Heimskringla

Dagsetning
  • fyrri mánuðurjanúar 1940næsti mánuður
    SuÞrMiFiLa
    31123456
    78910111213
    14151617181920
    21222324252627
    28293031123
    45678910

Heimskringla - 17.01.1940, Blaðsíða 4

Heimskringla - 17.01.1940, Blaðsíða 4
4. SÍÐA HEIMSKRINCLA WINNIPEG, 17. JANÚAR 1940 Uu’imskrtniila | (StofnuO 1S86) Kemur út t hverjum miOvikudeot Elgendur: THE VIKING PRESS LTD. SS3 oq SS5 Sargent Avenue, Winnipeg Talsimia 86 537 VerS blaðslns er $3.00 é.rgangurlnn borglst tyrlrfram. Allar borganlr sendlst: THE VIKING PRESS LTD. g 311 vl6skKta brél blaSlnu aSlútandl sendlst: | K'nager THE VIKINQ PRESS LTD. S53 Sargent Ave., Winnipeg Ritstjóri STEFÁN EINARSSON Utanáskrift til ritstjórans: editor heimskringla 853 Sargent Ave., Winnipeg ••Helmskrlngla” ls publlshed and printed by THE VIKINQ PRESS LTD. S53-SS5 Sargent Avenue, Winnipeg Man Teleptoone: 86 537 WINNIPEG, 17. JANÚAR 1940 FYRSTA STRÍÐSLÁN CANADA Sambandsstjórnin hefir ákveðið að taka lán nokkurt til framkvæmda málum þeim er hún hefir með höndum í þágu stríðsin3. Það er fyrsta stríðslánið er hún tekur. Var eigi við því að búast, að hjá því yrði kom- ist. Skattarnir er hún lagði á í byrjun stríðsins, gátu ekki fullnægt þörfinni síðar þó að sumu leyti mættu frekir heita. Lántakan hófst s. 1. mánudag. Fjár- hæðin sem fram á er farið, er tvö hundruð miljón dalir (200,000,000). Ætlast er til að það verði alt tekið innan lands, í Can- ada. Mun þar um mestu valda sá mikli gengismunur, sem er á peningum hér og í New York. En lán þetta er auk þess ekki svo hátt, að nokkur erfiðleiki verði því samfara, að hafa það hér saman. Þeir sem á annað borð hafa sparifé, munu, bæði þegar á hina brýnu þörf lánsins er litið og hitt að fé þeirra verður ekki á annan hátt betur ávaxtað, ekki liggja á liði sínu. Verðbréfin eru minst fimtíu dalir ($50.00) hvert; eru þau ekki hærri en þetta til þess að hver og einn, sem nokkurt sparifé á, geti verið þátttakandi í kaupum þeirra. Það er og jáfnvel veittur nokkur tími á greiðslunni fyrir það. Nefndin sem skipuð hefir verið til að sjá um framkvæmdir lántökunnar um alt land, er þessi: Hon. J. L. Ralston, fjármálaráð- herra King-stjórnarinnar, formaður. Hann aðstoða fimm menn, er allir hafa áður verið fjármálaráðherrar: Sir Thomas White, Sir Henry Drayton, the Rt. Hon. R. B. Bennett, the Hon. E. N. Rhodes og the Hon. C. A. Dunning; fjórir hinna fyrstnefndu eru íhaldsflokksmenn. Til aðstoðar þessari yfirnefnd, eru skip- aðir fjármálaráðherrar allra fylkisstjórna landsins. Sambandsstjórnin tók lán er nam einni biljón dala ($1,000,000,000), í síðasta stór- stríði, öll árin, er stríðið stóð yfir. Var sem næst helmingur þess láns alls tekin í Canada. Lántakan sem nú er hafin, er ekki mikil hjá því. Lánin sem menn skrifa sig fyrir, verða talin tekin frá 1. febrúar á þessu ári og greiðast því vextir af þeim frá þeim tíma. YILL HÆTTA VIÐ FINSKA ÆFINTÝRIÐ? Blaðamaðurinn nafnkunni, A. C. Cum- mings, á Englandi, skrifaði eftirfarandi grein 13 janúar eg birti í blaðinu Winnipeg Tribune: “Stalin fýsir að hætta stríðinu við Finna. Honum er ljóst að sá hernaður er að verða kostnaðarsamur Rússum. En hann verður að minsta kosti að vinna einn sigur, svo hann haldi persónulega áliti sínu, seip valdhafi, og lappa upp á her- frægð Rússlands, sem talsvert hefir dvín- að. Stríðið verður því að halda áfram, sem stendur, en hitt er líklegt, að tæki- færin vaxi til að reyna að semja frið. Það er meira að segja allmikið um það talað í Berlín, Moskva og ýmsum höfuð- borgum hlutlausra landa, að Hitler sé á- hyggjufullur út af áframhaldi stríðsins í Finnlandi og bíði eftir tækifæri, að bjóða milligöngu sína sem friðar- og sáttasemj- ara þessara stríðsaðila. Það er nú skoðun manna í London, að Rússar hafi aldrei búist við hinni harð- snúnu vörn Finna. Stalin hélt, að fáeinar flugárásir mundu nægja til þess að ná í héruð þau, er hann girntist svo mjög í Finnlandi, cg sem það bjó undir, að vernda sig fyrir Þjóðverjum í Eystrasaltslöndun- um, ef þeir skyldu verða sigursælli í stríð- inu en Bretar. Nú hefir hann komist að raun um alt annað og að hinum annálaða rússneska her, hefir verið tvístrað af her Finna, þó einn f jórði að stærð sé við hann, eða tæplega það. Það er all-eftirtektavert, að blöðum og útvarpi á Rússlandi hefir aldrei verið leyft að birta fréttir af stríðinu í Finn- landi. Alt sem þau hafa frætt þjóð sína um er, að nokkrir menn hafi farið þangað til þess að aðstoða verkamenn, er í Finn- landi væru að hefja uppreist gegn kapital- istastjórninni þar. Þrátt fyrir þetta fréttabann, eru nú fyrst fréttir að berast þjóðinni um þetta stríð; er hún alt annað en ánægð með það og óttast afleiðingarnar. Járnbrautaflutningar eru mjög ófull- komnir til að nægja hernaðarþörf í Rúss- landi. Að koma vörum til hersins hefir reynst afar tafsamt vegna illrar skipu- lagningar á flutningum. Þetta á ekki að- eins við flutninga til hersins á landamær- um Finnlands, heldur hvar sem herinn þarf annar staðar að koma saman. Það hefir og orðið þjóðlífinu heima fyrir til mikils ógagns að svona er og hefir hamlað starfi og framkvæmdum víða um land. Stalin mun nú vera þetta alt orðið ljós- ara en áður. Að hann æski friðar, er því hvorki ástæðulaust né ósennilegt.’’ ÁFENGISNAUTNIN YERST Fyrir nokkru lagði tímaritið Samtíðin þá spurningu fyrir fjölda manna, af hverju íslenzkri menningu stafaði mest hætta nú á dögum. Svörin urðu margvísleg, sem við var að búast, svo sem lygar, óheilbrigt uppeldi, aðflutt blekkinga-áhrif, flokks- fargan með fyrirlitningu á reynslu og réttri hugsun, skortur á sannleik, réttlæti og kærleika, vanbrúkun íslenzks máls og hirðuleysi um sanna íslenzka menningu. Eitt svarið var áfengisnautnin. Sá er það sendi, var Friðrik Ásmundsson Brekkan, rithöfundur. Með því að fá svörin voru ákveðin og ítarlegri, skal það í heild sinni birt hér: Sökum fámennis stafar íslenzku þjóð- inni tiltölulega meiri hætta af áfengis- nautninni en flestum öðrum þjóðum. Hún er hættuleg heimilismenningunni og uppeldinu, hættuleg uppvaxandi og ó- kominni kynslóð, hættuleg fyrir siam- kvæmislífið og skemtanalífið, sem á að vera til endurnýjunar og aukins menning- arþroska, hættuleg fyrir öll heilbrigð fé- lagsleg störf og félagslega þróun. Hún skapar óreiðu í fjármálum og einkalífi manna og er undirrót glæpa og óknytta. Hún er hættuleg í sambandi við alla tækni og þó sérstaklega farartæki nútímans. Hún er hættuleg fyrir fjárhag einstakling- anna og efnahagslega menningu; yfirleitt hættuleg allri heilbrigði, andlega og efnis- lega. Þetta eru í fáum orðum sömu kenningar, sem eg oft hefi haldið fram áður opinber- lega, og mér er það fullkomin alvara, að ekkert annað einstakt fyrirbrigði í þjóð- lífi okkar nú sé jafn ískyggilegt og áhrifa- ríkt í þá átt, að menningu okkar geti staf- að hætta af því. Auðvitað má benda á fleira en áfengið eitt, en einhvers staðar myndi það þó koma í samband við áfengis- niautnina, eða sem afleiðing hennar. KONUR ÆTTU EKKI AÐ LESA ÞETTA! Robert L. Ripley heitir maður; Hann ritar greinar með fyrrisögninni “Believe It or Not” í blöð og er að líkindum heims- kunnur maður fyrir það. Hann er flestum víðförulli, hefir heimsótt lönd og lýði um allan heim til að viða að sér efni í greinar sínar, þar á meðal fsland. Enda eru þær hinar eftirtektaverðustu. Úr ferð sinni til íslands, höfum vér aðeins séð hann geta þess, er hér fer á eftir í sínu “Believe It or Not” skrifi: “Norðurlandastúlkur! Þær eru sem blóm vallarins hjá öðru grasi, gæddar meiri og náttúrlegri fegurð en — ja — eg veit ekki hvort eg á að vera að segja það. Mig hefir heldur enginn um þetta spurt. En hefði einhver gert það, hefði eg svarað þessu — og því með, að tyrkneskar stúlkur væru einnig einkar fagrar. En eitt er víst í mínum huga, og það er, að íslenzkar stúlkur séu fegurstar allra. Úr fegurð frakkneskra og spánskra kvenna, ætla eg alt of mikið gert; hún er uppgerðarleg og óeðlileg. Konur eru yfirleitt laglegar í Eurasia (þar sem Evrópa og Asía koma saman) og grískar stúlkur, einkum á Ióna- eyjum, eru bráðsnotrar-------.” ÞJÓÐABROTIN MÖRGU í CANADA OG HITLER Eftir Watson Kirkconnell III. Kafli—Skandinavar í Canada Canadamenn af skandnaviskum uppruna eru óskiftir fylgismenn lýðræðisins. Þeir eru og einróma andstæðir framferði Hitl- ers. Samkvæmt manntali 1931, eru hér 228,- 048 menn af skandinaviskum uppruna. Þeir eru af þessum þjóðum: 34,118 Danir, 19,382 íslendingar, 93,243 Norðmenn, 81,306 Sviar. Fullur helmingur þeirra er fæddur vestan hafs. Af íslendingum eru tveir þriðju fæddir í Canada. Eins og skandinavisku þjóðirnar hafa sýnt það í Evrópu að þær hafi ef til vill náð hærri menningu yfirleitt, en nokkrar aðrar þjóðir, svo eru landar þeirra hér, hinir þroskuðustu og dómgreindustu lýð- ræðissinnar, sem hér er að finna. Hversu þroskaðan karakter þeir hafa og eru lög- hlýðnir, sézt bezt á fangaskýrslum lands- ins, er bera með sér, að við lögin verða langsamlega fæstir brotlegir af þessum þjóðum í öllu landinu. Hinn fólksflesti af þessum þjóðflokkum, Norðmennirnir, gefa hér út tvö blöð: “Vancouver Posten”, í Vancouver og “Noröna” í Winnipeg. í hinu fyrnefnda, eru engar ritstjórnargreinar, en hið síð- ara, er Magnús Talgoy stjómar, er strang- pólitískt. Gott sýnishom af því, er þessi dómur um stefnu Hitlers (sérstaklega í Austur-Evrópu): “Þýzkaland hið nýja, lætur ekki slá skjaldborg um sig, eins og það gerði á dög- um keisarans”, segir Hitler í ræðu er hann flutti fyrir istríðið. Það getur verið eitthvað af viti í þessu. En það virðist ekki vera hinum góða Adolfi nein bending um það, að forðast að feta í fótspor keis- arans og láta aðrar þjóðir umkringja Þýzkaland, sem ekki getur annað leitt af en hrun, eitt hið mesta hrun í nútímasög- unni. Og þessi glámskygni maður hikar ekki við að tala um sig, sem eftirmann Bismarcks! Adolf Hitler hefir tækifæri sem enginn maður á undan honum hefir haft og sem ólíklegt er að nokkur eftir hann hafi. Hann hefir það á valdi sínu, að iðrast sinna fyrri synda og jafna sakir við aðrar þjóðir með því að keppa við þær í friði um markað heimsins. En með 70 miljónir ofbeldis- seggja sér að baki, sér Hítler það ekki, að án þess að skifta í friði við Breta, Banda- ríkin, Canada og fleiri ríki, er efnaleg framtíð Þýzkalands óhugsanleg. f nútíð sem í framtíð, veltur gæfa Þýzkalands á þessu, en ekki draumum Hitlers um að sólin hætti að skína á öll önnur lönd eða aðrar þjóðir, en þýzku þjóðina, hvort sem sæluríkið er í huga hans Ukraine eða önn- ur lönd. Og skifti Hitler ekki brátt um stefnu, legst ríki hans eins skjótt í rústir og það reis upp úr þeim eftir stríðið. Hvort sem frægð hans nú verður löng eða skömm, umflýr hann' ekki dómsdag sinn. Nýja Þýzkaland er stórt og voldugt á pappírn- um. En þýzka þjóðin er orðin ein af fá- tækustu þjóðum; hún stendur nú uppi á skyrtunni og er gersamlega firt allri von og andlegu lífi.”—(6. apríl 1939). Þrjú svensk-canadisk vikublöð, “Canada Tidningen” í Winnipeg, útgefið af Mr. Esse Ljungh, “Canada Posten” í Winni- Peg, stjórnað af Mr. F. O. Gustafson, og “Nya Svenska Pressen”, í Vancouver, gefin út af Mr. M. M. Lindfords — er skoðana- lega lítið annað að segja um, en norska blaðið er á var minst. Og svipað er að segja um eina danska blaðið, sem'hér er gefið út, vikublaðið “Danske Herold”, í Kentville, N. S.; útgefandi þess er Mr. Odin Knutze. Á siðgæði og trú, í lútersk- um tón aðallega, leggja öll þessi blöð nokkra áherzlu, en eru mjög frábitin öfga- stefnum í stjórnmálum, svo sem fasisma eða kommúnisma. Canada Tidningen skýr- ir þetta ef til vill bezt með eftirfarandi orðum: “Hugsjónastefna sú, er nú virðist efst á baugi í Mið-Evrópu, er í því fólgin, að út- rýma frelsi og öllu sem varandi verðmæti hefir fyrir mannkynið. Hún er eins og flóð, sem grefur jarðveginn undan stoðum menningarinnar, kristindómi og kirkj- um.”—(25. maí 1939). Skoðunum íslendinga vestan hafs er að kynnast í tveimur vikublöðum þeirra, Lögbergi” (ritstj. Einar P. Jónsson) og “Heimskringlu” (ritstj. Stefán Einars- son). Þau eru bæði gefin út í Winnipeg. Þeim ber aðallega á milli í trúmálum. Er Lögberg strang-lúterskt í kirkjumálum, en Heimskringla er mjög fylgðjandi ís- lenzkri frjálstrúarkirkju eða Únitörum. fslendingar eru mjög samgrónir þjóðlífi þessa lands og láta sig hin þýðingarmeiri mál sig nokkru skifta, svo sem stöðulög ogf stjórnarskrá Canada. Sam- bandsþingmaður þeirra fyrir Selkirk-kjördæmi, * Mr. Joseph Thorson, flutti.frumvarp á þingi s. 1. ár, er að því laut, að ákveða afstöðu Canada frekar í utanrík- j is málum hennar og stríði. Hér er ekki farið fram á neinn að- iskilnað, heldur er að ræða um stefnu, sem Canadamönnum, bæði af frakkneskum og brezk- um ættum þykir nokkru skifta og segja má, að því lúta, hvort að ráðuneyti Canada geti steypt landinu út í stríð, án þess að leita atkvæða eða vilja þegn- anna um það. En að íslendingar séu andvígir stefnu Hitlers, mun engin efi á. Bera margar grein- ar það ótvírætt með sér er birst hafa um þau mál og skal hér á eina bent, eftir Mr. Walter J. Líndal, er birtist í Heimskringlu 5. apríl 1939: “Það er mikil þörf á að við áttum oss, sem bezt á því, hvar við stöndum í utanríkismálun- um, eins og nú er komið. Eng- inn veit hvert Hitler snýr sér næst. . . . Canada-menn hafa spurt sjálfa sig þessarar spurn- ingar. Við henni er aðeins eitt svar — að vér stöndum samefti- aðir, sem einn maður!” Mr. Thorson hefir á sama hátt, í þessu stríði, gefið sam- bandsstjórninni hiklaust at- kvæði sitt um það á þingi, að styðja Bretland. Skoðanir hinna 150,000 Hol- lendinga sem þetta land byggja, munu ekki vera langt frá þessu, en þeir hafa nú sameinast svo gersamlega þjóðlífi þessa lands, að þeir eiga ekkert blað, gefið út á sínu máli í Canada. STÓRU MÁLIN Alþingi hefir nú isetið í fulla 40 daga, en þó mun enn alt í mikilli óvissu um það, hvaða af- greiðslu hin stærri mál eiga að fá í þinginu. Þannig verður ekkert sagt um það ennþá, hvaða tökum Al- þingi tekur fjármálunum. Eng- in ályktun verður dregin um stefnuna, sem þingið ætlar að taka í þessum málum, út frá tillögum þeim, sem fram komu við 2. umræðu fjárlaganna. Þær tillögur voru fáar og yfirleitt veigalitlar. Hinsvegar flutti meirihluti fjárveitinganefndar frumvarp, sem hlotið hefir nafn- ið “höggormurinn”, þar sem gripið er inn á ýms mál og mála flokka og reynt að draga úr út- gjöldunum. Engin eining mun ríkja um þetta mál í þinginu. Síður en svo; þar virðist hver höndin á móti annari, og isum blöðin, sem styðja ríkisstjómina ráðast heiftarlega á þetta frum- varp. Af þessu er Ijóst, að erfiðlega ætlar að ganga nú, sem endra- nær, að fá útgjöldin lækkuð. Þá verða altaf ótal Ijón á vegi. Sú hefir verið reynslan á undan- förnum þingum og sú ætlar að verða reynslan nú. En ef Al- þingi ætlar nú að ljúka störfum, án þess að draga verulega úr út- gjöldum ríkis -og bæjarfélaga, þá verður þjóðin fyrir miklum vonbrigðum, og þá er hætt við að umbótastarfið, sem menn væntu af þjóðstjóminni, verði lítið. Fleiri stórmál liggja óleyst á Alþingi. Má þar t. d. nefna kaupgjaldsmálið. Óhugsandi er, að þingið fari heim, án þess að trygt sé, að ekki logi alt í kaup- deilum eftir fjóra mánuði. Þetta er e. t. v. mesta vandamálið, sem fyrir þinginu liggur. Við sjá- um það, að dýrtíðin í landinu eykst stöðugt, og hún heldur áreiðanlega áfram að aukast, meðan stríðið stendur. En því meir sem dýrtíðin eykst, því meiri verða erfiðleikar fólksins, alls almennings. Alþingi verður að finna lausn á þessu vandamáli, þá Iausn, að sanngjarnlega sé tekið á óskum og kröfum verkamanna, án þess að of þungur baggi sé lagður á framleiðsluna. Það er vandi að rata hér meðalhóf, en sé fund- inn réttlátur grundvöllur, er öll- um fyrir bestu að löggjafinn tryggi vinnufrið. Enda þótt nú líði óðum að þinglokum, skulum við vona að Alþingi eigi eftir að leysa mest aðkallandi málin þannig, að allir geti við unað. Og það væri ekki vansalaust af stjórnarflokkun- um, ef Alþingi færi heim, án þess að ný stefna væri tekin í fjármálunum.—Mbl. 12. des. ISL AN DS-FRÉTTIR fslendingar þurfa að ala upp traustari dráttarhesta Eins og Tíminn tjáði lesend" um sínum í haust, hefir stjórn Búnaðarfélags íslands. ráðið nýj- an hrossaræktarráðunaut, Gunn- ar Bjarnason frá Húsavík. — Gunnar kom fyrir nokkru hing- að til lands úr námsdvöl erlendis og tók við þinu nýja starfi sínu- Tíðindamaður Tímans hefh átt tal við hinn nýja hrossa- ræktarráðunaut um álit hans á hrossarækt landsmanna og þmr erlendar nýungar, er hann hafði frá að greina, um rannisóknir á eiginleikum og starfsþoli hesta- — Að hverju álítið þér, að landsmenn eigi að stefna 1 hrossarækt sinni? — Eins og nú er komið höguiB bænda hlýtur jarðrækt og -hey- öflun að byggjast að mestu leyti á dráttarafli. Þess vegna verð- ur að leggja á það mesta áherzlu, I að ala upp góða og trausta drátt- ; arhesta. Eins og nú standa aak- ; ir mun víða skortur á örugguiu j og hentugum dráttarhest.um, og : áreiðanlega væri hagkvæmara 1 að hestarnir væru færri en betri- i Hestakynbæturnar þurfa að stefna að því að ala upp stærri iog sterkari hesta, þunga hesta |og klárgenga, og bæta úr ýms- um ágöllum í lundarfarinu. Oft ier byggingalagi fótanna einn'ig ábótavant og getur það orsakast ;af útiganginum, steinefnaskorti 1 að vetrarlaginu og slæmri hirð- j ingu hófanna. Reiðhestarnir þurfa hins veg- ar að vera léttir og liprir. — Hvað viljið þér segja uni markaðshorfur erlendis ? 1 — í löndum sem Danmörku, þar sem beitilönd eru lítil og þar af leiðandi mikill kostnaður við uppeldi hesta, hlýtur að verða nokkur markaður fyrir 1 þá. íslenzkir hestar eru mjög ú' , dýrir í Danmörku, seldir á l^ 1 krónur i Kaupmannahöfn í sum- ar, en aðrir hestar, þótt litlir séu, eru miklu verðhærri. Norsk- ir Vestlandshestar, sem aðeiiú eru lítið eitt stærri, eru til dæiU' is seldir á 600—800 kr., og svai" ar það uppeldiskostnaði í DaU' mörku. Til þess að íslenzkir hestar yrðu eftirsóttir par, þyrfti þeir að vera dálítið stæiri> betur uppaldir og tamdir. — Kyntuð þér yður exid ýmS' ar nýjungar í hestarækt í l inU' landi ? — Eg dvaldi um hríð í FinU' landi. Þar kyntist eg meðai annars aflmælum, sem notaðir eru til þess að komast að rauö um þrek hesta og þol. Hafa þessar tilraunir sýnt, að hest' arnir draga í hlutfalli við þyngó sína, auk þess sem skapferl1 þeirra hefir áhrif á þrek og þ°i' Þýzkir menn hafa orðið t1} þess, að gera athuganir á blóð1 hesta við vinnu. Hafa þær sýh*' að eiginleikinn til að halda súj" stigi blóðsins sem jöfnustu v1^ áreynslu, er afar mismunand1 hjá einstaklingum. Afkvæma' rannsóknir hafa leitt í ljós, ^ þessi eiginleiki er ættlægur. Einnig hafa þeir gert rann sóknir, sem miða að því að a' kveða, hve mikið fóðurefni hes^' ar þurfa ;sér til viðhalds og ^ orkuframleiðslu. Þessar rann- sóknir hafa sýnt, að örgeðJa

x

Heimskringla

Gerð af titli:
Flokkur:
Gegnir:
ISSN:
1181-3679
Tungumál:
Árgangar:
73
Fjöldi tölublaða/hefta:
3834
Gefið út:
1886-1958
Myndað til:
29.07.1959
Útgáfustaðir:
Ritstjóri:
Jón Ólafsson (1892-1894)
Eggert Jóhannsson (1894-1897)
Einar Ólafsson (1897-1898)
Baldvin Lárus Baldvinsson (1900-1913)
Gunnlaugur Tryggvi Jónsson (1913-1913)
Rögnvaldur Pétursson (1914-1914)
Magnús J. Skaftason (1914-1917)
O.T. Johnson (1917-1919)
Gunnlaugur Tryggvi Jónsson (1919-1921)
Björn Pétursson (1921-1923)
Stefán Einarsson (1921-1924)
Sigfús Halldórsson (1924-1930)
Stefán Einarsson (1931-1959)
Ábyrgðarmaður:
Frímann B. Arngrímsson (F.B. Anderson) (1886-1886)
Útgefandi:
Prentfélag Heimskringlu (1887-1897)
Walter, Swanson & Co. (1897-1898)
B.F. Walters (1898-1898)
Baldvin Lárus Baldvinsson (1898-1900)
The Heimskringla News & Publishing Co. (1900-1913)
The Viking Press, Ltd. (1914-1959)
Efnisorð:
Lýsing:
Almennt vestur-íslenskt fréttablað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað: 16. tölublað (17.01.1940)
https://timarit.is/issue/153815

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

16. tölublað (17.01.1940)

Aðgerðir: