Lögberg - 02.12.1897, Blaðsíða 5

LÖGBBRG FIMMTUDAGINN 2 DESEMBER 1807
5
að einsura helmingi raannfleiri. Eoska
biskupalejra kirkjan hafi llka skoftun
á sakraraentunum eins oglút. kirkjan.
— Vantrúarmenn spyrji, hvernigr p«R
sje mögulegt aö allar pær púsundir,
sem ú hverjum helgidegi hafi verið 11
altaris ura allar liðnar aldir, hafi getað
orðið hluttakandi í holdi og blóði frels-
arans, og par sitji vantrúin föst í mis-
skilningi sjúlfrar sln. Kristur hafi ekki
samskonar likaraa eptir upprisuna og
hann hafðl fyrir hana. Ilann bafi gef-
ið boðið: „Farið og boðið lærdóminn
og jeg mun verða með yður til dag-
anna enda“, eptir upprisuna. Ef mei n
meðtaki altaris-sakramentið og trúi,
pá sje ekki erfitt að trúa pvl að Krist-
ur sjálfur sje nálægur í kvöldmál-
tiðinni. humir, sem segist vilja veia
kristnir, vilji vera lausir við altaris-
sakramentið. En Krislur 11 fi álitið
pað nauðsynlegt ogpví verði menn að
lialda pvi. Náðarraeðölin sjeu upp-
spretta bins andlega llfs, og pað sje
um að gera að halda sjer við upp-
sprettuna.—- Einn leikmaður sagði, að
kenning Isl. kirkjunnar væri,að sá,sem
neytti kvöldmáltiðarinnar óverðugur,
gerði pað sjer til dóins. Spurði, hvað
mikla trú og hvað mikla iðrun pyrfti
til að neyta hennar rjettilega. Einn
presturinn svaraði, að pað pyrfti iðr-
un og trú, en hv&ð mikið, sje fyrir
guð einn að dæma um. Menn ættu að
nota petta náðarraeðal, ef peir að eins
vissi hjá sjer af iðrun og trú, grípa æt ð
tækifærið til að rlfa sig frá syndinni.Að
aðvarandi hliðinni—ábyrgðinni, sem
menn bökuðu sjer með pví að neyta
kvöldmálttðariunar óverðugir — heíði
of mjög verið haldið að Islenzku
kirkjufólki. Hver sá, sem gangi til
guðsborðs algerlega iðrunar- og trúar-
laus—að eins til að uppfylla kirkju-
legan vana — hann eti og drekki sjer
til fordæmingar. En að forsótna að
neyta altaris-sakramentisins af pvf, »ð
iðrun og trú sje ekki nógu sterk, eða
blða eptir að iðrunin og trúin verði
sterkari, sje algerlega rangt. Altaris-
sakramentið styrki trúna. Að áminn-
ing postulans (um að ganga verðugur
til guðsborðs) sje vafalaust misskilin
af mörgum. I>að sje ekki meiri á-
stæða til að tala um misbrúkun alt-
aris-sakramentisins, en uin misbrúkun
sklrnar-sakramt-ntisins.. Margir Islend
ingar skoði hið sfðarnefnda I raun og
veru ekki sem sakramenti, pó pað sje
jafn heilög athöfn og hin. Menn baki
sjer ábyrgð og dóm með pvl að hafna
guðsorði, eða misbrúka pað sem bezt
og helgast er.—Einn leikmaður sagði,
að prestar á ísl. hefðu kennt, að pað
bakaði foroldrum ábyrgð að láta börn
deyja ósklrð. Leikmenn álitu enga
ábyrgð fylgja pvi að helga guði börn
sín i skírninni, en peir álitu að á-
byrgð fylgdi pvl að neyta kvöld-
raáltfðarinnar. Einn presturinn sagði,
að petta sýndi sjúkleilr I trúarskoðun-
um manna, sem yrði að læknast. í
öðru tilfellinu ætti sjer stað hjátrú' j
en vantrú I hinu. Tiú sje allt annað
en tilfinning, en tilfinniog geti haft
áhrif A trú.—l>að geti verið ábyrgðar
hluti að neyta altaris-sakramentisins,
en pað hljóti að vera ábyrgðarhluti
að vanrækja að neyta pess.
Vjer höfum nú gefið ágrip af pví
helzta, sem sagt var á samtalsfundum
pessum, og vonum, að pó ágripið sje
ófullkomið, pá gefi pað lesendum vor-
um all-glögga hugmynd um umræð-
urnar um pau atriði, sem rædd voru,
Og að I pví sjeu allmiklar upplysingar.
Að endingu skulum vjer geta
pess, að sá misskiloingur kom frani
hjá einum inanni, að samtalsfundir
psssir ættu að vera til pess að utar.-
safnaðamenn og safnaðamenn gætu
stælt um alla hluti, sem peira bæri á
milli I trúarskoðunum. En fundirnir
voru einungis samtalsfundir fyrir
8afnaðamenn — til innbyrðis skýring
ar á peim atriðum, sem rædd voru —
og hafa vafalaust náð tilgangi síaum
og verið söfnuðunum til uppbygg-
lngar.
Aukakosningin I Turtle Moun-
tain kjördæmi, hjer I fylkinu, fór
pannig, að Mr. Johnstone náði kosn-
ingu með um 150 atkvæðum urofram.
Mr. Johnstono bauð sig fram sem 6-
háður öllum flokkum, en konserva-
tivar tilnefndu hann sem pingmanns-
efni sitt. Hann tilheyrir Patróna-
fjelaginu, svo Patrónar telja sjer hann
einnig að llkindum. Bindindismenn
fengu Mr. Johnstone til að undirskrifa
skjal pess efnis, að hann skyldi flytja
mál peirra á pinginu og styðja mál
peirra hvívetna, svo peir geta einnig
talið sjer hann. En hvað sem öllu
pessu s&msulli llður, pá má telja víst
að hann styðji apturhaldsflokkinn á
pingi, enda studdu peir hann af al-
efli til að ná kosningu. Mr. Hngh. J.
Macdouald hjelt ræður i kjördæminu,
en pað var I rauninni allt annað sem
reið baggamuninn. Þingmaður
frjálslynda flokksins, Mr. Hettle heit-
inn, fjekk að eins 23 atkvæði umfram
viðslðustu almennu kosningar, og var
hann pó miklu vinsælli maður en Mr.
Nichol, pingmannsefni flokksins við
pessa síðustu kosningu. Mr. Nichol
neitaði að undirskrifa skjal pað, er
bindindismenn vildu láta hann skrifa
undir (sem Mr. Johnstone undirskrif-
aði), svo peir urðu á móti honum. Ur-
slit kosningar pessarar eru pvt engin
vonbrigði fyrir frjálslynda flokkinn,
og hafa alls enga pýðingu i pá átt að
hann sje að tapa fylgi hjer I fylkinu.
Detta er llka eina kjördæmið (af 5),
sem flokkurinn hefur tapað siðan hin-
ar ahnennu kosningar fóru fram, svo
hann er full sterkur í pinginu enn.
Kvennfjelag 1. lút. safnaðar,
hjer 'l bænum, hafði heimboð I húsi
Mrs. W. H. Paulson, á Elgin avenue,
miðvikudagskveldið 21. f. m., og var
Miss Ólafía Jóhannsdóttir heiðui-s-
gesturinn við petta tækifæri. Sam-
komu pessári verður frekar lýst
í næsta bluði. — Slðastliðið föstu-
dagskveld höfðu fulltrúar hinna
ýinsu bindiudisfjelaga hjer í bænum
heimboð I húsi Mrs. T. E. Morden, að
484 Nellie stræti, og voru par saman-
komnir um 70 gestir, enskumælandi
fólk og íslendingar, er boðið liafði
verið pangað til að sjá og kynnast
Miss Ólafíu sem fulltrúa bindindis-
fjel. á íslandi. Mrs. Wallace, forseti
kvenna kiistil. bindirdis sambai dsins
hjer I bænum, gerði gestunum Miss
Ólafíu k unnuga með snoturri ræðu,
sem hún svaraði með heppilegri ræðu
Síðan afhenti MissRobins henni rauðu
rós með hvítum böndum, sem er ein-
kenni ungra kvenna kristil. bind sam-
bandsins, og voru par áorð sem pýða á
Sslenzku: „Ástar kveðja frá Winni
peg ungra kvenna kristil. bind -sam-
bandinu, I nóv. 1897“. Stázstofaní húsi
Mrs. Morden var prýdd á ýmsan hátt,
par á meðal með flaggi „Hvítaband-*-
ins“ (hvitum krossi á bláum grunni) I
heiðurs skyni við Miss Ólufíu, sem
leiðandi meðlim I pví bindindisfjelagi.
Á eptir var ágætur söngur og hljóð-
færasláttur, og stðan hressingar. Allir
skemmtu sjer vel fram til kl. 11, að
hver fór heim til sln. Miss Ólafía var
I skautbúningnum islenzka, og pótti
fólki hann bæði fallegur og pað eiga
vel við, að hún var í bonum við petta
tækifæri.—Síðastl. laugardagfór Miss
Ólafía til Selkirk, og par hafði hún
fyrirlestur á mánndairskveld. Frá
Selkirk lsgði hún af stað á priðjudrg
áleiðis til Nýja íslands, til að heim-
sækja ættingju, og dvelur par nyrðra
um stund.
Winnipeg, 23. nóv. 1897.
A. R. McNichol E-q., Manager
Mut. Reserve Fund Life Ass’n,
Winnipeg, Man.
Kæri iierra: —
Hjer með votta jeg Mutual Re-
serve Fund Life Association mitt
innilegasta pakklæti fyrir umyrða
laus og fljót skil á lífsábyrgð manns
íns mln sál., Jónasar Guðmundssonar,
samkvæmt llfsábyrgðar skýrteini hans
nr. 142 170; ennfremur fynr að borga
$10O af npphæðinni fáum dðgum ept
ir andlat hans, pegar mjer lá mest á
—Nú hef jeg meðtekið alla upphæð-
ina, $1,000, í gegnum umboðsmaBri
yðar, Mr. Chr. Olafsson, áður en hún
jell í gjalddaga, samkvæmt regluin
jelagsins. Með kærri pökk til yðar
og fjelagsins, er jeg yð»r einlær,
Margrjet Guðmundssoií.
P. S. — Ef Jónas heitinn Guð-
mundsson hefði keypt Hfsábyrgð f
„Old System“-fjelagi, og borgað sömu
upphæð og haon borgaði til Mutual
Reserve, pi hefði ekkja hans fengið
að eins $550, I staðinn fyrir $1,000
Hagurinn við að hafa llfsábyrgð I
Mutual Reserve Fund Life Associa-
tion, er pvl $450.—Vill nokkur kaupa
patin hlut fytir $2, sem hann fær
kevptan fyrir $1 —Vill nokkur borga
$2 fvrir pann hlut, sem hæirt er að fá
fyrir $1.
Til kjóscndanna í
^ODYR^
HÚSÁHÖLD
Dennan yfitstandand' máuuð
seljum við allskonar húsbún-
«ð með niður settu verði —
Dað sem við seljum sjerstak-
lega lágt eru
RÚMSTŒÐI (sets)
KO.MMÓÐUR og
RUGGUSTÓLAR
Okkur væri sönn ánægja að
verzla sem me.st viðíslend-
inga, pví vjer vitum að vjer
getum gert pá ánægða.
LEWIS & SHAW,
I 80 PRINCESS ST.
Til kjóscndaima í
..WARD 4..
I WINNIPEC-BÆv
Eptir tilmælum margra
kjósenda í 4. kjördeild, hef eg
látið tilleiðast að -refa kost á
mjer sem fulltrúa-efni fyrir
nefnda kjördeild við næstu
bæjarstjórnar- kosningar, og
leyfi mjer þessvegna vinsam-
lega að biðja Menzka kjós-
endur um fylgi sittogatkvæði.
Vegna þess hvað tíminn er
orðinn naumur, býst eg ekki
við að geta sjeð nema fáa
kjósendur sjálfur og vona að
menn misvirði það ekki und-
ir kringumstæðunum.
Virðingarfyllst,
Edward D. Martin.
fSLENZKUR LÆKNIR
Dp. M, Halldorssoa,
Stranahan & Hamre lyfjabúð,
Park River. — — — V. Dak.
Er aS hitta á hverjum miSvikudegi I Graftcm
N. D.,frá kl. 5—6 e. m.
t>«r Sf'tn sá tími cr f nánd, sem
menn á hverju ári útvelji hæfa og
viðeigandi menn, til pess að starfa 1
stjórnarn«fnd pessa bæjar, fyrir sitt
kjördætni, pá viljum við grlpa petta
tækifæri, til pess að draga atliygli
yðar að peiin mnn 'i, sem með sinni
löngu veru I bænum og áhuga peim
sem hann hefur gýnt fyrir einu og sjer
hverju velferðarmáli peasa bæjar, ætti
að eiga sjálfsagt fyigi yðar og aðstoð
við næstn bæjarrftðskosningar.
Mr. William Small er vel
pekktur 1 Wuinipeg 8e.m ópreytandi
mótstöðumaður ails ranglætis og
ópreytandi m ðhaldsmaður sparsetni
ofí dngiiaöar I stjórriaretörfum bæjar-
ins. Við hikum pvl ekkert við að
færa nsfu hans fram fyrir kjósend-
urna i „Ward 4 ‘, vissir um að kosn-
ing hans pýðir—að svo miklu leyfi
sem hann getur að gert — áhugasama
og beiðvirða lúkning starfa hans; að
auki, að við píi höfmn I bæjarráðinu
mann, sem er fær um að framkvæmu
allt, sem honutn ber sem umboðsmað-
ur ykkar, ykkur til sóma og bænum
til hagnaðar.
Gleymið pvl ekki, að I næstu tvö
ár verður varið stórfje frá bæjarstjórn-
arinuar hendi fyrir allskonar er.dur-
bætur I bænum, og svo til pess að út-
búa vatnsleiðslu fyrir bæinn. t>að er
pess vegna skylda fyrir hvern kjós-
anda, að vita hvað hver umsækjandi
álltur vtðvlkjandi pessu stærsta vel-
ferðarmáli bæj&rins, áður en hann
lofar aðstoð sinni og fylgi við I hönd-
farandi kosningar.
Við álfturn að umboðsmaður ykk-
ar I bæjarstjóroinni ætti að ver ri að-
ur, sem væri útvalinn af ykkur sjálf-
um, en ekki sá, sem væri útvalinn af
peim er hefðu sjerstakan hagnað af
kosningu hans.
JACOB BYE,
hettur umboðsmaður.
Gamalmeniii og a'ðrir
mas pjást af gigt og taugaveiklan
ættu að fá sjer eitt af hinum ágætu
Dr. Owrít’s Electric beltum. I>au
eru áreiðanlega fullkomnustu raf-
mrgnsbeltin, sem búin eru til. I>að
er hægt að tempra krapt peirra, og
leiða rafurtnagnsstraumiun I gegnuin
ííkamann hvar sem er. Margir Is-
lendingar hafa reynt pau og heppnast
ágætlega.
Menu geta pvl sjálfir fengið að
vita hjá peitn hvernig pau reynast.
C>eir, sem panta vilja belti tða
fá nánari uppl/singar leltunum við
víkjandi, snúi sjer til
B. T. B.jörvso.v,
Box 368 Winnipeg, Man.
Deir sem vil ja fá sjer „PateDt“
fyrir einhverju hjer I Canada gita
sparað sjer $5 00 með pví að finna
B. T. Björnsson,
ráðsm. Lögbergs.
289
en pegja of sjaldan, á pessum dögum pegar hlutir,
oru opt birtir ranglátlega. C>að er til flokkur mauna,
sem stærir sig af að hann segi alla hluti eins og peir
eru, en vjer vildum að hamingjan gæti að peir lærðu
að halda sjer saraan! I>að er til flokkur manna er
kennir pað, að spaði eigi ætíð að kallast spaði, og
ekkert annað, en peir eiga enn eptir að læra pað
sjálfir, að heimurinn lætur sjer standa á sama um mas
peirra um skóflur.
Karl Steinmetz var maður, sem ætlð byggði áht
sitt á hinura bezta grundvelli — nefnil. reynzlunni,
og húu hafði keunt honum, að djörf fámælska gerði
náui'ganum minni skaða en preklaus mælgi.
I>að var mjög ljett að framfylgja pessari reglu
gagnvart Paul, pví lyndisfar hans sjálfs var pannig,
að honum hætti fremur við að syndga I pagmælsku-
áttina. Hann gerði fáa að trúnaðarmönnum slnum,
og ósKaði ekki að aðrir tryðu sjer fyrir neinu, eins
ogsiður Englendinga er.
„Jæja“, sagði bann, „jeg býst ekki við að hann
dvelji lengi í Thors, og jeg veit með vissu, að hann
dvelur alls ekki I Osteruo. Hvaða skaða getur hann
iíka gert okkur 1 raun og veru? Hann getur ekki
vel gengið í kring og spurt sig fyrir. Til að byrja
með, kann hann ekkert I rússneskri tungu“.
„Pað er jeg ekki viss um“, greip Steinmetz
fram í.
„Og pó svo væri, pá getur hauu ekki farið
S luðraudi um í Osterno“,sagð Paul. „Katrín mun
292
sjaldgæfir. Detta dauðaus umbreytingarleysi — hin
slóðarlausa sljetta, hin afarmik'a stæ'ð sljettunnar,
pessi tilfinning um mikla vegaleugd, setn maður
verður að eins var við á sljettunum á Rússlandi og í
Gobi-eyðimörkinni, pegar hún er pakin snjó — allt
petta segir peim, sem á pað horfa, hinn sama, harð-
neskjulega sannleika, að maðurinn er smár og líf
hans að eins grasblað.
Undan norðanvindinum fór sleðiyfirTver sljett-
una, eins hart og hestarnir gátu farið — sleði, sem
Paul Alexis var ökumaður á, og slóðin eptir hann var
eins og lína, sem maður dregur frá einum depli til
annars á landabrjefi.
Eitt af hinu eptirtaktaverðasta við veturinn á
Norður-Rússlandi er hin dýrðlega óvissa um pað,
hvenær hættir að snjóa. Veðurspámennirnir 1 Tver
eru vanir að segja:
„£>að er ekki enn hætt að snjóa. I>að er von á
rneiru. Loptið er enn mórautt, pó marz sje nærri
liðinn“.
Húsráðandinn á lióteli einu í borginai Tver —
hóteli, sem var fullgott til að hvlla sig á og sem sneri
fram að Volga-fljótiuu — hafði hvatt prinzinn til að
blða, eins og siður hótel eigenda er um allan heim.
En Etta hafði verið undarlega óróleg, og látið I ljósi
keipafulla löngun til að flýta sjer áfram, hvað sem
pað kostaði. Hún sagðist hata Tver, að hótelið væii
ópægilegt og að pað væri einhver óhoilnæm lykt
I pví.
285
fólki. Augu hennar tindruðu af geðshræringu. Hún
var fagurlega klæddl fluus u lor’skinna-fötum, og hún
var nógu há og tíguleg á velli t:l pass, að pau iæ u
henui eins vel og pau geta farið nokkrum. Húu
hjelt hinu yndislega höfði sínu upp með konunglcgu
látbragði, og bar sig að öllu leyti eins og prinzessu
sæmdi. Hún var nú að njóta hinnar mestu gleði
sinnar — samkvæmis-sigurfarar. Hún tók eptir öllu
hljóðskrafinu, hverju augnatilliti og sjerhverju ol.
bogaskoti, sem pýddi ýuiist aðdáun eða öfund. Hún
gekk út úr skálauum við höud Steinmetz; og pað,
hvernig hún saerti handlegg hans með höod sinni
minnti hann á hreiukynjaðan hest, pegar hann er
leiddnr fram til veðhlaupa, svo full var snerting
hennar af lífi, rafmagns-titringi og geðshræringu.
En lv&rl Steiumetz var manuhatari. Engum neina
hontim hefði komið til hugar að líkja sjálfsáuægju
Ettu við gleði veðhlaupi-hests, sem leiddur er frain
á æfinga skeiðvöll, til undirbúnings undir veðblaup.
Steinmetz fjekk skauta handa peim báðum, og
svo renndu pau sjer af stað og bjeldust I hendur.
Þau voru bæði jafn fiui á skautum, höfðu ef til vill
æft sig jafa mikið á sama svellinu; pví pau höföu
bæði lært að renna sjer á skautum á Rússlandi.
Þau töluðu einungis um Jiað sem i kringum pau
var, um pað, hve samkoma pessi væri dýrðleg, utn
hljóðfærasláttinn og Ijósin. Satt að segja var Ettu
ómögulegt að hugsa oða tala um nokkuð annað pessa
etundiua.