Heimskringla - 16.09.1931, Blaðsíða 3

WINNIPEG 16. SEPT
1931
HEIMSKRiNLA
3. BLAÐSfiÐA
stakrar tilhögimar forsjónar- j hlífax. Þeir stigu á land og,
innar, hefði ungum, gáfuðum [ gengu upp að hliðinu. Á eftir
‘höfðingja” verið bjargað frá þeim gekk séra Lakolalai,
klæddur eins og þeir og með
stóra bók undir, hendinni.
Flokkurinn nam staðar við
hliðið og þar áttu hinir fjórir.
sem á undan gengu, samtal
við Lakolalai, sem helzt virtist
vilja snúa þar við.
“Þetta er ekkert nema veik-
leiki holdsins", sagði séra Bawl
við félaga sína. ‘“Bróðir vor er
aðeins nokkuð hikandi við að
voga sér á fund þessa vesa-
lings, heiðna konungs.”
“Já”< sagði séra Lakolalar
með áherzlu og varð svo utan
við sig, að hann gleymdi trú-
boða enskunni og fór að tala
hvalfangara ensku. “Eg hrædd-
ur. Eg ekki vera frá Lela,
heldur frá Utwe, hinu megin á
eyjunni. Svei mér —- eg hrædd
hinu siðspillandi lífi í háseta-
klefanum á hvaiveiðaskipi, og
að hann hefði ‘“hrært hjörtu”
amerísku “bræðranna” í Hon-
olulu með því að lýsa fyrir
þeim villimensku og spillingu
fólks síns. Ennfremur var
sagt, að hann væri mjög “hugs
andi um sálarheill sína og væri
nú að “drekka í sig sannleik-
ann og táraðist af þakklæti
yfir þvf’. Sem sjálfsögð af-
leiðing af þessu var beðið um
samskot til þess að senda hóp
“bræðra” til átthaga hins ný-
kristnaða höfðingja”. svo að
trúin yrði boðuð þar meðal
heiðingjanna. Samskotin og
“bræðurnir” komu á réttum
tíma, og nokkru síðar var Lak-
olalai, fyrrum þræll og “aumur
synda'ri’’ vígður prestur fyrir ur að fara inn í konungs hús
ameríska trúboðið með mikilli hér. Hann bölv. — mikill kon-
viðhöfn. Síðan var trúboðs- | ungur og slá mig í rot”.
skipið sent af stað frá Hon-
olulu, og með því “b'ræðra”
hópurinn, sem nú hefir verið
lýst.
Eftir eina klukkustund og
að bænahaldinu loknu, sigldi
skipið inn í höfnina í Lela og
varpaði akkerum. beint fram
undan konungshúsinu.
Klukkan átta næsta morgun
söfnuðust hér um bil þúsund
eyjarskeggjar saman fyrir fram
an konungshúsið og biðu þess,
að sjá hvítu mennina stíga á
land. Sú fregn hafði borist út,
að þeir væru með orðsendingu
til Tagusa frá einhverjum vold-
ugum konungi, en enginn vissi
neitt um það, hver hinn mikli
hvítikonungur væri, né heldur
neitt um orðsendingu hans.
Eftir nokkra stund var báti
róið til lands frá skipinu. f
honum voru fjórir hvítir menn
með pípuhatta og hvítar sól-
Það kom vahdræðasvipur á
andlit “bræðranna”, en séra
Gilead Bawl var hugrakkur
maður og hann þreif í hand-
legginn á séra Lakolalai og
dró hann með sér inn. Hinir
fylgdust með þeim upp tröpp-
urnar og á næsta augnabliki
voru þeir allir komnir inn i
húsið.
Herbergið, sem þeir komu
inn í, var mjög stórt. Hér um
bil helmingur allra þorpsbúa
komst fyrir þar inni. 1 innri
enda þess sátu heldri meiín
þorpsins á mottum, og á bak
við þá lá hinn sjúki konungur
þeirra, Tagusa, á legubekk,
sem# var ofurlítið hækkaður.
Hann var maður hér um bil
þrjátíu ára gamall, með þétt,
kolsvart skegg. Á útliti hans
mátti sjá, að hann hefði verið
veikur.
Strax og trúboðamir voru
komnir inn í húsið, fylgdust
þorpsbúarnir, sem fyrir utan
voru, á eftir þeim og settust
niður, karlar á aðra hlið en
konur á hina. Þegar trúboð-
arnir áttu eftir fá fet þangað
sem konungurinn lá< gaf séra
Gilead Bawl félögum síinum
merki um að nema staðar:
sjálfur gekk hann nær kon-
unginum með útrétta hendina.
“Þér eruð Tagusa konung-
ur”, mæiti hann, “og eg er
séra Gilead Bawl. Eg færi
yður þann frið sem er öllu
betri og boðskap frá konungi
(konunganna.’’
Konungurinn hristi höfuð-
ið. Hann skildi ekki eitt orð
af því, sem trúboðinn var að
segja, en spurði á mjög bjag-
aðri ensku, hvort hann væri
kominn til þess að kaupa svín
og ætirætur.
“Ekki svín, minn kæri bróð-
ir, og ekki rætur, heldur sálir”,
svaraði séra Gilead brosandi.
Síðan settist hann ásamt hin-
um trúboðunum á grófgerða
stóla sem konungurinn benti
þeim á. Séra Lakolalai settist
niður á golfið nokkuð frá þeim
og var alt annað en rólegur.
Tagusa talaði lágt við höfð-
ingja sína. Hann vildi fá að
vita, til hvers hvítu mennirnir
hefðu komið þangaö, en fann
að þekking sín í ensku mál
var langt frá því að vera nóu
til þess að halda uppi samræð-
um við þá. En það glaðnað
skyndilega yfir honum er hann
sá Westall gamla koma inn úr
dyrunum óg með honum fjóra
eða fimm syni hans.
“‘Segðu Challi að koma
hingað og tala við þessa menn
á þeirra máli", sagði höfðingj-
inn, sem sat hjá honurn.
Westall var klæddur í sjó-
mannaföt úr grófum, bláum
ENDURMINNINGAR
Eftir Fr. Guðmundsson.
Frh.
Hann las þá upp bréfin frá
fjarverandi piltum, og skaut
inn í setningum sem mintu
okkur hina á löngu gleymda
eiginleika höf. og varð þar að
hlátur mikill, hvað eftir annað.
Þá var og auðfundinn kærleik-
ur hans til allra, sem hann
mintist á og verið höfðu á
skólaum, og undunarvert var
það hvað hann hafði frétt um
þá flesta, og gert sér far um
að vita hvað þeir höfðu fyrir
stafni eins og til að læra af
því ávexti lyndiseinkunnanna.
Margt er það sem eg endur-
minnist frá Möðruvölljum ■ í
sambandi við matarmálin, en
allt er mér það ógeðfeit, og
engum getur orðið það til
gagns, eða skemturnar, að ryfja
slíkt upp meir en eg hefi þeg-
ar gert. En það finst mér að
sþóla lífið, og félagslífið, eink-
um % á við< til þessa mikla
og mannmarga heimilis á
Möðruvöllum, og jafnvel út í
nágrennið, hafi alt liðið við
matarmálin. Haustið sem eg
kom að Möðruvöllum og allt
fram að jólum, var tíðin mjög
góð, lengivel auð jörð og sól-
skin daglega, en seinna léttur
snjór, en lítil frost og þægileg
veður flesta daga. Allt skóla-
stgrf- fór fram á vissum tím-
um, jefnvel vissum mínútum.
svo engu mátti muna. í svefn-
stofunium gekk alt á víxl, einn
gat ekki sofið á morgnana,
annar gat ekki sofnað á kvöld-
in; var þá oft afhent að kvöldi
og endurgoldið að morgni í
óhefluðum stíl, bæði til orða.
og verka; þó ómentuð æskan
ætti þarna hlut að máli, þá
hafði henni einhversstaðar frá.
REYNIÐ EKKI AÐ VIDHAFA ÖFUGA SPAR-
SEMI MEÐ ÞVf AÐ NOTA ÓDYRT LAUST,
EÐA PAKKA-TE — MEÐAN BLUE RIBBON
FÆST Á SANNGJÖRNU VERÐI
Blue Ribbon Limited
WINNIPEG
CANADA

Sigurdsson, Thorvaldson
co.
LTD.
GENERAL MERCHANTS
ÚTSÖLUMENN FYRIR IMPERIAL OIL LIMITED
ROYALITE COAL OIL, PREMIER GASOLINE
TRACTOR AND LUBRICATING OILS
ARBORG
Pbone 1
RIVERTON
Phone 1
HNAUSA
Phone .11, ItinK 14
MANITOBA, CANADA.
komið það heilla ráð, að láta
bómullardúk, og hélt á barða-?hver anann skera úr málum.
Ol<
SÉRHVER BONDI í Vestur-
Canada getur nú selt uppskeru
sína á opnum markaði. Þús-
undir fyrri viðskiftavina ætla
nú að láta United Grain Grow-
ers selja korn sitt.
UNITED GRAIN GROWERS
byggja viðskifti sín við bóndann á gagn-
kvæmum skilningi, fjárhagslegum traust-
leika, og tuttugu og fimm ára reynslu í
því, að selja uppskeru hans á opnum
markaði. Æfing og reynsla þessa bænda-
félags og þjónusta þess í þágu viðskifta-
vina sinna, á fáa, eða enga sína líka í
Vestur-Canada.
Tryggið hag yður og afgreiðslu, með því
að senda korn yðar í U. G. G. kornhlöðu.
eða beint til United Grain Growers
Limited.
stórum hatti úr pálmalaufum. t eða jafna baggamuninn.
Hann gekk inn eftir salnum | Sérstakt og rúmgott timb-
og heilsaði konunginum og} urhús hafði verið byggt laust
frá skólanum; þar kendi Þorð-
ur Thoroddsen leikfimi, glím-
ur og dans og ótal aðrar heilsu-
samlegrar hreyfingar. Oft höfð
um Við um helgar dans í þessu
húsi; fyrir dansinum var mest
spilað á harmoniku. Það voru
að vísu til fíóVfn en engir
listfengir fíólínspilarar, og var
lítið við það átt að stilla þau
með harmonikunni. til ful!-
komnari fyrirsagnar um dans-
sporin. Stefán Jónsson, sá er
eg áður m\ntist á, spilaði bezt
allra pilta á harmoníku. Hon-
um gekk styrt að læra, og var
allann veturinn sá neðsti eða
annar sá neðsti í sínum bekk:
heldur var á hann sest og hon-
um strítt en þá var hann upp-
áhald alls fagnaðar er í dans-
salinn var komið. í5g veit að
eg hefi strítt honum eins og
aðrir; var hann þó æfinlega
vinalegur við mig eftir að eg
hjálpaði honum úr lítilsháttar
klípu á Akureyri. Einusinni
settist eg hjá honum í dans-
f höfðingjunum á þeirra máli
I síðan snéri hann sér að trú-
= boðunum.
| “Góðan daginn, herrar mín-
ir. Eg heiti Charles Westall og
á hér heima. Konungurinn
biður mig að spyrja yður um
erindi yðar og að . á hvern
hátt hann geti orðið yður að
liði. Hann talar lítið í ensku
sjálfur og óskar þess, að eg
tali fyrir sína hönd.”
Séra Gilead Bawl stóð upp.
rétti út hægri hendina og benti
með vísifingrinum á Westall.
“Gamli maður”, sagði hann,
“eg hefi heyrt þín getið. Þú
ert einn þeirra ólánssömu
manna, sem ekki eiga heima
í hjörð drottins, og sem með
því að vera hættulegur og illur
heiðingi, hafa gert þeim mik-
ið ilt. Þú getur sagt konung-
inum frá mér, að eg geti ekki
talað við hann með aðstoð
jafn óguðlegs manns og þú ert.
Frh.
salnum, þar sem hann sat!
rennandi sveittur með harmon-
iku, og hélt öllu fjöri á lofti;
eg hugleiddi snöggvast hve
mikill gleðivaldur þessi til-
komulitli en góðlegi piltur gat
nú verið, og eg sagði við hann:
Þú ert snillingur að spila á
harmoniku. Hann leit undur
vinalega til mín og þagði litla
stund, en hann var bljúgur í
íund, og eg sá, að það komu
tár fram í augu hans um leið
og hann sagði: Engum er alls
varnað. Þessi hans framkoma,
hans tilfinningaríki, og afstaða
til félagslífsins, hreyf mig svo,
að eg stríddi honum ekki fram-
ar. Danssamkomurnar okkar
verkuðu á nágrennið eins og
veiðinn möskvi eða öngull í
sjónum, ungu og rjóðu heima-
sæturnar, voru svo nærgætnar
að koma úr öllum áttum til
að dansa við okkur, en það
var eitthvað skylt því sem Þor-
steinn Erlingsson lýsir að
gömlu feðrunum og mæðrun-
um þótti þá líka vissast að
vera sjálfum með og sjá hvað
fram færi; vorum við þá stund-
um heppilega mintir á búskap-
ar áhugann og annríkið. því
blessaðar gömlu konurnar
höfðu ekki gleymt prjónunum
sínum heima og skildu það rétt
að þeir óprýddu ekkert kjölt-
una# þeirra þar sem þær sátu
og veittu því eftirtekt hver
það var, sem dansaði mest við
eftirlætið þeirra, um leið og
þær reyndu að ryfja það upp
hvernig þær hefðu nú litið út
á gjafvafictarskeið^nju, og þá
voru þær einsog áður meir
orðnar svo hlutvandar um feg-
urðar útlitið, að þær komu
auga á svolitla mosatægju úr
lambhúsheyinu í skegginu á
karlinum, sem sat við hliðina
á þeim, einsog hann hafði lof-
að að gera, bæði í blíðu og
stríðu. Þá ríkti j|lment sið-
prýði í landinu, engir báðu um
framhjá nema stórhöfðingjar.
Einn klukkutíma í hverri
viku voru æfðar glímur og ein-
Frh. á 7. bls.
MJOLKIN
VÍSAR
-leiðina til heilbrigðis.
Iaitið hvern meðlim heimii
isins strax fara inn á City
Miik veginn tii heilbrigðis.
ÍUf
Sími 87 647
466 SVEITA KORNHLÖÐUR
| Útskipunarstöðvar í Port Arthur og Vancouver.
Export Offiees at New York and
Wlnnipeg
í |
S United Grain Growers í
!
LIMITED
í
Ban k of Hamilton Chambers
WINNIPEG
Lougheed Bldg.
CALGARY
GlLLETT’S
Hreinsar ÞVOTTA SKÁLAR
SKOLRENNUR og
SETSKÁLAR
Flake Lye
*Eigi skal leysa upp
lútinn í heitu vatni.
Notið Gillett’s Lye óblandað i skol-
rennurnar til þess að halda þeim hrein-
um. •
Kastið örlitlu af þvi í setskálina og
skolfatið, vikulega, það hreinsar burtu
öll óhreinindi og sparar margar dýrar
viðgerðir.
Til alls heimils þvottar, ein matskeið
af Gillett’s Lye uppleyst I köldu vatni*
er hið bezta, hvort heldur nota skal &
gólf, baðherbergi eða frysti skápa.
óblandað fyrir skolrennur
óblandað i setskálina
Blandið til algengra nota
GlLLETT’S Lye “Eats Dirt’’