Lögberg - 22.04.1897, Blaðsíða 3

LÖGBERGFíMMTUDAGINN 22 APRÍL 1897
3
Islendingadags samþykkt
Argyle-manna.
Eptirfylgjandi grein hefur oss
verið send frá Argyle til birtingar í
Lögbergi:
„íslendingar í Argyle komu sam-
an á fund hinn 13. apríl, til þess að
ræða um íslendingadagsmálið. Fund-
Urinn var vel sóttur og voru fundar-
menn einhuga um f>að, að hafa 17.
júní árlegan pjóðminningardag. Ept-
irfylgjandi uppástungu unKþetta efni
var í einu hljóði sampykkt:
Oss, sem hjer erum saman komn-
ir á fundi, virðist pað æskilegt og vel
viðeigandi, að íslendingar í Vestur-
hnind ákveði einhvern dag ársins sem
almennan pjóðminningardag og að
peir komi saman pann dag sjer til
skemmtunar og pjóðlegrar eflingar.
Og par eð vjer pekkjum engan
dag, sem fyrir Islenzka pjóð hefur
jafn-nlmenna og merka pyðiugu og
17. júní, pingsetningardagur fyrsta al-
pinjíis á Dingvöllum við Öxará árið
930. pá er allsherjarríki var í fyrstu
8tofusett á íslandi, pá ályktum við, að
Voruin hluta að ákveða, að sá dagur
verði framvegis almennur pjóðminn-
ingardagur vor. En beri 17. jönt upp
á sunnudag, pásje pjóðminningardag-
urinn haldinn næsta dag á eptir.
Fundurinn ákvað að hafa útbún-
að til samkomu í Argyle næstk. 17.
júnt, og kaus 15 manna nefnd til for-
göngu í pvt efni.“
Dánarf'rcgn.
Laugardaginn 30. janúar stðastl.
andaðist að heimili sínu, Narrows P.O.
Man., konan Margrjet Sigurðardóttir,
á 32. aldursári, eptir njflega afstaðinn
barnsburð. Henni heilsaðist vel fyrstu
3 daga, en pá fjekk hún barnsfarssótb
og dó úr henni. Jarðarför Margrjet-
ar sál. fór fram 12. febr. og var hún
grafin í Kinosota-grafreit. Margrjet
8ál. var fædd á Akranesi í Borgarfjarð-
arsyslu, og ólst upp hjá foreldrum
sínum, sem lengst af bjuggju á Jaðri
ú Akranesi. Árið 1887 fluttist hún
til Amertku, og árið 1890 giptist hún
eptirlifandi manni sínum, Arna Lun-
dal, og eignuðust pau 5 efnileg börn á
þeim 6 árum og 5 mánuðum, sem pau
voru satnan í hjúnabandi. Margrjet
Bál. var ástrík og trúföst eiginkona,
Umhyggjusöm og nákværn móðir
barna sinna, stjórnsöm og sparsöm
hösmóðir. Maður hennar, böru og
allir vinir og vandamenn sakna hennar
sárt, og allir sem pekktu liana blessa
uiinningu hennar.
S. P.
Var að deyja.
APLEIÐINGAE AF INFLUENZA OG
LUNGNABÓLGU.
Merkilegt tilfelli með Mr. James
Owen frá Johnville. Lækn-
arnir sögðu lionum að lungun
í honum væru skemmd og að
hann gæti ekki lifað.
Tekið eptir Sherbrocke Gazette.
Hegar maður nær heilsu aptur
eptir að læknar hafa sagt honum að
hann mundi deyja, pá er sá hinn sami
eðlilega pakklátur pví meðali sem
læknaði hann. Einn af peim sem
pannig er ástatt með er Mr. James
Oiven, sam er einn af hinum bezt
pekktu bændum I nánd við John7Ílle,
Quebec. Mr. Owen segir frá veiki
8Ínui og bata á pessa leið:
Hinn 17. des. 1894 fjekk jeg in-
fluenza en seinna snerist veikin upp í
lungnabólgu, sem varð svo slæm að
jeg fór ekki á fætur fyrr en í raarz
1895 og var jeg pá svo pjakaður að
jeg gat ekki gengið einn. Ailan vet-
urinn var jeg rjett við dauðann.
Sumarið kom, en jeg var enn veikur
og magnlaus, pó skánaði mjer nokk-
uð pegar hitatíðin byrjaði. Jeg var
samt mjög slæraur í fótunum og gat
pví ekki keyrt nema stuttan spöl í
einu vegna sárinda í fótunum. Lung-
un í mjer voru einnig slæm og gekk
upp úr mjer töluvert, svo jeg fór lil
eins af beztu læknum sem við höfum
hjer í nágrenninu og sagði hann mjer
hreinskilnislega, að jeg væri komin of
langt til pess meðöl gætu bjargað
mjer. Hann sagði að vinstra lungað
væri alveg á protum og hægia lung-
að skemmt l>etta var í júlf 1895. í
næstu 3 mánuði virtist hver dagurinn
að færa mig nær gröfinni. Mjer var
svo pungt um andardráttinn á stund-
um að jeg varð að stanza til pess að
geta dregið andann. í nóvember-
mán. fór jeg að brúka Pink Pills.
Það var sannarlega út úr ráðaleysi og
jeg skal sannarlega viðurkenna pað,
að jeg bjóst ekki við miklum bata af
peim. Jeg tók pær meira til að pókn-
ast kunningja mlnum, heldnr en af
pví að jeg byggist við bata. Jeg varð
alveg hissa pegar jeg varð var við
pað að pær voru að gera mjer gagn,
pvf jeg hugsaði að engin meðöl gætu
læknað mig. En pær höfðu áhrif á
mig, og jeg hjelt pvf áfram með
ánaegju að brúka pær. Afleiðingarn-
ar eru pær, að jeg er hraustur nú og
heilbrigður. Jeg finn ekki til nokk-
urs meins og er mjer nú eins ljett um
að draga andann eins og áður. Það
má i stuttu máli segja um mig, að Dr.
Williams Pink Pills hafi lengt líf mitt
um mörg ár, og gleður pað mig að
geta látið almenning vita um pað.
Dr. Williams Pink Pills hreinsa
blóðið, styrkja taugarnar og útrýma
pannig sýkinni úr lfkamanum. í
mýmörgum tilfellum hafa pær læknað
eptir að öll önnur meðöl hafa brugðizt,
og sanna pannig pað sem um pær hef-
ur verið sagt, að pær eru hin merk-
asta uppfinding pessara tfma. Ekta
Pink Pills eru seldar að eins í öskjum
með fullu merki fjelagsins á: Dr.
Williams Pink Pills for Pale People.“
Varið ykkur á eptirstælingum og
neitið að taka við öllum peim pillum,
sem ekki hafa merki fjelagains á um-
búðunuin.
Rödd frá Qucbec-fylki.
Henry G. Caroll, þingmaSur fyrir Kamour-
aska, Que., bístínar lofdýrSina um Dr. Ag-
news Catarrhal Pouiders.
peir sem lesa meðmælin sem pet'a undra-
meðal hefur fengið, munu taka eptir þvl að þau
eru ekki aS eins úr einu hjer.iði eða fylki. Úr
öllum fylkjum Canada hafa komið raddir gegn
um þingmenn þeirra og aðra mest leiðandi borg-
ara, um hin stórkostlegu læknandi áhrif Dr.
Agnews Catarrhal Powders. pað hefur I sjer
efni sem á við I hvaða loptslagi sem er og á öll-
um stöðum. Og, eins og sýndi sig á Mr. Car-
oll, er það áhrifamesta meðalið við allskonar
catarrh-veiki, og ,,hay fever“. oger í öllum til-
fellum fljótt f verkan sinni.
Fyrir 3 centa frímerki sendir S. G. Ðetchon,
44 Church st., Toronto, 1 flösku til reynslu og
|>ar til heyrandi verkfæri.
p"'p F1
Murray &
Lanman’s
FLORIDA WATER
THE SWEETEST
MOST FRAGRANT, MOST REFRESHING
AND ENDURING OF ALL
PERFUMES FOR THE
HANDKERCHIEF, T01LET OR BATH,
ALL DRUGGISTS, PERFUMERS AHD
GENERAL DEALERS. t
k k 1 1 k

Stranahan & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK.
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BŒKUR
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o.s. frv.
Mr. Lárur Áruason vinnur f búðinnf, og’er
þvi hægt að skrifa honum eða eigendunum á fsl.
þegar menn vilja fá meir af einhverju meðali, sem
þeir haía áðurfengið. En œtíð skal muna eptirað
sanda númerið, sem et á miðanum á meðala-
glösunnm eða pökknuum.
OLE SIMONSON,
mælir með sfnu nýja
Scandiiiaviaii llotcl
718 Main Strkkt.
Fæði $1.00 á dag.
Bicycles! Bicycles!
Jeg hcf samið um kaup
á nokkrum reiðhjólum (bi-
cycles) sem cru 'álitin ein af
þcim allra beztu,^ scm búin
eru til, og þau ódýrari eru
áreidanlega betri en
nokkur önnur, sem jeg
þekki fyrir þá peninga.
Eptirfylgjandi tölur sýna
verð lijólanna:
Karlmanna............
Kvennmanna...........
$40, $50, $75, $100
........$55 ogf $75
Hjólin eru til sýnis í búð Mr. Á. Fiudrfkssonar,
og á skrifstofu Lögbergs. Komið og skoðið þau áður
enn þjer kaupið annarsstaðar.
B. T. Bjornson.
NYBYRJADl 1R
“NORTH SÍÁR'-BUDINNI
EPTIKKOMANDI
M. JACKSON MENES.
Með pvf jeg hef keypt vörur M. Jackson Menes sáluga með miklum af-
föllnm bvert dollarsvirði, pá er jeg reiðubúinn að seija ykkur pær fyrir töiu-
vert lægra verð en almennt gerist.
Jeg fæ nú dagleya inn .mti upplag af „General Merchandise“, svo sem
álnavöru, fatnaði, skófatnaði, leirvöru og matyöru, sem jeg ætla mjer aðselja
með sem allra lægsta verði að unnt verður.
Jeg borga hæsta verd fyrir Ull.
Látið ekki hjá líða að koma og s já kjörkaupin, sem iee eet fifefið vkkur
áður en pið kaupið annarsstaðar.
B. G. SARVIS,
EDINBURG, N. DAKOTA.
50 YEAR8*
EXPERIENCE
Patents
TRADE MARK8
DESIQN8,
COPYRICHTS Slc
Anyone Bendlng a pketch and descrlption ma
an invention 1
probably patentable. Communicatlons strictl
conflaential. Oidest agency forsecurinR patent
in America. We have a Wasiiington offlce.
Patents taken through Muun & Co. receiv
special notice in the
SCIENTIFIC AMERICAN,
I1Í3£-ONPATÍWT8F»nt“í?Se.”"5:SS^SI
MUNN & CO.,
301 Broadwav. New York.
TANNLÆKNIR,
M. C. CLARK,
er fluttur á hornið á
MAIN ST. OC BANATYNE AVE.
Arinbjorn S. Bardal
Selur líkkÍ3tur og annast um út-
farir. Allur útbúnaður sá bezti.
Opið dag og nótt.
613 Elgin Ave.
465
jeg efast ekki um, að samsæri til að fremja morð átti
8jer stað;en pjer vitiðhvernig köldu vatni var skvett
ú pað, og lögregluliðiö hlýtur nú að vera búið að
flnna alla præðina, sem leiða að samsærinu. Hvað
toig snertir er jeg sannfærður um, að ef nokkurt
slíkt samsæri á sjer stað, pá er maðurinn með rauða
skeggið, hver sem hann nú er, að eins verkfæri, sem
Hotað er, til að koma fram tilgangi samsærisins, og
að aðal glæpamaðurinn er pessi náungi, Jafet Bland,
Sem hefur alls ekki gefið sig fram enn. Ef maður
bara gæti náð í hann, pá hefði maður fundið lykilinn
að öllu saman; og pjer megið vera viss um, að pað
næst í hann. Anriaðhvort verður hann að liætta við
allar fyrirætlanir sínar, eða pað næst í hann. Skyldi
hann vera í London?“
Fideliu varð hverft við pessa síðustu spurningu
°g húu roðnaði svo auðsjáanlega, að Gerald hlaut að
taka eptir vandræðum liennar og ótta.
„Hann er pá 1 London, Fidelia, og pjer vitið
það?“ sagði haDn.
„Gerald, pjer sögðuð fyrir augnabliki síðan, að
Þjer skylduð ekki spyrja mig neinna spurninga,“
sagði Fidelia. „bjer sögðuð mjer, að pjer skylduð
treysta mjer, að pjer skylduð bera fullt trúnaðar-
tr&ust til mín. Ætlið bjer að ganga á bak orða yðar?“
„Þjer vitið, að jeg ætla ekki að gera pað,“
svaraði hann með alvörugefni.
„En pjer virðist vera niðurbeygður, pjer sýnist
vera órólcgur, pjer virðist tortryggja mig. Eigum
472
með geysi hraða úr annari hverri áttinni. En vjer
verðum að gera honum rjett til. Yfir allar aðrar til-
finningar gnæfði gleðin yfir peirri vissu, að Fidelia
og hanu mundu bráðlega giptast. Ef til vill hafði
hann mest á móti hugmyndinni um hættu fyrir pá
sök, að hann fjekk ekki að taka hlutdeild í henni.
„Yerð jeg að eins að vera sjerstakur frjettaritari,
í málefni sem líf sjálfs míns ef til vill liggur við?“
sagði hann við sjálfan sig, bálfpartinn í gamni og
hálfpartinn í alvöru, pegar hann fór frá menningar-
skólanum, „og að eins skýra frá pvl, sem skeð hefur,
eptir að bardaganum er lokið, og fæ jeg aldrei að
koma fram í fylkingarbroddinn og taka nlutdeild í
bardaganum?“
Hdnn fór á ferðamanna klúbbinn og reykti og
hugsaði djúpt. Hann forðaðist að tala við menn, og
hjelt alltaf á útlendu blaði opnu í hendiani og ljezt
vera að lesa pað með mesta athygli.
„Eruð pjer að liugsa um handcit, gamli kunn-
ingi,“ sagði einn blaðabróðir hans, sem var honum
vel kunnugur, um leið og hann gekk fram hjá. Með
orðinu ,handrit‘ meiuti hann skrifuð blöð, sem blaða-
menn rita fyrir blöð sín og sem eiga að setjast og
síðan prentast; pað sem lá á bakvið pað, sem blaða-
bróðir hans sagði, var, að Gerald væri að lesa hið út-
lenda blað I pví skyni að fá efni til að rita um, og
vildi pví helst ekki láta trufla sig.
„Handrit? Ójá,“ svaraði Gerald; „maður er
allta.f að hugsa um handrit, eilíft handrit. Það hefur
461
„Vegna hættunnar. I>að tr hætta á ferðum.
Það verður gerð önnur tilraun til að ráða yður af.
dögum, og setjum svo að sú tilraun heppnaðist?
Raven kapteinn var staddur hjer fyrir nokkrum dög-
um, og pá sagðist hann búast við að verða hinn
næsti, sem ráðist yrði á. Já, hann sagði pað, og
hann er maður sem hefur nóg hugrekki. Hann sagði
líka, að allar pessar árásir væri gerðar samkvæmt
ráðabruggi um, að ryðja sutnum af erfingjunum að
pessum vesæla auð úr vegi—“
„Og ætlar hann að breyta um mfn sitt og fela
sig I einbverjum ópekktum afkyma?“ sagði Gerald.
„Nú, jeg verð að játa, að hann sagði pað ekki;
hann talaði um petta eins og honum væri alveg
sama,“ sagði Fidelia.
„Hvers vegna ætti jeg pá að flýja burt, Fidelia?“
sagði Gerald. „Viljið pjer að jeg sýni minna hug-
rekki en Raven kapteinn?11
„Nei,“ sagði hún dræmt; en máske pað sje hægt
að telja hann á að verða ósanngjarn lika. Riven
kapteinn mun ef til vill láta leiðast af Lydiu, og
pjer—eigið mig—“
Hún var svo yndislega barnsleg, saklaus og ást-
rík—varirnar titrandi og henni vöknaði um augu—
að Gerald varð hrifinn í hjarta sinu, af meðaumkun,
af sársauka og brennandi ást. Hann reyndi samt
enn að láta skynsemina ráða, og sagði:
„Heyrið pjer nú. Setjum svo að petta mor.T-
samsæri eigi sjer stað, væ:i pað samt rjett, ciakma