Lögberg - 09.07.1896, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMMTtJDAGINN 9. JtTLÍ 1896.
8
Kirkjuþingið.
Framh. frá 2. bls.
Sjera J. Bjarnason áleit, að f>að
vseri engin ástaeða til að láta J>á söfn-
uði, sem ár eptir ár hafa forsðmað að
ffera skyldu slna I pessu efni, komast
upp með að vanrækja pessa skyldu
®ina alveg orðalaust. Áleit að enginn
söfnuður væri svo fátækur, að hann
gseti ekki s/nt einhvern lit á að upp.
fylla skyldu slna og bjóst við, að peir
fflundu gera pað ef peim væri bent á,
*ð þeir væru að vanrækja skyldu sína,
Sjera B. B. Jónsson áleit, að pað
®tti ekki að leggjast neinn ferða-
kostnaður á kirkjufjelagssjóð. Að
heppilegast væri, að hlutaðeigandi
söfn. kysi fjehirðir . sem pingra., svo
hinn sjerstaki kostnaður sparaðist.
B. Jónsson var á sama raáli.
Sagði, að petta hefði vakað fyrir fyrri
kirkjupingura. Aleit, að Wpeg-söfn-
uður hefði ekki hugsað nógsamlega
ht I petta mál.
Skapti Arason áleit, að fjehirðir
Þyrfti ekki nauðsynlega að mæta á
pingi. Að hann gæti sent reikninga
stna á ping ef hann væri ekki sjer-
staklega kosinn á pingið. Stakk upp
k, stutt af J.J.Clemens, að cptir petta
ping sje ekki borgaður feiðakostnað-
ur fjehirðis.
W. H. Paulson benti á, að fjo-
hirðir væri einn af frainkværodarnefnd
kirkjufjelagsins, að pað sje skylda
hans, samkvæmt grundvallarlögunum,
að mæta, og pvl hljóti hann að mæta
nema lögunum sje breytt.
S. Áraaon tók aptur uppástuugu
8lna með leyfi pingsins, 1 pví trausti
»ð fjehirðirinn eptirleiðis yrði
kirkjufjelaginu að meira liði með inn-
heimtu gjnlda f sjóð kirkjufjelagsins.
Sjera F. J. Bergmann sagði, að
pað vasri nauðsynlogt að benda ölium
söfnuðunum á, að peir megi ekki vera
sem dauðir limir á kirkjufjelags iík-
sraanum, að pað sje engjn mynd á
»ð ymsir söfnuðir sendi enga fulltróa
á pjng ár eptir ár og borgi ekkert 1
kirkjufjelagssjóð ár eptir ár. Þetta
verði að lagast; pegar menn einu
sinni hafi lært að gera skyldu slna
veröi peim pað ljett og Ijúft.
Kr. Jónsson bar fram eptirfylgj-
andi uppástuugu til pingsályktunar,
studda af S. Arasyni:
„Kirkjupingið felur fjehirði
kirkjufjelagsins á hendur, að skrifast
á við fjehirða hinna ymsu safnaða,
sem standa I kirkjufjelagi voru, við-
vlkjandi tillagi pví, sem ætlast er ti
að söfnuðirnir leggi til I sjóð fje-
lag6ins, fyrir lok desembermánaðar ár
hvert“.
Sampykkt I einu hljóðí.
Jón J. Clemens gerði svolátand
uppástungu, studda af S. Th. West-
dal:
„Að eptir kirkjupíng 1897 sje
enginn embættismaður kirkjufjelags-’
ins kostaður á kirkjuping af kirkju-|
fjelagssjóði41.
Eptir fjörugar umræður var uppá-
stungan sampykkt.
Fundi slitið kl. 12.
8. FUNDUR
var settur kl. 2 e. m. sama dag.
Forseti, sjera J. Bjarnason sagði,
að pað hefði verið vanalegt að und-
anförnu að hafi frjálsar umræður um
eitthvert visst málefni á kirkjupingi,og
að mönnum hafi komið saman um að
fylgja sömu reglu á pessu pingi.
Hann sagði, að einnig hefði verið
vanalegt, að pingið kysi sjeistakan
forseta til að stýra pessum umræðum,
og benti fundinum á að stinga upp á
forseta. Sjera B. B. Jónsson stakk
upp á Fr. Friðrikssyni; sjera Jónas A.
Sigurðsson studdi uppistunguna, sem
SÍðan var borin upp og sampykkt.
Fr. Friðriksson settistpá I forseta
sæti og skyrði frá, að umræðuefnið
væri: „Hvað eigum við að lesa“.
Hann sagðist ætla að binda tím-
ann, sem hver talaði, við 15 mfnútur,
en pá kom fram uppástunga um, að
enginn talaði lengur en 10 mlnútur,
og var sú uppástunga sampykkt.
Sjera J. Bjarnason innleiddi uin-
ræðurnar með pvf að geta pess, að
nylega væri kominn út fyrirlestur
eptir Mr. Einar Hjörlcifsson um sama
efni og umræður pessar yrðu um, og
skyrði frá innihaldi hans. Ræðum.
syndi fram á, að eins gagnlegt og pað
væri að lesa góðar bækur og lit, eins
skaðlegt og spillaudi væri að lesa illar
bækur og’ ill rit. Menn, sem búnir
væru að ná vissu proskastigi, kyunu
að dæma um bækur, og pess vegna
væri lestur illra bóka peim ekki svo
skaðlegur,en pað væri mjög hætt við,
að illar bækur hefðu sömu áhrif á pá,
sem lítinn andlegan proska hefðu, og
sótt-eitur hofði á pá, sem veikbyggð-
an Ifkama hefðu. Eins og hinn
hrausti llkami hryndi frá sjer sótt-
næmi, eins hryndi hraust og prcskuð
sál frá sjer eitrinu, scm felst 1 illum
bókum. En eins og veikbyggður lík-
ami geti ekki staðið á roóti sótt eitr-
inu (sem pvf leggi liann undir sig og
ef til vill drepi hann), eins geti ekki
veikbyggð eða óproakuð sál staðið á
móti eitrinu, sem felst I illum bókum,
og verði pvl pess vegna að herfangi.
Auk sjera J. Bjarnasonar tóku
eptirfylgjandi menn pátt I uæræðun-
um; Sjera Fr. J. Bergmann, sjera
N. S. Þorláksson, sjera J. A. Sigurðs-
8on, S. S. Hofteig, Sigurbjörn Guð-
mundsson, Dorlákur Jónsson, Sv.
Sölvason, sjera B. B. Jónsson, sjera
Gebhart, S. Jónasson og fleiri.
Að loknum pessum umræðum
varð JQ mln. uppihald. Þá var fundi
haldið áfram, og voru allir pingmenn
viðstaddir nema Tryggvi Tngjaldsson
og S. Benson,
. Someining við General Council.
Sjera B. B. Jónsson lagði fram eptir-
fylgjandi nefndarálit um málið:
Herra forseti!
Nefndin, sem haft hefur málið um
samband kirkjufjelagsins við General
Council til meðferðar frá því á síðasta
kirkjuþingi, Jeggur fram álit sitt í því máli
sem fylgir:
Yjer erum á sömu skoðun og fyr, að
æskilegt og rjett sje af fjelagi voru, að
ganga í bandalag með trúbræðrum vorum
í Gen. Council. En vjer viljum eigi uœ of
tiýta máii þessu, heldur að það sje sem
bezt yflrvegað á kirkjuþingum og af fólki
safnaða vorra yflr það heilu tekið. Á síð-
asta ári hefur nefndi.i birt þýðingu af „Ar-
ticles of Faith aud Church Polit>“ sam-
kvæmt fvrirmælum síðasta þings, og með
ritgerðum leitast við að skýra málið fyrir
söfnuðunum.
Vjer sjáum oss ekki fært að ráða
kirkjufjelaginu til, að leiða mál þetta til
lykta á þessu þingi. Vjer höfum komist
að þeirri niðurstöðu, að nauðsynlegt sje
að bieytagrundvallarlögum kirícjufjelags-
ins að nokkru leyti. Nokkrum ákvæðum
þarf að bæta í þau og 4., 5. og 13. gr. þarf
að breyta. Þær breytingartillögur, sem
vjer álítum nauðsynlegar, munum vjer,
leggja fram síðar á þinginu. Svo legnjum
vjer það til, að þingið set.ji standandL
nefnd í málið. til að endurskoða grund-
vallarlög kirkjufjelagsins með tilíiti til
breytinga þeirra, er vjer síðar munum
bera fram á þe su þingi, svo að vor eigin
grundvallarlög, ásunt grundvallarlögum
Gen. Councils og meginreglur þess, verði
samþykkt, og formleg beiðni gerð um
inntöku kirkjufjelags vors í Gen. Council.
Á kirkjuþingi, 27. júní 1896.
Björn B. Jónsson
F. J. Bergmann
Jónas A. Sigurðsson.
Sjera B. B. Jónssou benti á að
æskilegt væri, að sjera II. K. Gebhart,
erindsreki Gen. Councils, skyri inálið
frá sjóuarmiði fjelags síns, og var pað
sampykkt.
tíjera H. K. Gebhart sagði, að
pað væri enginu vafi á, að Geii. Coun-
cil myndi vcita kirkjufje). iungöngu
Uieð tiúarjátningum pess eins og pær
eru„ pó okki sjo tckið fram i peim að
kirkjufjo). yiðurkeuni Cll játuingar-
ritin, tem Gou. Council viðurkennir.
Haiin sagði að pað, að ineðlimir Isl.
kirkjufjel. ekki tali ensku, pyzku, eða
svensku,hafi heldur enga pyðingu sem
pröskuldur. Aðal-atriðið sje,að hvoru
tveggju sje lúterskir og standi á sama
trúarlega grundvelli. llann skyrði
frá ástandi Gen. Councils og vouaði,að
kirkjufjel. Isl. yrði næsta fjelagið,
sem gengi I Gen. Council. I pvl sje
nú 8 kirkjufjelög. Það sje blómlegt
samband, og geti orðið ísl. kirkjufjel.
að miklu liði,
Sjera Jón Bjarnason las greinina
I tveimur sfðustu númerum Lögbergs,
eptir sjera J.A. Sigurðsson, um málið,
og sagði, að par gæti hver sem vildi
fengið glöggt yfirlit yfir málið. Ósk-
aði að allir Ihuguðu málið sem vand-
legast.
Sjera B. B. Jónsson skyrði ná-
kvæmlega hvaða greinum I grund-
yajlarlögum kirkjufjol. purfi að breyta
og hvernig peim verði að breyta.
Hann- benti meðal anuars á, að f
grundvallarlögunum standi.að kirkju-
fjel. viðurkenni sömu játningarrit og
rlkiskirkjan á íslandi. Þessu sje rjett
að breyta, af pví að kirkjufjel. standi
1 engu sambandi við kirkjuna á ísl.,
en I staðinn ælti að tiltaka greinilega
hvaða játningarrit p»ð viðurkenni.
Næsti fundur ákveðinn kl. 7.30
e. m. Fundi slitið kl. 6 e. m.
Framh. á (>. bls.
BATNAÐI A fi KLUKKNSTUND
um.—Vondir nyrna og blöðrusjúk-
dómar læknast á 6 klukkustunduin
með South Americ.in Kidney Cure.
Þetta ny ja nieðal er svo aðdáanlegt
par eð pað læknar á svo skömmum
tíma kvalir I blöðrunni, ny'iinum og
j öllum pvaggöngiini karla og kvetitia.
Það losar um pvagið iinilir eins og
leiðir pað kvalalaust niður. Ef pjer
viljið fá skjóta lækuing J>á er |>etta
hið rjetta nieðal.
PRENTíl
FYRIR YKKUR. Vjcr
erum nfbúnir að fá mikið
af NÝJUM LETURTEG-
UNDLJM, og getum pvlj
bttur en áður prentað hvað
helzt sem fyrir keinu-, svo 1
vel fari.
Vjer ósknin eptir, að
íslendingar sneiði ekki hjá
oss pegar peir purfa að fá
eitthvað prentað. Vjer
gerum allt fyrir eins láot
verð og aðrir, og sumtfyrir
lægra verð.
liögberg Print. & Publ.Co.
FRANK SCHULTZ,
;inancial and Real Estate Agcnt.
Gommissioner iq B. F(.
Gefur ut giptinga-leyfisbrjef.
Er innheimtumadnr fyrir
THE TRUST ANO LOAN COMPAHY
OF CANA0I\.
BHLDUR.................rnHN-
Your Face
Wlll be wresthed wlth a mott engeslng
■mlle, after you Invett ln a
MeSewingMacliDB
EQUIPPED WITH ITS HEW
PINCH TENSION,
TENSION INDICATOR
—AND— ‘
AUTOMATIC TENSION RELEASER,
The most complete and useful devices evet
added to any scwing machine.
The WIIITE
Durably and Handsomely Built,
Of Fine Finlsh and Perfeot Adjustment, i
' Sews ALL Sewable Articles, (
And wiU serve and please you up to the full
limit of your expectations. /|
Active Dealers Wanted in unoccu-
pied territory. Liberol terms. Address,
WHITE SEWING MACHINE C0.,}
CLEVELANO, O.
Til sölu lijá
Elis Thorwaldson.
Mountain, N. D.
A. P. BUCHANAN
. . . Crystal, N. D.
'ÚWW'
Verzlar með hina frægu og óviðjafnanlegu
Deering Sjálfbindara,
Decring Sláttuvjeler,
Deering Heyhrífur og
Deering I’lóga af ölluni stæiðum.
Enn fremur vagnn, kerrur o. s. frv. Dceríng vjelar eru alltt
að ryðja sjer meira og meira til rúms, og eru áreiðanlega hinar
beztu sem peningar geta keypt. . . . . . .
DEERINC Htálbfíftma nyju, sem við eruin nýbúnir að fá sýnishorn
af, ættuð pjer að koma og skoða. Hún gisnar ekki og fer ekki úr
lagi eins og trjehrífum er svo gjarnt.
JOHN GAFFNEY.JSiSS
616
Hann virðíst ekkí kæra sig um að koma. Állir g«ta
verið I reikningi á bánka“.
Prófessorinn borfði I gaupnir sjer; kapteinninn
börfði á hann, og ttteð hæfllegleika peim, sem raenn
stundum fá til að lesa hugsanir annara við mikils-
verð tækifæri, las hann, eða áleit að hann læsi, hugs-
»nir Barrés. Hann álasaði honum ekki fyrir efa-
Bemdir hans; allir gætu haft pannig efasemdir.
*"lkunnugur maður, sem kæmi til Frakklands með
af gulli, mætti búast við, aö hann yrði grunaður,
°g hjer var um meira að gera en grun; lijer var boin
^kæra gegn lionuin.
í pessum svifunum kom telograf-skcyti frá
bánkanum pess efnis, að Mr. Wraxton hcfði farið til
Prussels um morguninn. Mr. Fugnet átti ekki heima
1 París, og kapteinuinn hafði aldrei sjeð hann. Ilann
bafði hitt nokkra skrifara bftnkans 1 Marseilles, en
Mlt, setn peir gætu borið, væri pað, að hann væri
^haðurinn sem nefndur væri Horn kapteinn.
Kapteinninn boit á jaxlinn, og svo sneri hann
*j®r snögglega að Barré og stöðvaði samtHl lians og
'lðtnarans. Hann sagði við Barré: „Viljið pjer
8®gja mjer, hvað potta yfirvald hefur verið að segja
Utn mig?“ „Hann segir“, svaraði Barré, „að hann
ftliti að pjer pekkið engan I Parfs nema fólkið á
Hotol Grenade, og að pjer hafið ef til vill farið I
ktingum pað hvað snerti pað, hver pjer I raun og
Veru oruð; að pað hafi verið hjer I langan tfma, en
Þjer verið fjarvcrandi, og að pað hafi okki minnst á
520
mjög einföld, en lukkuóskir hinna fáu, sem viðstadd-
ir voru, hefðu ekki getað verið innilegri-*.
„Jæja“, hvfslaði Mrs. Cliff að Ednu, ,,pó við
ættum nú von á, að allt gullið mundi sökkva niður á
sjáfaibotn á morgun, pá ættum við samt að vera
ánægðust allra í veröldinni“.
Mrs. Oliff var sannarleg kona, og hún meinti
pað, sem hún sagði, einlæglega.
Það hafði verið svo ráð fyrir gert, að eptir vígsl-
una færu pau öll til Hotel Grenade, og að nygiptu
bjónin færu svo paðan á jftrnbrautar-lestina, sem átti
að flytja pau til hæjarins Calais, við sundið milli
Englands og Frakklands; og með pví að pau fóru
strax nf stað úr húsi sendiherrans, hafði kaptoinninn
tfina til að senda á hótel sitt eptir farangri sfnum og
koma honum á járnbrautarstöðvarnar. Það, að kap-
teinuinn varð að fara beina leið frá lögreglustöðvun-
um I hjónavfgslu-salinn, liafði gert stryk I reikning-
inn, hvað snerti undirbúning hans undir vígsluna;
en kapteinninn var vanur við að undírbúningur hans
gengi úr lagi, og hafði pess vegna lært að komast af
undirbúningslaust, pegar svo stóð á að pað var
uauðsynlegt.
Þegar nygiptu hjónin voru farin úr húsi sendi-
herrans sagði kona prestsins, sem gaf |>au saman, við
mann sinn: „Jeg held pú hafir aldrei á æfi pinni
gefið saman eins falleg hjón“.
„Sannleikurinn er“, sagði hann, „að jeg hef
aldroi áður sjeð standa til samans eins fallegt synis-
515
lögreglustöðvarnar. Kapteinninn varð sótsvaitur 1
iraman. Hann hafði enga hugmynd um, hvað petta
ætti að pyða, en hann mátti ekki vera að eyða dma
sfnum I ágizkanir. Ilann álit heimskulegt, að heiinta
skýringar af lögreglupjónunum, eða keimta að sjá
fullmakt peirra til að taka hann fastan. Ilann vissi,
að hann myndi ekki botriaf frönskuin rjettarskjölum,
°g pvf áleit hann bezt að fara sem hraðast til dómar-
ans og fá að vita, hvað allt petta átti að pyða. Iíann
bað bara um tíma til að senda telegraf skeyti til Mr.
Wraxtons, pess cfnis > að biðja hann að finna sig
strax á lögreglustöðvaruar, og síðan fór hanu með
lögreglupjónunum.
Á leiðinni hugsaði Horn kapteinn vaudlega um
málið. Honum gat samt, ekki dottið í hug nein
ástæða fyrir pvf, að hann var tekinn fastur, önnur en
sú, að citthvað liefði kofnið fyrir I sainbandi við eign-
arrjett bans til f jársjóðsins, eða ef til vill I sambandi
við pað, að „Arato“ kom inn á franska höfn án pess
að hafa hin vanalegu skipaskjöl. Eu hann var visi
um, að Wraxton gæti ráðið fram úr öllu J>essliáttar
strax og hann fengi að vita um pað. Hið eina, sem
fjekk honutn áhyggju, var pað, að hanu átti að gipta
sig kl. 4, en nú var klukkan nærri 2.
Þegar Hornkapteinn komá lögreglustöðvarnar,
mættu honum ny vandræði. Lögregludómarinn var
önnum katinn I öðrum mikilsverðum málum, og gat
J>ví ekki sinnt máli lians strax. Kaptoinninn vaið
injög ópolinmóður út af pessu, og sendi lögreglu-