Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 08.06.1907, Blaðsíða 7

XXI. 26.-27.
Þjóðvilinn.
107
Seint í des f. á. andaðist í Blaine í
Yesturheimi Vilhjálmm1 trésmiður Jóns-
son, 56 ára að aldri, ættaður úr Eyjafirði,
og lifir kona hans hann, Sessolja Berg-
steinsdóttir, og sonur þeirra hjóna, Jón
að nafni, uin tvítugt. Eptir það, t r þau
fiuttu til Yesturheims át.tu þau heima að
Gin li, og siðan í Selkirk, unz þau flutt-
usi að Blaine árið 1902.
19. febr. þ. á. andaðist i Manitoba Jón
Benediktsson, er fyrium b'ó að Hólum í
Hjaltadal, fæddur 11. febr. 1839. — For-
eldrar hans voru: síra Benedikt Vigfús-
son á Hólum og Þorbjörg, dóttir sira Jóns
Konráðssonar á Mælifelli. — Hann var
kvæntur Sigriði, dóttur Halldórs prests
Bjarnasonar á Sauðanesi, og acdaðisi hún
árið 1884. Fjórum árum eptir lát Sig-
ríðar, fluttist Jón Benediktsson til Man.-
toba, og þar eru 4 synir þeirra h óna á
lífi: Benedikt, Halldór, Björn og Gunn-
ar; en Þóra, dóttir þeirra njóna (f 1883),
var fyrri kona W. H. Paulson’s í Winni-
Lie4- ________
29. maí andaðist í Isdfjarðarliaupstað
Albert skipherra Brynjólfsson, se:n þjáðzt
hafði nokkur ár af berklaveiki. Hann
lætur eptir sig ekkju og börn, og mun
„Þjóðv.“ síðar geta helztu æfiatriða lians.
2. apiíl þ. á. vildi það slys til á skip-
inu „Nauna Loa“, er var á ferð milli Nj'-
fundaalands og borgarinnar Oporto í Port-
ugal, að Sigurjón Guomundsson frá Isa-
firði, er verið hafði í siglingum erlendis
3—4 árin síðustu, tell útbyiðis, og drukkn-
aði. Hann var sonur Lijónanna Guðm.
bátasmiðs Guðmundssonar og HoLgu Sí-
raonardóttur á ísafirði, og hrfði liafc í
huga, aö koma t.i 1 ísafjarðar á næsta hausti.
— Sigurjóu sálugi var efnispiltur, að eius
22 ára að aldri, og er því eigi að eius
foroldrum hans, og vandamönnum, eptir-
sjá að honu n, lioldur og öðrum, er hon-
mn kynntust.
Bessastaðir 8. júní 1907.
Veðrátta all optast norðlæg undan farinn viku-
tíma. — Sólfar mikið að deginum, en tiðin frem-
ur köld, svo að grassprettu miðar seint áfram,
oinkum salrir vætuskorts.
Halnfirðingar, og aðrir ibúar Garðahrepps
héldu fund ‘28. f. m., og lcusu þar sem fulltrin
á Þingvallafundinn: prófast Jens PáLsson í Oö:ð-
um og Sigurgeir Gíslason, vegavinnustjóra í
Hafnarfirði.
Reykvíkingar héldu fund í Bárubúð ‘28. f.
| m., og var þar samþykkt; að kjósa 15 menn á
j Þingvallafundinn, og voru þessir kosnir: Cand.
í mag. Bjarni Jónsson frá Vogi, ritstjóri Björn
! Jónsson, Einar ritstjóri Hjörleifsson, Gísli búfr.
j Porhjarnarson, cand. mag. Guðm. Finnbogason, '
í yfirdómari Jón .Jensson, Jón Magnússon frá
: Bráðræði, járnsmið Kristófer Sigurðsson, rnikk-
j ari Magnús Blöndal, skipherra Ottó N. Þorláks-
son, bankaritari Pétur Zophoníasson, fyrv. alþm,
Sighvatur Arnason, trésmiður Sveinn Jónsson,
kaupmaður Sveinn Sigfússon, og Þórður Guð-
mundsson frá Glasgow.
Som varafulltrúa kusu og Reykvíkingar 4
menn: Jón kaupmann Þórðarson, iirsmið Magn-
ús Benjamínsson, Pétur blikksmið Jónsson, og
kennnra Sigurð Jónsson.
Ritstjóri Hannes Þorsteinsson setti fundinn
og var Sighvatur banltastjóri Bjarnrson kosinn
fundarstjóri, en fundarskrifari var Sæm. læknir
Bjarnhéðinsson.
Nær helmingur hinna kjörnu aðal-fulltrúa
kvað áður hafa verið í flokki stjórnarinnar.
Fundurinn var fremur fámennur, um 200
kjósendur á íundi, að þvier „ísafold11 skýrir frá.
A fundi, sem baldinn var í heimastjórnar-
félaginu „Fram“ í Rer'kjavík 80. f. m. var rit-
stjóra „Þjóðólfs“, Hannesi Þorsteinssyni, vikið
úr félaginu, sakir hluttöku hans í Þingvallar-
fundarboðinu, og framkomu bans í sjálfatæðis-
málinu yfirloitt. þar sem hann var einu i tölu
ritstjóra þeirra, er rituðu undir blaðamanna-á-
varpið, svo sem kunnugt er.
Virðist þessi framlroma féiagsins gegtt ritstjóra
„Þjóðólfs11 miður frjálslyndisleg, ekki sízt þar
soiii hann hefir fylgt stjórninni, og heimastjórn-
arflokknum, að öðru leyti að málum.
„Storling“, skip Thoro-félagsins, kom til
Reykjavíkur frá útlöndum aðfaranóttina 5. þ. m.
og um 50 farþegjar, þar á meðal: Júngfrú Guð-
laug Hjörleifsdóttir, frú Krahbo frá Kaupmanna-
höfn, og dóttir hennar, stúdentarnir Geir Zoéga
og Oddur Hermannsson. kaupmennirnir: Stefán !
Jónsson frá Sauðárkrók, sonur hans og tengda-
dottir, Otto Tulinius frá Akurevri, og frú lians,
kaupstjori Chr. Havsteen, verz! unarerindsroki
Finnur Olufsson frá Leith, alþnt. dr Valtýr
Guðmundssou, Bogi Th. Melsted. sagnfræðingur,
Brynjólfur tannlæknir Björnsson, héraðslæknir
Asgeir Blöndal, og frú hans, Bortelsen dansari
frá K.höfn, tuttugu danskir landmælingarmenn
o. fl. ________
Ráðherra H. Haístein fór 5. þ. ni, með danska
varðskipinu norður á Akureyri til þingmálafund-
arhalds. -- Með sam i skipi fór laudritari Kl.
Jónsson einnig norður.
„Laura“ kom frá útlöndum 6. þ. m.,ogfjöldi
farþegja, þar á meðal stúdentarnir Andrés Björns-
son, Björgólfur Olafsson, Guðm. Thoroddsen,
Olafur Lárusson, Olafur Þorsteinsson, Páll Sig-
urðsson og Þórarinn Kristjánsson, frú Hólmfrlð-
ur Johnsen, frá ísafirði, kaupmaður Gunnar
Þorbjörnsson, frú hans, og barn þeirra, kaupm.
P. J. Thorsteinsson frá Hellerup. útvegsbóndi
Jón í Melshúsum, jungfrú Helga Thorlacíus,
ungfrú Guðmunda Níelsen frá Eyrarbakka, um
tuttugu íslendingar frá Vesturhóimi, þar á með-
al slráldið Hannes S. Biöndal, og fjölskylda hans
og júngfrú Lára Blönda); ennfremnr nokkrir út-
lendir ferðamenn o. fl.
„Hekla“, danskt hersltip, kom til Reykjavík-
ur 2. þ. m.
Trúlofuð eru i Reykjavík nýskeð ungfrú
Júlíana Guðmundsdóttir og Jón prentari Bald-
vinsson, og færir „Þjóðv.“ þeim heillaósk sína.
Afmælis Friðriks konungs VIII. var minnst
í Reykjavík 8. þ. m. á þann hátt, áð fánar blöktu
á stöngum, og herskipin á höfnihni skutu af
fallbyssum. — Hornaflokkur skemti og bæiar-
búum.
Samsæti héldu og um 50 manns í Iðnaðar-
mannahúsinu, þar á meðal nokktir fyirliðar af
,,Heklu“ og „Fálkanum“, og var kongi sent
heillnóskaskeyti.
Forsetar alþingis sondu konuhgi samfagn-
aðarskeyti.
Geðveikrahælið á Kleppi er nú tekið til starfa
og eru þangað komnir 8 sjúklingar um mánað-
armótin siðustu. _____
Til Islendinga.
Gegn uppkösfcum, sem og gegn sár-
indurn milli magans og brjóstsins, hefi
i g notað Kina-lífs-elexír hir. VáldrmArs
4
„Þér hefðuð brugðizt mjög slcyldu yðar, ef þér hefð
uð eigi orðið fljótt við óslt minni", mælti umsjónarmað-
urinn. „Tíminn or naumur, eins og þér sjáið. Jeg gerði
boð eptir yður hr. Breffit, af því að jeg hefi íseit mér,
að somja riýja arfloiðsluskrá. — Það er pappir í veskinu,
sem er þarna. — Gjörið svo vel, að setja yður niður hcrna
við borðiðu.
Það var eigi langrar stundar verlr, sem Lir. Broffit
átti að inna af hendi, enda lauk liann þvi á tæpum fjórð-
ungi stundar.
Umsjónarmaðurinn hafði þá apturkallað allar eldri
ráðstafanir sínar, og ritað undir nýja arfleiðs uskrá, sem
líkur voru til, að eigi yrði breytt, þar sem harm átti auð-
sjáanlega skammt optir ólifað.
Vinnutnaðurinn, og matsveinninn, voru til^kvaddir,
setn vituridarvottar; en er þeir voru farnir út aptur, voru
þeir Breffit og utrisjónarmaðurinn einir eptir inni.
Breffit, ræskti sig nokkrum sinnum, eins og hann
ætlaði að segja eitthvað, en þagði þó stöðugt.
„Hvað ætlið þér að segja?“ spurði umsjónarmaður-
inn loks, stuttur í spuna. „Þér ætlið að likindum að
vekja cthygli mína á því, að eg hafi breytt ílla“.
„Engan veginn“, svaraði Breffit. „Jpg l)}rgg eigi,
að neinn láti sér þau orð um munn fara; *en — en —
jeg or dálítið hissa á breylingu þeirri, sem orðin er á
hugirfflt’i yðar“.
„Hvort þér eruð hissa, eða ekki hissa, stendur mér
hjarlartloga á sama um“, mælti garnli maðutinn. „Getur
verið, að fleiri, en þér, séu þeirrar skoðun.ir, en livao
kemur það inér við? Meðan maður tórir, tæður maður
eignum sínum, og getur ráðstafað þeim, eirs og hann
(Lauslcír þýðinírj
Fyrsti lcapittili.
I gömlu, óásjálegu húsi í Oxford lá gamall maður
fýrir dauðanum.
Svcfnherbergið, sem liarm Lá í, var stórt, en óá-
litlegt.
Enginn vafi Lék á þvi, að maðurinn Var daúð-Voiia,
þvi að ungi Læknirinn, sem all-optast var þó vongó'ur,
hat'ði u.n morguninn hvÍ9lað að ráðskonunni, tdl-alvöiu-
gefinn, að nú væri eigi framar um daga, en að éins uin
klukkustundir að ræða.
Sjúklingurinn liafði og, jafn skjótt er hann lagðist,
látið í Ijósi, að hann byggist eigi við því, að lísá á fæt-
ur aptur, og gerði ser alls engar vonir um það.
Bágt hefðu rnonn þó átt með að trúa því, að hanu
lagi fyrir dnuðanum, er þeir sáu rósemina, se:h skein út
úr andliii hans, sein bæði var fritt og alvörugefið.
Það var auðséð, að maðurinu hafði verið mesta
hörkutól, og bar andlit hans þess engar menjar, að hann
hefði þjáðzt, eða verið veikur.
RáJskonan sat alein lijá rúminu hans, og skotraði