Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 28.09.1910, Blaðsíða 6

178
Þjóbviljinn.
XXIV, 44.-45
Liklega hefir heyið verið linþurrkað, og þess
eigi gáð, að strá í bað salti, sem þurft hefði.
Styrktarsjóðar Friðriks konungs YIIIi
Auk Lystigarðsfélagsins á Akureyri. sem veittur
hefir verið 226 kr. styrkur úr sjóðnum, sbr. síð-
asts nr. blaðs vors, hefir og kvennfélaginu Ósk
á ísafirði verið veitt jafn há upphæð til skóg-
ræktunar.
Maanalát.
—o—
14. júni þ. á. andaðist í Garðar-þorpi í Norð-
ur-Dacota Bjarni Magnús Jönsson, freklega fer-
tugur.
Hann var fæddur í Keflavík í Gullhringu-
sýslu 24. nóv. 1869, og voru foroldrar hans: Jón
Bjarnason og Ólöf Magnúsdóttir, húshjón í Kefla-
vík.
Árið 1893 fluttist Bjarni heitinn til Ameríku,
með því að móðir hans var farin þangað nokkru
áður. — Dvaldi hann þar fyrsta árið i New Jersey
en síðan að Garðar, og var móðir hans þar hjá
honum, og hann ellistoð hennar, enda hafði henni
mætt það mótlæti í Vesturheimi, að missa þar
þrjú börn sin, og átti þá aðeins tvö börn á líii:
Bjarna, og Björgvin, sem var mun yngrn
Bjarni heitinn, er jafnan var í verkmanna-
stétt, var maður vel látinn, að þvl er segir í
blaðinu „Heimskringla11, þar sem fráfalls hans er
getið.
9i ágúst þ. á. andaðist að Hólum í Saskat-
chewan í Canada Jónatan Jdnatansson, há-aldr-
aður maður.
Hann var fæddur að Uppsölum í Skagafirði j
16. des. 1834, og fluttist til Vesturheims árið
1887.
Dvaldi hann þar fyrst í Norður-Dacota, en j
síðan í Nýja íslandi, og að lokutn f Foam lake j
í Saskatcbewan. I
Hann var þnkvæntur, og eignaðist alls átta
börn, og eru sex þeirra á lífi: þrjú í Ameríku
oglþrjú hérj'á landi.
■—
*24. júlí þ. á Jandaðist Jennfremur að Foam
Lake í Saskatchewan í Canada húsfreyjan Jdn-
ína Margrét Hallddrsdöttir.
Hún var fædd í Bolungarvík í Norður-ísa-
fjarðarsýslu árið 1841, og voru foreldrar hennar
Halldór bóndi ’Bjarnason að Gili og Margrét
Halldórsdóttir, Pálssonar í Hnífsdal.
Arið 1868 giptist hún Bergþóri snikkari Jóns-
syni, bróður síra Eyjólfs heitins Jónssonar í Ar-
j uesi, og Janusar, fyr prófasts í Holti í Önund-
( undarfirði. — Bjuggu þau hjónin lengi í Lamba-
I dal i Dýrafirði, unz þau fluttust til Vesturheims
árið 1887, og settust að í Canada, og áttu þar
] síðustu árin beima í Foam Lake.
Af börnum þeirra hjóna eru þessi fjögur á
lifi:
1. Guðrin, gipt, Hjalta verzlunarmanni j Sig-
urðssyni í Reykjavík. og
2.-4. Jón, Eyjólfa, og Þóra, öll i Ameríku.
^Bergþór snikkari lifir konu sína.
Hitt og þetta.
Vínsala og Ekki — vínsaia.
I borginni Roekford í Illínois-rikinu, þar sem
vínsölubann er í lögum, voru árið 1909 byggð
hús, er kostuðu alls 2'/2 millj. dollara, on i borg-
inni Springfíeld í sama ríki, þar sem vínsala er
leyfð, voru sama ár"að eins reist nýbýsi fyrir
V'U millj. dollara,*og er þó íhúatala beggja borg-
anna nálega jöfn.
Næstu þrjú árin'áður, meðan vínsala var leyfð
í Rockford voru á tímabilinu frá 1. jan,—1. marz
hvert járið framdir glæpir, er af drykkjuskap
leiddu, sem hér segir:
1. Árið 1906 voru .... 130 menn teknir fastir
2. — 1907 — i ... 144 — — —
3. — 1908 — : ... 185 — — —
Á sama tímabili (1. jan. til 1. marz) árið 1909,
er vínsölubann var á komið, voru á hinn bóg-
inn að eins 59 menn teknir fastir fyrir sams-
konar glæpi.
Ekki i apturför.
Arið 1909 voru í borginni Oklahoma í Okla-
homa-rikinu byggð hús fyrir [233°/0 hærri upp-
hæð, en árið 1908, og var það þó meðal-bygg-
inga-ár.
I 25 öðrum borgum í Bandaríkiunum var og
byggt fyrir 56—207°/0 hærri upphæð, en árið
áður, og í Chicago nam hækkunin 32°/0, byggt
fyrir 90l/3 millj. dollara 1909, en að eins fyrir
681/* millj. árið áður.
Flugið og slysin.
Eins og sjá má í blöðunum, keppir nú hver
við annan, að reyna fiugvélarnar, og komast sem
hæðst og lengst, svo að vonandi verður þess eigi
langt að biða, að þær verði að almonnura notum.
Enn sem koraið or, virðist poim þj í ýmsu
mjög ábótavant, eins og sjá má af manntjóninu,
sem af flugtilraununum hefir hlotizt fyrra miss-
eri yfirstandandi árs, eða nokkuð fram i júlí-
mánuð.
Slysin, sem orðið hafa á greindu tímabili, og
leitt hafa til bana, eru þessu:
4. jan. þ. á. féil Delagrange úr flugvól í Borde-
aux á Frakklandi. og beið bana af, og 2. apríl
beið Le Blou bana í San Sebastian á Spáni.
13. mai urðu söm örlög Michelín’s í borginni
Lyon á Frakklandi, og 2. júní slasaðist Zosily
til bana í Budapest höfuðborg Ungverjalands.
18. júní beið Robl bana í Stettín á Þýzka-
landi, og 2. júlí varð flugið Wachter að hana i
borginni Reims á Fi’akklandi.
10. júlí hrapaði Daníel Kinet í flugvól sinni
67
Að svo rnæltu gekk hann burt, en sneri þó við
aptur.
„Syngið íyrir hana, eins og eg geri“, mælti hann.
Rétt á eptir var hann genginn út úr húsinu.
Jörð var freðin og snæví þakin.
Hann dró þungt að sér andann, og æddi af stað
og þyrlnðist mjöllin upp í skóginum, eins og froðan fram
undan gufaskipi, sem er á hraðri ferð.
Hann hraðaði nú ferð sinni, sem mest hann mátti
um skóga, og yfir smá-læki, sem voru huldir ís.
Shgæðarnar í líkama hans börðust ótt, og brjóstið
bifaðist sem tiðast.
Svona gekk hann hvern kl.tímann eptir annan, og
leiddist alls eigi, þótt hann væri einn á ferð.
En er hann fór að verkja í fæturna, með því skó-
þvengirnir hertu að, og kenna gigtar i bakinu, svo að
hann bjóst við, að hann hnígi niður, fór honum að þykja
það óþolandi, að vera einn á ferð
Nýr dugur færðist í hann, er hann htyrði hvinið í
í vindinum í laufí furutrjánna, og sá snjóinn sópast af
trjágreinunum, var honum, sem einhver kunningja hfns
kallaði til hans.
En þetta var að eins stöku sinnum, og þess á milli
hafði hann hugann allan hjá litla barninu, sem hann hafði
orðið að skilja við í veikindum þess.
Hann nam nú staðar, sogaði að sér hreina loptinu,
og hresstist, og fékk nýja krapta.
E nu sinni beygði hann sig, tók snjó í lúku sina,
og neri honum um kinnarnar á :ér, til þess að kæla sig.
Gat hann og búist við kali, og það var aðal-hættan.
72
honum, og sat þar, udz honum farsnst það brenna sig. —
Þar varð það síðan að ís.
Honum var ílla við ofankafaldið, því að það var
forboði óveðursitis.
Hundarnir voru nú og orðnir uppgefnir, með því
að hratt hafði verið farið, og sjálfur var hann oltinn út
af á sleðanum, og áfcti fullt í fangi með að rísa upp aptur.
Kenen hvattí hundaDa, sem hann gat, og hertu þeir
þá hlaupið, svo að auðsætt var, að þeir höfðu skilið hann.
Hann komst þó brátt aptur í íllt skap, og rak þá
hundana áfram enn ákafar, enda"var nú og komið versta
hriðarveður, og hann, og sleðinn, allt í fönn.
Hano veitti því alls 'ekki eptirtekt, hvenær lýst hafði
af degi, og vissi ekkert, hvað tímanum leið.
Sársaukinn, sem hann hafði kennt, mátti nú og heita
horfinn, og tilfinningaleysi komið í staðinn.
Mátti og heita, að hann gæti alls eigi bragðað á
reykta laxinum, sem styrkt hefði getað krapta hans.
Engu að siður hafði hann þó gát á veginum, hvern-
ig sem líðaninni var háttað.
H«nn fór nú að sjá sýnir.
Honurn þótti, sem hann sæi Wannkenninga kom«
úr norðri, úr eyðimörkinni, og sá sjálfan sig í fararbrorjdi.
Þ.ið var álitlegur tiópur, sem öllum gat boðið birginn.
Þóttist hann halda hópnum, um krókótta fjallvegu
og i svdrtri kafaldshríð, gegn þéttri örfadrífu.
Bardagalöngunin vakti hann aptur til meðvitundar,
og sýnin hvarf.
En nú fór hann aptur að kenna sársauka, og iét
hann þá hundana ráða föriani.