Lögberg - 21.05.1896, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 21. MAf 1896.
5
en heimta bara að köorunarlög sje bú-
In til, sem láti minnihlutann fá sjer-
fitaka trúarbragða-skóla, pveit ofan í
v'lja meirihlutans í fylkinu. f J>essu
shyni gerðu kapólsku biskup-
&rnir sanminjr við apturhaldsflokk-
lnn um, að veita honum fylgi
Vlð kosningarnar gegn pvl, að hann
Stnellti kúgunailögum & Manitoba
fannsóknarlaust. Eins og lesendur
v°rir muna, buðu biskuparnir Mr.
Laurier hiö sama í vetur er leið, og
hótuðu honum ónáð sinni ef hann yrði
^ móti kúgunarlögunum, en Mr.
Laurier syndi eins og optar,að hann vill
vera6háður klerkavaldinu, og neitaði
8elja sig peim og svíkja Manitoba-
’nenn 1 tryggðum. Þess vegna hefur
nú erkibiskupinn i St. Boniface ferð-
a*t um Quebec-fylkið síðan pingið
Var uppleyst, og prjedikað á móti Mr.
Laurier og frjálslynda flokknum af
stólnum og á annan hátt, og skipað
tilheyrendum sínum að greiða atkvæði
'neð pingmannaefnum , Sir Charles
^uPpers, pví hann sje hinn eini mað-
nr sem ætli að lögleiða kúgunarlög í
^anitoba. Biskuparnir í Quebec hafa
Þ&r að auki sent kapólsku söfnuðun-
Um í fylkinu fyrirniæli um, að greiða
atkvæftj að eins með peim pingmanna-
efiium sem lofi að fylgja pvl fram, að
^úgunarlög á Manitoba verði sam-
Þykkt. Þrátt fyrir allt petta leyfa
Sutn blöð og sumir menn sjer að halda
úðru eins fram og pví, að stefna Mr.
Lauriers og Sir Charles sje hin sama i
*hólamálinu! Oss er sagt að hin Is-
^e,1zku leigutól apturhaldsflokksins,
Sem ganga eins og grenjandi ljón
^Ui landa sinna til uð veiða pá fyrir
®°kk sinn, gangi enn lengra og segi,
Laurier hafi lofað á heimulegum
fundi að láta kapólska menn • hjer í
fylkinu fá sjerstaka skóla. Þetta
Þ0fir enginn að segja opinberlega,
v°rki peir nje aðrir, en petta er
synishorn af ósvífni og samvizkuleysi
Þessara pilta, sem eins og leiðtogi
Þ0irra, Sir Charles, verzla með hags-
‘“úöi lands sfns og 'anda sinna.
Lygar, rógur, mútur og mein
*®ri eru vopnin sem sá flokkur berst
Kúgun, spilling hroki óráð-
Vendni og aulaskapur stendur á merki
flokks. Hver getur greitt at
með honum nema peir sem eru
61 ns og hann — eða pá keyptir?
Hudsonsflóa brautln.
hi
bað er meir en lítið um fyrir
lnUm fylgispöku leigutólum aptur-
Mdsflokksins hjer I Winnipeg um
Þessar mundir útaf Iludsonsflóa
j^rnbrautar agni Sir Charles Tuppers.
^&nn sagði nefnilega í ræðu sinni
l°r> að brautin myndi verða byggð
^0rður til Saskatchewan-ár árið 1898,
6 hann sæti við völdin eptir kosning-
arnar. Þetta eru nú öll ósköpin.
Vjer efumst ekki um að petta verði,
hvort sem Tupper eða Laurier hefur
völdin, pvl fjelagið sem Manitoba-
stjórnin hefur rjett nýlega samið við
að styrkja með ábyrgð fylkisins (18,-
000 á míluna), er búið að ná I rjett-
indi hins gamla Hudsonsflóa járn-
brautarfjelags, er slðar var skírt upp
og kallað „Winnipeg & Great North-
járnbr. fjelag. Fjelag petta
leggur nú 100 tll 125 mílur af braut
sinni I sumar, hjer um bil á sömu
stöðvum og hitt fjelagið (Winnipeg
& Great Northern) varbúið að ákveða
að leggja braut slna I fyrra, pegar
mikla upppotið varð með að byrja á
lienni. Fjelagið sem samdi við Maui-
toba stjórnina fær pvl styrk pann
sem Hudsonsflóa fjelagið gamla (sfðan
Winnipeg & Great Northern) átti að
fá frá sambandsstjórninni. Það er
pví fylkisstjórpin sem nú pegar hefur
komið pessari Hudsonsflóa braut af
stað, en svo ætlar Sir Charles Tupper
að reyna að stela heiðrinum af pví frá
fylkisstjórninni, cins og hann var að
reyna að stela heiðrinum af pvf frá
Sir John A. Macdonald sál., að hafa
komið Can. Pacitic brautinni á. Hanu
vantar ekki ósvffnina fremur en
sjálfshælnina, manninn. Mr. Green-
way og stjórn hans var búin að koma
gera svo mikið veður út af? Það er,
auðvitað pessi gamla |kosninga-braut,
sem Hugh Sutherland var að gabba
menn með fyrir eit;hvað 10 árum síð-
an, pessi kosuinga braut, sem hann,
Nor’-Wester og Ilkr. voru að burðast
með fyrir ári stðan, en sem eins og allt
annað hjá peim hjaðnaði niður eins
og flautir, pegar hætt er að peyta
jyrilinn. Apturhaldsmenn eru nú
að peyta pyrilinn og verða að pví
fram ylir kosningar, en að peim af-
stöðnum hjaðna allar flautirnar —
Hudsonsllóa flautirnar, St. Andrews
strengja flautirnar o. s. frv. — niður
og verða að tómum vindi. Hið eina,
sem menn áreiðanlega fá, ef Sir Char-
les ræður ríkjum er pað sem, enginn
hjer í fylkinu (að undan skildum
nokkrum kapólskum prestum) æskir
eptir, nefnilega kúgunarlögin.
leggja, braut pessa nú ^t^^I sumar,
en svo kemur SirCharles Tupper, (binn
mikli „teygjari‘‘ og „eg em“) hingað
vestur til, að segja mönnum pær
frjettir—liklega til að vega upp á
móti kúgunarstefnunni I skólamálinu
—að sama brautin og helmingurinn
verður byggður af nú I sumar, verði
byggð að tveimur árum liðnum!!
Annaðhvort er Sir Charles Tupper
golporskur sjálfur, eða hann álítur
Manitoba menn hina mestu gol-
porska undir sólunni. Eð?i máske
fylgismenn hans hjer ætli að reyna að
fara að telja mönnum trú um, að mein-
ingin sje að byrja aptur á gömlu
Hudsonsflóa brautinni bjeðan frá
Winnipeg og halda henni alla leið
norður að Hudsonsílóa? Sllkt cr ekki
til neins, pvl fyrst og fremst gaf Sir
Charles ótvíræðilega I skyn hjer, að
brautin ætti að byrja vestar, og svo
hefur hann skyrt pað sfðan hann kom
austur, að samhandsstjórnin ætlaði
ekki að leggja brautinni neinn styrk
á fyrstu 125 mllurnar (á pann kaflan
nefnil. sem Manitoba-fylkið styrkir),
taka aptur styrkinn sem sambands-
stjórnin lofaði Winnipeg & Great
Northern brautinni I fyrra, 2^ millj
dollara á kaflan frá Gladstone norður
til Saskatchewan ár (sem pingið ald-
rei sampykkti), en láta fjelagið að eins
fá 13,200 á mlluna á hjer um bil 122
milur eptir að peim kafla, sem byggja
á I sumar, sleppir. Hver er svo pessi
Hudsonsflóa braut, sem menn eru að
Sjcra Mag'iiús og; hvaluriun.
Útaf pví að vjer pyddum grein
eina úr The Literary Diyest, og birt-
um I Lögbergi, sem ekki kemur saman
við kokkabók Unítara-trúboðans sjera
Magnúsar J. Skaptasens viðvíkjandi
frásögn ritningarinnar um Jónas spá-
mann og hvalinn, pytur trúboðinn
ra&íinu I baö horf, að byrjað yrði á aðb'PP til handa fóta 1 siöustu Hkr;
(14. p. m.) og skrifar langa grein til
að andæfa frásögn ritningarinnar og
pví sem stendur I nefndri grein úr
„Literary Digest“.
Vjer purfum nú ekki að segja
lesendum vorum frá, hvernig grein
Únítara trúboðans er. Það nægir að
segja, að _hún er I sama anda, með
sama ribbalda- dóna-rithættinum og
Dagsbrún og Hkr. Þessi blöð geta
aldrei talað um neitt mál á skynsam
legan og kurteisan hátt, og pola ald
rei neitt sam kemur I bága við van-
trúar kreddur peirra. Hið skringi-
legasta við vantrúar-forkólfana
íslenzku er, að peir eru sífellt að prje-
dika frjálslyndi I trúarefnum, um-
burðarlyndi og kærleika, en vantar
algerlega pessar dyggðir sjálfa. Þeir
eru liinir ófrjálslyudustu menn I trú-
arefnum, nema ef vera skyldi kapólska
kirkjan, sem peir virðast taka sjer til
fyrirmyndar I pví að ætla að kúga
samvizknr manna, en vantar alla kosti
peirrar kirkju.
Unitara trúboðinn or að reyna að
telja mönnum trú um, að „Literary
Digest“ sje ómerkilegt tlmaiit, af
pví par komi fram mismunandi skoð-
anir. Það er einmitt kosturinn á
„Literary Digest“, að pað flytur skoð-
anir beztn blaða og gáfuðustu manna
í heiminum um hvert mái, pó pær
ekki komi heim og saman hverjar
við aðra, en fer ekki að eins og
Unitara-trúboðinn,Dagsbrún og Hkr.,
að s/na að eins brot úr annari hlið
málanna. Þrátt fyrir allt hjal sitt um
frjálslyndi I trúarskoðunum er Unitara
Wjboðanum og málgögnum hans
meinilla við, að menn fái að sjá skoð
anir nokkurra manna, sem koma I
bága við vantrúar kreddur peirra.
Þeir vilja inniloka landa síua I kviði
vsntrúar hvals síns og láta pá melt-
ast par I vökva peitn, sem magi ill-
hvelis pess gefur frá sjer, pangað til
engin mannsmynd er orðin á peim.
Þeir eiga svo sem ekki að sleppa á
sama liátt og Jóuas spátnaður, heldur
fara allt aðra leið, eptir pvl sem sjera
Magnús gefur sjálfur I skyn. Hvað
„Literary Digest“ að öðru leyti snert-
ir, pá viljum vjer geta pess, að fjöhli
af æfðutn og gáfuðum blaðatnönnum
vinna við pað blað. Þeir hafa öll
merkustu blöð og timarit, setn gefin
eru út á öllum tungum heimsios, og
skilja málin, sem pau eru gefin út á.
Þeir vita pví dálít'ð meira en sjera
Magnús, og blaðið er dálltið inerki-
legra en Dagsbrún og Hkr., pó
Unitara trúboðinn sje að gefa I skyn,
að hann sje nú eiginlega eini maður-
inn I heiminum sem hafi vit á pvl,
sem hann er að tala um. Ekki vantar
hrokann og sjálfsálitið! Greinin sem
vjer pyddum úr „Literary Digest“
var mestmegnis eptir franskan höfund
°g pydd I nefndu tlmarid, en pað
virðist hafa farið fram hjá sjera Magn-
úsi Hann les auðsjáanlega öll b!öð
eins og hann og sá gamli (sem hann
nú reyndar ekki vill kanuast við að
sje til) lesa ritninguua, að eins 1 pvl
skyni að ranghverfa sannleikanum, I
staðinn fyrir að leita hans, enda borga
Unitarar honum sjálfsagt kaup hans
til að afvegaleiða landa sína, en ekki
til að leiða pá I allan sannleika.
Hann byrjaði líka með falsi I Nyja-
ísl. eins og skýrsla bans til Unitara,
sem einusinni var birt I Lögbergi,
s/ndi, og með pvl að leyna safnaða-
menn slna pví, að hann væri leigður
af Unitörum og fengi borgun frá
peim. Það var Lögberg sem kom
pessu upp. Þess vegna er sjera
Magnúsi I nöp við Lögberg, og notar
hvert tækifæri til að svala sjer á
blaðinu og ljúga upp á pað og rit-
stjóra pess.
Svo notar Únltara trúboðinn
tækifærið til að kasta hnútu að kirkju-
fjelaginu Islenzka, sem hann sveik I
tryggðum eins og liina kristnu 1 irkju
I heild sinni. Hann gefur I skyn, að
pað væri hæfilegt pláss fyrir kirkju-
pingið I hvalsmaganum og jafnvel
fyrir skrifstofu Lögbergs. Eu sú
fyndni!! Hann hefði verið nær hinu
sanna ef hann ltefði sagt, að pað væri
pláss fyrir kirkjufjelagið, sem hann
stofnaði I Nýja-ísl. I hvalsmaganum,
pví pað parf ekki mikið pláss; og
petta eina dýrðlega kirkjupiug, sem
hann hjelt (sem sorgarleikur var sam-
inn út af) hefur sjálfsagt verið haldið
I hvalsmaga og kafnað af vökvanum,
sem sjera Maguús er að tala um!
Dagsbrún muu líka vera rituð I ein-
hverjutn dimtnum og ópokkalegum
maga,pv( hia litla dagsbrún sjm var I
blaðinu pegar pað byrjaði, er nú al-
veg horfin, og megnustu hrælykt
loggur af lienni og öllu, sem sjera
Magnús ritar.
Að eudingu viljum vjer benda 4
að sú aðferð, að úthúða bestu og heið-
arlegustu blöðum og segjs, að pað
sem I peim stendur sje „sjómanna
lygar“, af pvl að pað kemur I bága við
kreddur sjera Magnúsar, en færa ekki
fram eitt orð til að sanna mál sitt, er
synishorn af sjera Magnúsi sjálfum,og
grein hans I Ilkr. spegill af honutn og
starfi hans.
JEG GERl Al) EINS EITT.
Soulh American Kiduey Cure linar
niirnaveiki á sex lcl. tímum.
Eiukenni nyrnaveikinnvr erti svo
Ijós og átakanleg að pað er óparfi að
lysa peim I opinberum blöðum. Allir
sem pjást af peirri veiki vita hversu
kvalafull húa er. Þaðsem mest rtður
á er að vita um meðal, sem bæði linar
kvalirnar og lækaár veikina með tim-
anum. Þetta er einmitt pað sem
South Atnerican Kidney Cure gerir.
Það er ekki búist við að pað geri
annað, en ekkert meðal hefur fundist
sem læknar eins fljótt og vel nyrna-
veiki af hvaða tegund sem er. Ileim •
urinn hefur ástæðu til að gleðjast yfir
pví, að sá sem fann upp petta meðal
fjekk að sjá dtgsljósið.
YEGr&JA - PAPPIR.
Jeg sel veggja-pappfr með lægra verði
en nokkrir aðrir í Norðvesturlandinu.
Komið til mín og skoðið vörurnar áð-
ur en þjer kaupið annarsstaðar. J>að
kostar ykkur ekki neitt en mun
BORGA SIG VEL.
Jeg sendi sýnishom út um laiulið lil
hvers, scm óskar eptir þeim, og þar
eS jeg hef íslencling 1 húðinni getið
]>jer skrjfað á ykkar eigin máli.
B. LECKIE,
ótórsala og Smásala
425 MAIN STREET,
WINNIPEG, MAN.
BORGAR SIG BEZT
að kaupa skó, sem eru að öllu leyti
vandaðir, og sem fara vel á fæti.
Látið mig búa til haDda yður skó,
sem endast í fleiri ár. Allar aðgerð-
ir á skótaui með mjög vsegu verðí.
Stefán Stefá-nsson,
6á5 Main Btrket. WiNNirto

445
orðið fyrir einliverju miklu happi, og að einn
a fleiri meðlimir hans hefðu komið til Parlsar og
haft
útn
svertingjana pangað með sjer sem pjóna. En
eitt var liann I engum vafa, og pað var, að hann
ay*di komast eptir hvernig I öllu lá. Hann hefði
^ verið heppinn sjálfur I seinni tíð, svo að ef ein-
^Verjir af hinum gömlu fjelögum hans hefðu orðið
^tlf Happi, pá langaði hann til að hitta pá kæru vini
^a> í Parls óttaðist hann ekkert sem peir kynnu
8egja viðvíkjandi pvl, að liann hefði yfirgefið pá.
j Árla morguninn ejitir var Banker pvl fyrir
abian Hotel Grenada. Ilann var ekki að slæp&st
" f> °g heldur ekki var hann á gangi fram og ajitur
- 8 °g flækingur, eða stóð par eins og njósnarmaður.
0 var vandi hans, að geta veriö á ymsum stöðum,
^fri pvl á sömu stundu, án pess að draga athygli
, “Jer nokkursstaðar. Klukkan var yfir 10 áður en
^ann sá nokkuð sein honum pótti pess vert, að at-
. 8a pað. Þá kom luktur vagn akandi upp að aðal-
nganginum, og við hlið ökumannsins sat Cheditafa,
rprjettur, alvarlegur og prúður. Strax og vagn-
., 8tanzaði, fór Cheditafa niður af sætinu og opn-
sk^ ^Ut®lna* °g strax & eptir kom mjög fögur kona,
^ fantlega búin, út úr hótelinu og fór inn 1 vagninn.
j V° L>k&ði Cheditafa vagnhurðinni og fór aptur upj>
8^tið við hlið ökumannsins. Það var fínt að hafa
°a Þjón, svo alveg óllkan vanalegum pjónum!
e . ^g^r vagninn ók burt, fylgdi Banker honum
Þtlf> en 4n pess að vekja nokkra eptirtekt; svo fjckk
452
mann og petta. En allskonar menn gerast sjómenn^
og pó stolt hennar gerði uppreisn gegn tilraun
manns pessa að svlkja hana, pá hafði hann brjef frá
Horn kajiteini, sem hún varð að ná I.
„Hvað mikið viljið pjer fá?“ spurði hún pvl.
„Jeg pykkist okki út af pvl, pó pjer kallið mig
illum nöfnum“, sagði Banker. „Kajiteinninn hefur
verið mjög hejipinn, eins og pjer vitið, og pjer lifið
I allsnægtum, en jeg á ekki 3 fránka til I eigu minni.
Jeg vil fá eitt púsund dollara”.
„Fimm púsund fránka“, hrópaði Edna. „Það
er fjarstæða! Jeg hef ekki svo mikla peninga hjá
mjer. Jeg hef að eins 100 fránka, og pjer ættuð að
vera ánægður með pað“.
„Ó, nei“, svaraði Banker, „alls ekki; en pjer
skuluð ekki ergja yður yfir pessu. Þjer halið ekki
jieningana, og’jeg hef ekki brjéfið. Það er lieitna I
herbergi mlnu. Jeg var ekki svo hoimskur, að hafa
pað með mjer, <>g láta yður kalla á lögreglupjón til
að taka mig fastann og fá svo brjefið fyrir ckkert.
En ef pjer viljið hitta mig hjer ajitur að tveimur
klukkustundutn liðnum og hafa með yður 5,000
ránka, og lofa mjer uj>p á yðar æru og trú, að hafa
engan með yður, og kalla ekki á lögregluliöið pegar
pjer eruð búin að fá brjefið, pá skal jeg koma með
pað bingað“.
„Já“, sagði Edna, „jeg lofa pessu“.
„Gott og vel“, sagði Banker, og fór sína leið.
Bankcr átti nú ekki heima á neinum ákveðnum
449
laust, on hvar gæti hún talað við hann? Banker gat
sjer til hugsanir hennar og sagði pvi:
„í Tulleries garðinum. Gerið svo vel að fara
pangað nú, og jeg skal fiuna yður par hvar sem pjtr
verðið I garðinum“. Að svo mæltu læddist hann
burt, án pess að nokkur annar tæki eptir lionum.
Þegar búðartnaðurinn kom aj>tur mundi Edna
ekki hvað hún hafði beðið hann að sýna sjor, og pað,
sem liann kom með, vildi hún ekki kaupa. Ilún fór
pvl út úr búðinni og ljet kalla á vagn sinn, og Skip-
aði ökumanninum að akatil Tulleries garðsias Hún
var I svo mikilli geðshræringu, að hún beið ekki
eptir að Cheditafa kæmi niður úr sæti slnu, heldur
opnaði húu vagnhurðina sjálf og flýtti sjer inn I
vagninn, og hún var svo fljót að pessu, að jafnvel
dyravörðuriun I búðinni komst ckki að I tlma til að
hjálpa henni.
Þegar Edna kom að gsrðinum og Cheditafa oj>n-
aði vaguhurðiua, pá (myndaði hún sjer að hann væri
búinu að fá köldusótt, en hún hafði ekki tima til að
liugsa um pað, og sagði honum pví að eins, að vagn-
inn skyldi bíða par sem hann var á meðan hún
gengi sjer sjjölkorn.
Það leið nokkur stund áður en Edna hitti
manninn, sem hún ætlaði að hitta. Ilann hafði nú
samt sjeð hana fara út úr vagninum, og pó hann
missti ekki sjónar á henni, pá nálgaðist hann hana
ekki fyr en hún var komin svo langt frá vagninum,
að hann sást ekki. Strax og Edna sá Banker, gekk