Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 10.05.1913, Blaðsíða 6

74
ÞJOÐYILJINN
XXVII., 18.—19.
„Skandia
(Lysekils mötorinn)
er af vélfróðum mönnum viðurkenndur að vera sá berti báta- og skipa-mótor, nm
nú er byggður á Norðurlöndum.
„SKANDIA“ er endingarbeztur allra mótora og hefir gengið daglega i
meira en 10 ár án viðgerða.
„SKANDIA“ gengur með ódýrustu óhreinsaðri olíu, án vatnsinnsprautunw,
tekur lítið pláss; og hrisstir ekki bátinn. „SKANDIA“ drífur bezt og gefur allt
að 50•/„ yfirkrapt.
Biðjið um hinn nýja, stóra íslenzka verðlista.
Einkasali: JAKOB GUNNL0GSSON.
Kebenhavn, K.
f, <•: r- ... : •!>. 1)0 i
Fremur ijgn þó að l’fna »i»brö|tðin nú siðustu
Jng»n».
Db miðj»n »príl aflaðist eitthv*ð »f síld innl
i ‘‘kötufirði.
Verð 4 klautum fiski v»r í april hfekkað i
TerzluHu*am við Djúp, og verðið nú: Fyrir
milfisk 6’/2—7 aur. pd., en smifiskur 4 6*/a eyri,
•g ísa 4 4 aura, — »Ut fyrir fiskinn óflattan.
Maður fer sér að voða.
Maður nokkur, Ingvar ásmunision að nafni,
fór s4r nýlega að voða, — drukknaði í Brúsri.
Maður þossi var fri Xfstadal (í Laugardal) í
Arnessýslu, cg k»fði um hrið vcrið eitthvað veikl-
aðar 4 geðsmunum, eða möanum eigi sinnandi,
eem hann itti að ssr.
Hvernij slysið hefir atvikazt, eða hvort hann
hefir sjilfur fyrirfarið sir, vitum v4r eigi.
„lþróttasamband íslands“.
Akveðið ar, »ð aðal-fundur „íþróttasambands
Islands11 verði haldinn í Reykjavík 20. júní niestk.
Þ»r ar i cáði, að raeddar verði og aamþykktar
„reglur um islenzka glimu“.
Svo verður þar og skýrt fri framkvsemduia
filagsins, ný stjórn kosin o. fl.
Járnbrautarslys.
Sunnudaginn 4. mai þ. i. haíði ýnasum beej-
arbúum verið beðið að sitja í jirnbrautarvögnum
hafnargerðarinnar, og fara með jirnbrautinni upp
i Öskjnhlíð, og aotuðu »4r það eigi all-fiir.
All-margar ferðir voru þvi farnar i snilli, og
tókst þi svo slysalega til í einni terðiani, að
stúika nokkur stökk út úr jirnbrautarvagni, —
virtist lestin far» svo heegt, að hún hugði sér
það óh«tt, en var þi svo óhoppia, að detta 4
sporhrautinni, og fór vagnalestin þá yfir bana,
svo að húa fótbrotnaði, og slasaðist eða meidd-
ist eisnig eitthvað að öðru layti.
Frá Seyðisíirði.
Verkmannafélagið i Seyðisfirði skemsnti b»j-
arbúum þar i vetur með sjónleikam.
Leikinn var „Þjóðmilaskúmurinn", þ. e. hið
alþskta leikrit Holberg’s: „Den politiske Kande-
stöber".
Verzlunarfílagið i Seyðisfirði hélt og fund í
apríl, og skoraðij i Aastfirðinga að styðja sem
bezt, mpð fjárframlögum, stofnun innlends eim-
skipafélags. svo að Austfirðir yrðu eigi útundan.
vegna lítillar þitttöku.
Fjárskaðar.
Það hefir dregizt að geta þess, að i blind-
hriðarbyl, er skall i í Austur-SkaptafellssýBlu
13. marz síðastl., misstu Svinfóllingar nser 40
sauði, en náða sanðum sínum »ð öðru leyti lif-
andi og þó að mun þjökuðum.
Maður biður bana.
(Verður undir freðau hey-torfi).
Eigi alls fyrir löngu tókst svo slysalega til,
að Jónas hóadi Stefánssos i Kraumsstöðum í
ÞÍDgeyjarsýslu varð undir freðnu tsrfi, er hann
var »ð fist vií hey, og beið bana af.
Jónas bcssi var bróðir Hermanns skipberra
Stefinssonar, er drukknaði á Seyðisfirði 4 síð-
astl. sumri, og hafa þeir br»ðurnir því báðir
dáið af slysförum i tsepu éri.
Bráðkvaddur
varð maður að Bakkagerði í Borgarfirði eystrn.
J. merz þ. á.
Maður þessi hét Þórarinn Sveinsson, bóndn
Filssonar fri Dallandi í Húsavík.
H»nn var »ð eins 22 ára að aldri, og talina
efnispiltur.
1*4
Það var svo hljóðaodi:
„K»ri Patiick livarður!
Jeg vona, að þér ilitið það eigi ókurteisi, þó að eg riti
yðar, eins og eg geri!
Þó að þér séuð ungur, þá eruð þér þó yfirmamaðar ættar-
innar, og því sný eg mér til yðar, í stað þess að snúa mér til
móður yðar.
Jafnframt rita eg og ungfrú Stirling, og inni hana eptir
því, hvort hún vilji veit* mér þi ánisgju, að setjast að hjá mér.
Jeg hefi að vísu að eins kynnzt henni skamma stuad, en
þó nógu lengi til þess, að Isera að þekkja hinn göfuga, hreina,
og fagra hugsunarhátt hennar.
Jeg er »ú farin að gjörast roskin, og er einstæðingur í
ltfinu.
Mér skilst ungfrú Stirling vera foreldra laus — beld mig
og annats hafa kynnst foreldrum hennar —; en hvað sem því
liður, þi er anér »nnt um bana, og yrði því alls kostar fegin,
ef hún fengist til þess, ti setjast að hjá mér.
Jeg veit að vísu, að hér er djarft farið, en fslli mig og se
bezt við, að lita skoðun mína hreinskilnislega í ljósi.
Vera mi, að samþykkis yðar þurfi og, og þvt sný eg mir
>á og til yðar.
Jeg get lofað, að sjá um, að lif hennar verði bjart, og á-
na-gjusamlegt.
Talin er eg sérvitur, og hörð i lund, og þó á eg og við-
kvæmnina til eigi að síður.
Það skal fara svo vel um hana, seaa vieri hún dóttir mín.
Vonandi, að þér lyrirgefið roér, að eg sný mér svona blátt
ifram til yðar, er eg
yðar eialisg
Emily Prenti*e“.
Patrick lávarður las bréfið aptur og aptur, og kenndi
þá æ aýrrar og nýrrar beiskju.
Gagnókunnug nsnneskja átti þá að verða til þess,
189
En hún vissi sig eiga allt á hættu, af hún gsngdi
honnm eigi, — og Mary þá eigi siður.
Leith hafði lagt á ráðin, hversu að skyldi farið,
hvað sem fyrir kæmi
„Vilji hún fá atvinnu“ — svo voru hans óhreytt
orð, kvöldinn fyrir —, „þá má eiga það vist, að hún
leitar þinnar ásjár, og þá verður *ð hsfa eitthvert ráð
til taks“.
Lfs hafði fremur þ»ft í móinn.
„Æ, Dick!“ mislti hú». „Hví má ekki lofa stúlk-
unui að fara sinna ferða? Jeg hefi að vís» eigi kynnat
benni nsma í nokkra kl. tíma, en það er eg þó sannfssrð
um að yfir íllu getur hún eigi búið!“
Lsitb svaraði þá í mjög ákveðnum róm:
„Viljirðu eigi vera már samhent, þá láttu mig vita,
— f» nsér þá einhverja aðra, sem eigi gerir sig kostbæra“.
Lís dróg þungt andann, — skildi vel hvað hann fór.
Hún vissi vel, að ýmsar stúlkur, er litið yrði í augun
á hon*m, myndu eigi telja á sig, að vera honutn kón-
þiegar, og til slíks mátti hún alls eigi h»gsa.
Henni varl því og eigi svara vant, er Mary innti
eptir atvinnunni.
„Hár er enga atvi»n» að fá, er sá við yðar kæfi“,
msslti hún. „Jeg var að hugsa um ylur í nótt, og datt
þá í hug, að inna yð«r eptir því, hvort þér vilduð eigi
fara upp í sveit, því þá get eg vísað yður á atvinnu“.
Mary flaðnaði við, og hljóp blóðið fram í kinnarn-
ar á henni.
„Jeg elska sveitalífið“, svarvði hún, „en er hálf
hradd við stórborgarlífið, of asannfjöldann, þó að víða