Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 27.11.1891, Blaðsíða 6

34 J>JÓÐVILJINN tJNGrl. I, 8.-9.
sern gengur staflaust mann frá manni hér
um pláss, og sem mér pætti fróðlegt að
vita, hver fótur er fyrir, er su, að frumv,
um afnám biskupsembættisins hafi fallið
fyrir einkennilegum augnáráðum Hallgríms
biskups, sem staddur hafi verið framarlega
á áheyrandapallinum, pegar málið kom til
umræðu í neðrl deild; hafi pá pingrnaður
okkar Mýramanna, séra Arni Jónsson,
snortinn af pessuin einkennilegu augnaráð-
um, staðið upp og haldið langa lofræðu
um hiskupinn*, og heitið á alla presta til
fylgis sér. svo að þeir misstu eigi sinn yfir-
hirði, og hafi þá flestir prestar staðið upp
senr einn maður og fellt frumv.; en biskup
liafi merkt þá alla með rauðum krossi í
vasabók sinni, er ekki greiddu atkvæði gegn
frumvarpinu**.
Getur petta verið sönn saga?
Mýramaður.
ÚTSKÚFUNARLÆRDÓMURINN.
Svo er að ráða af „Kirkjublaði“ séra
Jiórhalls, sem kirkjustjórn vorri muni pykja
„heilagri trú og kirkju“ misboðið með yfir-
lýsingu séra Matthíasar Jochnmssonar
gegn kenningunni um „eilífa útskúfun“, og
að hún álíti pað lífsnauðsyn „fyrir fólkið“
* J>etta er málum blandað; pingmaður
Mýramanna talaði hvorki með né mótí
afnámi biskupsembættisins, en greiddi
pegjandi atkvæði m ó t i málinu, eins
og yfir höfuð allir prestarnir í neðri
deild, nema séra Jens Pálsson, séra
Ól. Ólafsson og séra Sveinn Eiríksson ;
pað var í öðru máli, um uppbót á
Höskuldarstaðaprestakalli, sem rætt
var sama dag, að séra Arni var að
bagsa við að slá Hallgrími biskupi
dálitla gullhamra, með pví að honum
pótti eigi talað nógu virðulega og lotn-
ingarfullt um sum af þessum umburð-
arbréfum Hallgríms biskups, sem marg-
ir spauga með; en hvort séra A. J.
hafi pá verið „snortinn af þessum ein-
kennilegu augnaráðum“ biskupsins, sem
var viðstaddur, látum vér ósagt, með
pví að vér eigi rannsökum hjörtun og
nýrun,
Ritstj.
** ITm petta er oss ókunnugt, og teljum
sjálfsagt, að pað só uppspuni til bekkn-
is við biskupinn.
Ritstj.
að halda í gamla Belzebub og kenninguna
um „eilífa útskúfun“.
í Kirkjublaðinu kemst séra J>órhallur
svo að orði:
„Neitun pjóðkirkjuprests á skýlausri
trúarsetningu gengur vitanlega eigi
pegjandi, og rnálið vandast við pað,
að eigi eru peir svo fáir, og það
prestar, sein eru orðnir veiktrúaðir í
peirri grein“.
Já málið vandast sannarlega, pví að fari
kirkjustjórnin t. d. að víkja séra Matthí-
asi Jochumssyni frá prestskap fyrir pessa
trúarjátningu hans, pá getur hún að visu
ef til vill áunnið pað, að fjöldi presta
hræsnast til að látast trúa þessari kirkju-
lcreddu. til pess að missa ekki „brauðin“;
en hvort þess konar aðferð væri vel fallin
til að efla kristilegt trúarlíf vfir höfuð, og
til að afla þjóðkirkjunni íslenzku vinsælda
og virðingar, p a ð er annað mál.
Fróðlegt verður samt að vitn, hvað
kirkjustjórnin af ræður, pví að vilji hún
ekki hafa þá prcsta i pjóðkirkjunni, sem
ekki trúa útskúfunarlærdóminum, pá er
líklegt, að hún vilji líka losast við pá leik-
menn úr þjóðkirkjusöfnuðunum, sem fylgja
skoðun séra Matthíasar Jochumssonar í
pessu atriði.
Eins og kunnugt er neitaði hinn mikli
spekingur Björn Gunnlaugsson kenningunni
um „eilífa útskúfun“ í riti sínu „Njóla“,
og segist hann pó ekki víkja grand frá
ritningunni né trúarreglubókunum, par sem
eilíf útskúfun sé hvergi nefnd í þeim, sbr.
3. útgáfu „Njólu“ Reykjavík 1884, bls.
106; mér, og sjálfsagt fleiri leikmönnum,
væri pví kært, að einhver presturinn, sem
trúaður er á pessa útskúfunarkenningu,
vildi fræða almenning um, hvaðan kirkjan
hefir fengið pessa trúarsetningu, fyrst hún
ekki finnst í ritningunni?
Leikmaður.
GAMAN OG ALVARA
eða
FYRRUM OG NÚ.
—o—o:o—-o—
jpað man eg, að J>ingeyingar
póttu vera fremri öllum,
þegar hringt var pjóðliðs klukkum
prumuhljóð svo kvað í fjöllum.
I>að man eg, að þingeyingar
páðu hrós hjá fríðum snótum,
þegar rauði pjóðiiðsherinn
peytti fram að leiðarmótum.
J>á var lið í ]i>ingeyingum,
peirra framsökn landið rómar,
á meðan gamli „Gauti“ lifði,
göluðu par ei stjórnarlómar.
Nú er pögn hjá Júngeyingum,
þeím ei lengur hrósa svannar,
„miðlun“, deyfð og andlegt andlát
er nú stefna þjóðliösmanna,
E i n n a f á t j á n.
AMTMANNSEMBÆTTIÐ í Suður-
og Vestur-amtinu er talið víst, að ráðherra-
stjórnin danska muni vilja veita cand. jur.
Ólafi Halldórssyni, sem um nokkur ár hefir
verið skrifstofustjóri í íslenzku stjórnar-
I deildinni svo nefndu; hefir hann um tíma
; verið heilsulinur, og læknar kvað ráða hon-
j um að reyna að skipta um loptslag til
j neilsubóta.
Aptur segir önnur fregn, að landshöfð-
ingi muni vjlja veita Halldóri Daníelssyni
bæjarfógeta í Reykjavík amtmannsdæmið,
til pess að koma svo ritara sínum Hann-
esi Hafstein að sem bæjarfógeta í Reykja*
vík.
En enginn gizkar á pað, að farið verði
að óskum pings og pjóðar, að leggja petta
óparfa embætti niður. til pcss að spara
landsbúum ópörf útgjöld; pegar menn ekki
að jafnaði eiga góðu að mæta, þá venjast
þeir af að gera sér glæsilegar vonir.
FRÁ BÓNDA í DÖLUM.
Úr bréfi 4. okt. ’91.
„pá er að minnast á alpingi hið síð-
asta, sem „ísafold" hefir fundið sér skylt
að gefa auknefni og kalla „pingið magra“;
en henni hefir láðzt að geta jafnframt um
orsakirnar, og að sýna fram á, að báðar
deildir þingsins eiga par eigi jafn skylt
ruál; eptir pingfréttum peim, sem blöðia