Heimskringla - 24.09.1930, Qupperneq 2

2. BLAÐSIÐA
HtlMSKRINGLA
WINNIPEG, 24. SEPTEMBER 1930
Næsta styrjöld
Ef styrjöld hefst að nýju verður engfu
þyrmt og þá verða íbúar heilla
borga strádrepnir með eiturgasi.
Eftir Joseph Caillaux
Eftir því sem eg.hugsa lengur um
þá vitfirringu, sem heimsstríðið 1914
— 1918 var, þvi reiðari verð eg þeim
mönnum, sem áttu sök á því.
Vér skulum ekki skella skuldinni
á einhver sérstök atvik og eigi held-
ur á efnishyggjuna. Eg tek undir
með þýska rithöfundinum, Emil Lud-
wig, að það var hvorki samkeppni í
verslun né innbyrðis fjandskapur
þjóða á milli, sem hleypti stríðinu á
stað. Eg er honum sammála um það,
að ábyrgðin á því, að 10 miljónir
manna voru drepnar, hvílir eingöngu
á hinum ráðandi mönnum þjóðanna.
En bara að þetta væri nú endirinn
á vitfirringunni. Að vér gætum nú
aðeins verið öruggir um það, að þetta
endurtaki sig ekki aftur!
Einhver hræðilegasta afleiðing
striðsins eru þau áhrif, sem það hefir
haft á hugsunarhátt mannkynsins.
Hafði menningunni . ekki fleygt
fram seinustu 50 árin á undan stríð
inð? Höfðu viðskifti þjóðanna ekki
aukist stórkostlega, samgöngurnar
batnað að sama skapi, og þjóðimar
þannig orðið tengdari með hverjum
degi sem leið? Stefndi ekki alt að
því að þjóðirnar skildu hver aðra
betur og tæki upp aukna samvinnu?
Hvernig var það hugsanlegt að þessi
stórfelda hreyfing yrði alt í einu að
engu? Menn gátu ekki hugsað sér
það. Það væri sama sem að hverfa
aftur til villimensku, sögðu menn, og
það er óhugsandi, því að engin á renn-
ur á móti uppsprettu sinni.
En hvar er nú sú þjóð, sem hugsar
þannig ?
Það er altof skamt síðan manna-
slátmnin og eyðileggingamar fóm
fram, til þess að menn hafi getaþ
gleymt því. Enginn vill að slíkar
hörmungar endurtakish en það er þó
hreint ekki talið óhugsandi að stríð
hefjist að nýju. Vér emm farnir að
venjast því að hugsa og tala um það,
að emnn sé drepnir í stórum stíl. Og
það ligur nærri að menn sé farnir að
trúa því að stríð hljóti að koma með
einhverju dálitlu millibili.
En hvernig yrði svo næsta stríð?
Það mun verða engu minni munur
á því og heimsstyrjöldinni 1914 —
1918 heldur en var á smástríðinu 1870
— 71 og heimsstyrjöldinni; um það
em allir sammála.
1 æsku heyrðum vér Frakkar, for-
eldra vora, afa og ömmur tala með
skelfingu um stríðið 1870. Þá féllu
250 þúsundir af sonum Frakklands.
Prússar höfðu hertekið stórt svæði
af Frakklandi og ríktu yfir oss með
harðri hendi! En þær sögur sem þá
gengu! Og altaf var viðkvæðið hjá
eldra fólkinu: Guð gefi það böm, að
þið lifið aldrei aðra eins tíma!
En nú höfum vér verið vitni að
hörmungum og viðurstygð áranna
1914 — 1918.
Þess vegna getum vér ekki gert oss
aðrar eins tálvonir og foreldrar vorir.
1 heimsstyrjöldinni var aðallega
barist með stórum falbyssum, vél-
byssum og kafbátum. En ef mann-
kynið verður svo heimskt, að hleypa
nýrri styrjöld á stað, þá verður aðal-
lega barist með hinum nýju uppgötv-
unum á sviði efnafræðinnar — það
verður gasstyrjöld. Á árunum 1914
— 1918 fellu hermenn milj. saman.
Árið X— sem eg vona að aldrei komi,
munu varnlausir borgarar, konur
og börn, myrt hrönnum saman og
munu hvergi eiga óhultan griðastað.
Eg veit, að ýmsir hernaðarfræð-
ingar halda því fram af ákefð, að
gasið sé ekki jafn hættulegt og sagt
er. Þeir segja að eitur gasið sé eitt-
hvert óvirkasta vopn í hemaði, og
finna þeim orðum sínum stað með
því að vísa í hagfræðiskýslur. Þeir
halda því fram, að það hafi aðeins
verið lítill hluti af þeim hermönnum,
sem fellu í seinasta stríði, að eitur-
gasið varð að bana.
Ætla menn nú óendanlega að halda
áfram þeirri heimsku, að miða spá-
dóma sína .við það, sem gerst hefir7
Fyrir tæpum 20 árum (það var
1911) var ek forsætisráðherra í
Frakklandi og þá leitaði eg upplýs-
inga og álits hernaðarfræðinga við-
vikjandi flugi. Allir voru á einu máli
um það, að flug gæti aldrei haft neina
minstu þýðingu í hemaði. Ef stríð
hefði þá hafist, mundi reynslan hafa
sýnt, að menn þessir höfðu algerlega
rangt fyrir sér. Og hvemig fór svo
þremur árum seinna um þennan spá-
dóm þeirra hernaðarfræðinganna?
Og hvað var hæft í 'peim fullyrð-
ingum, er eg heyrði þegar eg var
barn, klingja sýknt og lieilagt, að
ekkert gagn væri i st.órskotaliði ^
hernaði? Stórskotaliðið veldur að
eins hávaða, var þá vana viðkvæð-
ið. Alt er undir fótgönguliðinu kom-
ið. Hlð eina, sem alt veltur á í hern-
aði er riffillinn, sögðu þeir sem vit
þóttust hafa á þessu 1869.
En nú bið eg menn að lesa með
athygli það sem eg segi.
Vegna þess að menn dæma eftir
þeirri reynslu, sem fengin er, hugsa
menn eingöngu um þrjár tegundir
einturgass, sem sé Chlorine, Phosgene
og Sinneps-gas. En hve marga
grunar hve miklar “framfarir” hafa
orðið í eiturgasframleiðslu síðan
stríðinu lauk? Það er ekki nein leið
að gera r£ð fyrir því hve margar
eiturgastegundir mundu nú notaðar
ef ófriður* skylli á. Blað nokkurt,
sem fylgst hefir vel með í þessu, segir
að notaðar verði að minsta kosti
rúmlega þúsund eiturgastegundir.
Og eitt er víst, að seinustu árin hafa
menn uppgötvað eiturgastegundir,
sem eru 50 sinnum, já jafnvel 100
sinnum banvænni en eiturgastegund-
ir þær, sem notaðar voru í stríðinu
árið 1918. Það hafa nú verið fundnar
gastegundir, sem smjúga í gegnum
heilt hold, án þess að valda sárum og
án þess að menn verði þess varir. Á
eftir veldur eitrun þess ægilegum
krampa og ólæknandi heilatruflun.
Menn geta getið því nærri hverja
þýðingu þetta hefir.
En djöfullegast við þetta er, að í
hernaði á ekki aðeins að beita þessu
gasi gegn hermönnum, heldur einn-
ig gegn friðsömum borgurum, sem
eru langt frá vígvellinum.
Þýzki liðsforinginn Endres segir t
bók sinni “Gasstríðið”;
— Viðbjóður hins nýja hernaðar
er eigi aðeins fólginn í því, að gasið
verður notað sem vopn, heldur í því
að hernaðaraðferðin og tilgangurinn
breytist algerlega. — Nú verða frið-
samir borgarar strádrepnir, og mest
kapp verður lagt á það. Sannleikur-
inn er sá, að það verða hvorki merk-
usti* ríkisstjórnarar né beztu hers-
höfðingjar, sem sigur vina í næstu
styrjöld, heldur þeir, sem geta drep
ið flesta. — Hermaðurinn verður vit-
andi vits og með köldu blóði að
myrða konur, böm og sjúklinga.
Hann verður að ráðast á friðsama
borgara í svefni og myrða þá hrönn-
um saman áður en þeir hafa neina
hugmynd um að þeim sé hætta bú-
in.------------
Eg verð að viðurkenna það, að höf-
undi bókarinnar hryllir sjáfum við
Deim lýsingum, sem hann gefur, en
hann kvaðst þó vera reiðubúinn að
fara í slíkt stríð, ef nauðsyn krefji.
En nú skal eg taka hér upp orð
enska hernaðarfræðingsins Nye maj-
órs.
Hann segiý:
— Ef heppnin væri með, mundu
þúsund gassprengjur nægja til þess
að drepa alla íbúa Lundúnaborgar.
Og hann bætir við:
— Hver gassprengja vegur ejtthvað
um 5 pund og líkjast þær því ekki
hinum stóru sprengjum, sem áður
hafa verið notaðar. Hver venjuleg
flutningaflugvél getur því flutt með
sér 600 slíkar sprengjur. Á þessu
sjáum vér, að í næstu styrjöld má
nota til hernaðar allar farþegaflug-
vélar, og að það þarf ekki nema tvær
þeirra til þess að breiða bráðdrep-
andi eiturgas yfir svo stórt svæði sem
London og úthverfaborgir hennar ná
yfir.
Yfirumsjónarmaður þýzku loft-
siglinganna, Siegert oberst-lautinant
skrifar í "Berliner Illustrierte Zeit-
ung:
— Það er staðreynd, sem ekki verð
ur hægt að ganga fram hjá í fram-
tíðinni, að nokkrar flugvélar geta
lagt höfuðborg hvaða stórveldis sem
er í auðn.
Og nú höfum vér fengið þessar full
yrðingar staðfestar með grandvar -
lega saminni skýrslu eftir prófessor
Meyer, sem er hjá Þjóðabandalaginu.
Þar segir:
— Þýðingarmikið atriði iv sam-
bandi við efnafræðisuppgötvanir, er
notaðar verða í stríði, er það, að lík-
legt er að nota megi eiturgas til á-
rása á stórborgir og iðnaðarmiðstöðv
ar í landi óvina. Að því slepptu,
hvað þetta hefði hræðilegar afleið-
ingar, þá er ekkert því til fyrirstöðu
og vandalaust að gera sprengjur,
fylltar eiturgasi, og að þeim verði
varpað niður einmitt á þá staði, sem
þýðingarmestir eru fyrir líf og til-
verií óvinaþjóðar. —
Hvað þurfum vér framar Vitnanna
við?
Hver dirfist að véfengja þá ógur-
legu hættu, sem er á ferðum, ef menn-
ingarþjóðir hefja stríð að nýju?
En er þá engin leið til þess að koma
í veg fyrir slíka styrjöld?
Á að banna að framleiða eiturgas?
Hermálanefnd Þjóðabandalagsins hef
ir haft það mál til athugunar. Það
var skipuð sérstök nefnd, sem átti
að rannsaka “kemisku” vopnin. I
þeirri nefnd voru fjórir menn frá
Bandalaginu og fimm sérfræðingar.
Allir urðu þeir að viðurkenna, að
það “sýndust engar líkur til þess að
hægt mundi að koma í veg fyrir að
eiturgas yrði framleitt víðsvegar f
öllum löndum”. Og ástæðuna telja
þeir þessa: Gastegundirnar eru nauð-
synlégar fyrir allskonar iðnað til
þess að framleiða ýmsar nauðsynja-
vörur.
En er þá hægt að koma í veg fyr-
ir að eiturgas verði notaí sem vopn?
Hin sorglega reynsla sýnir oss, hve
þýðingarlaust myndi að setja bann
við því. Vér sjáum það í stríðinu
1914—1918, að allar samþykktir
Haagfundarins voru þverbrotnár og
hundsaðar. Sama yrði niðurstaðan
i framtíðinni.
En fyrst nú svo er, að ekki er hægt
að sporna við þvi, að eiturgas yrði
notað í stríði til þess að myrða lands-
lýð hrönnum saman, þá vaknar spurn
ingin, hvort ekki muni hægt að
vemda saklausa borgara fyrir þeirri
hættu.
Vér skulum athuga málið vel.
Það virðist ekkert ráð til þess að
verja borgir gegn árásum flugvéla,
sem eru með gassprengjur. Hver
einasta borg yrði að hafa óhemju
grúa af flugvélum, og þó mundu þær
ekki nægja. Þess vegna munu allir
ráðamenn fyr eða seinna komast að
þeirri niðurstöðu, að engri vöm væri
hægt við að koma, vegna þess að á-
rásimar yrði snöggar, og vegna þess
að árásarmenn standa miklu betur
að vígi en hinir. Með öðrum orð-
um: Það er þýðingarlaust að reyna
að halda uppi vömum, en í þess stað
verður að koma það, að óvinunum sé
svarað í sömu mynt. Og þá verður
úr þessu kapphlaup milli þjóðanna um
það, hver þeirra getur myrt flesta.
Sumir munu segja að hægt sé að
finna móteitur gegn gaseitrinu. Það
hefir verið reynt, en enn hefir ekkert
slíkt móteitur verið uppgötvað.
Alþjóðanefnd Rauðakrossins hefir
tekið að sér að reyna að vernda sak-
lausa borgara í gasstríði. Hinn 1.
júlí 1929 var stofnað til verðlauna-
samkeppni um það, hver gæti fundið
bezt ráð til þess að sýna hvenær
"Yperit”, hin hættulegasta gasteg-
und, sem enn þekkist, “lægi í loft-
inu”. Það er sennilegt að sama
nefnd muni stofna til annarar sam-
keppni, til þess að fundin verði upp
beztu neðanjarðarskýli fyrir borgar-
búa að flýja til undan gas-árásum.
Leitað hefir verið ráða sérfræð-
inga og hugvitsmanna i 15 Iöndum.
Tveir fundir hafa verið haldnir, ann-
ar í Brussel en hinn í Róm . En all-
ir sérfræðingarnir og hugvitsmenn-
imir komust að þeirri niðurstöðu, að
það væri líklega engin leið til að
vernda borgara fyrir gas-árásum.
Niesse’ vershöfðingi segir í gretn 1
“Revue des Deux Mondes” 15. marz
1929: Það er alltaf hætta á því, að
ný eiturtegund verði fundin upp, gas-
tegund, sem getur gereitrað alla lif-
andi menn, án þess að þeir verðí
þess varir í fyrstu. — Þetta er
stærsta hættan, bætir hann við.
Nú þykist eg hafa gefið mönnum
fyllilega í skyn, hvað fyrir getur
komið, ef tvær þjóðir verða sundur-
þykkar, svo að til ófriðar horfir —
en áður en friði er slitið. Ef önnur-
hvor þjóðin svíkst þá að hinni og ger-
ir flugvélaárás með gassprengjum á
höfuðborg hennar — og það er nú
orðið auðvelt síðan hljóðlausir hreyrl-
ar komu í flugvélar — er nokkurn-
veginn sýnt, hvernig fer, ef 1000—
2000 gassprengjum verður varpar5
niður og gasið flæðir um borgina, og
eitrar konur, menn og böm. Þeir,
sem heppnastir em, deyja undirtrns,
en allur þorri manna mun kveljast
hræðilega — böm, gamalmenni, kon
ur og sjúklingar.
Er mannkyninu alvara með það,
að steypa sér i slíka fordæmingu?
(Lesb. Mbl.)
Lesið Kaupið og borg.
ið Heimskringlu
Frá Tyrklandi
Þrátt fyrir allar hinar stórvægi-
legu breytingar, sem fram hafa far-
i» í Tyrklandi, undir stjóm Mústafa
Kemals, á síðustu árum, er það þó
konan og málefni hennar, sem mesta
athygli hafa vakið. Það stökk, sem
konan hefir tekið menningarlega séð
í Tyrklandi, má heita alveg einstakt
i sögunni.
1 hinum stærri bæjum í Tyrklandi
má nú sjá fjölda nýtískublaða og
tímarita, og hárklippingarstofum,
dansskólum og megrunarhælum hefir
verið komið á fót fyrir konur.
Fréttaritari einn frá Vestur-Ev-
rópu hefir nýlega náð tali af tyrk-
neskri konu, sem borið hefir einna
mest á í kvennréttindahreyfingunni
tyrknesku. — Hún heitir Selma Eh-
rem. — Þrátt fyrir nafnið er hún
hreinn Tyrki, en fylgist prýðilega vel
með tímanum.
Selmu Ehrem farast þannig orð:
Þangað til fyrir sex árum var kvenn-
abúr á hverju tyrknesku efnaheimili.
Og konurnar áttu ekki annars úr-
kosta en að sitja heima og safna fitu,
einkum var það þó svo innan hinna
æðri stétta, þar sem alla jafna var
fjöldi þræla og þjóna. En tyrknesk
kona af tignari stéttum mátti aldrei
vinna handtak. Utan heimilis var
hún réttlaus. Það var með öllu ó-
sæmilegt, og ef konan gerðist svo
djörf að sýna sig á götunni án þess
að hafa ógagnsæa blæju fyrir andlit-
inu, urðu foreldrar hennar eða eigin-
maður fyrir hrammi laganna.
Selma Ehrem var ein i litlum hópi
ungra tyrkneskra kvenna, sem þegar
,í æsku tók ekkert tillit til erfikenn-
inga og eldri siða. Hún klæddi sig
t. d. altaf að nýrri tíma sið. Hún
sætti þungum ádeilum af hálfu ætt-
ingja sinna og vina, en hún lét aldrei
undan síga. Og hún var sVo heppin
með það að foreldrar hennar tóku
hennar máli, þvi að þau voru endur-
bótasinnuð.
Faðir hennar var háskólagenginn,
og móðir hennar hafði verið á skóía
í Frakklandi. Og hjónaband þeirra
var bygt á þeim venjum, sem tíðkuð-
ust í Vestur-Evrópu.
Þangað til fyrir sex árum mátti
enginn löghlýðinn Tyrki sjá tilvon-
andi konuna sína fyr en daginn eftir
brúðkaupið. Á þeim degi átti hann
að heimsækja foreldra hennar. Hann
var leiddur inn í stofu þar sem fyrir
var fjöldi kvenna í hvítum hjúpi og
með blæju fyrir andliti. Einkun* var
þó ein konan vandlega hjúpuð. Kon-
urnar bentu allar í einu á hana og
maSurinn tók þessa sömu konu heim
með sér og fékk þá fyrst svalað löng-
un sinni að sjá hana.
Brúðkaupið sjálft fór fram á þann
einkennilega hátt, að hvorki brúðut
né brúðgumi voru viðstödd. Það var
framkvæmt af staðgöngumönnum.
Um þessa einkennilegu aðferð, sem
hinar íhaldssömu ættir eiga erfitt
með að leggja niður, farast Selmu
Ehrem orð á þessa leið:
öll hjónabönd í Tyrklandi voru
stofnuð af foreldrum hlutaðeiganda.
Móðir mannsins réði mestu. Hún
fór heim til foreldra stúlkunnar,
skoðaði hana í krók og kring og
spurði spjörunum úr um alla kosti
hennar og galla. Og ef stúlkan
stóðst prófið í augum gömlu konunn-
ar, hélt hún aftur heim, ræddi um
málið við son sinn, fekk samþykki
hans, og án þess að hafa hugsað mál-
ið nokkurn skapaðan hlut, fekk hann
einn góðan veðurdag skipun um að
fara og sækja konuna sína.
— Tyrknesk mærin giftist venju
/ega mjög ung, 13 til 16 ára. — Hún
var þá hugsunarlaust barn, og þó að
hún yrði óhamingjusöm, gat hún
aldrei skilið við mann sinn. Maður-
inn hafði einkarétt á því að krefjast
skilnaðar. Ef manninum sýndist svo,
gat hann skilað konunni heim. En
það var mjög sjaldgæft að hann gerði
jað.
Skilnaðarreglurnar voru mjög ein-
faldar i Tyrklandi. Maðurinn þurfti
ekki annað en kalla tvö vitni og segja
í nærveru þeirra og konunnar þessi
orð: “Eg skil við þessa konu,” Svo
var öllu lokið. Konan hafði ekkert
sér til varnar. Eini réttur hennar
var fólginn í því að krefjast alls
less aftur, sem hún hafði komið með
inn á heimilið, einkum þó heiman-
mundarins.
1 Tyrklandl hafði sérhver borgari
rétt til þess ao eiga fjórar konur. En
það var engin skylda. Og sá sem
gerði það mátti eiga það á hættu að
eiga við mjög erfitt heimilislíf að
búa.
Lögin mæltu svo fyrir, að hann yrði
að breyta eins við allar konur sínar.
Hann mátti t. d. ekki kaupa gimstein
handa einni og rósavönd handa ann-
ari. Gimsteina handa öllum — eða
rósir handa öllum. Ef hann óskaði
eftir að kynna konu sína á vissu heim
ili varð hann að sjá svo til að hinar
væru kyntar þar líka eða á svipuð-
um heimilum.
Ef ein var tekin fram yfir aðra
gátu hinar hleypt þvi fyrir rétt. Og
dómstólarnir tóku ekki mjúkum hönd-
um á slíku.
Svona gekk það til þá. En nú er
alt breytt. Nú er fleirkvænið bann-
að með lögum. Hjónvígslan er
borgaraleg. Vilji hjón fá kirkjulega
vigslu þá geta þau fengið hana.
— Þessi nýju lagafyrirmæli vöktu
mikla ólgu til þess að byrja með.
— Og þegar konan, jafnt sú gifta
sem ógifta, fekk þessi réttindi, kunni
hún sér ekki hóf. —
— Kvennabúrin voru opnuð og þús-
undir óhamingjusamra kvenna, sem
ekki báru neitt skyn á þetta frjálsa
líf, sleptu sér með öllu.
En það lagaðist brátt.
Stéttahöftin voru slitin og full-
komið jafnrétti kvenna og karla
komið á.
— En blæjan? spyr fréttaritar-
inn.
Bannar nýja löggjöfin konunni að
bera blæju?
Löggjöfin er mjög loðin hvað þetta
snertir. Hún vill ekki beita ofbeldi.
Það er miklu betra efni með því að
fara gætilega að öllu. Og það hefir
reynst óþarfi að fara að dæmi Péturs
mikla, með því að beita ofbeldi til
þess að afnema gamlar venjur. Slæð-
uni kasta konurnar hér hver af ann-
ari af því að þær skilja tákn hins
nýja tíma.
En vel get eg Arilið, að mörgum
draumlyndum Vestur-Evrópubúa finn-
ist öll rómantíkin, sem minti á þús-
und og eina nótt, horfin við allar
þær breytingar sem nú eru að gerast
í Tyrklandi. Fyrir okkur, sem höf-
um lifað í þessum svokallaða róman-
tíska heimi lítur alt öðruvísi út. Nú
finst okkur að hin eiginlega róman-
tík sé fyrst að byrja. Tyrkneska
þjóðin er loksins vöknuð upp af mið-
aldasvefninum, og tyrkneska konan
búin að fleygja af sér fornaldar-
venjunum. Nú hefir hún aðgang að
öllum skólum. Margar tyrkneskar
konur lesa við háskóla og margar
starfa nú þegar sem læknar og dóm-
arar.
— Unga fólkið í Tyrklandi skemt-
ir sér frjálst og óbundið eins og
annarsstaðar í Evrópu. En innan 21
árs aldurs má enginn gifta sig nema
þá með samþykki foreldranna.
Virðingin fyrir foreldrunum er enn
á háu stigi þrátt fyrir alt umrótið.
Þó að stúlkurnar reyki sígarettur þá
gæta þær þess að gera það ekki í
nærveru mæðra sinna, en þó er ekk-
ert nýtt við það að konur reyki i
Tyrklandi. Það var mjög algegnt
fyrir mannsöldrum síðan.
Eins og ætla má hefir margt mis-
jafnt slæðst sinn með þessum endur-
bótum.
Selma Ehrem er ósvikið bam nú -
tímans. — Margur sem sér hana gæti
látið sér detta í hug, að hún væri
ferðamaður frá Vestur-Evrópu, þegar
hún stigur inn í bílinn sinn í snotmm
ökumansbúningi.
Þér megið ekki halda, segir Selma
Ehrem að lokum, að þessar endur-
bætur séu allar komnar í kring. T
Litlu-Asíu lifir gamla Tyrkland góðu
lífi, en þó er því erfitt að spyrna á
móti kröfum hins nýja tíma.
Það má ekki gleyma því að Tyrkir
eru þjóð, sem altaf hefir lifað í sí-
feldum ófriði.
Eg sjálf man eftir fjómm stómm
styrjöldum og hefi verið handtekin
mörgum sinnum, — gmnuð um njós-
nir og alt mögulegt. öll þessi stríð
hafa haft það í för með sér að mað-
urinn hefir altaf verið á vígvellinum
svo að konan hefir orðið að sjá um
alt heima fyrir. Þetta hefir þroskað
konuna í einstökum atriðum, en
dregið úr henni að sumu leyti.
En sem sagt alt er á góðum vegi.
Tyrkneska þjóðin hefir fengið inn-
sýn í heimsmenninguna.
Það hefir ekki eingöngu orðið til
með ytri fyrirmælum, heldur fyrir
innri þörf hinnar ungu kynslóðar.
Jarðstjarnan Marz
Við hjónin lásum frásögnina um
Helene Smith i Genf, sem prentuð
var í Heimskringlu nú nýlega. Stein-
grímur Thorsteinsson, kennari og
skáld, sem einn af umsjónarmönn-
um og vörðum stöðvar okkar hér, var
þá viðstaddur. Litlu síðar segir hann
okkur um ferð sína til Marz. Mér
finnst því í alla staði sanngjarnt, að
mælast til þess, að Heimskringla taki
sögu hans til greina, ekki síður en
aðrar sögur um svipað efni utan úr
heimi. Því læt eg frásögn hans fylgja
orðum þessum og er hún á þessa
leið:
“Eg er Steingrimur ykkar. Þegar
þý varst áðan að lesa um miðils-
fundina i Sviss, er snertu jarðstjörn-
una Marz, datt mér í hug að segja
ykkur litið eitt um mína eigin ferð
þangað. Eg lét það verða eitt af
mínum fyrstu verkum að fara þang-
að, 'eftir að eg varð svo styrkur, að
geta gert mér ljósa grein fyrir því,
sem bar fyrir sálarsjón mína. ' Or-
sökin var sú, að lengi höfðu Jarðar-
búar verið að ræða um útlitið 4
SAFNIÐ
POKER HANDS
Sem eru í
TURRET Fine Cut Tóbaki.
Fyrir þær getið þér fengið
dýrmæta muni
POKER HANDS
SKEGG-
BURSTI
v
Fjögur
setti af
Poker
Hands
$ eru einnig í eftirfarandi alþekktum
tóbakstegundum:
Ttsrret Sig|arett^uir
Bisde plöt^o.
reylltofeaK.
Vifadllar
(fimm í hverjum pakka)
Og|dIems plöt^
reyM.toball
B>ig Beia
smuimi t o Ss a
Winche§S@r
Siig|aretthiir
MilIlsaimSl
Sigarett^iir
Res
vekjaraklukka\\\ Si^arettnnr
Old
Ohussik
toball
AXLA-
BÖND
Tvö setti
af Poker
Hands
SPIL
BLYSLJÖS
Fimm setti af
Poker Hands
PtAYING
CARD5
't'
Eitt sotti af
Poker Hands
KORKTREKKJARI
Fimm setti af Poker
Hands
BRCÐA
Átta setti
af Poker
Hands
Tvö setti af Poker
Hands
KETILL
Tíu setti af Poker
Hands