Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 29.04.1915, Blaðsíða 5

XXIX., 18—19.
ÞJ0±J ViLJlNíJ
67
Sigurður Sigurðsson
frá Vigur
yfirdómslögmaður
Aðalstræti 26 A Isafirði
Talsími 43
Heima kl. 4—5 e. h.
En er „Gullfoss" hafði varpað atker-
um á höfninni, gekk ráðherra (Sig. Egg-
erz) upp á stjórnpallinn og flutti þaðan
svo látandi ræðu:
„íslendingar! „Gullfoss“ erkominn
heim yfir hafið. Siglingadraumur ís-
lenzku þjóðarinnar ei að rætast. Það
er bjart yfir Eimskipafélaginu í dag.
Það er bjart yfir þjóð vorri — því
þetta félag er runnið af samúð allrar
þjóðarinnar. Þjóðin hefur ekki að eins
lagt fé í fyrirtækið; hún hefur lagt
það, sem meira er, hún hefur lagt, vonir
sinar í það. Þetta fyrirtæki sýnir frem-
ur öllu öðru, hvað vér getum áorkað
miklu, er vér stöndum allir fast sarnan.
Auknar samgöngur eru lykillinn að
framtíð vorri. I nafni íslenzku þjóðar-
innar þakka eg Eimskipafélagsstjórn-
inni fyrir þá ósérplægni og dugnað, sem
hún hefur sýnt með forgöngu sinni
fyrir þessu fyrírtæki. í nafni íslenzku
þjóðarinnar býð eg „Gullfoss" velkom-
inn heim. Fylgi honum gifta landsins
frá höfn til hafnar, f'rá hafi til hafs.
Lifi „Gullfoss“!“
Yfirleitt varð komudagurinn bæjar-
búum sem hátíðisdagur og gleðibragur á
öllum.
Landsbankinn.
Haxin fær nú húsnæði í bráðina í nýja
pósthúsinu, — beint á móti Landsbank-
anum, hinu megin við Pósthússtrætið, og
þarf því stutt að flytja sig.
Má telja það stór-heppni, að bygg-
ingu þess skyldi svo langt komið, að
til þess verður nú gripið í vandræðunum.
Eigi er enn full ráðið, er þetta er
ritað, hve nær bankinn flytur sig, en
verður þó væntanlega nú fyrir viku-
lokin.
Dagana, sem liðnir eru, síðan brunn-
ínn varð, hefur verið bjargazt við her-
bergin í Landsbankanum, sem eldur hlífði
í austur-endanum niðri, þar sem banka-
stjórnin hafði áður ein beykistöð sína.
Ráðherra hefur og samþykkt að „Sam-
ábyrgð Islands“, sem aðsetur hafði í
Landsbankahúsinu, fái og samastað í
Nýja pósthúsinn.
Þar verður þá og landssjóðsins og
landsféhirðisins eptirleiðis fyrst um sinn
að leita.
Um endurbyggingu Landsbankahúss-
ins, eða byggingu nýs bankahúss, mun
allt vera óráðið enn þá.
Eptirlauna- og launamála-net'ndin tók
til starfa hér í bænum þriðja dag
páska (6. apríl þ. á.)
Einn nefndarmanna, hr. Pétur Jóns-
Skúli S. Thoroddsen
cand. jur.
Póstgötu 6 Isafirði
Tekur að sér öll venjuleg málaflutn -
ingsstörf. Veitir lögfræðislegar leiðbein-
ingar o. s. frv.
I --------------------------------------
son frá Gautlöndum, gat þó eigi mætt
að þessu sinni.
Hinir fjórir nefndarmennirnir eru: Jós-
ep alþm. Björnsson (formaður nefndar-
innar), Jón Jónathansson fyr alþm., Jón
bæjarfógeti Magnússon og Skúli ritstjóri
Thoroddsen.
t
I ráði mun, að nefndin starfi þó eigi
að þessu sinni nema ögn fram í mai-
mánuð, en taki síðan aptur til óspilltra
málaona að vetri.
Hafnfirðingar og „Griillfoss“.
Sunnudaginn 18. apríl síðastl. fór „Gull-
foss til Hafnarfjarðar og með konum fjöldi
Reykvíkinga.
Við komu skipsins til Hafnarfjarðar
flutti Magnús bæjaifógeti Jónsson ræðu
og söngflokkur Hafnfirðinga söng kvæði,
er ort hafði hr. Fiunbogi Jóhannsson
(Hafnfirðingur).
Formaður Eimskipafélagsstjórnarinn-
ar, hr. Sveinn Björnsson, þakkaði góðar
viðtökur og hlýjar árnaðaróskir fyrir hönd
sjálfs sín og télagsins.
176
Andlitið var allt nauðrakað, — maðurinn al skegg-
laus, og þá nauðlíkastur mús í framan.
Siægni, feimoi, og afar-æst eptirvænting, skein út
úr andlits svipnum.
Hvíta baðmuilar-glófa hafoi hann á höndunum, og
tók nú hattinn ofan, með hægri höndinni, en í vinstri
höndinni hélt hann á ferða-pjönkunum sínum og sást að
í þær var saumað: „Góða ferð!“
„Það er jeg sjálfur!“ sagði maðurinn á þýzku
„Leyfði mér, að fara sjálfur með bréfin, er sendast áttu
til „Venedig, poste restante“*), og hefi nú biðið þess hér
að bréfanna yrði vitjað!”*
Windmuller hneigði sig fyrir manninum, en sneri
sér síðan við, og strikaði út síðustu setninguna í sim-
skeytinu, og bætti þar við: „Pfiflerling kominn!“ Hann
skilaði síðan símskoytinu, en gaf hinum bendingu, að
koma með sér, og gekk út.
En er þeir voru komnir út, mælti hann: „Segið
mér nú Pfifferling, hver boð hefur gert eptir yður!“
„Hugboð mitt sagði mér —“
„Hefi eg eigi hundrað sinnum sagt yður, að taka
eigi slikt upp hjá sjálfum yður? mælti Windmuller.
„Eteynslan hefði og átt að kenna yður það! En hvemig
var þessu hugboði yðar þá háttað?“
„Hefðuð þér ekkert handa mér að gera, gæti eg
f'arið heim aptur, hugsaði eg!“ svaraði Pfifferling, og lét
sér, að þvl er virtist, í engu brugðíð.
*) „Poste restante“-bréf eru þau nefnd, er geymast eigi á
pósthúsinu, unz móttakandinn vitjar þeirra þar, enda bústaðar hans
þá og tíðast látið ógetið i utsnáskriptinni.
178
en, ef yður hefði ljóst verið, hver orsökin var til hjarta-
slagsins? Fráleitt hefðuð þér getað það, þar sem húu
var dáin, er þér voruð til kvaddur! Er þetta ekki rétt?“
„Alveg rétt!“ svaraði dr. Salioiní. „Og þó reyndi
eg alls konar upplífgunartilraunir, unz komið var fram
á nótt!“
„Þér hafið þá gertallt, er með sanngirni varð heirnt-
að, allt — —“
„Já! Það gerði eg dótturinnar vegna!“ svaraði
læknirinn. „Hennarvegna gerði eg eigi tátt, sem stéttar-
bræður minir hefðu blátt áfram brosað að!“
„Jæja! Lúkið þá staifi yðar á þann hátt, að losa
nú ungfrúna við gruninn, sem kvelur bana!“ mælti
Windmuller, og stóð upp. „Farið beint í þeim tilgangi
til hennar! Jeg bý hana undir komu yðar! Skiljið þér
mig, læknir?“
„Það gizka jeg á!“ evaraði dr. Salmíní. „En þó
mun yður skiljast, að eigi get eg annað, en áfellzt sjálf-
an mig, að því er til hringsÍDS kemur! Jeg lagði alls
enga áherzlu á hann! Alveg víst er það eigi að hoDum
eé um að kenna, en —“
„Þey!“ mælti Windmuller. „Mér dettur nú í hug,
að sagt hefur verið, að frú Verden hafi eigi sett bann
upp, fyr en sama daginn, sem hún dó!“
Dr. SalmÍDÍ tók nú upp vasaklútinn sinn, og þerraði
avitann af enninu á sér.
„Æ — nú léttuð þér steini frá brjósti mér!“ svaraði
læknirinD. „Gott, að yður datt þetta í hug!“
„Fyr eða síðar hefði mér dottið það í hug!“ svaraði
Windmuller, „og þá ekýrt yður fráaþví!“
„Hringurinn, sem gengið hafði að erfðum í ættinni“,