Lögberg - 25.02.1891, Síða 5

LÖGBERG, MIÐVIKUDACINN 25. FEBR. 189I.
5
með minna kostnaði, og var jafn-
vel farsn að láta í veðri vaka, að
tekjur fylkisins, $500,000, mundu
með engu móti lirt'ikkia til út-
gjalda stjórnarinnar, og að ekki
mundi annað fyrir hendi en fara
að leggja einhvern nyjan skatt
á fylkisbúa.
Hvað skeður sro, f>egar frjáls-
lyndi flokkurinn kemst að völdum
^jer í fylkinu? iírsútgjöld stjórn-
arinnar eru faerð niður um hjer
um bil $120,000, sem svo liefur
venð varið til að styrkja sveitirn-
ar og efla skóla fylkisins.
l>að liggur óneitanlega nærri
að ætla, ag úr J>ví frjálslynda flokkn-
1Jm tókst að spara pá uppliæð af
$<>00,000 lijer í fylkinu, pá muni
hann sjá einhver ráð til að spara
eitthvað af $30,000,000.
Þcss vegna skulu menn ekki
iieldur fara að gera sjer neinar
grylur út af beinum sköttum, J>ó
aidrei nema tekjur stjórnarinnar
minnki. Heldur ættu menn aö
io£gja fram sitt fylgi til að geía
Þjálslynda flokknum tækifæri til að
syna, hvers hann er megnugur í pá
^tt að ljetta álögunum af fólkinu.
HANDÓNÝT LOFORÐ.
—o—
Fregnriti vor frá Gimli ritar
0ss á pessa leið í grein, sem prent-
Uð er á öðrum stað hjer 1 blaðinu:
háðu^n 61 °S* saSt, að Ross sje ó-
flokl/ e<''a hvorugum pólitiska
fv . llu.m> °K er það talsvert tælandi
ána!^ ð^1 menn kjósa hann, Bem ó-
v ". r ,er» með framkvæmdarstefnur
^ ggja hinna ákveðnu íiokka. Það er
h sa^f’ að Itoss ætli að sjá un. (ef
n næi hingsetu) að við fáum bráð-
e»a greiðan veg til markaðar að |>ví
e)ti, er vatusleiðina snertir, bæði með
.! ftauðáin verði gerð skipgeng til
Winnipeg, og bryggja cða hiifn verði
sett upp á Gimli-1.
Megum vjer nú spyrja : livaða
likindi eru til pess, að Mr. Ross
verði óháðari apturhaldsstjórninni
hjer eptir en að undanförnu, ef
hann nær kosningu og Sir Jolins-
stjórnia situr við völdin framvegis ?
Hefur nokkur skapaður lilutur kom-
ið fyrir, sem gefi mönnum minnstu
átyllu til að halda slikt ? Hefur
nokkur snurða hlaupið á práðinn
milli hans og stjórnarinnar ? Hefur
hann látið í ljósi, að hann væri í
nokkurri grein ósampykkur stefnu
stjórnarinnar ? Ekki oss vitanlega,
og vjer liöfum ekki heyrt getið
um, að nokkur annar hafi til pess
vitað.
L>að er einkeunilegt, að Jfr.
Ross lætur pað hvergi breiðast út
nema í Nyja íslandi, að hann ætli
ekki að fylgja stjórninni, noma rjett
pegar honnm ræður svo við að
horfa. Hvervetna annars staðar í
kjördæmi sínu pegir hann um pá
.stefnubreyting sína. Hvernig skyldi
standa á pví ? Skyldi Mr. Ross
hafa tekið einhverju pví ástfóstri
við Ny-íslendinga, að iiann trúi
peim einum fyrir sinuin pólitisku
leyndarmálum ? Eða er pví svo
varið, að liann heldur að allt n.egi
segja peim, útlendingunum á út-
kjálka fylkisins ? Hvort pykir
mönnum líkleo-ra ?
Vjer getum ekki stillt oss um
í pessu sambandi, að minnast á
annað atriði, sem Mr. Ross lætur
erindsreka sinn breiða út I Nyja
íslandi, en fregnritari vor minnist
eltki á. Ny-íslendingum er gefið í
skyn, að Mr. Eoss muni eiga að
verða ráðherra, ef hann nær kosn-
ingu. Hvernig finnst mönnum pað
koma heiin við hina fregnina, sem
fregnritari vor minnist á, pá, að
framvegis ætli Mr. Ross að vera
stjórninni alveg óliáður? t>að get-
ur naumast verið öllu meiri mót-
sögn í neinum tveimur staðhæfing-
um heldur en pessum. Ef Mr.
Ross telur sig ekki fylgismann Sir
Johns, J>á er auðvitað óhugsandi,
eptir pví sem stjórnmálum hagar
til hjer í landinu, að hann verði
tekinn inn í pað ráðaneyti, scm Sir
John er formaður fyrir. Og ef
liann verður tekinn inn í stjórnina,
pá getur hann ekki verið pað sem
kallað er „óháður“ (independent), og
pá verður pað ekki lengur svo
sjerlega „tælandi fyrir [>á menn að
kjósa liann, sem óánægðir eru með
framkvæmdarstefnur beggja hinna
ákveðnu flokka“, eins og fregnriti
vor kemst að orði. Mr. Ross Jiefur
auðsjáanlega látið ljúga o/ mikið
fyrir sig norður í Nýja íslandi.
Vitaskuld á hver einasti ping-
maður að vera óháður peirri stjórn
sem við völdin situr. Hann á að
afla sjer vissu fyrir pví, að swi
pólitiska sannfæring sje samkvæm
skoðunum kjósenda sinna. Sje hún
ekki pað, pá á hann ekki að vera
pmgtnaður. Sje hún pað, á hann
að tala á pinginu, vinna í nefnd-
um og greiöa atkvæði samkvæmt
henni. Víki |>iiigmaður að einhverju
leyti írá pessu lögmáli, pá drygir
hann pólitiskan glmp. Ilvernig lief-
ur nú Mr. Ross að undanförnu
fylgt J>essu lögmáli ?
Það fóru sambandspings-kosn-
ingar fram í Canada árið 1887,
eins og menn muna. I>á var eitt
mál efst á dagskrá lijá öllum fylk-
isbúum, járnbrautarmálið. Fylkið
var sogið út af Kyrrahafsbrautinni
canadisku svo blygðunarlaust að
fá dæmi eru til annars eins. Qg! ríkasta „hardware“-verzlunarmanni 5
Hon. John Taylor
Þess var að eins getið I síðasta
blaði í.öijbevfl#) að Hon Mr. John
Taylor frá Headingly (um 10 mílur
fyrir vestan Winnipeg) hefði boðið
sig fram sem pingmannsefni fvrir
Lisgar-kjördæmi af hálfu frjálslynda
flokksins gegn Mr. A. W. Ross,
pingmannsefni apturhaldsmanna.
Ýmsir leiðandi menn I frjáls-
lynda flokknum höfðu lofað Mr. J.
H. Ashdown, einhverjum elzta og
Ottawastjórnin, sem Kyrrahafsbraut-
arfjelagið hafði I vasa sinum, bann-
aði fylkinu að fá braut suður að
Manitoba, fylgi sínu, ef hann vildi
gerast pingmannsefni I Lisgar, og
ljet Ashdown líklcga yfir að gefa
, kost á sjer, en ncitaði á endanum,
landamærunum, er samtengzt gæti eptir að liafa eytt nokkrum dögum
einhverri Bandaríkjabraut, og pann-1 af hinum stutta og pví dyrmæta
ig ljett einokuninni af. Fylkisbúar' undirbúnings tima. Þar næst komu
, ... • fulltrúar saman úr hinum fmsu
undu [>essu illa, sem von var. Peir , '
_ pörtum Lisgarkiördæmis I Winmpec,
sáu, að fylkið var blátt áfram aði s ^
- j °£ par sem [>að var vitanlegt, að
fara I hundana, ef pessu hjeldi á-1 j]r Duncan McArthur, forscti Com-
fram, hjer yrði með öllu óverandi. J mercial bankans hjer I Winnipeg,
Og svo kröfðust peir pess loforðs J var ekki fjairi pví að gefa kost á
af pingm&nnaefnum sínum, Mr. sJer’ var ieitað hans, en eptir
Ross ekki siður en öðrum, að hann
dags
umhuírsunarfrest
n
hætti
liann einnig við. Pá var skorað á
berðist fyrir pvi á Ottawapinginu, m Gunn;bónda náiægt Stonewall,
að járnbrautar-einokuninni yrði af að gefa bos,t á sjer; en bann nejt.
ljett. Mr. Ross lofaði pví, og fyrir aði strax. Hins sama var farið á
bragðið var hann kosinn í einu leit v>ð Mr. B. W. Colcleng, fylkis-
liljóði | pingmann, en liann neitaði einnig.
TT . _ Munu allir pessir menn liafa óttast,
Jrlvermo’ efndi svo Mr. Koss „ . ...
I að af pvi undirbúmngs tími var svo
lofoið sitt . jstuttur, kjörskr&rnar svo úr garði
Sveik J>að—sveik J>að svo greini- gerðar eins og áður hefur verið get-
lega sem framast var unnt. Þegar ið, og Ross lengi búinn i kyrpey
járnbrautarmálið kom fyrir á ping- að undirbúa sig undir kosningarn-
inu í Ottawa, sagði hann ekki eitt ■*’ að Ileir mundu verða undir’ °£
~ . ,. , pví ekki porað að leggia út í bar-
einasta orð fylkisins máu til styrkt- , ' , , ~
•' J dagann. Lá pa við sjálft að öll-
ar, og greiddi atkvæði á móti pH unl tilraUnum til að fá pingmannsefni
að járnbrautareinoiíuninni yrði af ;1f hálfu frjálslynda flokksins yrði
ljett. " i hætt, en pá gefur Hon. Mr. Taylor
Dannig hafa nú hingað tiljsig Þatn og segir, að sú skömm
reynzt pau loforð, sem Mr. Ross!skuli ekki kenda Fisgarkjördæmi
. . .. , . . .1 meðan liann sie ofanjarðar, að Ross
hefur íreíio óllu sinu kjórdæmi.: u . __ ^
n J I nai kosiungu motspyrnulaust. v arð
Það er í raun og veru meira en yfir pví nljki] gleði; og fulltrúarn.
meðal ósvífni af manninum að láta ir, sem útvega áttu pingmannsefni,
par sjá sig aptur sem J>inginanns
efni.
Það væri hvorki meira nje
minna en hlægilegt, ef Ny-íslend-
ingar færu a reiða sig á pólitisk
loforð slíks manns. Hann er búinn
að svíkja allt sitt kjördæmi, allt
petta fylki. Það mundi
líða yfir hann, pó að liann sæi
fram á, að hann yrði að láta eitt-
hvað óefnt, sem hann lofar Ny-
íslendingum.
sampykktu í einu hljóði, að Mr.
Taylor skyldi vera pingmannsefni
fyrir Lisgar af Iiálfu frjálslynda
flokksins.
Winnipegblaðinu Tribune far-
ast meðal annars svo orð uni [>etta:
„Þegar Mr. Taylor gaf kost á að
verða tilneíndur sem pingmannsefni,
hrópuðu fulltrúarnir prefalt „húrra“
og skoruðu par næst á liann að
flytja ræðu. Hann stje pá upp á
ræðupallinn og sagði, að persónu-
legir hagsmunir sínir hlytu að líða
skaða við pað, að liann legði út á
pennan orustuvöll, en hann liugg-
aði sig við pað, að með J>eiin
áhuga, sem væri í kjördæminti, og
J>ví fylgi sem sjer væri lofað, J>á
gæti bardaginn að eins endað á
einn vcg, nefnilega með sigri fyrir
sig og frjálslynda flokkinn hinn 5.
mars. t>ar næst tók hanu fyrir hin
ymsu brennandi spursmál, sem nú
eru á dagskránni, og ræddi pau
ljóst og viturlega. Hann sagði að
hvað snerti verzlunarsambauds-málið
og rjettindi fylkisins, J>á stæði
hanu á sama grundrelli og frjáls-
lyndi flokkurinn. Þarnæst skoraði
hann á vini sína að taka strax til
starfa, [>ar eð nú væri að eins
tvær vikur til kosninga, og pvi
mætti engan tíma missa.
Þarnæst fór fyrrum sambandsping-
maður Richard, sera áður liefir ver-
ið stuðningsmaður Sir Jolins-stjórn-
arinnar, upp á pallinn, og hjelt
ágæta ræðu t:l stuðnings J>ing-
mennsku Mr. Taylors. Ilann talaoi
um verzlunarsambands-málið,og syndi
svo fram á að Sir John væri nú
að reyna að fá dóm sjer í vil hjá
pjóðinni með pvi að gefa henni
engan umhugsunartíma, J>ví hann
(Sir .Tohn) væri hræddur um að ef
hann biði eitt ár með kosningarn-
ar, pá væn fall hans alveg óhjá-
kvæmilegt. Þá minntist Mr. Ric-
hard á Daly og Ros3, og sagði peir
væru að eins J>jónar Canada Facific
járnbrautarfjelagsins (en ekki kjós-
enda sinna) og skoraði á alla ráð-
vanda og heiðvirða menn, að styrkja
Mr. Taylor við pessar kosningar.
Þar eptir hjelt Mr F. C. Wade,
formaður fjelags hins frjálslynda
flokks í Manitoba, ágæta ræðu, oo-
skoraði á alla sem annt væri um
frjálsa verzlun og rjettindi fylkis-
ins, að veita Mr. Taylor lið sitt.
£
Mr. Tsaac Campbell, J>ii.gmanns-
efni frjálslynda flokksins fyrir Winni-
peg kjördæmi, stóð pá upp og
mælti með Mr. Taylor og kvaðst
gleðjast yfir pví, að hann hefði
gefið k ost á sjer“.
Ýmsir aðrir merkir menn hjeldu
ræður til stuðnings Mr. Taylor, sem
of langt yrði að gefa hjer ágrip af.
Þótt Mr. Taylor sjo ókunnur
flestum íslendingum, J>á er hann
vel kunnur hjer í fylkinu frá fyrri
tímum, pví hann var einn af hin-
um^fyrstu pingmönnum, sem kosnir
voru eptir að Manitoba öðlaðist
fyllcis rjettindi. Hann var fyrst
kosinn 1874, og endurkosinn árið
1878, og J>á varð hann akuryrkju-
mála-ráðgjafi. Síðan seiuni kjör-
tíma hans var lokið, hefur liann
búið búi sínu á Headingly, og er
sæmilega efnum farinn, en engan-
veginn ríkur maður, eins og nærri
rná geta. Hann finnur eins og
aðrir bændur pessa fylkis til pess,
hvað verzlunarhaptið sygur merg
og blóð út úr bændum og verka-
lyð í Canada í heild sinni og Mani-
toba-búum sjerstaklega.
186
af sjálfum sjer líkir, og auð-
v'tað pykir yður illt að talað sje
Utl> petta; en J>ar sem eins stendur
^ °g nú verðið J>jer að leggja mann-
°rð‘Ö i sölurnar til pess að bjarga
HInu. Hvað heitir hún?“
»Jeg get ekki sagt yður pað“.
„Einmitt pað! Þjer vitið pað
{>ó?“
„Já“.
»Og pjer viljið ekki segja mjer
það?“ J
„Nei!“
Calton hafði samt setn áður
kotn,zt að tvennu, sem honum pótti
* fjrstu vænt um, fyrst að pví, að
itzgerald hafði verið sammældur
Vlð einhvern, og í öðru lagi, að
ant> hafði verið sammældur við
V(1>iimann, Nú reyndi hann fyrir
SjHr 4 annan hátt.
»Hvenær sáuð pjer Whyte síð-
ast?“ 1J J
... var auðsjeð, að Brian var
mJ''g illa við að sv&ra. „Jeg sá
>n drukkinn hji skozku kirkj-
unm“. J
„Hvað er petta! voruð J>jer rnað-
VUun, »cm iecguö kerruua?“
199
sekur. Royston, ökumaðurinn, hafð;
svarið, að Fitzgerald hefði farið inn
i kerruna með Whyte og að Whyte
hefði verið dauður, pegar hann hefði
farið út úr henni. Engin sönnun
gat verið sterkari en sú, og menn
hjeldu almennt, að bandinginn
mundi enga vörn fram færa, held-
ur kasta sjer á náðararma rjettar-
ins. Jafnvel kirkjan syktist af pessu
máli, og prestarnir — enskir, róm-
versk-kaþóiskir og presbyteríanskir,
ásamt smærri ljósum frá minni
kirkjufjelögum — höfðu morðið í
hansom-kerrunni fyrir texta, J>egar
peir prjedikuðu um spillingu ald-
arfarsins, og bentu á að eina örkiu,
sem gæti bjargað mönnum frá hinu
vaxanda flóði vantrúar og siðleysis
væri einmitt sú kirkjan, sem peir
sjálfir voru prestar í. Calton stakk
J>ví að einhverjum, eptir að liann
liafði heyrt eina fimm eða s^x presta
halda fram sinni kirkju, sem eina
örugga skipinu, að pað virtist vera
til heill floti af örkum.
Af Mr. Felix Rolleston er pað
segja, að J>etta var mikill fagn-
aöartími fyrir JiaaU) J>ar sem hana
194
„Var pað pyðingarmikið skjal?“
„Jeg veit ekki“.
„Ó, pað hefur verið skjal. Jeg
sje pað á andlitinu á yður. Og
liafði pað skjal nokkra pyðingu
fyrir yður?“
„Hvers vegna spyrjið pjer að
því?“
Calton hvessti slcörpu, gráu aug-
un á andlitið á Briau.
„Af því“, sagði hann og tyndi
fram orðin, „að sá maður, sem petta
skjal hefur haft mikla pyðingu fyrir,
hann hefur myrt Whyte“.
Brian stökk upp náfölur.
„Guð minn góður!“ grenjaði
hann næstum pví og rjetti út frá
sjer hendurnar, „pað er pá loksins
satt“; og svo datt hann ' niður á
steingólfið gersamlega meðvitundar-
laus.
Calton varð bilt við, og kall-
aði á fangavörðinn; peir tóku hann
upp, lögðu liann í rúmið og skvett ..
dálitlu af köldu vatni framan í
hann. Ilann raknaði við og stundi
veiklega, og Calton sá, að ekki var
pá talandi við hann, og fór pví út
úr íangelsinu. Þcgar hann tar koin»
191
vegur til að verja yður, eptir pví
sem jeg get framast sjcð, og hann
er líka auðveldur — þjer verðið að
sanna, að J>jer hafið verið staddur
annars staðar“.
Ekkert svar.
„Þjer sögðust ekki licía snúið
við og farið inn í kerruna:“ sagði
Calton, og horfði vandlega fiaman
í andlitið á Brian.
„Nei, pað hefur verið einhver
annar, sem hefur verið eins búinn
eins og jeg“.
”Hg þjer hafið enga hugmynd
um, liver það var?“
„Nei, jeg hef J>að ekki“.
„Hvert fóruð J>jer J>á, eptir að
[>jer yfirgáfuð \\ liyte og gel>guð
eptir Russels stræti?
„Það get jeg ekki sagt yður?“
„Voruð J>jer drukkinn?“
„Nei!“ svaraði liinn gremjulega.
„Þjer munið pað J>á?“
„Já“.
„Og hvert fóruð pjer?“
„Jeg get ekki sagt yður það“.
„Þjer neitið að segja það?“
„Já“.
„Ilugsið pjor yður nú uiu. lö.