Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 09.11.1910, Blaðsíða 6

206
ÞJÓÐVILJINN.
XXIV., 51.—52.
og viidu, að fylgt væri fraoi sömu stsfou
eptirleiðis.
A Þiugeyrarfundínum var sams konar
tiilaga á hinn bóginn felid, 21 atkv. gegn
15, en þar sem tillagan var á Flateyrar-
fundinum samþykkt með meginþorra at-
kvæða — kjósendur þar um 40 á fundi — ,
og á Mýrafundinum með 20 atkv. gegn
2, þá er ijóst, að allur þorri fundarmanna
var henni fylgjandi. —
II. Stjörnarskrármálið. Á öilum fund-
unum voru menn eindregið, ng sarnhljóða j
á því, að næsta aiþingi ætti að taka stjórn- I
arskrármáíið til meðferðar, til þe9s að gera j
nfuiðsyrdegar breytingar a stjórnarskránni j
svo sem um afnám konungkjörinna þing- j
mrsnna, og um aukinn kosuingarrétt. —
Skattamál. Á Þing yrar' og Mýra-
fundunum voru menn eindregið uiótfallnir
8ukningu beinna skattfs, en í tillögunni,
sem samþykkt var á Flateyrarfundinum
er kveðið svo að orði, að menn séu því
mótfailnir, að þeir séu auknir Bað neinum
mun“.
Hækkun kaffi og sykurtoiisins voru
allir fundirnir andvígir, en töidu að öðru
leyti rétt, að tryggja landssjóði tðkjur, í
stað áfengistolisins. með breytingu á tolh
lögunum. —
IV. Bannlagamálið. Það mál var rætt
á Þingeyrar- og Mýrafundunum, en eigi
á fundinum að Flatey<i.
Á báðum fundunum v«r skorað á al-
þingi, að halda fast við gjörðir síðasta al-
þingis, að þvi er snertir lögbann á að-
flutningí áfengis, og að víkja í engu frá
þeirri stefnu, hvorki með frestun bann-
laganna, eða tilslökun á þaim.
V. Kirkjumál. Á Flateyrarfundinum
var með meginþorra atkvæða samþykkt
tiilaga í þá átt, að heppiiegt væri, að
farið yrði sem fyr9t, að undirbúa málið
um aðskilnað ríkis og kirkju. —
VI. Samgöngu- og síma-má 1. Á Flat-
eyrarfundinum var skorað á alþingi, að
sjá um betri samgöngur til Vestfjarða,
sérstaklega til Önundarfjarðar og Súg-
andafjarðar.
Á sama fundi var og skorað á alþingi
að sjá um, að talsími yrði lagður til Súg-
andafjsrðar sumarið 1911. —
VII. Eptir\aunamá\ið. Á fundinum j
að Flateyri var skorað á alþingi, að afnema j
sem fyrst öil eptirlaun, sérstaklega eptir- j
laun ráðherra.
MinDzt var á einum fur.dinum (Flat- j
eyiaifundinum) á þingfrestun, og taidi '
fundunnn heppilegt, að nýir konung-
kjörnir þingmenn væru skipaðir fyrir
þing, - -
Bæói a Mýra- og Flateyraríundinum
var og þirigmanninum vottað þakklæti
fyrir starf bans á síðasta þingi.
✓
„A«stri“.
Nú er sannspurt orðið, að haun var látinn
fylgjast með gufuskipinu „Sterling" til útlanda.
Skemmdirnar meiri, en svo, að hann álitist
einfær um ferðina.
Frá ísaljarðardjúpi.
Mjög tregt um afla í Út-Djápinu í haust, en
afla-hrögð nokkur í Mið-Djúpiuu.
Vélabátar hafa nær aldrei farið á sjó, hefur
eigi þótt borga sig.
Enski botnvör|>ungurimi.
sem flutti sýslumann Barðstrendinga, og Siiiv-
björn hreppstjóra, nauðuga til Huil, kvað hafa
orðið að borga 125 sterlingspunda sekt, eða
2275 kr., sé sterlingspundið reiknað á 18 kr.
20 aura.
Hvort ráðstafaoir hafa verið gerðar, að því
er sakamáishöfðun gegn skipherranum á „Ohief-
tain“ snertir — svo var nafn botnvörpuveiða-
skipsins —, höfum vér eigi heyrt.
Úr Dýraiiiði
(í Vestur-lsafjarðarsýslu)
er „Þjóðv.“ ritað 25. okt. þ. á.: „Héðan eigi
annað að frétta, en sffellda rosa-tíð, votviðri og
storma, svo að haiiBtverk manna verða eigi gerð
og eldsneyti (mór) víðast hvar úti enn“.
Búnaðnrniimskeið.
Að tilhlutun landbúnaðarfélagsins verður bún-
aðarnámskeið haidið f Keflavíkurverzlunarstað
13.—18. des. þ. á.
Þar verða og haldnir nokkrir alþýðufyrir-
lestrar, er alþýðufræðslunefnd stúdentafélagsins
a nast um.
Genfrið iip|> á KverkfjiSll.
II. sept. þ. á. gekk þýzki jarðfræðinguriim
prófessor M. Trnntz upp á Kverkfjöll.
Mun hann vera fyrsti maðurinn. er komízt
hefur þar upp.
Hann var svo heppinn, að fá gott vnður, og
því hezta útsýni af fjallinu, að því er segir í
blaðinu „Gjallarhorn“.
A Þingeyri í Dýral'irði
hafa í haust verið sýndir tveir smá-leikar á
leiksviði: „Ofvitinn í Oddasveit“, og „Einfeldn-
ingurinri11.
Iilaðið „Ingúlfur“
Hr. Andrés Björnsson, sera um tíma hefur
aniuizt ritstjórn blaðsins „Iugólfur“, er nú hætt-
ur því starfi, og hefur stúdent Qunnnr Egilsson
tekið hana að sér.
32
hefði orðið lýðveldieforseti, ef hann hefði eigi dáið, með-
an uppreisnin í S»d Juan stóð yfir.
Bróður átti eg, sem Ernet hét, og vorum við tví-
burar.
Björt lífsbraut rnyndi hafa biasað við okkurbáðum,
ef stórskostlegt fjártjón, er við urðura fyrir, hefði eigi
gert okkur nauðugan einn kostinn, að vinna sjálfir fyrir
okkur.
Jeg bið dómarann afsökuDar, ef yður virðast þossi
einstöku atriði vera málinu óviðkomandi, eD eg varð að
minnast þeirra, áður en eg vík að því, eem nú kemur.
Eius og jeg gat um, átti eg bróður, sem Ernst hét,
og vorum við svo nauðalíkir, að það var algengt, er við
vorum saman, að fólk gat ekki greint okkur að.
Við vorum nauðalíkir í hvivetna.
Þegar við gjörðumst eidri, bar þó mÍDna á því, hve
likir við vorum, af því að lundarfar og svipur varð frá-
brugðið.
Þegar andlitin voru í stellingum, var munurinn þó
mjög óverulegur.
Það á ekki við, að eg fari DÍðrandi orðum um
manD, sem er dáinn, og sem auk þess var einka bróðir
minn.
Þeir gera það, sem beet þekktu haDn.
En það verð eg að segja — ai því að það verðui
að segjast —, að f'rá fyrstu æsku-áruin, hefi eg verið
hræddnr við bann, og' var það sízt að ástæðulausu.
Það, hve iíkir við vorum, olli því, að mér var
kennt um ýmislegt af því, sem hann gerði, og hnekkti
það áliti mínu.
Að lokum tókst honum að skjóta allri skuldinni á
37
Jeg hafði nóg fé handbært, til þess að geta byrjað
nýtt Hf í öðru landi, og þar sem nótt var, gat eg kom-
ist út í fötum bróður iiiíds, og komizt til Liverpool, og
þaðan var auðvelt að fá skipaferð.
Eins og komið var fyrir mér, kaus eg miklu frem-
ur að lifa, þar sem eg var óþekktur, en að sinna læknis-
störfurn í Bishops Crossing, því að þar gat eg á hverri
9tundu vænzt þess, að reka mig á þá, sem eg hlaut að
ósks, að eg gæti gleymt.
Jeg ásetti mér að skipta fötum, sem fyr segir.
Ea út í þetta fer eg eigi frekar. því að það særir
inig, að minnast á það.
Klukkutíma siðar var bróðir minn kominn í fötin
mín, en sjálfur læddist eg út um dyrnar á líkskurðar-
stofuDni.
Jeg liafði hraðann á, sem unnt var og kom til Liv-
erpool um nóttina.
Ekki hafði eg neitt með mér að heiman, nema posa
með peningum í, og kvennmannsmynd, og sakir fiýtis-
ins, sem á mór var, gleymdi-eg hlifinni, eða umbúðunutn
sem bróðir minn hafði haft fyrir öðru auganu.
Allt annað, sem hann hafði haft meðterðis, tók eg
ineð mér.
Jeg sver það við drengskap minn, að mér datt það
alls eigi í hug, að nokkur ímyndaðí sór, að jeg hefði ver-
ið myrtur.
Því síður kom mér til hugar. að þetta tiltæki initt
gæti stofnað nokkrum í hæitu.
Hitt var mór rikast í huga, að létta af öðrum þeirri
byrði, sem líf mitt gat bakað þeim.