Lögberg - 03.06.1897, Blaðsíða 6

c
LÖGBERO EIMMTTJDAGIIS’TS’ 3. JUNÍ I8'J7.
Islands frjettir.
Rvlk, 1. rnoi 1897.
Síðara meiPyrðamálið og skaða-
bóta—tveim málum steypt saman—
í>orvaldar lögroglupjÓDS Björnssonar
möti ábyrgðarmanni ,,Fj. konunnar“
var dæmt fyrir bæjarþingsrjetti í
fyrra dag, af landritara Jóni Magnús-
syni sem settum dómara í J>vl, með
Jjeim úrslitum, að ábyrgðarmaðuiinn
- ar dæmdur í 40 kr. sekt (til vara 15
d fra einfalt fantrelsi) ogr til 30 kr.
niálskostnaðarútláta, en átalin ummæli
ilærnd dauð ojr órnerk. Skaðabóta-
krafa eifri til jrreina tekin, með því að
erifrinri skaði væri sannaður.
tessa viku, frá þvl priðjudag—
miðvikudag, hefur verið töluverður
hfli hjer áinn-nesjum, af vestaDgöngu,
vænum fiorski og stútung, en farið J>ó
mikið að draga úr pví aptur; mjög
dauft hjer í gær. Svo var mikill afla-
hugur í Akurnesingum, pegar Vesta
kom J>ar, á rniðvikudagskveldið, að
par fjekkst ekkert fólk til uppskip-
unar, og varð að senda eptir verkaliði
hingað I f>ví skyni.
I>ilskipa-afli góður enn, J>a& menn
til vita, og hjar kominn mikill fiskur
á land úr peim frá f>ví pau fóru fyrst
út, og liann mikið vænu yfirleitt. T.
d. voru 2 skip Th. Thorsteinssons bú-
in að fá á páskuin samtals 24 000 (7—
8 skpd. úr hverjum 1000 fiskum,—
vænleikinn pað), og hákarlaskip hans,
„Matthildur,“ fengið, er hún kom slð-
ast, samtals 176 tunnur.
Bátur fórst I fiskiróðri af Akra-
nesi miðvikudaginn 28. f. m., með 3
mönnum, or drukknuðu allir: formað-
urinn, Guðmundur bóndi Guðmunds-
son í Lambhúsum á Skipaskaga, at-
orkumaður mikill og nefndarmaður,
allvel efnaður, 54 ára að aldri; Ólafur
Pálsson, húsmaður á Skaganuro, dó
frá konu og 2 börnum ungum; og
Teitur Björnsson, bóndi í Leirárgörð-
um, ungur maður og efnilegur búhöld-
ur. Veður var hvasst, en djarft hlað-
<ð, ef til vill, pví afli var mikill á
Skaganum pann dag, Dybyrjaður.
Rvík, 5. maí 1897.
Norðanveður, mjög snarpt og
með miklum kulda, hefur staðið hjer
s’ðan á laugardagskveld; snjó hlaðið
á fjöll til muna og fest í byggð sum-
staðar.
Tvö skip frönsk rak hjer upp á
höfninni f rokinu aðfaranótt sunnu-
dagsins, annað, fiskiskútu, f Sölvhóls-
vör, en hitt, spítalaskipið, St. Paul að
nafni, í klettana niður undan Klöpp f
Skuggahverfi. Tilraunir voru gerðar
að ná St. Paul á flot aptur, af Heim-
dellingum einkanlega, fyrst á sunnu-
dtginn og síðan aptur í gær af f>eim
oar Jiði frá herskipinu franska, en á-
rangurslaust. \ erða J>ví bæði skipin
að strandi.
St. Paul var ætlað að smala sam-
an veikum mönnum af fiskiflotanum
franska hjer við land og Aytja til
hafna til sfiítalavistar á landi eða ann-
arar hjúkrunar. Hafði í pvf skyni 6
sjúklingarúm, og ymsan hjúkrunar-
útbúnað; sömuleiðis var bænahús á
skipinu með pryðilegum frágangi.
Var skipið allt mjög svo vandað að
öllum frágangi. Það var kostað og
gert út af guðsþakkafjelagi frönsku
og með almennujn samskotum f>ar;
byrjaði f fyrra á f>vf, að senda sams-
konar skip til Newfoundlands, St.
Pierre; og hreppti J>að söinu forlög
par eins og St. Paul hjer.
Hjeraðslæknir settur í Vopna-
fjarðarlæknahjeraði frá ft. f>. mán.
læknaskólakand. Jón Jónssou (frá
Hjarðarho'ti).
Enn frjettust 2 mannalát frá
Khöfn með síðustu ferð: frú Jófrfðar
Guðmundsson, ekkju Jóns heit. Guð-
mundssonar, kaupmanns í Flatey, en
dóttur Sigurðar heit. Johnsen, kaup-
manns par; og stúdents Arna Bein-
teins Gfslasonar, Magnússonar, heit
kennara við Reykjavíkurskóla. Hau
dóu bæði úr brjóstveiki.
Iívlk, 8. maí 1897.
Sigurður hreppstjóri og s^slu
nefndarrnaður Guðmundsson í Iljörsey
á Myrum drukknaði 1. p. m. við 5.
mann á bát á heimleið úr kaup-
stað, Straumfirði (frá spekúlantsskipi
norsku). I>að var um kveldið, er norð-
anveðrið var að ganga upp, en alfært
pó, og skilja menn eigi vel, hvað
grandað hefur. Ilafði sjezt til báts-
ins frá Knararnesi heim undir eyna.
Hinir 4, sem drukknuðu, voru: Beni-
dikt, ráðsmaður hjá Halldóru Guð-
mundsdóttur í Hjörsey, ekkju Jónat-
ans heit., er par bjó lengi, en systur
Sigurðar hreppstjóra, er nú drukknaði,
dugandi maður, um fertugt; Guðjón,
námspiltur hjá Pjetri söðlasmið I>órð-
arsyni í Hjörsey, og 2 vinnumenn frá
Skíðsholtum: í>orgeir og Egill. Allir
voru peir fjelagar ókvæntir, nema
Sigurður, er lætur eptir sig ekkju og
eina dóttur barna upp konuiM.
Að Sigurði heitnum vai- mikill
mannskaði. Htnn var valinkunnur
myndarmaður, íhugasamur atorku
maður, búhöldur góður og mikið vel
efnaður.—Isnfold.
ísafirði, 27. febr. 1897.
Tíðarfar.— Síðan sfðasta nr. blaðs
ins kom út hefur dyngt niður kynnstr-
um af snjó, og hvívetna gert ófærð
mestu; menn, sem fyrir fáuin dögum
komu yfir Breiðadalsheiði, voru t. d.
9 tíma á milli bæja, sem annars er að
eins 1—2 tíma leið.—Síðustu dagana
stálharður norðangarður.
Aflabrögð enn fremur treg, enda
verið sjaldgjöfult.
ísafirði, 15. marz 1897.
Tíðarfar. Framan af góu var óhag-
stæðasta tíð, sffelldir sujóar og storm- j
ar, en sfðustu vikuna aptur á móti
blíðasta og hagstæðasta tíð.
Orðið úti. Skrifað er af Langa-
dalsströndinni 5. p. m.: „Ny skeð er
frjett lát Pálma bónda Pálmasonar í
Hraundal; hann fór á stað með Hall-
dóri Melsteð sunnudaginn 21. f. m.
frá Ilraundal kl. 8 um morguninn, og
ætlaði að fylgja houum nokkuð á leið
yfir Óieigsfjarðarheiði; en pá skelldi
á byl, um eða fyrir bádegið, og hjeldu
meun, að Pálmi hefði haldið af norð-
ur; en á priðjudaginn næsta kom
hundur Pálma heim að túni í Hraun-
dal, en hljóp svo aptur til fjalls; en
með pví að veður var J>á ófært, gaf
ekki að leita fyr en 2. marz, er leitar-
menn fundu Pálma örendan, liggj-
andi undir vörðu, á rjettri leið, á svo
nefndri Borg. — Um Halldór hefur
ekki spurzt; en likindi ti) að Pálini
heitinn hafi ekki við hann skil-
ið, fyr en honum var hjer um bil
borgið.
Pálmi heitinn Pálmason í Hraun-
dal var sonur Pálma heitins Árnason-
ar á Bæjum (-J-1896). ílann lætur eptir
sig ekkju og 4 börn, 2 syni og 2 dæt-
ur, öll fremur efnileg talin, og eru 2
peiira um tvítugt, en tvö fyrir innan
fermingu.
Afl tbiögð hjer við Djúpiðeru nú
yfirleitt fremur óveruleg uin tíma,
nema góðfiski, er skelliski er beitt; en
hann hafa fáir.
ísafirði, 6 apríl 1897.
Tíðarfar. Síðan slðasta blað voit
kom út, hefur haldist fremur óstöðug
tíð, ymist norðan hvassviðri með hrlð-
arbyljum eða logn. í dag og í gær
sunnan hvassviðri og hláka.
Aflabrögð hafa verið mjög treg
hjer við Djúp. nokkra undan farna
daga.
ísafirði, 5, maf 1897.
Tíð var fremur óstöðug hjer vestra
mánuðiun sem leið, en veðráttan pó
yfirleitt mild, ucz 1. p. m. skellti á
ofsalegum norðangarði, og dyngdi
niður allmiklum SDjó.
Aflabrögð hafa að kalla engin
verið við Djúpið síðan á páskum,
nerna nokkur reita hjá sumum skip-
um í Bolungarvík, enda hefur hrogn-
kelsaaflinn svo að sogja algerlega
brugðist í vor.
Drukknun. í norðaDgarðinum
1. p. m. vildi pað slys til á pilskipinu
„Nordkaperen“, skipstjóri Páll Ilall-
dórsson, að skipið varð fyrir áföllum
svo miklum, að sjór gekk yfir pað
hjer fyrir utan Djúpið, og fór pá einn
hásetanna, unglingsmaður frá Breiða-
firði, Björn Jóhannsson að nafni, út-
byrðis, og drukknaði, og ýmsir fleiri
af skipverjum voru mjög hætt komnir.
— Þjóðv. ungi.
Rvfk, 11. maf 1897.
í norðanrokinu, sem nú hefur
staðið á aðra viku, hafa strandað sex
fslenzk pilskip (fiskiskip) fyrir St.rönd-
um. Eitt af peim, Draupnir frá Eyja-
firði (eigandi Chr. H ivsteen) fórst á
Barðsvík með allri skipshöfninni 12
manns. Hin strönduðu á Hornshöfn,
og átti Asgeir kanpinaður Ásgeirsson
Hest peirra. Af Bíldndal vantaði prjú
af skipum kaupmanns P. J. Thor-
steinssons.
Hvalveiðaskip hefur farizt milli
íslands og Færeyja, sein hjet „Jarlen“
(gufuskip) tneð 32 mönnum, og var
eigandinn á pvi, Amlie hvalveiða-
maður.—Fjallk.
Ef ■ 3
þjer eruð að
hugsa um að
fá ykkur
Bicy cí e
Komið og tal-

r"‘—’
\ Cran'p&A v -itip. -
\coiip, \ \ »
\\ v \
c —■ > I ■. n. u - Jk * • - A / -rn.i

DTA RJi HTBA, D V&j * WT
uíiJúII liyjWZL, COMPl.Ajyi
A Suro, SaTo, O' fHr < urc í.-r tl.oso
tl'biibiv.'h Í3

(punnY dattk\) j
Uscd Internr.lly nnd J'x*< aVy.
Two F'zpf, C*>c. nrd Wc. 3v>tt!c»s.
V4°w 'VH'Vr’ v 42>
±
4>
w-
•fí*-
0. Stephensen, M. D„
473 Pacific ave., (þriðja hás fyrirnefian Isahe)
træti). Ilann er að finna heima kl 8—loM
m. Kl. 2—4 e. m. og eptir kl. 7 á kvöldin.
ið við mig,
það borgar
sig.
B. T. Bjornson.
ÍSLENZKUR LÆKNIR
Dr. M. Halldorsson,
Stranahan & Hamre lyfjabúð,
Parlc Jiiver% — — — N. DaJe-
Er að hitta á hverjum miðvikudegi i Grafton
N. D,, frá kl. 5—6 e. m.
Thompson & Wing
-VIE JEi ZILTT JVC EIST JST.
Crystal,
N. Dakota.
Vöru-upplag vort er nú fullkomið í öllum
deildum. Og við seljum allar vörurnar með
533
Lægra verdi en nokkru sinni fyrr.
Og allir góðir viðskiptamenn geta fengið
láli til haustsins.
Við viljum gjarnan kaupa ULLINA ykkar með
hædsta markads-verdi mót vörum, og jafnvel
borga nokkur cents fram yfir markaðs-verð ^
tekið er út í ullar-flannelum, og eru þau þó ódýraú
en nokkuð annað.
H. B. Hanson og Magnús Stephcnson verða hjer
til að afgreiða ykkur.
Thompson & Wing.
536
Jafnvel þó hanö hefði nú getað skorast undan pess-
um kynlega bardaga, sem hann var pannig neyddur
út I, pá hefði Blar.d engu að síður ráðist á hann með
hníf eða pfstólu, og hann hefði orðið að berjast til
að verja lff sitt. 1>Ó hann hefði nú skotið Bland
niður eins og óargadýr, pá hefði pað verið neyðarúr-
ræði, og erfitt að gefa nægilega skyringu um, pví
hann gerði pað — og auk pess hefði hann pá ekki
hildið loforð sitt, sem hann hafði stofnað sjer í bættu
til að uppfylla. Nei, hann hafði lagt drengskap
sir.n við í pessu máli, og hann hlaut nú að halda
áfram í gegnum petta til eDda. Degar öllu var á
botninn hvolft fannst honum, að pað gera ekki svo
mikið til hvað af honum yrði. Honum fannst að
pað gera ekki suo mikinn mun, hvort lff hans endaði
parna á pessum óyndislega stað, við hnffstungu vit-
stola manns, eða einbversstaðar langt f burtu úti f
horni veraldar að tveimur, tíu eða tuttugu árum
liðnum. Undir öllum kringumstæðum ætlaði hann
nú að hætta á, hver sigurinn bæri úr bytum í pessari
viðnreign.
Granton lagði síðari hnífinn aptur á borðið og
tók pann, setn hann hafði fyrst skoðað.
„Mjer virðast peir vera báðir góðir“, sagði hann;
„en ef jeg á að velja um, pá kys jeg pennan“.
„Gott og vel“, sagði Bland, og beygði sig sfðan
áfram og tók hinn hnffinn af borðinu. £>ó hann væri
vitfirringur, pá var hann eins rólegur eins og hann
væri á skilminga-skólanum að segja námsmeyjunum
541
að vita hvor yrði hinum yfirsterkari. 8vo gerðu
J>eir voðalegan rykk og losnuðu hver við annan, og
hrukku aptur á bak nokkur fet, til að uiidirbúa sig
undir njttt stökk hver á annan.
í>egar peir hrukku aptur á bak tók Granton
eptir pví (skilningarvit hans virtust hvassari en vant
var og hann veitti öllu nákvæma eptirtekt), að stað-
urinn, sem peir höfðu valið til að leikapenna sorgar-
leik á, var ekki sem bezt valinn sem leiksvið fyrir
hann. Kofinn skalf eins og hann hafði sjeð hús
skjálfa í löndum, par sem jarðskjálptar geta komið
fyrir á hverjum degi og koma fyrir nærri daglega;
borðin mörruðu og stundu eins og pau spáðu slysi.
I>að hrykti hátt í gluggaræflinum. £>ó skrítið væri,
pá minnti skröltið í glugganum Granton á skröltið f
„castanet“- um, í „castanet“-unum sem stúlkau haffi
leikið á hinn minnisstæða dag í Seville, tatara-stúlk-
an, er verið hafði orsök til miskliðsins milli nauta-
bardaga-mannanna, sem áður hefur verið getið. Sá
sorgarleikur allur rann einhvern veginn ljóslifandi
upp fyrir honum aptur, með peirri breytingu að eins,
að hann og Bland virtust vera komnir par f staðinn
fyrir nauta-bardagamennina, og tatara stúlkan virtist
hafa fengið audlitsfall og hið Ijósa hár Fidelfu
Locke.
t>essi ímyndun kom og hvarf á einni svipstundu
—á pví augnabliks hlje, sem varð pangað til hinir
tveir fjandmenn gripu aptur saman. l>eir færðu sig
aptur varlega nær hver öðrum; skyndilega stukku
540
fólu andlit peirra voru andspænis hvert öðru, e0
hinir miklu hnífar peirra glönsuðu yfir höfðum peirr*
pegar birtunni af hinum ósandi lampa brá á pá, og
kofa-skriflið hristist svo, að pað virtist velta undir
fótuin peirra eins og skip í ósjó.
Granton var sterkur maður, með hraustan og
heilbrigðan líkatna- Hið æfintyrafulla líf hans hafði
aldrei verið samskonar Iff og slarkarar lifa, og all*
lfkams-afl hans var vanið og temprað eins vel og
unnt var. En hann fann, að Bland var voðalegur
mótstöðumaður. Hinn magri lfkami hans virtist
vera eins seigur og liðugur eins og skrokkurinn á
panperdýri. Tak hans utan um úluliðinu á Granton
var pví líkast sem par væri kominn hnikktur hring'
ur úr slegnu stáli. £>að var Granton í hag, að haiiO
var pyngri, og f fyrstu atrennunni hafði honum tek-
ist að hrekja mótstöðumann sinn aptur & bak með
punga sfnum; en hið óvanalega fjaöurmagn í Jíkafflt*
Blands hjálpaði honum til að ná sjer eptir áhrifin
hinu fyrsta áhlaupi og halda sjer á stöðvum sfnum A
gólfinu. í nokkrar sekundur, sem peim fundus4
heilar aldir, bifaðist hvorugur úr sporunum; peif
horfðu hver á annan eins og grimm djfr og hangdu
hver á öðrum. í hinni geigvænlegu pögn heyrð*
Granton úrið sitt ganga og skvampið f vatninu undir
borðunum, sem peir stóðu á. Hann sá á pilinu fraffl'
undan sjer hina hræðilegu, afmynduðu skugga
peim sjálfum—tvær afmyndaðar lfkingar, er vorU
gvipaðastar pvf að tveir djöflar væru að fljúgast á til