Heimskringla - 17.03.1926, Side 7

WINNIPEG, 17. MARZ, 1926
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSÍÐA.

PILLS
^sFOR

......... :
piU'r' c
GESTURINN A SANDHAUGUM
w
Gll PIIIs hafa læknat5 þúsundir af
bakverkium, þvagteppu et5a þvag_
missi, óhreinindum í þvaginu og öt5r-
um merkjum nýrna- og blöórusjúk-
dóma. GIN PILLS munu hjálpa yt5-
ur. 50c baukurinn í öllum lyfjabúb-
um og lyfjasöluverzlunum.
Nntionnl Drng & Chemleal Pompany
of Canada, lilmited
TORONTO —--------------1- CANADA
80
Mannlífsmein.
Nú dofnar margt, sem dofnað getur,
Margt dreymir þá sem greina betur
Og vita. hvað því valda kann;
Hér sveimar alt í syndaflóöi,
SvalllífiS í jötunmóSi
Hringlar galiö íheims urn rann.
I gegnum sálmasöng,
Viö sálmamessuföng,
Við trúarlíf og kirkjukíf;
Meö klerkahlif,
Nú hverfur alt í gjálífsgöng.
Mannvitið af veldisstóli —
Veltir sér meö tímans hjóli,
En grunnhygni sem dýrkar dal —
Dæsir inn á þjóðaþingi,
Þrífatlaður málleysingi,
Kann sér ekki á vöndu val.
Sýkt er mannsins sál,
Ef sveiflast inn í tál.
Sem metur hljóm, með dulardóm,
Sem grafiö gróm,
En skilur ekki andans/ mál.
Yndó.
Formálabragur.
I anda þeirra, sem skrifa greinar í
blööin og hafa 'allt formála, en
gleyma efninu.
Um þaö vil eg vrkja brag,
aö ’engir koma nú í slag,
svo ekkert veröur sannaö ;
hvort nokkra krafta í köglunr á,
kindarlegt þaö heita má,
Jú, eitthvag var það nú annað.
*
Smjörbúiö í Arborg er,
í ólagi þaö sýnist mér,
'það ætia eg verði sann'aö;
Fágætt kostaboð.
Fleiri og fleiri mönnum og konum
á öllum aldri, meðak alþýöu, er nú
farið að þykja tilkomumikiö, á-
nægjulegt og skemtilegt, að hafa
skrifpappir til eigin brúks" með
nafni sínu og heimilisfangi prentuöu
á hverja örk og >hvert umslag. Und-
irritaður hefir tekiö sér fyrir hendur
aö fylla þessa almennu . þörf, og
býðst nú til að senda hverjum sem
hafa vill, 200 arkir, 6x7, og 100 um-
slög af íöijgóðum drifhvítum pappír
(w.a.ter marked bond) með áprentuðu
nafni manns og heimilisfangi, fyrr
að eins $1.50, póstfritt innan Bnda-
ríkjanna og Canada. Allir sem
brúk hafa fyrr skrifpappír, ættu
að hagnýta sér þetta fágæta kosta-
boð og senda eftir einum kassa,
fyrir sjálfa sig ellegar einhvern vin.
F. R. Johnson.
3048 W. 63rd St. — Seattle, Wash.
Hér er aðferðin til
að lækna kviðslit.
Undravert hrtametlal nem sfrhver
getur notab vlh kvaða kvlbNlit
er strtru eba aniAu.
Kostar ekkert að reyna.
Kvibsliti?5 fólk um alt landib undr-
ast yfir hinum merkilegu afleibing er
þessi einfalda aífer'ð vit5 kvibslitj*
sem er send, ókeypis til allra sem
skrifa eftir henni, hefir Þessi ein-
kennilega kvifi^lltaa'ðferð er mesta
blessun sem bj)t5st kvibslitnum mönn-
um, konum og börnum. Þat5 er al-
ment álitið lanpbezta a?5ferðin sem
fundin hefir verið upp, og perir notk-
un á umbúíum ónauðsynlega.
Kkkert gerir hve slæmt kvi'ðsliti'ð er
eða hve lengi þér hafi?5 haft þati.
Ekkert hvre marg^ar tegrundir af um-
bútum þér hafib notat5. Iátit5 ekkert
hlndra yt5ur frá at5 fá þessar rtkeypls
Lækningfar. Þó at5 þér halditS at5
bér séuð ólæknandi. et5a hafit5 hnefa-
stórt kviðslit. Mun þessi einkenni-
leg:a aðferð halða því svo í skefjum
að þér undrist yfir töframagni henn-
ar. Hún mun færa holdið þar sem
kviðslitið er, svo í samt lag at5 þér
munuð innan skams geta stuiidatS
hvaða vinnu sem er eins og þér haf-
ið aldrei verit5 kviðslitinn.
Þér getitt fenglð ókeypis reynslu á
þessu ágæta 'styrkjandi meðali meti.
því at5 eins at5 senda nafn og áritan
yðar til VV. A. COLLINGS, Ine., 1170 C.
CollingM Itiiihliim. Wátertovvn, N. Y.
Sendið énga peninga. Reynslan er ó-
keypis. Skrifirt nú í dag. Það get-
ur frelsat5 ytJ«r frá að ganga með
umbúðir þat5 sem eftir er æfinnar.
Gestur 14 og hvíldist hraustur
Hljótt svo leið að miðri nóttu
Hroða dunur heyrði kveða
Hátt við dyrin úti fyrir
Inn kom flegða fúl í bragði
Furðu-skjót með ásján ljóta
Trog í hendi hyrjan digur
Hafði, og skálm til styrjarsálma.
Gaut hún augum geysiljótum
Greitt um rann og lítur manninn
Færði sig að fleygi sverða
Fljótur spratt hann upp á móti
Fangbrögð hófust fljótt hin ströngu
Feikna afl bar dóttir hafla
Flest upp gekk: er geymir stakka
Grimmu trölli varðist föllum.
Fangið þreyttu þau svo lengi *•
Þróttar stóra skessan sótti
Furðu hart að fleina hirði
Förin var til dyra kjörln
Hælum spyrnti hann óveilum
hvar sem náði til með ráðum
Út hann vildi ekki halda
Inni heldur flagðiö vinna.
Bresta þil en bjálkar fastir
Brothljóð sungu, rómi þungum
Glymur rjáfur glímu ofar
Gnötrar ljóra björninn stóri
Færa gjörði fram að dyrum
Frægur þegn með afli megnu
Viðnám harðast veita gjörði
Viður stála tryldri fálu.
Sviftust hart er hún ei slepti
Hörðum tökum geirs á njörði
Gliðna veggir gjörðu freðnir
Grimm var sókn en harðnar rimma
Draga vildi drós ófögur
Drenginn út, það gekk svo lengi
Þar til umgjörð útidyra
Alla báru fram til vallar.
Þæfði burt með þrekinn lofða
Þróttinn reyndi Jörundsdóttir '
Sporin gjörðu frek í frera
Foldin víða meiðsli þoldi
Kaldsinnuð á kappa gildum
Kleip og marði hold með greipum
Fram að gljúfrum áar, íma
ítran dró með litlum flýti.
Sóttust þau á bjargi bröttu
Bundinn var hann heljar mundum
Sveiflu brá á sværu hafla %
Sína mund gat lausa fundið
Bregður saxi brátt að flagði
Brottu handlegg sneið af fjanda
Slakar þá af tryldum tökum
Tröll á grúfu féll í gljúfur.
Sveinn Jóhannsson
frá Flögu.
og ef ráö mín hafa skal,
eg hekl það græði silfurdal,
Jú, eitthvag var það nú annaö.
Bændaverzlufi bölvuð er,
þaö bragöílt gaman þykir mér,
þqð ætla eg veröi sannað;
eg um þaö talaö hefi oft,
þótt aörir hafi þagað hvoft,
Jú, eitthvag var þaö nú annað.
Enginn fréttir færir burt,
í fögru letri og sendii' hvurt?
Þag ætla eg veröi sanna'ö,
þótt hér sé fjöldi um fræöimenn,
þeim finst ei mikil tíöindenn;
Jú, eitthvag var þaö nú annaö.
Um sönginn vil eg semja mál,
og sýna það að blý og stál;
fær ekki list þá lamaö,
ágætt er þá æfi list,
allir sem þaö geta fyrst,
Jú, eitthvaö var það nú annað.
-Gott væri ag gefa út blað,
þaö gæti prestur vélritaö,
svo alt-þar yröi sannaö;
á bændum framiö fjárhagsrán
svo fengist ekki nokkurt lán,
Jú, eitthvaö var þaö nú annaö.
Kappræðanna fjanda-fans,
sem íylla upp bvgðir þessa lands,
svo alt verður ósannaö.
Um þaö skrifa ætla eg hér,
ef efni og' pappír leyfa mér,
Jú, eitthvaö var þaö nú annaö.
Urn andleg mál eg orti grein,
hún átti bara aö vera ein,
svo annaö líf yrði- þar sannað.
En enginn skildi aulinn það,
eg aftur varð að' fara af stað,
Jú, eitthvaö var það nú annað.
Og Daniel með fræöafans,
eg fann aö •máli svipinn hans,
og baö alt yröi sannað;
en karl sér óðar undan vatt,
svo ofan úr því botninn datt,
Jú, eitthvaö var það nú annað.
t
Páp-brynjaðir prestar tveir,
prikum saman öthi þeir,
svo atriði eitt yrði sannað,
þeir reyndu lengi a.ð leita lags,
um langa helgi sunnudags.
Jú, eitthvað var það nú annað.
•
Eg ætlaði að tala iim andleg mál,
og öll þau setja á metaskál,
svo altsaman yrði nú sannað;
en efnið fundiö ekki get,
svo ekkert verður lagt á met,
Alt er aumum bannað.
1—5.
Bréf til Hkr.
Hensel, N. Dak. fehr. 25. 1926.
Góði ritstjóri Heimskringlu!
Viltu gjöra svo vel að svara eftir-
fylgjandi spurningum, og hefir þú
leyfi til að breyta um búning eins og
þér hentar bezt. >
1. Er ekki ritstjóri Lögbergs að
bijóta drengskaparloforð sitt við
lesendur blaðs síns, aðl láta ekki
skugga falla á ritverk E. H. Kvar-
ans, með því að birta í 7. tölublaði
öhróðurgrein með'> fyrirsögninni
“Þakklæti”.
2. Ef þessi hroki Lögbergs væri
sannkristinn, bæri honum ekki frem-
ur að fyrirgefa og biðja • fyrir E. H.
Kvaran og frelsa hann þannig úr
villugeimum ? heldur en að ráðast
á hann með stóryrðum.
3. Er ekki lítilmannlegt að kannast
ekki við faðerni sitt með réttu nafni,
en ganga í myrkrinu fyrir utan.
4. Hvenær opinberaði hann sig
þessi guð Sig. Nordals og herra Lög-
bergs ?
Þinn einl.
Joscph,Johnson.
Vinur okkar angurvær.
Það er í fyrsta skifti, sem eg man
eftir að eg ha.fi ritað viðvíkjandi
trúmálum, þegar eg sletti mér fram
í trúmálaþrætuna sem átti sér stað í
Arborg milli séra^Jóhanns og P.
Sigurðssonar. Eða eiginlega ávinn-
ing Adventista boðskaparins þar.
Eins og eg hefi áður gjört hefði eg
átt að forðast þann eld, því ekki er
sannleiki og hreinskilni ósa.knæmari
þar, en hvar annarstaðar. Síður en
svo. En hér er þannig va.rið að ef
eg tek penna og fer á stað á annað-
borð, þá get eg ekki annað en verið
hreinn og hispurslaus. Hefði
máske mátt velja. mýkri og heílaðri
orð, en þar sem nú svo er komið, og
ekki tjáir að ásaka um orðinn hlut,
þá er það of mikil lítilsvirðing
gagnvart mínum góða Pétri Sigurðs-
syni að ansa honum ekki með fáum
línum.
Þá er það fyrst, að gr. P. S. er allt
of löng, og á þann veg mjög svo
leiðinleg, að ef^eg eða hver annar
sem vaari ætlaði sér að svara henni,
sem maður kallar rækilega, þá yrði
úr því trúmálastapp og þrætur, sem
ætti helzt ekki að eiga. ser stað, nema
þá í trúmálaritum — flokkamálgögn-
um, — og vanalega mjög þreytandi
og óuppbyggileg, a.ð minsta kosti
þeim mönnum, kem eru jafn ein-
faldir í trúarhugsjónum og eg er.
Það er misskilningur hjá Pétri
mínum að geta ekki dregið strvk á
milli þess sem eg segi um hann sem
skáld og hugsjóna.mann, og alúðleg-
ann ágætismann í öllu viðmóti þegar
eg rita um bók hans “Tíbrá”, þar
vakti Adventista trúmál.a.garpurinn
ekkert fyrir mér. Eg var þar jafn
hreinskilinn og eg vil ætíð vera og
held því enn frani, að hinn góði P.
S. er á tveimur sviðum, fyrst mjög
laglegt og víða hugsjónaríkt skáld,
og mesta prúðmenni og ágætur í allri
viökynning, og fyrir það á hann
mörg hlý ítök velvild og þökk í hug
og hjörtum margra. A hinu svið-
inu þar sem eg rita um dásemdar-
verkin er þessi sami hugljúfi maður
glerharður og ósveigjanlegur — sem
stál — Adventista trúboði, sem
smeygir sér inn í milli tveggja veikra.
trúmálaflokka í Arborg , vitanlega
með þeim ásetningi að draga til sin
“fáeinar rolur” og mynda þar með
þriðja trúmálaflokkinn í fámennu
þorpi. Þessu v.a,r eg mótfallinn og
því skapaðist dásémdarverkið í mín-
um heiðvirða heila þar sem eg hýlt
því fra.tn, og held því fram enn, að
með þessum trúmálavaðli geri Pétur
minn ekki nokkurn skapaöan hlut
gott, mikkr fremur þa.ð gagnstæða.
Tvær hliðar munu vera á flestuin
málum. P. S. heldur þvi fram að
samkepni í trúmálum geti verið að
sumu leyti góð, og eg ætla ekki að
setja neitt út á það ef nokkuð jöfn
orka og afl fylgir .flokkunum. En
hin hliðin seni að Arborg snýr t
þessu rnáli nú, er þannig, a.ð i und-
anförnu örðugu átferði hefir þurft
ntikið fyrir því að diafa að sa.fna
nægu fé til að anuast þarfir lút-
erska safnaðarins og halda prest og
heimili hans sómasamlega. Sam-
bandssöfnuðurinn þar, sem er fá-
mennur verður líka að bera. sínar
þarfir, borga fyrir hús þegar pré-
dikag er, og prestum fyrir messur o.
s. frv. Eg ímynda mér að P. S.
h.a.fi sin föstu laun frá Adventista
forkólfum eða félögum, og geti þvi
kvíðalaust baslað áfram og reynt að
skara eld að sinni köku, sem í mín-
urú augum er að veikja ennþá meira,
það sem nógu veikt var áður í trú-
málasamheldni manna í Arborg.
Eg sé eftir að missa P. S. úr Ar-
borg, sem skáld og gæðamann i allri
viðkynning. En sem trúþoði Ad-
ventista. má hann fara skrattans til.
Svo ætla eg ekkert að ergja vin
minn freka.r.
Lárus Guðmundsson.

,ium:
TUTTUGU 0G EINS ÁRS
F0RYSTA

ÉRHVER eiginleiki semi hver vara hefir, mœlist aS endingu mieð
þeirri hylli, sem hann nýtur hjá alþýðunni. Aðeins því bezta
getur hlotnast alnlenningshylli, vegna þess að hylli byggist ætíð
á trausti, og traust fæst ekki nema það sé verðskuldað.
Almennings traust heftr gert Ford að vinsælasta bíl í heimi. Hann hefir
verið brautryðjandi í bílanotkun alstaðar í heimi, og hefir haldið hylli
sinni vegna ágætis síns.
Nú er hann viðurkendur sem mælikvarði á allar flutninga-aðferðir, og
afrek hans undir venjulegum og óvenjulegum kringumstæðum hafa gert áreið-
leik hans að söguatriði. ^ • .
.XUJJ.,

BÍLAR — FLUTNINGABÍLAR — DRÁTTARBÍLAR.
VÖRUR ÞEKTAR A Ð GÆÐUM.