Alþýðublaðið - 10.03.1921, Qupperneq 1
Vinnan lækkarl
Eflið islenzkan iðnað! Notið íslenzkar vörur!
Fataefni ?'”u;*f Saum ‘fö“mE'tur*f
beztU greiðslan útvegað
tegund, fást með afariágu verði á fyrir 40% iaegri vinnulaun en
Afgreiðslu Álafoss,. Laugaveg 30. þekst hefir hér undanfarið. :: ::
Notið tækifæriðl Faið yður fataefni fyrir páskana úr
Aiafossdúk, þá sparið þér yður mikla peninga.
Elæðaverksmiðjan Álafoss.
Ciirann útgerDarmanna tii þess, að setja
lanðtð á höjuðil.
MVið eigum togara“, segja út-
gerðarmenn, „og við ráðum hvað
við gerum við þá. Þegar við höid-
um að við græðum á því að gera
þá út, þá gerum við það, en þeg-
ar við höidum að vafasamt sé um
gróðanm, þá gerum við það ekki;
þá látum við þá liggja við land.
Við eigum þá og við ráðum þeim.
Okkur kemur ekki við hvort sjó-
mennirnir sem eru á togurunum
eða fólkið í landi verður atvinnu-
! aust. “
Er hægt að hugsa sér vitiaus
ara fyrirkomulag en það, að það
skuli vera einstakir, fáir menn,
sem eiga framteiðslutækin, og geta
sagt hvenær sem þeir vilja: „Við
græðum ekki, við hættum atvinnu
rekstrinum“, og þar með gert at-
menning brauðiaussn. Er ekki ber-
sýnilegt af þessu, að það er sjálf-
ssgt að það sé þjóðarheildin, sem
á framleiðslutækin? Er nokkurt
vit í því að velferð þjóðarinnar
sé komin undir þvf, hvort nokkrir
fáir menn haldi að þeir græði eða
ekki?
Það sér hver heiivita raaður,
* að landið sem heild — landssjóð-
urinn — þarf að fá tekjur sfnar
af togaraútvegnum eins og vant
er. Hvar á annars að taka þær
tekjur? Á að pfna þær út úr a!-
þýðunni með neyziutollum?
Hver heiivita maður sér lika,
að vegna verkaiýðsins verður
framleiðsian að halda áfram, jafnt
góðu árin sem þau miður góðu.
Verkalýðurinn þarf jafnt húsnæði,
fæði, klæði o. s. frv. þau árin sem
útgerðin ber sig ver, sem hin.
Framleiðsian verður því altaf að
halda áfram Góðu árin verða að
borga halla þeirra lélegu. En
hveraig er hægt að gera það
nema togararnir feða yfirleitt fram-
Ieiðslutækin) séu þjóðareign?
Togararnir þurfa því að ganga
úr eigu einstaklinganna til þjóðar-
innar. Og þeira er be2t stjórnsð
á þann hátt, að það séu kosnir
fulltrúar sjómannanna, sem hafi
stjórnina á hendi.
Skilningur á þessu máii er nú
þegar orðínn svo mikili, að það
geta ekki Iiðið mjög tnörg ár
þangað til þetta verður gert. Og
haldi útgerðarmean við fyrirætlun
sína ura að láta tegarana liggja
við land, þá á að gera það strax.
En þingið gerir það ekki. Þó þar
séu ekki tómir dauðir rnenn, þá
eru þsir sarat of mirgir sem eru
það. Og of margir þeirra eru f
hinum rúmgóðu vösatm auðmann-
anna. Og aðeins einn — Jón Bald-
vinsson — er óskiftur með alþýS-
uudí. Af þinginu þarf því einskis
að vænta, ncrna svefns. Þaðan
mun ekkert heyrast, nema þá hrot-
ur. Alþýðan getur því aðeins
treyst hér á sjálía sig. Sýni það
sig að það sé alvara útgerðar-
manna að ætla að láta skipin
liggja við land yfir sjálfa vertfð-
ina, þá er ekbi nema um eitt að
gera: Sjómennirnir verða i nafni
þjóðarinnar að leggja haid á skip-
in, kjósa útgerðarráð, og sigis
þeim til veiða. Og sleppa aldrei
yfirráðunum yfir þeim aftur í
hendur þeirra manaa, sem, þó þeitr
aldrei geri nema litið gsgn, nó
ætla að gera það ógagn og þann
ábyrgðarlausa óvitaskap, að setjs
þjóðina á höfuðið, af því þeitr
haida að þeir tapi minna á þvf,
en á því að láta togarana gangai
Einhverntíma, og það áður en
langt líður, tekur þjóðin togarans
f sfnar hendur. Og sjái útgerðar-
menn ekki að sér, verður að gers
það nú Og það eru sjómennirnir
sem þurfa að framkvæma það,
þvf meirihluti hinna kjörnu full-
tróa þjóðarinnar seíurl
Eu það er kamtske ekki von-
íaust um það enn, að útgerðar-
menn sjái að sér?
*
lenedikts irnasoiiar.
verður endurtekin á
fSstudagskvdidið
ki. Tf%.
Áðgöngumiðar seídir á
sörau stöðuna og áður.
Kosta kr. 3,00 og 2,00.