Lögberg - 09.07.1896, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG FIMMTUDAQINN 9. JULÍ 1890,
KirkjuJ>ingið,
(Framh. frá 3. bls.)
9. FUNDUR
var settur kl. 7.30 e. m. 27. júnl 1890.
Allir þin^rmenn viftstaddir nema P. V.
Peterson, S. S. Hofteig og Magnús
Jónasson, sem höfðu feögið lejfi til
að vera fjarverandi.
Sjera N. S. Þorláks3on mælti
með nefndarálitinu um sameininguna
við Gen. Council og stakk upp á, að
J>að sje sampykkt brejtÍDgalaJst. W.
H. Paulson studdi uppástunguna.
Nefndarálitið borið upp og sampjkkt
eins og pað er prentað að ofan.
„Sameiningin“.
Jón Blöndal (fjeh. ,,Sam.“) lagði
fram reikning jfir tekjur og útgjöld
blaðsins, sem hljóðar eius og fjlgir:
Jifnaðarreikningu.1 ,Sameiningarinnar“
24. jtíní 1006.
Tek.»uu:
Meðt >kið fyrir 4árg. Sam. $ 1.00
0.00
,» 6* „ 18.00
., 7. “ tt 38.50
8. „ 80,00
„ 9- „ 146,70
„ io. „ 220 00
H. 13,50
frá kirkjufjelaginu 36.00
562.00
562.00
Útgjííi.d:
Borgað Lögb. Ptg. <k Pb, Co. 520.70
“ ýmisl. (innheimtul.) 42.20gg2 90
fyiir
u
Úiistandamli skuldir:
5.
6.
7.
8.
9.
10*
árgang „Sam,“ $
58.50
83 00
131.00
195.00
261.75
400.50 1763.25
Elaðið skuidar Lögb. P. & P. Co. 135.83
$1627.42
Mr. Blöndal gat pesa, að reikn-
ingnrinn væri ekki yfirskoðaður,vegna
pess að peir, er kosnir voru yfirskoð-
unarmenn á pingi I fyrra, voru fjar*
verandi pegar reikningarnir voru til.
Yfirskoðunin yrði pvl að blða pangað
til eptir ping. Ilann sjndi fram á,
að skuldir hefðu rainnkað nokkuð á
árinu.
Sjera F. J. Bergmann sagði, að
pað ytði að vinna enn betur að inn-
heimtu fyrir blaðið. Ef meira feng-
ist inn, en pjrfti til að standast út
gáfu-kostnað, ætti pað, sem fram yfir
væri, að ganga I missíóns-ojóð kirkju-
fjelagsins og verjast til að hjálpa fá-
tækum söfnuðum með prestpjónustu.
Sjera N. S. Þorláksson áleit, að
betra væri að slá af gömlum skuldum
ef hægt væri með pví móti að fá pær
inn. Það væri og ef til vill heppil.
að setja verð blaðsins niður.
Sjera J. Bjarnason benti á, að
verð „Sam.“ hefði verið sett svo hátt
og væri haldið svo háu vegna pess,
hve mikill útgáfu-kostnaðurinn væri,
og svo hefði pað vakað fjrir mönnum,
að ef afgangur yrði, pá yrði honum
varið til eflingar kristindóir.inum.
Hann benti á, að Gen. Council hefði
meginið af tekjuin slnum af bóka- og
blaða útcjáfu.
Sjera N. S. Þorláksson stakk upp
á, að eptirfylgjandi menn verði I
standandi nefndinni’(til að endurskoða
grundvallarlög kirkjufjelagsins) sem
nefndarálitið, er áður var sampykkt,
gerir ráð fyrir, nefnilega: Sjera B.
B. Jónsson, sjera J. A. Sigurðsson og
sjera F. J. Bergmann.
Þessi uppástuDga var studd og
sampykkt.
-Löggilding kirkjufjelagsins.
SjeraJ. Bjarnason skjrði frá, hvern-
ig pað mál stæði. Að eptir uppljs-
ingurn, sem nefndin 1 pvl máli hefði
afiað sjer, væri álitið óheppilegt
or par að auki ónauðsynlegt að lög-
gilda fjelagið. ÍJar á móti væri
heppilegt að löggilda hina Jmsu söfn-
uði (og petta mætti gera Jmist kostn-
aðarlaust eða kostnaðarlltið) og eins
að liggilda skóla-stofnunina, en
pað væri ekki hægt fyr en búið væri
að ákveða, hvar skólinn ætti að vera,
og pað yrði ekki hægt að gera nú.
Hann stakk upp á, stutt af sjera J. A.
Sigurðssyni, að málinu sje frestað til
óákveðins tlma, og var pað sampykkt.
Fundargerningur frá 4. fundi
lesinn upp og sampykktur.
Mr. F'r. Friðriksson bar fram til-
boð frá lestrarfjelaginu I Argyle til
presta og kirkjupingsmanna um, að
koma sarnan I fundarhúsi fjelagsins
næsta mánudagskveld. Málinu frest-
að pangað til annað kveld.
Fr. Friðriksson stakk upp á, að
fyrirlestur sjera N. S. Þorlákssonar og
umræður um trúar-atriði veiði haft
á morgun (eptirmiðdagiun) eptirguðs-
pjónustu í kirkjunni. Frestað að út-
gera um petta atriði pangað til á
morgun.
Fundi slitið kl. 11 e. m.
10. FUNDUR
var settur kl. 2.30 e. m. sunnudag 28.
júnf ’90.
Allir pingmenn voru viðstaddir.
Sjera N. S. Þorláksson flutti pá
ágætan fyrirlestur um efnið: „Hvers
vegna eru svo inargir vantrúaðir“, og
lauk honum kl. 4 e. m.
Þá varð 10 mínútna hlje.
Að pvl búnu hófust umræður um:
„Apturhvarfið“, og innleiddi sjera N.
S. Þorlákksson umræðurnar um pað
efni með langri ræðu 1 hverri hann
sjndi, I hverju apturhvarfið væri inni-
falið. Tók hinn tjnda son sjerstak-
lega sern dæmi um apturhvarf. Ræðu-
maðuriun skipti máti sínu I 3 kafla,
nefnil.: Hvers vogna purfa menn á
apturhvarfi að halda? Hvað er aptur-
hvarf, og hvernig getur apturhvarfið
skeð.
Sjera B. B. Jónsson sagði, að
pað gleddi sig að kirkjupingið væri
búið að taka upp pann sið, að ræða
um eitthvert trúaratriði á hverju pingi.
Hann áleit, að kirkjupingin ættu að
hafa sem mest af pessháttar framvegis.
pað væri ekki einasta eins nauðsyn-
legt að ræða trúmál á kirkjupingum,
eins og að ræða önnur mál, heldur
nauðsynlegra, pví við pað styrktust
menn I trú sinni, en trúin væri grund-
völlurinn sem öll kirkjuleg starfsemi
byggðist á. Sagði, að pað væri erfitt
að prjedika apturhvarf og trú meðal
íslendinga, af pvl peir væru svo
tregir á að opna hjörtu sln fyrir sálu-
sorgurum sínum — væru eins ogsjúk^
lingur, sem ekki vildi Ijsa sjúkdómi
sfnum fyrir lækni sfnum.
Þorlákur Jónsson sagði, að allir
pyrftu á apturhvarfi að halda; allir
villtust einhverntlmra á æfinni frá föð-
urnum.
Sjera F. J. Bergmann sagði, að
pað væri full poif á að talað væri um
petta trúaratr:ði — apturhsarfið —
pvf pað hefði verið allmiklum mis-
skilnÍDgi undirorpið. Benti á, að
Piesbyterianar hefðu f missions-starfi
sfnu rneðal ísl. lagt alla áherzluna á
að prjedika apturhvarf, af pví að lút.
kirkjan prjedikaði pað ekki. Þetta
væri rangt. Lút. kirkjan hefði prje-
dikað apturhvarf frá pvf fýrsta, en
hún tryði ekki á apturlivarf f sama
skilningi og Mepódistir tryðu á„con-
version“. Hann sagði að spursmálið
væri, hvort kirkjan ætti að prjedika
apturhvarf báðum peim flokkum
manna, sem hinn tjndi sonur og sá
sonurinn, sem heima sat, væri dæmi
upp á. Hann áliti pað ekki rjett, pvf
að pað kæmi ruglingi á hugmyndir
manna. Það væri til fjöldi manna,
sem aldrci hefði slitið samfjelagi sfnu
við guð eða yfirgefið föðurhúsin. Það
væri pess vegna rangt að halda pvf
fram, að allir, sein ekki hefðu ein-
hvornlfma orðið varir við einhverja
stórkostlega byltingu á hugarfari
sfnu, yrðu glataðir, eins og Mepódist-
ar eða hinir svo nefndu kapellu-prje-
dikarar í Winnipeg staglist á.
Sjera N. S. Þorláksson sagði, að
lút. kirkjan gerði mun á apturhvarfi;
húu talaði nefnil. um bið stóra og litla
apturhvarf; hið sfðara væri hið dag-
lega apturhvarf. Áleit, að pað sem
frelsarinn meinti tneð dæmisögunni
um pann soninn, er heima sat, væru
hinir sjálfgóðu menn, sem eins og
farisearnir pættust ekki purfaá aptur-
hvarfi að halda.
LAMONTE’S
300 pör af huepptum kveunskóm, peim beztu sem seldir hafa
verið f bænum fyir $1.00
V msar tegundir verða seldar pe.isa viku til að rju.a til-l
búðinni fypir 50 til 75c. dollars virdid.
Flnir Oxfoid kvennskór fyiir 7óc., 8öc. og.l 00.
Ef ykkur vantar fallega spau-i-skó hmda drengjunum ykk-
af, æt»uð [dð að koma og skoða kjörkaupin I kössunum við
dyrnar.
GOODMAN & IVERGESm
hafa til sölu hinar ágæt,u og billegu
CRAND JEWEL MATREIDSLU-STOR.
Ennfrainur allar tegundir af
EIR, BLIK OC CRANIT VORUM, VATNS -
PUMPUR, ÞVOTTAVINDUR og fleira.
Setja inn kjallaraofna (Furnaces).
Corn. Young & Notre Dame Ave.
- ULL! -
Komið með ull ykkar til
^ -L. R. KELLY, MILTON, N.D.
par fáið pið bæðsta markaðsverð fyrir hana.
Látið ckki narrast af peim, sem bjóða ykkur meira en
markaðsverð fyrir ullina, pvl peir ætla sjer að ná sjer niðri á
ykkur með pví að setja ykkur liærra verð fyrir vörprnar,
neldur en ef pið liefðuð pcninga.
Við seljum ykkur vörurnar með lægsta verði, sem nokkurí
staðar fæst fyrir peninga út f hönd, og gefum ykkur hæðsta
markaðsverð fyrir ullina.
Við fáum daglega mikið af nýjum vörum. Gleymið pvf
ekki að koma til okkar,- pað borgar sig fyrir ykkur.
L. R. KELLY,.
sá sem setti fyrst niður vörurnar.
- ÍHilton, l DAKOTA
G. E. Gunnlögsson sagði, að orð-
in endurfæðing og apturhvarf væri
brúkuð I sömu merkingu, en að liann
legði talsvert mismunandi skilning I
pau.
W. H. Paulson st&kk upp á, stutt
af sjera F. J. Bergtnann, að pÍDgið
piggi tilboð lestrarfjelagsins lArgyle,
sem kom inn fyrir pingið í gær, kl. 7
til 8 annað kveld Sampykkt.
Sampykkt að fresta fundi til kl.
8 e. m.
Fundi slitið kl. 6.30 e. m.
ASSESSMEfiT SYSTEM. NfUlUAL PRINCIPLE.
Hefur fyrra helmin ;i yHrsUndandi árs tekið lífsábyrgg upp ú nærri ÞRJÁTlU
ÁTTA MILLIÓNIIt, Na'rii NÍU MILLJONUM meira en á sama timabili i fyr£^
Viðlagasjóður fjelagsins er ntí meira en hAlf fjörda millión dollars.
Aldrei hefur |iað fjelag gert eins mikið og nó. Hagur |>ess aldrei staði ð eins vel
Ekkert lífsábyrgðarfjelag er nú í eins miklu áliti. Ekkert slíkt fjelsg hefur
omið sjer eins vel á meðal hinna skarpskygnustu fslendinga. Yflr jid nnd 8*
|>eim hefur ntí tekið ábyrgð í )>ví. ltlargar þdsundir hefur |>að ntí allareiðu greit*
íslending m, Allar rjettar dánarkröfur greiðir |>að fljótt og skilvíslega.
Upplýsingar um |>etta fjelag geta menn fengið hjá
W. H. PAELSON Winnipeg, p. gj HARDAL. Akra,
Gen. Agent Man. & N. W. T. Gen. Agent N.& 8. Dak. & MídÐ-
A. K. McNICHOL,
McIntyke Bi.’k, Winnipeo,
Gbn. Manaoer fyrir Manitoba. N. W. Terr., B. C., &c.
518
Prófeásorinö glápti forviða, pvf hann skildi ekki
pað sem hann heyrði.
„Hvað segið pjer?‘ sagði Horn kapteinn.
„Kunnið pjer ekki að tala ensku?“
Nei, pessi lögregludómari I París kunni ekki
ensku, en prófessorinn útlistaði ákæruna.
„Þetta er liin mesta vitléysa undir sólinni!“
hrópaði kapteinninn. „Ralph sagði mjer að maður,
Bem auðsjianlega hefði tilheyrt óaldarflokknum I
Peru, hefði verið tekinn fastur fyrir banatilræði við
Cheditafa, og pessi ákæra hlýtur að vera gerð
1 hefndarskyni fyrir pað að hann var tekinn fastur.
Jeg gæti tafarlaust sannað allt, sem nauðsynlegt er
að vita mjer viðvlkjandi, cf bánkari minn, Mr.
Wraxton, væri hjer. Jeg lief sent eptir honutn, en
Innn er ókominn. Jeg má ekki eyða einni mlnútu I
að ræða petta mál“. Kapteinninn starði eptirvænt-
ingarfullur á dyrnar, og hinir prlr menn stóðu pegj-
andi i tiokkur augnablik.
Kringumstæðurnar voru einkennilegar. Pró-
fessornum kom til hugar að senda orð til Hotel
Grenade, en hann hikaði sjer við pað. Hann sagði
við sjálfan sig: „Vitnisburður frúarinnar væri að
engu gagni. Ef liann er maðurinn, sem ræninginn
segir &ð hann sje, pá veit liún náttúrlcga ekkert um
pað. Hann hefur hagað sjer mjög undarlega, og í
langan tfma vissi hún sannarlega mjög lítið um liann.
Jeg sje ekki einu sinni hvernig að bánkari hans gæti
gengið I ábyrgð fyrir hann, pó hann væri bjcr, og
623
dómarinn sagði pví strax við hann á móðurmáli
slnu:
„í pessu herbergi er maðurinn, er pjer hafið
ákært um að vera ræningi og morðingi sem fyrirliði
óaldarflokksins, er pjer tilheyrðuð einu sinni. Bendið
mjer strax á hann“.
Banker var ekki vanur að láta hugfallast, en nú
varð honum samt ekki um sel. „Gat verið að nokk-
ur peirra, sem parna var inni, hefði verið foringinn,
sem staðið liafði fyrir ránuuum og morðunum, er
hann hafði tekið pátt I“, hugsaði hann með sjer.
Hann athugaði aptur sjerhvern peirra, sem i her-
berginu voru, vandlega. Auðvitað hefði ekki præl-
mennið, Ramincz, komið til Parísar án pess að gera
sig torkennilegann, og enginn hlutur breytti manni
eins og klæði pau, sem prúðmenni bera. En Ramin-
ez væri nú parna inni, og hann skyldi ekki sleppa
með peim brögðum, hugsaði hann með sjer. Banker
lokaði augunum í nokkur augnablik, og athugaði
slðan alla enn einu sinni. Allt i einu brosti hann
og sagði:
„Kapteinninn er ekki klæddur alveg eins og
hann var pegar jeg sá hann seinast; hann er nú í
fallegum fötum,og mjer gekk pess vegna dálltið erf-
itt að pekkja hann i svipinn. En p&ð er ómögulegt
annað en kannast við nefið og augnabrýrnar á hon-
um. Jeg pekki hann eins vel og pó við liefðum
verið að drekka saman I gærkveldi. Þarna stendur
hann!“ Um lcið og Banker sagði petta, varð öllum
522
svo vel að biðja dómarann að öenda eptir nokkrd111
mönnum, sem ekki eru I einkennisbúningi, og
pá koma inn I herbergi petta, og láta svo koma ntc®
fangann hjer inn og skipa hdnum að benda á, hvðf
okkur sje maðurinn, s.em hann ber pann glæp 4,
hafa verið fyrirliði Rackbird-flokksins“.
Það hýrnaði yfir prófessornum, og án pess
svara sneri hann sjer að dómaranum og lagði upp^'
stungu kapteinsins fyrir hann. Dómarinn hr*9*4
höfuðið og sagði, að sllkt væri alveg óvanaleg me^'
ferð á máluni; pað yrði að fara með pau cptir vissut11
reglum; pað yrði að skrifa framburð Bankers niður í
vitna viðurvist. En prófessomum fannst eitthv*®
svo einkennilegt vlð uppástungu Horns kapteioSi
og hjelt pví pess vegna fram við dómarann, að e,n*
og á stæði með timann væri rjett að fara eptir hene*
áður en nokkuð annað væri reynt. Hann hjelt pes*11
fram með mestu alvörugefni, svo dómarinn Ijet lok*
tilleiðast.
Að nokkrum mlnútum liðnum var komið me®
prjá heiðarlega borgara inn á lögreglustöðvarnar,
slðan var lögreglupjónn sendur eptir Banker.
Þegar Banker kom inn 1 herbergið, par 8cttl
liinir voru, renndi hann augunum I snatri yfir all*'
sem fyrir voru. Fyrst áleit hann, að hann hefði ald"
rei áður sjeð neinn af peim, sem inni voru, en hane
pagði yfir pví og beið eptir, að yrt væri á sig. H*n°
purfti ekki lengi að bíða, pvl hann kunni frönsku og