Lögberg - 30.09.1897, Side 3

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 30 SEPTEMBER 1897,
3
Framfarir í Dauphin-
laiulinvi.
Nú er lokið að leggja viðbótina
við Daupliin-járnbrautina (um 25 míl
ur)i n®r brautin pví nú norður að
Winnipegosis-vatni, J>ar sem Mossey-
úin (Mossey liiver) fellur í pað. Það
er búið að mæla út bæjarstæði við
inynnið á Mossey-ánni, við. endann á
brautinni, og ymsir búnir að kaupa
sjer par lóðir og farnir að byggja sjer
þar hús. Bær pessi við ond
ann á járnbrautinni nefnist TVinni-
peyosis, og lilytur að verða talsvert
stór bær, pví skip, sem rista um 10
fet, geta farið inn í ána og lagst rjett
fram undan bænum, svo pað liljóta að
verða allmiklar siglingar til hans.
Winnipogosis-vatn er um 150
mílur á lengd og gengt stórum skip-
utn. Fiskiveiði er ágæt í pví, og
Hokkuð af góðu timbri meðfram pví.
heir Hanson bræður á Gimli seldu
Mr. Hugh Armstrong, fiskikaupmanni
f Portage la l’rairie, gufubát sinn
i)Osprey“ fyrir nokkru síðan og ílutti
tann bátinn til Winnipegosis, og á
kann að ganga til fiskiveiða og flutn
lnga á vatuinu. Svo er og ráðgert, að
byggja fleiri en eitt gyfuskip í vetur
til siglinga um vatnið að sumri.
Nokkrir íslendingar frá Selkirk og
Nyja-íslandi eru pegar komnir vestur
til Winnipegosis og ætla að stunda
fiskiveiðar í haust og vetur fyrir Mr_
Armstrong, par á meðal Mr. Jóhannes
Bannesson, sem vCrður uinsjónarmað-
ur við veiðar pessar.
Maður einn frá Ontario-fylki
keypti' 1 sumar tiinburhöggs-leyfi á
allmlklu svæði við norðvestur horn
Vatnsius, og ætlar að koma par upp
ttiikilli sögunarmylnu. Hann lætur
^ggva par timbur I vetur fyrir
^ylnu sfna.
Eins og kunnugt er, renna árnar
1 Svvan River-dalnum í Swan Lake, o»
. . °
ur nefndu vatni rennur á út í norð-
vestur hornið á Winnipegosis-vatni.
Bað er pví nú opuaður vegur til
Svvan River-dalsins (sem peir S.
Ohristopherson, Magnús Paulson og
Thorgeir Símonarson skoðuðu í sum-
ar)> pannig, að inaður getur farið með
Járnbraut til hins nyja bæjar, Winui-
Pegosis, og paöan vatnsleið norður til
Svvan Lake. Jín svo verður einnig
liægt að fara landveg frá bænum
Dauphin til Swan River-dalsins innan
skamms, pví nú er verið að leggja ak-
braut pangað, sein búist er við að
Verði lokið við í haust.
eins 0.028 á moti vatni, par sem
mergurinn í ylli viðnum — sem er
hið ljettasta efni er menn áðnr pekktu
—vigtar 0.09, hreindyrshár 0.1, og
korkur 0.24. Menn hafa notað kork
í björgunarfæri á sjó, pó hann hafi
að eins tíotkrapt er nemur 1 á móti
5, og hreindyrshár, sem hefur flot-
krapt er nemur 1 á móti 10, par sem
mergur sólarblómsins hefur flotkrapt
er nemur 1 á móti 35.
Ymislegt.
I>að er sagt að hið ljettasta efni,
Sem menn pekkja, sje mergurinn í
s<51arblóminu ( sunflower), er vigtar að
KRABBAMEIN LÆKNDÐ.
Ilinn 8. p. in. flutti blaðið „Tlie
Winnipeg Daily Tribune“ pá fregn,
að maður einn, Peter Gauthier að
nafni, sem heima á í St. Agathe hjer
skammt fyrir sunnan Winnipeg, hafi
fengið fullkomna lækningu af krabba-
meini, og að pað hafi verið kona ein
f Mennoníta-byggðinni hjer suðvestur
í fylkinu, sem læknaði hann. Blaðið
segir, að Mr. Gauthier sje bóndi, um
fertugsaldur, að hann hafi áður verið
búinn að fara á báða spftalana hjer (í
Winnipeg og St. Boniface), og að
maðurinn segi, að einir 12 beztu lækn-
arnir hjer hafi skoðað sig og álitið sig
ólæknandi. Blaðið skyrir enn fremur
frá, að eptir ráðleggingum Mr. D. G.
Lowe’s í Union Point hafi Gauthier
farið í Menóníta-byggðina, og að ung
kona ein, Theason að nafni, sem bafi
mikið orð á sjer fyrir krabbameins-
lækningar, hafi farið að reyna við
hann, og að eptir hálfan mánuð hafi
krabbinn farið að deyja og nú finnist
manninum að hann vera orðinn al
heill heilsu. Að endingu getur blað-
ið pess, að pað sjeu fjórar konur f
Mennonita-byggðinni, sem hafi feng
ist við að lækna krabbamein og
heppnast vel.— Vjer höfum nylega
sjeð f öðrum ritum, að bændurnir í
norðurhluta Austurríkis pekki og
noti ineðal við krabbameini, og par
eð Mennonítar (pó peir sjeu pyzkir
að uppruna) eru hingað komnir frá
sljettunuin á Suður-Rússlandi, ekki
all-langt frá landamærum Austurríkis,
er ekki ólíklegt, að pað sje sama
lækninga-aðferðin, sem hvorttveggju
viðhafa. Vjer gátum pess fyrir
nokkru síðan, að prestur einn í Aust-
urriki pættist hafa fundið óyggjaudi
meðal við krabbamoini. Spursmálið
er, hvort allar pessar krabbameins-
lækningar standa ekki f einhverju
sambandi, eða að pað sje sama að-
ferðin, sem lijer ræðir um.
ur stöðugt áfram, og samkeppnin um
að kornast á undan verður æ rueiri og
Verzlunarmaðurinn verður að halda
ef
.".•.<V1Ulll|l)«.,„
Nýrnaveiki læknuð.
VEL ÞKKKTUIÍ GKSTGJAFI SKGIR FRÁ
SINNI REYNZLU.
Hann pjáðist mikið af nyrnaveiki og
meltingarleysi — Leitaði ytnsra
lækninga í langan tfma, en ekk-
ert dugði.
Eptir blaðinu Standard, Cornwall.
Framfara-hreifing heiinsins held-
sínum bletti í fylkiagar röðinni
hann ætlar sjer að ná nokkru eptir
práðu takmarki. Sú aðgæzla, epti
lit og bugsun, sem innifelst í umsjón
armannsstöðu nútímans, leiðir af sjer
mikla líkamlega og andlega áreynzlu
fyrir hiua nymóðins verzlunarmenn
og gerir pá mjög irióttækilega fyrir
vissa sjúkdóma. Dar sem svo niiltið
er undir heilsunni komið í pessari bar
áttu er áríðandi fyrir pá sem vilja
sigra, að verja sig fyrir fyrstu ein-
kennum veikindanna. Ef fyrstu ein
kenni nyrnaveiki og meltingarleysis
oru látin eiga sig verða afleiðingarnar
opt og tíðum hinar verstu, par við
bætist hvernig menn spila með heilsu
sína, með pví að reyna öll möguleg
meðöl, sem gagnslaus eru. Dað er
pví mjög mikilsvert að pekkja jafri
gott og áreiðanlegt meðal og Dr.
Williams Pink Pills. James Maepher
son, greiðasöluhúss haldari í porpinu
Lancaster í Glengarry county hefur
haftgreiðasölu í Lancaster í rnörg ár
og er pví vel pekktur, ekki aðeins
heima í bænum, heldur líka út f frá
f samtali við einn frjettaritara bárust
f tal veikindi hans og hvernig honum
hefði batnað. Hann sagði:—„Fyrir
hjer um bil tveimur árum kom eitt
hvað ólag á öll meltingarfærin. Jeg
varð alltaf annarslagið að liggja í
rúminu. Jeg reyndi margt en batn
aði lítið. Annars varð jeg nokkuð
hress, en pá yfirtók veikin mig aptur
með enn meiri ákafa en áður. l>ann
ig hjelt pað áfram par til að jeg fór
að veikjast í nyrunum, og jók pað
ekki lítið pjáningar mínar. Jeg fjekk
enga hvfld pvf að jafnframt og jeg
fann til veikinda ónota í lifinn, hafði
jeg stöðuga verki f mjóhryggnum
Þegar jeg leytaði til læknis var jeg
orðin æði pjáður, en batnaði pví ögn
í bráðin; en svo pegar jeg hjelt leng-
ur úfram að brúka meðölin eptir fyrir-
aögn læknisins, stóð jeg alveg í stað.
Jeg hafði mikið heyrt látið af Dr.
Williams Pink Pills. Konan rnín hafði
trú á peim og eggjaði mig til að
reyna pær. Mjer pykir vænt um að
jeg Ijet eptir orðum henuar, pví pegar
jeg var búinn úr einni öskju fann jeg
ofurlftinn bata og hjelt jeg pá áfram
að brúka pillurnar par til jeg var orð-
inn alveg heilbrigður. í sumar fann
jeg til sömu veikinnar aptur, og
reyndust mjer pá pillurnar eins og
áður. En í pað skipti pekkti jeg
pillurnar og liafði trú á pví að pær
gætu bætt mjer, og purfti pví ekki
að vera að prófa yms ópekkt og ónyt
meðöl eins og jeg hafði áður gert.
Jeg get bætt pvf við að bæði jeg
sjálfur og Mrs. Macpherson hafa íiaft
mjög gott af brúkun Pink Pills, og
get jeg pví einarðlega mælt með
peim við alla pá er pjást á líkan hátt
og við“.
Dr. Williams Pink Pills lækna
með pví að smjúga inn að rótum sjúk-
dúmsins. Pær byggja upp og endur-
næra blóðið og styrkja taugakerfið,
og reka pannig sjúkdóm úr líkaman-
um. Varist allar eptirstælingar með
pví að gæta vel að, að á hverri
öskju, sem pið kaupið standi nafnið,
Dr. William’s Pink Pills for Pale
People.
AUTHUR P. THORNB, Chattdotte-
Town, P.E.I., says: ‘‘I liavo usod Dr.
Chaso’s Catarrh Cure, and it uot oulygave
relief but mado a permauont curo.”
Dr. Chase’s Catarrh Cure
NEVER FAILS TO CURE
Cold in tlie Head, Hay Fever,
Rose Cold, Catarrhal Deafness,
Foul Breath, Loss of Taste and
Smell, and Catarrh in all its
forms. Ca” Contsins no Oocobp,
Price,25 cents. complete with blower.
Bold by nll dealern, or
Edröamioii, Bates <fc Co., Toronto, Ont.
Peningar til Ians
gegn veði f yrktum löndum.
Rymilegir skilmálar.
Farið til
Tljc London & Catjadiaq Loan
Agency Co., Ltd.
195 Lombard St., Winnlpkg.
eða
S. Clirisfo|ilier.son,
Virðingamaður,
Grund & Baldur.
&
ISJO PATENT- NO PAY-
l’ook ou Patents
Prizes on Pafenfs
200 Inventions IVanted
„AiW o„o Bending Skotoh and Descriptlon mav
quickiy asccrtam, free, whother an invention i's
íonfiai ly.-P.ate2.,ai>Ie- Romniunications ntrictly
coiiíideutial. iees motierate. *
MaRION & MarioN, Experts
TEMFI.B BtHiDIIfi, 185 ST. JUHKS ST., MOITRFIL
Theonlv flrm ..f GRADUATK KNGINKKRS in
ti'O Dominion tranaaoting pateut husiness b,
clusiv. ly. Mentwnthis J’ap'r es.
Gamalmenui ogaörir,
uias pjást af gigt ogj taugaveiklan
æt.tu að fá sjer eitt af hinum ágætu
Dr. Owkn’s Elkctric beltum. Þau
eru áreiðanlega fullkomnustu raf-
mrgnsbeltin, sem búin eru til. Það
er hægt að tempra krapt peirra, og
leiða rafurmagnsstraumiun í gegnuin
lfkamann hvar sem er. Margir ís-
lendingar hafa reynt pau og heppnast
ágætlega.
Menn geta pvf sjálfir fengið að
vita hjá peim hvernig pau reynast.
Þeir, sem panta vilja belti eða
fá nánari upplysingar beltunum við
víkjandi, snúi sjer til
B. T. Björnson,
Box 368 Winnipeg, Man
Nyir
Kaupendur
LÖQBERGS^
fá blaðlð frá byj jun sögunn-
ar „Sáðmennirnir“ til 1. jan-
úar 1899 fyrir eina
$2.00
ef borgunin fylgir pönfun-
inni eða kemur oss að kosín-
aðarlausu innan skamms.
Þeir sem ekki haía pen
inga nú sem stendur geta
eins fengið blaðið scnt tii
sín strax, og ef þeir verða
búnir að borga $2.00 tím-
anlega í haust fá þeir sömu
kjörkaupin og þótt þeir
sendu borgunina strax, en
annars verður þeim reikn
að blaðið með vanalegu
verði.
185
*ar stofa latrar, sjálfselskufullrar og að lfkindu
uPplystrar konu.
Greifafrúin sjálf var engin mótsögu við pes
Ul9urstöðu. Uún sat á mjög lágum stól og teyg
®turnaj aein jlún jiafflj moi-frunskó á, yfir að viðt
® áinum, sem logaði glatt á arninum. Hún hjelt
riiariti, og geispaði á meðan liún var að blaða í p,
j Ún Var ekki eins holdug eins og inaður skyldi ha
^yndað sjer af hinum kvapalegu og rauðlitu?
^’hnum hennar. Augu hennar voru dauf og svef
k- Kona pessi var persónugjörfingur svefns c
keispa.
u IIún leit npp, og sneri sjer letilega við í stóh
Ql> til að atliuga hvernig dimmdi í loj>tinu úti fyr
lQurn tvöföldu gluggum.
k »Ó! Hvenær ætli kveldverðar-tíminn ætli u
0rr>a?“ sagði hún upphátt við sjálfa sig á írönsku.
u . lijett um leið og hún sleppti orðinu, hætti sön|
ortnn í klukkum á sleða, sem kom akandi að húsin
S stanzaði snögglega úti fyrir stofugluggunuin.
breifafrúin stóð strax á fætur og gekk a
Þeglinum ofan við arinhilluua. Hún lagfærði hí
jjj.j °K rjetti við silkiflöjels-húfu, sein hún hafði
ðlnu sem að jafnaði hallaðistápví. Hún horfi
^ ^ynd sína í speglinum vantrúarlega, eins og ekl
aur &staBðula«st- Hún sá par liið uppbólgna, rauð
jjj. ht miðaldra konu, sem gefin er fyrir að láta epti
Uru smá girndum sfnum.
A meðan hún fjekkst við petta ávaxtarlitl
192
„Já, hann gipti sig í gær“, svaraði Steinmetz,
Pjer voruð ekki viðstaddur!“ sagði greifa-
frúin ineð upplyptum höndum.
„Auðvitað ekki, fyrst jeg var lijer“, svaraði
Steinmetz.
Greifafrúin byrjaði á reglulegri ræðu um pað,
hvað pað væri svívirðilegt að giptast öðrum en
landa sínum. Rödd liennar var bitur og orð hennar
voru allt að pví skammayrði. Þar eð pað var auð-
sjeð, að Steinmetz var ekki að hlusta á hana, pá
sneri hún máli sínu sjerílagi til baróns de Ghauxville.
Steinmetz stóð í sömu sporunuin dálitla stund,
en svo sneri hann sjer að lvatrínu, án pess að líta á
hana, og sagði:
„Það er hættulegt fyrir yður, að vera inni í
þessari heitu stofu í pessurn loðklæðum“.
,,Já, pað er satt“, svaraði Katrín fremur veiklu-
lega. „Jeg ætla að fara frain og klæða mig úr
peim“.
Steinmetz opnaði hurðiua fyrir Katrínu, en leit
ekki framan í hana.
XVI. KAPÍTULI.
I’UNNI KNDINN Á FLKYGNUM.
„En jeg verð að játa að jeg skil ekki, hvers
vegna ekki má kalla mig prinzessu Alexis—það er
ekkert við nafnbótina, sem maður þarf að skammast
181
„Var pað Karl Steinmetz?“ sagði ChauXville.
„Já,“ svaraði Vassili með sama sjerlega brosið á
andlitinu; „pað var Karl Steinmetz“.
„Og er petta allt, sem pjer getið sagt mjér?“
sagði Chauxville og gaf nákvæmar gætur að andliti
fjelaga sfns.
„Svo jeg sje alveg hreinskilinn við yður,“ svar-
aði Vassili, sem hafði aldrei verið fullkomlega hrein-
skilinn við neinn mann á æfi sinni, „petta er allt,
sem jeg vil segja yður“.
Claude de Chauxville kveikti í sfgarettu, og gaf
eldspytunni miklu meiri gauin en nuuðsyn virtist til.
En að pví búnu sagði hann stillilega:
,,I rinz 1 aul er vinur minn, og paö getur verið
að jeg dvelji hjá honuin um tfma í Osterno“.
Brosið á andliti Vassili’s varð vingjarnlegra, og
hann sagði með mestu hægð:
„Ekki pó á meðan Karl Steinmetz er par &
slóðum“.
„Það má vera, að hinn sluDgni Karl Steinmetz
verði fluttur á annan stað, par sem hann gerir
meira gagn,“ sagði Chauxville. „Það er nú kominn
nyr spæll í pýzka hjólið hans“.
„Ó!“ sagði Vassili.
„Já, prinz I’aul er f pami veginn að gijitast. ...
ekkju Sydney’s Bainborough,“ sagði Chauxville.
„Sydney’s Bamborough,“ át Vassili eptir hugs-
andi, og lýsti svipurinn á hinu fríða andliti hans al-
gcrðu sakleysi. „Jeg hef heyrt nafnið áður“,