Lögberg - 09.03.1899, Blaðsíða 5

LÖOBBSO, FlMMTUDAGtlN N 9. MASZ 1999
5
„J)af5 var ekki takandi í mól a8
Rera neitt þvílíkt. Og e£ vér hefð-
um neitað að eyjarnar væru afhent-
oss, þó, hefðum vér ekki haft
Qeitt vald yfir þeim, ekki einu sinni
* þó ótt að vinna þeim gagn. Yér
gótum ekki fullnægt óbyrgðinni,
sem ó oss hvíldi, þangað til eyjarnar
voru komnar á vort vald, annað-
hvort á þann hótt að vér ynnum
þ®r með sverðinu, eða fengjum þær
^eð samningi. það var ekki nema
tvent að gera, og það var, að
&nnaðhvort Spánn eða Bandaríkin
hefðu Philippine-eyjarnar. Hinar
nppóstungurnar—fyrst, að fleygja
eyjunum inn á bardaga-sviðið og
lóta þjóðirnar berjast um þær, eða,
^ annan stað, að láta þær lenda í
stjórnleysi og alla hluti fara þar á
ringulreið, sem hefði orðið afleiðing-
in af því ef enginn het'ði haldið
Verndarhendi yfir þei m—báðar þess-
ar nppóstungur voru of skammar-
legar til þess að þeim værimokkur
gaumur gefinn.
„Philippine-eyjarnar voru af-
hentar Bandaríkjunum með friðar-
samningnum við Spán. Gótum vér
farið fram á nokkuð minna, ef vér
sstduðum að gera skyldu vora? Gót-
um vér, eftir að hafa losað íbúa
Philippine-eyjanna undan yfirráðum
^pónverja, skilið við þá án stjórnar,
ón þess að þeir væru í færum um að
Vernda líf og eignir á eyjunum, og
ón þess að þeir gætu uppfyllt skyld-
ur sínar gagnvart öðrum þióðum,
sem er nauðsynlegasta skilyrðið
fyrir þvi að nokkur þjóð geti verið
éhóð þjóð eða ríki? Hefðum vér
getað skilið við þá í stjórnleysi og
réttlætt oss fyrir samvizku vorri
dómstóli mannkynsins? Hefð-
Um vér getað réttlætt oss fyrir guði
°g niönnum?
„Vér vorum ekki að hugsa um
eignast lönd, auka verzlun eða
uuka ríkið, heldur um fólkið, þvf
agsmunir þess og forlög hafði verið
engið oss í hendur, án þess að vér
skuðum þess. þessi tilfinning var
sfmðan fyrir því, að það fór aldrei
Svo nein lína frá stjórninni í Wash-
lngton til yfirforingjanna yfir land-
°g sjó-liðinu í Manila eða til friðar-
s&mninga-erindsrekanna í Parfs, að
Pa® væri ekki tekið fram, að það
sem þeir aetfctU sífelt að hafa hug-
ast fram yfir alt annað, næst því að
Vfnna sigur { bardögum og 3já sóma
andaríkjanna borgið, væri velferð,
s®la 0g réttindi íbúanna á Philipp-
1De'eyjunum. þurftum vér að fá
?atI1þykki þeirra til þess, að fram-
ið?æina ^^u^t ver^ fyrir unannkyn-
’ ^ér sáum samþykki þeirra í
s rhverri eftirlangan anda þeirra, í
0 um vonum hjartna þeirra. Var
nauðsynlegt að biðja þá um leyfi til
að vinna Manila, höfuðborgina á
eyjum þeirra? Báðum vér um sam-
þykki þeirra til að losa þá undan
yfirráðum Spánverja, eðatil að sigla
skipum vorum inn á Manila-vik og
eyðileggja veldi Spánverja á sjó
þar? Vér báðum ekki um samþykki
til þessara hluta; vér vorum að upp-
fylla háleitar siðferðislegar skyldur
sem hvíldu á oss, og sem vér þurft-
um ekki að fá samþykki nokkurs
inanns til að uppfylla. Vér vorum
að gera skyldu vora gagnvart þeim,
eftir því Ijósi sem guð gaf oss til að
sjá hvað skylda vor var, með sam-
þykki vorrar eigin samvizku og með
samþykki menningarinnar.
„Vér höfum uppfylt allar skyld-
ur, sem á oss hafa hvílt, fram að
þessum tíma með því, að afnema
yfirráð Spánverja á eyjunum, og á
meðan ófriðurinn, sem eyðilagði
þessi yfirráð þeirra, stóð yfir, gótum
vér ekki spurt íbúana um álit þeirra.
Og vér getum heldur ekki beðið um
samþykki þeirra nú. Getur nokkur
maður í sannleika sagt mér, hvernig
hægt hefði verið að koma því fyrir
og hvernig hægt er að fá að vita
það, fyr en búið er að koma á friði
og reglu, sem er svo nauðsynlegt til
þess að skynsemiu drotni? Óstjórn
(skelfingar-stjórn) er ekki sú teg-
und af stjórn, að mögulegt sé að
raenn geri það sem bezt á við að
gera eða að dómgreindin komist að
á meðan hún varir. það er ekki
hinn hentugasti tími fyrir frelsar
aun að leggja mjög þýðingarmikil
spursmál viðvlkjandi frelsi og stjórn
fyrir þá, sem verið er að frelsa, á
meðan þeir eru að skjóta þá niður,
sem eru að bjarga þeim....
„Framtlð Philippine eyjanna er
nú í höndum Bandarlkja pjóðarinnar.
Dangað til friðar-samningurinn var
annaðhvort staðfestur eða honum
hafnað (af efri daild congressins), gat
framkvæmdar-deild Bandaríkja-stjórn-
arinnar ekki gert neitt nema halda
uppi friði og vernda lif og eignir á
eyjunum. t»að, að samningurinn er
nú staðfestur, fær oss fbúa Philippine-
eyjanna í hendur frjálsa og atkvæðis-
bæra, til pess að hinir amerfkönsku
frelsarar peirra, ekki hinir amerfk-
önsku herrar peirra, leiðbeini peim,
geri p& frjálsari f anda, sýni peim
veglynda hluttekningu og komi peim
& hærra mentunarstig. Enginn mað-
ur getur, sem stendur, sagt um, hvað
bezt er fyrir pá eða fyrir oss sjálfa.
Ég pekki engan & pessari stundu, sem
er nógu vitur eða nógu kunnugur til
pess að skera úr pví, hverskonar
stjórnar-fyrirkomulag er heppilegast
fyrir hagsmuni peirra og fyrir hags"
muni vora, fyrlr velferð peirra og vel-
ferð vora.
„Ef vér vissum alla hluti af eðlis |
ávísan—og mér finst stundum að pað
vera til menn sem álíta, að pótt vér
höfum ekki pessa gáfu, pá hafi peir
hana—pá pyrftum vér ekki að afla oss
upplýsinga; en til allrar óhamingju
hafa fáir af oss pessa æskilegu gáfu.
Alt málefnið er nú f höndum con-
gressins, og congressinn er rödd, sam-
vizka og dómur Bandarfkja-pjóðar
innar. Getum vér ekki treyst á dóm
og samvizka pjóðarinnar? Ég pekki
engan betri eða óhultari mannlegan
dómstól en pjóðina.
„Þangað til congressinn mælir
öðruvlsi fyrir, er pað skylda fram-
kvæmdarvaldsins að ná fullum yfir-
ráðum yfir og halda Philippine eyj-
unum, koma par á friði og reglu og
htjórna par íbúunum til gagns og
góða, gefa peim alt mögulegt tæki-
færi til að reka öll lögmæt störf sín,
hvetja pá til iðjusemi og sparnaðar,
og láta pá finna til pess og komast
að raun um, að vór erum vinir peirra,
en ekki óvinir, að vér viljum peim
vel, að velferð peirra er vor velferð,
en að hvorki eftirlangan peirra né vor
getur orðið uppfylt fyr eu vald vort
er viðurkent til hlltar og enginn
reynir að mótmæla pví.
„Ég hef pá óbifandi trú, að íbú-
ar Philippine-eyjanna hafi mjög mik-
inn hag af afskiftum Bandaríkjanna.
Að þeir fái mildari stjórn undir hand
leiðslu vorri—að peim verði hjáipað á
allau mögulegan hátt t.il að verða
pjóð sem ber virðiogu fyrir sjálfri sér
og geti stjórnað sér sjálf—er eins víst
eins og pað, að Bandaríkja pjóðin ann
frelsinu og hefur óbifandi trú á stjórn
sinni og stjórnar fyrirkomulagi sjálfr-
ar sln.
„C>að fela sig engin ríkis-út
breiðslu áform í huga Bandarlkja
pjóðarinnar. Alt pessháttar er gagn-
stætt tilfinningum, hugsunarhætti og
augnamiði hennar. Hinar ómetau-
lega dýrraætu grundvallarreglur vor-
ar breytast ekki 1 hitabeltinu. I>ær
fylgjast með fána vorurn. I>ær eru
letraðar á sérhvern af hinum helgu
fellingum hans, og eru óafmáanlegar
í hinum sklnandi stjörnum hans:
Hví lesið pór ei pann sannleik,
sem ei breytist,
Sá frjáls er yfirvinnur til pess
frelsi veitist.
„Hver mun koma með andmæli
gegn pví, að vór vinnnm pessari
fjarlægu pjóð gagn ef vór getum?
Ef vór getura I framtiðinni komið á
hagkvæmri stjórn hjá henni undir,
góðuin lögum og frelsi, hver mun pá
sjá eftir, að vér höfum gengið I gegn
um hættur og lagt mikið I aölnrnar?
Munu pá ekki allir gleðjast yfir hetju-
skap vorum og mannúð? Fyrst eru
ætíð hætturnar, en & eftir peim kem-
ur ætlð öruggleiki. Myrkur og
drungaleg ský eru ætið til, en birtan
og sólin prengir sér ætíð I gegnum
hvorttveggja. Djóðirnar verða ætíð
að leggja mikið í sölurnar — fórna
fé og blóði — en á eftir kemur upp
skeran: frelsið, upplýsingin og menn-
ingin.
„Ég hef ekkert ljós eða pekk-
ingu, sem samlandar minir hafa ekki.
Ég spái ekki. Ég er alveg sokkinn
niður I hina yfirstandandi tíð; en ég
lit út yfir hinar blóðugu skotgrafir I
kringum Manila — út yfir orustu-
völlinn, par sem hver blóðdropi, bvort
heldur úr Bandarlkja-hermanni eða
afvegaleiddum eyjabúa, sker mig I
hjartað — fram á raðir ókominna ára,
pegar pessi eyjaklasi, fyrir atburð
ársins sem leið, verður gimsteinn og
dyrð pessara heitu hafa, land alls-
nægta og margfaldra framtlðar-mögu-
legleika, ibúarnir leystir undan oki
villimannlegra siða og framkvæmdar-
leysis og farnir að stunda íþróttir
annara meDtaðra pjóða, komnir í
verzlunar samband við allan heiminn
og njóta blessunar peirrar er leiðir
af sjálfsforræði, af borgaralegu og
trúarbragðalegu frelsi, af upplysing-
unni, af óhultum heimilum, pegar
börn og barnabörn þeirra í marga
liði munu biðja hinu ameríkanska
lýðveldi (Bandartkjunum) blessunar
fyrir að hafa frelsað pá og leyst og
koroið peim á braut hinnar beztu
mennÍDgar veraldarinnar“.
^wjarbir 09
BÆJARLOT
TIL «at.h
BÚ.IÖRÐ. 120 ekrur að stærð, að
eins 4 mllur frá Selkirk, með ágætu
húsi—(Torrens title) er til sölu fyrir
mjög lágt veið.
AGÆTT akuryrkjuland, 240 ekrur,
vestan við Selkirk, til sölu fyrir lfig(
verð og með góðum borgunarskilm.
ÍBÚÐARHÚS og lóð á Clardebnye
Avenue, í Setkirk, er til sölu m' ð
gjafverði og með borgunarskilmáhim
er allir geta gengið að. — Húsið er
næstum pvl Dýtt.
BYGGINGARLÓÐIR til sölu I
öllum pörtum bæjarins.
Til að fá frekari upplýsingar fari
menn_tii ©ða skrifi
F. A. Gemmel,
GENERAL AGENT.
Jítanitoba ^bí., ,SeIkirk, 4tt«n.
Sub. Agent fyrir Dominion Lands,
Elds, Slysa og Lífsábyrgð.
Agent fyrir
Great-West Life AssurancejCo.
teexi.xi.lz*
BÓKIIALD,
HRAÐRITUN,
STÍLKITUN,
TF.LEGRAPHY,
LÖG, ENSKAR NAMSGRF.INAR,
OG „ACTUAL BUSINESS”,
FR& BYRJUjN TIL ENDA.
STOFflADUR FYRIR 33 ARUM SID/\N
og er elzti og bczti skólinn í öllu Norðvest*
urlandinu.
YFIR 5000 STUDENTAIJ
HJ\FA UTSKRIFAST AF H0NUIV|.
og eru þar á meðal margir mest leiðandi
verzlunarmenn.
f>essi skóli er opinn allt árið um kring, og
geta menn þvi byrjað hvenær sem er. hvort
heldur þeir vilja á dagskólann eða kveldskólann
l^enslan er fullkoqiq.
Nafnfr.cgir kennarar standa fyrir hverri
námsgreina-deild. pað er bezti og 6-
dýrasti skólinn, og útvegar nemendum
slnum betri stöðu en aðrar þvílíkar
stofnanir.
Komið eða skrifið eptir nákvæmari upplýs-
ingum.
MAGUIRE BROS.,
EIGRNDUR.
39 E. Sixth Street, St. Paul, Minn
Future comfort for present
seeming economy, fcut buy the
sewíngf machíne with an estab-
líshed reputation, that guar-
antees you long and satisfac-
tory service. jt i jt jt j1
ITS PINCH TENSION
. . AND . .
TENSION INDICATOR,
(devíces for regttlatíng and
showing the exact tension) are
a few of the features that
emphasíze the high grade
character of the whíte.
Send for our elegant H. T.
catalog. \
WlHTE SEWING MaCHI.\E Co.,
CIEVEIAND, 0.
Til sölu hjá
W. Grundy & Co.,
Winniperg, Man
51"?
'ar 1 *vartri treyju, briddaðri með safala, og hafði
. ann avarta flauelshúfu, með hvítri fjöður í, & höfð-
ln,u, °S ballaðist húu mikið út i annan vangann. Flaska
ar rauðu vlni stóð & borði við hlið hans, og maðurinn
Vlftist vera búinn að búa mjög pægilega um sig, því
aun hvlldi fætur sfna & öðrum, baklausum stól og
aföi fuÆ fat af hnetum í kjöltunni. Hann braut
ueturnar milli hinna sterku, hvltu tanna sinna,
SRði kjaraana í næði, en fleygði hnetu-skeljun-
Utn f eidinn. Þegar Alleyne leit inn um dyrnar og
^arði á konuna og manninn & víxl, sneri maðurinn
við að hálfu leytj og festi augu sfn á honum yfir
sjer. Hinum unga Englendingi fannst, að hann
a a aldrei sjeð eins hræðilega ljótt andlit, pvl aug-
Un voru Ijósgræn að lit, nefið brotið og eins og barið
'uu 1 audlitið, sem allt var fullt af örum og húðin
^pruð saman eptir fjölda af gömlum sárum. Rödd
ana var ]jka mjög djúp og grimmdarleg pegar hann
a a®f ' hkust urri I óargadýri.
»Úngi maður“, orgaði hann, „jeg veit ekki hver
PJer eruð, og jeg ætla ekki að ómaka mig mikið að
. 0tna®t eptir því, en ef pað væri ekki fyrir það, að
rið fastr^®’nn f að hafa pað n&ðugt, þ& mundi jeg,
sverð Jósúa! leggja hunda-svipu mina yfir um
* lr yðar fyrir, að þjer vogið yður að fylla herbergi
petta með hinu hjáróma öskri yðar“.
Alleyne hnykkti við pessa óbllðu ræðu, og þar
? ann var i vafa um, hvernig hann ætti að svara
enui hæfilega i viðurvist konu, f)& stóð hann graf-
520
bæni ykkur um pað, herrar mtnir, að pið farið burt
hjeð&n, pvi jeg veit ekki hvað af pví kann að hljót-
ast, ef bræði hans skyldi fá yfirhöndina hjá honum“.
„Við sánkti P&1!“ sagði Sir Nigel og var mjög
sm&mæltur, „þetta er vissulega maður, sem pað er
ómaksins vert að fara langan veg til að kynnast.
Farið og segið honum, að hjer sje kominn auðmjúk-
ur enskur riddari, sem langi til að öðlast pann heið-
ur að kynnast honum, ekki af pvl, að hann vilji vera
framur, sje drambsamur, eða beri neitt óhlýjan hug
til hans, heldur riddaraskap til framfara og konum
vorum til dýrðar. Berið honutn kveðju frá Sir Nig-
el Loring og segið honura, að glófinn, sem jeg ber á
húfu minni, tilheyri óviðjafnanlegustu og fegurstu
konunni, sem til er í veröldinni, og að jeg sje nú
reiðubúinn til að halda henni fram gegn hvaða konu,
sem hann vill halda fram á móti“.
Húsbóndinn hreifði sig ekki 1 nokkur augnablik,
pví hann var I vafa um ,hvort hann ætti að bera gesti
sfnum pessa orðsendingu eða ekki, en pá var hurð-
inni & stofunni hrundið upp og hinn ókunni maður
kom stökkvandi út, eins og panperdýr úr bæli slnu,
en h&r hans stóð upp & endann og andlit hans var
allt enn meir afmynd&ð af bræðinni.
„Eruð pið hjer ennþá!“ sagði hann urrandi og
urgaði saman tönnunum. „Á jeg að purfa að berja
ykkur burt hjeðan með svipu minni, ensku hundarn-
ir ykkar? Tiphaine, kondu með sverðið mitt!“
Hann sneri sjer við til að grípa sverð sitt, en pá
613
götu, pví pessi örvæntingarfulla sjón íagðist eins og
farg á hjarta ferðamannanna. I>etta var í sannleika
illa á sig komið og eyðilegt hjérað, og maður hefði
getað riðið alla leið norðan frá Auvergne suður að
takmörkum Foix án pess að sjá eitt einasta porp eða
bændabýli.
Þar sem þeir riðu um hjerað þetta, sáu þeir
undarlegar grindhoraðar mannsmyndir, sem voru að
rífa upp moldina og klóra innan um illgresið og
pistlana, og pegar manneskjur pessar sáu riddara-
hópinn, fórnuðu þær upp höndunum, skutust inn 1
hrfsrunnana eins fljótt og eins óttaslegnar eins ocr
villt dýr væri. Ferðamennirnir fóru nú samt optar
en einu sinni fram hjá fjölskyldum, er voru of prótt-
lausar af hungri og sjúkdómum til að flýja, svo þær
s&tu kyrrar eins og hjerar á púfum, brjóstin ger.ru
upp og niður, en óttinn skein úr augum pess. Auin-
ingjar pessir voru svo úttaugaðir og uppgefnir______
kengbognir, með fýluleg, vonleysisleg andlit____að
pað skar hinn unga Englending í hjartað. Það leit
í sannleika út fyrir, að öll von og ljós væri flúið svo
langt burt frá fólki þessu, að pað ætti ekki aptur-
kvæmt; pví þegar Sir Nigel flaygöi hnefafylli sinni
af silfurpeningum & meðal pess, þá blíðkuðust hin
hrukkóttu andlit pess ekki hið minnsta, heldur
hremmdi pað skildingana gráðuglega og glápti á hanri,
og kjamsaði raeð hinum dýrslegu kjálkum sfnum.
Ferðamennirnir s&u hjer og hvar innan um hrlsrunn-
ana fcjna vesælu kofa úr trjárenglum, aem veslingg