Heimskringla - 08.10.1930, Blaðsíða 2

2. BLAÐSQÐA
HtlMSKRINGLA
WINNIPEG 8. OKTÓBER 1930
Opið bréf til Hkr.
frá Mrs. Margét Benedictsson.
Tileinkað þeim vinum mfnum Rósu
Casper í Blaine og K. N. skáldi
að Mountain, N. D.
Flestar götur borgarins eru langt
of mjóar, og ekki sýnilegt — svona í
fljótum hasti, hvernig mögulegt sé
úr því að bæta. Jafnvel í nýjasta
og fallegasta hluta hanfi, eru þær of
þröngar — miðað við götur — stræti
— nú á dögum, verða að vera breið,
eigi þau að fylla nútíðar þarfir.
Hér eins og annarstaðar fjölgar bíl-
um óðfluga, og jafnvel nú eru þeir
svo margir, að furðu sætir. Allan
þann tíma sem eg var á Islandi, sá
eg aðeins einn Ford-bíl notaðan til
fólksflutninga. Virtist mér hann
mundi vera frá 1927 eða þar um.
Engan af nýjustu tegund. Allir
þeir bílar sem eg sá voru af bestu
tegundum. Ein stærsta bílstöðin í
Reykjavik var mér sagt að hefði ein-
ungis Studebaker. Eg var að tala
um göturnar í Reykjavík i sambandi
við bíla, og það, að einhverntíma
innan skamms yrðu bílir svo almenn-
ir, að þeir yrðu að standa beggja-
megin á götum borgarinnar eins og
hér er alment, og að þá yrði ei hægt
að aka milli þeirra báðar leiðir í
senn, jafnvel á bestu götum hennar.
En látum það vera.
Eg var að tala um það, sem sér-
staklega vakti athygli mína þenns
dag, er við Marta gejigum inn í borg-
ina. Eitt af þvi var hestur, sem stóð
þar fyrir tvíhjólaðri kerru. Mér
sýndist hann svo lítill, að eg átti
bágt með að trúa, að þannig væru
íslenzkir hestar. Eg þóttist muna
eftir íslenzku hestunum, því af öll
um íslenzkum ferfætlingum þótti
mér vænst um þá. Eg hefi oft sagt
í gamni og alvöru, að eg hafi verið
alin upp á hestbaki. Eg mundi að
þeir voru litlir, bornir saman við
hesta hér í Ameríku, þ. e. a. s. vinnu-
hesta. En að þeir væru svona litlir!
— Jú, þetta var gott sýnishorn af
íslenzkum hestum, í minna lagi þó.
Eg stóð og virti hann fyrir mér; og
hvað haldið þið að eg hafi gert? Eg
gekk til hans, tók höfuð hans á milli
handa mér og kyssti á snoppuna —
og hann tók því bara vel. Mér þótti
vænt um hvað hann var gæfur, þvi
það sannaði mér að eigandi hans
væri honum góður, þessum litla og
þolinmóða vin-------og vinnudýri.
Það næsta, sem vakti athygli mína
á þessari göngu, voru bilar Og bíl-
stjórar. “Guð hjálpi bílstjórunum”,
varð mér ósjálfrátt að orði, þegar
eg sá þá þræða eftir þessum mjóu
götum troðfullum af fólki, bömum
og fullorðnu. Sumstaðar eru engar
gangstéttir — en jafnvel þar sem þær
eru, virtist allur fjöldinn af fólki
kunna betur við sig á götum en
gangstéttum — og börnin! Eg stóð
með öndina í hálsinum — en ekkert
skeði. Þeir þræddu á milli; fólkið
veik til hliðar ósköp rólega og börn-
in skutust fram og aftur. I fimm ár
átti eg bil — já, bara Ford. En eg
var oft á ferðinni, flesta daga. En
enginn hlutur olli mér fleiri auka
hjartaslögum en krakkár og hund-
ar, sem hofðu það til siðs, að skjót-
ast eins og skrattinn úr sauðarleggn
nm út á brautirnar, rétt fyrir fram-
an bílinn, bömin af óaðgætni eða
bara stráksskap. Til allrar hamingju
voru hér, þ. e. Reykjavík, engir hund
ar, nóg var nú samt fyrir þessa þol-
inmóðu, aðgætnu bílstjóra að at-
huga. Eg held eg hafi dáðst að að-
gætni þeirra í bænum, meira — eins
mikið að minnsta kosti og nokkru
öðru sem eg sá á tslandi, því það
gekk kraftaverki næst. að engin slys
skyldu af því hljótast, hve akj.ennt
fólk kaus að ganga götur bæjarins
í stað gangstéttanna, þar sem þær
vom þó til.
Einn Vestur-Islendingur, sem heim
fór í sumar, sagðist mest hafa dáðst
að sjómannastéttinni. Eg sá ekki
þá stétt manna, svo að eg þekkti
hana frá öðm fólki þar heima. Mér
leizt vel á Islendinga yfirleitt. En
eg sá fátt af þeim að verki, meðan
eg var í Reykjavík — og enga stétt
manna að verki, nema bílstjóra. —
Þeir unnu oft nætur og daga, og þeir
unnu vel, svo vel, að eg hefi enga
stétt manna séð vinna betur. Meira
um þá seinna.
Ekki man eg hvort það var þenna
dag eða síðar, sem eg kom i kirkju-
garðinn. Það er Reykjavíkur kirkju-
garð. En eg má eins vel minnast á
hann nú eins og síðar. Eg fann oft
til hrifningar yfir framtakssemi og
myndarskap landa minna þar heima.
F.n fátt tók mig sterkari tökum í
"II
^flie Woi\ld-Famou$ Appetizeiv
I B ^ ■ m mm. m mmm m m. m m m
JÍ
now Odtai nad le in Canada

AALBORG.
M«df m Dencia*

VÖRUR FRÁ HINNI FRÆGU
BRUGGUNARVERKSMIJU í
ÁLABORG í DANMÖRKU, ER
ALDARLANGA REYNSLU
HEFIR AÐ BAKI, ER NÚ
HÆGT AÐ FÁ í CANADA.
AALBOaC
TAFFEL
AKVAVIT
MIÐINN Á FLÖSKUNNI ER
TRYGGING FYRIR GÆÐMU
Á INNIHALDI HENNAR. —
í>essi auglýsing er ekki birt af Vín-
sölunefndinni né af stjórninni í
Manitobafylki.
Vantar 100 Menn
Stöðug, vel borguð vinna
Oss vantar fleiri menn undireins og borgum 50c á kl.tjmann áhuga-
miklum mönnum. Part af tímanum borgað fyrir meðan þú nemur
iðn sem vel er borguð svo sem Auto Mechanics og Garage vinna, En-
gineering og raffræði, plastering, tile setting og húsavírun. Einnig
rakara-iðn, sem er hrein inni vinna. Menn hætta erfiðisvinnu og nema
nú ion sem betur er borguð. Skrifið eða komið eftir fríum bókum um
tækifærin hjá Dominion. The Dominion er með stjómarleyfi starf-
ræktur með frírri atvinnudeild. Vér ábyrgjumst að gera menn á-
nægða. Þetta er stærsta stofnun sinnar tegundar, með útibú hafa á
milli í Canada og Bandaríkjunum. Utanáskrift vor er;
þeim efnum en kirkjugarðurinn. —
Hann er yfirleitt vel hirtur og vel
frá honum gengið. Þétt settur er
hann nú orðinn. Margir eru þar
fallegir minnisvarðar og afar mik-
ið af allskonar blómum, svo að hann
minnir eigi síður á lystigarð en graf-
reit, nema vegna hinna þéttskipuðu
leiða. Eitt var það þó, er snart
einkennilega tilfinningar mínar. Var
það bautasteinn Sigurðar Breiðfjörð.
Einhversstaðar minnir mig að eg
hafi lesið ritgerð um það, hvað þessi
bautasteinn væri viðeigandi. Mér
kom hann svo fyrir sjónir, að hann
væri fremur minjar hungursdauða
mannsins, en verka hans. Máske það
sé eins gott — viðeigandi. Sigurður
reisti sér sjálfur minnisvarða með
verkum sínum. . Þjóðin reisir sér
minnisvarða fyrir það að svelta
skáldið. Steinninn er ömurlega Ijót-
ur og lítilfjörlegur. Maður gengur
frá honum með þeirri tilfinning, að
hann minni á horfallinn líkama
manns, sem átti betra skilið, lífs og
liðinn.
I Frá kirkjugarðinum gengum við
niður að tjörninni og kringum hana.
Þar sátu þrír svanir i grasinu á
bakkanum, gæfir mjög. En mér
virtust þeir gamlir, svo að ei mundu
þeir til frambúðar. Að minnsta kosti
voru þar engir ungar, sem þó hefði
átt að vera um þenna tíma árs. —
Samt eru þeir til prýðis á meðan end
ist, og gæfir eru þeir nú. Upp frá
tjöminni til norðausturs — ef eg er
ekki áttavillt — blasir við spítalinn,
sunnan við eða sunnan i hoitinu.
Umhverfis hann er ljómandi blettur,
grænn og sléttur; og ef eg hefi tekið
rétt eftir, dálitill hafra-akur, vel vax-
inn á þeim tíma árs. Niður með
tjörninni að austan og upp frá henni,
eru sum stærstu og fallegustu iveru-
hús borgarinnar; og nær tjöminni
er gamalmennahælið og ýmsar fleiri
myndarlegar byggingar. A þá leið
er bærinn að færast. Stór stein-
steypuhús ' eru að þjóta upp vestur
frá spítalanum. En sökum þess að
eg er ekki viss i áttum, skal ekki
frekar farið út f þesskonar lýsingar.
Eg var aldrei ein á ferð um Reykja-
vikurgötur, og setti því ekki á mig
afstöðu stræta og bygginga, eins og
eg annars hefði orðið að gera; fannst
einhvern vegiyi að nægur yrði tími
til þess, eins og svo margs annars,
sem eg ætlaði að gera . En hann
reyndist langtof stuttur. Þess vil eg
geta hér, að yfifleitt fannst mér
Reykjavik hreinlegur bær, þrátt fyr-
ir alla rigningu, sem var flesta daga
meðan eg dvaldi þar.
Mér leizt og mjög vel á fólkið. Það
er frjálsmannlegt, gáfulegt, fallegt
og vel til fara . Yngra fólk klæðist
svo, að eigi mundi það þekkjast fat-
anna vegna frá amerísku fólki, svona
hversdagslega. En á samkomum, há-
tíðum og tyllidögum, er mikill þorri
íslenzkra kvenna í hinum íslenzku
þjóðbúningum, og eru þeir bæði
skrautlegir og fara vel. Sannast að
segja fannst mér kveða mikið að hin
um íslenzku frúm á íslenzku þjóðbún-
ingunum, einkum upphlut og skaut-
búningi. Máske það sé þjóðemið í
mér, sem miklaði svo í augum mín-
um konur þær, er þannig klæddust,
og þó fannst mér og mikið til um
sumar þær konur, er klæddust er-
lendum tízkubúningi, sérstaklega fyr-
ir þá sök, að allar heimakonur, er
svo klæddust og eg sá, stilltu svo til
hófs með tizkudrottningu, að vel fór.
Að því er peysubúning snerti, þótti
mér hann fara mörgdm konum vel —
þeim sem eru sérstaklega fallegar og
kunna sérstakt lag á því að láta
hann fara vel. Sérstaklega á það
við húfuna, -hver sem hana notar.
Mér þykir hún sannast að segja ekki
falleg. En hún er svo smá, að lítið
ber á henni, og fallegt kvenfólk er
fallegt þrátt fyrir hana — en alls
ekki vegna hennar. Enda fer hún
aðeins vel þeim konum, sem hafa
mikið og fagurt hár, og slíkar konur
eru margar á íslandi.
Þenna dag, þ. e. 23. júní, fór eg til
Kristínar frænku minnar og var þar
þá nótt, en Marta fór heim til sín.
Seint þetta kvöld háttuðum við, —
klukkan var víst nálægt þvi að verða
12, þ. e. miðnætti. Þegar við erum
hálfháttuð, kom frú Bríet Bjarnhéð
insdóttir, sezt hjá mér og segir mér,
eða okkur, að Landskvennafélagið sé
að hugsa um að hafa eitt kvöld með
vestur-íslenzkum konum. Hafi þeim
helzt komið saman um 4. júlí. Rejmd-
ar vissi hún ekki hvað hún ætti um
það að segja. Eg vissi það ekki
heldur, en hélt að það mundi vel ráð-
VISS MERKI
eru vottur um sjúk nýru. Gin Pills
bæta fljótt og gersamlega, þar sem
þær verka beint en þó þægilega á
nýrun—og þannig bæta, lækna og
styrkja þau. Kosti 50c í öllum lyfja
búðum. 132
ið, því þá muncii meirihluti þeirra
Vestur-lslendinga dreifður um ^sveit-
ir og sýslur landsins. Bríet virti
mig nákvæmlega fyrir sér — var
ekki viss um að hún þekkti mig. En
það gerði ekkert til, eg þekkti hana,
bæði sem unga stúlku og síðan gegn-
um blað hennar og starf hennar f
þarfir kvenréttindamálsins. Eg hafði
mynd af henni i “Freyju”, og gat
hennar með öðrum íslenzkum konum
þegar jafnréttismálið vann sigur á
Islandi. En á þctta minntist eg ekki
þetta kvöld, aðeins á það að eg þekkti
hnna vel. Hún sagði ekkert við því
og fór svo innan skamms, eins og hún
kom, án þess að kveðja.
(Framhald)
The Majority Prefer “The SUCCESS”
OURSTAFF
THE HOME OF SUCCESS
D. F. FERGÚSON, W. C. ANGUS C.A.
President Principaí
ACCREDITED
By
can hold Membership in
the B.E.A.
D. F. FEKGUSON, President
W. C. ANGUS, C.A., Principal
D. S. LOFTHOUSE, C.A.
W. M. HURLEY, C.A.
J. J. C. SHELLY, C. A.
F. JOHNSON, C.A.
WARD McVEY, C.A.
F. G. MATHERS, B.A., L..L.B.
G. O. THORSTEINSON, B.A.
GENEVIEVE SCHUMACHER, B.A.
RITA GOOD, B.A.
EVA HOOD, P.C.T.
MABEL JILLET, P.C. T.
ISABEL McNAB, P.C.T.
JEAN LAW, P.C.T.
JEAN FRASER, P.C.T.
VERA SMALLRIDGE, P.C.T.
J. C. WAY
A. W. HUDSON
C. L. NEWTON
A J. GRAY
D. M. COX
B. ERLENDSON
G. H. LAUGHTON
MARGUERITE DE DECKER
ISOBEL McGUIRL
KATHLEEN McGUTRL
MARY BARBOUR
LILIAN AYLSWORTH
MARY RAE
LOA EYRICKSON
MARGARET CHALMERS
MARIE CAUGHEY
Department of
Higher Accountancy
and Business
Administration
A complete trainlng of university
grade in Accounting and Business
Administration. Classes and lectures
conducted by six Chartered Accoun-
tants and by specialists in Law and
Income Tax. Special coaching for
C.A. examinations.
Growing Larger Every Year
1. During the year ending June 30, 1930,
the “Success” College enrolled more than
2,200 day and evening students, or more than
the combined enroliments of aíl other Busi-
ness Colieges in Winnipeg, if not in Mani-
toba. Although severai new Business Col-
leges have been established in the Province
since 1927, and aithough the Province has
been intepsively canvassed by representa-
tives of ciompetitive Business Coileges and
Mail Course Schools, the “Success” Coliege
still continues to be the largest private com-
mercjal school in Canada.
Location Favorable for Employment
2. The “Success” College is iocated at
the comer of Portage Avenue and Edmon-
ton Stfeet, right in the very heart of the
City of Winnipeg, on its principal street, in
the midst of banks, department stores and
office buildings, where thousands of per-
sons pass its doors every day and where em-
ployers can conveniently call on our Em-
ployment Department t<f secure their offiee
help. 'The activities of this environment are
an inspiration to our sbudents to efficiently
fit themselves for the greater opportunities
which immediateiy surround them.
An Accredited School
3. The “Success” has been accredited
by the Business Educators Association of
C^nrda and by the National Association of
Ao^edited Commercial Schools. Members
r>f these associations are pledged to honor-
able dealings, adequate courses, and thor-
ough instruction. They are always the
leading Colieges in their community.
President and Principal Give Personal
Attention
4. The “Success’’ is the only Business
Coilege in Winnipeg employing a Chartered
Accountant who spends his entire time and
attention wifchin his oollege. Likewise, it is
the only Business College in Winnipeg whose
President devotes his whole time to the in-
terests of his students. This co-operation
of Principal and President is of particular
value to “Success” students.
Success Instruction is More Thorough
5. The thoroughness of “Succéss” in-
struction appeals to empoyers, as is illus-
trated in the fact that our Employment De-
partment annualiy receives more than 2,000
calis for our graduates and students. If you
can say, “I trained at the ‘Success,’ ” it will
help you when applying for a position.
More Individual Instruction
6. You will receive more personal atten-
tion and individual instruction ot the “Suc-
cess.” The average number of students per
teacher at the “Success” is smalier than
elsewhere and is limited to the point where
thorough instruction can be given.
Leading in Results of C.A. Examinations
7. Results in 1930 of the Intermediate
and Final Examinations set by the Univer-
sity of Manitoba and Institute of Chartered
Accountants show that fche Success School
of Accountancy had a high percentage of
passes among its sbudents and a greater
number of passes than were obtained by any
other Accountancy School in Manitoba.
Environment is an Advantage
8. At the “Success” you wili find young
men and young women of superior type, for
we admit only intelligent, industrious and
oourteous students. Oiur system of refund-
ing tuition to, and dropping from our roll,
any who do not measure up to our standard
of education, character and intelligence,
gives quality to our student b<^dy at all times.
New Students May Enroll At Any Time
Next to the privilege of welcoming you as a student, we appreciate the opportunity of sending you our prospectus.
The best prospectus, however, cannot make clear the chief advantages of “The Success College”—the skill and kindness of
its teachers, its system of personal instruction, the spiendid quality of its students, its thorough and interesting courses,
attractive and healthful class rooms, and its many helpfiul influences and associations.
Our system of individual instruction makes it possible to commence at aný time and to start right at the beginning of
each subject.
CALL, PHONE OR WRITE FOR FREE PROSPECTUS
Phone
25 843
EDMONTON BLOCK 385 PORTAGE AVENUE
Cor. Edmoníon St. and Portage Ave. (Oppoolte Boyd Block)
Phone
25 843