Heimskringla - 25.03.1931, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 25. MARS 1931
HEIMSKRINGLA
7 BLAÐSDÐj^
TÓLFTA ÁRSÞING.
Frh. frá 3. bls.
ins, þar sem all ítarlega er frá því
skýrt.
Eins og féhirðir nefndarinnar mun
skýra frá, þá er ekki hægt fyrir
nefndina að gefa fullnaðarreiknings-
skil á þessu þingi, það eru enn ó-
kláraðar smásakir við C. P. R. fé-
lagið og eins ólokið útgjöldum í
nokkrum tilfellum. En í öllum aðal-
atriðum er reikningum lokið, og þeír
ýfirskoðaðir. Dálítinn afgang kemur
nefndin til að hafa með höndum,
eftir að öllum útgjöldum er lokið, og
hefir hún ákveðið að þeim afgangi
skuli varið sem hér segir, eftir að
þjóðræknisfélaginu er greitt til haka
hvert cent, sem það hefir látið nefnd
inni i té.
Afgangur sá, sem kann að verða
eftir að öllum útgjöldum i sambandi
við ferðina er lokið, skal leggja í
sjóð (endowment fund), sem standi-
i sambandi við háskóla Islands, en
i ábyrgð Islands stjómar, og sé
vöxtunum af þeim sjóði varið til að
nannsaka og rita um áhrif íslenzkra
bókmenta á bókmentastarf og lífs-
skoðana annara þjóða, og hefir
nefndin kosið fjóra menn til að
semja skipulagsskrá fyrir sjóð þenna.
f nefnd þeirri eru: Dr. R. Péturs-
son, J. T. Thorson, séra Ragnar E.
Kvaran og J. J. Bíldfell.
Að siðustu vil eg þakka með-
nefndarmönnum mínum fyrir ágæta
samvinnu, staðfestu og ósérplægni
I starfi sínu, sem oft hefir verið erf-
itt og ergjandi, og svo öllum þeim,
fjser og nær, sem stutt hafa Heim-
fararnefndina, og stuðlað að því,
nð verk hennar næði fram að ganga.
Wpg. 25. febr., 1931.
J. J. Bíldfell,
Korseti Heimfararnefndar
^jóðræknisfélagsins.
Veróníka.
Umboðsmaðurinn misti pennann
iir hendinni. Hann kiptist við og svo
emkennilegur svipur kom á andlit
hans, að Ralph stóð sem steini lost-
inn.
"Hver — hver — er það?” hróp-
afK hann og rödd hans skalf af
Seðshrringu. “Hver eri^ð þér?”
Áður en Ralph fékk svarað, virt-
'st hann ná sér aftur. Hann stóð
UPP, en studdi sigþóviðstd|linnog
horfðihálf kvíðafullur framan í Ralph
“Eg er nýi aðstoðar-skógarvörð-
úrtnn, Mr. Whetstone ,” svaraði
Ralph. “Eg er með bréf til yðar
trá Lynborough lávarði.”
Umboðsmaðurinn tók við bréf-
inu og las það. Því næst sagði
hann lágt:
“Já, já. Eg nefndi það fyrir
nokkru við hans hágöfgi, en hann
gaf mér þá engar fyrirskipanir.
Það skal verða gert------.”
“A þeim rétta tíma, sem er auð-
vitað ekki nú, Sir,” sagði Ralph
með öllu meiri virðingu, en hann
var vanur.
Það var svo mikil göfgi, en jafn-
framt því einnig óljós hrygð, sem
lýsti sér í málróm mannsins og hafði
áhrif á Ralph.
Umboðsmaðurinn virtist hlusta
með mikilli gaumgæfni á rödd unga
mannsins. Þegar Ralph hafði lokið
máli sínu, sagði hann:
“Nei, nei, auðvitað ekki. Já, eg
hefi séð yður fyrr. Burchett sagðist
hafa tekið yður. Nafn yðar er —?”
Ralph brosti. Honum fanst ekki
hann hafa gert annað síðan hann
kom til Lynne Court en að segja
hinum mörgu nafn sitt og sögu.
“Ralph Farrington. Já. Já! át
umboðsmaðurinn upp eftir honum og
andvarpaði. “Nei, eg hefi aldrei
heyrt það,” sagði hann heldur við
sjálfan sig en Ralph.
“Mjög liklegt, Sir. Eg er frá
Ástralíu.” Það glampaði snöggvast
ákefð í þreytulegu augum gamla
mannsins, en hvarf þó brátt aftur.
Hann hélt áfram í sama róm:
“Ástralíu, Ástralíu. Já, já. Margir
fara þangað. Það er meiri straum-
urinn héðan af ungu fólki. Þó ekki
eins margt og víða annars staðar
að, en þó straumur — straumur.
Þér eruð karlmannlegur. Það er
erfitt að vera skógarvörður á Lynne
Court. Hér er nóg af veiðiþjófum.”
“Svo virðist mér,” sagði Ralph.
“Eg er altaf að finna snörur, og eg
held að einhverjir hafi altaf verið
að reyna að stela úr skógunum,
síðan eg kom.”
Umboðsmaðurinn virtist enn vera
að hlusta á einhvern óm í fjarska.
Hann kinkaði kolli í leiðslu og horfði
á andlit unga mannsins. Þér þektuð
eikkert til hérna?” spurði hann.
“Ekki fyr en þér komuð? Nei ”
anðvitað ekki — auðvitað ekki.
Líkar yður staðan vel?”
“Já, þökk fyrir,” sagði Ralph,
“það er að segja fremur vel.”
“Ekkert til að kvarta undan?”
spurði umboðsmaðurinn fljótlega.
“Þér eruð hjá Burchett ? Ykkur
kemur vel saman ? Hann er —
i
henn hefir líka orðið að reyna mik-
ið. Hann hefir ef til vill sagt yður
það?” bætti hann við og leit hvat-
lega til Ralphs.
“Nei,” sagði Ralph. “Það er að
segja—-” hann mintist orða Burch-
etts þann dag — “Nei ,hann hefir
ekki sagt mér það, en eg hefi skilið
það á honum, að hann hefir orðið
fyrir einhverju mótlæti.”
"Hræðilegu,” mælti umboðsmaður-
utan við sig. “Svo hræðilegu að þér
verðið að vera umburðarlyndur við
hann, Farrington. Viljið þér muna
það ?”
“Eg skal gera það,” sagði Ralph.
“En Burchett hefir hingað til verið
mjög góður mér til handa. Hann er
ekki sérlega ræðinn eða gamansam-
ur, en eg er líka vanur áð umgang-
ast allar tegundir af mönnum þarna
úti í Astralíu, Sir.”
Umboðsmaðurinn kinkaði kolli.
“Viljið þér eitt glas af víni?” sagði
lymn alt í einu, og beið ekki eftir
svari, tók sherri-flösku og helti i
glas. Meðan Ralph drakk það, gaf
hann nákvæmar gætur að honum
og virtist vera mjög utan við sig.
Ralph lét glasið á borðið. “Egin
skilaboð — svar, Sir?” spurði hann.
“Nei, nei,’ ’sagði Whetstone og
stóð upp. “Eg ætla að skrifa hans
hágöfgi. Hm-hm —- verið þér sælir.”
Hann lét fallast niður í stól sinn
og leit í kringum sig. “Þér ættuð
að koma hingað til mín við og við.
Auðvitað læt eg Burchett einan um
alt, er að veiðinni lýtur, en mér
þykir gaman að vita hvernig geng-
ur.”
framburð. “Eg er bara einn af þeim j
mönnum, sem eiga að gæta laganna
hér.”
“öjá, skógarvörður,” sagði maður-
inn. “Nú, en því eruð þér ekki í
einkennisbúningi ? Og hvað á það
að þýða, að láta eins og þér væruð
lávarður yfir allri sveitinni? Kom-
ið þér með það, hver á þenna stað,
herra minn?”
“Lynborough lávarður,” svaraði
Ralph fremur kurteislega. “Og nú,
ef þér hafið fleiri spurningar fram
að bera, vilduð þér kannske gera
svo vel að ganga hinu megin —
hægra megin — við girðinguna.’
Maðurinn fnæsti og mældi Ralph
með augunum. “Þér hafið víst ekki
eina pípu af tóbaki með yður?”
sagði hann fýlulega.
Ralph tók tóbakspunginn sinn upp
úr vasanum. “Hjálpið yður sjálf-
ur,” sagði hann. Maðurinn tók við
honum og var að fylla pipuna sína
með mestu græðgi, þegar þeir sáu
léttivagn koma eftir veginum.
Ralph sá þegar, að hann var frá
Lynne Court, og að sá, sem sat á
bak við ökumanninn, var Talbot
Denby. Auðsjáanlega á leið til
járnbrautarstöðvarinnar.
Flækingurinn jeit líka upp. Hann
vöðlaði alt í einu tóbakspungnum
saman og skaust á bak við tré.
Þaðan gægðist hann út á veginn og
starði á Talbot með svo einkenni-
“Já”, sagði Ralph, kvaddi og fór. ^gum svip, sem bæði lýsti undrun
Hann var kominn hálfa leið út úr
og ilsku, að Ralph varð hissa.
VEITIÐ ATHYGLI
Rj'óma framleiðendur
Vér kaupum ávalt allar tegundir af RJÓMA; þér
getið reitt yður á vönduð viðskifti. Því ekki að
senda oss dunk til reynslu af rjóma yðar og fylla
þar með hinn sí-vaxandi hóp ánægðra viðskifta-
vina? Vér greiðum hæzta markaðsverð og sendum
dunkana um hæl.
Modern Dairy Limited
ST. BONIFACE
DUSTLESS
COAL and COKE
|
CHEMICALLY TREATED IN OUR OWN YARD
Phone 87308
THREE
LINES
D. WOOD & SONS
LIMITED.
WARMING WINNIPEG HOMES
SINCE “82”
göngunum, þegar hann mundi eftir
stíflugarðinum og íllgresinu í Suður-
tjörninni. Hann flýtti sér inn aftur.
“Fyrirgefið þér,” sagði hann í af-
sökunarróm ,því að gamli maðurinn
sat álútur yfir lítilli mynd, sem var
grópuð inn i nisti.
Nistið lá á borðinu fyrir framan
hann. Ralph mundi, að það hafði
ekki verið þar, þegar hann fór.
Umbðsmaðurinn hrökk við. Hann
faldi myndina með lófanum og leit
upp.
“ö, eruð það þér! Hvað var það?”
stamaði hann.
“Hver — hver er þetta?” spurði
hann með hásri rödd. Hann lagði
höndina, sem um var bundið, á hönd
Ralphs. “Hver er það? Fljótt!
Hann hverfur! Segið mér nafn hans,
fljótt!”
“Hættið þér nú að blaðra, karl
minn,” sagði Ralph með alvöru. “Eg
hefi fengið nóg af yður.”
Léttivagninn var beint fram undan
þeim. Maðurinn sussaði, hörfaði
lengra á bak við tréð og glápti
á Talbot, þar til er hann var kom-
inn fram hjá. Þá strauk hann hend-
inni, sem var í umbúðunum, eins og
Ralph skýrði honum frá því, s?m til þess að þurka svitann framan
hann hafði gleymt. Gamli maður-
inn, sem var annars hugar, hlust-
aði á hann og kinkaði svo kolli.
“Eg skal gá að því — já, já!” sagði
hann. “Sælir!”
Ralph hafði litist mjög vel á
gamla manninn og getist vel að
honum sökum alúðar hans. Hann
var kominn á leiðina heim til sín.
þegar hann mundi eftir, að hann
átti erindi til þorpsins. Hann gekk
því út á veginn.
Hann var ekki kominn langt,
þegar hann tók eftir manni, sem
var að læðast inn á milli trjánna,
rétt hjá veginum. Ralph hélt hljóð-
lega áfram, vatfc- sér yfir staurgirð-
inguna og lagði höndina á öxl manns-
ins. Maðurinn þaut á fætur og
Ralph sá framan í hann. Andlitið
var ákaflega ljótt og illmannlegt.
Ofan á það bættist, að maðurinn,
setti upp reiðisvip, sem bæði lýsti
ótta og þráa.
“Hvað eruð þér að gera hér?”
spurði Ralph. Hann gat reyndar
getið sér þess til, því að skógurinn
er mjög auðugur af hérum, og hérar
eru freistandi fyrir soltinn bófa.
Hin fránu augu Ralphs sáu líka
fljótt, að maðurinn hélt á stórum
staf i annari hendinni, en hin var
í umbúðum, blóðugum og áhrein-
um.
“Hvað er eg að gera hér?” hreytti
maðurinn úr sér. “Hvað haldið þér,
að eg sé að gera? Eg ætlaði að fá
mér dúr, það var nú alt og sumt.”
“Jæja, eg verð að ónáða yður,
sagði Ralph alvarlega en þó eins og
með gletni. “En þér eruð að fremja
lagabrot og auk þess megið þér
ekki sofa hér. Þér hefðuð ef til
vill hrotið og ónáðað hérana með
því.”
“Hæ!” sagði maðurinn og var eins
og hann urraði. "Og hver eruð þér?
Þér eruð svo upp með yður, að
maður gæti heldið, að þér ættuð
þenna skóg.”
“Nei, eg á hann ekki, þvi miður”,
sagði Ralph, sem var að reyna að
koma maninum fyrir sig. Hann
var þorparlegur, en ólíkur þeim
bófum, sem Ralph hafði kynst á
Englandi. ' Þessi maður hafði hálf
útlendigslegan — já — nýlendulegan
úr sér. Síðan sneri hann sér að
Ralph. Var augnaráðið bæði biðjandi
og flóttalegt.
“Fyrirgefið þér kunningi,” mælti
hann. “Mér finst bara eg hafa séð
þenna mann áður. En eg sé, að svo
er ekki. öllum getur skjátlast, er
ekki svo? Eg geri engum neitt
með því að spyrja yður, hver þessi
burgeis er.”
‘Það er Talbot Denby, frændi og
erfingi Lynboroughs lávarðar,” sagði
Ralph til þess að losna sem fyrst
við manninn. “Má eg biðja yður
um tóbakspunginn minn. Þökk. Og
nú — .”
“Rétt, rétt hjá yður, herra minn,”
sagði maðurinn. "Eg er yður skuld-
bundinn fyrir tóbakið og — hin
vingjarnlegu svör yðar við spurn-
ingum mínum. Mjög skuldbundinn!”
Ralph horfði á eftir honum, þar
sem hann gekk niður eftir vegin-
um. Hann sá hann líta aftur og
horfa á eftir vagninum. Hann hafði
klemt leirpípuna sína á milli þrút-
inna varanna. Það skein í gult
tannholdið eins og á grimmum
rakka.
dt ] N afns pj |0 ld eáí I

Dr. M. B. Halldorson
401 Bojd Bldfg.
Skrlfstofusiml: 23674
Stunðar sérstakl«g:a lungnaajúk
ðóma.
Er afl ftnna á skrifstofu kl 10—12
f. h. og 2—6 e. h.
Helmill: 46 Alloway Ave.
Talnfml i 33158
DR A. BLONDAL
601 Medical Arts Bldg.
Talsíml: 22 296
Stundar sérstaklega kvensjúkdóma
og barnasjúkdðma. — AfS hitta:
kl. 10—lí * h. og 3—5 e h.
Hetmlli: 806 Vlctor Str Siml 28 130
DR. B. H. OLSON
216-220 Medlcal Arta Bldf?.*
Cor. Oraham anð Kenneðy St.
Phone: 21834
VlótalBtími: 11—12 og 1_6.30
Heimill: 921 Sherburn St.
WINNIPEG, MAN.
Dr. J. Stefansson
116 NEDICAL AR.TS BLDG.
Hornl Kennedy og Grahara
Stundar elnKlingu aurtnn- eymn -
nef- Ofr kverkn-njúkdómn
Er að hitta frá kl. 11—12 f. h.
og kl. 3—6 e. h.w
TnUlmii 2IS34
Heiraili: 688 McMillan Ave. 42691
Talafml: 28 889
DR. J. G. SNIDAL
TANNLÆKNIR
614 Someraet Block
PortHKe Aveane WINNIPBG
DR. K. J. AUSTMANN
Wynyard —:— Sask.
HEALTH RESTORED
Lækningar án lyfja
OK. 8. O. SIM 1‘SON. N.D., D.O., D.C.
Chronic Diseases
Phone: 87 208
Suite 642-44 Somerset Blk.
WINNIPEG —MAN.
MOORE’S TAXI LTD.
Cor. Donald and Grnham.
50 Ccntn Tnxi
Frá einum stati til annars hvar
sem er í bænum; 5 manns fyrir
sama og elnn. Alllr farþegar á-
byrgstir, alíir bilar hitaíir.
Slmi 23 S06 (8 lfnur)
Kistur, töskur o ghúsgkgna-
flutningur.
IX. KAPITULI
Ralph hafðl ekki gleymt silungn-
um, sem honum hafð veirið sagt að
gefa Masons-mæðgunum. Þegar hann
hafði þvegið hann upp, lagði hann
af stað með hann. Hann hafði ætl-
að sér, að skila honum með ‘kveðju
frá Miss Veroníku’, en Fanny kom
hlaupandi niður eftir garðstígn-
um á móti honum. Hún var kafrjóð
Fagnaðarbros lék um snotra and-
litið. Hún bauð honum inn.
“ö, þér megið nú til að koma
\
inn, svo mamma geti þakkað yður.
Ralph!” hrópaði hún og henni var
mikið niðri fyrir. “Hún verður ekki
ánægð annars. Þar að auki hafið
þér ekki 'þær voðalegu annir’. ‘Voða
legur’ var uppáhalds lýsingarorð á
Lynne Court. Það kom nú með
mikilli en þýðri áherslu fram á milli
laglegu varanna á Fanny.
Ralph tók boðinu. Hún færði
honum stól, tók húfuna hans og
lét hana á borðið. Svo lét hún fisk'
inn á fat og kallaði á móður sína
til þess að dást að gjöfinni.
Brynjólfur
Þorláksson
Sími: 86 762 670 Victor St.
Stillir PIANOS og ORGEL
666 Alverstone St.
Phone 30 292 Winnipeg
Dr. A. V. Johnson
fslenzkur Tannlæknir.
212 Curry Bldg., Winnipeg
Gegnt pósthúsinu.
Sími: 23 742 Heimills: 33 328
Mrs. Björ g Violet Isfeld
A. T. C. M.
Pianist and Teacher
G. S. THORVALDSON
B.A., L.L.B.
Lögfrœðingur
702 Confederation Life Bld*.
Talsími 24 587
WALTER J. LINDAL
BJÖRN STEFÁNSSON
Islenxkir lögfræOingar
709 MINING EXCHANGB Bldg
Sími: 24 963 356 Moin St.
Hafa einnig skrifstofur atS Lundar,
Piney, Gimli, og Riverton, Man.
Telephone: 21613
J. Christopherson,
íslenskur L'ógfrœðingur
845 SOMERSET BLK.
IVinnipeg, :: Manitoba.
A. S. BARDAL
selur likkistur ogr annast um útfar
ir. Allur útbúnaóur sá bestl
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarha og legsteina.
843 SHERBROOKE ST.
Phonei 86 607 WINNIPBQ
Bjömvin Guðmundson
A. R. C. M.
Teacher of Musíc, Composkion,
Theory, Counterpoint, Orche»-
tration, Piano, etc.
555 Arlington St.
SlMl 71631
T
MARGARET DALMAN
TEACHBR OF PIANO
8íV4 BANNING ST.
PHONE: 26 420
ínar H. Ragnar
Ragi
Pianókennarl
hefir opnað nýja kenslustofu að
STE. 4 NORMAN APTS.
(814 Sargent Ave.*
TALSIMI 38 295
TIL SÖLU
A 6DIRU VER»I
“FURNACE” —bæCl viflar o|
kola "furnace” UtlD brúkatJ, ar
til böíu hjá undlrrituMum.
Oott tæklfœrt fyrlr fúlk út A
lanði er bæta vllja hitunar-
áhöld & heimlllnu.
GOODMAN A CO.
TK6 Toronlo Sl. Slml 28847
Jacob F. Bjarnason
—TRAN SFER—
BaKKage and Fnrnltnre Movln*
762 VICTOR ST.
SIMI 24.500
Annast allskonar flutninga fram
og aftur um hæinn.
100 herbergl meV eha án baSa
SEYMOUR H0TEL
verö sanngjarnt
Slml 28 411
C. G. HCTCHISON, elgandl
Market and Klng 8t..
Wlnnlpeg —:—
“Já, en þér verðið að þakka Miss
Denby,” sagði Ralph. “Fiskurinn
tilheyrir henni — að minsta kosti
Lynborough lávarði — og hún sagði
mér að fara meö hann hingað.”
Fanny glotti tortrygnislega. “Al-
veg rétt, Mr. Ralph, en við .get-
um giskað á, hver hafi veitt hann.
ö, við vitum að þið, karlmennimir,
viljið aldrei láta þakka ykkur, er
MESSUR OG FUNDIR
f kirkju Sambandssafnaðar
Messur: — á hvtrjum sunnudegi
kl. 7. e.h.
Safnaðarnefndin: Fundir 2. o* 4.
fimtudagskveld í hverjum
mánuCi.
Hjálparnefndim Fundir fynU
mánudagskveld I hverjum
mánuBi.
Kvenfélagið: Fundir annan þriVju
dag hvers mánaöar, kl. I 00
kveldinu.
Söngflokkuri*«: Æfingar i hverju
f i mtuda gskvel di.
Sunnudagaskólinn:— A hrerjum
sunnudegi, kl. 11 t. h.
i