Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 10.01.1911, Blaðsíða 6

XXV., 1.-2.
j?jÓÐVII Ji 'N.
7
4. HaDsína, gipt Benedikt kanpmauni
Þórarinesyni í Raykjavik.
5. Helga, gipt Jóni alþm. Olafssyni í
Reykjavík.
6 Helgi, bakari í Akureyrarkaupstað.
7. rklÍDa, ekkja Iians beitins Mobr, skip-
herra í Fsereyjum, og
8. 8teinunn, gipt síra Ólafi Stephensen á
Grund í Grundarfirði.
Eiríkur heition var stakur dugnaðar-
bóndi, er bætti mjög jörð síiaa, Karlsskála,
og mun hann hafa verið í tölu fjárrík- i
ustu bænda í Múlasýslum.
Fyrir fám árum brá hann búi og tóku j
þá synir hans, Björn og Guðni, við jörð- i
unni.
REYKJAVlK 10. jan. 1911.
Umbleypingsr, síðan um áramótin, ýmistblot-
ar. eða snjór fallið mikill á jörðu, og hvassviðri
mikil annað veifið.
Kappsund var þreytt hór í bœnum, fram undan
baajarbryggjunni, á nýjársdaginn kl. 11. f. h.
Sundmennirnir voru fjórir: Jón Tomásson,
Sigurjón Pétursson, Sigurjón Sigurðsson og Stef-
án Ólafsson.
Vegalengdin, er synda skyldi, var alls 50
stikur og lauk Stefán Ólafsson sundinu á 4'2
sekúndum, en tveir binna á 48 sekúndum hvor,
og binn fjórði á 54 sekúndum.
Nokkur ylgja var í sjóinn, og hráslagalegt
veður, en hitinn í sjóoum þó tvö stig.
Hr. Stefán Ólafsson varð og hlutskarpastur
á nýjórsdag i fyrra, og fari enn leikar á sömu
leið næsta nýjársdag, verður hann eigandi sund-
bikarsins, sem keppt er um.
Guðsþjónustugjörð fór fram í dómkirkjunni
bór í bænum á þrettándanum (6. janúar) að
kvöldi, líklega i ábætisskyni við hátíðamessurnar.
Forslcriv selv Deres Klædevarer
direkte fra Fabrik. Stor Beeparelse. Enhver kan fea tilseDdt portotrit mod Etterkrav
4 JVTti-. 130 Ctni. l»T*oclt sort, blaa, btuD, gion og graa ægtefarvet fin-
ulci&! Klæde til en elegant, solid Kjole eller Spadserdragt for* kun ÍO Ivr*.
(2,50 pr. Meter). þjller 3J/4 Mtr. 135 Ctm. bredt sort, morkeblaa og
graanÍ9tret moderne Stof til en solid og smuk HerreklædnÍDg for lrrrrr
14 Kr. £50 0re. Store svære uldno Sove-og Rejsetæpper 5 Kr. Storesvære
uldne Hestedækkener 4 Kr. 50 0re. Kr Varerne ikke efter 0nske tages de tilbage
Aarhus Klædevæveri, Áarhus, DanmarK.
Flugeldum var víða skotið hér í bænum á
gamla-árs-kvöld.
Lúðrasveit bæjarins lék ýms lög á lúðra í
2—8 kl. tíma, hjá almenna menntaskólanum.
A aðfangadagskvöld jóla var og leikið á lúðra
á Austurvelli (kl. 7—8 e. b.), ýms jólalög, og
sálmurinn: „Ó guð vors lands.“
Iðnsýning verður haldin hér í bænum á
næstk. sumri (1911), og er ætlast til, að þar
verði sýndir alls konar innlendir iðnaðarmun-
ir, sem og heimilis- og handavinna karla og
kvenna.
Pyrir beztu munina verða veitt verðlaun —
silfurpeningar og „bronze“-peningar —, og bún-
aðarfélag Islands hefur heitið verðlaunum fyrir
sýningarmuni, er að landbúnaði lúta.
Sýningarnefndin býðst og til þess, að ann-
ast sölu sýningarmunanna, ef óskað er, gegn
10°/o af andvirðinu.
Kapphlaup hefur skautafélagið áformað að
halda um miðjan þenna mánuð:
1.1’yrir di-engi.
2. „ aðra (juníores, þ. e. unglinga), sem eng-
in verðlaun hafa hlotið til þessa, og
3. fyrir þá, er verðlaun hafa einhverntima feng-
ið (seníores, þ. e. hinir eldri.)
i
Skeiðið er 50 stikur, og getur enginn verð-
laun hlotið, nema hann íenni það á 50 sekund-
um, eða enn skemmri tíma.
í næstk. íebrúarmánuði er og áformað, að
keppt verði um verðlaunagripina: Brauns-hik-
arinn og Thorsteinsons-hornið.
Tvívegis var messað hér í dómkirkjunni á
gamla-árskvöld: kl 6 e. h., og kl. 11 lla e. h. —
Sté síra Bjarni Jónsson i stólinn í fyrra skiptið
en Sigurbjörn Á. Gislason í seinna skipt.ið.
Síra Ólafur Ólafsson flutti og messu i frí-
kirkjunni kl. 6. e. h. á gamla-árskvöld.
A nýársdaginn voru og tvær messugjörðir í
dómkirkjunni: kl. 12 (h&degi) og kl. 5 e. h. —
Prédikaði síra Jón Helgason i fyrra skiptið: en
dómkirkjupresturinn í seinna skiptið.
Síra Ólafur messaði og fríkirkjunni á nýársdag-
inn, á hádegi.
i Gleðilegs nýárs óskar „Þjóðv.“ öllum
• lrsondum sinum, og allra heiPa á árinu, sem
j nú er ný byrjað.
1 Að kvöldi 7. þ. m. minntist skautafélagið
hér í bænura afmælis síns á hótel Reykjavik.
Voru þar saman komnir hátt á annað hundr-
að félagsmenn.
37
að hann var alls elgi í vafa um það, að hann ætti tal
við rétta manniuD. „Var þá ekki ráðiet á yður?“
„Nei, fjarri fer þvi!“ evaraði Ratray, og t ar Ken-
wood alveg forviða á því, hve vel hann fékk setið á sér.
„Misstuð þér þá eigi tösku?“
„Nei!“
„Þér sögðuð j:ó við mig, að þér skylduð gefa mér
hundrað, eða jafn vel fimm hundruð sterlingspund, ef eg
gæti náð henni, og fært yður hana".
„Jeg hefi enga tösku miest“, svaraði Ratray, „en
jeg er að eyða tímanum til ónýtis. og hann er mér mun
dýrmætaii, en fjöldÍDn allur af handtöskum, sem eg ekkert
veit um. — Hvað þér eigið við, skil eg allsekki, og—“
„Jeg átti við það, að ef þér kærið fyrir lögreglu-
stjórninni, gæti jeg orðið að liði, sem vitniu.
Kenwood fór að þykja þetta hálf-ekrítið.
„ Jeg imynda mér“, sagði Ratray hæðnislega, að það
séu peningar, sem þér viljið fá! Þetta er líklega Dý teg-
und þess, að biðja sér beininga. Þér eruð þá beininga-
maður!“
Kenvood roðnaði út undir evru. „Er jeg það?“
svaraði hann. „Það sést nú fljótt, því að ef þér eigi kærið
málið sjálfur fyrir lögreglustjórninni, þá gefi jeg það, og
skýri þá frá því, að þér séuð þar við riðinn".
Ratray brosti háðslega. — Hann þurfti ékkert að óttast,
var alls eigi í vafa, hversu fara myndi, ef lögreglustjórn-
in ætti að velja um, hvort trúa skyldi fremur skýrslu
hans, en þessa fátæklega klædda UDga manns.
En nú varð honum litið á höndurnar á Kenwood,
og sá, að þær voru að mun hvítari, og laglegri, en hönd-
urnar á sjálfum hoDum.
3i
YI.
Fundum ber saman að nýju.
Atburðurinn, sem nýlega var getið, gerðist á föstu-
degi, og daginn eptir fékk Kenwood þau boð, að koma
til Merstham, sem er dálitið þorp, uokkrar milur frá
Craneboro.
Þar hitti hann Roachley, sem var, eins hann átti
að sér að vera, og hafði hann sezt að í bezta herberginu
í gistihúsinu „Kiónan“.
„Hafið þér handritið með yður?“ spurði Roachley.
„Já, jeg hefi það með méru, svaraði Kenwood, ön-
ugur f málrómi. „Það eru eitt hundrað og átta blað-
síður, og aldrei hefur neitt sézt, sem leiðinlegra er“.
„Það er gott!“ svaraði Roachley. „Tyllið yður nið-
ur, og reykið, meðan er eg les. — Ef til vill ber eg
nokkrar spurningar upp fyrir yður“.
Nú varð þögn í fjórðung stundar.
Loks leit Roachley upp.
„Hafið þér séð ungfrú Ratray?u spurði hann.
„Nei! Hana hefi eg ekki séð!“
„Hafið þér reynt það?“
„Já, en eigi gert mér sórstaklegt far um þaðu, svar-
aði Konwood.
„Jæjau, svaraðí Roachley, og studdi böndinni fast
á öxlina á Kenwood. “Öllum ber saman um það, að hún
só fögur og gáfuðu.
„Já, svo er sagt!u mælti Kenwood.
„Hvernig lfzt yður á, að ganga að eiga hana?“
„Jeg! Að eiga hana? Nei, það geri eg aldrei!“