Carney hafði' fengiö nóg. Hann ætlaöi aö fara til
haka til aö taka inn meðal sitt. Hann var uppgefinn á aö
vera sekur skógarmaður. Hann langaöi til aö sjá aftur
ættingja sína og vini, taka því, sem hann ætti aö fá, og,
finna sig síðan frjálsan. Þessir sex mánuðir höföu ver-
iö ógurlegir.
Hann kunni enga aðra vinnu en bankastörf og hann
hafði Iftið sem ekkert unniö næstum allan þenna tíma.
Hann haföi verið í röö þeirra, sem þurftu aö láta gefa
sér brauð. Að síðustu fékk hann vinnu viö að hreinsa
knattlxjröastofu, og gat sparað svo .mikið, aö hann gat
komist til baka til New York, til þess að hlusta á ákæru-
sönginn.
Hann yfirvegaði málavextina á lestinni. Hann haföi
ákvaröaö i langan tima, aö komast í burtu með nokkra
hlaðana af þessunt bankaseölum, sem voru i trausti flutt-
ir inn i bankann á laugardagsmorgna, til geymslu í örygg-
isskápniim. Hann hafði búið til hóp af hugmyndum.
Tfann hugsaöi sér að ganga út úr bankanum meö veruleg-
um seölum. Kata Egan átti aö mæta honum á götumót-
um Broadway og Day og þar skyldi hann afhenda henni
þá.
Kata átti að mæta honum klukkutíma síöar á járn-
sakandi, byrjaöi hann aö skýra honum frá því, sem skeö
hafði á þessum sex rpánuöum. Hann sagöi honum frá
Kötu.
“Eg er reiðubúinn fyrir leynilögregluþjóninn,” sagöi
hann. “Gerðu svo vel aö gera það stutt. Eg ætla ekki
að gera nokkuð upipstand.”
Herra Meeson brosti: "Eg mundi stýra vel fram hjá
þessari konu, ef eg væri í þínum sporum, Carney, ef þú
mættir henni aftur,” sagði hann. “Eg sé annars, aö þú
hefir ekki enn fundið út hiö sanna.”
Von kom skjótt og augljóst fram i augu Carneys;
fögnuður, sem hann hafði ekki fundið til allan þenna
tíma; tilfinningin af gamanseminni, sem augljós var {
svip Meesons, hvatti hann jil góðrar vonar.
Eg vissi ekki um þetta, þar til fyrir nokkrum mínút-
um síðan. Viö vissum ekki um, aö nokkur hlutur væri
aö, Carney. Þaö voru auösjáanlega sýniShornabögglarn-
ir, sem þú tókst með þér.”
Or bréfi.
Hún vatt þá af sér.
F.ftir Peter Durant.
“Þú ert aö hugsa um að gifta þig?” Gamli Bower lög-
maötir horföi meö hvössu augnaráði á son sinn, Dick.
Þú — ónytjungurinn! Eg tek þig hingaö inn í lagaskrif-
stofu mina, svo þú þyrftir ekki aö veröa gustukavesaling-
ur, eftir aö þú sýndir þig ómögulegan í háskóla; og svo
kemur þú til mín aö tala um aö giftast, á tuttugu og fimm
prósentur á ári. Hefir þú nokkra peninga?”
“Nei, pabbi, én —”
“Engin “en”, Dick. Nei, eg kæri mig ekki um aö vita,
hver hún er. Eg neita algerlega. Eg mun aldrei gera nokk-
Úr bréfi frá Vancouver, B. C.,
dags. 24. marz 1923: “Okkar fá-
menna íslenzka sveit í þessu bæjar-
kerfi hlotnaðist sá óvænti heiður, að
sjá og heyra söngjöfur Islendinga,
Eggert Stefánsson, er hann söng hér
bæ föstudagskvöldið 9. þ. m. Sé
dæmt af því almenna lofsoröi, er allir
áheyrendur luku á sönginn, mun ó-
hætt aö fullvrða, aö enginn Islend-
ingur hér hefir nokkru sinni áöur
heyrt annan eins sriilling á söngpalli.
Já, viö erum fáir hér, íslendingar,
og þess vegna ómögulegt aö fá sam-
an fjölmenni, en fjölmennari voru
þeir þó, held eg, á þessari samkomu
en nokkurri annari tslenzkri sam-
komu nú f rtiörg ár. En svo hafði
nú nefndin, sem stóö fyrir samkom-
unni. gert sér von um röggsamt
fyl
eru fjölmennir. en sú von brást aö
miklu leyti.
Eg set hér efnisskrá samkomunnar
V. Billi: Campana a Sera.
Di Capna: O Sole mio.
S. Kaldalóns: -Svanasöngur á heiöi.
— A sprengisandi.
— Heimir.
Di Crescenzo: Tarantella Sincera.
s.I. Pilturinn var með öörum aö
vinna fyrir sögunarmylnufélag í
grendinni, og ’bjó hann og verka-
mennirnir í húsum á sj^várbakkan-
um, en snarbrött fjallshlíð gein yfir
höföi þeirra. Eftir stórrigningu
hljóp fram skriða úr fjallshlíöinni og
sópaði á sjó út húsi því, er þessi
piltur bjó i, og þar lét hann lífið
ásamt þrem eöa fjórutn öörum mönít
utn. Piltur þessi var Einar Gíslason,
sonur Mr. og Mrs. Gíslason, er all-
lengi bjuggu hér í bæ, en fluttu fyrir
nokkru noröur aö Hunter eyju. —-
Hattn var mesti efnis- og gáfupiltur
og hafði gengiö á háskólann (Uni-
versity of B. C.) hér í bæ.
Fáa íslenzka feröamenn að austan
•hefi eg séö nú nýlega. Fyrir tilvilj-
un gekk eg fram á Sigurð Anderson
frá Pineý og konu hans, er þau voru
á leið til vagnstöðvanna til heimferö- j
Norömanan og Svía, sem hér ar‘ “ Hér ! ,,æ °S 1 Krendinni er
nú sem stendur herra Friöjón Friö-
riksson og kona hans, — í kynnisför j
til Arna kaupmanns, bróöur Fr'ö-
1 ikssonar.”
RIGH IN VITAMINES
MAKE PERFECT BREAD
Aths. — Bréf þetta barst Hkr. of
seint til 'þess að birtast í
blaði.
síöasta
urn hlut fyrir þig. En eg vil þó gefa þér ráðleggingarorð.
Eg veit ekki hvort að háskóla vera þín hefir nokkurntíma Sjöberg: Tonerne.
A. Körling: Hvita Rosor.
brautarstöövunum, og þau áttu,aö feröast sitt í hvoru lagi i ^ þjg . námu|lda vjfi skáld sem hét Tennyson. en hann
til San Francisco. Eng.nn þekt. Kotu og enda þott þe.r ^ einhversstafjar. «Gjftu þÍR ekki veK,la peningai en Svensk-Finsk Folkesong: Du Vexte
næðu honum, yröu peningarnir ekki fundnir. , v , „ • »> u x • u * nn
’ 3 1 b faröt. þangaö, sem peningar eru . Faröu nu þarna aö up.
(arney framkvæmdi tyrirætlun sina. A slaginu kl. alnUunkanuni og opnaöu póst þann, sem tilheyrir mér E. Alnes: Sidste Reise.
12 gekk hann út úr bankanum meö ltögglana j pok.i sin- engl]m nörum, og raðaðu þvi niötir fvrir mig.” I osti : Ave Maria.
um. Kata beiö eftir honum á stefnumóti. 'Hann gaf p)ick slieri sér ag þv- sem honum var skipaö; en ísl. Þjóösöngvar (Sveinbjörnsson) : j
henni visbendingu um aö konia fyr*r horn.ö, for þar inn fa?jir hans ]ét á sig hattinn, til þess aö fara til dómhúss- Góöa veizlu gera skal — Stóö eg
í afkima og afhentr henni þýfiö. ins. Samt sem áöur var honurn þungt innifyrir og hann úti i tunglsljósi.
“Klukkan eitt Ijörutiu og fimm, Kata, gamla stulka,” stundi |)eKar hann „ekk niönr götuna. Siöan aö konan Björgvin Guöriiundsson: Nú legg eg
Bréf til Heimskringlu.
sagöi hann. hans dó, fyrir fimm árum siðan, hafði drengurfnn verið
Kata hneigöi sig og yfirgaf hann. Klukkutima siöar h()m];n a]t
augun aftur.
Point Roberts, Wash.
27. marz 1923.
Herra ritstjóri I
Söngmót herra Eggerts Stefáns-
sonar var haldiö hér, — í samkomu-
húsi bygöarinnar — 12. níárz s.l.
Sóttu þaö flestir hygöíHniar ásamt
Fjögur kvæði.
Eftir H. E. Johnson.
Ain sem grœtur.
A eyðimörkum Austurlanda
áin 1 erber hljóðlaust streymir.
Hún barum slær á bera sanda,
báruniöin þögnin, geymir.
j Hún vildi fegin vökva blómum
og verða lífsins þroska að gagni.
j en á sandsins auönitm tómum
er ilt áð slíta lífsins magni.
Þegar að kyrlátt kvöldið býöur
til hvildar rótt j svefnsins arrni,
undan hugarharmi svíöur
hjartaö elfar djúpt í barrni.
Hennar bitru harma tárin
heljar þögla sandinn lauga;
þaö græöir enginn sollnu sárin.
það sér þatt ekkert ltknar auga.
var hann að ganga aftur og fram um biðsalinn, horfandi
t kringttm sig kvíöavænlega eftir Kötu. En htiti var
hvergi sjáanleg.
Hann keypti farbréf sitt og fór út á stöðvarpallinn. j
Og Dick var ekki líklegttr til aö verða nokkurntíma
nokkuð. Fyrir hann var næsta lítil framtíö t attgsýn. Og
ntt vildi hann fara aö giftast eignalausri stúlku!
T’egar hann kom til baka var Dick íarinn aö boröa.
hann, og honum hnvkti viö. John Higgins haföi dáiö.
Og Marv Hale, frammistöðustúlkan í matstofunni á
Þar aögætti hann alla farþega, sem komu. En alt varö ]lann ]eit yfir fréttalistann, sent Dick haföi opnaö fvrir
þaö árangurslaust, hvergi var Kata.
“Flýttu þér, herra minn!”
Lestin var í þann veginn að fara af staö. Carney fór Royal hótelinu. átti aö erfa allar eignir hans, virtar á
inn og gekk i gegnum lestina frá einum enda til annars, | 20 þúsund dollara.
rannsakandi hvern einasta, sem inni var. Kata var þar Hann blístraði. Mary var aö nokkrit skjólstæöingur
ekki, hans. Hann haföi ætiö á takteinum eitthvert ánægjuorö
Hún hafði svikið hann. Hann fyltist heitri gremju. að segja viö hana. þegar hann fékk sér þar máltið. Hvaö
i.fleirum úr nærliggjandi sveit. Var
Meö söngmanninum var í för sem þaö óviðjafnanlega góö andans hress Svartir fuglar.
leiösögu og aöstoðarmaöur, herra P. ing. að hlusta ;t hinn gafaða lista- l'-g sa einn fugl meö svartar fjaörtr,
G. Magnús, kaupfnaður frá Glenboro mann syngja. Rödd hans var bæöi hann sat á kvist um aftanstumd.
Man., og eins og söngmaðurinn, gat sterk og hlý og sérlega fögur. Eng- I hálfrökkrimt og horfði á laufið.
hann sér vin hvar sem hann hitti Is- an hefi eg. siðan eg man eftirmér, sentjmé þar bleikt að frosnri grund.
lending á leiöinni. Báöa þessa félags hlustaö á,
menn tók Arni kaupmaöur Friöriks- ! mína eins
setn dregiö hefir athygli
að sér og Eggert. Þó
son heim í hús stit og höföu þeir að- j gleymi eg ekki, þegar herra Gunnar
setur þar á jneðan þeir voru í bæn- | Matthíasson söng hér á tangan fyrir
um. A sunnudaginn 11. þ. m. höföu löngu siöan, því hann syngur vel.
þau hjónin Mr. og Mrs. Friðriksson,
Er rriér sérstaklega í minni: “Eg
Kata, sem hann hafði æfinlega treyst!
Daginn eftir aö hann kom, fékk hann bréf frá henni 1
á pósthúsinu. Hann reif það opið áfergislega.
“Vesalings bjálfinn þinn,” stóö þar. '*Eg hugsa aö
þú sért veikur og sorgþrunginn yfir sjálfum þér nú. Ertu j
þaö ekki ? Þegar þú verður orðinn itppgefinn á því að
ferðast, þá er ekki til nokkurs fyrir þig að koma til baka
til ntín. Vegna þess að eg hefi ekkert nteö þig að gjöra
framar.”
Meira var ekki í bréíinu, og sex mánuöir var áfram-|
haldið af þessu reiöarslagi, gefandi af sér annaö verra —
í gat hún gert viö $20,000? Það var hantingja fyrir hana.
j En hvaö hann þarfnaðist peninga!
Kringumstæður hans voru ekki á sem beztum rekspöl.
Það lá mjög við borð, að hann væri aö verða gjatdþrota.
— Eins og i draumsjón sá hann Mary fyrir framan sig,
fagra og kurteisa. Eins og leiftur greip óö fyrirætlun
hann. Því skyldi hann ekki giftast Mary Hale. Auðvit-
að grunaði hana ekkert, hún mundi álita þaö mikla upp-
hefö, þegar hann brosti aö henni, og hann var aðeins 53
ára.
Það var reyndar satt, að hann hafði séö hana ganga
nteð einttm veitingaþjóninum; náttnga, sent kallaður var
heilsa nteistaranum. Þar komu svó
saman unt eða yfir 60 manhs og
nutu þar ánægjulegustu kvöldstund-
ar, og fanst öllum gestunum mjög til
Og kaldur vetrar ýfðisf andi
ttnt eyöimörk og skógarlund;
Hann blaöalausar bærði greinar
og burtu þaut á samri stund.
Fuglinn blakka bærði vængi
og bjóst til flugs, en sat þó kyr.
Sjónir hvessir hann í húmiö,
en hnýpir þó á grein sem fyr.
Hvað fjötrar þína fleygu vængi,
fuglinn minn, í slj'kttm reit,
sem hefir víst frá vori’ og suimrt
ef þeir hefðu getað verið verri. — Þaö var mjög svo _ _ ' ■■ c
.. u ■ vc■ u u-cu u.\;„ „x lastter; en hvaö skyldi hann vega tipp á móti honttm sjálf-
gagnstætt þvj Itft, sent þau hofðti vertð butn að raðgera 1 3
aö þau skyldu lifa viö í Suðurhöfunum.
Hvernig sem alt var, þá sá Carney ekkert i blöðunum j
ttnt stuldinn. Þaö var máske ekki þess virði, aö skýra frá
því í blöðitm San Francisco Itorgar. I fann fékk sér her- j vel ^,lr'
bergi á ódýrti gistihúsi og sneri sér oft við á götunum, j
til að sjá hvort nokkttr væri á hælitnt sér.
Undir áhrifum þessttm, þessum mikilvæga innblæstri,
setti hann á sig hatt sinn og lagði af staö til miðdegis-
>aö var heldttr en ekki árekstur, sem hann varð fyrir,
heiníboð i húsi síntt, til þess aö sem minnist þín, er sé eg sjóinn glitra ,
flestir landar fengjtt tækfæri aö er Gtinnar söng, þvi þaö söng hann
af list.
Eggert Stefánsson kom hingaö frá
Vancouver, B. C. Mr. Ingólfur
Jackson flutti hann hingað t bifreið
tutit alúð og Ijúfmensku söngvarans. sinni. Meö Eggert er herra Pétur
Aöttr en þesstt ratusnarsamsæti var j Magnfts. frá Glenboro. Frá Van- j vilst í þessa httngttrs sveit.
slitið. las Mr. Anderson kvæöi til cottver kont meö þeint félögum hr. j Vetrarku]di og vorsins annir,
söngmannsins eftir Asgeir Líndal i j Árni I*riðriksson kaupmáöur. Vortt þér ycjgijjð hafa sál og þor;
Victoria. og afhenti hontint þaö svo þetta nv.etir gestir, fjórmenningarnir. þag beygði margra horskra huga
og flutti honttm siöan i lipttrri ræöu j l>eir dvöldu hér eina nótt og héldtt ah hðggva i stindur lifrað gor.
einrónta og hugheilt þakklæti Van- svo til Vancouver aftur.
cottver-lslendinga, fyrir þann heiður. j (Söngskrá Eggerts, er hann söng
er hann haföi sýnt þeint tneö því aöjhjá okkur á tanganum, var þessi:
1. Di Capna: O Sole Mio.
2. S. Kaldalóns: Svanasöngur á
heintsækja
sveif.
fámenna íslenzka
Sent drottins börnin kasta á klakann
Krists i nafni fyrir þig:
þau sent vilja að hintins höndin
hamingju voniim gleðji sig.
A Sprengisandi.
Crescenzo: Tarantella Sin-
A ntámtdagskvjöldið 12. þ. m. söng j heiöi. —
Mr. Stefánsson á Roberts-tanga og j 3. Di
ínun láta nærri, að hvert íslenzkt cera.
niaiinsbarn á “tanganum” hafi hlýtt I 4. Islenzkir þjóösöngvat .
þegar hann sá Dick son sinn sitjandi við litla boröiö og
( Mary flöktandi i kringum hann. Hann sá daðttrsemina út á y,lr Tngólfur A. Jackson flutti j veizlu gera skal.
Svo aö hann var „ú á leiöinni til baka. til þess aö taka j '«r Dicks' °s konl Þessi framkvæmd ( hann st.
viö meðali sínu. Þegar lestin rann inn á aðalstöð New | h°nurn-
Dick, sent haföi lesið bréfiö nteö dánarfregninni t.
Stunan.
1 húminu hljóður sit eg
Góöa 0g hlusta, það dökknar jörð;
t haustnóttin kyrlát heldttv
einiinum alein vörð.
I,
1
York Ixtrgar, þá fann hann í sér einhvern fögnttð, sent
hann hafði ekki fundiö til allan ttmann sem hann var
btirtu.
Þegar hann kom inn í bankann næsta motigiin, gláptu
bankaþjónarnir á hann eins og hann væri afturgenginn
dratigur.
“Hvaö er þetta, Carnev? Hvar hefir þú verfð ?”
spttröi gjalctkerinn meinvislega. "Viö höfttni öll brúk
aö sorgartnerki þín vegna.”
“Get eg fengið aö sjá ráðsmanninn ?” spuröi Carney
rólega, enda þótt hontim gremdist háösyröin. Hann horfði
afttlr fyrir sig, og sá dyravörðinn fylgja sér i hægðttm,
reiöubúinn til aö handsama hann, ef hann reyndi aö flýja.
“Það held eg. Gáktu rakleiðis inn,” sagði gjaldker-
inn meö háðbrosi.
Ráðsmaðttrinn leit upp frá skrifborði stnu, þar sem
hann var aö stjla bréf fyrir hraðritara sinn. Hann kipt-
ist ofurlítið við í stólnum. "Ricldtt rétt eina mínútu,
Carney, sagði hann þttrlega.
Carney stóö og horfði á hann. Herra Meeson hafði
ætið fengið þann vitnisburö, að vera góðsamttr. F.n
Itankmn hafði tapað nokkrum þúsund dölum, og það allra
vægasta, sem hann gat vonast eftir, voru tvö ár upp nteö
ánni.
Þakka þér fyrtr, ttngfrú Burroghs. Svo sneri ráðs-
maðurinn sér að Carney. “Jæja, Carney, hvar hefir
þ" ver'ð. Þú skildir við okkur á ntjög svo ókurteisan
hátt.”
Egningin var meiri en Carney gæti þolað hana. “Eg
heft komið til baka til þess að taka á móti þvi, sem eg
a að fá,” sagð hann; “en eg kæri mig ekki um, að það sé
sparkað í mig. Svo meðan Meeson horfði á hann rann-
haföi orðið á undan nteð æskttna og klukkutimabyrjun
sér til hagnaðar.
Dick sá hann og stóð upp kindarlegttr. “Sæll pabbi!
Eg gizka á, að eg eigi aö fara til baka til skrifstofunnar.”
“Eg held að þú gerðir betur með því,” tautaði gantli
Bower, og settist i auða sætiö, sem somtr hans stóö ttpp
af, undirbúinn fyrir hvirfilvind tilhugalifs síns. Aður
en hann stæði ttpp aftiir, ætlaði hann aö hafa fengið lof*
orð Mary fyrir þvi, að veröa konan hans.
I’egar hann var að borða súpuna, sagöi hann: "Mary,
þú lítur óvenjttlega blómlega út .{ dag.”
Mary stokkroðnaði og sýndist í æsingu.
h ttin Hva^ l>erst nu ' blænum aö vestan?
beö j ®ru Það Wöðin í skógarþey,
_ I er hálffrosin, héluð gráta
af herlendum ntonnum. , , . . , .
* 1 humtnu þanntg? Net
lir lof í lófa fyrtr þaö , f s
Og þegar hún færöi honum kjötið og kartöflurnar,, þah f-)sk
suöjr þangaö á mótorvagni sín j 5. Björgvin Guðmundsson: Nú legg
um, og vortt þeír Mr. Magnús og j eg attgun aftur.
Mr. Friðriksson t förinni. — T | Attk söngskrárinnar söng
Rlaine söng Mr. Stefánsson 19. þ. m. “Annie Laurie”, sem hann var
og i kvöld (24. marz) syngttr hann i inn ttnt
Seattle. Klöppuðu all
Hingaö til bæjar fluttu þau Mr. aÖ hat'a fengiö aö hlusta á söng-j Það hljóntar sem hálfkæfð stuna
og Mrs. Steithen Thorson frá Rlaine manninn, og þótti mótið ekki hafa , eba hending á brotnum streng.
fvrir rúmtim mánuöi síöan. Er Mr. enzt nógtt lengi. Oll voru lögin fög- . F.g hevri það oft, er eg hfjóður
Thorson ttndir læknishendi síöan, en ur. sent Eggert siing, en fegurst þótti á haustin ttnt skóginn geng.
er nú aö virðist á hatavegi. — Hér ntér lag Björgvins:
er og ttm tíma undir læknishendi, augun aftur” Eg i
herra Sveinn Bryjnólfsson frá Cres- hvaöa Pálsoft sent vært my
cent, B. C„ sem flestum lesendttnt Upp meö sér að vera höfundur
Heimskringlu er að góðu kunniAr. Er laginu, og ntyndi enginn 1á þaö.
“Nú legg eS >
, , V. í>kvldii þao vofur vera,
nvnda mer ao i
vndi verða , Senl vlI,ast °& kveina Þar’
°g syrgja sumarið látið,
er sölnað er lauf og bar?
tö
tók hann ttm hönd hennar.
allra
róöu drengja
vina beggja þessara | Hafi Eggert Stefánsson beztu
að þeim auðnist aö þökk fyrir komuna hingaö, og cg
Mary, veiztu aö þú getur gert viö mig hvaö sent | ^ hei]su sina ])£etta as miklum ntttn. óska og vona aö hann eigt eftir aö
TJjónin Metúsalem og Vaígerður sýna heiminum, aö rödd Tslendings-
þú vilt?” spttröi hann.
Mary varö eins rattö og rós og næstum þvi misti blóm-
kálsskálina.
Og þegar hann var aö borða eftirmalinn, hvíslaöi
hann : “Mary, hvernig mundi þér lika það, að veröa kon-
an mín ?”
Mary misti lok, og varö af því heilmikill smellur. “O,
drottinn minn ! Þetta er alveg það sama og Dick var að
segja !” hrópaði hún.
“Hvað?” æpti Bower. “Sá þorpari! Hann skal ekki
erfa einn eyri eftir mig, ef hann giftist þér, Mary! Hugs-
aðtt þér stöðu þá, sem egget veitt þér. Eg er heldur ekki
gamall ntaður ennþá, og eg elska þig — ó, guð, hversu eg
elska þig!”
“Ó, herra Bower, mér þykir mjög fyrir þessu,” stam-
aÖi Mary. “Sjáðu til, eg — eg ætla að giftast Jasper i
næstu viktt.”
Josephson. að 1765—15th Ave. F... ’ itts er eins kraftmikil, fögur og hlý
hér i bæ. hafa nýlega orðið fyrir til- og nokkurs annara þjoöa ntanns.
finnanlegum slysum. Mr. Josephson
fótbrotnaöi 22. jan. s. 1., og það svo
Að endingu þakka eg þeim, sem
veittu ntér lið til aö fá Eggert til
fyrir fjöllin og
Margt kann í myrkrinu að búa,
og niyrkt er í sálar rann;
þar dyljast oft huldir harmar,
er haustnóttin alein fann.
illa að hann verður ekki verkfær að koma vestur
fvr en eftir langan tima. I’rent vik- j svngja fyrir okkur, og er þar til aö
um síðar, 11. febrúar, handleggs-| nefna J. Bjarnason og Gunnar Matt-
Þau eru , hiasson í Seattle. Arna Friöriksson
í Vancouver, og S. J. Mýrdal hér a
Point Roberts. Allir þessir menn
sýndtv myndarskap og gestrisni í
sambandí við komu Eggerts.
brotnaöi Mrs. Josephson.
bæði á góöunt batavegi, en langt frá
albata. Eru þetta erfiðar ástæður
fyrir fólk, sem þarf að treysta á eig-
in handafla til framfærslu.
F.g ntan ekki eftir aö hafa séð
þess getið í íslenzku bíöðunum, að
islenzkur piltur lét lif sitt sviplega
hér norður meö ströndum 30. sept.
Vinsamlega.
Ingvar Goodman.
Hcima.
í vestrinu sólin sígur,
syngur í grænum Iund;
fuglarnrr kátir kvaka
í kvrlátri aftanstund.
T moldinni maðkar iða
og marglitu fiðrildin
flökta í grænu grasi
og gægjast { húsið inn.
Nú finst mér eg hljóti að hafa
himninunt komist næst;
við gluggann minn hérna heima
er himnaríkið mér stærst.