Heimskringla - 13.02.1946, Qupperneq 4

4. SIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 13. FEBRÚAR 1946
Íícimskrinjila
(StofnuB 1SS6)
Kemur út ó hverjum miðvikudegi.
Eigendur: THE VIKING PRESS LTD.' ' •
853 og 855 Sargent Avenue, Winnipeg — Talsimi 24185
Verð blaðsins er $3.00 árgangurinn, borgist fyrirfram.
Allar borganir sendist: THE VIKING PRESS LTD.
Öll viðskiftabréf blaðinu aðlútandi sendist:
The Viking Press Limited, 853 Sargent Ave., Winnipeg
Ritstjóri STEFAN EINARSSON
Utanáskrift til ritstjórans:
EDITOR HEIMSKRINGLA, 853 Sargent Ave., Winmpeg
Advertising Manager: P. S. PÁLSSON
"Heimskringla" is published by and printed by
THE VIKING PRESS LIMITED
853-855 Sargent Avenue, Winnipeg, Man. — Telephone 24185
SKEMTISAMKOMA
WINNIPEG, 13. FEBRÚAR 1946
Gísli Jónsson sjötugur
ar móttökuveizlu fyrir íslenzka hefir á stuttum tíma safnað í 14
hermenn á Royal Alexandra hó- J stóra kassa af góðum fatnaði af
telinu í þessum bæ mánudaginn öllu tagi og yfir $150.00 í pen- Hin árlega samkoma Icelandic
18. febrúar; hefst hún klukkan * ingum, og það án þess að biðja | Canadian Club verður haldin í
7e. h. Formaður J. S. félagsins j nokkurn um tillag. Sumir hafa Fyrstu lútersku kirkju, mánu-
er frú J. B. Skaptason og stjórn-1 tekið að sér að leggja fram pen- dagskveldið, 25. fetor. kl. 8.15.
ar hún samsæfinu. Hún hefir nú, | ingaupphæð mánaðarlega til Undanfarin ár hefir samkom-
sem fyr, í félagsmálum okkar Is- i hjálpar umkomulausum börnum an verið haldin í Goodtemplara-
lendinga sýnt óþreytandi áhuga í Evrópu, sérstætt frá öðru líkn- J húsinu en aðsókn hefir aukist
og starfsþrek í að efna til þessar-, arstarfi. Yms félög hér í bæ hafa1 svo mjög að nauðsynlegt var að
ar veglegu veizlu til heiðurs og nú nýlega beðið um tækifæri að útvega stærra hús
ánægju þeim úr hópi landa taka þátt í þessu starfi með okk-
vorra, sem slíks eiga það allra ar nefnd og í þessari viku kom
manna’ fremst skilið. beiðni frá Women’s Canadian
Walter J. Lindal dómari býð- Club að mega aðstoða og eiga
ur hermennina velkomna með samvinnu með okkar söfnuði í
ræðu. Og eins og við á, minnist þessu verki. Alt þetta er virð-
séra Valdimar J. Eylands fall-1 ingarvert, og bendir ótvíræði-
inna hermanna og samhygðar Is- lega að hugur og hjarta meðlima
lendinga með þeim, er söknuður okkar er einhuga og samtaka að
líkna líðandi lýði, þegar neyðin
kallar.
og sorg býr í huga.
Eins og getið er um á öðrum stað í þessu blaði, varð Gísli
Jónsson prentsmiðjustjóri sjötugur s. 1. laugardag.
Gísli er hér svo þjóðkunnur maður í hópi Vestur-lslendinga,
að það gerist ekki þörf að kynna þeim hann. Eigi að síður, er það
vanalegt, að við slík eyktamót ævinnar, sé að einhverju leyti rifj-
aður upp æviferillinn. Það er sagt að góðra manna sé yfirleitt of
sjaldan getið; nær það eigi síður til Gísla Jónssonar en ýmsra ann-
ara. ,
Gísli er fæddur á Háreksstöðum á Jökuldalsheiði í Norður-
múlasýslu 9. febrúar 1876. Er sveitin ein hin fegursta á sumrum
og sannkallaður draumheimur heiðríkju, og frelsis, sem heiðar
Islands einar eiga að bjóða, þó sumurin séu stutt og vetrarríki oft
mikið. Á Háreksstöðum ólst Gísli upp, hjá foreldurm smum, Joni
Benjamínssyni og Guðrúnu Jónsdóttur og með systkinum sínum,
sem nokkur eru kunn hér vestra; er Einar Páll Jónsson skáld og
ritstjóri Lögbergs einn af bræðrum Gísla. Árið 1896 útskrifaðist
Gísli af Möðruvallaskóla og lagði eftir það prentiðn fyrir sig hjá
Birni Jónssyni yngra, er gaf út “Stefnir” á Akureyri. Kom hann
frá því starfi vestur um haf 1903 og byrjaði prentun her a eigm
spítur í Winnipeg. Byrjaði starf hans hér vestra með þvi.
Árið 1909 ibauðst honum stjórn stórrar prentsmiðju hjá hinu
volduga Great-West vátryggingar félagi, er hann tók, þo hug hans
væri þá næst, að hverfa heim aftur - og hefir stundað þa iðn
síðan.
Ekki hafði hann verið hér lengi, er hann fór að taka akveð-
inn þátt í félagslífi íslendinga. Hann innritaðist brátt í Unitara-
Söfnuðinn og tókst á hendur að prenta tímaritið “Heimir”, sem
gefið var út í þágu þeirrar stefnu. Á hann eflaust mestan þatt í a
rit það byrjaði að koma út og hélt áfram nokkur ár, því aldrei datt
honum í hug að slá þar slöku við, hvað sem prentara laununum
leið. Rit þetta var hið nýstárlegasta kirkjurit, sem a islenzku
hefir verið gefið út og má fyllilega heita brautlyðjandi í ut-
breiðslu frjálstrúarskoðana. Trúmál voru þar að vísu rædd en
frá sögulegu sjónarmiði; að öðru ieyti var efnið um viðhorf og
strauma í hinum andlega eða bókmentalega heimi. Fyrir að
halda úti þessu riti, hvernig sem á stóð og horfa aldrei í kostnaðinn,
hefir Gísli Jónsson lagt svo mikið til frjálstrúarmála Islendmga,
að ómetanlegt er, auk þess sem það ber fagurt vitni um einlægm
hans og áhuga fyrir þeim þjóðfélagsmálum, er til framfara og
aukins frelsis horfa.
Auk starfs Gísla Jónssonar innan frjálstrúar kirkjunnar í öll-
um skilningi, hefir hann ekki slegið slöku við í þjóðræknismálun-
um. Hann hefir þar ekki fremur en.í öðru, sem hann hefir sér fyrir
bendur tekið, gengið með hálfum hug til verks. 1 Þjóðræknisfé-
laginu hefir hann frá stofnun þess, haft ýms ábyrgðarmikil storf
með höndum, og var, fyrir vandvirkni þá, er hann hefir ávalt
sýnt í starfi sínu, valinn að séra Rögnvaldi Péturssyni latn-
um, til að annast ritstjórn og eftirlit með útkomu hins vandaða
“Tímarits” Þjóðræknisfélagsins. Hefir hann starf það enn með
höndum Er starf þetta hið lang-vandasamasta, sem Þjóðrækms-
félagið starfrækir og fáum hent að takast á hendur, að séra Rogn-
valdi látnum, er mótað hafði það, og sett hinar ströngustu reglur
um, að Vestur-íslendingum yrði ávalt útgáfa þess til soma. Og
með kosningu Gísla Jónssonar ár eftir ár til ritstjórnarinnar, má
ÁVARP FORSETA
á ársfundi Sambandssafnaðar
í Winnipeg 10. feb. 1946.
Skemtiskráin verður í alla
staði hin ákjósanlegasta, og
stendur til boða það allra bezta
sem völ er á bæði á sönglistar-
sviðinu og eins hvað ræðumenn
snertir. Mr. Nels Johnson, dóms-
málaráðherra N. Dakota flytur
aðalræðuna. Vordís Friðfinns-
son, ung mentamær frá Nýja ís-
landi, les upp kvæði á íslenzku.
Miss Thóra Ásgeirsson, sem er
Skýrslur safnaðarins bera með framúrskarandi snillingur í sinni
Eftir sex ár af helkulda nið-
dimmrar nætur, er að rofa fyrir
degi. Lamaður og hjartasár
heimur er að fálma til ljóssins,
reyna með fötluðum fótum að
ganga inn í dagsbirtuna. Hinir
mestu og beztu menn nútímans
halda á loft ljósbliki samvinnu
og bróðurhuga, sem úrlausn við
böli mannf élagsins; alheims
samband sem allir taka þátt í.
Okkar litli félagsskr.pur hefir
átt sínifm erfiðleikum að mæta
þessi sorgar og sviða styrjaldar-
ár, en við eins og allir, horfum
vonglaðir mót birtu hins kom-
andi dags.
Við höfum mætt erfiðleikun-
um, og ættum að vera örugg og
reiðubúin að gera okkar skerf í
endurreisnar starfinu. Guð forði
okkar íslenzku sálum frá að ein-
angra sig í sínu gamla skúma-
skoti með þá hugmynd að lifa
sjálfum sér eingöngu. Eg hef á-
valt átt þá bjargföstu trú að Is-
lendingar væru framsóknarfullir
og víðsýnir í anda og sízt mundi
eg trúa að fólk í ókkar félagsskap
muni bregðast þeirri hugsón,
þegar alheimur hTÓpar til sam-
vinnu og umburðarlyndis í starfi
fyrir heill mannfélagsins. Ein-
kunnarorð nútímans og komand>
ára er: samvinna og umburðar
lyndi, og við sem teljum okkur
frjáls og víðsýn ættum ekki að
hika við að taka höndum saman
við hvern sem er; hvaða þjóð
sér að hann er í betra ásigkomu
lagi fjárhagslega en hann hefir
oft verið, en það í sjálfu sér er
ekki* aðalatriðið, heldur hitt að
söfnuðufinn sem félagsskapur
og einstakir meðlimir hans eigi
þann orðstír í umhverfinu er
skapi vináttu og virðing. Eg held
að félagsskapur okkar eigi fleiri
vini en við höfum grun um, og
njóti almennrar virðingar. I því
sambandi vil eg minnast örfáum
orðum á prestinn okkar því mér
list leikur á píanó. Mr. Paul
Bardal er að æfa og undirbúa
samsöng (ladies’ trio), í honum
taka þátt konur og stúlkur sem
allar hafa frábærlega fagra söng-
rödd, og eru þæi;: Mrs. Lincoln
Johnson, Miss Ingibjörg Bjarna-
son, Mrs. R. Gíslason, Mrs. G.
Finnibogason, Miss Mattie Hall-
dorson og Mrs. V. J. Eylands.
Mrs. E. A. Isfeld aðstoðar við
hljóðfærið.
Þegar Icel. Canadian Club
finst hann eigi talsverðan þátt t heldur samkomur eða gleðimót,
, - _____T-ioA , , , ,1-_______* 1-...'_______
því áliti sem við njótum. Það
er enginn vafi að honum er á-
bótavant í mörgu; hann er eng-
inn mælskuskörungur og hann
gengur ekki fyrir hvers manns
dyr að biðja fólk að ganga í söfn-
uð eða sækja kirkju, en hann er
fyrirmynd í fremstu röð fyrir
unga sem gamla sem göfugur
maður í framkomu og sínu dag-
lega lífi. Hann lifir sína trú og
sína skoðun og logana kyndir í
mannanna sál. Hann sýnir trú
sína í verkunum. Hann er í-
mynd þeirra eiginlegleika, sem
maður ætlast til í einlægum
kennimanni. Sannleiksást hans
og hreinskilni samfara dreng-
lyndi í orði og verki, er leiðarljós
hverjum vegfaranda á lífsleið-
inni. Guð blessi séra Philip
Pétursson í starfi hans.
Það er eitt mál sem mér hefir
legið þungt á hjarta um nokkur
síðustu ár, 9g sem þessi söfnuð-
ur fremur öðrum ætti að hafa
forgöngu að hrinda í fram-
kvæmd. Það er að dr. Rögnvald-
þá er það aldrei með því augna-
miði að græða á þeim, en öllu
fremur er það gert sem þjónusta
látin almenningi í té. Það hefir
því verið ákveðið eins og fyr að
setja aðgang að þessari ágætu
samkomu aðeins 25c.
Aðgöngumiðar fást hjá Mrs.
B. S. Benson, Columbia Press.
skemtikvöld “Fróns” sækja þann
26. febrúar næstkomandi.
Það verður ekki unt, að skýra
hér frá öllu, sem til skemtunar
veTður, og er því fólk beðið að
fylgjast með auglýsingum í
næstu blöðum um “Frónsmótið”.
Sem undanfarin ár, erum vér
enn svo lánsöm, að mega fagna
góðum gesti frá íslandi, á þessu
þingi, og verður hann aðal ræðu-
maður “Fróns”, skemtikvöldið.
Gestur sá er Ingólfur Gíslason
læknir. 1 för með honum er
kona hans, Oddný Vigfúsdóttir.
Ingólfur er sagður vel máli far-
inn og skemtilegur, og fróður um
margt. Vér fögnum komu þeirra
hjóna.
Margt annað skemtilegt verð-
ut þar um að ræða, og svo eg
minnist aðeins á eitthvað af því,
sem fengið er til að skemta:
Elma Gíslason, einsöngur;
Ragnar Stefánsson, upplestur;
Kristján Pálsson, frumort kvæði;
Karlakór íslendinga í Winnipeg,
syngur þar nokkuir lög. Fleira
verður þar til skemtunar, sem
þið munuð sjá í auglýsingum
blaðanna.
Margbrotnar og góðar veiting-
ar verða fyrir alla í samkomusal
kirkjunnar.
Fjölmennið á “Frónsmótið”.
Það má enginn Islendingur vera
fyrir utan þá skemtun, sem þar
verður á boðstólum.
Davíð Björnsson
viö nvern sem er nvaoa ur Péturssonar sé minst á viðeig-
flokki sem hann tilheyrir, hvaða hátt_ Mannsins sem mest
UPPTININGUR
tungu sem hann talar, og þó
hann sé okkur ekki sammála í
óllum trúaratriðum, svo lengi
sem hann er reiðubúinn að rétta
okkur bróðurhönd í samvinnu
fyrir fullkomnara lífi einstakl-
ingsins og gæfu og gengi heildar-
innar. Við skulum ekki ávíta og
hallmæla þar sem oft er um lítil-
ræði að tefla og við skulum ekki
meo Kusimigu ux .—— — -------„ - rífa niður nema við höfum eitt-
ráða hvernig hann hefir gætt skyldu sinnar þar og hve veigamikið hvað betra að bjóða til að byggja
þjóðræknisstarf hans hefir verið. -- --------+r” or
Gísli Jónsson er listrænn maður, skáld gott og söngmaður.
Hann söng oft einsöngva á skemitsamkomum hér fyrrum, við
góðan orðstír, enda er rödd hans björt og hrein sem heiðaloftið
heima. Hann hefir og stjórnað kirkjusöngflokknum og var organ-
isti unifara-krikjunnar um skeið. Hann hefir gefið út all-stóra
kveðuT að í baráttunni fyrir
frjálsri trú meðal allra íslend-
inga, mannsins sem var djarfur
foringi og íslenzk hetja, manns-
ins sem átti í svo ríkum mæli
göfgi hjartans og speki andans.
Hann tjaldaði ekki til einnar
nætur, og merkið er hann reisti
verðum við að halda á lofti.
Mig langar í kvöld að sýna á
einhvern virkilegan hátt þá virð-
úr." mn'sanna^og frjálsa trú°er| ingu er eg ber fyrir hinum látna
upphafin yfir slíkt, og við reyn- leiðtoga og ætla eg þvi a ai -
um að læra að lifa þá trú en ekki J henda safnaðarnefndmm $100.00
aðeins að hampa henni á yfir-'er sé byrjun á Mmmngarsjoð
borðinu og í þýðingarlausum orð- dr. Rögnvaldar Peturssonar . -
,lrvi ..uin „ð4.+Q íiot er að lifa Eg fel safnaðarnefndinni þetta
ljóðabók eftir sig og prentað sjálfur, sem fátítt mun um skáld. og iogana kinda í mannanna sál,”, mal hvort sem hun a i ur pp -
Hann hefir og skiifað blaðagreinar og flutt erindi og haldið ræður \ segir höfuðskáld íslendinga, Da- legt sjalf að fara P
við mörg tækifærí Hann er mjög vel að sér í íslenzku máli og hinn \ við Stefánsson. Já, logana kynda fela það sersta ri ne n
smekkvisasti í vali orða; bera yfirleitt öll störf hans mikla vand
virkni með sér.
Kona Gísla er Guðrún H. Finnsdóttir, skáldkona. Er heimili
þeirra eitt hið prýðilegasta og hjónin bæði hin skemtilegustu heim
að sækja, síglöð, alúðleg og ræðin.
Um leið og samferðamennirnir þakka fyrir viðkynningu liðnu
í mannanna sál, svo starf þeirra
Eg vil að endingu þakka öllum
og líf verði fullkomið. Af verk-, sem hafa drengilega stutt mig 1
unum skuluð þér þekkja þá. Trú
mannsins kemur fram í verkum
hans.
Eg hlustaði með aðdáun á Dr.
áranna, óska þeir Gísla Jónssyni til heilla á sjötíu ára afmælinu Lotta Hitchmanova, Director
og á öllum ókomnum árum ævinnar. fyrir Unitarian Service Commit-
tee, er hún var hér á ferð nýlega,
og var að lýsa starfi Unitara fé-
lagsskaparins í Bandaríkjunum
og Canada, að liðsinna hungruðu
og hjálparlausu fólki víðsvegar
HERMANNASAMSÆTIÐ
Hermannasamsætið sem efnt
er til næstkomandi mánudag,
verður eflaust eitt af hinum
meiri og fjölmennari “mótum”
sem á meðal íslendinga eru hald-
in. Það er nú þegar vissa fyrir,
að um 700 manns verði þar, enda
verðskuldar málöfnið, sem þar er
um að ræða, að því sé óvanalegur
gaumur gefin. Þakklætisskuldin,
sem þjóðfélagið er í við hermenn
síðasta stríðs, verður aldrei full-
goldin. Almenningur orkar þar
að vísu litlu meira, en að sýna
vilja sinn. Og þetta samsæti er
fagur "vottur þess, hver afstaða
tslendinga alment er í því efni, j um Evrópu. Við megum vera
og verður vonandi til þess, aðjupp með okkur, að Unitarar eru
vekja athygli þeirra, sem mest t fyrsta og fremsta trúarstofnun
skylda hvílir á óg megnugastir
eru til að gteiðá veg þeirra og
viðurkenni það, sem þeir hafa í
sölur lagt fyrir land og þjóð.
Jóns Sigurðssonar félagið 1
Winnipeg efnir með aðstoð Ice-
landic Canadian Club til nefndr-
in í þessu mikilvæga starfi. Þar
er hin frjálsa og Víðsýna trú að
vinna að sinhi æðstu köllun, að
sýna samvinnu og bróðurhug í
verki.
Sú nefnd í okkar félagsskap er
starfar að þessu göfuga verki
starfinu þau átta ár sem eg hef
verið forseti, og gert mér verkið
léttbært og að mörgu leyti ó-
gleymanlegt.
Bergthór Emil Johnson
Fimtudaginn 21. febrúar, held-
ur Jóns Sigurðssonar félagið
fund, að 757 Horne St., heimili
Mrs. B. S. Benson. Áríðandi mál
liggja fyrir fundinum. Oskað eft-
ir að félagskonur sæki sem flest-
ar fundinn.
* * *
Vísa
Auðngn hefir ekki hjá
öllum sama vana.
Lúlli enga lilju sá,
þó liljur fyndi Stjana.
H. Austmann
FRÓNSMÓTIÐ 1946
“Nú fer að líða að þjóðræknis-
þinginu.” — “Bráðum fer þjóð-
rækniáþingið að byrja störf sín.”
“Hvað skyldi verða gert á þjóð-
ræknisþinginu, þegar það tekur
til starfa, næstk. 25. febrúar?”
Þannig spyrja landarnir hver
annan, þegar þeir hittast yfir
kaffibolla á “'Wings”, eða koma
í hús til kunningja síns.
Og það stendur sjaldan lengi
á svari hjá landanum, sem stund-
um verður á þessa leið:
“Ó, það verður skipað í nefnd-
ir, eins og vant er.”
“Nöldrað um nokkur fánýt
málefni, eins og vant er, og svo
verður þingi slitið, eins og vant
er.”
En samhliða þessum svörum
færist góðlátlegt bros yfir andlit-
in eins og þeir vildu sagt hafa:
O, jæja. Eitthvað má að öllu
finna, og illa hefði margt verið
komið nú, í félagsmálum okkar
og semheldni, ef Þjóðræknisfé-
lagið hefði ekki notið við, öll
þessi ár.
En hvað um “Frónsmótið”?
Ja, það er nú aðal skemtiþáttur-
inn sem fólk hlakkar til. Það er
að segja, þegar það þarf ekki að
vera hrætt um, að komast ekki
inn.
Undanfarin ár, hefir “Fróns
mótið” verið svo vel sótt, að
fjöldi fólks hefir orðið frá að
hverfa, og því ekki getað orðið
aðnjótandi þeirrar skemtunar,
sem þar hefir verið á boðstólum.
Nú hefir verið ráðin bót á þessu,
að nokkru lieiti, með því, að láta
skemtiskrána og veitingarnar
fara fram í Fyrstu lútersku
kirkjunni, en dansinn í Good-
templarahúsinu. Þetta lukkað
ist vel, árið sem leið og verður
því hagað eins til, að þessu sinni.
“Frónsmótið” er önnur mesta
samkoma Islendinga á árinu, og
fara vinsældir þess stöðugt vax-
andi, s'em Islendingadags hátíða-
haldinu að Gimli. Með ári hverju
fjölgar þeim, sem þing sækja og
á “FrónsmótiðV koma, og verður
svo lengi enn., Nefndin hefir
lagt sig eftir, að vanda til
“Frónsmótsins”, sem bezt. Hún
gerir það enn, og eg hygg að ó
hætt sé að fullyrða, að engir
verða fyrir vonibrigðum, sem
Fyr og nú
Eg hef altaf gaman af að heim-
sækja Stein gamla. “Hann er
gamall þulur, sem á grönum má
sjá.” Hann hefir margt reynt
og séð um dagana. — Vel á
minst, fornyrðið “þulur” er nú
látið tákna, lesara útvarpsins og
er vel valið. En nú er það starf
víða framkvæmt af konum. Eru
þær þá nefndar “þula” eða
“þylja”.
Karlinn var í bezta skapi. eins
og hann oftast er. Hann bauð
mér sæti gagnvart sér, og rétti
mér sígarettu um leið og hann
sjálfur kveikti í annari.
Mér varð litið á vegginn til
hliðar, þar héngu þrjár gamlar
pípur í hillu og gamall tólbaks-
askur úr kopar.
‘Já”, sagði Steinn gamli. —
“Þetta er nú sumt af mínum
forngripum. Og langa pípan
þarna með rósótta glerhausinn
og silkidúkinn í snúrunni sem
hún hangir á, kom eg með að
heiman. Faðir minn fékk hana
hjá dönskum kafteini. Það er
langt síðan eg hætti við þær. Nú
fellur mér betur sígarettan. Það
var nú samt ekki ástæðan í
fyrstu að eg lagði þær á hilluna,
eg gerði það til að þóknast dóttur
minni, sem reykir sígarettur og
þótti pípureykur óþolandi. --
Samt hefir mér nú ekki alveg
hepnast að þóknast henni í þeim
efnum”, bætti Steinn gamli við
brosandi. “Mér hepnast ekki
æfiníega að koma öskunni á rétt-
an stað! Pípan hefir sína kosti,
hún geymir öskuna og það fer
ekki tóbak til spillis.”
‘Það er líklega æði margt 1
fari unga fólksins, ólíkt þvi,
sem var í fyrir daga, Steinn
minn?”
“Já, þú hefir rétt landi! Því
fer nú betur — og stundum ver-
Svona að ytri sýn, hefir búning'
ur kvenfólksins tekið mestum
breytingum. En það verð eg
segja, að flest af þeim breyting'
um, kann eg betur við, þær sópa
ekki göturnar með pilsfaldinurn
Þó á hinn bóginn sé hlægile£t
hvað hvert tímaibil er sannfmú
um ágæti sinnar tísku, sem á öðf'
um tíma var álitið óþolandi.
Svona af handahófi tek eg t1
dæmis fótabúnað til sveitá á ÍS
landi í mlnu ungdæmi. Þa
þótti, til dæmis, bera vott ui*1
aumustu fátækt, vesaldóm e®3
megnasta sóðaskap, að ganga 3
nasbitnum skóm svo táin stóð ú
úr. En nú ganga ungar stúlku1