Lögberg - 28.03.1895, Blaðsíða 3

LÖGBEEG FIMMTlJDAGLNN 28. MAEZ 1895.
SlANiTöBA
SKATI m
♦ RiNK
A horntcu á McáVilltatn > ) ' Isabel Strætum
B.lXií SPiLAR ♦ ♦
I>KtB.rui>öousi, Ftusminöiiuiu
Lauoaim
()[>tnn frá kl. 2.1 0 til 5 e. m.
og 7.30 til 10 á kveldin.
CAPTAIX BEÁ K K N N t; I
Frá frjettaritara Lögbergs.
• Minneota, Minn.
Mjog mikil ánægja var oss
Minnesota íslendingum að komu Mr.
Einars Hjörleifssonar til vor. Hann
dvaldi í allt hjá oss eitthvað viku
tíma og hjelt samkomur á fjórum
stöðum, f>ar sem hann ílutti fyrirlestur
sinn um Vestur-íslendinga og ias
ymsa skemmtilega kafla, bæði ljóð-
mæli og Jjfðingar i óbundnu máli úr
ritum Oharles Dickens. Allstaðar
voru samkomurnar vel sóttar, og er
hjer almennt lokið mjög miklu lofs-
orði á f>ær. Fyrirlesturinn þótti
ágætur — hlutdrægnislaust og fagur-
lega satninn og snildarlega frambor-
inn. Um upplestur Mr. Hjörleifssonar
voru menn á eitt sáttir, að ekki væri
ofsögum um pað sagt, hversu vel
honum færist J>að.
Seinasta kveldið, sem Mr. Hjör-
leifsson var hjer, var haldin allmikil
samkoma i Minneota. Komu menn
satnan til pess að sketnmta sjer og
ræða um hin j‘msu spursmál, sem
fyrirlestur Mr. Hjörleifssonar hafði
gefið tilefni til að hugsa um, en J>ó
sjerstaklega til að flytja heiðursgest-
inum, Mr. Hjörleifsson, kveðjur að
skilnaði. Samkoma pessi er sjálfsagt
sú fjölmennasta íslenzk samkoma, er
hjer hefur verið haldin undir paki.
Var par samankomið, auk bæjar-
manna, fólk úr öllum hinum byggð-
unutn, svo margt, að naumast varð
fyrir kotnið í samkomusal bæjarins.
J. H. Frost styrði samkomunni. Auk
hans hjeldu ræður: Bjarni Jones,
G. S. Sigurðsson, Chr. Gíslason, lög-
maður, Sigurður Sigvaldason, B. A.,
G. A. Dalman, sjera Björn B. Jóns-
son, Árni Sigvaldt-son, S. S. Hofteig,
Chr. Schram, O. G. Anderson, Sig-
mundur Jónatansson, Jóh. Pjetursson,
Chr. Vopnfjörð og F. R. Johnson.
Allir ljetu ræðumennirnir í ljósi pakk-
læti sitt og virðing til hins merka
lieiðursgests, er nú hafði heimsótt J>á
fyrsta (og að líkindum í síðasta) sinn.
beir pökkuðu ltonum innilega fyrir
hið opinbera starf hans í parfir hins
vestur- íslenska pjóð(Iokks,og gleymdu
orðum góðvild þá, er sjer hefði verið Kálfskinn (8-15 pd)„ )) 4—5 ,,
sýnd, og kvaddi með ósknm b'eísun- Vetrungaskitu „ )) 2i-3 „
ar og hamingju. Hann talaði mili Sauðskinn og lamb skit) n
hins íslenzka þjóðernisog bókmennts, (eptir stærð o.s frv.)hvert (i 35-45 ,.
bað menn að geyma jafnan se:n dýr- Kartöílur búshelið (i 35—40 „
an fjársjóð hið fagra og göfuga ís- Laukur pundið á 3
leuzka mál og láta það ekki gleymast Kálköfuð » 2-3 „
þó burt væri komið af ættjörðinni, og Celery dús. 25-50 „
leggja rækt við allt sem faguit væri Gu'rófur bush. )) 50 „
og gott i hinu ísl. J>jóðaerni og bók- Blóðbetur >> )) 30-45 „
menntum. Rófur (vanal.) >1 20-25 „
Mr. Iljörleifsson lagði af stað Hey (óbundið) „ton“ -$3.50 „
norður ajitur [>ann 19 þ. m. og er ,, (bundið) » $ I—$5 00 „
óhætt að segia, að honum fylgja
lukku- og blessunar óskir allra ís-
lendinga hjer.
Af almennum frjettum er fátt að
skrifa í petta sinn. Tíðin er nú hin
blíðasta og vorannir að byrja, en ekki
er frítt við að menn sjeu þegar farnir
að óttast purkana. Nylega er hjer
dáin Guðrún Jónasdóttir, ekkja Árna
Sigurðssonar bónda í Vopnafirði.
Guðrún sál. var sextug að aldri, góð
konaog mikils virt af öllum. Hún var
jarðsungin af sjera Birni B. Jónssyni
hinn 1. J>. m.
Úr brjefi frá Kauptn.höfu dags.
21. febr. 1895.
„Tíðarfar hefur verið hjer nokk-
uð stirt um tíma, frosthart og snjóa-
samt, svo að samgöngur hafa tepzt
nokkuð, og kaffennt hefur suma bæi
hjer á landsbyggð úti að kalla. ísar
hafa og lokað Eyrarsand um hríð allt
norður í Kattegat. „Laura“ (fslands-
póstskipið) varð að leggja inn í Krist-
jánssand í Noregi, og var paðan send-
ur íslandspósturinn hingað. Skömmu
síðar kom „Laura“, en norðan frá
Kolli (Kullen) braut „Brjóturinn“
(ísbrjóturinn) henni ál hlngað. Degar
hún kom hjer inn á höfnina rakst hún
nokkuð á og skemmdist stefnið dálítið,
en J>ó ekki að ntun, og heldur hún
tali sSnu og fer hjeðan I. marz, eins
og ætlað var“.
Verðlag
* W'innipeg á ýmsri vöru, sem bcend
ur /mfa að se/ja.
ekki að minnast lians fögru ljóða og Smjör, gott, nýtt, pundið 15 c.
atinara ritverka og lögðu ríkt að hon- ,, bezta „ ,, 17 „
um, að senda þeim meiri ljóð og fieiri „ vanalegt vetrar, j>d. 8-14 „
sögur vestur yfir hafið ura leið og Egg, alveg nýy dös. 10 „
þeir ljetu þá von sýna í ljósi, að mikið ,, í kalki, ,, 5 »
mundi lionum auðnast að starfa heima Hænsni pundið á 5—6 .,
ættjörðinni til gagns og sóma. Allir Andir „ s „
báðu ræðumennirnir hann að bera Gæsir ,, n 10 „
kæra kveðju heim á íósturjörðina, Kalkunsk hrensni „ 10 „
sem þeir enn þá elska svo heitt og Svínsflesk „ »> H »
innilega. Loks var Mr. Hjörleifsson Nautaket, frosið „ )) 3—4 „
flutt kvæði, og söng söngflokkurinn „ alveg nýtt „ » 5—6 „
það mikið vel eins og annað, er sung- Siuðaket „ )) 0-8 „
ið var á samkomunni. Að síðustu Húðir af kúm „ .» n-H „
hjelt Mr. Hjörleifsson langa og fagra „ „ uxutn „ )) 3^—ty »
ræðu. Dakkaði hann með fögrum „ frosnar „ )) 3* „
SK.EPXIÍK Á F.KTI.
Svíu (góð slátrunar) pd á 1 c.
Sauðfje (litil ejitirsp ) „ ,, 1 „
Uxar (ungir) „ „ 2%—3 „
Koií.vteoun'ihk:
Hafrar (fóður) busb. á 29 c.
„ (útsæðis) „ „ • 32 „
Hveiti (að meðaltali),, „ 50 ,,
Biíkvni:
Tamarac cord $3 50—$3,75
Greni ,, $3 00 — $3.25
Eik „ $3.50-13.00
Poplur „ $2.00 — $2.50
Mb l!F£
is ormu
A flEG-ECTED CGLÐ
WHICH CRVSLCCC
Fina"y into Consuinntioiv
0 EAK UP l\ COLD i.t TI.ViE
B V USIhO
Pyny-Poctoral
Trííl QUICK CURE
Fon
COUGHS. COLDS,
BRONCHITIS.
HOARSEN.ES9. ETO.
Lar^c iiodlp, 25 C'l».
Veggjapappir ||
|| (jluggeblæjup
Jeg gei selt yður billegri og bstri veggja-
pappir enn nokkur annar í þessum bæ.
Mðrg luindriHl trgundir úr ad
vclja.
Góður pappír að eins 5c. rullan.
Jeg beli mikið af gluggablœjuin, tilbún-
um og ótilbúnum, sem jeg vil selja
fyrir innkaupsverð.
bjer munið finna það út að |>jer fúið
hvergi ódýrati og fallegri veggjapappir
og gluggabln'jtir en tijá mjer.
Jeg hefi íslending í búðinni, Mr.
Árna Eggcrtsson, sem ætið er reiðu-
búinn til að afgreiða yður.
ROBT. LEGKIE,
425 IVlain Street, - V/innipeg.
Tut.Ki'iroNF. 235.
MANITOBA
fjekk Fvkstu Vkhði.aun (gulltneda-
líu) fy rir liveiti á malarasýningunni,
setn lialdin var í Lundúnaborg 1892
og var hveiti úr öllum heiminum sýnt
par. E'n Manitoba er ekki að eins
hið bezta hveitiland í h'útni, heldur er
J>ar einnig pað bezta kvikfjánæktar-
land, sem auðið er að fá.
Manitoba er hið hentugasta
svæði fyrir útflytjendur að setja3t að
í, pví bæði er par enn mikið af ótekn-
um löndum, sem fást gefius, og upp-
vaxandi blómlegir bæir, par setn gott
fyrir karla og konur að fá atvinnu.
í Manitoka eru liin miklu og
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregð-
ast.
í Manitoba eru járnbrautir mikl-
ar og markaðir góðir.
í Manitoba eru ágætir frískólar
iivervetna fyrir æskulýðinn.
í bæjunum Wianipeg, Brandon
og Solkirk og fleiri bæjum munu
vera samtals utn 4000 íslendingar.
— í nýlendunum: Argyle, Pipestone,
Nýja íslandi, Álptavatns, Shoal Lake,
Narrows og vesturströnd Manitoba
vatns, munu vera samtals um 4000
rslendingar. í öðrutn stöðum í fylk-
inu er ætlað að sjeu 000 íslendingar.
í Manitoba eiga J>ví heima um 8000
íslendingar, sem eigi munu iðrast
pess að vera þangað kotnnir. í Maní-
toba er rúm fyrir mörgutn sinnum
annað eins. Auk þess eru i Norð-
vestur 3'etritoriunum og British Co-
lumbia að minnsta kosti um 1400 ís-
lendingar.
íslenzkur umboðsm. ætíð reiðu-
búinn að leiðbeina ísl. innílytjendum.
Skrifið eptir nýjustu upplýsing-
um, bókum, kortum, (allt ókeypis) t)l
Hon. THOS. GREENWAY.
Minister ef Agricultuve & Immigration
WlNNII'KO, MaNITOBA.
KAUPIÐ EITT AF DR. OWENS
BELTUM, I>Á FÁIÐ 1>JEK HEILS-
UNA APTUR, HVORT SEM ÞJER
ERUÐ GAMALL EDA UNGUR.
Clitherall, Minn , 7. febr. 1891.
Kæti Dr. Owen.
Fyrir hálfu ári keypti jeg eitt
rafuimagnsbelti af yður, se n jeg með
ánægju þakka fyrir. Áður ert jeg
fjekk beltið var jeg optast daufur og
aflaus — allt af gekk eitthvað að
mjer — a ílleysi fyrir brjóstinu, verk-
ur í bakinu, veikur magi, svefnleysi
og matarólyst og jeg hafði enga löng-
un til vinnu. Jeg er stniður að at-
vinnu opr veit, að bæði þj ist margir
smiðir og aðrir menn af sama sjúk-
dómnum. En jeg segi Otlum, sent
þjást. hvað þeir eigi að taka til bragðs
til þess að verða heilbrigðir aptur:
„Kaupið eitt af beltum J)r. Owens, !>á
batnar yður, hvort sem J>jer eruð <ja»t-
all eða unyuru. Eptir að hafa haft belt-
ið á tnjer fjórum sinnutn að eins,
fann jeg að tttjer leið betur, og
n ú er jeg eins frískur eins og
jeg hef nokkurti tíma áður ver'í.
Áttuv tninn líkami c>' eins oy etuh.tr-
ýceddur. Belti Dr. Owens er ekkcrt
húmbúg, heldur áreiðarileod cúr ó-
dyrt meðal gegn margskonar sjúk-
dómmn. Jeg hafði í fyrstu ekki traust
á beltinu, en svo talaði jeg við ainu
af agentum yðar, sem sjálfur hafði
feogið heilsubót af be’tinu. Jeg
keypti síðan eitt belti, og, eins og jeg
hef sagt, jeg rnundi ekki vilja sel’a
[>að fyrir $500 í peningum, því að Jiað
hefur frelsað líf mitt. Jæja, vinir
mínir, þið sem þjáist af sjúkdómi cða
lasleik, kaupið eitt belti Dr. Owens
þá fáið þið jafngildi peninga ykkarra,
og verðið heilbrigðir meira að segja;
livenær sem þið setjið beltið á ykkur
þá lætur illendið undan.
Ef nokkur efast um sannleik
þess sem hjer er sagt, J>á skrilið mjer
(legítið samt innan í frímerki) og er
jeg fús á að svara öllum fyrirspurn-
um. J>.ið sem jeg hef skrifað hjer,
get jeg sagt upp á æru og samvizku
að er lireinn sanr.leikur, og liof jeg
skrifað brjef mitt án þess jeg Íiafi
verið beðiun um það. Hjartans þakk-
læti, Dr. Owon, /yrir J>að s*-m beltið
yðar Iiefur fyrir mig -rert, ogóskajeg
að starf yðar gangi <?1.
Me7 virðingu
Oie O. Moe.
Skriíið eptir prislista og upplýs-
n£fl,m viðvíkjandi beltunum til
B. T. Björnsson,
8gent meðal íslendinoa.
P. O. B°x 308, - Wtnniprg,
09
„Frá Bury! I>að er ekki meira en tlu milur
lijeðan! I>jer hefðuð átt að sofa lengur I rúmitiu
ýðar, jiiltur minn, og leggja af stað um þetta bil
dagsins. Þjer hefðuð getað ofkælst og dáið af að
liggja hjer úti og sofna I dögginni. J>jer lítið heldur
ckki hraustlega út“. Eptir nokkra þögn sagði hann.
„Með leyfi að spyrja, livert eruð þjer að fara?‘‘
Jeg hikaði mjer við að svara. Jeg var hræddur
við að láta vita, hvaða leið jeg hefði farið. Jog sá
&ð gamli maðurinn horfði á mig forvitnislega.
„Fyrirgefið að jeg bar upp þessa nærgöngulu
spurningu, sem þjer ekki þurfið að svara“, sagði
hann þá. En livert sem þjer eruð að fara, þá haldið
þjer ekki leugra fyrr en þjer eruð búinn að fá yður
Jálítinn morgunverð. Jeg ráðlegg yður að fara á
veitingahúsið „Duke of Clarence“, niðri í þorjiinu.
h’ólkið þar er mikið gott fólk og lætur yður fá morg-
únverðinn fyrir lágt verð“.
Jeg roðnaði þegar hann nefndi morgunverðinn,
því jeg hafði ekki einn einasta eyrir af peningum,
°g jeg gat ekki keyj>t mjer einn munnbita af mat
tyrr en jeg var búinn að selja fötin, sem jeg hafði í
bögglinum mínum. Jeg J>akkaði lionutn þess vcgna
Nriv leiðbeininguna, tók upp böggul minn, kvaddi
gamla manninn og ætlaði að fara mína leið.
„Bíðið þjer við, bíðið þjer við! og komið til
tnin“, kallaði liann á cptir mjer.
Jog sneri mjer við og kom fáein skrcf nær liou-
úui. líann horfði á uiig tneð cnn meira athygli cn
70
I>cgar hann sagði þetta, vorum við komuir út
úr húsinu og vorum á leiðinni ejnir græna stignum,
en við voritm að fara í alveg gagnstæða átt við J>á,
sem við höfðum komið frá kirkjugarðinum. N okkru
neðar lá stígurinn inn á þjóðveg og [>ar stanzaði
[>essi góði vinur minn til þess að kveðja mig.
„Ef yður gengur illa, og þjer komist í mikil
vandræði, J>á getið þjer skrifað mjer; en munið J>að,
að J>á verðið þjer að segja mjer alla söguna af sjálf-
um yður. £>jer megið engu leyna og engu skrökva.
Jeg verð að segja J>að, að pjer eruð fámálugur fje-
lagi, svo ungur sem þjer eruð — en J>að er ef til vill
bezt. Hjer er utanáskriptin til mín; og verið f>jer
nú sælir, og gangi yður nú vel ferðin og lukkati sjo
tneð yður. Haldið beint áfram ejitir veginunt,
]>angað til þjer sjáið járnbrautarstöðvarnar á vinstri
hönd. Gangið hratt, annars missið þjer af lestinni“.
Á næsta augnabliki var hann farinn. Hvc
}>akklátur var jeg honum ekki í lijarta mínu fyrir
góðvild hans! Jeg komst á járnbrautarstöðvarnar
nokkrum mínútum áður en lestin kom. Jeg var svo
fávís 1 hinu einfaldasta af því, sem dags daglega
kemur fyrir, að járnbrautarþjónn eiun varð að kauj>a
fyrir rnig farseðil og koma mjer á rjetta pallinn á
vagnstöðvunum. Svo kom lestin og jeg tók mjer
sæti f einum vagninum.
„Munið ej>tir J>vf,“ sagði járnbrautarþjónninn
uin lcið og hann skclldi aptur liurðinni, „að J>jer
65
VII. KAPÍTULI.
Jeg gat ekki afborið þetta longur, svo jcg flýði
burt. Máttuði eptir brúðkaup mitt fór jeg úr húsinu
fyrir fullt og allt. Um það, hvað skeðí J>ennan mún-
uð, eru varir xnínar lokaðar. Jetr setri engunr. lifand*
manni livað jeg leið þessa þrjátíu og einti daga.
Unt kveldið [>ann 31. ágúst læddist jeg upji í
licrbergi drrngjanna, ojrnaði gluggann, án þess að
þeir yrðu varir við mig, Og komst niður í garðinn
með þvi að klifra ofan perutrjeð. Drautnur minn
stóð ljóst fvrir hugskotssjóuum niinum J>að augna-
hlik, og jeg átti von á að sjá rauða höggorminn tncð
glampandi augum iðandi utan utn einhverja greinina.
En jeg komst klaklaust ofan, án [>ess að verða var
við nokkuð, náttúrlegt eða ónáttúrle<rt.
Á einum þremur mínútum var jeg kominn út á
þjóð\Tginn, oiðinn að lieimilislausum flækittg, soui
livergi átti höfði síuu að að hatla, en frjáls rnaður.