Alþýðublaðið - 10.06.1960, Blaðsíða 16
Þrjú grönd við
vínmeldingunni
ÞEGAR við Alþýðu-
blaðsmenn komum inn í
Tígultvistinn síðastliðinn
miðvikudag, sátu brigde-
meistarai yfir þremur
gröndum, og af |>ví svona
kallar kunna á spilin urðu
gröndin borðliggjandi
eftir þrjá fyrstu slagina,
jafnvel þótt maður sæi
ekki betur en tómir hund
ar væru á hendinni hjá
þeim sem sögðu og unnu
og luku rúbertunni.
Þetta gerðist í bri'gdesaln-
um, sem er stór og vistleg
stofa, eins og setu- og tafl-
stofan. Á leiðinni þangað inn
gengum við fram hjá eldhús-
inu, en á bökkum þar í lúg-
unni stóðu kaffibollar og
brauð búið til að berast á borð
fyrir klúbbfélaga, sem munu
vera um hundrað og fimmtíu.
Fátt var í klúbbnum þegar
við komum, spilað við tvö
borð, og staðurinn hvergi eins
ægilegur, og ætla mætti af
vínbanninu, sem skellt var á
Tígultvistinn og Ásaklúbbinn.
En einhvern veginn liggur það
í loftinu, að það hljóti að vera
dárlegir staðir, sem settir eru
í vínbann.
Við höfðum ætlað í Ása-
klúbbinn í leiðinni', en þeirri
ferð lauk með eðlilegum
hætti í stiganum upp á loft-
ið við Tryggvagötuna af
þeirra ástæðu einni, að á hurð
inni' stóð að nefndur klúbbur
væri lokaður frá 1. júní að
telja. Þeir voru sem sagt
farnir í sumarfrí og ekkert
við því að gera.
Tígultvisturinn er til húsa
á fjórðu hæð hjá Sveini Eg-
ilssyni og klúbbgestir geta
því horft hátt og vítt yfir úr
þessu mjaðarlausa arnar-
hreiðri sínu. Þegar við kom-
um tók forstöðumaður klúbbs
ins, Eiríkur Baldvinsson, á
móti okkur.
— Jú, það er rétt, sagði
hann. — Það er búið að banna
vínveitingar í klúbbnum. En
það breytir engu. Menn komu
hingað til að spila og tefla og
tala saman, oe þannig verður
það áfram. Þetta er félags-
heimili og lokaður klúbbur
°g tekjurnar eru árgjöld og
borðgjöld, þannig að meðlim-
ir iborga visst á tímann fyrir
að spila.
— Er spilað upp á peninga?
— Það er ekki áhugaefni
klúbbsins, en menn eru látnir
sjálfráðir í því efni. Hinu ósk
ar klúbburinn eftir, að spilað
sé á sem lægsta bit. Auðvifað
er hægt að fara í kringum
það, hér eins og annars stað-
ar.
— Og yf'irvöidin bönnuðu
vínið?
— Já, þrátt fyrir það, að
klúbbmeðlimir áttu vínið sjálf
ir, og ekki tekið af því annað
gjald hér en tappagjald, sem
er óverulegt iþjónustugjaldw
Nú er drukkið kaffi.
— Hvað sögðu þeir sem
áttu hressinguna?
— Þeir eru mjög óánægðir.
Þeim finnst eðlilega hart að
þeir skuli ekki' fá að geyma
vínflösku hér. Sumum er al-
veg sama og margir klúbbfé-
lagar bragða aldrei vín, eii
menn líta á þetta sem skerð
ingu persónufrelsis.
— Hvernig stendur á þess-
ari afskiptasemi?
— Hver veit það? Svona
klúbbar eru alls staðar erlend
Is og þessi' klúbbur er í engu
frábrugðinn þeim. Þar þykja
þeir sjálfsagðir, enda ekki á-
horfsmál, að félagsheimili ái
borð við þetta á fullan rétt
á sér. Hér eru húsakynni fyr-
ir þá, sem vilja sitja við, spil,
tefla eða hittast í frístundum
sínum. Það er allf og sumt.
Framhald á 7 síSu.
Ettir INDRIÐA G. ÞORSTEINSSON
41. árg. — Föstudagur 10. júní 1960 — 128. tbl,