Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.09.1910, Blaðsíða 8

168
[Þjóbvjljinv.
XXIV.,^4] .—42;
Olíufatnaður
frá lansen I io.
Brediksstad Boreqe.
Verksmiðjan, sem brann sumarið 1906,
heflr nú verið reist að nýju, eptir ný
ustu aœerískri gerð.
Verksmiðjan getur því mœit fram með
varningi sínum, sem að eins eru vörur
Jbeztu tegundar,
Heimtið því olíufatnað frá Hansene &
Co. í Fridriksstad hjá kaupmanni yðar.
Aðal sali á íslandi og Fœreyjum.
lanriz! lensen.
Egnhaveplads Nr. 11.
Kjöbenhavn V.
THE
North British Ropework C°y. Ul
Kirkcuidy
Contractors to H. M. Goverment,
búa til
rússneskar og ítalskar
fiskilínur og færi,
Manila, Coees og tjörukaðal,
allt úr bezta efni, og sérlega vandað.
Biðjið því ætíð um I£ir*lcealcL.y
fiskilínur og færi hjá kaupmanni þeim,
eem þér verzlið við, því þá fáið þér það,
eem bezt er.
TTOMBNSTEDf
dansfca
smjörliKi erbe$h

BiðjiÖ um tegundimar
„Sóley** m Ingótfur” „ Hehla " /safold*
Smjörlikið fce$Y einungis fra t
Otto Mönshed 7f.
Kaupmannahöfn og/\ró$um y o'
i Danmörku.
KOXUNGL. HIBB-VERKSMIBJA.
Bræðurnir Gioetta •
mæla með sínum viðurkenndu Sjöliólaðe-tegundum, sem eingöngu eru
búnar til úr
fínasta Kakaö, Sykri og Vanille.
Enu fremur Kakaópúlveri af beztu tegund. Agætir vitnisburðir
frá efnafræðisrannsóknarstofum
Prontsmiðja Þióðviljans.
54
það, hve faHeg hún væri, eins- og hún hafði þó væDzt.
Hann »eið brott. eins og daginD áður. en hún varð
að sÍDna hew lisstörfum. og féll nú vinnan betur en fyr,
svo að samveik fólkið hældi henni.
Seinni hluta lagsins, er hún hafði lokið störfum sin-
nm, gjörði hún enga tilraun til þess að hlaupa burt, en
tettist á bekk lyrir utan húsið, milli gul-rósanna, sem
þar voru.
Þaðan si hún i rökkrinu, er húsráðandinn kom ríð-
andi heim.
HanD spratt af baki, og sleppti klárnum, og kom
þá roði í kinnar henni, er hún leit á hann.
Hún færði sig og eigi, er bann tyllti sér niður hjá
henni, pd sat undirleit, og hélt höndunum í kjöltu sér.
Hún vissi þó vel, bvað honum leið, hve lengi hann
horfði á bana, og hve nær hann leit af henni, og fór að
virða fyrir sér gul blómin
„I gær voruð þér ekki eins örvæntingarfull, eins
og þér höfðuð búizt við“, mælti hanD að lokum, „og í
dag eruð þór ekki eins aumingjaleg, eins og þór voruð í
gær — Þér eruð farnar að venjast mér! En þór eruð
mjög hugsaDdi! Um hvað eruð þér að hugsaVu
Hún leit á hann, en þagði.
Hann h!ó, en þó að eins lágt, og eigi óþýðlega.
„Jeg held eigi, að þér séuð nú að hugsa um að myrða
mig, eða hlaupa burt. — Jeg gæti sagt yður —“ hún
leit til hans bænaraugum — „jæja, jeg sleppi þvi þd
En það er annað, sem yður mun þykja vænt um að heyn .
— Jeg reið í dag eigi all-fáar mílur vegar, til þess að
sima til móður yðar. — Mér þótti hún nú hafa feDgið
næga hegningu fyrir uppeldið á yður“.
53
Hún varð all-niðurlút.
rFsðir minn kom þessu Öllu í kring, áður en hann
anda?istu, mælti húu.
r Jeg skil þaðu, svaraði hann, „og þætti anDars mjög
gmnnn. vð sjá traman í þenna unga mann! Eigið þér
okki mynd af koDum?u
Hnn kippti í band, sem hókk um kálsinn á hennir
og kastaði til hans dálítilli mynd af skegglausum, blá-
eygum uuglingi.
Hanu virti hana fyrir sér.
„L'iglegur ungur maður!u inælti lianD. „Sizt furðar
þótt þér sæjuð eptir honuin! Það hlýtur að hafa veriff
mikill missir!"
Þettr mælti hann í mjög háðslegum róm, og svar-
uði bún þvi: „Jeg hefi að eins séð hann einu sinni —
og þá var jeg lítil stelpa. — En hefði hann verið með
í ferðÍDni eins og maœma bauð honum, þá hefði eg sjálf-
sagt frelsast frá þessu — —
„Slúður mælti hann, og kastaði myndinni aptur til
hennar. „Þér viljið alls eigi losna héðan! Hve nær ætl-
ar yður fið lærast, að verða einlæg? Háttið nú! Gróða
nótt!u
Hún lá skaæma stuna vakandi, en sofnaði út frá
giátinum, og svaf draumlaust.
Morguninn eptir færði hún sig sjálf í bóndakonu-
fötin, og bjó síðan til kaffið, án þess að vera að fást
um það.
„Jæj'iu, mælti húsbóndinn. „Nú gengur það á-
gætloga.
Hann minntist eigi við hana, eins og hann hafði
gert morguninn fyrir, og skjallaði hana alls ekkert, fyrir