Heimskringla - 20.11.1929, Blaðsíða 1

FATALITI X OG HIIEIXSDN
Klllce Ave. and Simcoe Str.
Hnttar hreiiiNii r»ir o>»- endnriiýjnKir.
Detri hreiuMiin jnfnAdýr
Ágætustu nýtízku litunar og: fata-
hreinsunarstofa í Kanada. Verk
ELLICE AVK. nnd SIMCOE STR.
\A innipcK —s— Alnn.
Dept. H.
XUV. ÁRGANGUR
WINNIPEG, MIÐVIKUÍDAGINN, 20. NÓV., 1929
NÚMER 8
HELZTU FRÉTTIR
*“--------------------------
KANADA
—-------------------------*
Bæjarstjórakosningar fara fram nú
á föstudaginn hér í Winnipeg. Er
mest keppni um borgarstjóraembætt-
íö ag vanda, nema því fremur nú,
ab þrír sækja um virðinguna: Nú-
verandi borgarstjóri Dan McLean;
Markús Hyman, lögmaður, og Ralph
H. Webb hersir, fyrverandi borgar-
stjóri. Mr. Webb og Mr. Dan Mc-
Lean þekkja Winnipeglesendur tölu-
vert frá borgarstjórnartíð þeirra.
Mr. Hyman er fæddur á Englandi, og
tók þar lögfræðispróf með hárri eink
«n, eftir að hafa fleytt sér yfir öll
sín námsár á verðlaunafé fyrir fram-
úrskarandi námsgáfur. Síðan varð
liann einkaritari Gaekwarsins af
Baroda, eins helzta stólkonungs á
Indlandi og einhvers auðugasta þjóð-
höfðingja í heimi, og kennari sonar
hans uni leið. Þaðan kom hann
hingað til Winnipeg, og þefir rekið
lögmannsStarf lengi af miklum dugn-
aöi, við vaxandi orðstír.
Bardaginn milli þessara þriggja er
Iiinn harðasti. Mr. Webb telur
horgarstjórnina hafa verið alveg dáð-
lausa i höndum nú verandi borgar-
stjóra, og þýði þvi eigi að kjósa hann,
en ef Mr. Hyman verði kosinn, þá
tnuni allir stót iðjuhöldar fælast írá
Winnipeg af ótta við borgarstjóra
úr verkamannaflokki.— Mr. McLean
og helztu fylgismenn hans kveða at-
hyglisvert, að halda því fram að Mr.
Webb hafi nokkru afrekað á borgar-
stjóraárum sínum. Sé það á allra
vitorði, að Mr. McLean hafi alla þá
tíð verið hinn raunverulegi borgar-
stjóri, þareð Mr. Webb hafi verið
cins og þeytispjald út og suður í hé-
gómlegum erindagjörðum, er aldrei
hafi borið neinn árangur, er sjáan-
legur sé hér í borginni, í einu eða
öðru, í stað þess að sitja heima og
taka einhverntíma þátt í einhverju
af þeim málum, er raunverulegu máli
skifti fyrir bæjarfélagið. — Mr. Hy-
man gerir ekki síður skop að gufu-
hlæstrinum í Mr. Webb, og kveður
öllum mönnum vitanlegt og sýnilegt.að
ekkert liggi eftir Mr. Webb, sem borg-
arstjóra. Hafi hann gumað afar
mikið af þeirri stóriðju, er hann
myndi leiða til Winnipegborgar; hafi
setið hér í þrjú ár samfleytt, og ekki
komið hingað einu einasta iðnfyrir-
tæki, ekki einú sinni grindinni af skó-
fatnaðarverksmiðjunum, er hann hafi
loks að síðustu “fullvissað” Winni-
pegbúa um að hann myndi færa þeim.
>á gerir Mr. Hyman ótæpt skop að
þeirri fáfræðiskenningu Mr. Webb,
að stóriðjuhöldar myndu hræðast einn
borgarstjóra úr verkamannaflokki,
svo að þeir létu hann fæla sig frá
atvinnurekstri, hvenær sem þeim
sýndist. Sé yfirburða hlægilegt að
vera að reyna að blása lifsanda í
nasir þess draugs einniitt nú er verka
mannastjórn sitji við völd í voldugasta
samveldi heimsins, og forsætisráð-
herra þess sé nýkominn heim úr óslit-
inni sigurför um Bandaríkin og Kana-
da. Séu þeir tíniar nú komnir að
jafnvel Mr. Webb sé farinn að vit-
kast það mikið, að hann sjái heimsk-
una í því, að leggja það til, að mönn-
um sé drekkt, eins og galdranornum
á miðöldunum, af þvi einu, að þeir
aðhyllast að öllu eða einhverju leyti
skoðanir verkamannaflokksins! Bend
ir Mr. Hyman einnig á það í sambandi
við ummæli Mr. Webb þar að lút-
andi, að það sé að minnsta kosti á-
ráðvendni, ef ekki fávísi, að halda því
fram, að fjármálamenn fælist Winni-
peg af ótta við verkaniannaborgar-
stjóra, þvi einmitt árið 1922 hafi
Winnipeg Electric lýst því yfir, að
það gæti ekki fengið lánsfé til bráð-
nauðsynlegra endurbóta. Undir árs-
lok 1922 hafi Mr. Farmer verið kos-
inn borgarstjóri, og hafi þá brugðið
svo við, að þrem mánuðum eftir
kosningu hans hafi Winnipegbær, á-
samt skólaráðinu hér, komist að hag-
kvæmayi lánsskilmálum á peningamark
aðinurrl í New York, en nokkur önnur
borg í Kanada. Og ekki þar með
nóg, heldur hefði þá einnig brugðið
svo við, að Winnipeg Electric hefði
allt í einu getað fengið $3,000,000
lán, einmitt eftir það að þessi háska-
legi verkaflokkssinni, Mr. Farmer,
var búinn að sitja alllengi í borgar-
st j óraembættinu.
Engin spá þykir annari líklegri um
það, hver hlutskarpastur muni verða.
Það hefir vakið töluverða eftir-
tekt hér i Winnipeg nú undir borgar-
stjórakosningarnar, að stórblaðið
“Tribune,” höfuðmálgagn conserva-
tíva, lét svo ummælt í ritstjórnargrein
á fimmtudaginn var, að stefnuskrá
verkamannaflokksins og Mr. Hyman
væri lang aðgengiffegust og miðaði svo
bersýnilega til mestra framfara og
heilla Winnipegborg, að blaðið teldi
því nær víst, að hinir frambjóðend-
urnir jrrðu að taka flest höfuðatrið-
in úr henni í sína stefnuskrá, ef
hún eða þær ættu að vera nokkurs
virði. Nefnir blaðið helztu atriðin
i stefnu Mr. Hyman, þessi:
Efling iðnaðar og endurbætur á
kjörum verkamanna og afkomu.
Bæjarsýning — tafarlaiist; en þó
ekki á þeim stað, er taki nauðsynlega
leikvelli frá alþýðu manna.
Koma upp samkomu- og sönghöll
fyrir Wjnnipegborg.
Stofna og búa að fullu flugstöð er
tryggt gæti Winnipeg forystu á því
sviði.
Fullkomin skipulagning og hverfa-
skifting um alla Winnipegborg.
Endurbæta stræti og þjóðvegi til
borgarinnar.
Prýða árbakka innan takmarka
borgarinnar.
Leggja sem fastast að stjórninni,
að hraða byggingu háskólans.
Á fimmtudaginn lézt að heimili
sínu í Baldur, Man., Dr. I. M. Cleg-
horn, fylkisþingmaður fyrir Moun-
tain kjördæmi. Hafði hann setið á
fylkisþingi síðan 1927 aðeins. Fór
jarðarförin fram að Baldur á laugar-
daginn var. Sendi stjórnin, con-
servativi og liberali flokkurinn full-
trúa til þess að vera við útförina og
var W. J. Lindal lögmaður einn af
fulltrúum liberala.
*-------------—--------*
BANDARlKIN
Frá Washington er símað 18. þ. m.,
að svo liti út sem tollhækkunarlög-
in ætli engan verulegan byr að fá
fyrir andstöðu hinna svokölluðu ó-
háðu öldungaráðsmanna repúblíka,
og vestanmanna, til dæmis Borah frá
Idaho, Walsh frá Mpntana, Norris
frá Nebraska, Norbeck frá S. Dakota,
Brookhart frá Iowa, Nye frá N. Da-
kota, o. fl. Hefir oft slegið í af-
skaplega rimmu á milli þeirra, og
hinna gamaltryggu flokksbræðra þeirra
er eigi hafa getað þdkað “uppreisnar-
mönnum” til hlýðni. Þó er sagt, að eitt
hvað muni verða hækkaður tollur-
inn á kanadiskum afurðum ýmsum,
til dæmis gripum, nautakjöti, lamba-
og kindakjöti, alifuglum, húðum,
leðri, hörkorni, kartöflum, rófum,
mösursýkri, rjóma, mjólk, osti og
fiski, og ýntsum öðrum minniháttar
útflutningsafurðum héðan.
Frá Washington, D. C., er símað i
gær, að látist hafi á mánudaginn síð-
degis, hermálaráðherra Bandarikj-
anna, James W. Good. 63 áfa að
aldri, af blóðeitrun, eftir að hafa
verið skorinn upp við snöggri botn-
langabólgu.
*---------------------------*
BRETAVELDI
iK__________________________»
Nýlega er látinn í London Thomas
Power (“Tay Pay”J O’Connor, “fað-
ir neðri málstofunnar,” nafnkenndur
írskur stjórnmálamaður (heimastjórn-
armaður) og ritstjóri, 81 árs að aldri.
Hafði hann setið óslitið á þingi frá
1880 og hafði lengsta þingvist að
baki sér allra manna í neðri mál-
stofunni. Var hann einhver allra
öflugasti forystumaður heimastjórnar
mannanna írsku, frá því að hann var
fyrst á þingi.
Meðfram Clyde fljótinu á Skot-
landi eru mestu skipasmiðjur heims-
ins, elns og mörgum er kunnugt, en
annars er víðar á Bretlandseyjum
geysistórar skipasmiðjur, til dæmis i
Belfast, Wallsend, W. Hartlepool og
Barrmy. I ágústmánuði var seytj-
án skipum, samtals 48,414 smálestir,
hleypt af stokkunum við Clyde. Er
það meira en nokkurn annan mánuð
undanfarinn á þessu ári, að marzmán-
uði udanteknum. Enda hefir meira
verið byggt af skipum á Bretlands-
evjum i ár en í fvrra á jafn löngum
tíma.
MEXICO
Eorsetakosningar í Mexico fóru
frani á sunnudaginn var og var Ortiz
Rubio kosinn með yfirgnæfandi meiri
þluta. Allmiklar óeirðir urðu víða
kosningadaginn, og er talið að um 20
manns hafi verið drepnir í þeim
hreðum, en um 50 særst.
Einræðið í Júgó-Slavíu
(Enskur blaðamaður, sem lengi hef-
ir verið í Belgrad, Zagreb og fleiri
'borgum í Júgó-Slavíu, hefir ritað
grein þá, sem hér fer á eftir. Yf-
irvöldin i Belgrad svnjuðu honum um
landsvist nýlega, nema að hann vildi
lofa að rita einungis vinsamleg um-
mæli eða hlutlaus um stjórnarfarið
í Júgó-Slavíu. Hann kvaðst ekki
vilja ganga að þeim boðum og fór
úr landij.
Þegar Pera Zhivkovitch hershöfð-
ingi hrifsaði völd í Júgó-Slavíu í
janúarmánuði, var stjórnarskráin upp
hafin og þjóðin svift öllum borgar-
legum réttindum. Þing var rofið,
einræði sett á stofn og land allt lýst
undir herlögum. Því var við borið,
að þingræðisstjórnin hefði ekki reynst
starfi sinu vaxin, og hermenn einir
væri færir til þess að stjórna rík-
inu, binda enda á glundroða stjórn-
arfarsins, uppræta spillingu, og eink-
anlega koma á sættum með Serburn
og Króötum, og jafna allar deilur
við erlend riki.
Um átta mánaða skeið hefir Júgó-
Slavía verið eins og dauðra manna
reitur. Þingið er úr sögunni, og
það hefir með syndum sínum greitt
götu einveldisins. Blöðin eru mátt-
laus, — þeim er ekki leyft að láta
í ljós skoðanir á opinberum málum,
nema til stuðnings einveldinu. Stjórn
málaflokkarnir hafa verið kúgaðir.
Hvergi heyrist opinber gagnrýni,
hvar sem farið er um landið. Her-
menn eru gersamlega einvaldir, allt
frá Maribar til Monastir. Og ef
vér spyrjum hvort einræðiisstjórnin
haÉi greitt fram úr nokkuru einasta
viðfangsefni, sem valdið gat sundr-
ungu ríkisins, þá verður að svara
því neitandi.
Efnahagur manna og fjármál ríkis-
ins hafa aldrei verið verri en nú.
Skipanir og gagn-skipanir koma í sí-
Sherbrooke brúin
Eins og kunnugt er á að gera alfara
þjóðleið gegnum Winnipegborg og
hefir Sherbrook stræti komið til
tals. Verður þá gerð brú yfir spor-
skiftagarða C. P. R. og verður fé
til þess veitt með samþykkt auka-
laga nú á föstudaginn. Ættu allir
íslendingar að greiða atkvæði bygg-
ingu Sherbrook brúarinnar, þvi bæði
er hún bænum hin mesta nauðsyn og
flytur um leið alfaraleið bæjarins í
íslendingahverfið, og getur það mun-
að oss hér í vesturbænum, fyrir vest-
an Sherbrook, nteira en litlu, á einn
og annan hátt.
fellu frá stjórninni og framkvæmda-
valdinu, og afleiðing þess er geysi-
legur glundroði á öllunt sviðum.
Spilling er í algleymingi eins og áður.
Samkomulagið við aðrar þjóðir, —
einkanlega Búlgaríu, — hefir aldrei
verra verið en nú. En um mikil-
verðasta málefnið, — sameining
Serba og Króata, — er það að segja,
að aldrei hefir sambúð þeirra verið
verri.
Margar handtökur
Aldrei hafa íbúar í Zagreb orðið
fyrir meiri vonbrigðum eða orðið
grantari við stjórnina. Allt til
skamms tíma var konungurinn enn
vinsæll þar í borginni, og var talinn
æðsta ímynd eindrægninnar í Júgó-
Slavíu, en nú er ekki á það hættandi
fyrir hann að fara þar um strætin.
I ianúarmánuði áttu lögfræðingar
í Zagreb fund með sér og sömdu þar
hollustu-ávarp til konungs. Einn fund
armanna lagði til, að bæta skyldi þar
í beiðni til konungs um að veita þjóð-
inni aftur það stjórnfrelsi, sem hún
hefði áður haft. Tillögumaðurinn
var handtekinn, yfirheyrður í Belgrad
og dæmdur t sex mánaða fangelsi.
Siðan 6. janúar hafa um 300 manns
verið hneptir í fangelsi, einkurn
stúdentar og verkamenn, allir sakað-
ir um “stjórnmála afbrot.” Síðustu
vikuna í júlí voru látnir lausir þjóf-
ar og aðrir sakamenn, sem dæmdir
höfðu verið til skammrar fangelsis-
vistar, til þess að rýma fyrir þeim,
sem sekir höfðu gerst unt “stjórnar-
farsleg” afbrot.
Landið er orðið paradís lögreglu-
njósnara, útsendara, þrjóta og þorp-
ara. Það er altítt, að lögreglufor-
ingjar, einkum í smábæjum, kúgi fé
af þeim, sem eitthvað eiga.
I fangelsum eru rnenn pindir tii
játningar með hinurn grimmilegustu
pyndingum. Margir fangar, sem
ekki hafa getað risið undir þessum
þjáningum, hafa ráðið sér bana. Einn
fangi var laminn til dauða í Zagreb,
og því næst fleygt niðttr í gangstétt
út um fangelsisglugga, svo að ekki
væri annað sýnna, en hann hefði
ráðið sér bana. Tveir kommúnistar
voru og barðir þar nálega til bana
og síðan fluttir að landamærum Aust-
urríkis og skotnir þar, en lögreglan
skýrði svo frá, að þeir hefðu ætlað
að flýja yfir landantærin og verið
skotnir á flótta. I þorpinu Samobar
réðust hermenn á þrjá menn, sem
taldir voru kommúnistar og brutu upp
svefnherbergi þeirra. Þeir voru all-
ir skotnir, en lögreglan skýrði svo
frá, að slegið hefði i bardaga og
einn þeirra verið skotinn, en hinir
frantið sjálfsmorð.
Enginn er óruggur
Varla getur heitið að nokkur ntað-
ur megi um frjálst höfuð strjúka,
því að allir geta átt vón á því að vera
grunaðir um að fylla flokk kommún-
ista. Alkunnugt er, að kommúnist-
ar eru talsvert öflugir í Júgó-Slavíu,
og einræðisstjórnin hrekur marga
hina áræðnari stúdenta og verkamenn
inn í flokk þeirra. Einræðismenn-
irnir gleðjast yfir því með sjálfum
sér, að þessi flokkur skuli vera til,
því þeir geta þá látið heita svo sem
að þeir séu að berjast gegn bolshe-
víkingum, og vona að geta haft það
að yfirskini til þess að öðlast virðing
og viðurkenning annara þjóða í
vesturhluta álfunnar.
Einræðisvaldið berst með sverðum
og skammbyssum. Það liggur eins
og martröð á allri þjóðinni. Jafnvel
vinir geta ekki framar treyst hver
öðrum, og allir forðast viðræður um
stjórnmál. Enginn veit, nema að
hann sé að tala við njósnara eða
stjórnar-útsendara. Hver maður
getur átt á hættu að vera sakaður
um fylgi við kommunista, jafnvel þó
að hann hafi aldrei komið nærri slík-
um félagsskap. Daga og nætur
ganga vopnaðir lögreglumenn um
torg og stræti í Zagreb, vegna ‘komm-
únista hættunnar.”
Og þó er stjórnarfarið hálfu verra
í Makedóníu en Zagreb. Þjóðarbrot-
in, sem þar eru í minnihluta, eru
svift öllum réttindum. Hvarvetna
þar, sem þjóðarbrot þessi búa^ hafa
serbnesk yfirvöld flæmt fulltrúa
þeirra úr opinberum embættum. Öll
helztu störf í pósthúsum, og meðal
lögreglunnar og járnbrautamanna,
eru fengin i hendur Serbum. Allir
hermenn í herbúðum eru aðkomu-
menn, heimamennirnir, sem ganga í
herþjónustu, eru jafnan sendir á ‘ó-
kunnugar stöðvar. Þjóðverjar og
Ungverjar eru þjakaðir og féflettir
meir en nokkru sinni áður, og þó er
þeirra hlutskifti ekki þungbært í
.samanburði við kjör Makedóniu-
manna.
Fyrir tíu árum hlaut Júgó-Slavía
rikisréttindi sín, og Serbar, Króatar
og Slóvenar tóku þeim með ofsaleg-
um fögnuði, er þeir sáu loksins frelsi
og eindrægni framlindan, eftir margra
ára baráttu. Háir og lágir voru ein-
huga um, að hin þingbundna stjórnar-
skipun væri trygging fyrir farsælli
framtíð. Alexander konungur lýsti
jafnvel yfir því, þegar hið nýja riki
var stofnað, að hinn vildi aðeins vera
konungur frjálsra borgara, og að hann
myndi verða trúr “hinum miklu
grundvallaratriðum þingbundinnar
stjórnar, sem í raun og veru væri
lýðstjórn í víðustu merkingu.” Lýð-
stjórninni er nú lokið. Frelsinu er
1 glatað. Það er lítill efi á því, að
ef einræðið helst, þá mun því takast
að sundra þeirri eindrægni, sem loks
hafði komist á eftir ianga og harða
baráttu.—Visir.
Frá Islandi.
Fréttabréf úr Mýrdal
18. ágúst.—Tíð ágæt. Þurkar þó
fremur daufir undanfarna viku' og
lítið sem ekkert hirt af heyjum.
5. sept.—Skínandi þurkur undan-
farinn hálfan mánuð, venju fremur
heitir dagar, en oft frost á nóttum.
Allir búnir að hirða upp það sem
slegið var, en allstaðar almlikið ó-
slegið.
16. sept.—Tíð mjög vætusöm frá
6. þ. m. Nær allir búnir að slá,
en almenningur á meira eða minna
úti af heyjum.
5. okt.—Tíð slæm, úrkoma nærri
því á hverjum degi, og oft frost og
snjókoma fram í byggð, kyngisnjór
til heiða.
Sláturfjárrekstrar austan yfir Mýr-
dalssand, sem fara áttu til Víkur,
teptust vegna sjókomu.
Þriggja daga þurviðri, en allmikið
frost þrjá daga og munu flestir hafa
náð heyi því, sem úti var. Hey úti
á aðeins nokkrum bæjum ennþá.
Nær allstaðar búið að taka upp
kartöflur. Uppskera með bezta
móti, þar sem ekki hefir verið kar-
töflusýki, en hennar hefir orðið vart
allvíða, þó ekki að mun, nema á ein-
um bæ. Þar ónýttust allar kartöfl-
ur.
Sauðfjárslátrun byrjaði í Vík 25.
f. m.—Vísir.
Salmagundi
I 44. tölublaði “Lögbergs” birtist
grein, “Vinsamleg bending,” eftir
séra Carl J. Okon, athugasemd við
grein þýdda af Thóru B. Thorsteins-
son um “Áhrif bænarinnar.” Eg
hefi ekkert út á þessa grein séra Carls
að setja, nema ef vera skyldi þær
staðhæfingar hans, að “engin stétt
hafi jafn mikil áhrif á mannfólkiö
og prestastéttin,” og að “björtu ljósin
í öllum stéttum, eru trúmenn.” Eg
efast um fullkamið sannleiksgildi þess
ara staðhæfinga, en finn til þess,
jafnframt, að hann á rétt til eigin
skoðana í þessum efnum sem öðrum.
Nokkurs hugarróts gæti það þó valdið
séra Carli, fengi hann að rannsaka
hjörtu og nýru þeirra “björtu ljósa”
í öllum stéttum sem nú ráða lafum
og lögum í heiminum.
* * ¥
Það sem ég finn athugavert við
grein séra Carls er það, að hann ger-
ir énga tilraun til þess að finna stað
orðum sínum um gildi bænarinnar,
en lætur það nægja að staðhæfa
sína eigin vissu um bænheyrn. Þeir
eru æði margir meðal vor, sem ekki
hafa ennþá getað gert sér grein fyr-
ir því, hvernig guð fái breytt ætlun
sinni og eðlislögum (jafnt andlegum,
sem líkamlegum) til þess éins að verða
við bænum þeirra sem eftir slíkum
breytingum óska. Gæti það talist
þarft verk af einhverjum presti að
gefa trúveikum almenningi heimspeki
lega skýring um hvernig þetta megi
verða.
Mér er kutinugt um eina slíka skýr-
ing eftir þjónandi prest í hinu ev.
lúSerska kirkjufélagi íslendinga í
Vesturheimi, en það er hvorttveggja,
að hún var samin fyrir fimtungi aldar
á árum byltinga innan félagsins, og
hitt, að hún er vart nægilega róttæk
til að svara öllum þeim spurningum
sem í hugann koma, þegar máttur
bænarinnar er tekinn til grandskoð-
unnar.
Sú skýring gefur til kynna, að guð
heimti og þrái að maðurinn leiti '•'1
hans í bænum, ekki vegna þess, að
bænin orki nokkrum breytingum, á
því sem hann hefir fyrir lagt, því
allt fari sinn eölilega gang, hvort
sem beðið sé eða ekki, heldur hitt,
að með bæninni beri maðurinn vitni
undirgefni sinni. Höfundur þeirrar
skýringar bætir þvi við, að guð viti
fyrirfram hvað ske muni, og að
maðurinn fái ekki breytt að neinu
leyti því, sem fram á að koma, hvað
heitt og innilega sem hann biðji, en
aö guð láti oft “í veðri vaka” að
annað eigi að ske en það sem hann
hefir fyrirlagt, til þess eins, að knýja
manninn til bænar.
Mér, og kannske fleirunt, er ekki
ljóst hve þessi skilningur á bæninni
er nú viðtekinn innan vébanda hinnar
evangelisku lútersku kirkju. Væri
mér ljúft að bæta hér við þakklæti
rnínu til séra Carls, vildi hann veröa
við þeirri ósk minni að hann skýri
málið nokkuð frekar, og það sérstak-
lega, hvaða skilningur á bæninni sé
nú ráðandi hjá fjöldanum innan hins
lúterska kirkjufélags Islendinga i
Vesturheimi. —L. F.
Ak. 11. okt.
Séra Helgi Hjálmarsson, prestur
á Grenjaðarstað, flutti með Novu sið-
ast alfluttur til Reykjavíkur með
fjölskyldu sína. Hefir hann sagt
af sér prestsskap frá næstu fardög-
um, en brauöinu þjóna þangað til
séra Þormóður Sigurðsson á Þór-
oddsstað og séra Knútur Arngrims-
son á Húsavík — en Grenjaðarstaöur
stendur auður í vetur. Eru það mik-
il umskifti því þar hefir jafnan verið
eitt mesta gestrisnis- og rausnar-
heimili í Suður-Þingeyjarsýslu.—Is-
lendingur.