Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 20.02.1907, Blaðsíða 4

28
Þjósvil.ttnn.
XXI., 7.-8.
Edda sé að eins framsetningá fræðum Si-tijund- )
ar, sem Snorri nam í Odda af Jóni Loptssyni og !
handritum Sæmundar.
Það er og fleira, en nafnið Edda, sem bendir |i
á Sæmund fróða, sem höfund, eða að minnsta i
kosti safnanda, þvf langt er síðan, að safn eldri
Eddukvæðanna var eignað tionum af hérlendum
fræðirnönnum t. d.: Brynjólfi bisk. Sveinssyni,
Arngiími lærða, Birni á Skarðsá, Jóni loerða og
Þormóði Toifasyrti. Allir voru þeir mestu lær-
dómsmenn sinnar tiðar, og verður það að teljast
næsta rnikið gjöirœði, að neita þeim um áreið-
anieik, þótt þeim liafi láðzt að geta heimilda.
Björn á Skarðsá minnist á Eddurnar í „Nokkuð
lítið samtak um rúnir, Skai ðsá 1042“ á þessa
leið:
„Tvær bækur eru hér á landi, er menn nefna
almennilega, hvora fyrir sig, Eddtt .... Nú
eru þessar bækur, sem Edda er nefnd, hvor um
sig sundurgreinilegar, því at bók sú, er Sæmund-
ur prestur Sigfússon inn fróði, hefir samsett, er
öil í Jjóðum, og hefir saman hent íhanaöllþau
elztu, spiökustu, og dimmustu ljóð, sem hann
hefir í þessari tungu getað fundið; hafa margir
kallað þá bók Sæmundar „Ljóðabók41. Arni
Magnússon skýrir frá því í „Vita Sæmundi“, að
ljóða-Eddan haí'i verið kölluð SæmundarEdda
fvrir daga Brynjóifs bisk. Sveinssonai, og ber
Þormóð Torfason fyrir því:
„Sed tamen Eddam Sœmundi ante Brynjolfi
tempora ita vooatam fuisse fide patris sui
sexttgenarius mihi retulit Thormodus Thorfæus.11
(Eramh.;
RitsimasKeyti
til „Þjóðv.”
Kaupmanuahöfn 7. febrúar 1907.
Þýzku ríkisþingskosningarnar,
Þeim lauk á þá leið, að jafQaðarmenn
misstu 36 þingsæti, en Welfu-flokkurinn
þrjú. — Frainsóknarfl okkurmn vanri á
liinn bóginn 10 þingsæti, íhaldsmenn 4,
þjóðfrelsismenn 4, Pólverjar 4, og mið-
flokkurinri tvö.
(Þingrofið stafaði af því, að ríkisþing-
ið vildi eigi veita það fé, sem Vílhjálmi
keisara, og stjórn hans, þótti þurfa tíl
herkostnaðar í nýlendum Þjóðverja í Af-
ríku, og höfðu jafnaðarmenn verið st.jórn-
inni þyngstir i skauti. — KosnÍDgarnar
virðast því hafa gengið stjórninni í vil, þó
að ritsimafregnin sé að vísu furðu óljós.)
Rannsóknarferð Sven Hedin’s.
Sven Hedin er koxninu til Ngangsto i
Thibet, eptir afar-miklar þrautir á ferðinni.
- Vísindalegur árangur rnikill.
(Sven Hedin er sænskur landkönnun-
armaður, sem kunnur er af landkönnun-
arferðum í Asíu. —Hann hefir eiru sinni
áður farið rannsóknarferð til Thibet).
KaupuiannahöfD 12. febrúar 1907
„Undirskriptarmálið”
og
Titill konungs.
I grein í blaðinu „Nationaltidende44
farast Scavenius, fyrverandi ráðherra, orð
á þá leið, að Islendingar hljóti að gera
sig ánægða, ef ráðherra Islands sé skip-
aður, án þess nokkur dansknr maður riti
undír skipuDarbréf hans.
I sömu grein ieggur hann það til, að
konungstitlinum sé hreytt á þá leið, að
konungur sé nefndur: „Konungur Dan-
rnerkur, Islendinga, Vinda og Giautau.
(Scavenius, sem hér er nefndur, var
nokkur ár kennslumálaráðhena i ráða-
neyti Estrups.
Geri ritsímafregnin fulla grein fyrir
aðat-efni Defndrar greinar, svo sem helzt
virðist vera, verður því ekki neitað, að
hann vill vera. í rneira lagi smátækur,
og er því vonandi, að þessar skoðanir
haDS séu alveg einstæðar, en hafi eigi
neinn byr bjá flokksbræðrutn hans, hægri-
mönnum).
Þingkosningar á Rússlandi.
Að því er kunnugt er orðið um kosn-
ingar kjörmanna til riissneska ríkisþings-
ins, virðast ihaldsmenn og vinstrirnenn
hafa haft mjög líkt fylgi.
(Ritsímafregn þessi er send frá út-
löndum, áður en kunnugt var c.m kosningu
allra kjörmanna þeirra, er ríkisþÍDgsmenn-
ina eiga að kjósa, svo að eigi verður
byggt á henni rneð vissu, að þvi er til
væntanlegra þingkosninga kernur. Ef
til vill er og vafasamt, að menu hafi glögg-
ar fregnft- um skoðanir allra kjörmann-
anna, þar sem smnilegt er, að sumir þeirra
lát.i þær eigi uppi, eins og ástandinu á
Rússlandi er háttað.)
Þing Breta sett.
Brezka þingið var sett í dsg, og hélt
konungur þingsetningarræðu, þar sem
þess er, meðal annars, getið, að lagt verði
fyrir þingið fruiu/arp um sjálfstjórn Ira.
Khöfn 14. febr. ’07.
Gufuskip ferst. 182 menn farast
Grufuskipið Loehmond frá New-York
rakst á annað skip, og sökk, í grennd
við Rhode Island. — Nítján mönnum
varð bjargað, en 182 menn fórust.
114
höndurn, og beið Maríu, sem vön var að spjalla við hana
einn eða tvo kt.tíma á kvöldin, áður en þær fóru að hátta.
Flora hugsaði um það, er gjörzt hafði um morgun-
irm. og sá i anda geðshræringuna, sem gripið hafði 8tan-
hope og Mari' .
H 7að var það, sem þessu gat hafa valdið?
Stanhope hafði að undan förnu látið Mariu alveg af-
skiptalausa, og verið f'remur þurrlegur við hana.
H ma fýsti því mjög, að iáta Maríu segja sér, hvern-
ig í öllu lagi.
María var nú á hennar vegum, og benni fanDSt sér
því skylt, »ð leiðbeina henni í öllu.
En þó að Flora biði, unz klukkan var farin að ganga
tíu, heyrðist þó ekki neitt fótatak.
María korn ekk:, og Flora varð því að fara, og bitta
hana að rnáli.
Flora gekk nú þegar upp á lopt, og barði að dyruin
hjá Maríu, en var ekki arrzað, svo að hún gekk inn.
Enginn var i herberginu, en hún sá Ijóaglætu i her-
berginu, sem var innar af, og sá hún, að Maria sat þar
við dálitið borð, og horfði í gauxmir sér, og veitti þvi alls
engJ eptirtekt, er Flora kom inn.
Flora nam staðar á þrepskildinum, og gat ekki var-
izt þess, að spyrja sjálfa sig, livort búu væri vakandi,
eða gengi í svefni.
A borðinu fyrir fratnan Mariu lágu dyngjur af banka-
seðlum, og öðrum peningurn, svo að Flora, sem hafði þús-
undir til umráða, bafði aldrei séð svo inikið fé í eim;.
Hvernig stóð á því, að unga stúlkan — sem vann
fýnr kaupi bjá henni — hafði öll þessi kynstur af perr-
ingum til umráða?
123
Getur það verið eittbvað, sem gæti steypt okkur i ógæfu
os: bakað okkur fyirlitnirigu armara?u
„Það má heita, að eg hafi eigi haft kynni af nein-
um, nema föður rnínum. - Hanu hefir kennt mór allt,
sem eg kann; og eigi nraður að þekkja tréð af ávöxtum
þess, þá getið þór gert yður nokkurn veginn grein fyrir
því, hversu föður mínuin er háttað, er þér þekkið mig.
— Hann hefir eigi kennt mór neitt, nerna það, sem gott
og fagurt er, og jafnan verið rnér mjög umhyggjusamur
faðir.“
„Hann hefir gjört þig að engli, Maria11, mælti Stan-
hope, og þrýsti benni fast að brjósti sér. „Jeg get því
fyrirgefið honum allt. — Ef til vill tekst okkur einDÍg
að losa hann við hræðsluna, sem mér er alveg óskiljan-
leg. _ Áð ininrista kosti getur hann sagt mér —u.
„Það er nú alveg óvíst, hvort þér sjáið hann nokk-
uiu sinniu, anzaði María, „Það er laogt, siðan haDn
kvaddi mig, og mór er alveg ókunnugt, um, hvar hann
á beima, og þykir mér það mjög sárt.u
„Kynlegt, afar-kynlegtu, inælti Stanhope „það hlýt-
ur að hafa verið tilgangur hans, að —“
„Jeg skal segja yður, hvað fyrir honum het'ir vak-
aðu, mælti Maria. „Hann hefir viljað veita samþykki
sitt til þess, að við yrðum hjón; öðru vísi get eg ekki
skilið þetta. — Jeg hefði aldroi ymprað neitt á þessu,
ef þér befðuð eigi spurt mig, hvort eg vildi verða kon-
an yðar. — Eu nrí skal eg segja yður allt, sem jeg veit.u
.Jeg skil þétta ekki, María“, mælti Stanhope. „Hvers
vegna kom hann sór þa í kyrrþey brott úr húsinu á Mark-
ham-torgi, og lit mig vera að biða. — Hann hlýtur að
hafa sagt einhverja ástæðu til þess.u