Lögberg - 27.02.1896, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 27. FEBRÚAR 1896,
Nýr iðnaðnr í Manitoba.
t>ví hefur opt verið haldið fram,
að f norðveatur Canada verði aldrei
um neinn iðnað að ræða, sem nokkuð
verulegt kveði að. I><5 nokkuð kunni
að vera til í þessu, að minnsta kosti
hvað viðvfkur næstu framtfðinni, pá
er pað pó ekki nema að nokkru leyti
rjett. t>að er ekki við að búast að
iðnaður komist & sama stig hjer og á
Englandi, eða f Ny-Englands ríkjun-
um. íbúa talan hjer eptir lætur pað
ekki. Mikill mannfjöldi er meðal
annars nauðsynlegur til pess, að land-
ið geti leitt fram iðnað í stórum styl.
Samt sem áður þá er of langt
gengið pegar verið er að halda pvf
fram, að hjer verði aldrei um mikinn
iðnað að ræða. I>egar fólkinu fjölgar,
þá sannast pað, að ymislegur iðnaður
mun rísa upp sem borgar sig vel,
sem enn hefur ekki verið hugs
að um. t>að nær engri átt að segja
pað um land, sem hefur eins auðuga
náttúru af svo margvíslegum gæðum,
að par geti ekki með tímanum komist
á fót mikill iðnaður. Fyrir utan hinn
stórkostlega jarðargróða, sem getur
leitt til iðnaðar af vissum tegundum,
pá er í pessu norðvesturlandi bæði
kola og málma námur og allmikið
timbur. Allt petta verður með tím-
anum hagnytt til iðnaðar.
Eðlilega stefna fyrstu iðnaðar
tilraunirnar að pví, að vinna og hag-
nýta efni pau sem landið sjálft gefur
af sjer og framleiðir. Einn slfkur
iðnaður er nú pegsr kominn allvel á
veg hjer, og eigum vjer auðvitað par
við hveiti og hafra millurnar. Undir-
búningur á manneldi er auðvitað sá
helzti iðnaður sem um er að ræða í
Manitoba, enn sem komið er, og efnið
sem framleitt er í fylkinu til pess er
svo yfirfljótanlegt, að pann iðnað
mætti auka mjög mikið. Meginið af
pvf efni er pó sent burtu óunnið og
er engin ástæða hvers vegna ekki er
mikið meira af pví unnið heima, áður
en pað er sent f burtu. Iðnað á hveiti,
höfrum og byggi mætti sannarlega
auka hjer mjög mikið.
Líkt má segja um flax, sem mik-
ið vex af í Manitoba, að par er hið
æskilegasta efni til mikils iðnaðar.
Að eins ein stofnan er til í fylkinu,
nl. sú í Winnipeg, sem vinnur pað,
svo hið sama er að segja um pað eins
og um hveitið, nl. að meginið af pvf
er flutt óunnið burt úrfylkinu. Eptir
skfrslum stjórnarinnar, spratt á síð-
asta sumri hjer f Manitoba 1,281,354
bushel af flaxi, en heima eru unnin af
pví að eins 100,000 bushel. Flaxi
hefur pó ekki verið sáð hjer í pví
skyni að brúka hörinn, heldur að eins
kornið. Ef flaxi væri sáð til pess að
fá hör, pá væri par komið efni fyrir
nyjann iðnað.
Enn fremur má nefna annað sem
sprettur mjög vel í Manitoba og sem
mætti nota sem efni til iðnaðar, og
eru pað kartöflur. t>ær spretta bjer
mjög vel og eru pví í lágu verði. llr
peim er búið til stívelsi sem mjög
mikið er verzlað með, og svo er pví
lfka haldið fram, að úr peim mætti fá
vfnanda eða Alcohol. Kartöflu-lögur
er algeng verzlunar vara.
Enn fremur má nefna niðursuðu
á garð ávöxtum, og er pað iðnaður er
hjer gæti vel prifist. í engum bæ í
Canada spretta peir ávextir betur en
einmitt í Winnipeg, og eru peir líka
seldir hjer með sanngjörnu verði.
En hvað um fað, pá eru allir könnu-
ávextir keyptir að austan. Ilvers
vegna ekki að setja tomatoes og
annan garðmat í könnurnar hjer
beima? Af aldinum, sem pannig
mætti nota, höfum vjer ekki mikið
hjer, en pó nokkuð. Mesta fyrni má
fá bjer af bláberjum, með láu verði.
Mörg ton af peim eru seld í Winni-
peg á ári hverju, og mætti vafalaust
komast að góðum kaupum á peim, ef
pau væri keypt til iðnaðar. Mikið af
peim fer til spillir á hverju hausti, af
pví ekki er hægt að selja pau fynr
neitt.
Eptir að hafa virt fyrir sjer hvað
jörðin leiðir fram, og sem mætti nota
til iðnaðar, getur maður snúið sjer
að ketinu sem mætti reykja, salta og
sjóða niður í könnur. Lítillega hefur
verið byrjað á pví í Winnipeg að salta
og reykja ket, og í enn smærri styl
á fáeinum öðrnm stöðum í fylkinu.
Enn sem komið er, á petta að eins við
svfna ket. Mjög mikið mætti auka
petta, og líka sjóða ket niður í könn-
ur. Á seinni árum hefur aukist ákaf-
lega burtflutningur á lifandi peningi,
en meira mætti gera sjer úr peirri
vöru á annan hátt. Mikil slátur hús
ætti að komast f gang, í sambandi við
vöruhús, sem geyma f ketið kalt og
óskemmt, svo ketið væri selt í burtu,
f staðinn fyrir lifandi skepnurnar. Ef
pað kæmist á, pá yrði næsta stigið að
salta, og reykja og sjóða niður í könn-
ur allskonar ket, að fugla keti og flr.
meðtöldu, f stórum styl. í pessari
iðnaðargrein er sannarlega mikið og
ábatasamt tækifæri ónotað. Hjer er
yfirfljótanlegt efni, og ef petta væri
gert pá yrði ábatinn stórkostlegur,
bæði að pví er flutningsgjald snerti
og svo í nyrri atvinnu, er pað gæfi
heima fyrir.
Enn má benda á efni sem hjer er
til iðnaðar, par sein eru húðirnar, sem
flestar eru sendar óunnar, ymistaustur
til Ontario eða til Bandarfkjanna.
E>ær mætti súta heima, og er álitið að
pað gæti borgað sig mjög vel. Nefnd
manna af verzlunarmanna samkund-
unni hjer í Winnipeg, tók petta at-
riði til alvarlegrar athugunar, og varð
niðurstaðan, sem sú nefnd komst að
sú, að sá iðnaður gæti mjög vel prif-
ist hjer. Nú pegar er yfirfljótanlega
mikið af liúðum fyrir stórt sútunar
verkstæði, og ef sláturhús kæmist
upp, í sama skilningi og bent var á,
pá auðvitsð mundi pað efni aukast
stórkostlega. Ef sútunar iðnaður
kæmist á hjer í fylkinu, pá er ekkert
líklegra en að pað opnaði veginn til
pess,að hjer yrði farið að koma á stað
ymsum öðrum iðnaði, sem leður parf
til, svo sem skósmíði, aktýja, reiðtyja-
smfði og fl.
Pappfrs millu mætti líka nefna,
sem mögulega iðnaðargrein hjer.
Ekkert brúk getur heitið að sje hjer
fyrir strá og er pví mestu af pví
brennt á haustin, pegar búið er að
preskja. Flax strá má líka fá fyrir
lítið verð. í austur og norður partin-
um af Manitoba eru miklir greni skóg-
ar, sem nota mætti til pess sama, og
eins og í Keewatin, pá liggja pessir
skógar pægilega við pví, að ná í
vatnskrapt. I>ví er og haldið fram, að
hjer mætti vel takast að búa til práð,
sem hveiti er bundið með. Af hveiti
böndum er, eins og nærri má geta,
mikið brúkað hjer. Álitið er að
Winnipeg væri sjerlega bentugur
staður til pess, að par væri búinn til
pessi práður, vegna pess að fyrst og
fremst liggja paðan járnbrautir til
beggja hafanna, og svo hitt, að í
Manitoba er brúkið fyrir hann fjarska
mikið. Efnið í vönduðustu hveiti
bönd pyrfti að flytja að fiá öðrum
stöðum, pó auðvitað mætti nota efni
heima fengið, til dæmis úi flaxi, að
nokkru leyti.
t>á má minna á saltið. Ekkert
salt er búið til neinstaðar í Manitoba
nje í Norðvesturlandinu, jafnvel pó
pað sje til á ýmsum stöðum par. Af-
armikið er brúkað af pví á fisk, við
Winnipeg og Manitoba vötnin, og
pað sem nú er par biúkað er svo
mikið, að tilðúningur á pví út af
fyrir sig, væri töluverður iðnaður.
taki yfir 50—75 púsundir ferhyrnings
mílna. Námur pessar munu vafalaust
allar leiða með tímanum, til mik-
ils iðnaðar, pví mikils árangurs er
vænst af járninu og olíunni pegar
fram líða stundir.
(Lauslega pýtt eptir Commercial.)
Afleidingarnar ^era
VÍSIVDA11 i:\MW FORVIDA,
AYER’S sm
MEDAL
AN SINS LIKA
Það semk lþekktub læknie segie.
„Það er ekkert meðal til á við Ayer’s
Sarsaparilla sem blóðhreinsaudi og vor-
meðal, og er því ekki hægt að hæla því um
of. Jeg hef veitt verkunura þess á lang-
sömum sjúkdótr um eptirtekt og hef verið
alveg forviða hvað það hefur áorkað.
Ekkertannað hlóðhreinsaudi meðal, sem
jeg hef brúkað, og hef jeg þó brúkað þau
öll, er eins fullkomið í verknn sinni, og
sem gerir jafnmarga sjúklinga heilbrigða,
og Ayer’s Sarsaparilla,“--DR.H,F.MERitiLL
Augusta, Me.
Ayer’sl^SapsapariIIa.
Sem fjekk Inngongu a Veraldarsyqinguna.
HOUCH & CAMPBELL.
Málafærslumenn o. s. frv,
Skrifstofur: Mclntyre Block, Main St
, Winnipeg, Man.
KENNARA VANTAR
við Mineevaskólann fyrir 6 mánufli'
Kennslan byrjar 1. maí 1896. Um'
sækjendur verða að hafa staðizt próf'
sem verði tekið gilt af kennslumál*'
stjórninni I Regina, N. W. T. U®'
sækjendur tiltaki launaupphæð. Til'
boð verða að vera komin til undif'
skrifaðs fyrir 1. marz næstk. Frekat1
upplysingar gefnar af óskað er eptir.
Lögberg P. O. 11. jan. 1895.
GÍSLI EGILSSON,
gec. Treas. Minerva School Distric*
KENNARA VANTAR
við LÖGBERGSSKÓLA fyrir se*
mánuði. Kennslan byrjar 1. apríi
næstkomandi. Umsækjandi verðu(
að hafa staðizt próf, sem tekið verfl1
gilt af kennslumála-stjórninni í Rö'
gina. Tilboðum verður veitt mói'
taka til 1. marz 1896. Umsækjend'
ur sendi tilboð sín til FREYSTElN'
JÓNSSON, Chuecheeidge P. 0
Assa.
G. THOMAS,
N. W. Cor. Main & PortageAve. f
♦♦ ♦♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
20! AFSLATTARSALA
-HJÁ-
Þá má ekki gleyma ullinni, sem
allmikið er hjer til af. Þrjt eða
fjögur tóvinnu verkstæði eru nú til
hjer vestra, en mest af henni er pó
sent óunnið til Bandaríkjanna eða til
austur Canada. Sá iðnaður ætti að
geta prifist ágætlega i Winnipeg, og
eins vel og nokkuð annað, sem upp
hefur verið talið. Námurnar í land-
inu munu vafalaust greiða með tíin-
anum veg, til stórkostlegra iðnaðar
fyrirtækja. Gull- og sylfur námu-
gröftur befur borgað sig vel austur
frá Winnipeg, alla leið til Superior-
vatns. Mikið hefur fundist af járni í
grend við Winnipeg vatn, pó ekkert
hafi enn verið gert til pess að nota
pað. Langt norðvestur í landi er
haldið að gnægð sje af steinolíu. Kol
eru vitanlega víðsvegar um landið og
eru pau unnin og notuð allmikið.
Áætlað er að kolaland hjer vestra
J. LAMONTE,
Fyrir peninga út í hönd adeins,
ALLT, sem eptir er af vetrarvörum, þar á meðal nokkuð
„Dolgeí'-skónum, og öllum öðrum flókaskóm, Moccasins, yfif'
skóm og vetlingum, verður selt með meiri afslætti.
Kvennmanna og unglinga yfirsokkar með hálfvirði —•
cent parið.
Slatti af skótaui nýkomið, sem verður selt fyrir lægra vei^
en vanalega er borgað fyrir það I stórkaupum.
Nokkur pör af lágum karlmannaskóm (slippers) fyri hálf'
virði—75 cent parið.
Kvennmanna og stúlkuskór, hnepptir, $1.00.
Reimaðir eða hnepptir barnaskór á 75 cent.
Fínir karlm. Kid Congress skór á $1.50.
Fínir kvennmanna „Strap Slippers" á 85 c.
þetta eru allt áreiðanleg kjörkaup, sem fást ekki hvenœr sem er'
Komið því sem fyrst, meðan tækífærið býðst,
J. LAMONTE,
434 MAIN STREET
302
pú ekki eins ómild við mann pó að manni skjátlist
endrum og sinnum í pessu efni“.
Þegar Mrs. Cliff fjekk að vita, að Edna var búin
að fastráða við sig hvað hún ætlaði að gera viðvíkj-
andi uafninu, sem hún gengi undir, pá hætti hún
mótbárnm sínum, og reyndi að líta á málið frá bjart-
ari hliðinni.
„Það gæti verið bysna ópægilegt“, sagði hún
við Ednu, „að hitta vini pína sem Mrs. Horn og
verða að fara að svara allskonar spurningum. Jeg
er búin að fá mig fullkeypta á pví. Og ef maður
lítur á málið frá peirri hlið, pá er mjer nær að halda,
að pú gerir alveg rjett í, að vernda sjálfa pig gegn
slíkum spurningum pangað til að pú mátt svara peim
hreinskilnislega. Að verða að játa síðarmeir, að pú
sjert ekki kona Horns kapteins, eptir að hafa sagst
vera pað, væri meir en ópægilegt. En hitt getur
ekki stofnað pjer i nein vandræði; pið farið bara og
giptið ykkur á reglulegan hátt, og svo er ekkert
meira um pað. Og jafnvel pó pú komir frain með
kröfur pinar sem ekkja hans, pá er ekkert voðalegt
við að segja, að pað hafi verið gildar ástæður fyrir,
að hjónabandi ykkar hafi verið haldið leyndu. En
svo er annað. Hvernig ætlar pú að gera grein fyrir
pvi við vini pína, að pú ert orðin svona efnuð? Þegar
jeg var í Plainton var jeg að hugsa um, hve miklu
betur pú værir sett í pessu tilliti en jeg, pví að hjer
myndi enginn verða til að grafast eptir kringumstæð-
um pinum. Jegvissi sem sje ekki, að pú áttir vini I
Parí8“.
307
ánægð, pví henni pótti akki eins gaman að neinu og
að skoða pað, sem var í pessum undrunarverðu búð-
um; og par eð hún var mjög sluDgin I að gera kaup
og hafði nógan tima til að veija og prútta, pá leið
ekki á löngu áður en hún var búin að safna saman
ágætum húsbúnaði og skrautmunum, er nægði ekki
einasta í hús hennar í Plainton heldur I mikla og
fallega viðbót við pað, er hún ætlaði að byggja á
næstu lóð. Þessi áform hennar, að að setja sig niður
í Plainton sem ríkiskona, voiu ekkert komin undir
pví, hvort Horn kapteini heppnaðist ferðin, sem hann
var í, pvi fje pað, er hún pegar hafði fengið, nægði
til pess, að hún gæti lifað pví lífi i PlaintoD,pað sem
eptir var æfinnar, og hún æskti eptir. Hún var að
eins að bíða eptir,að fá leyfi til að fara heim og segja
frá happi sínu. Hún hafði litla trú á, að auður henn-
ar yxi eptir petta. Hún hugsaði með sjer, að ef slíkt
kæmi fyrir, pá kynni hún að breyta áformum sinum
að einhverju leyti, en hún einsetti sjer, að afkomend-
ur gömlu Peru-manna skyldu njóta einhverra hags-
muna af gullinu. Jafnvel pó að svo færi, að Horn
kapteini mísheppnaðist ferðin og engin ástæða væri
til framar að leyna neinu, pá hafði hún ásett sjer, að
senda vissa upphæð af peningum á hverju ári til ein-
hverrar velgerða-stofnunar I Peru til hagsmuna fyrir
afkoinendur frumbyggja landsins.
Jólin liðu, og pað var komið fram i miðjan jan-
úar án pess að Edna fengi nokkrar fregnir af Horn
kapteini. llún hafði vonað, að áður en liai>n færi frá
306
sjeð. Hún athugaði petta samkvæmislíf nákvæt0'
lega og pótti gaman að kynna sjer pað.
Mrs. Cliff naut ekki mikið samkvæmislífsins ^
París, enda var henni ekki boðið mikið út í pa®'
Jafnvel pó hún hefði nóga peninga og gæti vei^
sjer allar pær skemmtanir, sem París hafði að bjófl»>
pá var hún ekkert annað en óbrotin, heiðarleg, ö!dr'
uð kona frá smábæ úti á landi í rikinu Maine. Sil^'
og fínasta flos gat okki gert annað úr henni, enJa
kærði hLn sig ekki um að vera annað eða raeira
pað, sem hún var. Henni var tekið vel og vingjarO'
lega í húsi ameríkanska sendiherrans sem vinkonu
Ednu, en pegar hún hafði komið I tvö eða prjú stflf
samkvæmi par komst hún að peirri niðurstöðu,
eiga ekkert meira við samkvæmislífið fyr en bú0
kæmi aptur heim til Plainton. En samt var h6ð
ekkert óánægð og ekkert óyndi í henni. Hún tó^
Plainton fram yfir alla aðra staði í veröldinni, en bún
ásetti sjer, að koma ekkijpangað fyrr en hún g®4
synt vinum sínum California-ábreiðurnar sinar of}
sagt peim, hvar hún hefði fengið peningana til
kaupa pær fyrir.
„Ábreiður!“ sagði hún við sjálfa sig. „Jeg et
hrædd um, að peim pykiekki mikið I pær varið peg'
ar jegsyni peim alla hina aðra inuni, sem jeg ætla ^
koma heim með“,
Mrs. Cliff gat vel komist af fyrir utan samkvæn1'
islíf sem hún skemmti sjer ekki i. Á meðan söl*1'
búðirnar i París stóðu opnar fyrir hana var búö