Lögberg - 27.02.1896, Blaðsíða 3

Lögberg - 27.02.1896, Blaðsíða 3
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 27. FEBRUAR 1896. 3 Bkandon 21. FEBR. 1896. Þótt f>að sje fátt og sinltt er geríst meðal vor, Brandon-íslendinga, virðist eigi óviðurkvæmilegt að vjer endrum og sinnum látum þess getið. Fyrst er [>á að byrja á pessu vanalega, hvernig líðanin sje, og verður vart annað sagt, en að hún sje allbærileg. Vinnan við upp- skeruna næstliðið haust var fremur arðsöm fyrir landa hjer, og svo bætist f>ar við hin blíða vetrauið. Heil- brygði meðal vor hefur verið fremur góð næstliðið ár; fáir hafa dáið, að eins tvö börn í fyrravetur og kona ein næstliðið sumar, í ágústmánuði, Mál- friður Thorvaldsson (Jensdóttir) ættuð úr ísafjarðarsýslu. Kona pessi hafði verið lengi lasin af slagaveiki, og mun sá sjúknaður að lokum hafa dregið hana til bana. Hún var um fertugt, ljet eptir sig 6 börn, hið elzta um fermingar aldur, hið yngsta á fyrsta ári. Og pá að minnast á fjelagslííið meðal hinna fáu landa hjer. Auðráð- ið getur pað eigi verið afkastamikið meðal svo fárra manna, en pó mætti pess geta er gerist. Fyrir 7 árum myndaðist hjer lúterskur söfnuður meðal ísl. er allflestir páverandi land- ar hjer gengu I, en sem smátt og smátt hafa á ýmsan hátt, allmargir horfið úr honum. Samt sem áður starfar pessi lítli söfnuður enn pá að tilveru sinni, og mun óhætt að telja, að sú starfsemi hans hafi verið einna afkasta mest og bappasælust nú í seinni tíð, sjerstak- lega pó í pví, að borga í skuld peirri, er hvílir á kirkju safnaðarins. t>vl til afkasta hafa pau Mr. og Mrs. Aust- man gengið 1 broddi fylkingar, er pau eiga heiður og pakkir skylið fyrir, en hið markverðasta er, er líklega mætti telja með fégæti meðal vor Vestur- Islendinga, að utan safnaðar menn hjer hafa veitt allt sitt fylgi í tjeðu efni, og í pvl skyni, að hjálpa söfnuð- inum til að eignast kirkju slna hið fyrsta skuldlausa, gengið 1 fjárhags- legan fjelagsskap við hann. Þannig hafa pvl bæði safnaðarmenn og utan safnaðarmenn unnið í vetur af áhuga að pvl, að grynna til muna á tjeðri kirkjuskuld, sjer til heiður og sóma, svo útlitið f pví efni, er hina fjárhags- legu hlið safnaðarins snertir, er mun betra nú, en nokkru sinni áður. Hinn vanalega ársfund sinn hjelt söfnuðurinn í jan. mán., til að gera grein fyrir ástandi sínu og velja sjer embættismenn fyrir petta ár, og pótt hjer sje um smátt að ræða, mætti virð- ast viðeigandi að geta peirra. Mr. G. E. Gunnlaugson var kosinn forseti, Mr. Árni Jónsáon ritari og Mrs. Krist- ln Austman var kosin fjárhagsnefndar oddviti. Hafði hún haft pað starf á hendi part af næstliðnu ári og farist pað prýðilega, pvl Mrs. Austman er ein af vorum beztu safnaðar konum, hefur brennandi áhuga fyrir kirkjulífi voru og óbilandi trúarsannfæringu og eru pað aðaleinkenni hinna nýtustu safnaðarlima. Hinir meðnefndar menn eru peir Mr. Lárus Árnason og Mr. Th. Thorvaldsson. Djáknar voru peir kosnir Mr. J, Austman og Mr. Ari Egilsson. Sunnud. sk. kennarar Mr. og Mrs. GuDDlaugson, Mr. L. Árnason og Mr. G. Austman. Enn- fremur var Mr. Einar Árnason kosinn til pess að mæta á fulltrúafundum safn. fyrir hönd peirra utansafnaðar- manna, er gengið hafa í fjelag með söfn. I að losa kirkjuna frá skuld sinni. Og svo er nú pessi saga búin. £>á hefur og annar fjelagsskapur verið meðal landa hjer um jafnlangan tíma. Það er bindindisfjelag, er nefn- ist „Bróðerni“ og má óhætt fullyrða, að pað fjelug hefur gert mikið gott, eigi að eins 1 bindindis áttina, heldur og að ýmsu öðru leyti. Að vísu mætti máske ætla, að landar hjer, hefðu án pess haldið sjer frá vínnautn, en ald- rei er pað vlsara en víst, og svo er með pað að vera 1 bindindi. Bæði pessi fjelög hafa opt átt býsna örðugt uppdráttar með pað að halda I sjer lífinu, pví hjar virðist, eins og vlðar, að fjelagsskapar hug- myndin sje æði dauf meðal landa, og skilningurinn eigi sem allra skarpast- ur 1 pví efni. Vonandi er pó að hið lakasta sje af I pví,og mönnum fari að skiljast pað betur og betur í hvaða átt og að hvaða takmarki góður fje- lagsskapur leiðir menn. Að endingu mætti geta pess, að hjer er að myndast ofurlltill flokkur meðal landa; en pað merkilega er, að hann veit pað ekki sjálfur, pessi flokkur, að hann er að verða að sjer- staklingi. Þetta er sem sje, ofurlltill leikendahópur. £>ær meyjarnar frá presbyterlönsku kapellunni alkunnu, sem stundum er kennd við pá Holta- staða-Jóhannssyni, 1 Winnipeg, eru hjer að mynda penna leikengaflokk og æfa hann í pví, að leika hinn skringilega sjónleik eptir pá bræður „að kristna fólkið“. Hann er býsna fáranlegur pessi leikur, og frábrugðinn öðrum sjón- leikjum að pvl leytl, að allar persón- urnar. I honum verða að leika eða vera fffl á leiksviðinu, og ennfremur að pví leyti, að í honum er engin viss leikenda tala, lieldur má leika pessa skoplegu kómedíu með svo mörgum og fáum persónum er vera vill. Inn- gangur frí til skemmtunar „fyrir fólkið“. Meira um pað síðar.— Vert er pess að geta pótt seint sje, að almennt gleðiefni var pað hjer meðal landa, að Mr.' Jónasson náði pingsæti, sem og hinn frægi sigur frjálslynda flokksins hvervetna í fylk- inu. Kosninga úrslitin meðal landa 1 Nýja íslandi póttu hjer býsna undar- leg og skjóta skökku við ætlun manna. Hjolreið. FrÁSAGA PRESTSIip PM. IIVAÐA ÁHRIF HÚN HEFUR Á MANN ÞEGAR TIL LENGDaR LÆTUR. Hann ferðaðist fullar 3000 mílur á hjólinu slnu. Ilann minnist á hin góðu áhrif pess konar ferða- lags og líkaá hættuna við pau. Tekið eptir Utica, N. Y. Press. I>að er enginn efi á pvl, að marg- ir sem lesa petta kannast við Rev. P. F. Ferguson presbyteriana prest frá Whiteboro, sem eptirfarandi mynd er af. Þó hann sje ungur, hefur hann samt gert mikið að útlendu trúboði, verið kennari, ritstjóri, fyrirlesari og restur, og hefur hann af pví orðið uunur allviða. Nýlega sagði hann I samtali: „Snemma sumarið 1894 fór jeg á hjólinu mínu um mikinn hluta Ont- ariofylkis. Jeg fór fyrst frá Uiica til Cape Vincent, paðan með skipi til Kingston og paðan meðfram vatninu að norðan til Toronto og Niagara Falla. Jeg kom til Cape Vinchent kl. 5 og hafði jeg pá farið allaa dag- inn á móti hvössum stormi. Eptir að bafa skemmt mjer mjög vel á að sigla á meðal hinna svoköll- uðu ,Thousand Islands*, fór jeg á land I hinni minnisstæðu borg Kingston. Það hafði rignt um daginn og strætin voru blaut og jeg býst við að skyn- samlegast hefði verið fyrir mig, eins preyttur og jeg i ar, að sitja inni, en jeg var svo forvitinn að sjá pessa gömlu b.org, að jeg var úti allt kvöldið. KI. 5 næsta morgun varð jeg var við afleiðingarnar. Jeg var svo styrð- ur I knjáliðunum og um öklana, að jeg gat varla hreyft mig. Mótvindur- ínn og vætan á Si.rætunum höfðu haft sínar afleiðingar. Jeg gaf pessu samt litinn gaum, og hjelt að pað mundi batna af sjálfu sjer, og áður en sól rann var jeg á leiðinni til Napanee riðandi á hjólinu eins og áður. Jeg kom síðla dags til porpsins Port Hope og var tilkennÍDgin I fótunum pá enn hin sama. Jeg hvildi mig 1 tvo daga, en pað djgði ekki, pað var of seiut, jeg hafði farið glapstigu. Jeg fór að vísu opt á hjólinu pað sem eptir var sumarsins, en jeg hafði ætíð meiri og minni prautir af pví. Veturinn kom og jeg hætti við hjólið og hugsaði jeg að nú mundi mjer batna, en pvert á móti von fninni fór mjer versnandi. Stundum var jeg svo 1 knjáliðunum að jeg gat lítið gengið, og vegna Oklaliðanna gat jeg ekki verið á skóm. Stundum tók jeg út svo miklar kvalir að jeg gat með engu móti fest hugann við bókleg störf, en prátt fyrir pað reyndi jeg að dylja petta eins mikið og jeg mögulega gat. Smám sainan fór pessi kvilli að færa sig I fleiri parta líkamans. Jeg leita I til hinna beztu lækna, og gáfu peir mjer hin bestu ráð og bendingar en allt að engu haldi. Svona leið veturinn. f marz um veturinn var pað einn dag að jeg fór af tilviljun að lesa I blaði sem flutti meðal annars heillanga grein um Dr. Williams Pink Pills. Jeg vissi ekki um pær mundir hvað pær eiginlega læknuðu, og jeg hefði lfklega lítinn gaum gefið grein- inni ef jeg hefði ekki gáð að nafni konu, sem jeg pekkti, og af greininni sá jeg að hún hafði læknað sig með pessum pillum, og par eð jeg var henni persónulega kunnugur, var pessi frásaga mjer sönnun fyrir pvl, að pillurnar voru pess virði að reyna pær. Jeg var ekki búinn með fyrstu öskjuna, pegar áhrifanna fór að verða vart, og pegar priðja askjan var á! pretum var sýkin horfin fyrir fullt og allt. Jeg segi fyrir fullt og allt af pví að jeg hef áldrei fundið til hennar síðan prátt fyrir pað pó mörg tæki- færi hafi verið fyrir hendi. Jeg hef síðan ferðast á hjóli mörg púsund mílur, en aldrei fundið til hinna minnstu ópæginda. Jeg hef haft mikla áreynslu og preytu en aldrei fundið til neinna kvilla prátt fyrir pað Til dæmis get jeg sagt, að einu sinni fór jeg á hjólinu 70 mílur, messaði um kveldið, og fór á slæmri braut 50 mílur áleiðis heim fyrir miðdag dag- inn eptir. í annað skipti fór jeg fjörutíu mllur I rigningarveðri, án pess mjer yrði nokkuð meint af. Flestir mundu ætla að jeg hefði átt að ráðleggja öðrum að brúka pill- urnar. Það hef jeg líka gert og pað gleður mig að geta sagt, að I flestum tilfellum hafa pær reynzt vel. Já, jeg væri sannarlega að vaurækja skyldu mlna, ef jeg ráðlagði ekki peim sem eru gigtveikir að brúka pær. Nei, pað er ekki eini sjúkdómur- inn sem pær lækna. Jeg veit sjálfur um marga sem hafa læknað sig af öðr- um kvillum með peim, en sjálfur hef jeg að eins brúkað pær við gigt, jafn- vel pó pað væri ekki nema rjett að feta pess, að heilsa mln yfir höfuð efur verið betri I sumar en nokkru sinni áður“. Dr. Williams Pink Pills inni- halda öll pau efni sem purfa til að hreinsa líksmann, gera blóðið heil- næmt og gott og styrkja taugakerfið. Þær eru seldar I öskjum, (aldrei öðru- vlsi) fyrir 50c. askjan, eða sex öskjur fyrir $2.50, og fást hjá öllurn lyfsöl- um, eða með pósti frá Dr. Williams Medicine Company, Brockville Ont. Ib a yery remarkable remedy, both for IN- TERNAL ard EXTERNAL use, aDd won- derful in its quiik action to relieve distress. PAIN-KII LFR 15,.*,,irf cnr* f°r soro * Tliroat, C'oiifctis, <'hlllA, IHanlura, I>ysrntery, Crauipn, < liolrra, and all A>owel ComplainU. PAIN-KILLER *•THB5 best «««.. 1 iiiLLrLlV erty known lor Nru- HlrliiicNH, Hlrk Hendnrhe, I*nln In tlie Iturk or Hide, RlieumatiMU and Nrui-nlitin, P ATN-KTI T FR U rKQruuoNAmT Ihe 1 niil I\iLLLl\ BEST LIM.MENT HKA1>E, It brings PPKÍDY Aí D pkrmanknt rp.likp In all cHses of Uruihcs, C'uts, Hprains, Hcvrre Ruiuh, rtc. v P ATN-KIT T FP Is the w«ll trled and 1 /Ull IVlLLi^lV trusted frirnil of tlia Mrrlmnlr, Farmrr, l*lnntrr, Hniior, and in fH' tnll claR»<'8 wnnt'.ng a mrilicilte i Iwaya nthiiml, and 8AFK to t'sp luirrnnály or rxtrrnully with cartnlnty of reii«f. t f i*iiitr*1ona. Tak« non* bnt th» genuine •' l'i.KRY Davis." bold ererywliero; .óc. b:g bjttle. Stranahan & Hamre, PARK RIVER, - N. DAK. SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BCEKUR SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o. s. ftv. Mr. Lárur Arnason vinnur í búðinní, ogrer því hægt að skrifa honum eða eigendunum á isl. þep;ar menn vilia fá meir af einhverju meðali, sem þeir hafa áður fengið. En œtíð skal muna eptir að senda númerið, sem er á miðanum á meðala- glösunnum eð<z pökkum, NORTHERN PACIFIC JftUöcbhii' með Jarrjbraut, Vatnaleid og Hafsl(ipun) seldir til ÁUSTUR CANADA, BKITISH COLUMBIA. BANDARÍKJANNA, BRETLANDS, FRAKKLANDS, ÞÝZKALANDS, ÍTALÍU, INDLANDS, KÍNA, JAPAN, AFRÍKU, ÁSTRALÍU. Lestir á hverjum degi. Ágætur út- bÚDaður Frekari upplýsingar, og til ss að fá farbrjef. snúi menn sjertil SKRIFSTOFUNNAR að 486 Main St., Winnipeg. eða á vagnstöðvnnum, eða skrifið til H. Swinford, Qen. Agent, Winnijeg 803 „Það gerir mjer engin ópægindi“, sagði Edna. „Þegar við Edith Southall, sem nú er Mrs. Sylvester, gengum á skóla saman, var faðir minn vel efnaður kaupmaður, og við lifðum í allsnægtum. Jeg var orðin nærri fnlltíða pegar hann varð gjaldprota og dó, og strax á eptir fórum við Ralph til Cincinnati, og pá fyrst byrjaði barátta mín fyrir daglegu brauði; pess vegna er engin ástæði til, eins og pú sjerð, að fólk fari að spyrja mig neinna spurninga í pessu til- liti eða að jeg purfi að gefa nokkrar skýringar“. „Jeg vildi að eins óska, að pað stæði eins á fyrir mjer í Plainton“, sagði Mrs. ClifE og andvarpaði, „pvl pá færi jeg heim með fyrsta skipi, sem sigldi frá Frakklandi til Ameríku“. Þannig var pað Miss Edna Markham frá New York sem leigði herbergin í Hotel Boileau, og undir pvi nafni gekk hún pegar hún beimsótti konu ritara amerlkanska sendiherrans. 310 hún hagaði öllu svo, að hún gæti lagt af stað til Parísar með eins klukkutíma fyrirvara. En pó Edna skemmti sjer vel á pessari ítaliu- ferð sinni, pá tók hún enda eins og hvað annað, og henni fannst nærri ljettir í að setjastaptur að 1 Parls. Hún var par eins og á miðdepli allra hluta, reiðu- búin að fá fregnir, reiðubúin að kapteinninn kæmi, rciðubúin til að fara hvert sem vera skyldi og reiðu- búin að gera hvað eina, sem kynni að vera nauðsyn- legt, og hún gladdist af pví, að hafa sjeð Svissland og Ítalíu án pess, að pað hefði tafið einn einasta klukkutíma fyrir að hún fengi fregnir. Þau fóru ekki aptur á Hotel Boilean. Edna hafði nú miklu rjettari hugmyndir um, hvernig við ætti að búa á meginlandi Evrópu, en pegar hún fyrst kom frá Ameriku, og hún var hrædd um, að hún hefði ekki búið á eins fínum stað og Horn kapteinn myndi hafa óskað. Hún vildi 1 öllum greinum fara eptir óskum hans, og ein af óskum hans hafði verið, að hún skoðaði peningana, er hann sendi henni, sem tekjur af höfuðstól, sem hún ætti, en ekki sem höf- uðstól. Hún átti bágt með að verða við pessari ósk, pví hún var eins* praktisk að eðlisfari og Mrs. Cliff, og gat pess vegna ekki að sjer gert að hugsa um framtíðina og pað, að vel gæti svo farið, að hún ald- rei fengi neina viðbót við peningana, sem hún hafði lagt inn á banka I París og London. En trúmennska hennar við manninn, sem hafði fengið henni pessa peninga í lwndur, yar atcrkari en hyggnis- og 299 pess að nauðsynlegt sje, að nokkur ný hjónavlgsla eigi sjer stað. Vildir pú ráðleggja mjer að stlga nokkurt spor, sem virtist neyða hann til að giptast mjer?“ „Nei“, sagði Mrs. ClifE; „en öll röksemdafærzla pín er byggð á ónýtum grundvelli. Jeg efast ekki hið allra minnsta um pað, og jeg get ekki skilið hvernig nokkur lifandi maður getur efast um pað, að kapteinninn hefur ásett sjer að koma aptur og heimta pig sem konu sína; og ef nokkuð meira út- heimtist til pess, að pú verðir kona lians, sem jeg álít að eigi sjer stað, pá muni hann verða eins viljug- ur og nokkur annar að gera pað. Og, Edna, ef pú gætir sjeð sjálfa pig, ekki einasta eins og pú lítur út I speglinum, heldur eins og hann mundi lrta á pig, pá mundir pú skilja, að hann yrði eins viljugur og nokkurt okkar óskar. Og hvernig heldur pú að honum verði innanbrjósts pegar liann fær að vita, að pú hafir afneitað honum og gangi rhjer undir ungfrúnafni pínu?“ Edna vonaði í hjarta sínu, að honum yrði eins innanbrjósts og lienni var, pegar hann kom ekki að iiuna hana I San Francisco, en við Mrs. Cliff sagði Iiúd, að hún efaðist ekki um, að hann myndi álíta áslæður hennar, fyrrir að taka upp sitt gamla nafn, gi'dar og góðar. Ralph var stuttorðari utn málið, en sagði mein- ingu sina beint út á pessa leið: „Hsnn giptist pjcr eins vel og haun gat/eins

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.