Heimskringla - 30.10.1929, Blaðsíða 1

rATAX,ITUI» OO HREIHStm
■uo* At» 1*4 IhHM *«».
XLIV. ÁRGANGUR WINNIPEG, MIÐVIKUDAGINN, 30. OKT., 1929
Affœtustu nýtisku litunar og fatahreima-
unarstofa i Kanada. Vork unnÍTS k 1 daffi.
BLLICEC AVE.t and SIMCOB 9TB-
Winnlpeff —t—
Man.
Dept. M.
NÚMER 5
KANADA
Frá Ottawa er símaö 24. þ. m., aö
langt sé komið a‘ð skjalfesta samn-
inginn milli sambandsstjórnarinnar og
fylkisstjónarinnar í Ottawa, um af-
hendingu náttúrufríðinda fylkisins.
Samninginn orða O. M. Biggar, K.C.,
fyrir hönd sambandsstjórnarinnar og
A. B. Hudson, K.C., fyrir hönd fylk-
isstjórnarinnar, en er starfi þeirra
er lokið verður samningurinn lagð-
ur fyrir naesta sambandsþing og fylk-
isþing til samþykktar.
Þessu starfi hafa þeir lögmennirn-
ir nú að mestu lokið, að sagt er, að
undanteknum fáeinum atriðum, er
þeir verða að leita álits stjórnanna
um. Ekki vita menn glögglega hver
þessi atriði eru, en fréttin hermir,
að sá orðrómur liggi á, að vafasamt
muni vera hvort Manitobafylki fái
i sínar hendur umráð yfir vatnsork-
unni og eins hvort Ottawa ætti ekki að
halda í sinni hendi umráðum yfir
miklum skóglendum hér í fylkinu.
Það fylgir þó sögunni að ekki muni
sambandsstjórnin krefjast þessara úr-
slita, heldur sé hugsanlegt, að Mani-
tobastjórn vilji gefa þetta eftir. En
orsakirnar eru taldar þær helzt, að
öll vötn, er falla austur um fylkið,
til dæmis Nelson, Saskatchewan og
Churchill fljót, eru samfylkja vatns-
föll, er eiga upptök sín vestur undir
rótum Klettafjalla. Hefir þvi þeirri
hugmynd skotið upp, að ef til vill
væri heppilegast, að umráðin yfir
orku þeirra væru á einni hönd, í stað
þess að hvert gresjufylkið hefði um-
náð yfir vatnsorku þessara stórfljóta
á því svæði er þau renna innan landa-
fflsera hvers fylkis. Einnig hefir
verið bent á, að þau vötn er til vesturs
falla i Manitobafylki séu einnig sam-
fylkjavatnsföll, og til dæmis Winni-
pegfljót eigi upptök sín í samþjóð-
legu vatni.
Að því er skóglendur snertir.
er í Ottawa farið að bóla á áhuga
fyrir því, að því er fregnin hermir,
að Kanadaríki eigi að taka í vernd
sína og umráð sem mest af skóg-
lendum landsins, svo að sem mest
samræmi verði á ráðsmennskunni.
Kvað sambandsstjórnin vera fús til
þess að standa allan straum af ráðs-
mennskunni, ef fylkin vilja gefa það
eftir.
Er því talið sennilegast í Ottawa,
að sambandsstjórnin muni leggja
þessar tillögur fyrir Manitobafylki.
En á hinn bóginn hefir frétzt þangað,
að Manitobastjórn muni eindregið
óska þess, að fá algerlega í sínajr
hendur umráð yfir öllum auðsupp-
sprettum sínum. Og eins og sagt var
hér að framan, er þá talið sennilegast
að sambandsstjórnin óski ekki að þver
gerða fyrir það.
W. H. Walsh, borgarstjóri í St.
Boniface sækir um endurkosningu.
Á móti honum býður sig fram R. J.
Swain, fyrverandi borgarstjóri, er
tapaði með örlitlum atkvæðamun
gegn Mr. Walsh í fyrrahaust.
Orkuráð Manitobafylkis (Manitoba
Power Commission) hefir nú i hyggju
að færa út kvíarnar norðvestur um
fylkið, eins og það þegar hefir gert
í suðvesturhlutanum. Er nú í ráði
oð koma upp raforkuleiðslu frá Birtle
norður til Russell, og leiða þá orkuna
einnig til Binscarth, Foxwarren,
Solsgirth, Rossburn, Birdtail, Silver-
ton og Lazare. Birtle og Russelt
bæir hafa sína orkustöðina hvor, en
þær geta ekkert af mörkum látið við
aðra. Er fyrirhugað að fylkis-
lendum landsins, svo að sem mesf
virkjunin komi upp stórri miðstöð í
Birtle eða Russell, er geti miðlað
nægri orku til nærliggjandi. sveita
og þorpa. Er einnig búist við því,
að leidd verði orka frá þeirri stöð
suður til Birtle, um Miniota til Vir-
den og þá sennilega orkuleiðsla það-
an tengd við orkuleiðsluna í Wawa-
nesa eða Brandon, svo að allt þetta
svæði verði þar með lagt undir fylk-
isvirkjun.
Byggingarleyfi hér í Winnipeg
nema nú $10,062,000, i lok síðustu
viku, samanborið við $10,028,650 á
sama tíma í fyrra. Hæsta leyfi
síðustu viku var veitt Northern En-
gineering Development Company,
$60,000.
Búið er nú að mestu að rífa bygg-
ingar þær er stóðu þar sem reisa
skal Richardson bygginguna miklu.
Verður byggingunni haldið áfram :
vetur. Verður þetta ein af vegleg-
ustu byggingum í Kanada, og kostar
stálgrindin ein um $750,000.
Frá 'Ottawa er símað 25. þ. m., að
Sir Henry Thornton hafi verið ráð-
inn til þess að veita þjóðbrautakerf-
inu (C.N.R.) forstöðu um fimm ára
skeið ennþá. Rituðu aðiljar undir
svofeldan samning á föstudaginn.
Sir Henry tók við þessari stöðu
1922, og fékk þá $50,000 árslaun.
Síðar, er samningurinn var endur-
nýjaður voru laun hans hækkuð í
$65,000 á ári, og nú hafa árslaun
hans enn verið hækkuð um $10,000,
svo að hann hefir nú $75,000 árslaun,
eða jafnmikið og fastálaun forseta
Bandaríkjanna.
Ölgerð fer vaxandi í Kanada, sam-
kvæmt síðustu skýrslum frá Ottawa.
Arið 1928 var framleiðslan, að frá-
dregnum kostnaði metin til $40,172,-
912, samanborið við $34,056,725 árið
áður. Fimm ný ölgerðarhús voru
sett á laggirnar 1928 og eru nú 78
ölgerðarhús i Kanada; 36 í Ontario;
10 í British Columbia; 8 í Quebec:
8 í Mánitoba; 7 í Saskatchewan; 5
i Alberta; 2 í New Brunswick, og 2
í Nova Scotia.
Frá Regina er símað 25. þ. m., að
dómsmálaráðuneytið í Saskatchewati
hafi lofað $1,000 verðlaunum fyrir
upplýsingar er leitt gætu til þess að
sök yrði sönnuð á einhvern eða
einhverja, er lögðu eld i 20 skólahús
í fylkinu nú í sumar, er öll brunntt
til kaldra kola. Var álitið, að
Doukhoborar væru valdir þessum
brennum, en engar ótviræðar sönnur
hafa á þvi fengist.—
Frá The Pas, Man., er simað 24
þ. m., að E. H. Stevenson, umsjón-
armaður fiskiveiða, hafi spáð þvi,
að þetta myndi verða mesti veiðivetur
í sögu fylkisins þar nyrðra. Nær
því helmingi fleiri fiskilevfi hefðu
verið veitt þar nyrðra í haust en í
fyrra, og góðviðrið undanfarnadi
hefðu menn getað notað til þess að
búast sem allra bezt undir vetrarsetu,
áður en veiðitími byrjaði.
Telur Mr. Stevenson vafalaust að
vetrarveiðin nú muni fara langt fram
úr 2,000,000 pundum, en það var
veiðin t fyrra þar nyrðra, enda verði
nú stunduð veiði á tólf vötnum, er
eigi hefir net verið lagt i fyrri en
hin beztu þeirra eru Kipahigan, Sisi-
puk, Jackson, Birch, Hunting, Has-
sett og Bartlet. Veitt verður aftur
á Reindeer vatni, og búist við ágætri
veiði á Duck, Cold, Moose, Beaver,
CleaAvater og Cormorant vötnum.
Mest sé búist við að fiskist af hvít-
fiski, silungi, pikk og styrju.
Komið hafi til tals að umsjónar-
maður fiskiveiða noti flugvél við
eftirlitsstarfið í vetur. Hefir hann
að þessu notað hundasleða, og fór
2,500 mílur á þeim í fyrra. Er
búist við að flugvélin spari peninga
auk timasparnaðar, er auðvitað flýtur
af notkun hennar.
Mjög lítið hefir kveðið að þar að
veiðilögin væru brotin að þessu, að
því er Mr. Stevenson segir.
Piggly Wiggly verzlunarfélagið
hefir nú komið upp 20 búðum í W.in-
nipeg, og eru þær metnar til $250,000.
en margar fleiri mun það ætla aö
byggja hér á næstunni. Félagið á
10 búðir í Calgary og 35 í British
Columbia.
Beztar varphænur í Manitobafylki
á T. E. Hiolme, frá Medora. Vann
hann tvenn fyrstu verðlaun með hæn-
um sinum, í hinni árlegu samkeppni,
er haldin er hér í fylkinu, bæði fyrir
hæst meðalvarp og flest egg orpin af
einum fugli. Urpu tiu hænur hans
2;344 eggjurn samtals á 51 viku, eða
234 eggjum hver, að meðaltali, en
ein hænan af þessum tíu varp 306
eggjum á þessum tíma, og jöfnuðu
þau sig með 25 únzu þyngd, tylftin.
Er þetta varpmet hér í fylkinu siðan
þessi samkeppni hófst fyrir tíu ár-
um síðan. Ekki var þetta þó nóg
til þess að vinna Mr. Holme nema
þriðju verðlaun í allsherjarsam-
keppninni í öllu sambandsríkinu.
Fyrstu og önnur verðlaun unnu ali-
fuglabændur í British Columbia.
Hitt og þetta.
Samkvæmt skýrslum sem ensk blöð
birta, eru langt um meiri hættur
bundnar við ferðalög á landi nú á
tímum, en sjóferðalög og loftferða-
lög. í Bretlandi bíða 15 menn bana
daglega af völdum bifreiðaslysa. Ár-
ið 1928 biðu 5,251 maður bana af
völdum bifreiðaslysa eða 759 fleiri
en árið áður. Á götunum í London
biðu 1,237 menn bana af völdum bif-
reiðaslysa og voru 833 þeirra göngu-
nienn.
Á brezkum járnbrautum ferðuðust
1,200,000,000 farþegar alls en aðeins
48 menn biðu bana af völdum járn-
brautarslysa. Að nreðaltali „beið
einn farþegi bana af 34,700,000.
Síðan 1924 hafa aðeins verið tvö
mikil loftferðarslys í Bretlandi. Hið
fyrra varð á aðfangadagskveld jóla
1924, er 8 menn biðu bana, hitt fyrir
nokkrum vikunr er 7 menn biðu bana.
Öryggi farþega á sjó er langtum
meira en áður. Enginn þeirra far-
þega sem fór með brezkum millilanda
farþegaskipum 1927, lét líf sitt af slys
förum, en í höfnum og fljótum drukkn
uðu 7 farþegar. Svipað er um skips
hafnirnar að segja. Arið sem leið
létu færri sjómenn líf sitt af slysför-
um í Bretlandi en á nokkru ári öðru
frá stríðsbyrjun. —Vísir.
I Björgvinjarblaðinu “Miorgen-
avisen,” er £rá því skýrt nýlega, að
kapteinn einn, sem hefir flugmálin
með höndum, hvetji mjög þess, að
séð verði fyrir þvi, að Björgvin geti
síðar meir orðið hentug og rúmgóð
flughöfn.
Er maður þessi Meisterlin að nafni,
nýkominn af fundi flugmanna i Haag.
En þar voru samankotnnir margir
helztu áhrifamenn á sviði flugmál-
anna.
Eftir að hafa verið þar, heldur
Meisterlin þvi fram, að öll líkindi séu
til þess, að flugferðir komist á yfir
norðanvert Atlanzhat um lsland og
Grænland, og sé því eðiiiegast, að
viðkomustaðurinn fyrsti og síðasti á
meginlandinu verði í Björgvin.
Þess vegna þurfi að sjá svo um að
í Björgvin geti komið hentug og rúm-
góð flughöfn fyrir hinar stóru flug-
vélar, er notaðar verða í ferðit þess-
ar.
Hann lítur svo á, að hrakningar
Ahrenbergs og þeirra félaga hafi
engin áhrif á álit manna á flugleið
þeirri, sem þeir reyndu.—Mbl.
Hinn danski kvikmyndasmiður, Leo
Hansen, sem mönnum er hér kunnur
meðal annars af Færeyjamyndinni.
sem sýnd var í Nýja Bió í fyrra, hef-
ir ferðast Um tsland í sumar, þriggja
mánaða skeið, til þess að taka kvik-
myndir. Hefir hann farið víða um
land, bæði syðra og nyrðra og eins
upp í óbyggðir og valið marga feg-
urstu staði landsins til kvikmyndar-
innar. Má til dæmis nefna. að hann
hefir verið í Krísuvík, á Þingvöllum,
á* Þórsmörk, uppi hjá Hvítárvatni,
hjá Gullfossi. Goðafossi, Dettifossi og
Tröllafossi, i Ásbyrgi, í Vestmanna-
eyjum og miklu víðar. Þá hefir
hann tekið margar myndir af mann-
virkjum hér á landi og eins af at-
vinnulífi þjóðarinnar, þorskveiðum,
síldveiðum, bjargflugaveiðum. hey-
skap, o. s. frv.
Leo Hansen hefir farið víða um
heim til þess að taka kvikmyndir.
Hann hefir ferðast um hin undurfögru
héruð i Astralíu og Suður-Ameríku,
skoðaö fjallafegurð Sviss og komist
i kynni viö heimskautslöndin og haf-
ísinn. En hann segir að hvergi í
heimi hafi hann kynst annari eins
náttúrufegurð eins og hér á Islandi.
Hann lét svo um mælt við fréttarit-
ara Morgunblaðsins:
—tslenzk náttúra er ólík öllu öðru,
sem ég hefi séð um æfina. Hér er
fegurð hennar, bæði í smáu og stóru,
svo hrifandi, að menn bresti orð
til þess að lýsa henni, eða þeim á-
hrifum, sem hún hefir á mann. Eg
hefi gert inér far um að velja fagra
staði til myndarinnar, en enginn finn-
ur það jafn glögt og ég, hvað mynda
vélin er ófullkomið áhald til þess að
spegla hina dásamlegu náttúrufegurð
íslands. A myndunum verðuf allt
eins og svipur. hjá sjón. En þó er ég
viss um það, að hvar í heimi sem ég
sýni þessa mynd, mun hún vekja
undrun og aðdáun vegna náttúrufeg-
urðarinnar.—Mbl.
einn á báti
Alain Gerbault heitir franskur i-
þróttamaður, sem nýlega er kominn
heim til Frakklands úr mikilli ævin-
týraför. Hann hefir unnið sér það
til frægðar að sigla aleinn umhverfis
jörðina á 30 feta löngum seglbáti,
og er talið að leiðin öll hafi verið um
60 þúsund kílómetra. En sex ár var
hann á leiðinni. Hann lagði á stað
frá Havre árið 1923, og var ferðinni
ekki heitið lengra en til New York í
fyrstu. Var hann 142 daga á þeirri
leið og ritaði bók um þá ferð. Þá
hélt hann kyrru fyrir á annað ár,
en í nóvember 1924 hélt hann áfram,
og þegar hann var kominn í gegnum
Panamaskurðinn, lagði hann út á
Kyrrahaf fyrst til Galapagos eyja og
þaðan frá einni ey til annarar í Kyrra
hafi, þangað til hann komst til Ástra-
liu. Síðan fór hann fyrir Indlands
haf og fvrir suðurodda Afríku til
Kapverdisku evjanna og hélt þar lengi
kyrru fyrir, eins og víða annarsstað-
ar. Þegar hann fór þaðan, var
búist við að hann ætlaði til Frakk-
lands. En svo leið og beið, að
ekki spurðist til hans vikum saman,
og var talið vist, að hann hefði far-
ist. En einn góðan veðurdag í sum-
ar kom hann til Havre, sama staðar,
er hann fór frá fyrir sex árum.
Hafði hann þá siglt til Azoreyja og
legið þar lengi, áður en hann hélt
til Frakklands, og spurðist ekki til
hans fyrr en hann var kominn að
ströndum Frakklands.
Af því að Gerbault var alltaf ein-
samall, þá lét hann bátinn reka fyrir
veðrum og straumi, á meðan hann
svaf. Batt hann fast stýrið og
reyndi að haga svo seglurn, að skip-
inu þokaði heldur fram en aftur á
meðan hann svæfi.
Eins og nærri . má geta, þá lenti
Gerbault í mörgum mannraunum á
þessu ferðalagi, og var oft skammt
milli lifs og dauða.
t Kyrrahafi lenti hann einu sinni
í miklu stórviðri, samfara hellirign-
ingu og var þá mjög hætt kominn.
“Sjórinn var alltaf að hækka í bátn-
um,” segir hann í ferðasögu sinni.
“Eg jós allt hvað af tók, en hafði
ekki við. Fimmta morguninn, sem
ég stóð í austri, fann ég til lasleika
og sárinda i hálsi. Eg fékk mikinn
sótthita. Þó að ég væri holdvotur
brann ég alltaf af þorsta. Eg varð
svo bólginn í kverkunum að ég þoldi
engu harðæti að kyngja, og nteð mestu
herkjum g'at ég rent niður vökvum.
Sjöunda dagiun var hitinn orðinn
nærri 40 stig og þá missti ég með
vitund. Eg man það síðast til min,
að ég var að reyna til þeSs að staga
stórseglið, en féll á höfuðið ofan í
klefa minn. Þegar ég vaknaði var
allt í “grænum sjó.” Eg gizkaði á
að ég hefði legið meðvitundarlítill
hálfan þriðja sólarhring, og allan
þann tíma hafði verið stórviðri,
mikill sjógangur og hellirigning.
Gerbault var áður einn af beztu
tennisleikurum á Frakklandi.
Þegar Gerbault kont heint, var hon-
um tekið með kostum og kynjum.
Frægð hans flaug um land allt. Hon-
um var líkt við ódysseif gamla, og
afrek hans þóttu á borð við flugferð
Lindberghs. Hann var sæntdur
krossi heiðursfylkingarinnar frönsku
og blöðin kepptust um að halda frægð
hans á lofti.—Vísir
Árið 1848 urðu miklar og róttækar
breytingar á stjórnarskipun flestra
ríkja í Evrópu. Þessar breytingar
áttu að ntiklu leyti rót sína að rekja
til frelsishreyfinga þeirra, er þá fóru
sigurför um gjörvalla álfuna. Alda
þessi náði líka til Bæheims, sem um
það leyti laut harðstjórn austurríska
keisaradæntisins. Kröftugar raddir
tóku að heyrast um það, að nú bæri
landinu að losa sig undan harðstjórn
inni og brjóta af sér 'hlekkina. Allar
stéttir þjóðarinnar voru einhugar um
þetta, og mátti þá þegar greina sterka
þjóðernislega hreyfingu, er við ekkert
virtust ntyndi hika.
t þessum umbrotum varð Sokol-hreyf-
ingin til. Miroslav Tyrs háskóla-
kennari og Indrich Fugner kaup-
maður stofnuðu íþróttafélag, er
skyldi starfa um gervalt landið og
ynni að því markmiði að sameina
krafta þjóðarinnar. Samband þetta
valdi séf sinn eigin búning, og Fugn-
er byggði á eigin kostnað hús, er
hann gaf því til fullrar eignar og um-
ráða. Þetta hús var fimleikahús, og
varð það miðstöð allrar starfsemi
sambandsins. Eins og geta má nærri
varð sambandið brátt hið skæðasta,
hinu austurríkska valdi í Bæheimi,
enda var markmið þess ekkert annað
en þjóðernisvakning.
Það leið ekki á löngu áður en hreyf
ingin hafði náð mikilli útbreiðslu.
Kjörorð hennar var 'hið sama og i
frösnku stjórnarbyltingunni: “Frelsi,
jafnrétti og bræðralag.” Forgöngu
menn hreyfingarinnar létu sér ekki
nægja að útbreiða hana innan Bæ-
heims, heldur tók hún að ná mikilli
útbreiðslu utan hans, eða í þeim
löndum er hin núverandi Tjekkósló-
vakia nær yfir.
Þegar fram liðu stundir tóku fél-
agsmenn að halda miklar árlegar sam-
komur. Hafa þær alla txð verið
haldnar í Prag, hinni fornu og nýju
höfuðborg Bæheims og Tjekkó-
slóvakíu. Samkomur þessar voru
fjörugar og kenndi oft þykkju í
garð AusturríkiSmanna, enda var það
sízt að ófyrirsynju, þegar litið er á
þá aðbúð, er hinar undirokuðu þjóö-
ir áttu við að búa. Stjórnin lét
heldur ekki á sér standa að leggja
stein í götu hreyfingarinnar. öll
hugsanleg ráð voru notuð til að freista
að bæla hana niður, en bugsjónaþrótt-
ur og mótstaða þjóðernissinna var
sterkari en svo, að stjórnarvöldunum
tækist að yfirbuga þetta fjöregg
þjóðarinnar. Þannig leið tíminn
allt fram að heimsstyrjöldinni.
Arið 1914 gerðust þau tíðindi, að
krónprins Austurríkis var myrtur i
Serbíu. Þetta varð hin ytri orsök
heimsstyrjaldarinnar miklu. í stríðs-
byrjun stóðu dvergur cfg risi hvor
gagnvart öðrum — Serbar og Austur-
ríkismenn. Eins og nærri niá geta
höfðu Serbar óskifía samúð allra
Slafa, jafnt innan Austurríkis og
utan. Tjekkóslóvakar voru eins og
aðrir þegnar Austurrikiskeisara neydd
ir til að berjast við frændur sina og
vini í Serbíu.
I stríðsbyrjun bönnuðu Austurrík-
ismenn allar samkomur Sokol-félag-
anna. Hús þeirra og eignir 'gerðu
þeir upptækar og reyndu á allan hátt
að stemma stigu fyrir frekari út-
breiðslu hreyfingarinnar. En ein-
mitt i striðinu komu ávextir hreyfing-
arinnar í ljós. Allir meðlimir fél-
aganna, í Ameriku, Rússlandi og víð-
ar skildu nú að hinn rétti tími var
til kominn að hefjast handa og vinna
aftur frelsi það, er þjóðin hafði
týnt. — Utflytjendur, er hröklast
höfðu undan ofsóknum stjórnarinn-
ar, fylktu nú liði undir fánum fjand-
manna, Austurrikismanna. Tjekkn-
eskar liðsveitir voru myndaðar í Rúss
landi, Frakklandi, ltaliu og víðar.
Fyrir einstaka samæfingu og þjálfun,
sköruðu þær brátt fram úr öðrum
og gátu sér hinn bezta orðstir. Leið
brátt að því, að þær voru taldar með
beztu hersveitum stríðsins.
A sama tíma störfuðu stjórnmála-
mennirnir ötullega undir forystu Mas-
aryks, sem nú er ríkisforseti í Tjekkó-
slóvakiu.
Loks kom að því, 1918, að undirok-
uðu þjóðirnar sigruðu Austurriki en
28. október 1918 reis tjekkneska rík-
ið aftur upp úr Þyrnirósusvefni sin-
um, eftir blóðuga byltingu.
í frjálsu landi blómgaðist hreyf-
ingin aftur á ný í samræmi við stefnu
sína. Hún sameinar krafta þjóðar-
innar i vinnu fyrir ríkið og heildina.
Hún safnar körlum, konum og börn
um undir merki sitt og kennir þeim að
vera góðir borgarar, hjálpfúsir og
drenglyndir. Ráðið er ætíð hið
sama: Hraust sál í hraustum lík-
ama. Jafnframt fimleikum og i-
þróttum, sem félagsmenn iðka af
hinu mesta kappi, fara innan Sokol-
félaganna leiksýningar, hljómlist og
fleira, sem göfgað getur andann.
Hin miklu mót sambandsins fara
frant með vissu millibili. Hið síð-
asta var haldið 1926, og er það enn
i fersku minni ölluni þeim sem við-
staddir voru, hvort senr þeir voru
þátttakendur eða áhorfendur. Það
myndi þykja nýstárlega sjón að sjá
70,000 karlmenn, 40,000 kvenmenn og
hér um bil 100,000 börn sýna leik-
fimi samtímis, og það sem meir var
um vert, á þann hátt að það var ó-
gleymanleg sjón þeim er á horfðu og
fullkomið afrek frá sjónarmiði ströng
ustu dómara. Við þetta tækifæri
gat og að líta friða fylkingu 400 þús-
und félagsmanna, er gengu i skrúð-
göngu gegnum Prag. — Var.henni
fagnað óspart bæði af útlendum gest-
um og ekki hvað sizt af löndum
þeirra, enda er það viðurkennt meðal
allra, er til þekkja, að Sokolhreyfing-
in hefir átt einn aðalþáttinn í því að
afla Tjekkóslóvakíu þess frelsis, sem
hún hefir nú notið í rúmlega 10 ár.