Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 28.09.1910, Blaðsíða 7

XXIV, 44.-45
ÞjóBvrLiiNN
179
í Gent 4 Svissaralandi, og dó af afleiðingunum.
12. júlí beið og Gharles 8. Rolls bana i borg-
inni Bournen outh á Englandi.
REYKJAVlK 28. sept. 1910
Tiðin fremur að fá baustveðráttu blæ. —
Rigningar öðru hvoru, og snjóað á fjöllin nokkr-
um sinnums
Strandbáturinn „Austri“ kom hingað 23.
m. Með bátnum var fjöldi farþcgja, þar 4 meðal
eigi ali-fátt af fólki héðan úr bænum, sem verið
hefur í kaupavinnu, eða leitað sér annarar sumar-
atvinnu.
Þilskipin, sem héðan ganga, hafa aflnðílak-
ara Jagi um tíma að undanförnu.
Á bæjarstjórnarfundi 15. þ. m. var Jögð fram
beiðni frá Einari myndhöggvara Jónssyni um
ókeypis grunn undir listasafnsbyggingu, þar
sem hann ætlar að gevma listaverk sín.
Bæjarstjórnin vísaði máli þessu til nefndar,
og tók þvi enga ályktun að sinni.
„Flóra“ kom hingað 1S. þ. m., norðan og
vestan um land. Meðal farþegja voru: Árni
kaupmaður Sveinsson á Isatirði, Andrés ritstjóri
Björnsson, Davíð læknir Schevíng, síra Helgi
Arnason á Kviabekk, og frú hans, ungfrúrnar
Asdís og Margrét, Guðlaugsdætur, bæjarfógeta
á Akureyri, ungfrú Lára Bjarnadóttir, prests
Þorsteinssonar á Higlufirði; ungfrú Ragnheiður
Guðjohnsen,bæjarfulltrúiGuðrúnBjörnsdóttiro. fl
„Sterling", lagði af stað héðan til útlanda 24.
þ. m.
Meðal farþegja voru: Ungfrúrnar Anna
Klemenzdóttir, landritara, Ásta Ásmundsdóttir,
heitins Sveinssonar. Hólmfríður Halldórsdöttir,
bankagjaldkera Jónssonar, Ólöf Björnsdóttir, heit-
ins kennara J'enssonar, Sigríður Björnsdóttir,
ráðherra, Sigríður Zoega, yfirkennara. — Enn
fremur Ólafur ritstjóii Björnsson o. fl.
Frá ísafirði fóru og til útlanda: ungfrú Anna
Scheving,stud. med. Stefán Scheving, oí frú Tang.
„Austii“ lagði af stað héðan í hringferð kring-
um landið 24. þ. m., vestan og norðan um land
Ráðherra Björn Jónsson tók sér far til út-
landa með „Sterling11, auk fyrgreindra farþegja.
Bjóst hann við, að þurfa að dvelja erlendis í
2—3 mánuði.
i
Reitingsafli hefur í sumar verið i Garðssjón-
um (úr verstöðunum Garði og Leiru), en þó nær
fisklaust nú um hríð, enda hafa „trawlarar11
spillt að mun netum manna, siðan farið var að
leggja net í ágúst.
Þrir vélabátar, er gengið hafa frá Sandgerði
á Miðnesi, og tveir vélabátar, er gengið hafa úr
Keflavík. hafa aflað vel.
,,Þjóðviljaus“ hér í bæn-
um, sem ekipta um bú-
staði, eru beðnir að láta
vita af þvi á afgreiðslu blaðsins í Yonar-
strseti 12. (beint á móii Bárimni).
................. . - ---------------- r
Til íunda og samsæta geta
nú fengist nýmáluð og vel í stundi stærri
og smærri herbergi í Báiuhúdnu. Yeit-
ÍDgin verður opnuð 1. október
Hér meö auglýsist a3 jeg Þorsteinn
Hermann Sveinsson, Vesturgötu 5 Reykja-
vik, hefi tekið mér aeitíirDafn bið ssma
og biæður mÍDÍr tveir, Kjarval, og
óska að jeg verði hér eptir kallaður:
Þorstemn H. S. Kjarvát.
|$4F* Hiá ritstjóra „Þjóðv., Yonarstiæti
12, Reykjavik, eiu þessar bækur til sölu:
( Leikritið Jón Arason 2/bo
„ Skipið sebkur J/75
Skáldsegen Maður og kona s/50
f iltur og sstiilKa 2/00
1 lulrænar smásögur (íyriiburð-
ir ýmiskonar og kynjasögur) ^/bo
Otldur lögmaður 2/75
Grrettisljóð J/7B, og
Ljóðmæli Jóh.M. Bjarnarson-
Ves-
9999 Enn fremur eptir nefndir flHlllCl'
flokkar:
IV úmarimur V 00
Andrarimur ‘/bi
71
Kl.tima síðar var Kenen seztur í sleðaiin, iueð evipu
i hendinni.
Læknirinn stóð i dyrunum, og varð hissa, er hann
sá Kenen aka fram hjá, og hverfa sýnum.
Læknirinn leit til veðurs.
„Jeg er hræddur um, að hann Verði úti í þessu veðri,
eptir útlitinu sð dæma“, mælti hann.
Að svo mæltu gekk hann ídd, og skellti hurðinni
á eptir sér.
IV.
Á heimleiðinni fannst Kenen — þó aðhannkenndi
eDn sársauka í limunum af of mikilli áreynzlu ■—, sem
hefði hann hvílzt í marga kl.tíma.
Það, að hann vissi sig nú á heimleið, með meðal,
sem bjargað gat lífi barnsins, sem honum þótti vænna
um, en sjálfan sig, jók honum að nýju hug og krapta.
Dagur leið nú að kvöldi, og sólin, er eigi stóð hærra
á himni, en svaraði til toppanna á furutrjánum, lék um
íetippinD, er héngu niður úr greinum trjáDna, sem rauð-
ur logi.
Vindurinn var bitur, svo að hsnn sveið í hendurn-
ar, og írostsprungur komu í hörundið.
Hann kenndi og sviða í augunum, og faDnst eyrun
sem í bruna báli.
Og þegar myrkrið datt á, fann hann, að kraptarm'r
tóku óðum að þverra, og kenndi fárs verkjar, er lagði
frá brjóslinu aptur í bakið.
Nú varð hanD og var við, að ka.'allið draupákinn
68
Sólin hné hægt til viðar, og glitraði í snjónum
sem demantar.
Honum sóttist seint ferðin og varð örðugtum and-
ardrátt, enda þurru kraptar hans, og fóta-verkurinn á-
gerðist, og varð alveg óþolandi.
Hann hné niður á annað knéð, og V8r sem æði
kæmi að honum.
Svo spratt hann aptur á fætur, og tók að berja sér, til
þess að koma blóðráeinni í hreifiDgu.
Síðan æddi hann á stað, eÍDS og heetur, sem fælzt
hefur, og verið er að elta.
Loks var komið kvöld, en hann hólt þó áfram, og
var á réttri leið, þó að hvergi eæist neÍDn troðnÍDgur,
eptir dýr eða menn.
Frá barnsaldri hesfði hann aldrei verið jafn hræddur
við nóttina, eins og hann var að þessu sinni.
I fjarska heyrði hann nú ýlfur í úlfi, og þreif þá
höndinni í beltisstað, þar sem haDn visei, að marghleypa
Masters átti að vera.
Hann heyrði ýlfrið aptur og aptur, en hljóðið varð
æ veikara og veikara, og að lokum varð hann að leggja
eyrun öll við, til þess að vita, hvort hann heyrði það
ekki, þvi að honum fannst dýrið vera vinur sídd. —
Svona ruglaður var hann orðinD.
Honum fannst þó orðið að mun einmanalegra, er
liann hætti að heyra í úlfinurn.
Alla nóttina hélt hann áfram, án þess að hafa ann-
að, en stjörnubirtun8, til að vísa sér leið.
Honum fannst fæturnir léttast að þvi skapi, sem
kraptarnir þurru.