Heimskringla - 26.01.1927, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 26. JANÚAR 1927
HEIMSKRINGLA
3. BLAÐSÍÐA.
Búið sjálf til
SAPU
og sparið peninga.!|
Alt sem þér þurfið
er úrgangsfita og
GILLETT’S
PURE | VF
flakeLi I-
Notvísir í hverjum bauk.
Matsali yðar hefir það!

«inu og varð aS manni, með vilja
■^g krafti. Hann ásetti sér að vinna
°g vinna, vinna sér fé, veVða auS—
X1gur maður, og koma svo heim i
jolamatar—ilm móður sinnar, og heim
1 ■ þjarmann 'af Jitlla, lélega fljyng—
trénu.
Það var ekki lengur blautgeðja
unglingur, sem stóð á afturþilfari
Lauru’’, heldur harðvitugur, ungur
maður, sem Ijeit á vörina.-----------
Lestin tók snöggt viðbragð, og
Liríkur K. Harold, fasteignasali frá
^askatoon, leit upp sem snöggvast,
en hvarf fljótt aftur ofan í sjálfan
’-ig. —-----
Hann fór í skógarhögg, þegar
Xestur 'kom. Hann felldi ótal trjá—
^tofna, og safnaði dollar eftir doll—
ai- En hann sá fljótt, að þó hann
>nni ljósaskiftanna milli, þá yrði
hann aldrei auðugur á því, svo fljótt
^ern Þyrfti. Hann. var orðinn óþol—
ínmóður að koniast^ heim í bæinn i
kuggahverfinu til jólatrésins henn—
ar ntóður sinnar.
Hann beit á vörina, keypti gull—
nemaáhöld, sleða og hunda, og hélt
Til Klondyke.
Hann leitaði að gtilli, hann 'svah
°g hann kól. En hann leitaði og Ieit—
stöðugt. Æskuholdin og litar—
bátturinn voru horfin, hann var orð—
'nn skininn og þunnur, eins og vest—
menn eru. Kn óþolinmæðin rak
oann áfram.
Uni siðir fan.n hann gullæðina. —
én var lítil, en notadrjúg. A
'ömnium tíma var hún tóm, en hann
efnaður maður.
Oþolinmæðin jókst með hverjum
Sræddum eyri, og alltaf fannst hon-
m hann vera óendanlega fjarri tak—
'artkinu. Hann vildi og þurfti að
gnast meira, áður en hfmn færi
neun til islenzka jólatrésins.
ann fluttist til Saskatoon og
gerðist fasteignasali. Hann beit á
orina 0g ýtti til hliðar. Hann
»ræddi á tá og fingri, og varð með
u UgUstu mönnum þar í grendinni.
ann _ Haroij fasteignasali — var
Pekktur um allt fylkið og víðar í
anada. Og ekki að góðu, því að
nann var talinn harðdrægastur o-
XngaSt"r aHra fasteignabraskara
Þar um slóðir, og er þá mikið sagt.
hiarf1 SOg^U’ hann hefði stein-
a, en engin„ vissi, að allan lífs-
tækleT’i nUÖaðÍ hann við litið. fá—
ur Á ^HgJÓlatré, í torflkóTa norð-
hans andK - l)að var leyndarmál
hans'05 «*»->
Honum hafði ekki farið eins
lestum mnflytjendum i Camd-T
í::: °;Snir iiar,endir—
o, þarknd1 tr7a ^ ^
enp-n • En iha^n hafði
ga konu eignast, 0g hann hafði ekki
Lu T Tk VÍð Iandslnenn en
fU’ S6m ÞurftÍ tÍ! ÞeSS a« geta grætt
vþ ,m- Hann hafði aldrei verið
í ,aUdÍnU’ heir>nr a«eins
• ,tnr’,Þvl hanU hafði alltaf verið
gaml ’ Re>kjaV1,kur’ s!ðan ’ Laura’*
árum Uttl Hann Þaðan fyrir 25
°g nu fyrir nokkrum vikum hafði
nn selt allt, sem hann átti i Vest-
™mi’ °S var á leið til íslands, með
J°na bankabók i vasanum, og ó-
Þolinmoðari en nokkru sinni áður. -
rv *að Var a aðfan.gadag jóla nokkru
y ,r _ Hadegi. “Gullfoss” var að
Sl^Ia >nn á milli eyja.
Á eíra þilfari stóð Eirílkur E.
Harold, fasteignasali frá Saskatoon,
og starði inn yfir bæinn. Hann var
fölur í framan, og beit á vörina.
Það lýsti óþdinmæði og angist i
svipnum.
“Eins getur það auðvitað ekki
verið, eftir öll þessi ár. Allt breyt—
ist! Ætli það beri ekki minna á
því, þegar eg kent á land?’’ hugsaði
hann.
Hann stóð alltaf í söniu sporum,
meðan skipið var að renna sér inn á
höfnina, og hann leit þungbúinn á
ÖIl mannvirkin. Honum hraut ekki
orð af vörum nema einu sinni. Hann
spurði mann, sem stóð við hliðina á
honum, hvar batteríið væri. Og
þegar honum var anzað, að bújð væri
að brjóta það niður, fölnaði hann
enn meir og beit fastar á vörina.
Svo rann skipið upp að hafnar-
bakkanum.
Hann vissi það vel, að enginu
myndi taka á móti honum, — taka á
móti honum með opnum örmum, eins
og tekið er á móti þeim, sem kemur
heiin úr langferð. Og þó voru það
vonbrigði fyrir hann, þegar enginn
beið hans, nema strákur með gull—
borðalagða húfu með nafninu “Hótel
Island” á. “Liftboy”, — “lyftivél—
arstrákur’’, hugsaði Mr. Harold.
Strákurinn draslaði föggunum hans
á land, og lét þau í hifreiðina.
“Rafmagn og bifreiðar”, tautaði
Mr. Harold. Hann hugsaði með
•barnslegri gleði til steinolíuljósker-
anna og götuforarinnar á æskudög-
unum.
Og þegar hann Ieit af hafnar—
bakkanum niður á steinbryggjuna —
“nýju bryggjuna”, sem, þegar hann
var strákur, hafði verið höfuðprýði
hafnarinnar, þar sem hann svo oft
hafði veitt marhnúta og kola, fylltist
hann söniu angistinni, eins og þegar
hann stóð á þilfari skipsins og leit
á höfnina. Nú var “nýja bryggjan’’
■gamall, brunninn og brotinn jaxl, í
ungum og hraustum tanngarði.
Þegar hann var húinn að koma ser
fyrir á gistihúsinu, gekk hann út
í bæinn. — áleiðis inn í Slkugga—
hverfi. Hann var orðinn úrkula von
ar um að sjá nokkurntíma gamla
lyngtréð aftur. En hann fór af því,
að vonin var ekki dáin, þó að hún
væri í andarslitrunum.
Hann gekk um Austurstræti. Þaö
var steinlagt endanna á milli. “Poll--
arnir — gömlu pollarnir'?” söng í
höfðinu á honum. En þeir voru allir
horfnir. Prúðbúið fólk, eins og í
öllum öðrum borgum, hraðaði sér um
göturnar, hlaðið bögglum. Hann leit
á fótabúnaðinn. Hann sá enga ís—
lenzka skó, og varla nokkur stúlka
var á peysufötum. Sama glysið eins
og í öðrum borgum var hlaðið upp
fyrir innan spegilglers-búðarglugga,
og ginnti peninga upp úr jólapyngju
fólksins. Var hann þá ekki kominn
heim? Hann fór að efast um það.
Hann var óþolinmóður. Hann
hraðaði sér inn í Skuggahverfið. —
Skvldi þar ekki allt vera með kyrrum
kjörum? Hann hrökk satnan, við
tilhugsunina um, að þar gæti verið
orðið umbreytt. Það var orðið sein—
asta vígið hans, sem vonbrigðunum
enn ekki hafði tekist að vinna. Hon-
um hafði ekki fyr dottið það í hug,
að bærinn hennar móður hans gæti
verið breyttur eða jafnvel horfinn.
Honum sortnaði fyrir augutn við til—
hugsunina. —■ —
Hann nálgaðist gamla bæinn. Hann
sá í rökkrinu grilla t þrílyft stein—
'hús. Öttinn og eíinn voru löngu
búnir að heltaka hann, þegar hann
kottt að stæði bæjarins. — Steinhúsið
stóð þar, sem gamli gærinn hafði
staðið. —
Þó að hann hefði séð bæinn verða
uppnuminn, og nýja, stóra steinhúsið
koma niður úr skýjunum í stað hans,
með einni svipan, hefði hann ekki get
að orðið steini lostnari. Hann vissi
ekkert hvaðan á sig stóð veðrið. En
það sá hann þó, að takmarkið, er hann
hafði verið að keppa að öll þessi ár,
var^ekki til lengur. Hann hafði ver.
ið að sælast eftir skugga, — ljósin á
lyngtrénu hans voru löngu, löngu
slokknuð, en glampinn af þeim hafði
blindað hann fram á þessa stund.
Hann geklk t áttina til gistihúss-
ins. Hann hugsaði ekkert. Hann
slangraði þetta hálfgert milíi svefns
og vöku.
Hann var lengi á leiðinni. Þegar
hann gekk inn í forstofuna, sá hann
inn í opinn veitingasalinn.
Hann eins og rankaði þá við sér
allt í einu. Hann rétti úr sér og beit
á vörina, gekk inn og settist við
borð, og þjónninn. kom til hans.
“Færið þér ntér hangiikjöt,” sagði
Eirtkur.
“Hangikjöt er ekki til, en gæsa—
steik,’’ anzaðt þjónrrinn; hann var
mannþekkjari, og gat lesið peninga—
budduna út úr andlitsfalli gestanna.
Eiríkttr bognaði í herðunum, það
var eins og hann slokknaði út af. —
“Færið þér mér þá það,” sagði hann
viðutan.
Hann sat hreyfingarlaus. Hann
tók ekki eftir neinu í kringum sig.
Og hann heyrði ekki hið glaðværa
gaspur í vinnustúlkunum við aí—
greið.iluborðið.
Það leið stundarkorn, þá gall önn—
ur þeirra allt í eintt við “Já.Gunna
min, barnið vex en brókin ekki’’.
Hann hrökk við, þegar hann heyrði
þenna ófágaða alþýðumálshátt. Og
hann fór að stagast á honttm, eins
og menn gera með orð, sem haft
hafa áhrif á menn.
Þjónninn kom með gæsasteikina.
Mr. Harold leit á hana. “Hvar býr!
kirkjugarðsvörðurinn, og hvað skulda |
eg?’’ spttrði hann.
Þjónnittn anzaði báðuni spurning—j
unum htssa. Mr. Harold lagði hundr j
að króna seðil á borðið. “Það stend
ur heitna,” sagði hann, stóð upp og j
fór.
“Barnið vex en brókin ekki,” ■
tautaði hann, jafnt og þétt. og áðttr !
en hann varði, var hann búinn að
hafa endaskifti á máltækinu: “Bróik—
in vex en barnið ekki’’.
Hann sá nú allt líf sitt eins og i
lófa sér. Hann hafði niiðað það og
þroska þess við flíkur, sem löngu
voru stækkaðar og breyttar, án þess
að hann vissi eða sæi. Reykjavík
var orðin ^innar bær, og þessi bær
var homtrn allsendis ólkunnugur. Þar
var ekki jarðvegur fyrir hann. Vest—
anhafs hafði hann ekki fest rætur,
því httgur hans dvaldi í borginni
horfnu, með steinoliutýrunum og for—
ugu götunum, — 'dvaldi í bænum
hrörlega, við lítið, fátæklegt Iyng—
jólatré. Nú sá hann, að hann var
rótlaus, og hafði verið, síðan “Laura’
forðum bar hann út úr Reykjavíkttr—
höfn. Það var ekki annað samband
ntilli heimsins og hans, en sparisjóðs-
hók með niilklu meiri peningum, en
hann gat torgað. Og hann öfundaði
nú föður sinn sáluga af því, að hafa
verið á skútunni vátryggðu.-----------
Kirkjugarðsvörðurinn gat ekki
sagt Mr. Harold, hvar leiði móðitr
hans væri.
Hann beit á vörina, því hann var
óþolinmóður, og gekk suðtir að
kirkjttgarði. Hann var lokaður, og4
Eiriíkur stökk yfir girðingttna.
Hann leit varla á itölsku marmara—
tninnisvarðana; þeir voru ekki kurin— j
ingjar hans.
Hann gekk lengi tttn garðinn, og1
loks staðnæmdist hann við knéháa i
þúfu. Svona höfðu leiðin veriö áð— j
ur en Itorgin hvarf.
Hann' settist á leiðið i hálfgerðri j
leiðsltt. Honum fannst hann finna i
jólamatarilminn .gamla, frá hlóðum
móður sinnar, og honunt sýndist haun.1
sjá jólatréð, og íslenzku ullarsokk—
ana undir. Og hann varð óþolin—
nióður.
Svo ták hann uppúr vasa sinum
skammbyssu. Hún hafði fylgt hon—
ttm i öllunt svaðilförunum i Klon—
dyke.
Hanti grúfði sig ofan að leiðinti. j
NAFNSPJOLD
Lightning Shoe
Repairing
Stmli 80 704
S28 Harfcrave St., (Nálægt Blllea)
Skðr og attvvél hOtn tll ettlr nili
LltlV ettlr tðtlæknlngum.
Emil Johnsoo
Service Electric
524 SARGENT AVE-
Selja rofmagnsáhöld af öllum teg-
undum.
Viögerðir á Rafmagnsáhöldum,
fljótt og vel afgreiddar.
Sfmlt 31 507. Helmaalmf i 27 XO
SECURITY STORAGE &
WAREHOUSE CO., Ltd.
Flytja, geyma, hfla am og •cnda
Ilúsmiinl og Pinno,
Hrclmia Gðlftcppl
SKRIFST. o*r VORUHOS
EJlllcc Ave., nfllægt Sherbrooke
VÖRUHCS «B"—83 Kate st.
MUS B. V. ÍSFJSLD
Planlat A Teaeher
STUDIOi
Ö66 A1 verstone Street.
Phone : 37 020
Hltt nýja
Murphy’s
Boston Beanery
AfgreiSir Fl.h A Chlp. i pökkum
til helmflutnlngs. — Ágeetar mál-
tiölr. — Elnnlg molakaffl eg svala-
drykkir. — Hrelnlœtl einkunnar-
orö vort.
629 SARGBJiT AVB., SfMI 21 906
Dr. M. B. Hai/dorson
<Ot Boyd Hlda.
Skrlfstofusiml: 23 674
Stundar aéretaklega lungaaajdk-
déma.
Br aV flnna 4 ekrlfatofu kl. 12_if |
f h. og 2—< .. h.
Heimill: 46 Alloway Av*.
Talsími: 33 158
n=
Arthur Furney
Teacher of Violin
932 Ingersoll Street
PHONE: 89 405
A. S. BARDAL
eelur likklstur og r.nnaet um 6t
farlr. Allur útbúnaDur eá beatl
Ennfremur selur hann allakonar
mlnnlsvarba og legstelna—t—t
S43 SHERBROOKB ST
Phone: 86 607 WINNIPEG
HEALTH RESTORED
Lœknlniti án lyl]i
Dr- S. G. Simpaon N.D., D O. D.O.
Chronic Diseasea
Phone: 87 208
Suite 207 Somerset Blk.
WINNIPEG. — MAN.
TH. JOHNSON,
Ormakari og Gullamiftui
Selui glftlngaleyflsbvát
■ersiakt atnygll veltt pöntunum
og viTJg'JcrTlum útan af landl.
264 Maln 9t. Pkone »4 637
Dr. B. H. OLSON
216-220 Medical Arts Bldg,
Cor. Graham and Kennedy 8t
Phone: 21 834
Viötalstími: 11—12 og 1—5.30
Heimili: 921 Sherburn St.
WINNIPEG, MAN.
DR. A. BLöNDAt,
602 Medical Arts Bldg.
Talsími. 22 296
Stundar sérstaklega kvensjúkdðma
og barnasjúkdóma. — Aö hitta:
kl. 10—12 f. h. og 3—5 e. h
Heimill: 806 Victor St.—Sími 28 130
Bristol Fish & Chip
Shop.
HIB GAMIíA OG ÞBKTA
KING’S bestn gerV
Vér aendum helm tll
frá. 11 f. h. tll 12 •. h.
Fiskur 10c Kartöflur 10o
646 Bllce Ave*. hornl Langelde
SIMIl 37 456
Telephone: 21 613
J. Christopherson,
Islenzkur lögfrœðingur
845 Somerset Blk.
Winnipeg, Man.
Talsfml: 28 889
DR. J. G. SNIDAL
•14 8omerset Block
Portagc Ave. WINNIPMO
Dr. Kr. J. Austmann.
WYNYARD
SASK.
WALTER J. LINDAL
BJÖRN STEFÁNSSON
Islenzkir lögfrœðingar
709 Great West Perm. Bldg.
Sirni: 24 963 356 Main St
Hafa einnig skrifstofur að Lund-
ar, Piney, Gimli, Riverton, Man.
DR. J. STEFÁNSSON
216 HBDICAL ARTS BLB6.
Hornt Kennedy og Graham.
Stunder elngöngu angnn-, eyrna-,
nef- om kverkn-ejakdémn.
'» hlttn fr» kL 11 tu 11 l h. ■
o( kl. S tl 6 •' h.
Taleíml: 21 834
Helmill: 638 McMUlan Ave. 42 6»11
/. H. Stitt . G. S. Thorvaldson
Stitt & Thorvaldson
Lögfr. og málafærslutnenn.
807 Union Trust Bldg.
Winnipeg.
Talsími: 24 586
DA/NTRY’S DRUG
STORE
Meðala sérfræðingw.
‘Vörugaeði og fljót afgreiísla
eru einkunnarorð vor.
Horni Sargent og Lipton.
Phone: 31 166
DR. C- H. VROMAN
Tannlæknir
Tennur ySar dregnar eða lag-
aSar án allra kvala
Talsími: 24 171
505 Boyd Bldg. Winnipog

CAPITOL BEAUTY PARLOR
— 563 SHERBROOKB ST.
ReynltJ vor ágætu Marcel A 50ci
Rcsct 23c ogT Shlnnle 35c. — Sím-
ltS .36 398 til þess aTJ ákveTSa tlma
frá 9 t. h. tU 6 e. h.
J. J. SWANSON & CO
Llmlted
R E N T A L 9
INSUnANCB
RBAL BSTATB
mortgages
600 Parle Buildlng, Wlnnlpec, Mnn. |
HEIMSKRINGLA
hefir til sölu námsskeið við beztu
VERZLUNARSKOLA
í borginni með afföllum. Þeir sem vilja hagnýta sér
þesst kjörkaup, ættu að finna ráðsmanninn tafarlaust.

Allt í einu heyrði hann skærar |
barnsraddir, úr fjarska syngja jóla-j
sáltuinn gamli:
Heims um ból, helg eru jól,
signuð mær son guðs ól.
Skammbyssan féll úr máttvana
hendi Mr. Harolds niður á gaddfreð—
inn svörðinn, og tárin tóku að renna
ofan kinnar hans, og það setti að
houm óstöðvandi dkka — barns—
ekka.
Allt í einu byrjaði að snjóa. Það
gerði skæðadrífu. Snjóflyksurnar
féllu niður eins og dúnn í logni.
Svo breiddi jólanóttin rósemisblæju
sína yfir óþolinmæði Eiríks E. Har—
old, fasteignasala frá Saskatoon,
Saskatchewan, Canada, en Eiríkur
litli Eiríksson, umkomuleysinginn úr
Skuggahverfinu, grét aftur fögrum
tárum við barm móður sinnar.
-----Það var nóttin helga.
(Vísir.)
----------x-----------
Hitt og þetta
Máttur'. hljómlistar.
Hljómar geta gert menn ýmist káta
eða hrygga; en hljómlist getur lika
læknað menn af þunglyndi, eða gert
þá að nýjum og betri mönnum.
Hinn frægi tauigalæknir, prófessor
Guttermann í Leipzig, hefit' um langt
skeið gert tilraunir nieð áhrif hljóm—
listar á taugakerfi sjúklinga, og hefir
haft fiðluhljómsveit til að leika mjúk
lög fyrir þá. Ung kona, sem var frá.
muna þunglynd, varð svo hrifin af
hinum dillandi tónum í vals eftir
Strauss, að hún fór að stiga dans—
spor og náði kæti sinni aftur.
Guttermann hefir og gert tilraunir í
fangahúsum, og lét hann hljómsveit-
ina leika draumóra Schumanns fyrir
utan klefa, þar sem alræmdur of-
beldismaður var geymdur. Haföai
voru á honutn gætur, en hann komst
við og fór að gráta, og var upp frá
því þýðasti fanginn i fangahúsinu.
— Flest hefst með blíðu, fæst með
stríðu.
Nýmóðins jólasaga.
Konulaus maður átti vingott við
■gifta konu, og vildi hann gjarna gefa
henni jólagjöf. En varlega þurfti að
fara, svo að mann konunnar grun—
■i i fÁk-Werh
Þau komu sér því saman um að
maðurinn keypti loðkápu oig veð—
setti hana. Konan skyldi svo fá
veðlánsskírteinið og láta svo sem hún
hefði fundið það, en fara svo og
leysa út hlutinn. Þetta liti þá út eins
og óvænt happ.
Allt fór eins og ráð var fyrir gert.
IConan “fann’’ skírteinið og bað
niann sinn að vita, hvort ndkkuð væri
á þessu að græða. Þegar hann kom
aftur, sagði hann að þetta hefði ekk
ert verið, sem eigandi væri. Konu—
kindin hélt að hann ætlaði að geyma
kápuna og geía sér hana í jólagjöf.
A jólakvöldið fær hún böggul frá
manni sínum, og er hún hafði rakið
utan af honum, kom í ljós loðkragi.
Hentii þótti þetta nokkuð snubbótt,
en fór þó itm til bónda síns til að
þaklka honum fyrir kragann. — I
dyrunum mætti hún skrifstofustúlku
manns síns — í loðkápunni.
ið hafi þátt i hernaði, eins strangt
og aðra menn þótt þeir verði manns—
banar, því að þeir hafi flestir týnt
niður að meta mannslífin til verðs,
og sé það eðlileg afleiðing af herþjón
ustu þeirra. — Það er svo sem ekki
ofsögum af þvi sagt, hversu mjög
‘‘strið fyrir föðurlandið’’ göfgi og
þroski mannkynið.
Blessun stríðsins.
Það bar við fytir skömmu í Wei—
mar á Þýzkalandi, að^ bændur tveir
urðu saupsáttir, og rann öðrum svo
í skap, að hann skaut á hinn.úr byssu
sinni og særði hann sári, sem bani
hlauzt af. Fyrir þetta var hann
dæmdur í tveggja ára fangavist. —
Segir svo í forsendum dómsins, að
eigi tjái að dæma þá menn, sem tek.
Lciðinleg misgrip.
urðu hjá brúðguma nokkrum í Gron.
ingen á Hollandi fyrir skemmstu. —
Þar er lögskipað borgaralegt hjóna—
band, og þegar (kirkjuvígslan átti
frani að fara, kom það upp úr dúrn-
um, að hann hafði ekki verið gefinn
saman við unnustuna, heldur við
tengdamóður sína. Hafði orðið
hausavíxl á skilríkjunum, svo að
nafn tengdamóðurinnar kom í stað
imnustunnar. — Margt er undarlegt
í náttúrunnar ríki, eins og þar stend—
ur.
Þó nokkur árangur.
A. og B. voru á rjúpnaveiðum.
A er mesti klaufi, skýtur og hittir
ekkert, en rjúpurnar fljúga upp.
. Þú hittir ekki, lagsmaður!
A. önei, en anzi urðu þær hvædd-*
ar.
* (Alþýðublaðið.)