Lögberg - 13.05.1897, Blaðsíða 3

LOGBERQ, FIMMTUDAGINN 13. MAÍ 1897.
liannBÓknin.
Eigi alls fyrir löngu var því sleg-
f'ttn af vissnm n&unga í pessu
''TRgðarlagi, að horfið hefði úr söídJ
uOardalli hans nokkuð á annað hundr-
a,l pund af^ nautaketi, að honum og
l'fisfreyju fjarverandi. I>jófasaga
I f>'38i (f>vl pjófnaður var nafnið er
II tunginn gaf f>ví) fór ljettilega um,
I’ ' eigi væri sem bezt yfirferðar um
)'"1 leyti og eigi hefði miklu verið
1 " tað upp á’reiðskjóta. Sagan gerði
8 ' <unnuga á hverju heimili byggð
" liinar, og pað aptur og aptur og pá
* °yjnm myndum, sein jeg hirði eigi
a'l draga upp fyrir lesendum. Þessi
l'idfnaðarsaga, som er hin önnur er
8 ni náungi hefur rennt af stokkunum
hann geréi „innreið" sína í
I'ossa Dylendu fyrir hjer um bil ári
^ílan, vakti talsverða eptirtekt og um-
Vll1 hyggðarlaginu, eins og nærri má
Keta. Menn urðu pess brátt varir,
a'1 e'gi átti að visa máliuu lagaveginn
>neð pví, að fá gerða pjófaleit, eða
'’ðruvísi, heldur lofa byggðinni að
Sl,ja rneð petta brennimark, sem var
Se,t á haDa I „góðuin tilgangi"!! I>ar
margir voru gagnkunnugir ástand-
l0u> komu brátt fram þær skoðanir
almenningi, að hjer væri um stór-
k ’ftlegan misgáning að ræða. Var
I" I afráðið, að gefa pessum náunga
t;,kynning um, að hann yrði heimsótt-
l,r vissan dag af nokkrnm mönnum,
* ' viðtíis og upglysinga viðvíkjandi
'l urnefudum pjófnaði. £>otta skeði
u<a; dagurinn rann upp og mennimir
r’duðu af stað. t>egar á staðinn kom,
'ar húsfreyja fyrir dyrum úti og kvað
bönda hafa farið til næsta húss (skóla)
l|l að vinna. Mæltust komumenn f>á
1|1> að fá að sjá söfnunardallinn góða
°i> mega gera ágizkun um með hlut-
aðeigendum, hvað mikið mundi hafa
'er'ð tekið, og petta var veitt. Dall-
'lr þessi leit út fyrir að vera helming-
Ur af »ekta“ brennivínstunnu, en J>ví
U|iðup var ijann nú tómur bæði af pví
°R öðru. Eptir tilmælum komu-
,T|anna benti húsfreyja á,hvað hátt sig
’uinnti að hefði verið 1 dallinum áður
U" þessi ímyndaði fingralangur heim-
sötti hann, og var pað álit 3 manna,
?r h'igi.yttu sjer upplysingar bús-
^ 'Tju, að pað nemdi 6 púml. frá
^■'-'tQi, en 5 búmannlegir uxahryggs-
’'t-ir höfðu pó verið eptirskildir, pví
fin
»ð
ífralangur hefur verið brjóstgóður 1
ra röndina og munað eptir,að páska-
1 . # ------ —
1 ‘Uðin var f nánd.
Aldrei hafði annað verið látið 1
'lallinn an hryggur pverstykkjaður og
slÖur, að huppum fráskildum, af uxa-
^skil, rúmlega 3 árs, sem byggðin
að
meira eða minna Jeyti með sam-
°tum (sem hvergi hafa pó verið
j v’tteruð eða pökkuð að minni vitund)
ey®ti undan panti sfðastliðið sumar,
R þar af ðom að hin áðurnefndu
stykki fengu vetrarsetu í söfnunar-
dallinum hjá pessum náungs, en ekki
hjá einhverjum öðrum, og varð hon-
um að bjargræði fyrir fjölskylduna,
sem 7 manns er í. Að pessari nefndu
rannsókn lokinni (sem eigi var lítils-
virði fyrir rannsóknarmenniua eins og
hver maður getur sjeð, sem veitir ept-
irtekt pvf sem að framan er sagt) var
haldið af stað til að sjá bónda, par
sem hann var við vinnu stna,og lá við
sjálft að p«ð yfirstigi skilning hans,
hvaða erindi menn gætu átt við hann
f sambandi við pjófnaðinn. Menn
gátu um hinar Dyi'engnu uppl/singar,
er peir höfðu fengið á heimili hans,
og álitu, að hann mundi hafa skyn á
að gera nákvæmari ágizkun, en hann
hefði geit, viðvíkjandi ketinu, og gaf
hann pað eptir, að ofhátt mundi hafa
verið ágizkað. Menn álitu að allt
ketið, sem upphaflega var látið í dall-
inn eins og að framan er sagt, hefði
ekki getað yfirstigið pá vigt (nokkuð
á annað hundrað pund) er upphaflega
var ágizkað að hefði verið stolið, og
pó voru eptirskilin 5 stykki til pásk-
anna! Og svo er ódregið frá pað, sem
agnast hefur ofan í fjölskylduna yfir
allan veturiun.
Af framanrituðum ástæðum eða
upplysingum, ásamt fleiri hjer ónefnu-
um, ályktaði 10 manna rannsóknar-
nefndin, að elikert af ketinu úr hin-
um optnefnda dalli hefði paðan farið
öðruvísi en gegnum hendur fjölskyld-
unnar, og pannig hefði pað allt farið
hinn rjetta og fyrirbugaða farveg.
Eptir eindreginni ósk hinna fyr-
nefndu 10 manna hefur petta fært 1
letur,
A. M. Freeman.
Vestfold, 1. mal 1897.
Undrafullt.
Piles hr.kuaó a j—6 mlnútum —Kiriói, bruni,
hörundsveiki stöðvað d einum
- degi.
Dr. Agnews Ointment læknar allar teg-
undir af kláfia og Piles á þrem til sex nóttum—
Eptir einn vburð strax bati—Viö harðlífi og
blóðsótt er það óviðjafnanlegt—pað bætir einn-
ig skurfur og útbrot um líkamann, Berbers Ich
ogfleira—Læknar a einum degi; 35 cts.
1
Pain-Killer.
(PERRT DAVI8’.)
A Bnro and Safe Remedy in everr case
and every Idnd of Bowei Complaint is
Pain-Killer.
Thls is a true Rtatement and it can’t be
made too strong or too emphatic. i
It is a slmple, safe and quick cure for
Crarapg, Cough, Rheumatism,
Collc, Colda, Neuralgia,
Diarrhœa, Croup, Toothache.
TWO SIZBS, 25c. and 50c.

HOUGH & CAMPBELL
Málafærslumenn o. s. frv.
Skrifstofur: Molntyre Block, Main St.
Winnipeg, Man.
Thompson & Wing
VE JEIZ XjTT HST-A-IR iMTIE 3ST 3ST,
Crystal, N. Dakota.
Vöru-upplag vol’t er nú fullkomið í öllum
deildum. Og við seljum allar vörurnar með
Lægra verdi en nokkru sinni fyrr.
Og allir góðir viðskiptamenn geta fengið
lá,ii til haustsins.
Við viljum gjarnan kaupa ULIjINA ykkar með
liædsta markads-verdi mót vörum, og jafnvel
borga nokkur cents f r a m y f i r m arkaðs-verð ef
tekið er út í ullar-flannelum, og eru þau þó ódýrari
en nokkuð annað.
H. S. Hanson og Magnús Stcphenson verða hjer
til að afgreiða ykkur.
Thompson & Wing.
VEGGJA-PAPPIR.
Nú er korainn sá tími sem náttúran fklæðist skrúða sfnum, og tíminn
sem fátækir og ríkir pryða heimili sín innan með Veggja-pappír.
Spursmálið fyrir kaupandanum er: Hvar get jeg fengið hann falleg
astan og billegastan? en J>eir sem reynsíu hafa fyrir sjer eru ekki
lengi að hugsa sig um að fara til
R. LECKIE, veggja-pappirs-
sala, 425 Main St.
20 ijegundir á 5 cent rúllan og mikið úrval fyrir 6c , 7þ 10 og upp.
Borða á lc., 2, 2-J, 4 og upp. Mr. Á. EGGERTSSON vinnur í búð-
inni og ætíð til reiðu að tala við ykkur.
FRANK SCHULTZ,
Firjancial and Real Estate Agent.
Gommissioner iq B. f{.
Gefur ut giptinga-leyfisbrjef.
Er innheimtumadnr fyrir
THE TRUST AND LOAN COMPANY
OF CANADA.
Baldiir - - Man.
0. Slephensen, M. D„
473 Pacific ave., (þriðja hús fyrirneðan Isabel
stræti). Hann er að finna heima kl. 8—lo!4
,m. Kl. 2—4 e. m. og eptir kl. 7 á kvöldin.
J. W. CARTMELL, M. D.
GLENBORO, MAN.,
|>akkar Islendingum fyrir undanfarin róð við-
sklpti, og óskar að geta verið þeim til þjenustu
framvegis.
Hann selur í lyfjabúð sinni allskonar
„Patent*1 meðul og ýmsan annan varning, sem
venjulega er seldur á slíkum stöðum.
Islendrngur, Mr, Sölvi Anderson, vinnur
apóthekinu. Hann er bæði fús og vel fæ að
tulka fyrtr yður allt sem þjer æskið.
ÍSLENZKUR LÆKNIR
Dr. M. Halldorsson,
Stranahan & Ilamre lyfjabúð,
Park Rive.r, — — — N. Dak.
Er að hitta á hverjum miðvikudegi í Grafton
N. D.,frá kl. 5—6 e, m.
Dr. G. F. Bush, L..D.S.
TANNLÆKNIR.
Tennur fylltar og dregnar út áusárs-
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn 1:1,00.
527 Main St.
50 YEARS’
EXPERIENCE.
Patents
TRADE MARK8,
DESICNS,
COPYRICHTS Ae.
Anyone sejidlna a sketch and descrlptlon may
quloklr aacertaín, free, whether an Invention ie
probably patentable. Communlcatlons atrictly
eonfldentlal. Oldest affeucy forsecurins: patents
*n Araerlca. We have a Washington offlce.
Patents taken throuKh Munu & Co. receiva
special notice iu the
SCIENTIFIC AMERICAN,
beautlfullr illustrated, laraest clrculation of
anrsclentlflc Joumal, weekly,terms*3.(in a year:
fl.n0 six months. Specimen copies and J1ANI>
Sook ON Patents sent free. Addresa
MUNN & CO.,
361 Uroadway, New York.
N
ORTHERN
PACIFIC
RAILWAY
GETA SELT TICKET
TIL VESTURS
Til Kooteney plássins,Victoria,Van-
oouver, Seattle, Tacoma, Portland, og
samtengist trans-Pacific línum til
Japan og Kína, og strandferða og
skemmtiskipum til Alaska. Einnig
fljótasta og bezta ferð til San Francisco
og annara California staða. Pullman
ferða Tourist cars alla leið til San
Francisco. Fer frá St. Paul á hverj-
nm Miðvikudegi. Þeir sem fara frá
Manitoba ættu að leggja á stað sama
dag. Sjerstakur afsláttur (excursion
rates) á farseðlum allt árið um kring.
TILSUDURS
Hin ágæta braut til Minneapolis,
St. Paul, Chicago, St. Louis o. s. frv.
Eina brautin sem hefur borðstofu og
Pullman svefnvakna.
TIL AUSTURS
Lægsta fargjald til allra stað í aust-
ur Canada og Bandaríkjunum í gegn-
um St. Paul og Chicago eða vataðleið
frá Duluth. Menn geta haldið stans-
laust áfram eða geta fengið að stanza
í stórbæjunum ef peir vilja.
TIL GAMLA-LANDSINS
Farseðlar seldir með öllum gufu-
skipalínum, sem fara frá Montreal,
Boston, New York og Philadelphia
til Norðurálfunnar. Einnig til Suður
Ameníku og Australíu.
Skrifið eptir verði á farseðlum eða
finnið
H. Swinford,
Gen. Agent,
á hornina á Main og Waterstrætum
Manitoba hótelinu, Winnipeg, Man.
501
ur 1
j”2
þeim skilningi“, svaraði Rupert bJátt áfram; „en
er mjög hræddur um, að nann sje að ganga af
V|únu.
Hann er fullur af óhemjulegum skálda-
SrUlum___.«
»t>að hefði mjer aldrei komið til hugar — J>að
l>runaði mig aldrei“, hrópaði lafði Scardale.
g »Og mig ekki heldur“, sagði mágur hennar.
’ Q hann hefur augsynilega frjett eitthvað f dag,
jj01 Uefur haft pcssi áhrif á hann“, hjelt Granton
atn og horfði til lafði Scardale, og benti um leið
böfðinu efurlítið 1 áttina til Fideliu, til að draga
^li lafði Scardales að henni J>ar sem hún sat J>egj-
nUi 0g undraði sig yfir leiknum, sem Rupert var
Q^sjáanlega að leika.
»Ó!“ sagði lafði Scardale, og kenndi í brjósti
Bostock. En svo bætti hún strax við: „Hann
ar |>ó ekki að koma hingað aptur?“
pkk.,,Nei“> sagði Rupert glaðlega. „Hann ketnur
1 . 1 U'ngað aptur. Jeg álít að J>jer megið vera
' Vsn,‘ viss um þaö“.
®v° buðu J>au hvert öðru góða nótt rjett á eptir,
n 8v° lauk J>essu ókyrra kveldi.
XXIX. KAPÍTULI.

BIÐIN.
Baginn eptir viðburðinaá menningar-skólanum,
skyrt er frá í slðasta kapltula, fjekk Granton
508
gekk yfir að skrifborði, er stóð í miðri borðstofunni>
J>ar sem fjebirðirinn sat. Granton tók J>ar pappírs-
örk og bað um umslag. Hann skrifaði að eins á
örkina orðin „all-right-‘, braut hana saman og ljet
í umslagið, sem hann síðan lokaði, en skrifaði ekki
utan á, og fjekk pjóninum J>að sfðan til að afhenda
sendimanninum. Að J>ví búnu gekk hanu aptur
hæglátlega að borðinu, sem hann hafði áður setið
við, tók dagblað sitt og lauk við að lesa greinina,
sem hann bafði verið að lesa.
En J>egar hann hafði lokið við að lesa greinina
—J>egar hann var farinn úr borðstofunni og var sezt-
ur í litla krókinn, J>ar sem Gerald Aspen hafði setið
og talað við Set Chickering eins og áður hefur verið
getið um—J>á fóru hugleiðingar hans að verða al-
varlegri. Hann fann til f>ess, að J>etta var alvarlegt
málefni; honum blandaðist ekki hugur um pað.
Granton hafði stofuað lífi sfnu í hættu hundrað sinn-
um—útaf kvennmanni, útaf veðmáli, útaf ertni, og
stundum bara af ánægjunni, sem hann hafði af að
stofna [>ví f hættu. Hann hafði aldrei gert sjer
grein fyrir tilfinDÍngum sfnum við slík tækifæri,
hafði aldrei alvarlega hugsað um, hverjar afleiðing-
arnar gætu orðið. »Jeg met mannslítíð lítils“, var
hann vanur að segja, „og minnst af öllu mitt eigið
lff“. En f seinnitfð hafði hann verið að komast að
J>eirri niðurstöðu, að manuslífin væru einhvers virði.
að jafnvel hans eigið lff væri ekki einkis virði, og
hann leit yfir höfuð að tala eiuhvern veginn öðru-
vísi á hlutina, en hann liafði áður gert.
497
og opnaði hana alveg, og svó stóðu J>eir J>arna í opn-
um dyrunum í bjarta tunglskininu.
„Jæja“, sagði Granton, „hvað ætlið pjer að tala
við mig ? Hvað sem J>að er, J>á segið pað f snatri
og hafiðyður svo burtu hjeðan hið skjótasta“.
„t>að, sem jeg hef að segja yður, er [>að, að
petta gildir einvíg milli yðar og mfn upp á líf og
dauða—“, sagði Bostock.
„Gott og vel“, sagði Granton. „Jeg hef háð
einvfgi áður upp á líf og dauða—og iðrast eptir pvf.
Jeg imynda mjer, að pað myndi nú samt ekki
hryggja mig sjerlega mikið, pó að niðurstaðan yrði
hin sama í J>essu einvígi okkar og hún varð f hinu
einvíginu. Kunnið pjer að berjast — með öðrum
vopnum en verjulausu skilmingasverði?“
„Þjer skuluð komast að raun um, að jeg kann
J>að“, sagði Bostock. „Jeg byst við að markið á
andliti mfnu eptir högg yðar sjáist J>ar fyrst um sinn,
en jeg mun ekki hugsa um J>að framar ef injer tekst
að gera enda á lffi yðar“.
„Markið á andliti yðar er ljótt“, sagði Granton.
„Jeg verð að játa, að mjer varð skapfátt af að sjá
yður inni í herbergi ungrar stúlku, sem bæði jeg og
mfnir hafa hið mesta álit á. Og þjer eruð reglulegt
prælmenni, eins og pjer vitið“.
Bostock ypti öxlum og sagði: „Það er óþarfi að
eyða tlmanum í að kalla hver ann&n illum nöfnum“.
Hann var nú eins rólegur eins og hann hefði að eins
verið að ræða um eitthvert smá-atriði viðvíkjandj