Lögberg - 14.02.1895, Blaðsíða 4

4
LÖG13ERG FIMiITUDAGINK 14. FEBRUAR 1895.
öjgbcrg.
UehS út aS 148 Princass Str., Winnipeg Ma
«f Tht Lögberg Printing &• Publishing Co'y.
(Incorporated May 27, i89o).
Ritstjóri (Editor):
EINAR HJÖRLEIPSSON
Bosunrss managrr: B. T. BJORNSON.
AUGLÝSINGAR: Smá-auglýsingar i eitt
skipti 25 cts. fyrir 30 orS sSa 1 þum!.
dálkslengdar; 1 dolt. um mánuSinn. Á stærri
auglýsingum eSa augl. um lengri tíma aí-
sláttur eptir samningi.
BÚSTAD A-SKIPTI kaupenda verSur aS tii
kynna ikrtjltga og geta um fyrvtrandi bú
staS jafnframt.
UTANÁSKRIPT til AFGREIÐSLUSTOFU
blaösins er:
TIJE LÓCBEHC PHíHTINC & PUBLiSH- CC.
P. O. Box 388, Winnipeg, Man.
UTANÁSKRIFT til RITSTJÓRANS er:
EDITOR LÖfiRSRtí.
O. BOX 368. WINNIPEG MAN.
-- FIMMTUDAQIHN 14. FEBR. 1895.—
Bamkvæm ian'.álögum er uppsögn
kaupanda á blaöi ógild, nema hann sé
skuldlaus, )>egar hann segir upp. — Ef
kaupandi, sem er í skuld viö blað-
iB flytr vistferlum, án þess að tilkynna
beimilaskiftin, )>6 er það fyrir dómstól-
unum álitin sýnileg sönuun fyrir prett-
vísum tilgangi.
Eptirleiðis verður hverjum þeim sem
sendir oss peninga fyrir blaðið sent viður
kenntng fynr borguninni á brjefaspjaldi,
hvort sem borgantrnar hafa til vor komið
frá Umboðsmönnum vorum eða á annan
hátt. Ef menn fá ekki slíkar viðurkenn-
ingar eptir hæfllega lángan tíma, óskum
vjer, að þeir geri oss aðvart um það.
— Bandaríkjapeninga tekr blaöið
fullu verði (af Bandaríkjamönnum),
og frá íslandi eru íslenzkir pen-
ingaseðlar teknir gildir fullu veröi sem
borgun fyrir blaðið. — Sendið borgun i
P. 0. ifoney Orders, eða peninga í Re
gistered Letter. Sendið oss ekki bankaá
vísanir, sem borgast eiga annarstaðar en
Winnipeg, nema 25cts aukaborgun fylgi
fyrir innköllun.
Heimskringlu-gositT.
iSvœlan er enn megn.
Enn vellur leirhverinn.
viminn á Jiakki.
Heitnskringla, sem kom 6t 8. f>.
m., er að berjast við að svara ákærum
vorum í 5. númeri Lögbergs, og ferst
f>að, sem von er, heldur báglega, J>ví
málstaður blaðsins er illur. Blaðið
hafði sem sje komið með jfmsar stað-
hæfingar út af Siftonsveitarmálinu
svonefnda; sumar f>eirra ko-nu f>ví alls
ekkert við, heldur gerði blaðið mikla
Jykkju á leið sína til að koma að ým-
iskonar pvaðri, som hefur sjálfsagt
átt að vera nokkurskonar krydd í mál-
inu. Út af öllum pessuin staðhæfing-
1 um bárum vjer upp ýmsar spurningar
fyrir Hkr., sem blaðið svaraði — á sinn
vanalega kriuglíjtta hátt—með vöflum
og útúrsnúningi t>á snerum vjer
nokkrum af spurningunum upp í á-
kæruform, otr hvað fær maður svo?
Meiri vöílurog útúrsr.úning!
Eins og lesetuiur vora mun reka
minni til, voru ákærur vorar sem
fyigir:
1. „Hkr. hefur gefið í skyn að
blaðið „Tribune'4 hafi verið gefið út
hlutafjelagi og að meðlimir Green-
way ráðaneytisins hafi verið liluthafar
í pví“. t>etta hvorttveggja lystum
vjer „helberan uppspuna“.
t>etta er svar Hkr.:
„t>að (Lögberg) segir hæfulaust,
að prentfjelag Tribune’s sje hlutafje-
lag, vitandi, að vændum, að ef pað
fjelag hefur enn ekki fengið stofnskrá
sína sem lögbundið (incorporated)
fjelag, pá á pað von á henni á hverj-
um degi“.
Til að byrja með svarar Hkr. ekki
nema peiin parti af pessari ákæru
vorri, sem minni pyðingu hefur, en
sleppir að svara hinum — síar nefnil.
myfluguna frá, en gleypir úlfaldann,
eins og vandi blaðsins er.
Sannleikurinn er, að blaðið „Tri-
bune“ hefur, síðan pað byrjaði fyrir
nokkrum árum, verið gefið út af tveim-
ur mönnum, en engu hlutafjelagi.
Hvorugur pessara ma.nna var í eða er
i Greenway-ráðaneytin j, og enginn
maður í pví ráðaneyti átti neitt í
blaðinu. — Oss var val kunnugt, að
fimm menn höfðu í vetur beðið um
löggilding sem hiuthafafjelag, er átti
að heita „Tribune Publishing Co.“,
en hvorki var pað fjelag löggilt, peg-
ar Hkr. kom tneð ofannefnda stað-
hæfing (og var pví ekki til) nje held-
ur er neinn af meðlimum Greenway-
ráðaneytisins stofnandi pessa fjelags.
Vjer endurtökum pað pví, að hvort-
tveggja er „helber uppspuni“ og til-
hæfulaus Ó3annindi úr Hkr. og verður
pað til eilífðar, prátt fyrir allar 6-
drengskapar vöflur blaðsins.
2. Næsta ákæra vor hljóðaði
svo:
„Hkr. hefur haldið pví fram, að
vissar aðfinningar, sem „Tribune“
kom með, hafi átt við Greenwaystjórn-
ina út af Sifton-sveitarmálinu. Þetta
er argasta rugl og misskilningur (eða
vísvitandi rangfærsla (pví aðfinning-
amar eiga við hluthafa Winnipeg
syningarfjelagsins (Industrial Exhi-
bition) en hvorki við hluthafa í „Tri-
bune“ (sem engir voru til!) og pví
síður við meðlimi Greenwaystjórnar-
innar“.
Svar Hkr. er petta — taki menn
nú eptir!
„Að Tribune meini pað sem pað
segir—pað einnig er hæfulaust rugl“.
Detta svar er álíka og karl einn
gaf, pegar hann var spurður að pví,
hvort honum pætti betra ket eða fisk-
ur, pví pá svaraði hann: „brauð“.
Ekkert blað (ekki einu sinni
sveitablöðin ensku, sem pettu maka-
lausa merkisblað, Hkr., er aðgeragys
að) hefur nokkurn tíma farið með ann-
að eins rugl, farið á öðru eins hunda-
vaði, orðið sjer eins til skammar og
orðið eins maklega að athlægi hjá
ölluin fyrir glópsku síua, og blaðið
hefur orðið út af pessu atriði. Að
rugla saman hluthöfum Tribune’s
(sem engir voru til!) og hluthöfum
syningarinnar, og tviima svo út úr
pessari vitleysu aðra enn stærri vit-
leysu og lygi, pað er að „erfiða“ sig
upp í vitleysu!! Þetta hefur pá Hkr.
gert. Sanni hún hið gagnstæða.
3. — Næsta ákæra vor var pessi:
„Hkr. tilfærði vissa grein úr
hegningarlögum Canada, sem blaðið
segir að eigi við Siftonsveitar málið
og „greinilega dæmi“ o. s. frv. Laga
greinin og hegningarlögin, sem vitn-
að er til, eru úr gildi numin fyrir
nokkrum árum, en njf og frábrugðin
lög komin í staðinn. l>arna er laga-
vizkan lagasnáps Hkr., og eins stend-
ur á með ,.prívat“ og „opinberu“
sakamálin. Öll sakamál eiu, sem sje,
opinber mál — af peirri einföldu á-
stæðu, að pau eru sakamál. Hkr. er
hjer, sem optar, að pvaðra út í loptið
í pví trausti, að enginn hafi vit á, að
pað sem hún er að fara með er
pvaður“.
t>essari ákæru svarar Ilkr. svo:—
„Vitaskuld er greinin með pví
númeri úr gildi numin og pað var oss
kunnugt pegar vjer tilfærðum hana,
en efni peirrar greinar er óbreytt enn,
eða, ef nokkuð breytt, harðara nú en
áður á peim, sem draga undirsig ann-
ara fje. Af pví vjer höfðum ekki
yngri greinina við hendina, en vissum
að efnið var eitt og hið sama, hvort
heldur hún var sú 72. eða hin 319. í
lagabálkunum, vitnuðum vjer í pá
elztu, pví frá henni er mögulegt að
lesa sig áfran; til hinnar sömu og nú
er í gildi, pó í annari töluröð sje“.
Svo tilfærir Hkr. að eins part af
319. gr. (stafiið c.) hegningarlaganna
frá 1892, en sleppir staflið a. og b.
og segist svo setja aðalatriðin úr
greininni! I>essi stafliður kann að
vera aðalatriðið til að sanna rugl
blaðsins. En vjer höfum pað að at-
huga, að stafliðirnir a. og b. kippa
fótunum undan ,.prlvat“ sakamála
dellu blaðsins. Þessir stafliðir gera pað
nefnilega jafn-saknæmt að stela frá
privat stofnunum eðaeinstökum mönn
um og frá hinu opinbera. Hkr. var pó
að reyna að troða pví inn í menD, að
munur væri á pessu, enda var pað
eptir eldri lögum, og pó er blaðið svo
ósvífið að halda pví fram, að efnið í
báðum greinunum sje hið sama. Það
væri gaman að sjá cg heyra lagasnáp
Hkr. halda pessu fram fyrir einhverj-
um dómaranum hjerna f Winnipeg!
Vjer erum hræddir um að honum
yrði sagt að „fara heim og læra bet-
nr“. — I>að sjá lika allir að blaðið er
að eins að fara með vöflur og mála-
flækjur, pegar pað helilur pví fram,
að sjer hafi verið kunnugt um laga-
breytinguna. Blaðið hefur náttúrl.
í pessu sem öðru farið á hundavaði,
og er nú að reyna að breiða yfir
glópsku sfna, en stórmenaskan er svo
mikil, að pað vill ekki kannast við
yfirsjón sína. L>á erpaðskrítin kenn-
ing, að „mögulegt“ sje að lesa sig á-
fratn frá eldri lögum til njfrri. Vjer
hjeldum að pað væri pvert á móti, að
mögulegt væri að lesa sig til baka,
pví í nýjum lögum er vanalega bent
á, hvaða lög pau upphefji eða breyti,
en ekki bent á í eldri lögum hvaða
ny lög eigi að koma í staðinn ! Má-
ske Hkr. vildi segja oss, hvernig
hegningarlögin verða að svo sem 25
árum liðnutn.
4. — Naesta ákæra vor var svo:—
„Hkr. hefur haldið pví fram, að
stjórnin hafi getað rekið fjehirðirinn í
Sifton frá pingmannsstöðu sinni.
Þetta er tómt rugl. Það eru engin
lög fyrir pví“ o. s. frv.
Vöflur Ilkr. út af pessu atriði
eru svo lúalegar og langdregnar, að
vjer ekki nennum að taka pær upp
orð fyrir orð, en aðferðin er sú, að
flækja petta með pví að segja, að ef
stjórnin hefði látið handtaka fjehirð-
irinn, pá hefði hann misst pingmanns-
sæti sitt af pví að „lögin segja að
dæma megi slíka meun til 14 ára
fangelsisvistar“.
Hkr. er hjer að reyna að snúa
sig út úr pessu atriði með pvf, að gefa
í skyn að hún ekki hafi haldið pví
fram, að stjórnin hefði getað rekið
fjehirðirinn úr pingmannssætinu, sem
blaðið pó gerði á eins ótvíræðan hátt
og pað vanalega segir nokkurn hlut.
Vjer verðum samt að játa, að pað er
stundum bágt að átta sig á hvað blað-
ið eiginlega ætlar að segja. Svælan
er svo mikil, og pað vellur svo og
skellur svo í pessum leirhver, að allt
er eins og f grautarpotti. En setjum
nú svo, að fjehirðirinn hefði verið
tekinn fastur, pá er ekki par með sagt,
að hann hefði misst pingmannssæti
sitt, pví margur maðurinn hefur ver-
ið tekinn fastur, en svo verið dæmdur
sykn, pví pað hefur pá komið upp úr
dúrnum, að maðurinn var saklaus af
pvf, sem hann var ákærður fyrir, en
pað er ekki hægt að dæma saklausan
mann fyrir glæp, sem hann ekki hef-
ur drygt, pó hegningarlögin segi að
pað megi dæma svo og svo, ef mað-
urinn er fundinn sefcur, Að geia
greinarmuninn á pessu virðist vera
ofvaxið vitsniunum ritstj. Hkr. — eða
hann er að reyna að slá ryki upp í
I augu lesenda sinna.
5.— Næsta ákæra vor var á
pessa leið:
„Hkr. hefur haldið pví fram, að
stjórnin hafi getað tekið fjehirðirinn
í Sifton og hneppt í fangelsi, án pess
að hlutaðeigandi sveitarfjelag kærði
hann. Þetta er bæði á móti rjettar-
fari og siðvenju í hinu enska ríki....
E>að er heppni fyrir ritstj. Hkr. að
stjórnin hjer í Manitoba getur ekki
hneppt hann f fangelsi á sama hátt og
hann vill láta gera við fjehirðirinn í
Siftonsveit, pví að pá sæti hann nú í
fangelsi sjálfur, pví hegningarlög
Canada „úrskurða greinilega“, að
hver sem misbrúkar prentfrelaið, eins
og hann hefur gert, skuli hitta sjálf-
an sig fyrir“.
Fyrra atriðinu svarar Hkr. með
pví að segja, að stjórninni hafi verið
„formlega kunngert að fjehirðiriun í
Siftonsveit hafi dregið undir sig yfir
$6000 af fje sveitarinnar, sfoliiV
pvf samkvæmt ákvæðum laganna“
o. s. frv.*
Þó nú stjórninni liefði verið til-
kynnt petta, sem er nú að eins eitt af
pessum ósönnuðu kringlóttu uppá-
stöndum, pá gat stjórnin ekki tekið
málið upp, samkvæmt landslögum og
rjettarfari (eins og vjer höfum marg-
bent á) fyrst hlutaðeigandi sveitarfje-
lag ekki kærði fjehirðirinn. Þetta
eru lög, sem stjórnin ekki má brjóta.
Oss grunar að Hkr pekki menn, srm
hafa stolið og ættu „samkvæmt lög-
um“ að sitja f „tukthúsi“, en eru par
ekki af pví sá eða peir, sem stolið var
frá, ekki klöguðu. Vjer pykjumst
jafnvel hafa sjeð nöfn manna undir
greinum í Hkr. sem petta orð leikur
á um. Samt höfum vjer engan rjett
til að kalla pessa menn „pjófa“, pví
enginn er pjófur fyrir lögum pangað
til búið er að dvema hann sekan um
pjófnað.
Slðara atriðinu í 5. kæru vorri
svarar Hkr. pannig:
„L>ess vegna leyíum vjer oss nð
skora á forstöðumenn Lögbergs að
hefja nú pegur meiðyrðamál gegn
Hein.skringlu, eða ritstjóra hennar,
fyrir ummælin um petta Siftonsveit-
ar mál“.—
L>arna koin Hkr. með pað! pað
er nú eins vitlaust og vjer höfum
bent á, að stjórnin geti höfðað mál
gegn fjehirðinumí Siftonsveit án pess
hann sje klagaður af hlutaðeigandi
sveit, en hjer kastar tólfunum með
vitleysuna. Hkr. hefur ekki kallað
*Hkr. var vond út af pvf hjer
um daginn, að vjer spurðum að pví,
hvernig bægt væri að „stela sam-
kvæmt lögum“ og sagði pað hefði
vantað kommu hjásjer. L>að vantaði
fleira, sem byrjar á komm (comm) í
págrein blaðsins eins og aðrar, nefnil.
common sense (heilbrigða skynsemi)
common Oecency (almennan heiðar-
legleik) cominon justice (almennt
rjettlæti) o. s. frv. ad infinitum.
650
innan fárra daga, og pá getum við fengið erfðaskrána
viðurkennda á venjulegan hátt. Meðan á pví stend-
ur hljótið pjer að vera f peningaskorti, og jeg ætla
að eiga pað á hættunni að lána yður pað sem pjer
purfið“. Og hann skrifaði bankaávísan fyrir hundr-
að pundum, og fjekk Leonard hana.
„Hálfri stundu síðar voru pau Leonard og Jú-
anna tvö ein saman í herbergi einu í hótellinu, sein
pau dvöldu í, en naumast höfðu pau enn talað nokk-
urt orð saman, frá pví er pau höfðu farið út úr skrif-
stofu málafærslumannsins.
„Sjerðu ekki, Leonard“, sagðí kona hans næst-
um pví harðneskjulega, „hvað pað er skrítið, hvern-
ig pjer hefur skjátlazt? Spádómur bróður píns
deyjanda var eins og goðasvörin í Delphi; pað mátti
skilja hann á tvo vegu, og náttúrlegaskildir pú hann
á pann veg, sem hann átti ekki að skiljast. L>ú fórst
of snemma úr Grafar-fjöllunum. L>að var með hjálp
Jönu Beach, að pú áttir að eignast Outram aptur, en
ekki fyrir mitt tilstilli11, og hún hló við gremjulega.
„Talaðu ekki svona, góða mín“, sagði Leonard
með raunalegri rödd; „mjer pykir fyrir pví“.
„Hvernig ætti jeg að tala öðruvísi eptir að hafa
lesið petta brjef?“ svaraði hún. Ó! Mjer skjátlað-
ist ekki í pvf, að vera hrædd við Jönu Beach. Hvert
einasta orð, sem hún skrifar, er satt, og hún hefur
enn tangarhald á pjer, pó að hún sje komin ofan í
gröfina; pú elskar hana nú, eins og pú elskaðir hana
fyrr á árum, og eins og pö inunt framvegis elska
655 .
yrðir hann á Leonard á máli, sem enginn skilur
nema peir:
„Hvað sagði jeg pjer ekki fyrir mörgum árum,
Baas?“ segir hann. „Sagði jeg pjer ekki, að ein-
hvern veginn mundir pú eignast auðæfi, og að stóri
bærinn hinum meginn við vatnið mundi aptur heyra
pjer til, o<r að börn ókunnra manna mundu ekki
framar verða par á ferðinni? Sko, pað hefur rætzt“,
og hann benti á glaðlega barnahópinn. „Já, jeg,
Otur, sem er auli í flestum efnum, hef reynzt ágætur
spámaður. Núætlajegað vera ánægður og ekki
spá neinu framar, pví að annars kann jeg að missa
pað orð, sem af mjer fer fyrir vizku“.
Fáum stundum síðar var iniðdegisverðinum lok-
ið í stóra salnum. Allir pjónarnir höfðu farið, að
Otri undanteknum; hann var í hvítum slopp, og stóð
aptan við stól húsbónda síns. Enginn gestur var
kominn, nema Mr. Wallace, sem var nýkominn
heim úr annari Snðurálfu-ferð, og situr hann bros-
andi og gætir vel að öllu, með gleraugað fast við
augað á sjer eins og forðum daga. Júanna er samt
búin að öllu eins og hún væri í kveldveizlu, og stór
stjörnumyndaður roðasteinn glóir á brjóstinu á henni.
„Hvers vegna ertu með steininn í kveld,
mamma?“ spyr eldri sonurinn, Tómas, sem komið
hefur ofan af lopti til pess að borða eptirmatinn,
ásamt systrum sínum. ,
„Þei, pei, góði“, svarar hún, og Otur gengur
PRENTSMIDJA LÖGBERGS.