Lögberg - 14.02.1895, Blaðsíða 3

LOGBERG, FIMMTUDAGINN 14. FEBRUAR 1895.
3
Dáleiöslu-mál.
Hjer I blaðinu hefur áður verið
stuttlega skyrt frá dáleiðslu-máli,
kynlegu mjög, sem er fyrir dómstól-
unum í Muencben. Dáleiðslan stend-
ur nú einna efst á blaði hjá mönnum,
af f>ví er undarlegast p>ykir, og skyr-
um vjer J>vl hjer nokkru ljósara frá
atvikum f>essa máls, sem tekið var
fyrir af dómstólnnum fyrir fáum dög-
um, f>ótt málshöfðunin byrjaði fyrir
nokkru.
Hinn ákærði er tungumála-kenn-
ari og dáleiðari úr Galizíu og heitir
Czynski. Hann er sakaður um að
hafa dáleitt ríka aðalskonu, barónessu
v. Zedlitz, með dáleiðslunni neytt
hana til að elska sig og f>ar á eptir
gengið í falshjónaband við liana til
f>ess að ná i peninga hennar. Dað er
bróðir konunnar, sem ber þessar sakir utn
á Galizíumanninn.
E>egar málið var tekið fyrir, var
alpyða manna útilokuð frá rjettar-
salnum, en hundruðum saman höfðu
menn sótt um leyfi til að mega vera
viðstaddir og fengið pað, einkum lög-
fróðir embættismenn 1 hinum æðri
stöðum, málafærslumenn, læknar, pró-
fessórar og læknisfræðis og lögfræðis
nemendur. Aliir hlustuðu á með
stakri eptirtekt; en engin blettekning
sást pó á mönnum, hvorki með að 1-
vottinum nje hinum ákærða, heldur
að eins löngun eptir að komast að
sannleikanum I pessu dularfulla máli
Czynski er 42 ára gamall, meðal
maður á hæð, beinvaxinn, svarthærð-
alskeggjaður, vel klæddur og
og einu sinni, pegarhún kom til hans,
skyrði hann henni frá ást sinni, og
kannaðist hún svo við, að hún elskaði
hann líka. Hann fór pá til Krakau
til pess að skilja að lögum við konu
sína, sem hann áður var skilinn við
að borði og sæng, og 8. febr. í fyrra-
vetur voru pau baróaessan gefin sam-
an 1 Muencken.
Barónessan bar pað, að Czynski
hefði verið vanur að leggja höndina á
höfuðið á henni og skipa henni að
láta aptur augun, og að eins hugsa
um eitthvað, sem gæti glatt hana.
Á. slikum augnablikum hafði henni
fundizt eins og hún komast í dvala,
en vissi pó allt, sem gerðist umhverfis
hana. Czvnski hafði langað til að
dáleiða hana, en houum hafði aldrei
tekizt pað. Hún sofnaði aldrei nema
til hálfs. Degar Czynski tjáði henni
ást sína, varð hún forviða, af pví að
hún bjelt, að hann væri kvæntur konu
einni, Wiecinsku að nafni, sem stund
ur>
framgangsmátinn hinn fegursti, en
augnaráðið nokkuð preytulegt. Hann
talaði stillilega, hitnaði að eins allra
snöggvast, pegar hann minntist á pá
tlu mánuði, sem sjer hefði verið hald-
ið I gæzluvarðhaldi.
Með enn meiri athygli virtu menn
barónessu von Zedlitz fyrir sjer, peg-
ar hún kom inn 1 rjettarsalinn. Hún
er 39 ára gömul, fyrirmannleg kona
og fremur fölleit. Hun s/nist vera
taugaveikluð og hysterisk, en ekki
varð sjeð á látbragði hennar að hún
kynokaði sjer hið minnsta við að koma
fram 1 pessu máli.
Czynski bar fyrir rjettinum, að
hann hefði kynnzt barónessunni S
Dresden; hún hefði fengið að vita um
starf hans at augl/singun. I blöðun-
um, og hefði leitað til hans ráða við
taugapjáningum. Hann hjelt pví
fram, að hann hefði aldrei dáleitt bar-
ónessuna, en fyrir sínar aðgerðir
hefði henni töluvert batnað, og pví
hefði hann til leiðar komið með pví
að koma inn hjáhenni n/jum hugsun-
um (suggestion). Eptir að baróness-
unni varbatnað,heimsótti húnhann opt
var viðstödd, pegar pau hittust;
pá konu bafði Czynski haft til pess
að láta hana svara sjer í svefni. En
hann játaði fyrir barónessunni, að
hann væri kvæntur annari konu, sem
væri sjer ótrú, kvaðst vera sorgbitinn
mjög, og enginn gæti bjargað sjer
nema barónessan. Hún rjeð pá af.
að láta að óskuin lians, fremur af
meðaumkvun, að hún ssgði, en af
verulegri ást. Eptir að náiairkunn-
ingsskapur var kominn á milli peirra
Lingaði hana opt til að hætta við
hann, en gat pað ekki. Ilún hafði
ekki lengur neitt vald yfir sjilfri sjer
en fann, að húu var með öllu uudir
hans áhrifum. Hann fjekk hana til
að giptast sjer á laun, af pví að h-inn
kvaðst vera af stórhöfðingjaættum úr
Lithauen og af pólitiskum ástæðum
verða að leyna hjónabandi sínu. Og
barónessan lauk máli sínu á pessa
leið: „Með pví að jeg hef nú komizt
að pví, að hann var lygari, ogað mað-
urinn, sem gaf okkur saman, var að
eins hjálparmaður hans, en alls eng-
inn prestur, pá ber jeg enga tilfinn-
ing í brjósti til hans aðra en fyrir-
lituing!-4
Um föður sinn og bróður sagði
konuskepnan við síðari yfirheyrslu, að
hún bæri ekkert traust til peirra.
t>eir höfðu farið illa með hana, hótað
að hneppa hana í varðhald, ef hún
skrifaði ekki undir skjal pess efnis,
að hún afsalaði sjer til peirra öllum
eigum sínu.n, svo framarlega sem hún
giptist. Þegar hún hafði leitað upp
Czynski, gerði hún pað fyrst og fremst
í pví skyni, að fá að vita hjá konu
peirri er hann spurði í svefni, hvort
hún mundi geta treyst á vernd kon-
ungsins gegn peim hættum, sem yfir
henni vofðu.
Svo voru spurðir vísindamenn,
sem fengnir höfðu verið til að vera
viðstaddir, hvert álit peir hefðu á
málinu, hvort unnt væri tneð dáleiðslu
að koma inn ást hjá konu. E>ví mið
ur var lítið á svörum peirra að græða,
pví að peim kom ekki saman.
Prófessor Tuchs hæddist að dá-
leiðslunni, og hjelt pví frarn, að með
henui væri ekki unnt að hafa nein á-
hrif til muna á viljann. Við dáleiðslu-
tilraunir væri dáleiðslan opt uppgerð,
og einkam væri kvennfólk fúst á að
láta gera slíkar tilraunir við sig, rneð
pvi að pvl pætti pær svo skemmti-
legar.
Prófessor Preyer frá Berlin var
á gersamlega gagnstæðri skoðun.
Hann porði samt ekki að fullyrða,
hvort bjer væri að ræða um dáleiðslu-
áhrif svona p/ðingaimikil, setn kær-
andinn hjeldi frám, en hatin trúði pvl
afdráttarlaust, að pað gæti lel átt sjer
staö.
Lengra komst ekki málið við
fyrstu yfirheyrsluna. Næst ætlar
barónessan að lesa fyrir rjettinutn
ævisögu sína, sem hún hefur sjálf
samið, en engir óviðkotnandi menn fá
pá að vera viðstaddir. Eins og að
líkindum ræður, verður mönnum mjög
tíðrætt um mál petta á Þ/zkalandl.
Bm
°g
neruKC
or thi nuðul Cut|
fOH ociatic >u»i.
llt aí d íixn 1e i'Ing'
fást allskonar tegundir af bezta
tóbaki, sígörum og pfpum I
Army k Navy Tobaksbud
fyrir verð, sem á vtð tímann. Þe.ir
hafa ágætt reyktóbak í luktum ílárum
og pípur af öllum mögulegum sortum
fyrir eins lágt verð og hægt er að
fiuna nokkurs staðar í bæn tm.
Komið og fáið ykkur re k.
W. BROWN & CO.
n Stórsalnr og Smásal r.
537 Main Stk.
Rafurmagnsstofuif.
Rafurmagns lækninga stofnun
Professor W. E. Bergman læknar með
rafurmagni og nuddi gigt, lfkamsvisn-
un og hárlos á höfðum. Hann nem-
ur einnig burtu /ms I/ti A andliti
hálsi, handleggjum, og öðrum llk-
amspörtum, svo sem móðurmerki, há
hrukkur, freknur ofl. Kvennfólk ætti
að leita til hans.
Room D, Ryax Block, Main St.
Telephone 557.
HOUGH & CAMPBELL
Málafærslumenn o. 8. frv.
Skrifstofur: Molntyre Block MainSt.
Winnipeg, Man .
þessar myndir
T»»
a
m >
BkCWCHt
RntUMATItM
UlMBACO
NIUWLW
vu
IT
ro*
MuJCVUl
ftm»
A(H(I
WCH IH »IH TIOHTTIH 80» IV.
T. H. Loagheed, M. D.
Útskrifaður af Man, Medical University.
Dr. Loughued hefur lyfjabúð í sam
bandi við læknbstört' sín og tekur því til
öll sín meðöl sjálfur. Selur skólabækur,
ritföng og fleira þessliáttar.
Beint á móti County Court skrifstof unni
GLENBORO, MAN.
I. M. Cleghora, M. D.
LÆKNIB, og YFIItSETUMAÐUK, Etc.
Útstrifaður af Manitoha læknaskóianum,
L. C. P. og S. Manítoba.
Sknfstofa gæstu dyr við Harrower &
Johnson.
EEIZABETH ST.
BALDUR, - - MAN.
P. S. Islenzkur túlkur við Uendina hve
nær sem þörf gerist.
Tannlæknap.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fjdla tönn 41,00.
CLAEKE tfc BTJSII.
527 Main St.
sem lækna
Laiig'varandi s.júkdóma taugakerfisins.
Reyndi mökg bklti, en batnaði ekki fyrb ne hann fjekk BELTI
FRÁ Db. OwEN.
Dr. A. Owen. Norcross, Minn., 12. janúar 1894.
Eins og pjer munið, pá keypti jeg fyrir tveim árum belti nr. 4 af yður,
og sendi yður nú mitt innilegasta pakklæti. Jeg kvaldist 1 mörg ár af gigt
°g jeg hafði pegar reynt tvö rafurmagnsbelti frá öðrutn verksmiðjum, en
mjer batnaði ekkert, par til jeg loksins ásetti tnjer að reyna einnig belti frá
Dr. Owen, og frá peim tlma hefur mjer batnað dag frá degi. Jeg >"áðlegg
hverjum peim beltin sem líða af gigt.
Louis Anderson.
Fann hvíld hvokki nótt nje nýtan dag, en belti Dr. Owens
I.ÆKNAÐI HANN.
Dr. A. Owen. Thor, Ia, 29. nóv. 1893.
í næstl. júlímánuði keypti jeg af yður belti No. 4 handa konunni minni.
E>egar hún bvrjaði að brúka beltið var hún svo mögur, að hún var ekki ann-
að en skinn og bein. E>að er ómögulegt að 1/sa peim kvöbim sem hún tók
út áður en hún fjekk beltið. E>egar hún hafði brúkað beltið 1 sex vikur fór
henni auðsjáanlega að batna, og nú getur hún sofið á nóttunni og unnið á
daginn setn önnur hraust og dugleg kona. Hún er nú orðin svo digur og
feit að beltið nær ekki utan um hana. Virðingarfyllst
Hadle Thorson.
Skrifið eptir prlslista og uppl/singum viðvlkjandi beltunum til
B. T.BJÖRNSON, agent meðal íslendinga
P. O. Box 368, Winnipeg, Man
BÓKASAFN „LÖGBERGS“.
í LEIDSLU
EPTIB
HUGH CONWAY
WINNIPEG
1895.
656
að borðinu, sem bibllan er hlekkjuð við, og heldur á
glasi fullu af portvíni.
„Bjargari og Hjarðkona", segir hann á slsútú-
máli; „1 dag eru ellefu ár slðan Baas Tom dó hinum
meginn við hafið; jeg, sem ekki drekk vín nema
einu sinni á ári, drekk minni Baas Toms“, og hann
svalg portvlnið I einum sopa, og kastaði svo glasinu
aptur fyrir sig, og fór pað 1 smámola á gólfinu.
„Amen“, segir Leonard. „Nú drekk jeg pína
skál, elskan mln“.
„Jeg drekk minni Franctscos, sem ljet lífið til
pess að bjarga mjer“, segir Júanna með lágri rödd.
„Amen“, segir Leonard aptur.
Eitt augnablik erpögnjpá lyptir drengurinn
Tómas upp glasi sínu og hrópar: „Og jeg drekk
minni Olfans, konungs Þokul/ðsins, og Oturs, setn
drap Ormguðinn, Oturs, sem mjer pykir vænst um
af peim öllum. Mamma, má Otur sækja spjótið og
ólina og segja okkur söguna af pví, hvernig hann
dró f ig og pabba upp eptir ísbrúnni?“
Endir.
649
svo fer jeg til pess að finna baná og bifta lijá henni
pangað til sá tími kemur, að jeg fæ aptur að sjá aug-
lit pitt, sem aldrei gleymist mjer.
„Meira hef jeg ekki að segja, Leonard minn
góður.
„Fyrirgefðu mjer, og jeg er nógu eigingjörn til
að bæta við — gleymdu mjer ekki. Jana“.
Leonard lagði brjefið frá sjer á borðið og tók
aptur fyrir andlitið til pess að dylja geðshræring
sína, pví að tilfinningar hans fengu vald yfir honutn
jafnframt pvl sem meðvitundin um d/pt og hrein-
leik peirrar ódauðlegu ástar, sem kona pessi hafði til
hans borið, fór að búa um sig I hjarta hans.
„Má jeg lesa petta brjef, Leonard?“ spurði Jú-
anna með hægð.
„Já, jeg b/st við pví, ef pig langar til pess“,
svaraði hann, pvl að hann fann pað, pótt óljóst væri,
að pað var bezt að gangast við öllu pessu tafarlaust
til pess að afst/ra öllum misskilningi I framtlðinni.
Júanna tók brjefið og las pað tvisvar sinnum,
og pegar hún var búin að pví, kunni hún pað hjer
um bil eins vel og faðirvor, og aldrei á ævi sinni
gleymdi hún einu einasta orði úr pvl. Svo fjekk
hún málafærslumanninum pað aptur &□ pess að segja
neitt.
„Mjer skilst“, sagði Mr. Turner til pess að rjúfa
pögnina, sem hann fann, að var fremur ópægileg,
„mjer skilst sem pjer munið geta lagt fram pær
gaunanir, sem pörf er á, fyrir pvl, hver pjer eruð,