Heimskringla - 13.06.1923, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 13. JCNI, 1923
HEIMSKRINGlA
7. BLAÐSIÐA.
The Dominion
Bank
■MNI NOTRB DAHfl ATB. »«
IHERUHOOKB »T.
HöfutSstóll, uppb......$ 6,000 000
YarasjóOur .............6 7,700,000
Allar oijfnir, yfir....$120,000,000
Mratakt athygll reitt vlSakJffc-
■» kaupmantM oc
Sparisjóðsdoildin.
Vertir af innstæðufé greiddir
iafn hAir og annaraataOair rlö-
gengst.
PHONfl A NN.
P. B. TUCKER, RáðsmaJíur
Hávaði út af litlu
(Frannhald frá 3. síSu)
eux greifa, ,þar sem hann, efns og
til stóS, var boSaSur heim í skyndi.
Lamansky fylgdi hon-um til dyra.
kvaÖst skiJja vel |þá nauSsyn, sem
hans hágöfgi vær.i á þvi, aö sinna
þegar í staö jafn knýjandi erindum.
1‘egar hann kom inn í salinn a'ftur,
var alt á tjá og tundri. Gestirnir
hópuöust hingaö og þangaö og pískr
uöu og ræddu mjög ákaft Iþe'ssa
stónviöburöi, sem nú mundu vera
aö dynja yfir. Franski sendiherr-
ann kallaöur heim í skyndi, og þýzki
sendilherrann boöaöur á fund keisar-
ans fyrirvaralaust! Þaö hlaut eitt-
hvaö stórkostlegt aö vofa yf:r
Noröurálfunni! Menn og konur
umkringdu Lamansky og reyndu aö
fá hjá honum ráöleggingar um þaö,
hvort þau ættu að selja eöia kaupa
verðibréf í kauphöllinni. Gestirnir
smátíndust í brott til þess að segja
fréttrrnar heima 'hjá sér og í klúbb-
iinum. Leikarar og söngfólk, sem
pantaö haföi verið til þess að
skemta gestunum meö iiþróttum sín-
um, komu að hú'sakynnunum tóm-
um og frú Lamansky hiágrátandi.
Rex greifi fór beint í Veiöimanna-
klúbbinn og rakst þar á Vauvineux
greifa, isem sat þar og var aö spila.
Hann ‘kallaði (hann á tal og sagöi
viö hann afskaplega hátíölega og
dræmt: “Eg má auðivitað ekkert
segja yöur. Embættis leyndarmál!
En eg vil ekki gleyma fornri vin-
áttu okkar, og í hennar nafni vil eg
gefa yöur eitt ráð: Dveljiö ekki hér.
hraöiö yður iheim í sendi'herrahöll-
ina, því aö eg gæti trúaö, að yöar
væri 1>eöiö iþar méð ekki lítilii
eftirvæntingu.” — ''Ha, hvaö er
þetta?” sipurði Vauvinéux. Rex setti
fingurinn upp að vörtrrn sér og sagði
ílbygginn: “Emibættks leyndarmál!”
Vauvineux datt ekki í ihug að setja
þetta í isamiband viö orösendinguna
heim til Lainanskys og hraðaði sér
alt bvaö aftók heim í sendiherra-
höllina. Þegar þangað kom, var hon-
um sagt aö sendiherrann heföi kom-
ið Ibeim í mjög æstu skapi, spurt
eftir honum, og látið þau boð liggja
fyrir hionum, aö hann færi nú til frú
Koutouzoff Tolstoy.
Þegar öl'l Iþessi óisköp gengu á,
var eg stödd hjá spánska sendiiherr-
anum, de Villia Gonzalo greifa.
Dyrnar opnuöust og inn kemur de
Vauvineux mjög æstur, vildi ekki
'setjast niður en spuröi í ákefö, hvort
íranski sendiherrann iheföi ekki kom-
iö |þar fyrir stundu. Eáúm mínút-
ttm isíöar kom sjál'fur franski sendi-
herrann másandi af mæöi 'inn í sal-
inn og spuröi, hvort Vauvineux
heföi ekki komiö. Örstuttu síðar
kom Koutouzoff Tolstoy í Veiöi-
mannaklúbbinn og siagöi fréttirnar
af miödegisveizlunni hjá Lamansiky.
Þaö var svo sem ekki vafi á því,
aö stjórnmálahimininn var að hrann-
a'st af geigvænlegum skýjum.
Manskálkurinn af Montebello gat
ckki sofið um nóttina. Undir morg-
uninn datt honum í hug aö Maro-
dhetti barón, sern var æskufélagi
hans og aldavintir, sendiherra Itala,
hlyti aö vita um erindi von Werders
á fund kefsarans, því aö Italir og
Þjóöverjar voru komnir í bandalag
(þríveldasambandiö). Montebelio
sagöi Okkur síöar frá þessu sjálfur
mjög skemtilega. Hann náði Maro-
dietti í rúminu um morguninn og
sagöi: “Marok, kæri, gamli og góöi
vinur minn ! Stjórnmálin hafa sk:I-
iö okkur, en ihjörtu okkar skuíu
aldrei skilja. Eg vitna nú til form-
ar vináttu okkar. Segðu mér nú,' félagið ekki komiö neinunt til að
hvers vegna' fór von Werder til trúa, aö það veröi meira eöa betra
Gatchina?” Marochetti haföi ver- hjá sér, en þaö er í núverandi lög-
:ð í veizlu meö faJlegum stúlkurn am.
langt fram á nótt og var grútsyfi-
aður. Hann neri augun i ákafa ag Svar scm nagir.
svaraöi: “Fari kolaö! Eg hefi enga p- c- Locke Ijóstar upp lygum Hóf-
hugmynd um þaö”. “Marok, góði ' semdarféhagpins.
vinur, segöu mér eitöhvað, hvaö litiö | Á íundi er haldinn var .í St. Jahns ^
sem þaö er, einhvern ávæning, þaö kirkjunni fimtudagskvöldiö 16. apr.1
er nóg, Ihversu lítil bending sem er.” 11923, las ritari þindindisnefndarinn-
— “Góði rninn; eg segi þér það dag- ar Wær aöalgneinarnar í vínlöggjöf
satt, að eg hefi enga hugmynd um c-> um takmörkun vinsölunnar,
þaö, eg legg þar viö drengskap spuröi, hvers vegna aö þær væru
minn.” — Nú jæja, Iþier hafa haldrð feldar úr Mánitoba frumvarpinu, ef
þér utan viö máliö. Til hamingju Hófsemdarfélaginu byggi í hug
meö Prú'ssana, þessa nýju banda- ’ st,'angt eftirlit meö Víni
menn yðar!” — og meö það gekx
Montebello snúöugt út úr herberg-
inu. Marochetti rers upp í rúmnu.
Hver slkollinn var þetta? Höföu heífta eSa lhindra vínslu 4 neinn hátt-
þ'eir leikið á hann? Var veriö aö Lesiö frumvarp þess og þá mtmuð
fela eitthvaö fyrir honum í raun o? ^ Þar er ekkert sem
veru? Hann ásetti sér aö komast heítil vinsmyglun-
strax fyrir þaö, og ákvað aö fara 2' ÞaS er einniS *hrekÍandi> að
Hér eru svörin:
1. Þaö er óhrekjandi af þessu, að ^
Hóáseindarfélagiö ætlar sér ekki aö
í eigin pensónu til von Werders.
Hann kom eftir imorgunverðinn.
smyglun og ólögleg sala á víni, er
ekki heft af öðrum frumvörpum eða
Þýzki sendiherrann tók inni'Iega a ldgum frekar en þeim, sein viö nú
móti embættisbróöur sínuTn frá It- i Höfum. Og af því aö bannlögin
alíu. Marodhetti var sannttr sonur
I hér eru hörö á lögbrjótunum, er
Hóilsemdarfélagið einmitt aö fá þau
afnumin.
3. Það er óhrekjandi, aö tilgang-
urinn með vínbannislagabreyting-
unni var enginn annar en só, aö
koma idftur á vintsölu.
Hinn háleiti tilgangur, sem Hóf-
semdarfélagiö þykist hafa, er tón.t
sama fööurland's og Machiavelli, og
varaöist því aö spyrja von Werder
beinliínis að því, sem honum lá á
hjartia. Hann beitti því nákvæmum
stjórnmálabrögðum til þess aö fá
von Werder til þess að segja sér
alt án þess að hann spyrði. — Hann
gekk aö skrifborði, sem inni var i
r . , „r'fals og dar. Aöaltdgangur þess er
stofunm, en a þvi stoö mynd af h (.
Álexander III. keisara. “Þetta er
I sá, aö efla vinsölu. Þaö skín út á
| milli ilínanna í öllum þeirra ritling-
' um. Þaö á með marguppptugnu
ialsi og lygi, aö kdma þeim, sem
afbragð's mynd af keisaranum,”
sagöi hann. “Hann er svipmikill og
, frlíöur maður, keisarinn. Hafiö (þér
.M bann „ýlega?”-Von Werder d,U»■*“. »*►* ',l1 *»
, ekkert í hug,' því httnn var maður v,ns"lunm at '• _
I ,,, . , -rr i En Hof'semdarfelagmu hefir her
hrekklaus og einlægur. Hann hugs-
. , .. ftórlega skjatlast. Ibuar þessa fylk-
aði sig þvi um dahtla stund og segi. ” ...
„t- t. u , , v is 'skil a tilgang þess. Þaö er ekki
svo: Eg held að það seu aö mmsta J , . , , v „
. . , * ..... , hægt aö blekkja. þa meö svo auö-
kosti 5 manuöir siöan eg hitti hann s v
_ . , . v , - 'velidu móti. Bok bokanna segir, að
seinast. En eg skal gæta aö þvi, .... v .
, .. , , , . , , -v þaö sé ekki td neirts að leggja net-
skrifa alt þesskonar í almanakið v
ið fyrir framan augu fuglanna.
I Svikanet Hdfsemdarfélagsins sjá
eg
mitL
— Já. einmitt, stendur
i 'neima, 5 mánuöir og 4 dagar!” — |
“Og hafiö þér alls ekki séö hann .
f # . . ve1
Isiöan?” 'Sagði' Marochetti og virti t
hann fyrir sér mjög nákvæmlega. hverjum hugsandi manni.
aHir. Blekkingarnar ertt ekki nógu
faldar. Þær veröa móögun
Werder hugsaði sig nákvæmlega um.
Marochetti var hróöugur. Hann Þcgar Saskatchewan reyndi að
ætlaði sér efkki aö hætta fyr en stjórna vinsölu.
hann vissi alt. “Það er alveg satt j Saskatdhewan haföi stjórn á vin-
annars,” sagöi Werder hálf-*hikandi, ] sölu frá 1. júlí 1915 í h'álft annaö
“eg-------” “‘Vissi eg ekki!” sagöi ár.
Marochetti heldur en ekki hróöugur.
“Já,” sagði Werder, “þetta mun vera
' rétt. Eg hefi séö hann einu sinr.i
' siðan titeýodar, talsvert langt frá
. tnér. Eg var á gangi á götu og sá
að hann fór frájárnbrautarstöðinni
heim í vetrarhö'Hina. Eg hefi .stein-
gleymt aö færa þaö inn i almanakiö.
Txt'ks lægöi alt þetta óveöur. Mar-
skálkurinn af Montebello komst brátt
á snoöir um, aö general von Werder
'lhafði alls ekiki fariö til Gatchina
kvöldiö góða.
Þaö var leiðinlegast meö þá, sem
settu peninga sina í brask í kaup-
höbinni.
(M. J. þýddi.)
— Eimreiðin,
Já og nei.
Hundruð manna vita ekki, hvað
/þetta “já og nei” í sambandi við vín'
atkvæðagreiösluna þýöir.
Vejzt þú þaö ?
Þaö halda margir, aö ef þeir
nterki við “Yes” á atkvæöaseölinum,
þá séu þeir aö greiöa atkvæöi með
algeru Stjórnareftir'Iiti á áfengi.
Þaö er fjanstæða. já-ið þýöir
blátt áfram aö gera frumvarp Hóf-
semdarfélagsins að lögttm.
Þitt “já” lýsir velþóknan þinni' á
frumvarpinu. Engirr önnur þýðing
fel'st i þvi.
I frumvarpinu er ekki orö um að
útrýma smyghin. Og þaö felur
þremur mönnum alt vald aö haga
vinsöhtnni eins og þeim gott þykir.
Þaö heimilar bruggurunum að
selja ölföng, og stjórnin getur i
engu hindraö það.
Hvað eftirlit eða takmörkun á
vinsölu snertir, getur Hófsemdar-
Aö þeitn tíma liönum var fó!k
oröiö svo þreytt á henni, aö þa'ð
teis öndvert gegn Ihenni.
Stjórnin lét fara fram atkvæða-
gneiötelu tim, hvort þeirri söilu skyldi
haldiö áfraim, og ráðlagði fólkinu
aö gera það ekki.
Atkvæði féllu þannig, að 95,249
voru á móti stjórnarsölu á áfengi,
en 23,666 með þvi, meiriihluti á móti
þvi 71,583!
Atkvæðin í bæjunum voru alstað-
ar miklu fleiri á móti stjórnarsöl-
unni en meö henni, eöa yfirleitt um
13,744 gegn 1963 atkvæðum.
I sjötíu og þremur ólöggiltum
bæjum voru 3430 atkvæði á móti
stjórnansölunni en 448 með henni.
A‘f þrjii hundruð þorpum voru
öl 1 nema átta á móti stjórnarsölu á
áfengi, og af nærri fjögur hundruð
sveitum allar nema nitján.
Hermenn í skálum sinum greiddu
1653 atkvæöi meö afnámi stjórnar-
'sölunnar, en 510 á móti.
Þarna var stjórnansala reynd á
áfengi og eftirlitiö var mjög í hönd-
um bindindisvina, sem alt geröu til
þess, aö þaö væri söm fullokmna'st
En reynslan varö sú, aö það var
ekki hægt aö köma neinum lögum
yfir takmörkun á vinsölunni með
'þesstt fyrirkomulagi, og stjórnin og
fólkiö köstuðu slikri löggjöf út með
öUu.
Uppruni kvenmannsins.
Indverisk helgisaga.
Þegar hinn almáttugi Mahadeva
skapaöi hið fagra Indland, flaug
hann niður á jöröina til aö dáöst aö
því. Flug hans orsakaði hlýjan,
ilmsætan vind. Hin stóru pálmatré
beygðu kórónur sínar fyrir Maha-
deva, og fyrir augnatilliti hans fór t
ihinar hreinu, hvitu lilfur að blómg-
ast.
Mahadeva reif eina illjuna í sund-i
ur og ílevgði henni í himinbláa
liafrð. Vindurinn hreyföi hiö krrst- |
alstæra haf'og umkringdi hina fögru
lilju meö hvítri froðu. Ein mínúta
leiö — og upp tir þessunt litja froöu
sveig blómstraði kvenmaöurinn —
yndisleg, ilmandi eins og liljam létt
eins og vindurinn, breytingagjörn
eins og hafiö, með geislandi fegurð
eins og froöa sjávaríns. Fyrst af
öllu horföi kvenmaðurinn á hið
kriistalstæra haf og hrópaði: “En
hvaö eg er fögur!” SvoTFít hún ;
kringum sig og sagöi: “Hve fagur
er heinturinn!”
Fvenmaðurinn gekk þur upp úr
sjónun: á landið. Þegar hún kon»
i Ijós á jörðinni, byrjitðu öll blóm
að blómstra, og frá himninum störöu
óteljandi augu forvitin á hana.
Þessi augu störöu á hana frá sér
numin. Og eftir þetta fóru stjörn-
ur aö skína. AuguyVenusar leiftr-
uöu af öfund — þesis vegna sendír
hún frá sér skærari birtu en marg-
ar aðrar. Kvenmaðurinn gekk '
gegnum fagra skóga og yfir ber-
svæði, og. alt varð gagntekið af
henni. Þetta fór að vaida henni
óánægju. Hún hrópaði: “O, mátt-
ugi Mahadeva! Þú skapaðir mig
svo fagra! A!t veröur svo hrifiö
af mér, en eg heyri ekki, veit ekki
um þessa leiðslu, alt erfrá sér num-
ið nieö kyrö!” Þegar Mahadeva
heyröi hana kvarta, skapaöi hann
óteljandi fugla. Fugiarnir sungtt
aödáanlega söngva til hróss hinnar
fögrti stúlku, og hún hlustaði og
brosH. En aö einum degi liönuvn
vakti þetta gremju hjá henni. “O,
al'máttugi Mahadeva!” hrópaði hún.
“Fyrir mig syngia þeir áhrifamikla
söngva, og segja að eg sé fögur.
En hvað gagnar þetta, þegar enginn
vill faöma mig og þrýsta sér ást-
fangiun að mér!” Þá skapaði hinn
almáttugi Mahadeva hinn sveigjan-
lega orm.
Hann faðmaöi að sér stúlkuna og
skreiö viö fætur hennar.. Hálfan
dag var hún ánægö, svo kveinaöi
'hún og hrópaði: “ö,'ef eg væri
sannarlega fögur, þá niundu aörir
revna að líkjast mér. Næturgalinn
svngur aödáanlega, og aðrir fuglar
reyna að stæla hann. Eg er líklega
ekki svo ómetanlega fögur!” Hinn
almáttugi Mahadeva skapaði þá ap-
ann, ti! þess aö fullnægja þrá stúlk-
unnar. Apinn hermdi eftir henni
allar hennar hreyfingar, og httn var
ánægð í sex stundir, en aö þeim
liönunt hrópaði hún hátt: “Eg er
svo fögur, svo fögur! Um mlg er
stingiö, eg er föömuð, skriðið viö
fætur miína og hermt eftir mér. Það
er dáðst aö mér og eg er öfundttð,
svo aö eg jafnvel fer aö verða
Ihrœdd. Hivað á að verja mig, ef
mér á aö gera ilt sökum öfundarinn-
ar?” Maihadeva skapaði þá hið
stenka Ijón. Ljóniö verndaöi stúlk-
una. Stúlkan var ánægö í þrjár
stundir, en svo hrópaði hún: “Eg er
fögur! Eg er dekruð, eg — eng-
inn. Eg er elskuð, eg — enginn!
Eg get ekki elskað þetta stóra og
hræöilega Ijón, sem eg ber lotningu
’ og ótta fyrir!” Og á sömu mínút-
unni sá stúlkan lítinn, fallegan
'hund, samkvæmt vilja Mahadevas.
I “Þetta er elskuvert dýr!” hrópaöi
j stúlikan og fór að dekra hundinn.
“F.n hvaö ntér þykir vænt um hann.
I Nú haföi stúlkan a'lt. Hun gat
| nú ekki beðiö um meira. Þetta
gramdist henni. Til þess að fuli-
j nægja reiði sinni, baröi hún hund-
inn. Hundurin gelti og hljóp í
jburt; hún barði ljónið, ljónið urraði
og fór; hún sté ofan á orminn, orm
jitrinn hvæsti og skreið í burt. Ap-
jinn flýði og fuglarnir flugu burr.
1 “Ö, eg ógæfusanta!” hrópaði hún á
eftir þeim, um leiö og hún nuggaði
höndunum saman. Eg er dekruö,
þegar vel liggur á mér, en allir
hjaupa í burt, þegar eg er reið! Eg
er slein! Ö, almúttugi Mahadev^!
) síðasta skifti bið eg þig; skapaðu
handa mér einhverja veru, sem eg
get látið ræiði mína bitna á, og sem
ekki hefir kjark til aðhlaupa frá
mér, þegar eg er í illu skapi, og sem j
er neyddur til meö þolinmæöi að
umbtra alt i.lt frá mér!”
Mahadeva hugsaöi sig um og
skapaði handa henni — marininn!
(J. V. þýddi.)
----------xx-----------
Til kaupenda
Heimskringlu.
iHérá eftir fer skrá yfir nöfn þeirra, sem góðfúslega hafa lofað
Heimskringiu að vera umiboðsmenn hennar, í hinum ýmsu bygðum
íslendinga. í>egar skrá sú hefir verið birt undanfarið, hefir fjöldi
aí vinum blaðsins brugðist við að borga þeim áskriftargjöld sín, og
er blaðið þeim velunnurum sínum mjög iþakklátt fyrir það.1 Ef að
þeir, sem nú skulda blaðinu, héldu uppi þeim góða, gamia vana, og
lyndu umboðsmann blaðsins í sinni bygð að máli, um leið og þeir sjá
hver hann er, væri það sá mesti greiði, sem þeir gætu gert blaðinu.
Sumarmánuðurnir eru f járhagsiega erfiðir fyrir blöðin, og vér erum
sannfærðir um, að ef kaupendurnir þdktu aHa þá erfiðleika, mundu
þeir ekki draga blaðið á andvirði sínu. 1
Innköllunarmenn Heimskringlu:
1 í Canada: 1
Árborg............................,G. 0. Einarsson
Árnes .......................... F. Finrtbogason. i
Ántler............ .... ........... Magnús Tait
Baldur ........................Sigtr. Sigváldason
Beckville...................... Björn Þórðarson
Bifröst....................... Eiríkur Jóhannsson
Bredenbury ................ Hjálmar 0. Loftsson
Brown .....................Thorsteinn J. Gíslason
Churchbndge ................... Magnús Hinrrksson
Cypress River ................... Páil Anderson
Elfros ...................... J. H. Goodmundson
Framnes ...................... Guðm. Magnússon
Foam Láke........................ John Janusson
Gimii ..................... ... .... B. B. Oison
Gienboro ......................... G. J. Oleson
Geysir ...................... Eiríkur^ Jóhannsson
Hecla ........................Jóhannes Johnson
Hnausa ...................... F. Fmnbogason
Howardvilie .... ........... Thorv. Thorarinsson ^
Húsavík...........1...............John Kernestedl
Icelandic River .............Sveinn Thorvaldson
og Thorvaldur Thorarinson
ísafold .......................... Árni Jónsson
Innisfail ................... Jónas J. Húnfjörð
Kandahar ........................... A. Helgason
Kristnes ........................... J. Janusson
Leshe .....................I ....... J. Janussoni
Langrutlh ........,........... Ólafur Thorleifsson
Liliesve ................... Philip Joihnson
Lonley Lake ...... ...........:.. Ingim. Ólafsson
Lundar ............................. Dan. Lindal
Mary HiH .................. Eiríkur Guðmundsson
Mozart ...........................A. A. Johnson
Markerville .................. Jónas J. Húnfjörð
Nes ......................... .* PáH E. ísfeld
Oák View .... .................Sigurður Sigfússon
Otto ...................... ...... Philip Johnson
Piney ............ ...............S. S. Anderson
Red Deer ...................... Jónas J. Húrtfjörð
Reykjavík ........................ Ingim. Ólafsson
Swan River ................... Halldór Egilsson
Stony Hill ................... Philip Johnson
Selkirk...........B. Thorsteinsson og Jón Eiíasson
Siglunes......................... Guðm. Jónsson
Steep Rock ......................... Fred Snidal - »
Thornhiil ................... Thorst. J. Gíslason
• Víðir ............. .............. Jón Sigurðsson
Winnipegosis ................ August Johnson
Winnipeg Beach......... John Kernested
Wynyard ....................... Guðl. Kristjánsson
Vogar ........................... Guðm. Jónsson
Vancouver...............Mrs. Valgerður Josephson
, \ i
I Bandaríkjunum.
Akra ........................Jóhann Jóhannesson
Blaine....,................Mrs. M. J. Benedictson
Bantry ..................... Sigurður Jónsson
Cavalier.....................................Jóhann Jóhannesson
Edinburg......................... S. M. Breiðfjörð
Garðar ....... ... ^.......... S. M. Breiðfjörð
Grafton .... ........ .... i... .. EIis Austmann
Haltson .......*.................. Árni Magnússon
Hensel ........... ,....... Jóhann Jóhannesson
Ivanhoe ........*. ............... G. A. Daimann
Los Angeles ............... G. J. Goodmundson
Milton .................... Gunnar Kristjánsson
Mountain
Minneota ........................G. A. Dalmann
Minneapo'lis ....................... H. Lárusson
' Pembina .... .............. Þorbjörn Björnsson
Point Roberts .............Sigurður Thordarson
Spanish Fork ................. Einar H. Johnson
Seattle....................Mrs. Jakobína Johnson
Svold............................. Björn Sveinsson
Upham ......... ..............Sigurður Jónsson
Heimskringla News & Publishing Co.
Winnipeg, Manitoba.
P. 0. Box 3171 853 Sargent Ave.