Heimskringla - 25.03.1931, Qupperneq 1

DYERS & CLEANERS, LTD.
SPECIAL
Men’s Suits Dry Cleaned
and Pressed ...........$1.00
Ladies’ Plain Dresses Dry
Cleaned and Pressed ....$1.00
Good« Called For and Dellvered
Minor Kepairs, FREE.
l'hone 37 001 (4 lines)
MAKE NO MISTAKES
CALL
DTERS & CLEANERS, LTD.
PHONE 377 061 (4 lines)
XLV. AHGANGUR.
WINNIPEG MIÐVIKUDAGINN 25- MARS 1931
NírMER 26
Ingibjöro; Guðmunds-
dóttir Goodman
Miðvikudaginn 18. marz s.l. and-
aðist að heimili dóttur sinnar og
tengdasonar, Steindórs Jakobssonar,
676 Agnes St., Winnipeg, merkiskon-
an Mrs. Ingibjörg Guðmundsdóttir
Goodman, eftir tveggja og hálfrar
viku örðuga sjúkdómslegu. Hún var
67 ára að aldri og var banamein henn
ar hjartabilun.
Ingibjörg heitin var fædd á Kollá
í Hrútafirði á Islandi 1. október árið
1863, dóttir Guðmundar bónda þar,
Einarssonar,* Þórðarsonar bónda í
Hjarðarholti I Stafholtstungum. Var
Einar afi hennar kvæntur Sólveigu
Hjarnadóttur prests á Mælifelli, Jóns-
sonar, Gíslasonar. Hún var merk
kona og skapstór, svo sem hún átti
kyn til, og giftist síðar séra Búa
Jónssyrú á Prestsbakka. Séra Bjarna
ú Mælifelli föður hennar var þann-
*g' lýst, að hann hefði verið einarð-
ur maður og hreinskilinn og mikil-
uiannlegur í lund og hætti. Hét
Sigþrúður móðir hans, dóttir Jóns
prests á Staðarstað, Jónssonar prests
’ Saurbæjarþingum, Loftssonar í Sæl-
ingsdal, Arnasonar. Kona Lofts var
Þórunn Amadóttir, Bjarnaðsonar,
Jónssonar þiskups Arasonar. Kona
séra Jóns á Staðarstað, en amma
Ejarna prests á Mælifelli var Krist-
in ölafsdóttir, Vigfússonar í Ási, Ei-
Tikssonar, Steindórssonar af Akra-
®tt. Var Eiríkur Steindórsson
•kvæntur Helgu Guðmundsdóttur frá
Hvoli, Jónssonar. Hún var systir
Jóns prófasts í Hítardal, og er sú
®tt komin frá ögmundi biskupi. —
Móðir Ingibjargar var Helga Ja-
kobsdóttir, SamSonarsonar skálds,
Sigurðssonar á Klömbrum í Vestur-
hópi. Móðir Helgu var Guðrún dóttir
Jóns sýslumanns á Bæ í Hrútafirði
°g Hólmfríðar konu hans af Bólstað-
arhlíðarætt. Faðir Jóns sýslumanns
var Jón Högnason á Bæ i Borgar-
firði, Bjarnasonar prests á á Snæ-
foksstöðum, Stefánssonar, Hallkels-
sonar.
Var Ingibjörg þannig af ágætu
bergi brotin. Meðal systkina henn-
ar, sem öll voru dáin á undan henni
Voru: Jakob Guðmundsson, sem var
tviburi við hana; fluttist vestur um
haf og dó í Arborg, Man., fyrir
nokkrum árum síðan. Sólveig Guð-
mundsdóttir, giftist Asgeiri Jónssyni er 111 Srafar SenSin ein af hinum
bónda á Stað í Hrútafirði, móðir Þrekmiklu íslenzku landsnámskon
allri þroskasögu borgarinnar um
hartnær 40 ára bil.
Af 17 börnum, sem þeim hjónum
varð auðið, komust aðeins 5 til full-
orðinsaldurs, en 12 dóu á unga aldri
en flest í barnæsku. Börn þeirra
sem lifa eru þessi: Þrjár dætur, Mrs.
Anna Kristjánsson, búsett i Elfros,
Sask., Mrs. Lára Salverson, hin
góðkunna skáldkona, búsett í Port
Arthur; Mrs. Halldóra Sigrún Ja-
kobsson, gift Steindóri Jakobssyni
kaupmanni í Winnipeg; og tveir
synir: Guðmundur, búsettur í Nor-
wood, giftur konu af innlendum ætt-
um, og Albert, sem er yngstur
þeirra systkina, ógiftur. Hefir hann
nú dvalið rúmlega árstíma á Islandi.
Ingibjörg Guðmundsdóttir, var af
þeim, sem þektu hana vel, talin
dugnaðar- og atgerviskona með af-
brigðum, bæði til sálar og líkama.
Hún var svo sem hún átti kyn til,
mikil í lund, vel viti borin og bók-
hneigð, enda þótt henni ynnist lítt
tími til að sinna þeirri tilhneigingu,
framan af æfi, sökum ýmislegrar
erfiðisvinnu, er á hana hlóðst jafn-
framt heimilisönnum og áhyggjum,
því að hún var fyrst og fremst góð
móðir börnum sínum og vildi alt á
sig leggja til þess að sjá þeim far-
borða. Fjölskyldan átti löngum við
mikla fátækt að stríða, eins og flest
ir þeir, sem allslausir komu af Is-
landi, og hér urðu að berjast við
örðugleika frumbýlingslífsins — auk
þess sóttu hana sífeld veikindi heim
og börnin dóu hvert af öðru. Kom
þetta, eins og gefur að skilja, eigi
léttast niður á húsfreyjunni. En
það er mjög rómað, með hve miklu
þreklyndi og hugprýði Ingibjörg bar
andstreymi-. sitt, enda treysti hún
statt og stöðugt forsjón guðs og þvi
að fram úr mótlætinu mundi ræt-
ast. Að eðlisfari var hún glaðvær
og glettin í lund, og enda þótt þung
lífsreynsla hafi ef til vill kúgað þá
gáfu í henni að einhverju leyti, þá
kom hún þó oft í ljós í fyndnum
frásögum og hnittilegum svörum,
þegar vel lá á henni, jafnvel í bana-
legunni hafði hún í gamni ósjálf-
bjarga ástand sitt, þegar likamsþrek
hennar var alveg niðurbrotið eftir
starfsríka æfi. Sýnir þetta glögt
hversu óbugað hugrekki hennar var
til siðustu stundar.
Með Ingibjörgu Guðmundsdóttur
MEIRI SKATTAR.
Bæjarráðið í Winnipeg samþykti
á fundi s.l. mánudag, að sækja um
leyfi til fylkisstjórnarinnar, um að
leggja á íbúa bæjarins, tekjuskatt,
nefskatt, hjóla- og bílaskatt, og 10
prósent skatt á máltíðir, sem á mat
söluhúsum eru seldar á meira en 1
dollar. En þetta var þó ekki nærri
alt saman, sem sumum bæjarfulltrú-
unum bjó í huga. Þeir ætluðu einn-
ig að biðja um 50 prósent skatt-
hækkun á bílaáhöldum og 5 prósent
skatt á ljósa-, orku og vatnsreikn-
ingum íbúanna. En þær tillögur voru
þó feldar á bæjarráðsfundinum að
þessu sinni.
Þeirra Jóns og Þorsteins Ásgeirs-
sona I Winnipeg; og Sigríður Guð-
hiundsdóttir, sem giftist Pétri Egg-
erz kaupmanni á Borðeyri, Friðriks-
aonar prests í Akureyjum, móðir
Guðmundar Eggerz sýslumanns og
Sigurðar Eggerz fyrrum ráðherra.
Aðeins vikugömul var Ingibjörg
tekin til uppfósturs af séra Þórarni
Prófasti Kristjánssyni, sem þá var
.Prestur að Prestbakka í Hrútafirði,
°S hafði hún verið látin heita eftir
konu hans, Ingibjörgu Helgadóttur
Þónda frá Vogi á Mýrum. Þóttu þau
Þin mestu merkishjón og var séra
Lórarinn talinn gáfumaður mikill.
öíst Ingibjörg upp hjá þeim sem
ástfólgin dóttir þeirra og fluttist
eoeð þeim að Reykholti í Reykholts-
ual, þegar séra Þórarinn fékk það
Þrauð 1867. Þaðan fluttist hún með
Þeim hjónum fimm árum síðar að
Vatnsfirði.
Arið 1882 giftist hún eftirlifandi
•hanni sínum, Lárusi Guðmundssyni
söðlasmið frá Ferjukoti í Borgar-
l'fði. Bjuggu þau fyrst í Bolungar-
vík, en fluttust þaðan vestur um
Þaf fimm árum síðar, eða árið 1887
°g settust þá að í Winnipeg. Þar
Þjuggu þau lengst af síðan, nema
hokkur ár, er þau dvöldu í Duluth,
Homu þau til Winnipeg snemma á
árum tslendinga hér í borg, sem þá
Var ekki nema tiltölulega lítill bær
h.iður við Rauðána, og hafa. þau
dvalið þar og verið vitni að mest-
um í þessu landi, kona sem orðið
Jarðarför hans fór fram á laug-
ardaginn frá verkamannahúsinu í
Ft. Rouge, að viðstöddu svo miklu
fjölmenni, að helmingur þess rúm-
aðjst ekki í salnum; má segja að
fulltrúar allra stétta Winnipegborg-
ar væru þar viðstaddir. Þó athöfn-
in væri látlaus, mun hún þó hafa
verið með þeim tilkomumestu, sem
haldnar hafa verið hér í Winnipeg.
100% SAMLAC.
FRED. J. DIXON LÁTINN
S.l. mðivikudag lézt í Winnipeg
verkamananforinginn nafnkunni F.
J. Dixon. Hann dó af útvortis
krabbameini.
Hann var fæddur á Englandi 20.
janúar 1881, og því ~60 ára að aldri
er hann lézt. Til Canada kom hann
árið 1903. Var hann listfengur við
leturgröft, og hlaut hér atvinnu
fyrst í stað við þá iðn.
En hugur hans snerist brátt að
þjóðmálum. Aðhyltist hann ein-
skattskenningar Henry George, og
flutti ræður um það mál hér á
verkamannafundum. Komu brátt i
ljós hjá honum ræðumannshæfileik-
ar. Varð þetta til þess að vinir
hans hvöttu hann til að sækja um
þingmensku árið 1910 í Winnipeg.
Tapaði hann þeirri kosningu, en að-
eins með '53 atkvæða minnihluta, og
var þó við nafnkunnan mann hér að
etja, er T. W. Taylor hét. En þ&ð
sem baggamuninn reið þó í þessum
kosningum, var það, að jafnaðar-
maður var einnig í vali, er 99 at-
kvæði fékk, er ætla má flest eða
öll frá verkamanninum tekin.
I fylkiskosningum 1914 náði hann
kosningu í Mið-Winnipeg kjördæm-
inu með miklum meirihluta, og ári
síðar aftur, er Norrisstjórnin komst
til valda, með á fimta þúsund at-
kvæða meirihluta.
1 verkfallinu 1919 tók hann þátt
með blaði því, er hann var þá rit-
stjóri að, The Western Star. Varð
það til þess að hann var kallaður
fyrir rétt. Varði hann afstöðu blaðs
ins og skoðanir sinar sjálfur fyrir
réttinum, er stóð yfir í 16 daga. Er |
Samkvæmt þvi sem forsætisráð-
herra John Bracken sagðist frá í
Manitobaþinginu s.l. viku, verður
bænarskránni um 100 prósent korn-
samlag i Manitoba að öllum líkind-
um hafnað. Forsætisráðherra lét á
sér heyra, að bæði snerti þetta fjár-
málin, og svo væri vafasamt, hvort
það væri landslögum samkvæmt, að
stofna 100 prósent kornsamlag.
VIÐARKAUP ENGLANDS.
Einn þingmannanna í brezka þing-
inu, J. E. Mills frá Dartford, spurði
stjórnina nýlega að því, hvernig á
þvi stæði að viðurinn í herskipin
væri ekki keyptur frá Canada. Hann
spurði hvað viðarkaupin frá Rúss-
landi næmu miklu og með hvaða
skilmálum þau væru gerð. Hafði á
síðastliðnum 5 árum verið keyptir
um 6000 “standards”, en um verð
á þeim vildi ritari hermálanna, er
upplýsingarnar gaf, ekkert segja.
Eigum vér þá að skilja það svo, að
1 canadiski viðurinn hafi verið ódýr-
ari? spurði Mr. Mills. Því var ekki
svarað. Mr. Mills er verkamanna-
sinni.
500,000,000 mæla. En þar sem þau
viðskifti námu 20,000,000,000 mæla
(helmingur sala og helmingur kaup)
þá þýðir það, að 13 sinnum meira
var selt en virkilega var til af korni.
Á Chicago markaðnum eina fyrir
sama ár námu viðskiftin I framtið-
arhveiti 17,000,000,000 mæla, eða að
jafnaði á hverjum degi 55,000,000
mæla. Sem sýnishorn í hvað stór-
um stíl framtiðarsala á hveiti er not
uð sem fjárhættuspil, þá er það stað
reynd ,að 24. október 1929 nam sú
sala í Chicago 156,000,000 mæla, og
15. júlí sama ár í kringum 150,000,-
000 mæla; eða með öðrum orðum,
viðskiftin þessa tvo daga námu
jafn miklu og helming af öllu virki-
legu hveiti, selt á einu ári.
Frh.
Endurminningar
Eftir Fr. GuSmundsson.
Frh.
I þessari sömu sveit var böndi sá er
Sigurður hét Guðmundsson; það var
greindur karl og gamansamur. Við
urðum samferða um tíma og barst
þá eitthvað í tal um hagyrðinga.
Hann kendi mér tvær vísur eftir
nágranna sinn, er mig minnir að
hann nefndi Þorstein Jóhannesson,
en hann var vinnumaður á Þverá í
Reykjahverfi, og var þar vinnu-
harka mikil, og voru jafnvel hrekk-
ir hafðir í frammi til þess að ná
sem mestri vinnu út úr hjúunum.
Þótti þeim klukkan mundi vera færð
aftur á bak á kvöldin og áfram á
morgnana. Þegar húsbóndinn vakti
fólkið á morgana og var spurður
hvað klukkan væri, þá átti svar
hans að vera þetta:: “Klukkan er
[Rœða I. Ingaldson’s átta-næstum níu’ nýfarln að ganga
ræða sú, er hann flutti í réttinum,
I Bandaríkjunum var frumvarp
um framtíðar sölu á korni gert að
lögum. Var augnamiðið að fá upp-
lýsingar fyrir þingið, sem væru á-
Þyggilegar. Mr. J. W. T. Duval,
formaður þeirrar nefndar, er lítur
eftir framtíðarsölu á korni í Banda-
ríkjunum ,hefir nýlega gefið út
skýrslu, þar sem honum farast þann
ig orð:
“Það sem okkur varðar mest, er
að markaðsverð færist til samkv.
því náttúrlega lögmáli, er fram-
leiðsla og notkun ákveða, en ekki
eftir óeðlilegri hækkun og lækkun.
Aðeins með þ'vi móti geta framleið-
j endur búist við réttu verðmæti á [ sig, að megi fleiri muna það en eg.
öllum tímum. Bændur óska eftir Þá sagði hann mér líka vísu annars
tíu”. I eitt skiftið vekur húsbónd-
inn Þorstein og segir að það sé mál
að fara á fætur, en hann svarar i
svef nrof unum:
Bænum mikið ei eg ann,
þar áin kvikar þvera;
af mér svikinn svefntimann
segi eg hiklaust vera.
Stundaklukkan kostarik,
keyrð af sköpum norna,
er á kvöldin lúnum lik,
leikur sér á morna.
Mér finst þetta svo laglega að
orði komist, og vel svarað fyrir
. „» ______ . „ „ ... fræg talin í sögu réttarfarsins í ' 1
ganga í gegnum skóla ^ ^ ^ ^ kviðdóm_ meira jafnaðarverði, en nú á sér j efnis, sem eg man ekki hver samdi.
mannraunanna og kanna orðugleika j stað, og ef framleiðslu og þörf vært Hún er svona:
lífsins til fulls og horfast í augu við lnum dæmaur syRn saka-
þyngstu alvöru þess, til þess að
vinna börnum sínum bjartari og auð kosningum í Winnipeg. Var þá eft-
veldari framtíð. Að þessum mæðr- ir hlutfallskosningalögunum kosið,
um íslenzka kynstofnsins hér er og voru 10 þingmenn kosnir. Við
mikill sjónarsviftir, er þær hverfa fyrstu talningu atkvæða hlaut Dixon
burt að loknu sínu mikla og fórn- 11,586 atkvæði, en sá er næstur
hagað samkvæmt virkilegu ástandi
Arið 1920 sótti hann á ný í fylkis- kornmarUaöarins ,þá mundi fram-
fúsa dagsverki.
Jarðarförin fór fram frá útfarar-
stofu Bardals laugardaginn 21. marz
s.l., að viðstöddu fjölmennl. Ræður
fluttu séra Benjamín Kristjánsson
og séra Philip Pétursson.
B. K.
FRÖNSFUNDUR.
honum var 4,386 atkvæði. Hann
tíðarsala eiga minni þátt í því að
ákveða verð.”
Hver og einn kannast við það
gildi, sem það hefir í för með sér
fyrir bændur og kornkaupmenn, er
eiga korn að selja á móti því á
hafði þvi atkvæði aflögu handa 21 markaðnum, en samkvæmt skýrsl-
öðrum þingmönnum, og við aðra1 um Mr DuvalSj eru aðeins 5 prósent
talningu hlaut hann svo mörg at- j af framtiðar kaupum 0g sölum gert
kvæði, að nægði til þess að koma | j þeim tilgangi að verja korneigend-
þriðja þingmanninum að. Hefir ur frá tapij keidur er mest af þess-
hvorki fyr né siðar hrúgast að ein- j um viðskiftum gert sem f jarhættu-
um manni slíkt atkvæðamagn hér i spjl Fyrir árið sem endaði 30 júni
Munið eftir fundi Fróns á mánu-
daginn kemur, þann 30. marz, kl. 8
e. h., í G. T. húsinu. Erindi flytur
þar Páll S. Pálsson um skáldskap
Davíðs Stefánssonar frá Fagraskógi,
skáldið er Alþingis hátíðaljóðin orti
s. I. sumar, og B. Guðmundsson hef-
ir samið kantötu sína við. Það er
þess vert að kynnast þessu skáldi,
og ættu því sem flestir sem því
koma við, að sækja þenna fund. Til
skemtana verður auk þessa, upp-
lestur, söngur, píanó og fiðluspil.
Munið daginn og hafið jafnframt i
huga að koma snemma.
fylkiskosningum.
Arið 1923 sagði Dixon af sér þing
mensku, og fékk stöðu hjá lífs-
ábyrgðarfélagi. Hefir eflaust van-
heilsa hans að miklu leyti verið or-
sök þess, er þá var farið að bera
talsvert á. Konu sina misti hann
1930, voru viðskifti í framtíðarsölu
svo mikil, að þau námu 20,000,000,-
000 mæla. Samkvæmt Mr. Duval,
eru 5 prósent af þessu, eða 1,000,-
000,000 mælar gert sem varnarsala
frá korneigendum, “eða “hedging”,
Þeir 19,000,000,000 mælar, sem eft-
ir eru, mega teljast framtíðarverzl-
un frá þeim, er brúka markaðinn
sem fjárhættuspil <til eigin hags-
muna.
ótal margt sem angrar þig,
um svo kvartað verður,
flaskan svarta sigrar mig
seims óbjarta gerður.
I þessari sömu ferð kom eg að
Grímsstöðum við Mývatn. Þar bjó
þá Jakob Hálfdanarson, en þeir
Hálfdan faðir hans og Jón á Þverá
voru bræður. Kona Jakobs var Petr-
ína dóttir Péturs Jónssonar í Reykj-
arhlíð. Jakob var fríður maður,
stór og karlmannlegur á velli, og
svaraði sér vel að vexti; hann var
fjörmaður og allar hans hreyfingar
báru með sér áhugaríki óvanalega
mikið. Svipur hans bar með sér
einkenni staðfestu og úthalds. Hann
var mikill hæfileikamaður og víðles
inn, enda las hann og skrifaði dönsku
eins og íslenzku. Það var maður er
vogaði sér að hugsa út yfir tak-
mörk alþýðu vanans, jafnt á öll-
um sviðum, þar sem ástæða gafst
til. Fyrri kona mín var dóttir Ja-
kobs og þeirra hjóna, svo við kynt-
sinni, að óeigingimi, þekkingu, út-
sjón og áræði.
I stofunni, þar sem við sátum og
töluðum saman, var eitt af þessum
gömlu, algengu kassa-rúmstæðum,
sem líktust mest loklausum lok-
rekkjum, eftir því sem eg hefi gert
mér hugmynd um þær. I rúmstæðinu
voru engin rúmföt geymd, og hafði
Jakob hlaðið þar upp dálitlum slatta
af útlendum varningi, sem hann
hafði pantað, að mig minnir frá
Kaupmannahöfn, fyrir peninga, sem
hann sjálfur gat afstaðið í bráðina,
og peninga, sem hann hafði fengið
lánaða hjá góðum nágrönnum í bráð
ina. A þenna vöruslatta var hann
búinn að leggja allan kostnað frá
Kaupmannahöfn, og alt heim í hlað-
ið á Grímsstöðum við Mývatn, ault
upphaflega verðsins, og þó varð
þessi litla tilraun til að sýna það,
að alt sem hann hafði keypt, var
einhverja ögn ódýrara, en vórur af
sömu tegund í verzlun á Húsavík.
Jakob hugsaði sér að skifta þessum
vörum á milli sveitunga sinna, svo
margra, sem hægt væri, til að sann-
færa menn og vekja áhuga fyrir
breyttri og betri verzlun. Enda fór
það svo, að þessi visir til kaupfélags
verzlunar óx frá ári til árs, og varð
áður en langir tímar liðu öllum Is-
lendingum hvatning til nýrra og
haganlegra verzlunarfyrirkomulags.
Mun óhætt að fullyrða, að þessi litla
tilraun varð vísirinn að hinum mikla
og lofsverða áhuga, sem landið
rumskaðist til á fáum árum, til að
bæta verzlunarástand sitt, ásamt
miklu víðtækari samtökum, landi og
lýð til blessunar.
• • •
Aður en eg held lengra , endur-
minningumminum, vil eg leiðrétta
verstu villurnar, sem slæðst hafa
in í sögu mína að undanförnu.
Snemma í minningum mínum frá
þeirri tíð, er eg var um tíma á Hofi
i Vopnafirði, get eg um að úti hafi
orðið maður á Langadal, Guðjón
að nafni, sem mig minnir að væri
frá Kálffelli í Vopnafirði, en i blað-
inu er þetta sama heimili nefnt Háls-
sel, sem hvergi er mér vitanlega til.
I upphafi minninga minna um Kristj-
án heitinn Jónsson Fjallaskáld er
svo hlægilega vitlaus setning komin
inn í mál mitt, að eg held það sé
nær ómögulegt að laga það, I blað-
inu lýsi eg því yfir eða er látinn lýsa
því yfir, að eg hafi þekt Kristján
í tvo klukkutíma, og ómögulegt er
mér að heimfæra þessa staðhæfing
upp á neitt annað, sem eg hafði I
huga. Eg hélt mig hafa byrjað á
því að skýra frá, að eg hefði verið
Frh. á 4. bls.
HARRA HEIM TIL F.IALLA
umst náttúrlega mikið seinna, en
Að taka þetta frá öðru sjónar- j þarna sá eg hana í fyrsta sinn.
Hann bauð mér inn í stofu og varð
samtal okkar langt og alt annað en
eg átti að venjast. Eg var sem á
og um það leyti, er hann hafði ver-
ið giftur í átta ár, og hann unni
mjög, enda ágætiskona talin af öllum
er hana þektu. Þau eignuðust 4
börn, er öll eru dáin nema eitt. 1
þeim skilningi átti hann því við miið, þá kom öll sú upphæð af
raunir að striða. | hveiti, sem framleidd var í Banda-
Dixon naut ekki aðeins vináttu j ríkjunum 1929, og notuð var til við-
og trausts skoðanabræðra sinna, , skifta, upp á minna en 700,000,000 skólabekk þeirra umhugsunarefna,
heldur einnig virðingar andstæðing- ( mæla. Ef varnarsala (hedging) sem mest vörðuðu daglega lífið og
anna. Berslikt ávalt vott um mann- ! hefði verið viðhöfð á móti öllu þessu viðburðina, og fanst mér strax sem
kosti.
þá hefði framtíðarsalan numið 1,- hann vera langt á undan samtið
Um vel gróna velli
og víðbláan mar:
Hárra heim til fjalla
mig hugurinn bar.
c
Hárra heim til fjalla
mig hugurinn dró.
Settist eg við sjóinn
og sönghörpu sló.
Settist eg við sæinn,
er sól rann að mar.
Hafaldan það heyrði,
hvað í huga mér bar.
Nei, sól ei seig í æginn,
hún sást alla tið.
Og hugðnæm fanst mér nóttin
og hafaldan fríð.
T
Hugðnæm fanst mér nóttin
og hafaldan frið.
lsland gat eg elskað
frá ómunatíð.
Island gat eg elskað
frá ómuna tíð,
þvi nú var nóttin fögur
og náttúran blíð.
Jón Kemested.