Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 20.02.1907, Blaðsíða 5

XXI.. 7. -8.
í JJETILJISN.
Sig'lfirðing-ar og- fánamálið.
Sigifirðingar héldu fund 18. janúar þ. á., og
voru fundarmenn á einu máli um það, að að-
hyllast fána stúdentafélagsins.
Á Ey.jafirði
segir „Norðri“, 18. janúar, fiskafla utarlega á
firðinum.
dufnskipaferðir milli Noregs og íslands.
Erfingjar Wathne^ eru urn þessar mundir að I
kaupa gufuskip, sem gert. er ráð fyrir, að fari
fimm ferðir á komandi sumri milli Kristjaníu,
Stafangurs, Bergen, Seyðisfjaröai-, Akureyrar,
Isafjarðar, Patreksfjarðar og Reykjavíkur.
Erfingjar Wa.thne’s kvað gera sér von um
5 þús. króna styrk til ferða þessara úr ríkis-
sjóði Norðmanna.
Lögf ræði s prðf.
Fyrri hluta 1 ögfrœðisprófs lauk ný skeð í Kaup-
mannahofn Oddur Hermannsfson.
Rœjarfulltrúakosning á Seyðisfirði.
Á Seyðisfirði voru í janúar endurkosnir í bæjar-
stjórnina: Stefán Th. Jónsson, konsúll, og pöut-
unarfélagsstjóri Jðn Ste/ánsson. — Aðrir voru
þar ekki i kjöri.
Sérstakt hreppsfélag.
Eáskrúðsfirðingar hafa nýlega samþykkt, að
gera kauptúnið Búðir í Fáskrúðsfirði að sérstöku
hreppsfélagi. —
Frá ísafirði
eru þessi tíðíndi markverðust 2B. janúar þ. á.
Tíðin óstöðug, ýmist frostbyljir, eða blejdukaf-
öld, og stormasamt, t. d. ofsarok aðfaranóttina
16. janúar, og skemmdist þá eitt hákarlaveiða-
skipið, og skip, er Ásgeirsverzlun geymdi í 1-200
föt af steinoliu, rak á land.
Á þrettándanum héldu ýmsar konum á Isa-
firði yfir hundrað hörnum jólagleði — Kvenn-
félag er nýlega stofnað i kaupstaðnum, er „Osk“
nefnist, og kvað eiga að verða góðgjöðafélag.
„Raudir hundar“ hafa stungið sér niður á ísa-
firði, og í Bolungarvík, og eitt barn var nýlega
dáið úr barnaveiki í kaupstaðnum; en ekki hafði
sú veiki breiðzt út.
Aflabrögð voru nokkur, í ytri-verstöðunum
(Hnífsdal og Bolungarvík), en sjógœftir mjög
stopular.
BotnvSrpuveiðagufuskip.
Nokkrir menn i ísafjarðarkaupstað, og þar í
grenndinni, hafa x ráði, að kaupa i féiagi, botn-
vörpuveiðaskip, að þvi er skýrt er frá í „Vestra“.
I ráði mun vera, að skipið byrji veiðar í
næstk. marzinánuði.
I in iijörgun strandmanna
af botnvörpuveiðagufuskipinu „Imperialist“, er
fórst á skeri í grennd við Melrakkaey, sem er
út af Grundarfirði, hafa nú borizt þessar frétt-
ir:
Skipinu’ barst á 19. janúar um hádegi, og
komust skipverjar, 12 að tölu, í skipsbátinn, og
náðu loks landi, eptir all-mikinn hrakning, kl.
II urn kvöidið, í óhyggðri eyju, er Hnifsey heitir,
og urðu að vera þar um nóttina.
Morguninn eptir bjuggust þeir til að leita
byggða, með þvi að þá var bjart veður, þó að
sjór væri mikill. En er fimm voru komnir í
bátinn, sleit hann frá landi, og gátu þeir eigi
náð eyjunni aptur, en lentu i byggðri eyju, sem
Sellón heitir, og voru þá svo máttfarnir, að styðja
varð þá tii bæjar.
Hinum sjö björguðu Jön bóndi Jónsson í Þor-
móðsey, og Jlm bóndi Lárusson í Sellóni sam-
dœgurs, og voru skipbrotsmenn siðan allir flutt-
ir til Stykkishólms.
Úr Býrafirði.
Þaðan er „Þjóðv.“ ritað 3. febr. þ. á., að þar
hafi, síðan á jólaföstu, haidizt sífelldar jarðleys-
ur, áfreðar, og veðra-nauð, en hafís í grennd
við iand. — Á fundi, er haldinn var að Mýrum
29. janúar þ. á., hafði komið fram tillaga um
það, að Vestur-ísfjarðarsýsia og Vestur-Barða-
strandarsýsla kostuðu ritsímastaura milli Isa^
fjarðar og Patreksfjarðar, og flutning þeirra, án
endurgjalds, og þykir bréfritaranum það ósann-
gjarnt, þar sem síminn hefði verið lagður á kostn-
að landssjóðs annars staðar.
0
Silfurbriiðkaup.
Kaujjmaður Þórarinn fíuðmuudsson á Seyðis-
firði og Sigríður .Jónsdðttir, frú hans, héldu silfur-
brúðkaup sitt 6. janúar þ. á.
Húnvetningar og fánamálið.
Htinvetningar hafa á fundum aðbyllzt tillögu
stúdentafélagsins, að því er gerð íslenzka fán-
ans snertir.
Frá ísalirði
er „Þjóðv.“ ritað 4. febrúar þ. á.: „Veðráttan
hefir verið óvanalega illviðrasöm, og óstöðug,
varla komið úrkomulaus dagur, síðan í byrjun
desembermán. — Sjóferðir mjög iáar, og ekki
hœttulausar, en fiskafli nokkur, er á sjó gefur.
Nóttina milii 24. og 25. þ. m, kom bér inn
rnikill hafis, sem rak inri eptir öllu Djúpi, eg
hafa síðan verið stórhret, og frosthörkui miklar.
2. og 4. febrúar var fiskafli góður í Bolnng-
arvík, og í Hnífsdal, og hœztir hlutir 30—38 kr.
þá daga. — Róið var og af Isafirfii, en rainni
afli af skipum héðan“.
Frá llornströnduni
skrifar bréíritari „Þjóðv.“: „Fiskafli mátti
teljast hér í betra lagi seinni hluta sumars. —
Mjög eru menn hér óánægðir rneð t< rðir sýslu-
hátsins „Tóti“, þar sem hann kemur að eins eina
ferð á Hornvik, en sveimar þó um sýsluna mest-
allt sumarið — Væri sannsýnilega á það mál
litið, sýnist ekki um of, að hann kæmi þrjár
ferðir á Hornvík yfir sumarið, þar sem hér er
— að oss virðist — um örðugasta, og saingöngu-
minnsta, útkjálka iandsins að ræða. — Myndi
það bæta mjög úr samgönguskortinum, of bát-
urinn kæmi í fyrstu ferðinni um miðjan júní, í
’annari um miðjan júli, og færi þriðju forðina
seinui hluta ágústmánaðar.
Miiöiir sbaut sig til bana.
Húsmaður á Hraunfelli í Vopnafirði, Metúsalem
Steiánsson að nafni, datt á hlaðna byssu á rjúpna-
veiðum, og reið þá skotið úr byssunni, og var
hann örendur eptir litla stund.
Maður þessi var kvæntur, og hálf-fimmtugur
að aldri.
122
neinu grun um, að þér voruð þá hrifinn, eða heillaður, af
annari stúlknu.
„Þér segið satt! Guð minn góður! Þér hafið ef til
vill rétt að maela!"
..Fyrst þér sjáíð það, þá megið þér eigi lengur berj-
asi: gegn hjartfólgnnstu löngun yðaru.
Flora sá, að orð hennar höfðu haft áhrif á Stanhope,
og flýtti sér þvi út úr stofunni, þar sem hún et’aði eigi,
að Maríu tækist nú að vinna björninn.
XVIII. kap. Stanhope og María.
„Hún er góði engillinn minn“, mælti Stanhpe, er
Flora var farin, „Geturðu fyrirgefið mér, elskan mín,
hvað eg hef verið hikandi, og á báðum áttum? Viltu
verða konan mín?“
„En Nathalia Yelverton??u
„Láturn bana koitia, er hún koma viil. — Jeg á
ekkert vantalað við hana.u
„En hvers vegna kraiðist faðir yðar þess, að þér
gengjuð að eiga þessa stúlku?u
„Hann hefir ekki tilgreint neinar ástæður, en sagt,
að það myndi verða mér til heiðurs og hamingju.“
„En imyndið þér yður, að það verði ,yður þá til
heiðurs og hamingju, ef þér gangið að eigft mig? Það
hvíla dimm ský ytír lifi mínu, og væri það ekki voöa-
legt, ef þau yrðu til þess, að varpa skugga á nafn yðar?u
Stanhope gjörðist náfölur.
„Er faðir yðar að eins sérvitur, eða — fyrirgefið mér
María — getur það verið, að slæm breytni, eða eirihver
rangindi, valdi þvi, hve einkennileg háttsemi hans er?
115
Og hvers vegna sat hún þarna, eins og agndofa?
Hvað átti þetta að þýða?
Þar lá og posi, sem sennilegt var, að peningarnir
hefðu verið geymdir í.
Loks heyrði Flora, að Maria stundi þungan, og gekk
hún þá til hennar, og Maria leit þá upp.
„Afsakiðu mælti Flora. „Þér heyrðuð ekki, ei eg
barði.
María lét höfuðið síga, og roði kom í kinnarhonni.
„Jeg var sokkin i hugsanir minaru, svaraði hún.
„Peningarnir, sem þér horfið svo forviða á, eru miklu,
miklu meiri, en eg'bjóst við! Jeg hafði ekki hugmvnd
um, að jeg væri svona rík, og mér ofbýður nú alvegk
Hún fór nú að láta peningana aptur ofan í posann.
„Þér eigið þá alla þessa peninga?“ mælti Flora, hálf-
tortryggnislega.
María kvað það rétt vera. „Faðir minn sagði mér,
að jeg skyldi stran koma þeim á vöxtu i bankanum, en
jeg hefi dregið það, þvi að jeg var hrædd um, að það
vekti eptirtektu.
„En þar sem þér eigið allt þetta féu, mælti Flora,
„hvers vogna hafið þér þá vistað yður? Langar yðurtil
þess, að bæta ögn við?u
„Nei, engan veginnu, svaraði Maria, og stóð upp.
„Það var ekki vegna kaupsins, að eg réðst hingað, held-
ur vegna þess, að — faðir minn kom mér hér fyrir. —
Hann hefir gefið rnér allt þetta fé, en hvers vegna hana
hefir viljað, ad eg vistaðist. hjá yður, það er mér jafn ó-
skiljanlegt, eins og yður er jiað.u
Maria varð nú enn niðurlútari, og þoldi ekki augna-
ráð Floru. „Þér megið ekki fá neinar slæmar hugmynd-