Heimskringla - 31.07.1929, Blaðsíða 1

XLHI. ÁRGANGUR
WINNIPEG, MIÐVIKUDAGINN, .31. JUU, 1929
NUMER 44
HELZTU FRÉTTIR
KANADA
•
Samkvæmt nýkomnum skýrslum
sambandsstjórnarinnar um manntal í
Kanada 1- júní s. 1. var fólksfjöldi
9,796,000, og er iþaö 38,000 mönnum
fleira en í fyrra sumar um sama leyti.
Til samanburðar má geta þess að áriö
1921 var fólksfjöldi í landinu 8,788,
483, svo aS íbúum befir fjölgaS á
þessum átta árum um röska 1 miljón.
Langflestir eru ibúarnir í Ontario
(3,271,300) og Quebec (2,690,000)
enda er stööugt mestur fólksstraumur-
inn þangað. Manitoba telur nú 663,200
ibúa og er þaö 8,200 fleira, en við
manntalið í fyrra.
Eftir því sem innflytjendaskrif-
stofurnar skýra frá, verða í sumar, t
fyrsta skifti í sögunni, engir verka-
menn fengnir frá Austur-Kanada, til
að vinna við uppskeru hér i sléttu-
fylkjunum. Vegna góðrar uppskeru
í fyrra sumar voru fengnir 42 þús.
verkamenn aö, bæði frá Austur-Kan-
ada, iStór-Bretlandi og Bandaríkjun-
um og er talið að í góðæri hafi oft
ekkert veitt af 75 þúsund mönnum,
auk 9 þúsunda er venjulega koma frá
British Columbia og talsvert mikils
mannafla er ^altaf fer úr bæjunum í
vinnu út á land á sumrin. Orsök þess
hve manneklan er nú mikið minni en
oft áður, er ekki eingöngu að kenna
slæmum uppskeruhorfum, þótt það
valdi miklu um, heldur orsakast það
einnig af stóraukinni notkun hinna
nýju kornskurðarvéla (combines) sem
talið er nú að vinni um 12 þús. manna
verk hér í fylkjunum og aukþesshefir
nú á síðustu tveim árum fólksfjöldi
vaxið mjögi í fylkjunum sjálfum
vegna aukinna iðnfyrirtækja vestur
frá, en námustarfs fyrir norðan.
Samkvæmt frásögn Thos. M. Molloy,
námu-atvinnu- og - iðnaðarmálaráð-
herra í Saskatchewan munu nú verða
notaðir um 4,000 slíkar kornskurðar-
vélar (corrfbines) í Saskatchewan í
sumar. Telur hann og að verkafólki
hafi fjölgað þar um 33 per cent siðan
1925 vegna iðnaðarstarfsemi og þar af
leiði að færri þurfi að fá að. Nú sem
stendur sé aðeins þörf fyrir 15 þús.
verkamenn og þar af sé 9 þús. til í
fylkinu, 4 þús. fáist frá British Col-
umbia og 2 þús. frá Manitoba.
Samkvæmt nýkomnum skýrslum
Winnipeg Hydro hefir hálfsárs ágóði
fyrir 1929 numið 184,000 dollurum,
sem er $40,000 meira en á sama tíma
í fyrra. Býst J. G. Glassco fram-
kvæmdarstjóri félagsins við 300 þús.
dollara ágóða þetta ár. Orkustöðvar
þær, sem félagið er nú að byggja við
Slave Falls eru komnar vel á veg.
Skógareldar miklir ihafa verið uppi
í Ontario undanfarið. Alls hefir
verið getið um skógarbruna á 70
stöðum og hafa þeir unnið stórtjón.
brent upp ca. 7000 ekrur af skógi.
Eins og skýrt hefir verið frá í
blaðinu, skipaðist þannig við nýaf-
staðnar kosniqgar í Saskatchewan að
liberalar 'hlutu aðeins 27 þingsæti
eða Iþrem fleira, en conservativar,
sem fengu 24. Auk þess fengu ó-
háðir 5, óháðir .bændur 1 og fram-
sóknarmenn 5. Kröfðust þá conser-
vaflvar þess þegar í stað, að Gardiner
forsætisráðherra segði af sér, þar sem
flokkur hans hefði ekki hlotið greini-
legan meirihluta í þinginu, og fylkis-
búar hefðu með því sýnt, að þeir
væru óánægðir með stjórnina og slíkt
hið sama gerðu bæði óháðir og fram-
sóknarmenn. En Gardiner neitaði
að segja af sér, fyrr en þingi kæmi
saman og kvað stjórnina vera þeirrar
skoðunar, að eigi væri hægt að taka
slíkar áskoranir til greina, nema þær
kæmi frá þinginu sjálfu og teldi
stjórnin það því skyldu sína, þar sem
hún væri studd af fjölmennasta
þingflokknum, að sitja þangað til unt
væri að kalla þing saman í septerrnber.
Slóu þá allir hinir þingflokkarnir
sér saman og kusu Dr. J. T. M1. And-
erson fyrir ráðherraefni og undirrit-
uðu á föstudaginn var, bænaskrá
stílaða til Newlands fylkisstjóra um
að reka Gardiner forsætis-'ráðherra
frá völdum og biðja J. T. M. Anderson
að mynda nýja stjórn. H. W. Ndw-
land fylkisstjóri svaraði skrifleiga
þessari málaleitan daginn eftir, á þá
leið, að hann hefði ráðfært sig við
Gardiner forsætisráðherra og fallist á
röksemdir hans, um að núverandi
stjórn gæti ekki vikið frá völdum
fyr en þing kæmi saman í haust.
Skyldi það verða kallað saman 3.
sept., eða svo fljótt og unt væri, eftir
að kosningar þær, sem frestað hefði
verið væri um garð gengnar.
BAN DARfKIN
Nefnd sú sem Hoover Bandarikja-
forseti hefir sett til að rannsaka ýms-
ar nútíma breytfngar á þjóðarhögum,
hefir komist að þeirri niðurstöðu að
framleiðslumagn hvers einstaks
ameríks verkamanns hafi vaxið um
53,5% á síðustu níu árum. Telur
Julius Klein, verslunarmálaritari,
framleiðslu amerískra verka-manna
vera nú $5200 á ári að meðaltali, en
það er meira en þrisvar sinnum
hærra en 1 Evrópu (framleiðsla þar
talin $1500 á mann). Verður ekki
annað sagt en að þetta sé allmikill
þjóðarauður. Til samanburðar er
fróðlegt að athuga það, að samkvæmt
nýkomnum skýrslum frá Chicago fá
margir óbreyttir verkamenn þar mikið
lægra kaup en það, sem hjálparstofn-
anirnar geta verið þektar fyrir að
l/jóða átvinnulausum f jöíslkyldu-
/nönnum til lífsviðuthalds. Meðal
kaup við tóbaks iðnað telst að vera
$800 á ári og vefnaðar starfsmenn í
suðurríkjunum fá venjulegast 12 til
13 dollara á viku.
iSímað er frá Neiw York 29. júli að
1700 fangar í fangelsinu í Auburn hafi
gert uppreisn meðan einn þriðji hluti
varðmannanna voru fjárverandi;
brotist inn í vopnabúr fangelsisins og
náð þar í 50 rifla og fjórar hríðskota-
byssur og barist hraustlega unz skot-
færin þrutu. Voru iþeir þá settir í
steininn á ný, nema fjórir, sem hepnað-
ist að sleppa í upphlaupinu.
BRETAVELDI
Þingstörfum í báðum málstofum
brezka þingsins hefir verið frestað
frá 26. júlí til 29. október næstkom-
andi.
Samkvæmt skeyti frá London 25.
júlí s. 1. hefir Ramsay McDonald
skýrt neðri málstofu breska þingsins
frá því, að hann 'hafi fengið flota-
mála stjórnina, til að fallast á tilögur
sínar um að draga til stórra muna úr
henbúnaði við flotann þetta ár. Verð-
ur frestað framkvæmd herflota laig-
anna frá 1925, og auk þess hætt við
að byggja tvo bryndreka, tvo neðan
sjávarbáta og kafbátastöð eins og á-
ætlað hafði verið að gera á þessu ári.
Er talið að Iþetta muni spara ríkinu
um 15,000,000 dollara. Þykir þetta
mikill stjórnmála sigur fyrir jafnaðar-
mannastjórnina að hafa komið þessu
til leiðar og bera vott um að Englend-
ingar sé yfirleitt farnir að hneigjast
til friðar.
Er þessi stjórnarráðstöfun gerð í
samlbandi við Bandaríkin, -sem einnig
hafa ákveðið að draga úr herbúnaði
sínum og þrjú önnur ríki, Frakkland,
Italia og Japan, hafa lýst
yfir velþóknun sinni á þessum ráð-
stöfunum, og þózt vilja fara að þeirra
dæmi. Er í ráði að Ramsay Mac-
Donald ferðist til Bandaríkjanna í
byrjun október til að hitta Hoover að
máli viðvíkjandi takmörkun flotanna.
Lloyd lávarður, sem hefir verið
erindsreki (high commissioner) Breta
á Egyptalandi síðan 1925, hefir sagt
af sér, og er nú kominn heim til Eng-
lands. Olli fráför hans talsverðum
árásum á stjórnina og var talið, að
hún hefði gefið honum bendingar um
að segja af sér, en Arthur Henderson
utanríkisráðgjafi neitaði að nokkrar
slíkar ástæður væru fyrir hendi, held-
ur væri fráför Lloyds lávarðar af-
leiðing af rnisklíð sem lengi var búin
að vera milli hans og fyrverandi
stjórnar. Las ihann upp ýms bréf og
skeyti því til sönnunar.
Lloyd lávarður tók við embætti sínu
á Egyptalandi á eftir Allenby greifa
1925. Hafði hann áður gegnt ýms-
um störfum fyrir ensku stjórnina
bæði á Egyptalandi, Gallipoli, Meso-
potamíu og Hedjaz meðan á stríðinu
stóð.. Egyptaland er nú óháð ríki að
nafninu til en undir vernd Bretlands
sem einnig annast utanrikismál þess.
ÍTALfA.
26. júlí síðastliðinn gerðist sá
merkisatburður í Róm, að Pius XI.
páfi, sté fæti sínum út fyrir múra
Vatikanhallarinnar, en það hefir
hvorki hann né fyrirrennarar hans
gert í síðastliðin, 60 ár. Orsök til
þess, að páfinn hefir um undan far-
andi áratugi skoðað sig sem fanga í
Vatikaninu var sú, að kirkjuríkið
rómverska var innlimað konungsrík-
inu Italia árið 1870 og páfinn þar með
sviftur öllum veraldlegum völd-
um. Féll páfa þetta svo þungt,
að hann hefir eigi litið út fyrir dyru-
staf síðan, unz Mussolini huggaði
hann og vann hollustu kaþólskunnar
með því að endurreisa páfa rikið í
febrúar i yetur. Síðan hefir ekkert
verið þvi til fyrirstöðu að hinn heil-
agi faðir heiðraði umheiminn með
nærveru sinni, en sú athöfn hefir þó
dregist þangað til nú að hann léti sjá
sig. Var mesti sægur fólks saman
kominn til að fagna honum, þegar
hann gekk út um hallarhliðið með
prélátum sínum lýsandi blessun sinni
“urbis et orbis” (yfir borginni og
öllum heiminum).
Caligula, einn af hinum tryltustu og
ósiðuðustu keisurum Rómaveldis
forna, sem sat að völdum frá 37—41
e.K. lét smíða tvö mikil skrautskip á
Nemivatninu, þar sem hann hélt
veizlur sinar og annan gleðiskap.
Einhverra hluta vegna sukku beeði
skipin og hafa nú hvílt á vatnsbotni
í nærri 1900 ár. Hefir verið grunt
á öðru þeirra og kafarar hafa oft
freistað að leita þar gersema og stund-
um komið upp með fáséna gripi.
Gerðar hafa verið ýmsar tilraunir til
að hefja upp skipin, t.d. ein á dögum
Prospero Colonna kardinála, árið 1447
en jafnan hefir það mishepnast, enda
útbúnaði öllum til þess verið ábóta-
vant. Nú á síðustu árum hafa nokk-
ur rík ítölsk verslunarfélög tekið sig
saman um að leggja fram fé til að
ná upp skipunum og er það gert með
þeim hætti að vatnsborðið er lækkað
með því að dæla vatnið burt með helj-
ar miklum rafdælum. Er talið að dæla
þurfi burt hér um bil 1 milj. kúbik
metra af vatni eða lækka vatnsborðið
um 22 metra til að skipin komi til að
standa á þurru. En það tekur á ann-
að ár, því að dælurnar lækka éigi
vatnið meifa en 5 c.m. á sólaPhring.
Er nú það skipið, sem nær Hggur
ströndinni komið talsvert úr kafi og
reynist að vera í furðanlegu góðu á-
sigkomulagi. Það er 64 metra langt
og 20 metra breitt. Hitt skipið er
stærra, 71 rnetra langt og 24m.
breitt. Er fornum fræðum eigi lítill
ávinningur að framdrætti þessara
skipa.
RÚSSLAND OG KfNA.
Eins og getið var um hér í blaðinu
risu allmiklir úfar milli Nankinstjórn-
arinnar og Soviet-Rússlands út af
Manchuriu járnbrautinni, svo að búist
var við striði. Rússar höfðu tlpp-
runalega byggt brautina árið 1896, til
að ryðja sér leið austur að Japanska
hafinu til Vladivostok, þar sem þeir
geymdu hluta af herflota sínum. Auk
þess lögðu þeir styttri linur til Suður
Manchuriu. En þetta varð til þess
að þeir eiiginuðust ýms ítök í Man-
churiu og litu Japanar það ekki hýru
auga, því að sjálfir höfðu þeir á-
girnd á landinu fyrir margra hluta
sakir. Varð þetta meðal annars orsök
til stríðsins milli Japana og Rússa
1904, þegar Rússar urðu að gefa upp
Suður Manöhuriu járríbrautina í
hendur Japönum. Hinsvegar höfðu
þeir umsjá með Norður-Manchuriu-
brautinni til ársins 1920, er þeir af-
hentu Ktnverjum hana til umsjónar.
Sáu þeir sig þó aftur um hönd og
náðu með sérstökum samningi umsjón
brautarinnar aftur í sínar hendur árið
1924 og fengu náð ýmsum réttindum
þar eystra, er þeir hafa haldið siðan,
unz kínv^rska stjórnin rak rúss-
nesku embættismennina nú um mán-
aðarmótin, júni og júli. Gaf hún
Rússum að sök, að þeir hefðu ekki
haldið samninga, meðal annars að
þeir hefði boðað kommunistiskar
kenningar þar eystra, sem samningur-
inn hafði stranglega bannað. Rússar
sendu Kínverjum “ultimatum” þegar
í stað og kröfðust þess að yfirráð
brautarinnar væri fengin þeim i
hendur innan þriggja daga, ella mundu
þeir láta hendur skifta. Tóku báðir
aðiljar að draga her að landamærum
og láta sem ófriðlegast. Kínverjar
sendu þó að nafninu til nefnd til sam-
ninga, en Rússum þótti það litt vera
af heilum hug og slitu stjórmála sam-
bandi við Kínverja þann 17. júlí.
Síðan hefir fátt gerst söigtulegt. Fregn-
ir herma að Rússar hafi tekið ein-
hverja smábæi herskildi og Kínverjar
tekið til fanga rússneska þegna í
Manchuriu, en báðar þjóðirnar hafa
þó lýst yfir því, að þær kysu heldur
að jafna deiluna með friðsamlegum
hætti. Hafa þær og verið minntar á
að báðar hafa þær ritað undir Kel-
oggs sáttmálann og auk þess er Kina
í Alþjóðabandalaginu. Það sem mestu
mun þó líklegast ráða um friðinn er
það að báðar þjóðirnar eru nú sem
stendur kúgþreyttar á stríðum og
skuldum vafðar. Hyggja menn það
að þessi ófriðarblika muni dreifast
stórtíðinda lítið að þessu sinni.
SUÐUR-AMERfKA.
Símað var frá Quito, Ecuador 27
júlí s.l. að jarðskjálftar þar hefðu
eyðilagt mest af borginni Movugo,
sem liggur mitt á milli Quito og
Machuachi. Gerði snarpan jarð-
skjálftakipp á föstudaginn og héldu
jarðskjálftarnir áfrarn alla laugardags
nóttina. Mikið tjón varð líka í Tatn-
billo, Machuachi og LaTacunga, sent
allar liggja í þröngum dal suður frá
Quito. Sprakk jörðin víða í sundur
og talið er að um 60 manns hafi látið
lífið. Um sama leyti varð og vart við
talsverðan jarðskjálfta í Japan.
FRAKKLAND
iSímað var frá Paris síðastliðinn
laugardag að Raymond Poincare for-
sætisráðherra hafi sagt af sér sökum
heilsubrests og Doumergue forseti
hafi beðið Briand, að mynda nýja
stjórn. Verður þetta í tíunda skifti
sem Briand er skipaður forsætisráð-
herra, en átjánda skifti, sem hann er
kjörin til ráðherraembættis. Hefir
hann átt sæti í ráðuneyti Poincares,
sem utanríkisráðherra frá 1926 og
sat eftir í stjórninni, eftir að skipað
var í hana að nýju í haust sem leið.
Talið er, að Alþjóðasambandið muni
fagna þessum ráðherraskiftum og
telji nú friðar og afvopnunar horfur
öllu vænlegri.
Séra Kristinn til
sannsvegar færður.
Á kirkjuþingi ísl. lút. kirkjufélag-
sins getur forsetinn um mig svo, sem
vænta mátti. ^ Þó ummæli þessi
séu alls ekki ókurteis í minn garð, get
ég samt ekki látið þau framhjá mér
fara án athugasemdar. Annars veit
ég naumast hvað sumar athugasemdir
hans eiga að þýða.
Hann virðist fremur undrandi yfir
því að eg skuli nú yfir-gefa kirkju-
félagið úr því ég hafi verið fulltíða
maður, er eg gerðist meðlimur þess.
Mega fulltíða menn þá aldrei breyta
um skoðun ? Eg hygg Syíra Kristinn
hafi breytt meir um skoðun en ég, og
legg ég honum það ekki út til lasts,
siður *n svo, þvi að hann hefur stór-
um batnað við þá breytingu.
I ræðum hér vestra, síðastliðinn
vetur, varð honum tiðrætt um þann
fjárhagsstyrk, sem ég hlaut til náms
frá kirkjufélaginu og nú ítrekar
hann þau ummæli í blöðunum. Að
vísu er það satt, að ég hlaut ofur lít-
inn styrk, en nokkuð af honum var
endurgreitt meðan ég starfaði sem
umfsrðar predikari fyrir félagið og
var kaupið þó lágt; aðeins fimtíu
dollarar á mánuði. Siðan hefi ég
starfað fyrir lægra kaup, en nokkrir
söfnuðir mundu leyfa sér að borga
presti sinum. Eg hefi verið kirkju-
félaigs-prestur í rúmlega ellefu ár. I
tvö ár hafði ég sex hundruð og fimtíu
dollara í kaup, á ári. I þrjú ár hafði
ég átta hundruð dollara í árslaun og
í fimm, eitt þúsund. Eg er ekki
að lesa þetta upp til að berja mér,
því að mér virðist barlómur og eftir-
tölur vera jafn auvirðilegt. Mér er
líka mest um að kenna, því það er
hreinasta heimska, að vinna fyrir svo
litlum launum, að maður geti ekki
staðið sómasamlega í skulda skilum.
En satt að segja finst mér, að kirkju-
félagið ekkert eiga hjá mér.
Forsetinn getur þess, að um eða
yfir fjörutíu manns hafi gengið í
söfnuðinn eftir, og lét þar af störfum,
og sé hann nú fjölmennari, en nokkru
sinni. Er næst að ‘halda, að þetta
góða fólk hafi ekki gengíð í söfnuð-
inn fyr einungis af því þessu fólki
gast ekki að preststarfi minu eða
stefnu. En ef ég hélt svona mörgum
frá kristindóms starfsemi,sé eg ekki
betur, en það væri blátt áfram skylda
min, að láta af störfum. .
Að ósekju vil eg ekki væna neinn
um óeinlægni, en er ekki þessi undrun
yfir því, að eg skuli nú hafa skilið
við kirkjufélagið að mestu látalæti?
Eg veit ekki betur enn sumir spornuðu
á móti því af alefli, að ég fengi hér
prestskap af því að ég væri of frjáls-
lyndur, en hjá öðrum voru það helstu
meðmælin. Eg hef aldrei farið í
launkofa með skoðanir mínar né
siglt undir fölsku flaggi.
Eg var svona lengi í kirkjufélag-
inu af því mér virtist það vera að
hneigjast til meira frjálslyndis með
árunum, þó að ofurlítill afturkippur
kæmi í þá framsókn eftjr kirkjuþing-
ið ií Árborg árið 1919, en þar börðust
þeir fyrir því Dr. Björn, Séra Hjört-
ur og Séra Kristinn að lögleiða þær
greinar, sem að mestu hefði gert alla
íslenzku kirkjuna að fullkominni fri-
kirkju.
Eitt er alrangt í athugasemdum
Séra Kristins. Hér hefur alls ekk-
ert únítarískt trúboð átt sér stað og
sú hjálp, sem við höfum fjárhagslega
frá þvi félagi fengið kom fyrir um-
beiðni héðan, en ekki ásókn þeirra. A8
ipðru leyti er filikirkjusöfnuðurinn
hér algerlega óháður öllum félags-
skap bæði Unítara, og annara.
H. E. Johnson
Frá Norður -
Nýja Islands
Þaðan mætti margt segja, ogi sumt,
sem að tíðindum mundi þykja sæta, ef
stórfeld framför væri þar óvanaleg;
en nú i seinni tíð, hefir hvert fram-
farasporið rekið annað til lands og
sjávar, sem sótt er af hinni mestu
atorku og dugnaði, i framsýni og
þekkingu.
Ekki er því samt gleymt, að
skemta sér, eins og gömlu landnáms-
menn og forfeður vorir á Fróni gerðu,
að afloknu erfiði dagsins. Eg, sem
þessar línur skrifa, var staddur í
Riverton um síðustu Ihelgi, otg kom þar
á söngsamkomu, sem haldin var í hinni
nýju Sainbandssafnaðar kirkju, sem er
mjög fagurt og vandað hús, eins og
vænta mátti, þar sem óhætt mun vera
að segja, að Mr. Sveinn Thorvaldsson
stórkaupmaður og sveitaroddviti, muni
hafa verið aðal maðurinn á allan hátt,
hvað byggingu þess húss viðkemur,
enda er það ekki fyrsta húsið, sem
hann hefir hjálpað til að koma upp í
þvi bygðarlagi, því að ég hygg, að fá
hús hafi svo reist verið í Riverton, að
hann hafi ekki að meira eða minna
leyti lagt þar til hjálparhönd.
Á annari samkomu var ég í River-
ton er haldin var í samkomuhöll bæjar
ins. Það samsæti var haldið til heið-
urs og minningar ‘hinum öldnu heið-
urshjónum og landnemum, Jónasi
Jónassyni og konu hans. Eg veit að
um það samsæti verður getið af
öðrum, og þess vegna get ég þess
ekki meira, nema að það var hið á-
nægjulegasta og fór fram hið bezta.
Eins og skiljanlegt er fylgir sfikum
samkvæmum sem þessum kostnaður
mikill og þarf tilöflun mikla, þó að
kvenfélög bygðanna hjálpi þar ósleiti-
lega með dugnaði og samheldni, ásamt
(ef svo mætti að orði kveða) óþreyt-
andi elju, en svo kemur eðlilega. til
karlkynsins, að draga að hreiðrinu, og
það er nú orðið gert afdráttarlaust.
Samgöngur um sveitina eru nú ágætar,
vegabætur orðnar svo, að nú igieta
menn farið á fáum mínútum þá vega-
éngd, er áður tók marga klukkutima,
enda eru nú komnir að heita má í
hvers manns eign, sjálfhreyfivagnar
(eða gandreiðir) í stað ‘hesta. Land-
búnaður er viða kominn i all-gott Horf
í kring um Árborg. Þar hafa menn
bæði gripi og kornrækt. Með fram
vatViinu er meira stundað fiskveiði,
enda er mikið aukinn skipastóll til
þeirrar útgerðar árlega. Eitt skip sá
ég í smíðum í Riverton, er mun vera
50 til 60 feta langt, og leizt mér svo
vel á lögun þess, að mér datt í hug að
það ætti að heita Stígandi, eins og
knörrinn, sem Haraldur konungur gaf
Ingimundi gamla.
Alt þetta eru engar nýjungar, eða
þó að dugnaðarmaðurinn og bænda-
öldungurinn Gestur Oddleifsson í
Haga, sé að breyta líttfærum vegi í
igóða akbraut. Alt þetta áðurtalda er
aðeins dagleg venja nú orðið þar norð-
ur frá.
En það er eitt spánýtt framfaraspor,
sem bændur og bygðarmenn norður
þar i Nýja Islandi hafa stigið, til þess
að bindast bróður og systur böndum,
enn þá betur í framtíðinni; þeir hafa i
félagi keypt landspildu við vatnið,
hálfa mílu sunnan við járnbrautarstöð-
ina á Hnausum. Mun það land vera
um eða yfir 12 ekrur og er liðlega
(Frh. á 8 bls.)