Heimskringla - 20.03.1929, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 20. MARZ, 1929
HEI MSKRINGLA
S. BLAÐSIÐA
ar og og verzlunar babbítar stimpl-
uöu hverja kirikjudeildina á fætur
annari sem friðvina klíkur (pacifist
cliquesj. Það væri alltaf að verða
minna og minna sem kirkjuleg sið-
fræði fyndi styrjöldum til réttlæting-
ar. Hefði þroskuð kirkjuleg eining
ríkt í þessu cfni 1914 hefði ekkert
beimsstríð orðið. — Þannig væri það
gífurlögur ábyrgðarhluti fyrir hverja
kirkjudeild, að kaldhamra sérhugðir
sínar, sjónarmið og erfðavenjur, í
trássi við einingu og velferð heildar-
innar. — —
Fjórði ræðumaðurinn var Dr. C.
E. Jéfferson, hinn velkunni prestur í
“Broadway Tabernacle Church” í
New York. Gamall maður, hár,
fríður og fyrirmannlegur; orðlagður
fyrir mátt og einfaldleik í flutningi.
Engin fyrirgangur flugelda né þrumu
bresta; málið eins og mjúk, botntær,
létt fram streymandi lind; málefnið
djúp-alvarleg áherzla á persónulefgan
hreinleik og þjóðfélagsiegt réttlæti,—
enda var verkefni hans; “Áhrifaprest
urinn og þjóðfélags-vandamálin.”
Eitt af því, er Jefferson fór vel
með, var samanburður á þjóðmála-
ábyrgð frumkristninnar og nútíma-
kirkjunnar. Kvað hann algengt að
fólk lýsti því yfir, að það vildi ekk-
ert annað heyra • en “hið góða og
gamla fagnaðarerindi,” og í því væri
ekkert þref um stjórnmál, stéttaríg
né atvinnumál!
Ræðum. félst á það að fa!gnaðar-
erindi nýjatestamentisins væri mrð-
að við einstaklinginn — væri “indi-
vidualistic.” En auðgert væri líka
að lesa út úr því ýrnsar óheimilar
öfga-skoðanir. Þannig læsu menn
ti! dæmis út úr sögunni um skattpen-
inginn, að, vegna þess, að Jesús neit-
aði þar, að taka afstöðu til opin-
berra ágreiningsmála, þá væru mann
félags-vandamál kristind., sem slíkum,
á öllum tímutn óviðkomandi! En.menn
yrðu að skilja, að hlutverk Jesú.
og Páls, og hinna fyrstu leiðtoga var,
og gat ekki annað verið en það, að
sá so’ðinu fyrsta i 'nugi og hjörtu
einstaklingapna, og hrinda þannig
hreyfingunni af stað. Þeim var
þýðingarlaust að reyna að taka skipu
lag rómverska keisaradæfnisins tök-
um, með þvi að ganga þegar beint
í lærhögg við það. Nú orðið væri
öðru máli að gegna. Nú væri tala
kristinna manna orðin um 400 milj-
ónir! Nú væri ekkert framar því
til fyrirstöðu, að kristnir menn sýndu.
fyrir mátt samtakanna, hugsjónahelgi
kirkju sinnar., Aðeins fyrir van-
rækslu þeirra tækifæra væru styxj-
aldir ennþá hugsanlegar; áf^igis- og
eiturvíti starfrækt; Hstin, leikhúsin,
blaðamenskan — lág og gróf.
Meginmál Jeffersons minnti mig á
það, sem liinn skozki, gáfaði vinut
minn, William Thómson, fyrverandi
ritstjóri Wynyard Advance, hefir
rnanna bezt gert mér ljóst — þetta
að fyrrum var starfsaðferð klerka og
hugsjónamanna því nær eingöngu sú,
að snúa sér að skapgerð einstaklings
ins, treysta hana og fegra (individual
appeal). Og vitaskuld verður þess
ávalt þörf. En fyrir gjörbreyttar
aðstæður síðari tíma, er eigi aðeins
réttmætt, bteldur og hánauðsynlegt,
að vernda og siðbæta mannlífið, nteð
ýmislegri félagslegri skipulagningu
(organizational, institutional reform).
Fyrir þvi verður hver áhugasamur
nútíðarklerkur að ígera það upp við
samvizku sina, hvort hann muni
koma meiru góðu til vegar með því.
að halda áfram að standa. með ein-
staklingunum sem “sálusorgari”
þeirra, eða með því, að kasta sér út
i skipulagningu ahnennra réttlætis-
málefna. Að þetta tvennt getur ekki
altaf farið saman er ljóst af mörgum
dæmum. Nóg er að minna á mafn-
kenda Ottawa-þingmanninn dr. J. S.
Woods'wwrth. Safnaðarmönnum
hans forðum fanst víst ýmiskonar ó-
þarfi blandast hjá honum saman við
hið “góða, gamla fagnaðarerindi.”
'Prestar eiga ekki að vera “póka”
við stjórnmál!” Eg get, til dæmis,
huiggað mér, að sterkur áhugi presta,
i kanadiskum hveitibygöum, fyrir
velferð og eflingu hveitisámlagsins,
gæti stundum kostað það, að mætir
nieðlimir segðu sig úr söfnuði.
En hvora götuna sem hugsjóna-
rrtenn nútímans kjósa að ganga, þá
er sannleikurinn sá að þess er- þörf
að báðar séu farnar. Siðgæðisrækt
og sálverndun einstaklingsins getur
aldrei orðið öðruvísi en persónuleg
— áhrif frá sál til sálar. Mikil og
hættuleg er því flónska þeirra manna,
er varpa vilja ábyrgð sinni i þeim
efnum upp á opinberar stofnanir,
hversu vel skipulagðar sem þær kunna
að vera. Starf “sálusorgarans’’ í
mynd móður, föður eða prests, eða
annara, má því aldrei falla niður.
Því að fullreynt er, og enda auðsæi-
legt, að engin stétt, stofnun eða skipu
lag fær staðist til lengdar án þess að
uppihaldsmennirnir séu gawldir
traustri og trúverðugri skapgerð. —
Um 3-leytið hófust samtalsfundir
(colloquial groups). Skiftist þing-
heimur eftir sjálfsvild í fjóra hópa
til þess að ræða óformlega áður-
nefnd umræðuefni. Upp úr þvi
fannst mér ég hafa marga verðmæta
púnkta. En út í þá skal þó ekki
farið að sinni.
•
II.
Miargt er við tímann að gera í Chi-
cago. Straumkast lífsins fossar
fram, eða iðuhverfist í dökkum og
djúpum hyljurn. Það tekur afl og
æfingu að verða sundfær í þeim
flaumi, og fara, eins og laxinn, að-
eins sinna eigin ferða..
Mig hafði mikið langað til, og
altaf síðan i haust hafði ég ætlað að
heimsækja hér íslenzka Þjóðræknis-
félagið “Vísir,” og alltaf kom eitt-
hvað til hindrunar! Þótt félagið
halcfi reglulega fundi einu sinni í
mánuði, reyndist mér ókleift að ná
til þeirra — þarigað til að kveldi
þessa sama fyrnefnda þingdags! Og
gat það þó eiginlega ekki þá heldur 1
Mér hálf leiddist semsé að yfirgefa
þingiö kl. 5. Því þótt fyrirlestrar
væru búnir, þá var eftir fjögra klt.
dagskrá: veizla, sjónleikur, orgel-
hljómleikur, altarisganga, o. fl.. En
þetta voru siðustu forvöð að sjá land
ana, og auk þess stóð svo á, að okk-
ar göfuga “Félag Islenzkra Guð-
fræðinema” hafði tekið að sér að
sjá um skemtiskrána á “Vísis”-fundi,
er halda skyldi þetta kveld. — Svona
er Chicago. Af því að maður get-
ur nú ekki — þrátt fyrir útlistanir
vissra sálfræðitegunda — skift sjálf-
um sér margs á millum, í einu, þá
verður maður aö hafna einu, til þess
að geta hreppt annað. Þar koma
andstæðar hugðir aftur til skjalanna!
Við námsmennirnir komum á fund
inn í tæka tið, og var vel fagnað
Hreint gekk fram af mér að sjá þarna
samansafnaða um eða yfir 70 manns
— ó Þjóðrœknisfundi! Hugsaöi ég
mér að ég skyldi síðar meir segja
sem flestum frá svo óvenjulefg'u fyr-
irbrigði. Fundinum stýrði hr. J. S.
Björnsson. miðskólakennari, er ver-
ið hefir forseti félagsins frá byrjun.
Honum hafði ég kynst áður, og not-
ið gestrisni hans.
(Frh. á 8. bls.J
----------x----------
Avarp forseta
(Frh. frá 4. bls.)
minnast, að /mikið af árásununi á
félagið höfðu tekist á þá lund, að
fjöldi manna snérist til fylgis við
það, er áður höfðu látið það hlut-
laust og eigi hafa áhuga fyrir stefnu
þess. Er þeirrar aðstoðar hér
minnst með þakklæti.
Erv í augum þeirra, sem sérstak-
lega höfðu á hendi þetta útbreiðslu-
starf fyrir félagið á árinu, er það
nterkilegast, sem eigi verður i tölum
rakið né sagt um: það er hér, það
er þar. Eg á við þann yaknandi
skilning á inálum íslenzkra manna,
sem eigi fær dulist eftirtektinni Lít-
ilsvirðingín fyrir sjálfum sér er að
þverra, metna^urinn að aukast fyrir
hönd þjóðar sinnar og kyns. Inn í
daglegt mál hérlendra manna hefir
borist orðatiltæki sálarfræðinganna,
er tala unt “inferiority complex” —
þennan sjúkdónt í sálarlífi mannsins,
er sefjar hann til vantrúar á sjálfan
sig. Þennan sjúkdóm er sívaxandi
fjöldi íslendinga að hrista af sér.
Hin batnandi andlega heilsa birtist
meðal annars í þessu, að menn ganga
til stuðnings og fylgis við félagið,
sem sérstaklega hefir þá köllun, að
halda uppi trúnni á þjóðina.
En á það vill stjórnarnefndin, sem
nú skilar af sér störfum, leggja hina
ríkustu áherzlu, að hún telur út-
breiðslustarf félagsins aðeins hafið.
Ekki er nokkur minnsta ástæða til
þess að ætla, að með atorku megi
ekki halda áfram að auka félagatöl-
una að sama hlutfalli og verið hefir
þetta ár. Megin félagsins vex með
hverju árinu. Líkindin vaxa fyrir
því, að félagið geti orðið þess til
gagns, er til frambúðar verði, og með
auknu verki aukast því vinsældir og
fylgi. Nú sem stendur veltur í raun
og veru á því mest, að sem haganleg
ast sé háttað starfsaðferðum fél-
agsins. Á það atriði mun ég lítil-
lega drepa síðar.
Eg leiði hjá niér að þessu sinni
að tala um það mál félagsins, sem
mest hefir verið deilt um á árinu —
heimfararmálið. Geri ég það vita-
skuld fyrir þá sök, að það mál hef-
ir verið þvínær að öllu í höndum sér-
stakrar nefndar, sem með það fer þar
til það er að öllu leyti til lykta leitt.
Sú nefnd er að því leyti á annan
veg skipuð, en þingið gekk frá henni
•
í fyrra, að maðurinn, sem þá var í
hana kosinn, Dr. Sig. Júl. Jóhannes-
son, hefir sagt af sér störfum fvrir
alllöngu síðan. Forseti og féhirðii
heitufararnefndarinnar eru væntan-
legir, annar eða báðir, mjög bráðlega
úr Islandsferð, en skýrsla um mál
nefndarinnar mun naumast geta kom-j
ið fyrir þing fyrsta þingdaginn.
Auk heimfararnefndarinnar hafa
tvær milliþinganefndir haft sérstök
mál með höndum. Önnur þeirra er
sú, er fjalla.átti um fræðslumál fél-
agsins í framtíðinni. Var svo til
ætlast, að nefndin rannsakaði hent-
ugustu leiðina til þess að ná sam-
bandi við hina yngri kynslóð vora —
hvernig örfa mætti áhuga liennar
fyrir málefnum Islendinga og vekja
skilning hennar á verkefnum þeirra.
Vafalítið er þetta eitt mesta vanda-
mál, sem þingið getur falið nefnd að
fást við. En ég get ekki látið hjá
líða að láta í ljós undrun mína yfir
því, að einum nefndarmanni skuli
hafa fundist það vel við eiga, að
taka að átelja stjórnarnefnd félagsins
í opinberu blaði fyrir að hafa ekki
ráðið fram úr þessu máli, sem hann
tók að sér að ráðleggja félaginu um,
með því að taka sæti í nefndinni.
Hinsvegar vona ég að nefndin hafi
svo góðar tillögur að leggja fyrir
þing nú, að komið geti að verulegu
haldi fyrir framtíðarstarf félagsins.
Hin m’illiþinganefndin hefir haft
með höndum íþróttamál. Því mið-
ur hafa rpér borist þær fregnir, að
henni hafi virst horfa frekar þung-
leg um þau mál yfirleitt. En sam-
kvæmt tillögum hennar hefir stjórn-
arnefndin notað sér að einu leyti
heimild um fjárveitingu til íþró’ta-
mála, sem síðasta þing veitti. Þing-
ið mælti svo fvrir, að nefndin mætti
verja allmikilli upphæð til íþrótta-
starfsemi gegn jafn mikilli upphæð
úr annari átt. Samkvæmt tillögqm
milliþinganefndarinnar veitti nefndin
$50 til félagsins Sleipnis í Winnipeg,
enda hafði félagið tryggt sér jafn
inikinn styrk úr annari átt utanfél-
ags. Þetta voru einu tilmælin, sem
nefndinni bárust i þessa átt. Þvt
núður.er ég hræddur um, að ekki
hafi það stafað af umhyggjusemi
fyrir sjóði félagsins, heldur hinu, að
niikil deyfð hvílir nú yfir íþrótta-
mönnum meðal vor.
Stjórnarnefndin hefir í einu efni
brotið fyrirmæli þau, er síðasta þing
hafði gefið henni. Það er viðvíkj-
andi bókasafni fél^gsins. Stjórnar
nefndin hefir ekki talið rétt að opna
þennan vísi að safni ennþá til út-
lána. Eins og menn muna, þá var
samþykkt reglugerð um útlán á síð-
asta þingi, en nefndin hefir frekar
litið á hana sem heimild fyrir sig og
leiðbeining en beina fyrirskipun, er
henni væri nauðsynlegt að fram-
fylgja. Enda munu menn minnast
þess, að skoðanir manna um þetta
efni voru harla skiftar á þinginu.
Þegar þess er gætt, að það hafði
nokkurn kostnað í för með sér að
hefja útlán, safnið enn lítið, en þó
að stækka, þá vonast ég til að þing-
heimur fallist á, að það hafi ekki
verið óhyggilegt að doka við með út-
lán. Eg hefi áður getið þess í
blaðagrein. að félaginu hefir á þessu
ári borist höfðingleg gjöf í safnið.
Frú Steinunn Líndal, frá Victoria,
B. C., sendi félagiriu að gjöf tnilii
170—180 bækur, sumar allverðmætar,
og allar mikinn feng fyrir safnið.
Er stjórnarnefndin henni mjög þakk
lát fyrir þetta og ég efast ekki um
að svo muni vera um alla félagsmenn.
Auk þessara bóka, sem ég hefi
þegar getið um að félaginu hafi á-
skotnast, er önnur gjöf, sem ég get
skýrt frá. Lestrarféla'g, sem starf-
að hefir í Churchbridge hefir ánafn
að'allt safn sitt Þjóðræknisfélaginu
til eignar. En um leið og sú gjöf
var tilkynnt, var þess getið að Þjóð-
ræknisdeildin Snæfell, sem starfar
þar í byggðinni vildi gjarnan hafa
safnið enn um hríð í byggðinni og j
gæta þess þar og nota eftir þörfum
félagsmanna. Stjórnarnefndin féllst
að sjálfsögðu á þessi tilmæli. Deild-
in mun því fyrst um sinn annast um j
þetta safn, eða svo lengi sem deildiu
er til og óskar þess, en safnið er eft-
ir sem,áður eign jðalfélagsins.
Eftir þeirri skýrslu, sem ég hefi
fengið um bækur þessar, þá er mikil
og -ágæt eign í þeim. Þetta eru
161 bók bundin, en auk þess töluvert
af óbundnum bókum, sem deildin hef-
ir í hyggju að koma í band hiö bráð-
asta. Hefir stjórnarnefndin þakkað
fyrir þessa gjöt fyrir hönd félagsins
og vonar áð félaginu bætist fleiri
slíkar höfðinglegar 'gjafir á næstit
árum.
Frekari upplýsingar um bókasafns
málið mun s’jórnarnefndin gefa, er
það mál kemur á dagskrá þingsins.
Stjórnarnefndinni var falið á síð- j
asta þingi að fara þess á leit við
ísl. blöðin i Wpg. að þau tækju upp
þann sið að gefa út fylgirit fyrir
unglinga í líkingu við það, sem tíðk
ast með hinum ensku dagblöðum.
þótt vitaskuld yrði allt í minna stíl.
Skjalavörður hefir fyrir hönd stjórn
arnefndarinnar átt tal um þetta við
.ráðsmenn beggja blaðanna. Svarið
hefir verið, að blöðunum myndi verða
þetta með öllu um megn, nema með
beinum styrk frá þeim, sem áhuga
hefðu fyrir þessu. Ohugsandi væri
að þetta gæti borið sig fjárhagslega
og blöðin hinsvegar ekki fær um að (
taka á sig byrðar. Stjórnarnefndin
hefir ekki haft neina heimild til þess
að taka á sig, fyrir hönd félagsins,
neina fjárhagslega ábyrgð í þessu
skyni, en þingmönnum mun, gefftst
kostur á að ræða þetta mál frekara,
er rætt verður úm fræðslumál.
Eins og þeir muna, er hér voru
staddir á síðasta þingi, var þá allmik-
ið rætt um hugmynd hr. Björns
Mrignússonar um að Vestur-Islending-
ar ættu að veita heimaþjóðinni á Is-
landi lið í tilráunum hennar við að
rækta skóg á Islandi. Var það trú |
hans, og ýmsra annara, að vér gætum j
orðið hér að verulegu liði. Þessi j
hugmynd hefir styrkst við það, að ^
menn á Islandi, sem sérstaklega hafa
lagt fyrir sig fræði skógræktarinnar. ,
hafa látið í ljós þá skoðun sína, að j
vér gætum á margvíslegan hátt veitt,
(Frh. á 7. bls.)
! DR C. J. HOUSTON
ÍDR. SIGGA CHRISTIAN- j
SON-HOUSTON
GIBSON BLOCK
Yorkton —:— Sask.
TIL SÖLU i
A ÖDfRlI VERDI
f “FIIRNACE*’ - -bæöi viöar Og |
i kola “furnace” lítitS brúkaö, er 1
l til söl u hiá undtrrttuöum. i
| Gott tœkifœri fyrir fólk út á i
J landi er bæta vilja hitunar- |
1 áhöld á heimilinu.
UOODMAN & CO.
1 7S0 Toronto Sfml 2SS47 !
>00080000000000000000000000000000000000000000000000001
| NAPNSPJO L D I
Emil Johnson
SERVICE ELECTRIC
900 Lipton St.
Selja allskonar rafntarnaákðld.
ViRgerCir á Rafmagnsáhöldum.
fljótt og vel afgreiddar.
Stmli S1 SOT. Hrlmaalmli 3T »6
HEALTH RESTORED
Lœknlngar á n lyíj*
Dr- S. O. Simpion N.D., D O. D.O.
Chronic Diseases
Phone: 87 208
Suite 642-44 Somerset Blk.
WINNIPEG, _ MAN.
A. S. BARDAL
I *«lur likklatur og »tnn«ai un-
I farlr Allur fUbúnaðui m bectl
: Rnnfrerour nelnr hanii allnkonai
| ralnnlnvarTVa og legsulna _
^HEHRROOKF
j Phonat «OT WlNVIPRl.
, T.H. JOHNSON & SON
j CRSMIÐIR OG GUH.SAL.AR
! (RS)IHMH OG GULLSALAR
| Seljum glftinsa leyfisbréí og
I giftinga hringja og allskonar
gullstá.ss.
! Sérstök athygll veitt pðntuuum
og vihgjörhum utan af landl.
353 Portnge Ave. Phone 24637
DR. K. J. AUSTMANN
Wynyard —Sask.
ÐR. A (II.ÖMIAI.
B02 Medlcal Arts Bldg
Talsiml. 22 296
Stundar sérstaklega kvensjúkdóma
og barnasjúkddma — AD httta:
kl. 10—12 f. h. og 8—6 e. b
Helmlli: 806 Vlctor St.—Slml 28 180
i { SWANSON 4 Cb
Ulmlted
R B N V A U •
I N 9 U R AlfUH
HBAL. BSTATB
MOHTGA G B 8
600 Parla Bulldlag, Wlaalpeg, Maa
DR. B. H. OLSON
216-220 Medlcal Arts Bldg
Cor Graham and Kennsdy •>
Phone: 21 834
VlStalstlmi: 11—12 og 1—6.8*
Helmllt: 921 Sherburn St.
WINNIPEG, MAN.
—" ---------------------=i
Talilml ■ » hm»
DR. J. G. SNIDAL
IANNMUKNIH
Hlnob
Po ru.n WINNIPn-
•>«».n — n — „ — „■■o — U — G —— u~.< ,
POSTPANTANIR
Vér höfum tœki á atJ bæta úr
öllum yltkar þörfum hvaö lyf
snertlr, oinkaleyflsmellöl, hrein-
lætLsáhölil fyrlr sjúkra herbergt,
rubber áhöld, og fl.
Sama verö sett og hár ræúur I
bænum á allar pantanir utan af
landsbygh.
Sargent Pharmacy, Ltd.
Sargent ojc Toronto. — Sfml 23 455
MARGARET DALMAN
TRACllRP OF PIANO
854 BANNING ST.
PHONE 26 420
Björgvin
Guðmundsson
A.R.CM.
Teacher of Muisic, Composition,
Theory, Counterpoint, Orches-
tration, Piano, etc.
555 Arlington SL
S1>II 71621
.J—
Jacob F. Bjarnason
—TRAN SFER—
naggage and Fornltare Movlng
6ALS ALVERSTONE ST.
SIMI 71 S»S
Eg útvega kol, eldivib meö
sanngjörnu veröi, annast flutn-
ing fram og aftur um bæinn.
Dr. M. B. Halldorson
401 H «*yO Hl«g.
\ Skrlfstofuslral: 33 674
Stundar sérstaklega lungaasjúk
dótas.
Br aV flnn«. á skritstofu kl. 1._u
f h. og 3—< e. h.
Hetmlll: 46 Alloway Ave
Talslmli 33 1*8
WALTER J. LINDAL
BJÖRN STEFANSSON
Islenekir lögfrteðingar
709 Great West Perm. Bldg.
Sími: 24 963 356 Main St
Hafa einnig skrifstofur að Lund-
ar, Piney, Gimli, Riverton, Maa.
Dr. J. Stefansson
8J6 MEDICAL ART8 BL69
Hornl Keúnedy og Graham
• tnadar
s.-l-
elncðngn «, ra.
°« kvtrka-a) akdOmn
'h hltta fr» kl. II tll II 1 ,
"« kl. 8 tl * e- h
Talalmli 21 834
Helmlll: 638 McMIUan AVe. 42 691
Telephone: 21 613
J. Christopherson,
Islenzkur lögfrteðingur
845 Somerset Blk.
Winnipeg, Man.
CARL THORLAKSON
IJrsmiður
Allar pantanir með pósti afgreidd-
ar tafarlaust og nákvæmlega. —
Sendið úr yðar til aðgerða.
Thomas Jewellery Co.
627 SARGENT AVE.
Phone 86 197
Rose Hemstitching &
Millinery
SlMI 37 476
Gleymiti ekki a3 á 724 Sargent Ava.
fáet keyptlr nýUzku kvenkattar.
Hnappar yflrklœddlr
Hemstltchtng og kvenfataaanaur
gerBur, lOc Stlkl og 8o Bámall.
Sárstök athygll valtt Mall Ordara
H. OOODMAN V. SIGURDSON
BEZTU MALTIDIR
1 bænum á
35c og 50c
Crvala úveztlr. \lndlar tðbak m. d.
NEW OLYMPIA CAFE
32* PORTAGE AVK.
(Möti Eatons búBlnnl)
Messur og fundir
4 kirkju
Sambandssafnaðar
Safnaðarnefndin: Fundir 2. og 4.
fimtudagskvöld í hverjum mánuði.
Hjálparnefndin: Fundir fyrsta
uánudagskvöld í hverjum mánuði.
Kvenfélagið: Fundir annan þriðju
iag hvers mánaðar. kl. 8 að kvöld-
inu.
Söngflokkurinn: Æflngar á hverju
úmtudagskvöldi.
Sunnudagaskólinn: — A hrverjum
sunnudegi ld. 11—12 f. b.
i Þorbjörg Bjarnason
i L.A. B.
Teacher of Piano
j and Theory
726 VICTOR ST.
SIMI 23 130
!
E. G. Baldwinson, LL.B.
Iijigfræbingur
Roldfnce Phone 24 200
Offlop Phom* 24 063
70S Mininu Exchange,
.350 Mnlu St.
WINNIPEG
/