Heimskringla - 20.05.1931, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 20. MAÍ, 1931
HEIMSKRINCLA
7 BLA£>8B>a
ENDURMINNINGAR.
iFrh. frá 3. síðn)
myndarleg í sér. Æfinlega hafði
hún band og prjóna, og hlýtur
því að hafa sjálf kembt og
spunnið, en lfklega hnupílað
ullinni. Hún prjónaði altaf sama
sokkinn, en hann var orðinn
langur seinast þegar eg frétti
tU. Eg var heilan vetur í
Möðrudal og kunnugur bygg-
ingum þar. í>að mun hafa ver-
ið um átta fet niður af pall-
stokknum og ofan á gólf, en
sokkur Möngu var orðinn vel
það á lengd, og hefir bóndi
hennar líklega verið hár til
knésins. Ekki gerði hún mönn-
um mein, nema ef stígið var á
sokkinn, þá hætti henni við að
kippa fótunum undan þeim hin-
um sömu í stiganum, svo að
þeir hröpuðu ofan á gólfið, en
aldrei heyrði eg getið um, að
orðið hafi mein að því. Fjármen
sváfu í rúmi vfð uppgönguna á
baðstofuloftið, og hætti Möngu
við að kitla þá í iljarnar, þegar
þeir voru sofnaðir, svo að þeir
vöknuðu bálreiðir og bölvandi,
og hótuðu Möngu öllu illu. Þá
Tiætti hún þessiim leik, í það
skiftið að minsta kosti.
Aldrei var eg svo heppinn að
sjá hana. Hún var sögð á
stærð við 13 ára stúlkukrakka.
Frh.
Veróníka.
“Kemur Grimes ekki með?”
spurði Veroníka.
Talbot ypti öxlum. “Onei!
þarf þess? Maður getur tal-
að svo miklu frjálslegar, þegar
þjónninn er ekki við bakið á
manni.’’
Hún hafði ekki á móti því.
Svo lögðu þau af stað. Hest-
Þægileg leið
til Islands
TakiO ySur far heim með eimskip-
um Canadian Pacific félagsins.
þá verðið þér samferða mörg-
um tslendingum. t>ér mun-
uð njóta ánægjulegrar
ferðar, góðrar þjónust.
Agætra máltíða, og
allra þæginda er hið
volduga flutninga
félag hefir til
að bjóða.
Skrifið eftir upplýsingum lun far-
bréfaverð til Evrópu er innifelur
allan kostnað.
Gerið fyrirspurnir til umboðs-
manna á staðnum eða til W. <).
CASEY, Gen. Pass. Agent, C.P.K.
Bldg., Winnipeg, Phones 25 815.
25 816.
CANADIAN PACIFIC
STEAMSHIPS
arnir voru viljugir. Veroníka
átti fult í fangi með að halda
þeim í skefjum, fyrst í stað.
Talbot, sem sat við hlið henn-
ar, leit aftur og aftur á hið
yndislega og sakleysislega and-
lit hennar. Hann horfði ekki
á það með eftirvæntingu og
kvíða elskhugans, heldur með
kaldri yfirvegun þess manns,
sem viil kaupa hinn hentuga1
tíma.
Þegar hestarnir voru farnir
að spekjast, talaði hann við
hana um héraðið og ýmisiegt,
viðvíkjandi búinu með sömu
blíðu, sem kvöldið áður. Svo
setti hann hljóðan. Hugsanir
Veroníku voru farnar að hverfa
að hinu vanalega viðfangsefni,
þegar hann hóf máls svo skyndi
lega, að Veroníka kiptist við.
“Veroníka”, mælti hann lágt
og með uppgeðaralvörusvip,
“eg hafði ástæðu til að biðja
yður að aka með mér í morg-
un. Mig langar til að tala við
yður um nokkuð, sem hefir á-
kaflega mikla þýðingu í för
með sér fyrir mig — og okkur
bæði.”
Hún hélt að hann ætlaði að
gefa henni einhver ráð viðvíkj-
andi búinu og kinkaði kolli
lítið eitt og leit á hann.
“Munið þér það, sem eg sagði
í gærkvöld?” hélt hann áfram
jafn lágt sem fyr. “Munið þér
að eg sagði yður, að eg gæti
orðið mietorðagjarn ef eg hefði
einhvern til að vinna fyrir og
lifa fyrir?’’
“Já, eg man það,’’ sagði hún
og varð dálítið hissa við, þvi
að hún hafði engan grun um,
hvað hann fór.
“Eg sagði það óvart”, hélt
hann áfram. “Það var eitt-
hvað, sem knúði mig til þess
— það hefir vafalaust verið
það, að þér vilduð hlusta á
það, sem eg sagði um fram-
tíðarvonir mínar. Og eg sagði
yður sannleikann. Veroníka,
mér finst eg vera einmana,
og mér fellur það svo þungt.
Eg hefi aidrei fundið betur til
þess en síðan eg kom hingað
síðast. Munið þér ekki, að eg
talaði um, hve mikið yður hefði
—farið fram. Það er ókurteist
að taka svo til orða, en eg hefi
engin önnur orð yfir það. Eg
hefi ekki séð yður í nokkra
mánuði. Veroníka, vitið þér,
að þér eruð orðin mjög yndis-
leg kona?”
Veroníka kafronaði og skot-
raði augunum til hans. í þeim
lýsti sér undrun og ótti. Hvað
var það eiginlega, sem hann
ætlaði að fara að segja? \
“Enginn gæti séð yður án
þess, að verða hrifinn af fegurð
yðar, yndisþokka og fagra
limaburði. Það er ekki undar-
legt, að það hafi áhrlf á mig.
Það er alveg eðlilegt, og það
rann upp fyrir mér alt í einu
get eg sagt, að eg hefi lengi
dást að yður, lengi elskað yður,
án þess að það yrði mér sjálf-
um fulljóst.”
Veroníka tók fastar en áður
utan um taumana og horfði
(fast fram undan sér. Þetta
var fyrsta bónorðið —já, því
i að hann var að biðja hennar
DUSTLESS
COAL and COKE
CHEMICALLY TREATED IN OUR OWN YARD
Phone 87308
THREE
LINES
D. D. WOOD & SONS
LIMITED.
WARMING WINNIPEG HOMES
SINCE “82”
— og þótt það orsakaði ekki
hinn sæla titring, sem sú kona
finnur, er hlustar á ástarjátn-
ingu elshuga síns, gerði það
hana ruglaða og utan við sig
og hjartað barðist ákaft í
brjósti hennar.
“Eg elska yður, Veroníka!”
hélt hann áfram. Hann hafði
veitt því eftirtekt, hve skyndi-
lega hún roðnaði og varirnar
titruðu. “Eg hefi elskað yður í
marga mánuði án þess að vita
það. En nú hefir hjarta mitt
láiið rödd sína hljóma með
sterkari þrá og — eg hlýt að
tala”.
Ilann þagnaði og var ánægð-
ur með sjálfum sér, því að hon-
um tókst vel að gera sér upp
ást. Honum var mjög liðugt
um mál alt of liðugt af reglu-
legum biðli að vera, sem bær-
ist á mili vonar og ótta, sæll-
ar gleði og ógurlegrar eftir-
væntingar. Rödd Talbots var
lág og alvarleg, og ekki var
laust við að hún væri dálítið
kuldaleg, en honum tókst þó
furðanlega, að virðast vera
æstur í skapi af geðshræringu.
Dökku augun hans hvíldu eitt
augnablik rannsakandi á and-
liti hennar. Svo leit hann nið-
ur fyrir sig og virtist vera milli
vonar og ótta.
“Eg er hræddur um, að þér
áiítið mig vera mjög vanstiltan
og bráðlátan, Veroníka — að
eg hafi gripið tækifærið of
fljótt — en ást mín verður að
vera mér til málsbóta. Maður
getur ekki altaf valið stað og
stund, maður er knúður á-
fram af þrá hjartans”.
Hún mælti ekki orð, og leit
ekki á hann rjóð og brosandi
eins og hann hafði búist við.
en hann vissi að hún var stolt
og hugsaði sér því að bíða
þolinmóður átekta.
“Eg get varla búist við, að
þér berið sama hug til mín
sem eg til yðar, Veroníka,”
sagði hann í auðmýktarróm.
“Það væri alt of mikið! En eg
vona, að eg vinni ást yðar með
tímanum, og eg er fús á að
bíða. En, kæra Veroníka, eg
má máske skýra afstöðu mína
nú þegar, og fá samþykki yð-
ar. Eg er enginn gestur og
framandi. Þér þekkið mig, við
erum frændur og vinir. Veron-
íka, , þér þekkið hve metnað-
argjarn eg er — að framtíð
mín getur orðið glæsileg. Ef
eg hefði yður til hjálpar mér
og uppörfunar — eða öllu held-
ur yður til þess að vinna fyrir,
þá finn eg, að eg gæti náð
æðstu tign í þessu ríki. Já,
Veroníka, eg hefi alið þessa
leyndu von í brjósti mér, en
mér er óhætt að segja yður
frá því —- yður! — að ef ham-
ingjan og tækifærið er með
mér, get eg orðið leiðtogi okk-
ar flokks. Það er girnileg
staða, enda er það æðsta mark-
mið allra bestu og mestu
manna í ríkinu. Viljið þér
hjálpa mér til að ná því, viljið
þér taka þátt í því með mér?
Hugsið yður, Veronfka! Að
vera kona fremsta mannsins á
Englandi, — já, í heiminum!
Og það væri yður svo sam-
boðið, þér hæfðuð svo ágæt-
lega þeirri stöðu, svo aðdáan-
lega! Ó, Veroníka, þér megið
ekki halda, að eg sé að reyna
að veiða yður með þessu. Nei,
eg legg bara fram fyrir yður
þenna möguleika, framtíðarút-
litið, eins og einvaldinn legg-
ur niður kórónu sína og sig-
urvegarinn lárviðarsveiginn.
Það er af þ\u að eg elska yður,
að eg bið yður um að giftast
mér.”
Rödd hans varð lág og á-
köf. Hann hallaðist áfram og
leit á hana. Rósimar höfðu
bliknað á vöngum hennar, sem
nú höfðu venjulega fílabeins-
litinn. Varir hennar mynduðu
beina línu og augnarbrýr henn-
ar voru beinar og báru vitni
um efa og vandræði.
Hún var að draga upp í hug
anum þessa mynd, sem hann
hafði sýnt henni svo hyggilega.
En þótt stolt hennar væri örf-
að, var hjarta hennar ósnert,
og það sló hægt og rólega.
“Hvort sem eg kemst svona
hátt eða ekki, þá verðið þér
þó að minsta kosti greifynja
af Lynborough”, hélt hann
blíðlega áfram.
“Og, Veroníka, eg ímynda
mér, að þér gerið yður ekki á-
nægða með lægri titil eða
stöðu. Eg þekki hjarta yðar,
eg veit hversu stolt þér eruð.
Þér yrðuð aldrei ánægð á
lægra þrepi, sem ekki hæfði
yður eins. Þér eruð borin til
að ríkja, til að umgangast æð-
stu tignarmenni. Þér yrðuð
aldrei glöð né ánægð meðal
þeirra, sem eru fæddir ótign-
ari en þér sjálf. Hefi eg ekki
rétt fyrir mér, Veroníka?”
Hún leit undan augnaráði
hans, reyndi að telja sjálfri sér
trú um, að hann hefði satt að
mæla.
“Við tvö saman, hönd í hönd,
gætum stjórnað heiminum —
okkar heim”, hélt hann áfram.
“Ó, mér finst, að eg sjái yður
sem leiðtoga flokks vors, með
allan heiminn fyrir fótum yðar,
og sjálf viðurkend drotning. j
En við skulum ekki tala meira :
um þetta, Veronika.- Bónorð
mitt grundvallast einungis á
ást minni. Hitt getur komið á
eftir, en ást mín verður að j
vera fyrst og fremst”.
Hún reyndi að hugsa, að
verga orð hans, að talja sjálfri
sér trú um, að honum væri al-
vara, og að hún hefðf engan
rétt til að neita því, sem hann
nú bauð henni. — Hún kallaði
stolt sitt til aðstoðar, hugsaði
sér sjálfa sig sem ráðanda |
tískunnar, konu fremsta manns
ins í Evrópu, en hjarta hennar
gaf ekkert svar og sló enn þá
hægt. Hún varð óþolinmóð og
leiddist það, hve mikið skorti
á hrifningu hjá henni. Hún
kalaði sjálfa sig sljóva og kæru
lausa. Hún kipti hendinni að
sér óþolinmóðlega og lét hest-
ana beygja við inn á götu,
sem lá niður á veginn, sem
lá fram með ánni.
“Jæja, Veroníka,” mælti
hann, “ætlið þér ekki að minsta
kosti að gefa mér von? Það
er ekki einungis eg-sem verð
glaður ef þér viljið segja já,
Veroníka. Eg held — eg er
viss um — að jarlinn langar
til að sjá okkur trúlofuð”.
Hún hrökk lítið eitt við, því
að nú mintist hún skilyrðisins,
sem jarlinn hafði sett henni, ef
hún ætti að erfa Wagneford og
séreignir jarlsins. Skyldi hann
hafa stungið upp á þessu
hjónabaníli við Talbot? Já, og
það var ekki nema eðlilegt.
Staðurinn og lávarðstignin og
féð yrði þá alt samferða. Það
myndi engin breyting verða.
Hún opnaði varirnar og and-
varpaði.
Hann sá áhrifin, sem þessi
kænlegu orð hans höfðu haft,
og hallaði sér dálítið nær
henni.
“Þér segið já, Veroníka?”
hvíslaði hann. “Þér ætlið að
gera okkur báða hamingj'u-
sama — og, má eg dirfast að
bæta við, yður sjálfa?”
■
Nafnspjö ld ^ |
Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd Bldif.
Skrifstofuaíml: 23674
Stundar sérst&klsffa lungnasjúk-
dóma.
BJr at) finna á skrifstofu kl 10—12
f. k. 08 2—6 e. h.
Heimill: 46 Alloway Ave.
Talsímit 33158
G. S. THORVALDSON
B.A., L.L.B.
Lögfrcrðingur
702 Confederation Life Bld*.
Talsimi 24 587
DR A. BLONDAL
602 Medica.1 Art* Bldg.
Talsíml: 22 206
Stundar aérstaklega kvensjúkdóma
og barnasjdkdúma. — Afl hitta:
kl. 10—12 « s,. og 3—5 e. h.
Helmlll: 806 Vletor St. Siml 28 130
W. J. LINDAL
BJÖRN STEFÁNSSON
ISLENZKIR LöGFRÆÐIýCfAU
á öðru gólfi
325 Main Street
Tals. 24 963
Hafa einnig skrifstofur að
Lnudar og Gimli og eru þar
að hitta, fyrsta miðvikudag I
hverjum mánuði.
DR. B. H. OLSON
218-220 Medical Arta Bldff.
Cor. Graham and Kennedy St.
Phone: 21834
Yihtalstími: 11—12 o g 1_5.30
Heimlli: 921 Sherburn St.
WINNIPEG, MAN.
Telephone: 21613
J. Christopherson.
Islenskur Lógfrceðingur
845 SOMERSET BLK.
Winnipeg, :: Manitoba.
Dr. J. Stefansson
218 MEDICAL ARTS BLDG.
Horni Kennedy og Gr&ham
Stundar etnaónau aufflnn- eyma-
nef- og kvcrka-sjflkdóma
Er atJ hitta frá kl. 11—12 f. h.
or: kl. 3—5 e h.
TaUfmi: 21S34
Heimili: 688 McMill&n Ave. 42691
A. S. BARDAL
selur likkistur og annast uin útfar-
ir. Allur útbúnaóur sá besti.
Ennfremur seiur hann allskon&r
rainnisvarba og legsteina.
843 SHERBROOKE ST.
Pkoaet H8 607 WINNlPDtí
Talsfml: 28 889
DR. J. G. SNIDAL
TANNLÆKNIE
•14 Someraet Bhick
Portafge Aveaue W'INNIPEG
Björgvin Guðmundson
a. r. c. M.
Teacher of Music, Gomposttion,
Theory, Counterpoint, Orche»-
tration, Piano, etc.
555 Arllngton St.
9011 71621
DR. K. J. AUSTMANN
Wynyard —:— Sask.
MARGARET DALMAN
TKACHKH OF PIANO
804 BANNING ST.
PHONE: 26 420
HEALTH RESTORED
Lækningar án lyfja
DR. S. O. SIMPSON, N.D., D.O., D.O.
Chronic Diseases
Phone: 87 208
Suite 642-44 Somerset Blk.
WINNIPEG —MAN.
Brynjólfur
Þorláksson
Sími: 86 762 670 Victor St.
Stillir PIANOS og ORGEL
Ragnar H. Ragnar
Píanókennarl
heflr opnað nýja kenslustofu ið
STE. 4 NOBMAN APTS.
(814 Sargent Ave.*
TALSIMI 38 295
Mrs. Björg Violet Isfeld
A. T. C. M.
Pianist and Teacher
666 Alverstone St.
Phone 30 292 Winnipeg
TIL SÖLU
AODfRU VKRÐI
•FVRIUCB” —bœtll vlTJar o>
kola “furnaao” lltlt) brúkal), er
tll sölu hJA undlrrttuSum.
Oott tœklfserl fyrlr fðlk At A
landl er baeta vllja hltunar-
Ahttld A hslmlllnu.
GOODHAN A CO.
7H6 Toronto St. Slml Í884T
Dr. A. V. Johnson
fslenzkur Tannlæknir.
212 Curry Bldg., Winnipeg
Gegnt pósthúsinu.
Síml: 23 742 Heimilis: 33 328
Jacob F. Bjarnason
—TRANSFER—
SsKCeKe and Firellnrt tf.vlai
76* VICTCm ST.
SIMl 24.500
Annast allskonar flutninga fram
og aftur um bœinn.
Þessi orðafjöldi jók efa henn- farið úr treyjunni og vestinu,
ar, en hún bariðst gegn honum kraginn á skyrtunni hans hafði
og vildi láta stolt sitt ráða. krækst frá og ermarnar voru
Og stoltið hefði líka getað ráð- brettar npp eftir vöðvastæltu,
ið, því að hún var í þann veg- sólbrendu handleggjunum hans.
inn að snúa vandræðalega and- Hann sá hvorki né heyrði
litinu sínu að honum, þegar vagninn koma fyrir hávaðan-
hestarnir beygðu við inn á ár- um, en Veroníka gat séð andlit
veginn. Óp og hamarshögg hans, sem hún var í þann veg-
rufu kyrðina. Hún leit í átt- inn að gera. Henni sortnaði
ina, sem þau heyrðust úr. Sá fyrir augum og hana sundlaði
hún þá flokk manna, sem var eins og mann, sem er kipt frá
að vinna við stíflugarðinn, hinu hyldýpisgjábarmi.
megin við ána. Á sjálfum Það voru ekki einungis mót-
stíflugarðinum, sem þau voru mæli, sem kröfðust þess, að
komin að, stóð hár maður og þau væru tekin til greina, held
herðabreiður. 1 annari hendinni ur einnig einhver dýpri, inni-
hélt hann á járnkalli, en með legri tilfinning, sem sagði að
hinni benti hann mönnunum |æssi freisting sem nær því
skipandi. hafði yfirbugað hana, væri
Það var Ralph. Hann hafði viðbjóðsleg og fyrirlitleg.
100 herberffi meti etJa án bals
SEYMOUR HOTEL
vorb sanogjarnt
Sfml »4 411
O. G. HUTOmsOM, elll.il
Market and Kln| St..
Wlnnlpeg —:— Kan.
MESSUR OG FUNDIR
I kirkju Sambandssafnaðar
Messur: — á hverjum sunnudegt
kl. 7. e.h.
Safnaðarnefndtn: Fundir 2. of 4.
fimtudagskveld í hverjum
mánufii.
Hjálparnefndinl Fundir fyrst*
mánudagskveld l hverjum
mánufii.
Kvenfélagið: Fundir annan þrilfju
dag hvers mánafiar, ki. 8 afi
t kveldinu.
Söngflokkurinn: Æfingar á hverju
fimtudagsKveldi.
Sunnudagaskólinn:— A hverjuai i
sunnudegl, kl. 11 f. h.