Heimskringla - 16.12.1931, Blaðsíða 3

WINNIPEG 16. DES. 1931
3 SÍÐA
Við glampan
JÓLA
KERTUNUM
Þegar þér eruð sezt umhverfis borðið, kringum
glampann af jólakertunum, þá viljum vér mega
óska yður, íslenzku vinir og viðskiftamenn, allrar
ánægju og heilla, yfir þessa alda-gömlu fagnaðar-
og friðarhátíð.
OF CANADA LIMITED
WINNIPEG,
70 PRINCESS ST
Þau eiga lágt og lítið borð
og lítinn disk,
og iitla skeið og lítinn hníf
og lítinn fisk.
Og lítið kaffi, lítið brauð
og lítil grjón, —
því lítið borða litla Gunna
og litli Jón.
Þau eiga bæði létt og lítil
leyndarmál,
og lífið gaf þeim lítinn heila
og litla sál.
Þau miða alt sitt litla líf
við lítinn bæ,
og lágan himinn, litla jörð
og lygnan sæ.
Þau höfðu lengi litla von
um lítil börn,
sem lékju sér með lítil skip
við litla tjörn,
en loksins sveik sú litla von
þau litlu flón,
og lítið elskar litla Gunna
hann litla Jón.’’
“Söngur loddarans’’ bregður upp fyrir okkur mynd af hinni
fyrirlitlegu mannveru, sem skríður fyrir hvers manns dyr og að
allra fótum. Þar eru þessi tvö erindi:
“Eg blæs í lýginnar lúður
og leik á hégómans strengi,
og hræsninnar bumbu ber eg,
svo bergmálið hljómi lengi,
og sé eg í sölum kvenna,
þá syng eg um þeirra yndi.
Eg haga svip eftir sveitum
og seglum eftir vindi.
Hjá þeim, sem heiminum hafna
og himininn þykjast erfa,
læt eg með list og prýði
léttúðarsvipinn hverfa.
þá læzt eg elska og aumka
alla, sem flaka í sárum.
S'»<B?'»a!'*,e'»«'»«'»«?#S>'»Æ!'»'»'»íS'#Æi'»,:»'»<iS'*«i'#fi5'»«i'»«'»tí?'»tf'»,Si'»ír;*
A. S. Bardal og þeir sem hjá honum
vinna, óska öllum sínum mörgu við-
skiftamönnum og vinum hjartanlega
GLEÐILECRA JÓLA OG
FARSÆLS NÝÁRS
A. S. Bardal
Útfararstjóri.
843 SHERBROOKE STREET
Símar: — 86 607 og 86 608
Þú lýtur höfði, læðist áfram; —
líf þitt er auðn og tóm.
Hverju átt þú að fagna og flytja
fórnir og þakkargjörð?
Ef til vill hefðir þú átt að fæðast
á annari jörð. —’’
og síðar í kvæðinu er þetta:
“Þú bergðir glaður úr bróðurhendi
hið beiskasta vín.
Þú gleddist, ef bogin betlikerling
brosti til þín,
ef böðullinn nefndi þig bróður,
ef níðingur nefndi þig vin;
en von þín er dauðadæmd
við draumanna aftanskin.’’
Við lestur kvæðisins “Svarta dúfan’’ flýgur okkur ósjálf-
rátt í hug setningin, sem sögð var fyrir öldum síðan: Sá sem
syndlaus er, kasti fyrsta steininum. Skáldið endar kvæðið svona:
“Eg vil anda yl að sárum
alls, sem leið á horfnum árum,
signa og lauga sorgartárum
særðu brjóstin þín.
Svarta dúfa, systir mín."
Smalasporin okkar, sem slitum æskuskónum við fjár-
geymslu á íslandi, gleggjast við lestur kvæðisins “Hirðinginn’’,
PEUmERS
COUNTRY CLUB
JPECIAL
The BEERThat Guards
Q,UALITY
Phones: 42 304
41 111
Jóla- og* MýársósRir
frá
Andrews, Andrews, Burbidge
and Bastedo
Barristers, Solicitors, Etc.
—111 BANK OF NOVA SCOTIA BUILDING
Corner Portage Ave. and Garry St.
WINNIPEG —:— MANITOBA
\
I
101—111 BANK OF NOVA SCOTIA BUILDING 2
m
*
p
$
p
og ekki laust við að rifjist upp gömul æfintýri, þegar álfarnir
kölluðu til okkar frá hverjum hamri og hól. Þar eru þessi erindi:
“Eg er hirðingjasveinn. Eg rek hjörð mína einn
yfir heiðar og lynggróin fjöll.
Og víður og blár hvelfist himininn hár
yfir hnjúkanna eilífu mjöll.
Eg þekki hvern stein, hverja gnýpu og grein
og glettist við álfa og tröll.
Við fjalianna bygð tók eg falslausa trygð,
þar er frelsiö og gleði mín öll.
Og við brakandi glóð syng eg lífinu ljóð,
meðan langspilið grætur og hlær.
Eg blessa hvern mann, eg verð barn; sem að ann
hverju blómi, er í moldinni grær.
Eg lofsyng hann hátt, þennan lifandi mátt,
sem ljóma á fjöllin mín slær.
Eg svng hátíðalag um hvern deyjandi dag,
sem dauðanum flytur mig nær.’’
“Hinn misskildi’’ er ágæt mynd af manni, sem eftir lífs-
tíðar umbótatilraunir sínar missir kjark og sjálfstæði. Kvæð-
ið endar svona:
“Hann vildi til góðra
verka hvetja,
var svikinn af öllum
og svívirt hetja;
af heimskum hæddur
og höfuðsetinn.
Öll hans orð
voru einskis metin.
Við lýðinn hafði hann
lengi barist,
eitruðum örvum
og ógnum varist.
Hugsjónir hans
voru heygðar í níði.
Svo dróg hann sig út
úr dagsins stríði.
Og reikar um torgin
tötrum vafinn,
með brennivínshattinn
og birkistafinn,
en kringum hann kvika
kynjamyndir,
lastyrði lýðsins
og lognar syndir."
“Litla kvæðið um litlu hjónin" er svo sérkennilegt og smell-
ið, að eg get ekki stilt mig um að taka það alt upp hér:
“Víð lítinn vog, í litlum bæ k
er lítið hús,
í leyni inni í lágum vegg
er lítil mús.
Um litlar stofur læðast hæg
og lítil hjón,
því lágvaxin er litla Gunna
og litli Jón.
Með gömlum gigtveikum klerkum
græt eg krókódílstárum.’’
Kvæðið “Norn" lýsir áhrifum þeim, sem lausmælgi og heit-
rof geta haft á unga, saklausa konusál. Þar er svo komist að
orði:
“Eitt sinn var eg
ung og frjáls,
með hvítan barm
og hvítan háls.
Ungur maður
á mig leit.
Enginn veit
r og enginn veit.
Allar stjörnur
stigu danz.------
Sængin mín
var sængin hans.
Rigni eldi
yfir þann,
sem aldrei segir
sannleikann.
Þann skal kvelja
og kæfa í reyk,
sem altaf sór
og altaf sveik.
Sá skal friðlaus
flakka um hjarn,
sem yfirgaf
sitt eigið barn.
Þeim skal kvikum
' kasta á bál,
sem gerir norn
úr góðri sál.
“Helga jarlsdóttir’’ er snildarlega vel ort kvæði. Svo er og
kvæðið um Hallfreð vandræðaskáld. Höf. lætur Hallfreð gera
þpssa fögru og drengilegu yfirlýsingu, þegar lífsferlinum er lok-
ið og hann stendur augliti til auglitis við dauðann, þenna vin
allra manna, sem lífslýgin verður síðast að hopa á hæli fyrir:
“Með dirfsku skal drykkjar njóta.
Djarfur gekk eg til blóta.
Viðsjál mun trú mín teljast.
Eg tók skírn til að kveljast.
(Prh. á 6. bls.)
í
1