Lögberg - 03.11.1898, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG FIMMTUDAGINN 3. NÓVEMBEP 1898
Vesturheiirisferíyír.
Um f>ær hefur verið ritað tölu-
vert fi síðustu &rum. Hafa þær verið
taldar landi voru og f>j<5ð til hins
mesta tjóns og niðurdreps; vinnu-
kraptarnir fari út úr landinu; þeir
sem vestur fara, sjeu glataðir synir
o. s. frv.
t>etta er að miklu leyti satt, að
minnsta kosti að f>ví er fyrra atriðið
suertir; en f>á er til hins síðara kemur
mun óhætt að fullyrða, að f>að sje að
nokkru f>eim að kenna, sem eptireru;
peir gera ekki allt, sem peir gætu
gert, til pess að halda bræðrum vor-
um vestan hafs sem sönnum íslend-
ingum. t>eir eru nú orðnir svo marg-
ir og miklir fyrir sjer J>ar vestra, að
pað yrði sannarlega ekki pýðingar-
laust fyrir oss að hafa sem mest mök
við f>á. t>ess hefur opt verið getið
til- að vesturfluttir íslendingar segðu
ekki sem rjettast frá, pegar um líðan-
ina í Ameríku er að ræða, og jeg fyr-
ir mitt leyti hef töluverða ástæðu til
pess að halda, að þeira sje nokkuð
hætt við að gylla pað um of; að
minnsta kosti hefur það reynst sum-
um pannig, þegar vandamenn vestra
hafa boðið f>eim til sln, að loforðin
hafa ekki verið öll uppfyllt út í æsar.
f>að hefur brugðist ýmislegt af peim;
einkum að pvf, er til peninganna kom;
og pað er víst, að margur íslending
ur á við bág kjör að búa þar vestra
og óskar pess af heilum hug, að hann
hefði aldrei yfirgefið gamla ísland, en
nú er að gera við pví sem er; ísiend-
ingar eru margir fluttir vestur og peir
koma ekki aptur, en vjer eigum samt
að skoða pá sem bræður vora, hafa
sem allra mestsaman við pá að sælda,
tryggja sem bezt bróðurbandið milli
vor og peirra; komast sem nánast ept
ir sannleikanum um líðan peirra, færa
oss sem bezt í nyt allt það, sem af
peim verður lært, pví pað er margt
og mikið, ekki ber pvf að neita
Vjer eigum að taka sem allrabezt á
móti þeim, er ferðast paðan hjer
heima, nema ef vera skyidi keyptum
agentum, en mönnum, sem koma
hingað eptir margra ára fjarveru til
pess að sjá gamla landið sitt aptur, til
pess að finna bræður sína og systur,
ættum vjer sannarlega að fagna. Vjer
ættum sannarlega að Játa pá finna
pað á öllum viðtökum, að vjer erum
bræður peirra, pótt peir um tíma hafi
dvalið í annari heimsálfu.
Með pessu vildi jeg alls ekkert
hafa sagt, er gæfi ástæðu til að ætla
að jeg vildi mæla með Vesturheims-
ferðum eða auka þær,—t>að sjefjærri
mjer; jeg hef áður haldið pví fram að
pær hafi gert oss tjón þar, sem pær
hafa svipt oss miklum vinnukrapti, og
pað er einmitt hann, sem oss nú vant-
ar fyrst og fremst af öllu. En þegar
svo er komið að töluverður hluti af
fslenzku þjóðinni er fluttur vcstur og
kemuf aldrei hingaðaptur; pegar vjer
sjáura að bræður vorir gera oss þ»r
raikinn heiður, par sem þeir eru við-
urkenndir fyrir að vera duglegastir
og framkvæmdarsamastir flestra eða
allra, sem þar búa, pá er pað óskyn-
samlegt af oss að forðast viðskipti við
pá og halda peim frá oss. t>eir hafa
sýnt pað í verkinu, að þeir eru f anda
og sannleika bræður vorir, pví hvern-
ig er liægt að taka betur og bróður
legar á móti nokkrum manni, en þeir
taka á móti peim fáu mönnum, er
þangað koma hjeðan, eptir pví sem
peir sjálfir segja frá? I>að er enginn
efi 4 pvf, að bræðrabandið milli vor
og Vestur íslendinga parf að styrkj-
ast, viðskiptin purfa að verða meiri
og fjörugri, pekkingin betri, sam-
vinnan bróðurlegri.
t>að getur orðið landi voru og
þjóð til heiðurs og hagnaðar; vjer
getum lært af pví betri fjelagsskap
en áður, pví hann þekkjum vjer tæp
ast í orðsins fyllsta skilningi. En
vjer eigum einnig að gera annað;
vjer eigum að gera allt, sem hægt er,
til pess að koma í veg fyrir Vestur-
heimsferðir; vjer eigum einungis að
hafa aðra aðferð til pess en vjer böf-
um haft. í stað pess að ausa skömm-
um yfir þá, sem hefur fundist sjer líða
illa hjer heima og pví leitað brott,
eigum vjer að gera allt til pess, að
öllum líði sem beát, bæta kjör al-
pýðunnar af fremsta megni og til
pes3 eru mörg ráð, fyrst og fremst að
mennta hana sem bezt; það eru skól-
arnir og menntunin, sem dregur
marga vestur; peir þykjast sjá að
hægra verði að afla sjer hennar par,
og pað er náttúrlegt að alla langi til
pess. E>á er pað ekki sizt með pví
að vekja og viðhalda pjóðrækni og
ættjarðarást, sem vjer eigum að bæta
kjör peirra. t>að er ótrúlegt, hversu
miklu pær tilfinningar geta komið til
leiðar, pegar pær eru sterkar. Dað
er eins og pær leiði fram nýja krapta
par sem pei’ra hefur aldrei orðið vart
áður; pær vekja menn af svefni, and-
legum og líkamlegum; pær gera hug-
leysingjann að hetju, og hleypa fjöri
og áhuga í örvasa gamalmenni; þær
skapa trú á sigur, trú á eigin krapta,
trú á möguleika til allraa framkvæmda,
trú á allt gott og göfugt, pær veita
mönuum ótrúlega sælu. Dessa purf-
um vjer að gæta. Vjer eigum ekki
að koma í veg fyrir Vesturheimsferðir
með pví að sýna þeim óvináttu og
kærleiksleysi, er frá oss fara, heldur
með pví að glæða hjá sem flestum
pær tilfinningar fyrir landinu og pjóð-
inni, að peir geti ekki fengið af sjer,
að fara fyrir fullt og allt; að peim
finnist sem þeir eigi hjer heima, og
hvergi annarsstaðar, geti hvergi liðið
eins vel og hjer, pótt peir ef til vill
hafi annarsstaðar meira fje. Og pað
er eitt, sem ekki má gleyma. Sveita-
stjórnirnar eiga að hætta þv{ óráði að
verja sveitafje til pess »ð kosta vest-
ur um haf fjölda barna árlega, pað er
blóðugt að sjá stundum hjer í Rvík,
pagar verið er að skipa út ungum og
efnilegum börnum svo tugum skiptir,
rjett eins og fje; pegar verið er að
verja sveitafje til pess að svipta land-
ið miklum vinnukrapti, ef til vill
mörgumjágætum mannsefnum; pegar
foreldrar með 6—8 börnum eru neydd
til pess að fl/ja pjóð og la^d, hversu
heitt sem peir kunna að elska það
allt, og hversu mikið sem börnin
peirra hefðu kunnað að geta unnið
oss til gagns, ef pau hefðu verið kyr
heima. Dað er vonandi að sveita-
stjórnirnar sjái petta áður en langt
llður og hætti að reka menn burt;
sjái að pað er ekki góð ráðsmennska,
að pað er skaði, en ekki ávinningur.
—Dagskrá.
Endurreist
fra sjukra sænginni...
SiMCOB.jan i8th, 1897.
Messrs. Edmanson, Bates & Co Toronto.
Herrar—Jeg l<í t rúminu í meir en 5 mrá-
uði, og gat naumast hreift mig. Beztu læknar
voru fengnir og g<ffu peir mjer allir meðöl vi'ð
maga catarrh, en gátu ekkert bætt mier. Jeg
gat ekkert borðað dn t>ess að taka út kvöl með
því og fjekk ekki frið fyrr en jeg var búin að
selja öllu upp aptur. Eptir að eiða miklu í
lækninga tilraunir var mjer raðlagt Dr. Ohase’s
Catarrh Cure. Jeg keypti því eina öskju fra J.
Austin & Co., Simcoe, og til stórrar urdrunar
batnaði mjer töluvert af |>ví. þar eð jeg atti
b>gt með að borða reyndi jeg dós af Dr.
Chase’s Kidney Liver Pills Kvölin hvarf ept-
ir þriðja dag, og ieg fjekk góda matarlist. Jeg
alit ad mjer sje nú aivegbatnad þvi jeg er eins
frisk og þegar jeg var ung stúlka, þó jeg sje nú
65 ara. Jeg hef brúkad 3 dósir af Dr. Chases
Kidney Liver Pills og 2 öskjur af Dr. Chases
Catarrh Cure. Jeg hef töluvert fitnad sidan
jeg komst a fætur og get nú gert öll min hús-
verk. Jeg er sannfærd um ad jeg a einungis
Dr. Chase medölum, oem jeg hef brúkad, ad
þakka hinn markverda bata minn. Og jeg get
j>vi hreinshinislega radlagt þau ölluni er þjazt
íiht og jeg. Oshandi ydur allrar farsældar,
Ydar einlæg
Mrs. Ann Churchill, Sr.
DR- DALGLEISH,
TANNLŒKNIR
kunngerir hjer með, að hann hefur sett
niður verð á tilbúnum tónnum (set of
teeth) sem fylgir:
Bezta “sett“ af tilbúnum tönnum nú að
eins $10.00. Allt annað verk sett niður
að sama hlutfalli. En allt með því verði
veröur að borgast út í hönd.
Hann er sá eini hjer 5 bænum Winnipeg
em dregur út tennur kvalalaust.
Rooms 5—7,
Cor. IHaiu & Lombard Streets.
I. ffl. Cleghorn, ffl. D.,
LÆKNIR, og “YFIR8ETUMAÐUR, Et-
Hefur keypt lyfjabúðina á Baldur og hefur
þvi sjálfur umsjon á öllum meðölum, sem hann
ætur frá sjer.
EEIZABETH 8T.
BALDUR, - - MAN.
P. 8. Islenzkur túlkur við hendina hve
nær sem þörf gerist.
PATENTS
Write for our interestinK books “ Invent-
or’s Help ” and “ How vou are swindled.”
Send us a rough skotcn or of vour
invention or improvement antl wo wili tell
you free our opinion as to whother it is
probably patentablo. We make a specialty
of applications rejected in other hands.
Highest references furnished.
MARION & MARION
PATŒNT SOLICITORS & KXPŒRTS
Civil 4 Mechanical Entfineers, Graduates of the <
Polytochnic School of Eugineeriutf Baclielois in i
Applied Sclences, Laval University, Members
Patent Law Association, Anierican Water Works (
ABaociation, New England Water Works Assoc.
P. Q. Surveyors Association, Assoc. Mernbor Can. .
Society of Civil Engineers.
i Washington, D. C.
OFFICE3. ■( MONTKKAL, CAN.
Anyone sendlnjf a sketch and description may
qulckly ascertatn our opinion free whether an
invention ts probably patentabie. Communica-
ttons strictly confldential. Handbook on Patent#
scnt freo. Oldest apency for securing patents.
Patents taken tnrouch Munn 4 Co. receive
tpecial notice, without cnargo, in the
Scicntific flmerican.
A handsomely illustrated weekly. Largest ctr-
culation of any scientiflc lournal. Terms, a
year ; four months, $1. Sold byall newsdealers.
MUNN & Co.36,Broadway New York
Brauch Offlco. (85 F St.. Washin«tou, D. C.
REGLUR VID LANDTÖKU.
Af öllum seotionum með jafnri tölu,sem tilheyrasambandsstjórn-
inni 5 Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára jramlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að aegja, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til síðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu 4 þeirri landskrifstofu, sem
næst lig'gur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins í Winnipeg, geta. menn gefið öðr-
um umboð til þess að skrifa siej fyrir landi. Innritunarg’jaldið er $10,
og hafi landið áður verið tekið parf að borga $5 eða $10 umfram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pví er samfara.
HEIMILISRJETTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla heimilis-
rjettarskyldur sínar með 3 ára ábúð og yrking landsins, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanríkis-ráðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRJF
ætti að vera gerð strax eptir að 3 árin eru liðin, annaðhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. Sex mánuðum áður verður maður þó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum 5 Ottawa pað, að
hann ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til þess að taka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhendaslíkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innflytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni í Winni-
peg og á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vesturlandsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, ogallir, se.m
á pessum skrifstofum vinna, veita ínnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og hjálp til pess að ná 5 lönd sem þeim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og námalögum.> All-
ar slíkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig Keta rnenn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins í
British Columbia, með því að snúa sjer brjeflega til ritara innanríkis-
deildarinnar í Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsÍDS í Winnipeg eða,
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum í Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.-—Auk lands pess, sem menn geta íengið gefins, og átt er við
í reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að fá til leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og fmsum
öðrum fjelögum og einstaklingum.
298
Sjerhver áimur sje rjett grenntur.
Sjeibver strengur bundinn pjett1.
Nú, hljómi petta rim alltaf í höfðinu á manni,
hafi maður spyrnihaka á vinstri hendinni, góðan skot-
glófa á hinni hægri og svo sem eyrisvirði af vaxi í
belti sínu, hvers annars parfnast bogamaðurinn?“
„Það 8kaðaði ekki“, sagði Hordle-Jón, „að hann
hefði svo sem átta aura virði af góðu vlni undir
belti slnu“.
„Fyrst á maður að vinna verk sitt, og síðan fá
vlnið, fjelagi", sagði Aylward“. „En pað er kominn
tími til að við skipum okkur niður eins og við eigum
að vera, pví mjer sýnist að jeg sjá á masturtoppana 4
galeiðunum parna á milli Nála-skerjsnna og Alum-
hamranna. Hewett, Cook, Johnson og Cunningham,
þið og menn ykkar eigið að verja apturpart skipsins.
Thornbury, Walters, Haekett og Baddlesmere, pið
og menn ykkar eigið að hjálpa Sir Oliver til að verja
frampart skipsins. SímoD, pú átt að verja merki
herra pfns; en tíu menn verða að fara fram á skipið“.
Mennirnir fóru í pláss sín hæglátlega, en um-
svifalaust, og lögðust flatir á piljurnar á grúfu, pví
Sir Nigel bafði skipað svo fyrir. Fram undir stafni
skipsins var spjót Sir Oliveis rekið niður í pilfarið,
og var á það fest skjaldmerki hans—rauðar rákir,
upp 0g niður, sem táknaði villigaltar-höfuð, á gulln-
um grunni. Aptast á skutpallinum stóð Sfraon svarti
ineð fána LoiÍDgs ættaiinnar á stöDg. í miðju skip-
íu lölfu Soulbamtor.-sjómennirnir safcast saman,
'M
við hverja veltu og dýfu, sem galeiðan tók á sjónum.
„Við sánkti Pál!“ hrópaði Sir Nigel, „og með
hjálp sánkti Georgs og hinnar heilögu Maríu meyjar
þá væri pað mjög undarlegt, ef pessi svarthærði vin-
ur vor dinglarekki sjálfur á ránni iunan fárra klukku-
tíma. En hvað er á seglinu á hinni galeiðunni?“
„Það er hinn rauði Genúa-kross“,sagði skipstióri.
„Þessi maður, er nefnist Spaða-skegg, er mjög nafn-
frægur foringi, og hann stærir sig af pví að pað sjeu
engir sjómenn og bogaskyttur til I veröldinni, sem
jafnist við pá sem hann, Doge Boccanegra, ræður
yfir“.
„Við fáum bráðum að reyna, hvort svo er“,
sagði Goodwin Hawtayne; „en áður en peir komast
5 skotfæri við okkur, væri bezt að lypta upp hlífar-
borðunum, sem vörn gegn örvum peirta og skeytum“.
Að svo mæltu hrópaði hann skipan til manna sinna,
sem tafarlaust og þegjandi lyptu hlífarborðunum upp
og hækkuðu pannig borðstokkanna og styrktu
slðan alltsaman með skakkstyttum. Eptir skipun
Sir Nigel’s voru öll þrjú akkeri skipsins færð aptur
I pað mitt og bundin við siglutrjeð með járnfestun-
um, og voru 20 fet af slakri festi milli hvers akkeris,
en 4 sjómenn voru settir til að* passa akkerin. Átta
menn, með vatnsbelgi, voru settir til pess að slökkva
í eldkveykju-skeytum þeim, sem send kynnu að
verða yfir á skipið, en nokkrir menn voru sendir upp
í reiðann og áttu þeir að vera á ránni og kasta þaðan
grjóti eða skjóta örvum, eptir pvl sem bezt átti við.
„Látum mennina á ránni hafa allt sem pungt er
og pjett á skipinu", sagði Sir Nigel.
302
kuggurinn sje varnarlaust kaupskip“, svaraði Sir
Nigel.
„En hvað skal segja um fánana?“ sagði skip-
stjóri. „Þeir sjá, að pað eru tveir riddarar innan-
borðs“.
„Já, en pað væri ekki riddurutn til heiðurs og
mundi ekki auka orðstlr peirra að draga niður fána
sína. Látum fánana vera par sem þeir eru, og ræn-
ingjarnir munu álíta að skipið sje að fara til Gascony
eptir vín-farmi, eða að það sje hlaðið með ullarpakka
einhvers kaupmannsins í Staple. Ma foi! en eru
þeir þó ekki hraðfara! peir renna sjer að okkur eins
og tveir sroyrlar mundu renna sjer að hegra. Er ekk-
ert merki eða einkenni á seglum þeirra?“
„Skipið til hægri handar virðist hafa blámanns-
höfuð á seglinu“, sagði Alleyne.
„Það er merki Téte-noirs hins normanska“,
hrópaði einn sjómaðurinn. „Jeg hef sjeð pað áður,
og pekki pað vel slðan hann var að elta okkur í
Winchelsea. Hann er fjarskalega stór og sterkur
maður, og miskunnarlaus við karla, konur og mállaus
dýr. Það er sagt að hann sje sex manna maki að
burðum; og pað er að minnsta kosti eDginn vafi á, að
hann hefur drýgt eins marga glæpi eins og nokkrir
sex menn. Lítið nú 4 veslÍDgs mennina, sem hanga
á ráar endunum á skipi hans!“
Og pað var líka satt, að pað Lkngdi sinn maður
á hverjnm enda á ránni á skipi hans, og sveifluðust
þeir I loptinu og limir peirra rykktust hræðilega tij