Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 07.03.1908, Qupperneq 7

XXIL, 11.—12.
Þjóðvljinn.
47
„Perfect“ skiivindan.
Sem sönimn fyrir yfirburðum „Perfectu skilvindunDar, skal hér með tilgreint
eitt af hinum ótalmörgu vottorðum, scm srnd hrf’n vcrið hlr.tafé!. Burmcister &
Wain, frá málsmetandi mönnutn.
„Haustið 1906 fókk mjólkurbúið hér 2 nýjar „Perfectu skilvindur fi á hluta-
félaginu Burmeister & Wain i Kaupmannahöfn.
Eptir að hafa notað skilvindurnar eitt ár og látið gjöra eigi all fáar rann-
sóknir á mjólkinni, get jeg með ánægju slegið fösiu, að fitan í mjólkinni, eptir skil-
in, hefir minkað úr 0,13% sem hún var meðan vér notuðum „Alfa“ skilvinduna,
niður i 0,09,% síðastliðið ár og gefur það aukinn ágóða, sem nemur að meðaltali
0,04% og eykur smjörupphæðina (úr 6,424,000 mjólkurpundum) um 1860 pund. eða
kringum 1800 krónur, sem hagurinn hefir verið við að nota „Perfectu skilvinduna
eitt ár.
Það gleður mig að geta gefið skilvindum hlutafél. Burmeister & Wain míu
beztu meðmæii.
Durup mjólkurbú pr. Durup 10. jan. 1908.
Lars Chr. Korgen, formaður“.
„I sambandi við hið ofanritaða get eg skýrt fiá að skilvindurnar, eptir að
hafa verið notaðar l1/^ ár hafa mjög mjúkan og rólegan gang og að við höfum enn
engan viðhaldskostnað haft á þeim. Jeg get því mælt með „Perfect" skilvindunni
sem óvanalega góðri og sterkri vinnuvél.
Durup mjólkurbú 11. jan. 1908.
H. Bjerre, mjólkurbússtjóriu.
EINKASALI Á „PERFECTU SKILYINDUNNI TIL ÍSLANDS.
Jakob Gunnlögsson.
Köbenhavn K.
Rauðir liuudar eru að stinga sér niður í
Reykjavik.
Brynjðlfur Þorláksson er nú sem óðast að
æfa söngflokk sinn undir samsöng, sem hann
ætlar að balda bráðum. Flest af þvi, sem sung-
ið verður, eru lög eptir Sveinbjörn Svi-inbjörns-
son. Þar með á meðal tvö ný og stór lög, sem
hafa ekki verið sungin hér fyr.
Happadrœtti Jónasar Hallgrímssonar, oliu-
mynd eptir Ásgrím Jónsson, Gjá í Þjórsárdal,
fór fram 2. þ. m. Seðill 980 vann.
Meinleg pi'eutvilla heíir skotist inn í 4
fáum númerum i seinasta blaði „Þjóðv“. Núraera-
tala blaðsins er þar sett 19 fyrir 10.
ífr afíió öen Seðste.
Lífsafl,
og á þann hátt lenging lífsins — sem
er allt of stutt, að því er til flestra
manna kemur — fá menn, ef þeir neyta
daglega hins heimsfræga meltÍDgar-heilsu-
bitters, Kina-lifs-elexírsins.
110
en hugsaði mér, að sjá frú Urquhart seinna í svona góðu
skapi.
Þetta fór þó út ucn þúfur, því að þegar jeg kom til
hjónanna, hafði frúin þegar sett upp ferðahattinn, og lát-
ið blæjuna fyrir andlitið. — En framan í hann sá jeg,
og gleymi eg því eigi, hve glaðlegur hann var;
hefði hann eflaust spjallað kumpánlega við mig, ef hann
hefði eigi haft allan hugann við það, að vel færi um stóra
kassann, er hann var borinn út i vagninn.
Vildi hann ekki, að konan hans talaði við mig?
Hann rétti henni höndina, og leiddi haDa út í vagn-
inn, áður en farangurinn var allur kominn þangað.
Jeg veitti henni nákvæma eptirtekt, því að inér datt
i hug, að hún hegðaði sér ef til vill svona optir skipun
maDns sins. — En jeg get ekki betur séð, en að hún
væri glaðleg, og hugði eg þá gleði hennar stafa af því,
að komast burt úr herberginu, sem henni hafði geðjazt
svo ílla að.
Jeg hætti að kenna í brjósli um hana, og taldiótta
minn hafa verið ástæðulausan.
Þegar hún var kominn upp í vagninn, tók hún
mjög alúðlega í höndina á mér, og hneigði sig aptur og
aptur, er hún ók brott.
Mig furðaði á þvi, að sálaraDgist hennar skyldi hafa.
horfið svona snögglega.
En naumast var vagDÍnn horfinn sýn, er mig greip
einhver kynleg óeyrð, sem mér var alveg óskiljanleg, þar
sem eg eigi vissi neina ástæðu til hennar.
Jeg gat eigi anDað, en hugsað um ungu 'frúna, og
virtist þó alls engin ástæða til þess, þar sem hún var í
107
verð, áður en hún fer að hátta. — Viljið, þér sjá um, að
hún fái hannu.
„En Edvin“, greip hún fram í. „Jeg er alls ekki
vön, að .. .u
Hr. Urqubart þaggaði niður í henni.
„Jeg veit betur, hvað þér er fyrir beztuu, mælti
hann. „Eitthvert léttmeti, bragðgott, og vel til búið,
frú Truax“.
Jeg hét því, leit til frúarinnar, og gekk út úr her-
berginu. — Það var auðséð, að frúin var alveg forviða á
þessari hugsunarsemi.
Maturinn var búinn til, og færður ungu frimni, og
nokkru síðar komst kyrrð á í húsinu.
Það hlaut að vera skammt til miðnætur, og ljós
höfðu öll verið slökkt. — Jeg hafði sjálf gengið um alla
ganga, og sannfærzt um þetta, enda þótt það væri skylda
Burrit’s, sem verið hafði verkmaður minn í mörg ár.
Þegar kyrrð var komin á, og ljósin slökkt, komust
skapsmunir minir í samt lag, eptir geðshræringarnar.
En er eg var rétt að sofna, heyrðist nistandi óp,
— eins og í dauðans angist. — En svo þagnaði allt aptur.
„Frú UrquhartP kallaði jeg, kastaði yfir mig nokkr-
um fötum, og hljóp ofan stigann.
II. lííipit vili.
Burrit.
I anddyrinu var allt kyrrt og hljótt. — En er eg
kom að herberginu, sá eg, að einhver stóð þétt upp við
hurðina.