Lögberg - 25.03.1891, Blaðsíða 4

4
% ö q b e i* ig.
f'tfix i'h £5ain Str. Winniprg,
*(■ Tht Léyjerg Printin£ ir' Puhlishin^ C»y.
(Incorporited 27. M»y 1890).
T.rr&Tji' iti (EniTPt):
EIKAK IIJ CRI.E /PSS ON
BCHINCn managrk: MAGNÚS PAULSON.
AUGLVSINGAR: Sooá-*u jlTsirjir I eitt
(.kipti 2» ct*. fyrir 30 orft eS* 1
Jálk»lenjd»r; 1 doll. om mánuSinn. Á itíerri
*«{iy»injuB> *#a *«gl. um lorgri tim*. af-
slattar eptir samningi
BÚSTADA-SKIFTI kaupenda reröur a8 til-
kynna shriJUga og jeta »m Jyrvtrtndi bá-
staí jafnframt.
DTAXÁSKRIPT til AFGREIÐSLUSTOFU
blaBsins er:
THE LÖCBlP(C PRINTINC & PUBLISK- CO.
P. O. Box 368, Winnipeg, Man.
LTANÁIKPITT til RIT.STJÓRANS er:
KIDITOR LOláBERG.
B. O. BOX 388. WINNIPKG MAN.
n MIDWIKUl. 2J. MAKZ ligi ——
[ f Samkvænit landslöjum er uppsögn
) .upanda á blaði ógild, nema bann sé
l.aldlaus, t>B5»r hann segir npp. — Ef
i.supjndi, sem er í skuld rið blað-
jA, flytr Tistferlum, án )>e*s að tilkynna
} eimilaskiftin, |á er )>að fyrir itómstól-
« num álitin sýnileg sönuun fyrir prett-
Sísum tilgang'.
{ f Eftirleiðis verðr á hverri viku prent-
t ö í blaðinu viðrkensing fyrir móttöku
: .Ira pentnga, sem kví hafa boriz.t fyrir-
) randi viku í pósti cða m«ð bréfum,
« n ekki fyrir peningum, acm menn af-
1 nda sjálflr á afgreiðslustofu blaðsins,
| /i að )>oir menn fá samstundis skriflega
s íðrkenning. — Bandarikjapeninga tekr
1 aðið fallu verði (af Bandaríkjamönn-
1 u), og frá íslandi eru íslenzkir pen-
i íaseðlar teknir gildir fullu TerSi sent
I . rgun fyrir blaðið. — Sendið borgun í
t ‘. 0. SJoney Ordert, eða peninga lie-
f ’itereil Leiter. Sendið oss ekki bankaá-
' s*nir, srui borgast eiga annarstaðar en
5 Vintiipeg, nema 23cts aukaoorgun fylgi
lyrir innköllun.
TÍL MÁLAMVNDA
ætlar Ottawa-stjórnin að leita samn-
ánga við Bandaríkjastjórn uin afnám
tolls á óunnum vórum, að koltun
undanteknum. En eins og iilað vort
liefur áður bent á, eru lítil líkindi
til, að mikill árangur verði af f>eim
fiamninga-tilraunum. Að minnsta
kosti er inngangurinn að f>etm ekki
sjerlega vænlegur.
Eins oty lesendum vorum er
kunnugt, hefur Mr. Blaine, ríkis-
ritari Bandaríkjanna, lýst yfir ftví,
nð hann Jíti ekki við Jteim samn-
iogum, er Ottawa-stjórnin hefur á
boðstólum — gerði f>að þegar í
LÓGBERG, MIÖVIKUOAGINN 25. MARZ 189I.
byrjun síðust.u kosningadeilu. T>rátt
fyrir f>au ummæli Mr. Blaines ljet
Sir Cliarles Tupper, sem á að verða
aðalmaður sendinefndarinnar í Was-
hington, hjer um daginn uppi við
frjettaritara Toronto-blaðsins Empire,
að f>að mundi verða ljett verk fyr-
ir sig, að komast að samningum
við Bandaríkiastjórn um afnám tolls
á óunnum vörtim, að kolum einum
undanteknum, livað sem svo Mr.
Blaine liefði sagt um pað mál. Þessi
staðhæfing kom svo pegar út ! Em-
pire og p>ar á eptir í öðrum blöð-
utn landsins. iJessari fregn svaraði
New York-blaðið Tribune á f>essa
leið:
„Það væri mildum orðum fatið um
síðustu ræðir Sir Char es Tuppers, ef
sagt væri um þær, að |iær væru cin-
feldnis-bull. Þær eru verri en |>að. Þær
eru bull, af J>ví þær bera afdráttarlaust
þær sakir á Bandaríkjamenn í heild sinni,
að )>eir hafi verið í makki við frjáls-
lynda flokkinn í Canada um að kotna
Canada inn undir stjórn Bandaríkjanna;
og þær eru verri en bull, af þrí að ) að
•r ói'jákvæmileg afleiðing þeirrn, vegna
þess, að þær koma frá svo atkvæðamikl-
um stjórnmálamanni, að gremjublandnir
hleypidómar myndist í hugum fjölda
Canadamanna gegn Bandaríkjunum. Gott
mannorð er rjettur þjóðanna alveg eins
og einstaklinganna, og þegar háitatand-
andi embættismaður í ábyrgðarmikilli
stöðu kjá einhverri þjóð, breiðir óhróð-
ur út um aðra þjóð, þá vinnur har.n illt
verk. Mr. Tupper ætti að skammast sín
Það er sagt, að hann sje einn af sendi-
boðum þeim, sem Sir John Macdonalil
ætlar að senda til Washington, og sje
það sait, þá eru urrmæli hans enn ó-
sæmilegri11.
Eptir að hafa gefið Sir Cliarles
Tupper J>essar ákúrur, gefur blaðið
jafnvel 1 skvn, að Harrison forseti
muni ef til vill ails ekki veita lion-
um áheyrn.
Eins og menn sjá, er ivarið
ekki stílað blátt áfram móti sain-
ræðu þeirri, setn Sir Cliarlos Tup-
per átti við frjettaritara Toronto-
blaðsins. En blaðið tekur auðsjáan-
lega tilefni af peirri samræðu til
að núa lionum um nasir öllum peim
getsökum og óvildarorðum, sem hann
ljet sjer um munn fara í kosninga-
deilimni gegn Bandaríkjamönnum í
heild sinni og Bandar. kjastjórn sjer-
staklega. Eins og menn geta nærri,
greiðir slíkt ekki fyrir samningun-
utn, allra-sízt f>egar f>ess er gætt,
að Sir John Macdorald sjálfur hef-
ur síðan í haust í septeinber ekki
Játið nokkurt tækifæri ónotað til
að linyta í Bandaríkjainenn, og með
J>ví s;>illa ]>eim hlyju tilfinningum,
sem svo sem að sjálfsögðu ættu að
eiga sjer stað milli pessara braaðra-
pjóða. Og gætandi er J>ess jafri-
framt, að petta blað, s*m áekur
þannig í strenginn viðvíkjandi sendi-
ferð Sir Charles og erindi hans, er
einmitt aðalmálgagn Mr. Blaines
sjá!Í3.
— Hvers vegna vill pá Banda-
rtkjastjórn ekki ganga aðpeim satnn-
ingum við Canada, sem Ottawa-stjórn-
in er að pvkjast fara fram á?
Viðskiptaskyrslur, rem eru ny-
komnar út í Washington, gefa mönn-
um góðar bendingar í pví ofni.
Skyrslur pessar greina nákvæmlega
frá verzlun peirri, setn liefur átt
sjer stað milli Canada og Banda-
ríkjanna á fjárbagsárinu 18S9- 90.
Eptir peiin skyrslum hafa verið
(luttar frá Canada til Bandaríkjanna
á þe-isu ári vörur, sein nnmið liafa
$39,000,000, og hefur par af $1‘3-
000,000 virði verið flutt ótollað inn
í Bandaríkin. Aptur á móti liafa
verið f'uttar inn í Canada frá Banda-
, ríkjunum vörur fyrir $00,449,000,
og eru par auðsjáanlega taldar með
vörur, sem ekki hafa verið fluttar
inn í Canada til eyðslu hjer í 'and-
iuu. Af peim $00,449,000, sem flutt-
ar hafa verið inn í landið frá Banfa-
ríkjunum, liefur tollur vorið lagð-
ur á $48,804,000, en ótollaðar liafa
verið fluttar inn i landið vörur fyr-
ir $21,64-">,000. Með öðrum orðum,
vjer höfum tekið móti meira en
priðjungnum tolllausum af vörum
peim, sem komið hafa frá Banda-
ríkjunum. Lessutn vörum er skipt
niður svo seni lijer segir:
Námavörnr...............$4,750,000
Fiskur .................$ 44,000
Viður...................$1,178,000
Dýr og afurðir peirra . $3,458,000
Akuryrkju-afurðir .... $2,727,000
Unnar eða að nokkru
levti unnar vörur . . . $0,841,000
Ýtnsar vörur............$1,071,000
Samtals $21,045,000
Skyrslurnar segja, aðyfir $12,000,?
000 virði af óurinum vörum sje flutt
toll-Iaust inn í Cauada frá Banda-
rfkjunum; i rauti og yeru er pað
allmikið meira, pví að mikið af
pví sein lieyrir undir liðinn „unnar
eða að pokkru leyti unnar vörur“,
er bóinull, sem rjettast væri að
telja með óunnum vörum.
Athugi menn vel pessa skyrslu
pá sjá menn, að hún gefur pyðing-
armiklar bentlingar viðvíkjancii spurn-
ingu peirri, er vjer höfum sett fram
hjer á undan. I>að parf enginn að
búast við, að neinir samningar kom-
ist á, nema báðir hlutaðeigendur
hafi l>ag af peim samningi. Nú
stendur einmitt svo á, að Banda-
ríkjamenn geta notað sölumarkaðinn
í Canada fvrir sínar óunnu vörur
lijer utn bil optir vild sinni. Ca-
nada tollar fáar af peim, og hún
fer pannig að af pví að hún er
ncydd til pess sjálfrar sín vegna.
Degar vjor svo förum fram á
pað við IJandaríkjamenn, að peir
nemi tollinn af óunnum vörum, sem
vjer fiytjum til peirra, pá er eðli-
legt að peir segi: „Hvað viljið pið
gera fyrir okkur í staðinn? t>að er
ekki til neins fyrir ykkur að lijóð-
ast til að afnema toll á óunnum
vörum, sem við flytjum til ykkar,
pví að pið liafið pegar synt, að pið
getið ekki staðið við, að leggja
toll á pær til neinna muna og pið
gerið pað ekki. En viljið pið nema
tollinn af okkar verksmiðjuvörum?
I>að er sá eini greiði, sem pið get-
ið sjnt okkur, og ef pið viljið ekki
sjna okktir pann greiða, pá getur
ekkert orðið úr samningum okkar
á inilli“.
Ottawa-stjórninni er síður en
ekki ókunnugt um, að undirtektir
Bandaríkjastjórnar muni verðaá pessa
leið. Astæður Bandaríkjastjórnar-
innar eru svo skýrar, að pað ligg-
ur í augum uppi, að hún getur
ekki farið öðruvísi að, 4>ess vegna
er pessi sendiferð Sir Cliarles Tup-
pers til ÁVashington eingöngu til
málamynda, að eins til pess, að
kasta ryki í augu manna og villa
peim sjónir.
AN1ISTÆÐINGAFLOK K L'RINN
á fylkisþinrjinu.
Það er ekki laust við, að flokk-
ur sá á fylkispinginu, sera tclur
sig andstæðinga stjórnarinnar, sje
nokkuð kynleg og ósamanhangandi
heild. Sú heild skiptist 1 prjá hluta.
1 fyrsta hlutanum eru frönsku
pingmennirnir. Mótstaða peirra gegn
stjórninni er mjög skiljanleg. Frakk-
ar hjer í fylkinu hafa rerið sviptir
hlunnindum, sem peir hafa áður
notið, og pykjast eiga rjett á, og
pað er ekki nema eðlilegt og uiann-
legt, að peim fellur illa að sjá af
peim hlunnindum, pó aldrei nema
pau lilunnindi væru skaðleg fyrir
petta fylki ! lieild sinni.
Annar hlutinn samanstendur af
pingmönnum, eins og peim herrum
Gillies, O’MalIer og Wood, sem
eru andstæðingar stjórnarinnar að
eins fyrir pað, að m'Slitnir hennar
tolja sig til frjálslvnda flokksins.
Fyrir peim sjuist í fylkismálum að
oins vera um nöfn að ræða. Þessi
stjórn hefur í raun og veru ekkert
gert sem einkennir hana sein sjer-
staka floklcs-stjórn. í liennar aðal-
máli, skólamálinu, liefur hún ekki
fengið nokkurn styrk cða npphvatn-
ing frá flokksbræðrum sínum utan
fylkisins, lieldur miklu fremur pvert
á móti. Og í Ontario iiafa peir
inenn, sein líta á rjettindi kapólskra
nianna hjer í landinu iikt og Mani-
tobastjórnin, einmitt talið sig til
íhalds-flokksins. Og pegar sleppt er
skólamálinu og afnámi frönskunnar
sem löggiltrar tungu lijer í fylkinu,
pá verður ekkert sjerstakt sagt uin
Greenway-stjórnina annað en að
hún liafi verið sparsöm stjórn, dug-
1 eg og ráðvönd, að húu liafi barizt
fyrir að koma rjettindum fylkisins
viðvíkjandi járnbrautamálum pess
einmitt í J>að borf, sem allir fylkis-
búar, jafnt íhaldsmenn scin umbóta-
menn, kröfðust, og að hún liafi borið
sigur úr bytum í ]>eirri baráttu. En
samt sem áður telja pessir íhaldsmenn
á pinginu J>að skyidu sína að greið*
atkvæði móti nálega öllu, sem hún
vill fá framgengt, og leggja pað
allt út á versta veg — allt af pwrri
ástæðu að ráðherrarnir telja sig til
frjálslvnda ilokksins.
í priðja hlulamim er Mr. líoblin
einn. Hann er ekki franskur, og
hann er ekki íhaldsmaður. Hann er
að eins mótstöðumaður stjórnarinn-
ar, og pað veitir honum auðvitað
pvi ljettara, sem hann telur sig
undanpeginu J>eirri skyldu, sem aðrir
stjórnmálamenn verða að druslast
með, að bera ábyrgð á pvl »em
hann segir um stjórnmál.
I>að er ekki sem nllra ljettast
verk, að gera ajer grein fvrir, hvern-
ig þessi þingfl»jkkur, sem nú situr
á vinstri hlið forsetans i þinginu,
ætlaði sjálfur að Lalda uppi stjóru
fylkisins, ef hann skyldi geta velt
Mr, Qreenway og embættisbræðrum
254
að peirra og ýtti pví yfir um til
lögreglupjónsins. Kilsip páði góð-
gerðina með stakasta alvörusvi|>, en
ekki var hún áhrifalaus, enda rar
málafærslumaðurinn svo skarpur að
ajá pað. Calton liafði mikið \raust
á pví, að fara lipurlega að öllu,
og hann Ijet aldrei neitt tækifæii
slnotað til pess að koma pví inn í
vtnga menn, sem voru að leggja út
í lífið. „Það er“,* sagði Calton við
einn ungan lögfræðing, „olía sú
eem vjer köstum á ólgusjó sam-
lcvæmislífsins, atvinnulífsins og póli-
tíska lífsins; og ef pjer getið ráðið
við mennina með lagi, pá eruð
þjer hjer um bil viss um, að kom-
ast vel áfram í heimi pessum“.
Auðvitað breytti hann sjálfur eptir
prjedikunum sínuin, og af pví að
hann vissi, að Kilsip hafði pá katt-
arnáttúru, að vilja lúta strjúka sig
og uekra við sig, pá sjndi liann
honum J>essa litlu kurteisi; har.n
vissi vel, að hún mundi gera lög-
reglupjóninn fúsan á, að gera allt
sem í hans valdi stóð- til að lijálpa
honum. Calton var líka kunnugt
\*m óbeit þá, sem Kilsip hafði í
259
og 2 á föstudagsnóttina“.
„Þá hefur hann ekki snúið apt-
ur til vagnsins?-* 1 * * * 5
„Nei, hann gerði pað ekki; liann
fór pangað, sem sent var eptir lion-
um, en af einhverri ástæðu vill
hann ekki segja, hvar pað hafi ver-
ið. Jeg fór heim til iians í dag
og fann petta bálfbrennda brjef, par
sem liann er beðinn að koma“.
Calton rjetti Kilsip brjefið; livnn
lagði pað á borðið og skoðaði pað
vandlega.
„Þetta var skrifað á fimmtu-
daginn“, sagði lögreglupjónninn.
„Auðvitað pjer sjáið |>að á
dagsetningunni; og Whyte var myrt-
ur á föstudagsnóttina p. 27“.
„Það hefur verið skrifað í ein-
liverri ,villa‘ í Toorak“, lijelt Kil-
sip áfram og skoðaði enn blaðið.
„O, jeg skil, liann hefur farið pang-
að ofan eptlr“.
„Naumast“, svaraði Calton í
háðslegum róm. „Hann gat ekki
vel farið pangað ofan ejitir, talað
par við mauneskju, og svo farið
aptur til Austur-Melbourne á einum
klukkutima — Royston, vagnstjór-
262
í kofa Guttersnipes gömlu, í smá-
götu út frá Bourkes stræti — en
petta er ekkert nema rugl, annar
eins maður eiris og Mr. Fitzgerald
gat okki farið pangað ofan eptir í
kjólfötum, nema —
Calton fiytti sjer að ljúka við
setninguna. „Nema einhver kunn-
ugur hafi verið með lionuin. Alveg
rjett; stúlkan, sem skilaði brjefinu
i klúbbinn, vísaði honum leið. Eptir
J>ví sem pjónninn lústi henni, pá
get jeg hugsað injer, að hún hafi
verið iláindis vel kunnug í skríl-
irötunum“.
o
„Gott og vel“, sagði Kilsif) cg
leit á úrið sitt: „Klukkan er 9,
svo að ef pjcr viljið fara strax pang-
að sem kerlinrrarnornin á heima —
deyjandi konu“, sagði hann eins og
lionum dytti eitthvað nytt í hug,
pað dó einhver kona par fvrir hjer
um bil fjórum vikum“.
„Iíver var pað?-‘ spurði Calton.
Ilann var að fara i yfirfrakkann.
„Jeg lieid pað hafi verið ein-
hver frændkona Guttersnipes kerl-
ingarinnar“, svaraði Kilsip utn leið
ug peir fóru út úr skrifstofunni.
frá málfræðisskólanum á St. Kilda
veginUm — pað ber húsmóðir hans.
Ef pjer eruð ekki asni, Kilsip, pá
sjáið pjer, að J>etta er alveg vafa-
laust“.
„Það sfnist allt vera fellt og
smellt“, sagði Kilsip; hann gat ekki
skilið í pví, liverjar sannanir Calton
hefði getað fengið, er kæmu i bága
við jafn-skjrt mál. „Og með hverjtt
ver hann *ig?“
„Mr. Calton or eini maðurinn,
setn veit pað“, svaraði Gorbv og
drakk út úr glasinu sínu; „en J>ó
aldrei nema liann sje slunginn, pá
getur hann ekki komið með neitt,
setn liaggar framburði minna vitna“.
„Ekki skuluð [>jer vera of sann-
færðttr ttm J>að“, sagði Kilsip og
fitjaði u{>p á trfnið; sál lians kvald-
ist af öfund.
,,J ú, [>að er jeg reyiular“, svar-
aði Gorby og varð rauður eins og
kalkúnskur hani. „Þjer öfundið mig,
pað er pað sem [>jer gerið, af pví
að pjer fenguð ekki að krafla neitt
í [>essu“.
„Það getur verið, að jeg kunnj
að fá það enn þá“.